ΕΓΚΟΛΠΙΟ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΟΣ

 

  

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

 

TOY

ΤΕΚΤΟΝΟΣ

 

ΔΙΑΣΚΕΥΗ TOY CODE MACONNIQUE DE LA LOGE
FIDELITE ET PRUDENCE DE GENEVE. ΕΚΔ. 1885

ΥΠΟ TOY ΑΔ.: B. ΚΟΣΜΑ 18^OY

 

ΕΓΚΡΙΣΕΙ ΤΗΣ ΓΑΛ.: ΜΕΓ.: ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 

ΕΝ ΑΝ:. ΧΑΛΚΙΔΟΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ Σ.: ΣΤ.: ΣΚΟΥΦΑΣ

 

ΠΡΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΙΝ ΤΟΥ ΕΛΕΟΝΟΜΕΙΟΥ

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ

 

Ο Τεκτονισμός εγεννήθη εκ του μίσους προς το Κακόν και τής αγάπης προς το Καλόν. Ουδείς δύναται να γίνει Τέκτων, εάν δεν είναι Ελεύθε­ρος και Χρηστοήθης. Η Εταιρεία μας είναι πα­γκόσμιος και υπόκειται εις τούς Νόμους εκάστης Χώρας. Είναι, εις κάθε Κράτος, μία Κοινωνία ανθρώπων Εκλεκτών, έχουσα ως αρχήν και ως βάσιν την αγάπην προς τον Μ.'. Α.'. Τ.'. Σ.'. και την αγάπη προς την Ανθρωπότητα.

 

ΤΕΚΤΟΝΙΚΑΙ ΕΝΤΟΛΑΙ

Ύψωσον την σκέψιν σου προς τον Δημιουρ­γόν, τον χορηγόν πάντων των αγαθών.

Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

Πράττε εις τούς άλλους ότι θά επεθύμεις και οι άλλοι να πράττωσιν εις σέ.

Ανακούφισαν την δυστυχίαν, έσο φιλαλή­θης και απόφευγε το ψεύδος διότι οι ψεύσται είναι η μάστιξ τής κοινωνίας, έσο καλός και επιεικής, γλυκύς καί ευγνώμων, διότι η καλοσύνη κατακτά τας καρδίας, η γλυκύτης επισύ­ρει την αγάπην και η ευγνωμοσύνη προστατεύει και προκαλεί την αγαθοεργίαν.

Ή Αρετή άς σέ εμπνέει με την ενεργητι­κήν της θερμότητα, η Λογική άς κατευθύνει τα βήματά σου εις την οδόν τής Ζωής και άς σέ φωτίζει ο πυρσός τής Αλήθειας.

Έσο υπόδειγμα των αδελφών σου διά των έργων, τής ευσπλαχνίας και τής αγνότητας σου.

Μηδέποτε λησμόνει ότι το κυριώτερον κα­θήκον σου είναι ή χρηστοήθεια.

Πράττε το καλόν έξ αγάπης προς αυτό τό καλόν.

Ο πόνος που σιωπά είναι εκείνος που προκαλεί περισσότερο ενδιαφέρον.

Αγάπα τούς καλούς, ευσπλαχνίσθητι τούς αδυνάτους, απόφευγε τούς κακούς, άλλα μη μισής ουδένα.

Ομίλει μετά σεβασμού πρός τούς ανώτε­ρους, μετά σωφροσύνης πρός τούς όμοιους, μετ’ ειλικρίνειας πρός τούς φίλους, μετά γλυκύτητος πρός τούς μικρούς, μετά τρυφερότητας πρός τούς πτωχούς.

Μη κολακεύσης τον αδελφόν σου· είναι προδοσία. Εάν αδελφός σέ κολακεύση, φοβού μήπως σέ διαφθείρει. Άκουσον τής φωνής τής συνειδήσεώς σου, είναι απόφασις ανέκκλητος.

Η ικανοποίησις σεαυτού, είναι η καλλί­τερα απόδειξις τής αρετής.

Έσο ο πατήρ των πτωχών κάθε στεναγ­μός ον ήθελε προκαλέση η σκληρότης σου αυξάνει τας κατάρας αίτινες θα επιπέσωσιν επί τής κεφαλής σου.

Σεβάσθητι τον ξένον βοήθησε τον, είναι πρόσωπον ιερόν διά σέ.

