ΜΥΗΣΗ 1ου ΒΑΘΜΟΥ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ

 

 

   ΜΥΗΣΗ  1^ΟΥ  ΒΑΘΜΟΥ ΣΤΟΝ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ

 

  ΣΥΜΒΟΛΑ   ΚΑΙ   ΑΛΙΓΟΡΕΙΕΣ 

Μετά την επιθυμία μου και την πρόθεση μου να ενταχθώ κι εγώ στον Τεκτονισμό ο Σεβ:. Διδ:. με ειδοποιοί  ότι η επιθυμία μου αυτή θα πραγματοποιηθεί και με καλεί να προσέλθω ώστε να Μυηθώ κι εγώ στα τεκταινόμενα της Φιλοσοφικής διαδικασίας του Τεκτονισμού.

Και τι είναι ο Τεκτονισμός ; Τι πρεσβεύει και τι σκοπώ εξυπηρετεί; Από πού προήρθε;  Ερωτήματα στα οποία καλούμουν να λύσω, να εξηγήσω, να αποσυμβολίσω σύμφωνα πάντα με τις απορίες μου και τις γνώσεις μου.

 Ο Τεκτονισμός είναι ένας θεσμός. Είναι ένας φιλοσοφικός θεσμός που αναζητά την Αλήθεια, στην ουσία των Κοσμικών πραγμάτων, σχέσεων και κανόνων, δίχως προσκολλήσεις σε στερεότυπα και ταμπέλες, δίχως φανατισμούς, μισαλλοδοξίες και προκαταλήψεις.  Είναι θεσμός μυσταγωγικός, γιατί ενεργεί με τρόπο που να διεγείρει, διάνοιες, συναισθήματα, και αισθήσεις, με την πλήρη συμμετοχή του ανθρώπου. Είναι θεσμός φιλελεύθερος γιατί επαφίεται στην ελευθερία της συνειδήσεως και της εκφράσεως μιας συντεταγμένης σκέψης. Είναι θεσμός προοδευτικός, καθόσον σταδιακά επεξεργάζεται τα θέματα και προωθεί, την αφύπνιση της κριτικής αντίληψης του ανθρώπου, και με την συνεχή εγρήγορση καλλιεργεί τη σκέψης του Τέκτονα χωρίς αγκυλώσεις και στενομυαλοσίνες. Είναι ένας θεσμός φιλανθρωπικός, καθόσον το κέντρο του ενδιαφέροντός του είναι ο άνθρωπος, σε σχέση με τα γύρω του, το περιβάλλον, τις ευτυχίες και τις δυστυχίες ή ατυχίες του, τις χάρες και τις λύπες του, την πρόοδο ή την απαξίωσή του.

Στοχεύει δε στην βελτίωση του ατόμου, ως άνθρωπο, ως πολίτη, ως όντος γενικά όλου κόσμου, με άπλα και μόνο μέσα, στην αφύπνιση και στην καλλιέργεια της συνείδησής του, και με βάση τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες, της Αγάπης, του Ορθολογισμού, και της Δικαιοσύνης.

Ο Τεκ:. θέλει και στοχεύει στους ανθρώπους, ως όντα συνειδητοποιημένα, με ελεύθερη βούληση, με την προαγωγή της χαράς στην ζωή για όλους, με ειρήνη μεταξύ τους και αρμονικά δεμένους με το όλο Σύμπαν.     

Ο Τεκτονισμός  είναι  μια  αδελφότητα  που σκοπό έχει να εντάξει  στους κόλπους της, τους ελευθέρους και χρηστοήθης πολίτες, ώστε να διεγείρει τη σκέψη  τους,  στο καλό, στην δικαιοσύνη προς το συνάνθρωπο, και στην ηθική αντιμετώπιση των διαφόρων ενεργειών του. Να τον μετατρέψει από ένα « ακατέργαστο λίθο» σε ισοσκελή και ισόπλευρο « κατεργασμένο λίθο».

Ο Τεκτονισμός είναι μια επιστήμη. Είναι αυτή η επιστήμη η οποία προσπαθεί, παροτρύνει και  βελτιώνει το επίπεδο της πνευματικής μας ζωής, της διανοητικής μας γνώσης, και αποβλέπει στο να μας εμφύσηση, την αγάπη για δικαιοσύνη, αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας (αλληλεγγύη), την πίστη μας στο Θεό και την πατρίδα, και να  μας υποδείξει το κάλος (ομορφιά) του κόσμου μέσα στον οποίον ζούμε, και να μας καταστεί κοινωνούς της Αρμονίας, την οποία, με μεγάλη σοφία δημιούργησε ο Μ:. Α:. Τ:. Σ:.