Απόφευγε τάς φιλονεικίας, πρόλαβε τας ύβρεις και φρόντισον να είναι το δίκαιον πάντοτε με το μέρος σου.

Μάθε να διακρίνης την αδικίαν και να την επανόρθωνης.

Σέβου τας γυναίκας^- μη επωφεληθής ποτέ τής αδυναμίας των διά να τας ατιμάσης.

Εάν έχης τέκνον, σκέφθητι την ευθύνην ήτις σέ βαρύνει.

Έσο πρός τό τέκνον σου η εικών τής θεότητος.

Προσπάθησον ώστε μέχρι των 10 ετών, να σέ φοβήται, μέχρι των 20 ετών να σέ αγαπά και μέχρι τέλους να σέ σέβηται.

Έσο μέχρι των 10 ετών ο κύριός του μέχρι των 20 ετών ο πατήρ του και μέχρι τέλους ο φίλος του.

Φρόντισον νά τού δώσης καλάς αρχάς.

Προσπάθησον να γίνη χρηστός μάλλον ή ικανός.

Το να ερυθριάς διά την κατάστασίν σου είναι υπερηφάνεια^- σκέφθητι ότι δεν είναι το είδος τής εργασίας πού σέ τιμά ή υποτιμά, άλλα ο τρόπος καθ' όν την ενασκείς.

Μελέτα και επωφελήθητι, βλέπε και κρίνε, σκέφθητι και εργάζου.

Η αμάθεια είναι κατάστασις διαρκούς νηπιότητος.

Έσο ευχαριστημένος πάντοτε, εκ παντός και εν παντί.

Ούτω το στάδιον τού αληθούς τέκτονος, υπό την κατεΰθυνσιν των άνω ευγενών αρχών, θα είναι ως τηλαυγής φάρος όστις έλκει, φωτί­ζει και εμψυχώνει όλας τας ευγενείς και ευαισθήτους καρδίας, αίτινες, κατανοούσαι τον σκοπόν και την σπουδαιότητα τής έκ τής γής διαβάσεώς των, ζητούν να εκπληρώσουν τον υψηλόν προορισμόν των.

 

 

ΤΕΚΤΟΝΙΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΑΙ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ω Σύ ! όστις προ ολίγον εμυήθης εις τα μυστήρια της Σοφίας, τέκνον της Αρετής και της Αγάπης, τείνον ευμενές ούς και άνοιξον την καρδίαν σου εις τα διδάγματα της Αλήθειας.

Θα σου δείξωμεν τήν οδόν ήτις οδηγεί προς την ευτυχίαν, θα σε διδάξω μεν πώς να είσαι αρεστός εις τον Δημιουργόν, και πώς να αναπτύξης με ενεργητικότητα και επιτυχίαν τας ικανό­τητας άς σοι ενεπιστεύθη η Πρόνοια, ίνα καταστής ωφέλιμος εις τήν Ανθρωπότητα και γευθής τάς ηδύτητας τής αγαθοεργίας και τής Αγάπης.  

 

 

ΑΡΘΡΟΝ 1ον

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

α'. Ο άνθρωπος, πλανώμενος εις τά δάση και αποφεύγων τούς όμοιους του δεν θά ήτο ικανός να αντιληφθή τό μέγεθος των αγαθών άτινα τω επιφυλάσσονται.

Η αντίληψης τής υποστάσεως του αναπτύσσεται και αυξάνει μό­νον εν τω μέσω των ομοίων του. Εις την σύγκρουσιν των αντιλήψεων το πνεύμα του δυναμώνει. Αλλά ο άνθρωπος, ζών έν κοινω­νία, έχει επίσης ανάγκην να παλαίσοι ακαταπαύστως κατά των ατομικών συμφερόντων και των παθών, διότι η αθωότης του θα εκινδύνευε νά υποκύψη εις την δύναμιν ή την πα­νουργίαν. Διά τούτο εχρειάσθη να δημιουργηθούν Νόμοι διά την καθοδήγησιν και την ρύθμισιν των σχέσεων και άρχοντες ίνα προστατεύωσι τούς Νόμους.

§ β Ώ άνθρωπε! Τιμάς τούς γονείς σου· τίμα επίσης και τούς εκπροσώπους τού Έθνους τούς οποίους σύ ελευθέρως εξέλεξες. Είναι οι αντιπρόσωποι όλων των πολιτών. Εάν παρά­λειψης το καθήκον τούτο, εάν η καρδία σου δεν σκιρτά εις την γλυκείαν ιδέαν τής Πατρίδος, ο Τεκτονισμός θα σέ απωθήσω από τούς κόλπους του, ως επικίνδυνον εις την δημοσίαν τάξιν, ως ανάξιον να αποτελής μέλος μιας εται­ρίας, ήτις είναι ανταξία τής εμπιστοσύνης, μεθ’ ής την περιβάλλουσιν αι διάφοροι Κυβερνήσεις αφού εις εκ των σκοπών της είναι να δημιουργήση χρηστότερους πολίτας.

Ο άνθρωπος ο μάλλον γενναίος, ο δικα­στής ο πλέον ανεπηρέαστος, ο κύριος ο πλέον γλυκύς, ο υπηρέτης ο μάλλον πιστός, ο πατήρ ο πλέον τρυφερός, ο σύζυγος ο μάλλον πιστός, το τέκνον το πλέον ευπειθές και στοργικό, πρέπει να είναι απαραιτήτως ο τέκτων.

ΑΡΘΡΟΝ 2^ον

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΝ ΓΕΝΕ1

§ α΄ Αλλά εάν ο κύκλος τής πατρίδος, όστις σου παρέχει τόσον ευρύ και ικανοποιητι­κόν έδαφος δράσεως, δεν ανταποκρίνεται και δεν ικανοποιεί απολύτως όλην την ενεργητικότητά σου, εάν η ευαίσθητος καρδία σου θέλει να συμπεριλάβη όλην την ανθρωπότητα, όλα τα Έθνη, εάν έχων συνείδησιν τής κοινής κα­ταγωγής, αισθάνεσαι ζωηράν την αγάπην προς όλους εκείνους αίτινες έχουν τα αυτά όργανα, την αυτήν ανάγκην τής αγάπης, την αυτήν επιθυμίαν τής χρηστότητας, ελθέ τότε εις τον Ναόν μας ίνα λατρεύσης την θείαν Ανθρωπό­τητα.

Το σύμπαν είναι η πατρίς του Τέκτονος και ουδέν ζήτημα αφορών την ευτυχίαν των ανθρώπων δύναται να είναι ξένον προς το εν­διαφέρον του.

§ β'. Πρόσβλεψον μετά σεβασμού το Ί­δρυμα τούτο το προορισμένον ίνα συσφίξη τούς χαλαρωθέντας δεσμούς τής Ηθικής. Λάτρευσον την Εταιρίαν ταύτην των ενάρετων ψυχών, ήτις είναι διαδεδομένη εις όλα τα ση­μεία τής γης, όπου η Λογική και τα φώτα έχουν εισχωρήσει. Την Εταιρίαν ταύτην τής όποιας τα μέλη ετάχθησαν υπό την σημαίαν τής Αγίας Ανθρωπότητας και ήτις διέπεται υπό Νόμων Απλών και Παγκοσμίων. Προσπάθησαν να κατανοήσης τον ύψιστον σκοπόν του Ιερού Τάγματος μας και αφιέρωσον όλην την ζωήν σου εις την αγαθοεργίαν και την ακατάπαυστον εργασίαν τής τελειοποιήσεώς του.

ΑΡΘΡΟΝ 3^ον

ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑ

§ α'. Παν ό,τι το καλόν και ευγενές δύναται να συλλάβη το πνεύμα είναι κληρονομιά του τέκτονος.

§ β'. Βλέπεις την άνευ των μέσων τής υπε­ρασπίσεως αθλιότητα τής παιδική; ηλικίας ζητεί την υποστήριξίν σου. Λάβε ύπ’ όψιν τας καταστρεπτικά; συνέπειας ας συνεπάγεται η απειρία τής νεότητας και προσπάθησον να την προστατεύσης από τας πλάνας και την αδυνα­μίαν, αίτινες την απειλούν. Εμφύσησον εις αυτήν τούς σπινθήρας του ιερού πυρός του πνεύματος και φρόντισον όπως τούτο αναπτυχθή εν αυτή προς ευτυχίαν τής ανθρωπότητας.

§ γ΄. Κάθε ύπαρξις πάσχουσα και στενάζουσα έχει ιερά δικαιώματα επί σού.