Καλεί λοιπών τους νεομυούμενους να μετατραπούν από ανίδεοι και αμαθείς, σε πνευματικούς οικοδόμους, κατ’ αρχάς του ίδιου του εαυτού και στο βάθος του χρόνου και ολοκλήρου της κοινωνίας.

Ο Τεκτονισμός σαν θεσμός γεννήθηκε από την δίψα του ανθρώπου για μια βιωματική αναζήτηση και μια φιλοσοφική θεώρηση των κοινωνιών, Ανατολής και Δύσης. Είναι ένας θεσμός που ταξίδευσε σαν σκέψη μέσα από μυστηριακά, θρησκευτικά και φιλοσοφικά ρεύματα, μάζεψε τις καλύτερες γνώσεις και ιδέες για τον άνθρωπο,  ως άτομο, ως οικογένεια, ως κοινωνία, ως λαό, ως πλάσμα της φύσης και όλου του κόσμου, δημιουργώντας έτσι μια δεξαμενή σοφίας για τη ζωή, και που τις μεταδίδει στα μέλη του τέκτονες μέσα από μυήσεις σε διάφορους βαθμούς και μέσα από φιλοσοφικές διδασκαλίες στα εργαστήρια του.

Η γένεση του Ελευθεροτεκτονισμού πήρε σαν βάση του, τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες των αρχαίων μυστηρίων, Δελφικών, Ελευσίνιων, Αιγυπτιακών, κι απ’ τα μυστήρια των Ανατολικών χωρών.

Η προϊστορία του Τεκτονισμού μας  παραπέμπει στις συντεχνίες των εργατών οικοδόμων οι οποίοι και ζούσαν στις « οικοδομικές καλύβες» (στοές) και μέχρι τουλάχιστον τον 12^ο αιώνα υπαγόταν στα μοναστήρια. Αυτοί χρησιμοποιούσαν σύμβολα και συνθήματα για να μπορέσουν να διαφυλάξουν τα μυστικά της τέχνης τους από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη τυχούσα δυσφήμιση μετά από μια κακοτεχνία.

Ένας ακόμα λόγος της χρήσης των διαφόρων συμβόλων είναι ότι ενώ διαφύλατταν τα μυστικά της τέχνης τους, υπερηφανεύονταν για την εργασία τους, όχι μόνο γιατί έκαναν «ένα ποίημα» απ’ την πέτρα, αλλά κυρίως γιατί μπορούσαν στην πέτρα να αποτυπώσουν μια ολόκληρη θρησκευτική φιλοσοφία. Το να κατασκευαστεί ένας ναός (θρησκευτικός χώρος λατρείας)  προϋποθέτει τη γνώση όλων των παραμέτρων της θρησκείας για την οποία και οικοδομείτε. Γι’ αυτό και οι παράμετροι αυτοί έπρεπε να τους είναι εμφανής και αντιληπτοί εύκολα, ώστε η οικιστική και διακοσμητική του ναού να είναι άρτια.

Πολλοί θεωρούν τον Τεκτονισμό ως « ένα ιδιόρρυθμο σύστημα ηθικής» που αισθητοποιεί τους μυημένους με  συγκεκριμένα σύμβολα και ‘αποκρύπτοντάς τα’ απ’ τους αμύητους, πίσω από αλληγορικές διατυπώσεις.

Όμως, και ορθώς θα γνωρίζεται, ο Τεκτονισμός είναι γεμάτος από τέτοια συμβολικά σχήματα - σχέδια - παραστάσεις που το κάθε ένα απ’ αυτά μας ωθούν να υπεισέλθουμε βαθιά μέσα μας, στο δικό μας εγώ, να γνωρίσουμε τα πάθη μας και τα ελαττώματα μας, και να τα καθυποτάξουμε, να τα χαλιναγωγήσουμε, ώστε να  οδηγηθούμε σε μια ανώτερη σκέψη κατεργαζόμενοι τον εαυτό μας σε έναν «από ακατέργαστο, σε κατεργασμένο λίθο».

        Για να μπορέσει όμως κάποιος, ο οποίος επιθυμεί την είσοδο και τη συμμετοχή του στον Τεκτονισμό, να αντιληφθεί και να καταλάβει αυτά τα σύμβολα και τους συμβολισμούς θα πρέπει πρωτίστως να μυηθεί σ’ αυτόν.

 Και τι είναι η μύηση και πως επιτυγχάνετε αυτή;

Μύηση στον Τεκτονισμό, είναι η διαδικασία αυτή που ο νεοεισερχόμενος περνά απ’ τη Σφαίρα της άγνοιας, και της αμαθείας, στη σφαίρα, της Γνώσης, της Πίστης, της Αγάπης, της οικοδόμησης Ακεραίων ψυχών, στην Γνώση της Σοφίας και της Ισχύος, στην πίστη προς το Θεό και την Πατρίδα, την αγάπη για τους Γύρο μας και στο συνάνθρωπο μας, σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενάρετων και χρηστοήθων ανθρώπων γνωρίζοντας τους, την Αρμονία του κόσμου, το Κάλος μέσα στο οποίο και ζούμε, την ύπαρξη της ΄΄ Αντικειμενικής Γνώσης ΄΄.