Μη περιμένης έως ότου ακούσης την σπαρακτικήν κραυγήν τής αθλιότητας, αλλά πρόλαβε αυτήν και θεράπευσον την δειλήν δυστυχίαν. Μη δηλητηριάσης δι’ επιδεικτικής αγαθοεργία; την πηγήν του διαυγούς ύδατος, όπου ο δυστυχής μέλλει να σβύση την δίψαν του. Μη ζητείς την ανταμοιβήν τής αγαθοεργία; σου εις τα χειροκροτήματα του πλήθους, άλλα εις την ήρεμον ικανοποίησιν τής συνειδήσεώς σου.

§ δ . Εάν η Πρόνοια σοί επεδαψίλευσεν αγαθά υπέρ το μέτρον των αναγκών σου, πρόσεχε όπως μη σπαταλήσης το πλεόνασμα ασκόπως ή εγκληματικώς, διότι το περίσσευμα τούτο σού εχορηγήθη ίνα διά τής έμφρονος γεναιοδωρίας σου καταστήσης ολιγώτερον αισθητήν την άνισον κατανομήν των αγαθών.

Ποτέ η φιλαργυρία, το πλέον αποτρόπαιον εκ των παθών, να μη έξευτελίση και ρυπάνη τον χαρακτήρα σου, η δε καρδία σου να ίσταται πάντοτε υπεράνω των ψυχρών συμφερον­τολογικών υπολογισμών. Εάν νομίζης ότι δεν δύνασαι να κατορθώσης τούτο, άπελθε εκ του εργαστηρίου τούτου τής ευσπλαχνίας, διότι δεν θα σέ αναγνωρίσωμεν ως αδελφόν.

§ ε'. Η αγαθοεργία σου να φωτίζηται και κατευθύνηται από την σοφίαν και την φρόνησιν. Η καρδία σου βεβαίως θα επεθύμη να περιλάβη τας ανάγκας ολοκλήρου τής ανθρω­πότητας, αλλά το πνεύμα σου πρέπει να εκλέξη τας μάλλον σοβαράς και επείγουσας ανάγκας.

Η ζωή σου να είναι μία διαρκής εργασία πρός διδασκαλίαν, νουθεσίαν και ανακούφισιν του πλησίον σου. Μη νομίσης ποτέ ότι έπραξες αρκετά και αναπαυθής από τα έργα σου ειμή μόνον ίνα αναλάβης δυνάμεις και επαναρχίσης με ζωηρωτέραν ενεργητικότητα.

Η επίδοσίς σου εις τας ορμάς τού υψίστου και ευγενούς πάθους τής αγαθοεργίας, θα είναι διά σέ ανεξάντλητος πηγή ευτυχίας, η ψυχή σου θα μεγαλυνθή και όλαι αι στιγμαί τής ζωής σου θα είναι καλώς χρησιμοποιημένοι.

§ στ'. Όταν τέλος αισθανθής τα όρια των προσωπικών σου δυνάμεων εγγίζοντα το τέρμα των, η δε ψυχή σου καταλαμβάνεται από θλίψιν διότι δεν επαρκείς μόνος σου εις την ενάσκησιν τής αγαθοεργίας, τότε πρόσελθε εις τούς Ναούς μας. Πρόσβλεψον την ιεράν άλυσσον, ήτις μάς ενώνει και συμπράττων και σύ αναλόγως των δυνάμεών σου εις την εκτέλεσιν των υπέροχων σκοπών μας, θα γευθής τούς γλυκείς καρπούς των συνηνωμένων δυνάμεών μας και τούς καρπούς τής ομαδικής ενεργείας. Τότε θα ίδης τούς πόρους σου πολλαπλασιαζομένους, διότι θα δυνηθής να καταστήσης αντί ενός, χιλίους ευτυχείς και αι ευχαί σου θα εκ­πληρωθούν.

ΑΡΘΡΟΝ 4^ον

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

§ α'. Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν, και μη πράττε ό,τι δεν θα επεθύμης να πράξωσιν οι άλλοι κατά σού. Να χρησιμοποιείς το ύψιστο δώρον τού Λόγου—έμβλημα τής κυριαρ­χίας σου επί τής φύσεως—ίνα προλαμβάνης τας ανάγκας των άλλων και ίνα έμπλεης εις όλας τας καρδίας το ιερόν πυρ τής αρετής. Έσο ευπροσήγορος αλλά και αξιοπρεπής. Να δημιουργής διά τού παραδείγματος σου. Να προσβλέπης την ευτυχίαν τού πλησίον σου άνευ ζηλοτυπίας. Ποτέ ο φθόνος να μη εισχωρήση εις την καρδίαν σου, διότι θα διαταράξη την διαύγειαν τής πηγής τής ευτυχίας σου και η ψυχή σου θα γίνη η λεία τής πλέον λυπηράς μανίας.

§ β'. Συγχώρησον τούς εχθρούς σου, μη εκδικείσαι ει μη δι’ αγαθοεργίας. ενθυμού ότι αυτού έγκειται ο θρίαμβος τού Λόγου επί τού Ενστίκτου και ότι ο Τέκτων τας μεν αδι­κίας λησμονεί πάντοτε, τας ευεργεσίας όμως ποτέ.

Εν τη αφοσιώσει σου εις την προς τον πλησίον αγάπην, μη λησμονεί και την ιδίαν σου τελειοποίησιν. Να κατέρχεσαι συχνά εις τα βάθη τής καρδίας σου και να προβαίνης εις λεπτομερή εξέτασιν, εκτυλίσσων και επισκοπών και τας μάλλον αποκρύφους πτυχάς αυτής. Το «γνώθι σαυτόν» είναι το κέντρο όλων των τεκτονικών αρετών.

§ γ'. Τα αυστηρά και χρηστά ήθη έστωσαν οι αχώριστοι σύντροφοί σου, ίνα είσαι σεβα­στός και εις τα όμματα των βεβήλων. Έχε καρδίαν καθαράν, φιλαλήθη, δικαίαν και τα­πεινήν. Η αλαζονεία είναι ο μάλλον επικίνδυ­νος εχθρός του ανθρώπου, καθόσον του εμπνέει απατηλήν εμπιστοσύνην προς την εαυτού δύναμιν.

Μη ασχολείσαι εις το να αναμέτρησης την οδόν ήν διήνυσας, διότι επιβραδύνεις ούτω την πορείαν σου. Να άτενίζης μάλλον το τέρμα εις το όποιον πρέπει να φθάσης.

Ο εγωισμός σου να μη τροφοδοτείται με την επικίνδυνον σύγκρισιν προς εκείνους οίτινες έπονται σου αλλά τουναντίον να άτενίζης προς εκείνους οι όποιοι έφθασαν το τέρμα.

§ δ'. Το στόμα σου ουδέποτε να αλλοιώνη τας μυστικός σκέψεις τής καρδίας σου, αλλά να είναι το αληθές και πιστόν όργανον αυτής. Ο Τέκτων όστις θα απέβαλε την αγνότητα, ίνα φορέση το προσωπείο του ψεύδους και τής υποκρισίας, θα ήτο ανάξιος τής μεθ’ ημών κοινωνίας. 

ΑΡΘΡΟΝ 5ον

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

§ α'. Εκ του συνόλου των ανθρώπων εξέλεξας, οικεία και ελεύθερη βουλήσει, τούς τέ­κτονας ως αδελφούς. Μη λησμονεί ότι κάθε τέκτων, οιασδήποτε θρησκείας, εθνικότητας ή καταστάσεως, όταν σου προσφέρη την δεξιάν χείρα—σύμβολον τής αδελφικής ειλικρίνειας— έχει Ιερά δικαιώματα επί τής αρωγής και τής φιλίας σου.— Πιστός εις τον νόμον τής φύσεως—όστις είναι η Ισότης—ο τέκτων εγκαθίδρυσεν εις τον Ναόν του το πρωτόγονον δί­καιον τής ανθρώπινης οικογένειας. Δεν λαμβά­νει ύπ’ όψιν τας βέβηλους προκαταλήψεις και η Ιερά Ισότης εξομοιώνει όλα τα έθνη. Απόφευγε να εμφάνισης παρ’ ημίν απατηλάς δια­κρίσεις τας οποίας αποκρούομεν. Πριν εισέλθης εις τον Ναόν μας, να κατάθεσης έκτος τής θύρας τα αξιώματα σου και τούς τίτλους σου και να εμφανισθής μόνον με την συνοδείαν των αρετών σου. Οιαδήποτε και να είναι η τάξις σου εν τη βεβήλω κοινωνία, οφείλεις εν τη Στοά να αναγνωρίζης την υπεροχήν των μάλλον ενάρετων και των μάλλον πεφωτισμέ­νων.