Κατά την διαδικασία δε αυτής της μύησης, η οποία και είναι μια ιεροτελεστία, θα περάσει κάποιος  μέσα από διάφορες δοκιμασίες που έχουν σκοπό να χαλιναγωγήσουν τα πάθη και της ορέξεις του και να προάγουν τις ελευθερίες και τη χρηστοήθεια του.

 Μετά την αβίαστη συγκατάθεση μου και την πλήρη συναίνεση μου για την μύηση το πρώτο μου βήμα ήταν να εισέλθω στο Διασκεπτήριο, στον Σκοτεινό Θάλαμο.

 Στο χώρο δηλαδή οπού θα διαλογιστώ και θα αναλογιστώ την προτέρα μου ζωή και θα μπορέσω να αποβάλω τις παλιές κακές μου συνήθειες, ορέξεις και πάθει μου.

 Και τι είναι διαλογισμός Αδδ:. μου;

Είναι λοιπόν η απόλυτη χαλάρωση του μυαλού και του σώματός μας που σε συνδυασμό με την βαθιά και κανονική αναπνοή μας βοηθά και μας δύνη την δυνατότητα και την δύναμη ώστε να προχωρήσουμε και πέρα απ’ τα σύνορα της Σκέψης μας, του Νου μας, του Μυαλού μας.

Αλλά για να διδαχτεί κάποιος πως να σκέπτεται και να διαλογίζεται πρώτα απ’ όλα πρέπει  να γυμνάσει τον Νου του ώστε να απομονώνετε και να οραματίζετε. Κι αυτό κατορθώνετε μόνο μέσα απ’ την ενόραση και την αυτοσυγκέντρωση, μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι η οργανωμένη και πειθαρχημένη πορεία μας στην δημιουργία της Γνώσης, που επιτυγχάνετε με τον απόλυτο έλεγχο του Νου.

            Διασκεπτήριο – Σκοτεινός θάλαμος

 Είναι το μέρος όπου ο νεομύητος θα περιέλθει σε περισυλλογή αναλογιζόμενος την προτεραία του ζωή, και θα ζυγίσει την απόφαση του, για την ένταξη του ή όχι στον Τεκτονισμό.

Στο Διασκεπτήριο:  μορφοποιείτε το χάος στο οποίο, ο νεομύητος διήγαγε τον πρότερο βοίο του, συμβολίζει δε την κατά τον Τεκ:.  «τάξη εκ του Χάους» δηλαδή την αρχική μορφή «του είναι της Φύσεως».

 Συμβολίζει επίσης και την κοιλότητα της μήτρας που όπως βγαίνει το έμβρυο τυφλό προσπαθώντας να ατενίσει το φως, έτσι και ο Τεκ:. επιδιώκει και προσπαθεί να ατενίσει το Ανέσπερο Φως, της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, της Σοφίας, και της Αγάπης.

Γνωρίζοντας λοιπόν τον θάλαμο αυτό διαπιστώνουμε ότι, είναι απλά δομημένος και διακοσμημένος, όπως απλές είναι και οι δημιουργικές δυνάμεις της Μητέρας Φύσης.

Σ’ ένα τραπεζάκι, λοιπόν, με μια καρέκλα είναι τοποθετημένα, εννέα σύμβολα που συμβολίζουν τις ανθρώπινες ανάγκες,  μια νεκροκεφαλή, ένας πετεινός, ένα κερί, ένα κομμάτι ψωμί, ένα ποτήρι με νερό, ένα πιατάκι με αλάτι, ένα με θειάφι, μια κλεψύδρα, και ένα δοχείο με υδράργυρο, και εκεί καλούμαστε να καταθέσουμε, την Πνευματική μας Διαθήκη.

Αλλά τι συμβολίζουν αυτά τα εννέα σύμβολα που είναι τοποθετημένα μέσα στο Σκοτεινό Θάλαμο, στο Διασκεπτήριο;

Η Νεκροκεφαλή: Είναι το σύμβολο της πρόσκαιρης επίγειας ζωής μας, είναι η υπόμνηση της θνητότητας, της ματαιότητας, της προσωρινότητάς μας, αλλά και της αιώνιας μεταμόρφωσής μας. Είναι ακόμα και η προτροπή προς το νεομύητο να εγκαταλείψει, ν’ αποξενωθεί απ’ τις κοσμικές του σκέψεις, εγκαταλείποντας τις προλήψεις της προηγούμενής του ζωής.