§ β'. Μη ερυθριάς ποτέ διά την δημοσία συνάντησίν σου μετ’ ανθρώπου ταπεινού μεν άλλα τίμιου, τον όποιον προ ολίγων στιγμών ονόμαζες ενταύθα αδελφόν. Το τάγμα μας θα ερυθριά επίσης διά λογαριασμόν σου και θα σέ παρεκάλει να μη μολύνης πλέον διά τής παρου­σίας σου το ιερόν μας, διότι η θέσις σου θα ήτο μάλλον εις το θέατρον τής βέβηλου κοινω­νίας, όπου δύνασαι ανέτως να επιδείκνυες την αλαζονείαν σου.

Εάν αδελφός σου ευρίσκεται εν κινδύνω σπεύσον εις βοήθειαν του και μη διστάσης να έκθεσης ακόμη και την ζωήν σου προς σωτη­ρίαν του. Εάν ευρίσκεται εν τη ανάγκη βοή­θησε τον και έσο ευτυχής διότι σού εδόθη η περίστασις τόσον καλής χρησιμοποιήσεως των αγαθών σου. Ορκίσθης να ενασκής την αγα­θοεργίαν έναντι των ανθρώπων γενικώς, αλλά διά μεγαλύτερον λόγον οφείλεις να ευεργετής τον αδελφόν σου όστις πάσχει.

Εάν ευρίσκεται εν τη πλάνη σπεύσον εις βοήθειάν του με τα φώτα τής Αγάπης, τής Λογικής και τής Πειθούς. Επανάγαγε εις την οδόν τής αρετής εκείνους, ων τα βήματα κλονί­ζονται και ανέγειρον εκείνους οίτινες έχουσι καταπέση.

§ γ'. ’Εάν η καρδία σου, τρωθείσα από αληθείς ή φανταστικάς αδικίας, αισθάνεται μυ­στικήν τινά εχθρότητα έναντι αδελφού, φρόντισον νά διάλυσης το απειλητικόν νέφος, κα­λών ως διαιτητήν έτερον αδελφόν ίνα μεσολα­βήση αδελφικώς. Μή διέλθης δέ ποτέ την θύραν τού Ναού χωρίς προηγουμένως ν’ αποβάλης κάθε ίχνος μίσους ή εκδικήσεως. 

ΑΡΘΡΟΝ 6^ον

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΑΓΜΑ

§ α'. Όταν εγένεσο δεκτός όπως μετάσχης εις την Τεκτ.'. αδελφότητα, έχασες οικειοθελώς εν μέρος εκ τής φυσικής ελευθερίας σου. Εκτέλεσον όθεν επακριβώς τας υποχρεώσεις ας σού επέβαλε το Τάγμα συμμορφώθητι προς τούς σοφούς κανονισμούς του και σέβου εκεί­νους, ους η κοινή εμπιστοσύνη των αδελφών έταξεν ως φύλακας τών νόμον και κανονισμών αυτού. Η προσωπική σου θέλησις υπόκειται εις την θέλησιν των ανωτέρων σου, οίτινες εκ­προσωπούν τον Νόμον.

§ β'. Υπάρχει ιδιαιτέρως εις Νόμος ον ώρκίσθης να φυλάττης απαραιτήτως.

Ο όρκος τής εχεμυθίας και τής σιγής επί των εργασιών, τελετών, των σημείων τής αναγνωρίσεως και τής μορφής τής. Εταιρείας μας. Πρόσεχε μη τον παραβής, εφόσον οικεία βουλήσει έδωκες αυτόν. Ήσο ελεύθερος να τον δεχτής ή όχι, ήδη όμως δεν είσαι ελεύθερος να τον παραβής διότι είσαι διά βίου δεσμευμένος.

§ γ'. Σπούδασαν μετά προσοχής την έννοιαν των αλληγοριών και συμβόλων του Τεκτονισμού. Και αυτή η φύσις καλύπτει με πέπλον τα πλείστα των μυστηρίων της και

πρέπει να κάμη τις παρατηρήσεις, συγκρίσεις και να προσπαθήση να συλλαβή αυτήν ταύτην την στιγμήν τής ενεργείας των διαφόρων στοιχείων, ίνα κατανοήση τα μυστήρια της.

ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΥΗΣΕΩΣ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟΜΥΗΤΟΝ

Φιλτ.'. Άδ.·.

Η ελεύθερα θέλησις σας, η εκτίμησις την οποίαν κατωρθώσατε να μας εμπνεύσητε και ο επίσημος όρκος ον εδώσατε, σας ήνωσαν προ ολίγου εις την Αδελφότητα των Έλευθ.·. Τε­κτόνων, ήτις είναι εξηπλωμένη καθ’ όλην την Γην και ήτις έχει αφιερωθή εις την εξυπηρέτησιν των πλέον Ιερών συμφερόντων τής ’Αν­θρωπότητας.

Φίλτ.'. Άδ.'.

Προ μικρού εισήλθατε εις την ωραίαν αυ­τήν οδόν τής Αρετής και εις τα αμέσως πρώ­τα βήματά σας ηκούσατε και είδατε πράγματα των οποίων δεν θα ηδύνασθε να κατανοήσητε την σημασίαν άνευ ιδιαιτέρων εξηγήσεων. Εν τούτοις δεν θα σάς δώσωμεν, ειμή ελαχίστας τοιαύτας, και εναπόκειται εις το πνεύμα σας όπως εισδύση επί τής ηθικής σημασίας των συμβόλων μας, άτινα πρέπει να αποτελέσουν το αντικείμενον των στοχασμών σας και τής ερεύνης σας. .

 Ο Έλευθ'.'. Τεκτ.·. είναι μία Εταιρεία ’Ανθρώπων όλων των καταστάσεων, όλων
των τάξεων και όλων των Εθνών τής Ύφηλίου· διακρίνεται εκ τής Ενώσεως, τής Αγάπης και τής Πίστεως όλων των μελών της, των οποίων αι σταθεραί προσπάθειαι τείνουσιν εις
το να αυξήσωσι τας ηθικάς αρετάς των, ίνα δι’ αυτών διαδώσωσι την Αγάπην και την Χρηστοήθειαν καθ’ όλον τον Κόσμον.

Αι οργανώσεις μας μάς παρέχουν όλα τα μέσα ίνα επιτύχωμεν την υψίστην τελειοποίησιν τής Ανθρωπότητας.

Εις το ιερόν τούτο μέρος πρέπει νά ακούηται μόνη η φωνή τής Λογικής, ήτις πρέπει
όχι μόνον να μάς κατευθύνη, αλλά και να αποτελή το μόνον μέσον διά την αναζήτησιν τής Αλήθειας διότι μόνον με την λογικήν διανόησιν και την έμπρακτον ενάσκησιν τής Αρετής θα κατορθώσωμεν να απομακρύνωμεν τας πλάνας και τας  προλήψεις και να μορφώσωμεν ανθρώπους χρηστούς και πεφωτισμένους, πραγματικούς και πιστούς τέκτονας.

Τοιαύτα φίλτ.·. αδ.·. είναι τα αντικείμενα των εργασιών μας, αίτινες αλληγορικώς παρίστανται διά τής ανεγέρσεως Ναού εις την Αρετήν και εις Δ.·. Τ.·. Μ.·. A.·. Τ.·. Σ

 Δεν είμεθα εδώ ει μη απλοί άνθρωποι, δεν ζητούμεν ει μη παν ό,τι κάθε λογικός άνθρωπος οφείλει να ζητή, και δεν αναγνωρίζομεν έτερον Νόμον, ει μη τον Νόμον όστις ενώνει όλον το ανθρώπινον γένος. Δεν φιλοδοξούμε άλλα πλούτη ει μη τούς θησαυρούς τής καρ­διάς και τού πνεύματος, δεν σεβόμεθα άλλα αξιώματα ει μη εκείνα άτινα ο άνθρωπος διά τής προσωπικής του αξίας αποκτά.Ό,τι νομίζομεν ότι έχομεν επί πλέον ή ό,τι είμεθα επί πλέον, οφείλομεν εισερχόμενοι να το καταθέσωμεν εκτός τής θύρας τού Ιερού τούτου.

Ιδού, φιλτ.·. άδ.·. αι θεμελιώδεις αρχαί τού Ελευθ.’. Τεκτονισμού. Εάν αύται εύρουν απήχησιν εις το πνεύμα σας και την ψυχήν σας θα θεωρηθώμεν ευτυχείς να σάς συγκαταλέγωμεν μεταξύ μας, διότι ελπίζομεν ότι και εις την περίπτωσιν ακόμη καθ’ ήν η πραγματοποίησις των ευγενών ιδανικών μας σάς φανή αδύνατος, ότι δεν θα φεισθήτε κόπων και θα χρησιμοποιήσητε όλας σας τας δυνάμεις ίνα εγγίσωμεν τον μεγάλον σκοπόν τής Αδελφότητος μας.

Κατόπιν των γενικών αυτών εξηγήσεων ε­ναπομένει να σάς υποδείξωμεν τον τρόπον καθ’ όν θα δυνηθήτε να συλλάβητε την σημασίαν των συμβόλων άτινα κατά την μύησίν σας ενεφανίσαμεν και εκείνων άτινα προσπίπτουσιν εις το βλέμμα σας. Όλα ταύτα συνδέονται με τας γενικάς ιδέας και επιδιώξεις τού τεκτ. ·. ας προ ολίγου σας εξεθέσαμεν.

Προ τής εισόδου σας εις τον Ναόν τούτον σας αφήρεσαν κάθε τί πού εις την βέβηλον κοινωνίαν διακρίνει τον άνθρωπον τον διακεκριμμένον, τον πλούσιον, τον ισχυρόν, διότι αι ιδιότητες αυταί δεν έχουν ουδεμίαν αξίαν δι’ ημάς και ο Νεόφυτος οφείλει να προσέλθη εις κατάστασιν περίπου ανθρώπου νεογέννητου.

Σάς ωδήγησαν προ τής πύλης τού Ιερού με τούς οφθαλμούς κεκαλυμμένους.

Αλλά χειρ φιλική κατηύθυνε τα βήματά σας, η χειρ των τεκτ.·. αρετών, ήτις θα είναι και εις το μέλλον εις ασφαλής οδηγός, έφ’ όσον εμπιστευθήτε εις αυτήν κατά τον δρόμον τής ζωής σας. Οι τρεις συμβ.·. κτύποι.^. Ο ζήλος, η πίστις και η καρτερία ας ήνοιξαν την πύλην τού Ναού. Εισήχθητε με το αριστερόν στήθος γυμνόν. Αυτό οφείλει να σάς υπενθυμίζη πάντοτε ότι οφείλετε να έχητε την καρδίαν σας ανοικτήν εις όλους τούς αδελφούς.

Ούτως παρεσκευασμένον σας ωδήγησαν εις τας τρεις συμβολικάς περιοδείας, διότι ούτως ο άνθρωπος ο αναζητών την αλήθειαν πλανάται εις τούς βορβορώδεις και πλήρεις εμποδίων δρόμους τής ζωής, μέσα εις τον θόρυβον τού πλήθους. Αλλά ευτυχής είναι εκείνος όστις μέσα στο θάμβος που προκαλεί η εκτυφλωτική αλλά απατηλή λάμψις των ανθρωπίνων παθών και αδυναμιών κατορθώνει να διακρίνη εις τον δρόμον τής ζωής μίαν φωνήν που ομιλεί εις την καρδίαν και ένα οδηγόν ικανόν να τον κατευθύνη, όπως ο αδελφός όστις σάς ωδήγησε προ ολίγου προ του βωμού τής Αρετής.

Αφού δε εδώσατε τον νενομισμένον όρκον εγίνατε δεκτός ως ελεύθερος τέκτων, ο συμβ.·. επίδεσμος κατέπεσε και ενώπιον του βωμού τής Εργασίας απετελέσατε μέρος τής παγκο­σμίου τεκτ.'. αλύσεως. Αι χείρες μας έθλιβον τας χείρας σου και αι καρδίαι μας, ήνωσαν τούς κτύπους των.

Ο ακατέργαστος λίθος, ούτινος η λάξευσις ανατίθεται εις τον μαθητήν τέκτονα, παριστά τον αμόρφωτον άνθρωπον, ον κατατυραννούσι τά πάθη και αι προλήψεις.

Η ερμηνεία και ο συμβολισμός των λοιπών αλληγοριών του βαθμού τού μαθητού θα κατανοηθή παρ’ υμών έφ’ όσον και καθ’ όσον εισδύετε περισσότερον εις το πνεύμα του τε­κτονισμού.

Επί τού παρόντος, φίλτατε αδελφέ, μη λησμονήτε ποτέ ότι χωρίς την ηθικήν, χωρίς την ευθύτητα, όλον το πνεύμα του τεκτονι­σμού, όλα τα σύμβολά του και όλαι αι αλληγορίαι του θα ήσαν άνευ ουδεμίας σημασίας.