«μην προχωρήσεις αν η ψυχή σου ένοιωσε τρόμο»

Όμως ο τρόμος και ο φόβος δεν θα πρέπει να περνά μέσα απ’ το μυαλό μας γιατί φόβος σημαίνει θάνατο κι εμείς δεν θέλουμε να πεθάνουμε. Επιθυμούμε να ζήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, (κάποτε θα πεθάνουμε κι εμείς), για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε, να οικοδομήσουμε ως Τεκ:. στη νέα μας Ζωή.

Ο Αλέκτωρ - κόκορας: Είναι το σύμβολο της προαγγελίας του Φωτός έναντι του Σκότους, για το νεόφυτο Τεκ:. είναι η Αλήθεια έναντι του Ψεύδους, είναι το σύμβολο της Γονιμότητας, της Ανδρείας, της Ενεργείας και της Εγρήγορσης. Η  αφύπνιση των ναρκωμένων δυνάμεών μας, το τέλους του σκότους και το ξύπνημα για εργασία «Ξύπνα, ξημέρωσε, ήρθε η ώρα της εργασίας». Θα μας φωνάξει. Είναι «μεσημβρία» θα μας υπενθυμίσει ο Αλέκτωρ ώρα για να οικοδομηθεί ένας νέος Τεκ:. Ναός (νους) και πρώτος ο ίδιος σου ο εαυτός, και όταν φτάσει το «πλήρες μεσονύκτιο» τότε να εμφανιστής στο πρωτομάστορά σου, στον Α΄ Επ:., για να λαβής τη αμοιβή σου, να αξιολογηθείς για το έργο σου και να αμειφθείς, αλλά θα πρέπει να γνωρίζεις ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει η Τεκτονική σου εργασία να είναι συνετή, συνεπής, συνεχής αλλά και με ανταπόκριση.

Το  Κερί: Είναι το σύμβολο της Τεκ:. Φιλοσοφίας που στην προσπάθεια της να διαλύσει τα Σκοτάδια της Αμαθείας, της Υποκρισίας, και της Φιλοδοξίας φωτίζει το νεόφυτο στο δρόμο της Αρετής, είναι ένα φωτεινό μονοπάτι του Πνεύματος για να  κατέλθει  μέσα από την Ύλη. Είναι ο Φάρος που μας οδηγεί στο δρόμο για να βρούμε το Ανέσπερο Φως, της αλήθειας, της νόησης, και της λογικής. Το φως αυτό  δεν μπορούμε τώρα να το βρούμε πλήρως. Αν όμως αυτό το κερί το δυναμώσουμε, το μεγαλώσουμε, παρατηρώντας τα φαινόμενα της φύσης, και κατορθώσουμε να το κάνουμε Φωτεινή δάδα τότε ίσως μπορέσουμε μέσα απ’ το σκοτεινό τούνελ της άγνοιας και της αμάθειας μας, ίσως τότε να κατορθώσουμε να αντικρίσουμε τις ακτίνες του Ανεσπέρου Φωτός. Είναι λοιπόν η σπίθα που σιγοκαίει μέσα μας, είναι η σπίθα της δημιουργίας προσμένοντας να μετατραπεί σε Δαυλό, σε Δάδα, σε Φάρο για να μας Φωτίσει στην προσπάθεια της ολοκλήρωσής μας.

Ο Άρτος-Ψωμί: Είναι το σύμβολο της Τροφής του ανθρώπου, των δυο αναγκαίων ανθρώπινων τροφών, της Πνευματικής και της Υλικής, είναι οι τροφές, της Διάνοιας και του Σώματος. Συμβολίζει την Θεια Σάρκα, «Τούτο εστί το Σώμα μου» είπε ο Ιησούς προς τους μαθητές του. Όπως το Ψωμί είναι  προϊών της αλέσεως  του σίτου, έτσι και ο Τεκ:. θα πρέπει να αλέθει όλες τις διδασκαλίες και παραινέσεις του και να καταλήγει στις ποιο εύγευστες και ποιο αφομοιώσιμες.

Το νερό: Πάνω στο μικρό τραπεζάκι του Διασκεπτηρίου υπάρχει ένα ποτήρι με νερό. Είναι το σύμβολο της Ύλης. Σε συνδυασμό με το αλεύρι, προϊόν της αλέσεως του σίτου, μας παρέχουν τον Άρτο. Είναι το κυρίαρχο στοιχείο του ανθρώπινου Σώματος. Όταν το νερό είναι γάργαρο και καθαρό συμβολίζει την καθαρότητα των λόγων, των έργων και των πράξεων ενός Τεκ:. την διαύγεια των λόγων του και των έργων του. 

 Το Άλας: Είναι το σύμβολο της κάθε διανοητικής, ηθικής και φυσικής ουσίας  της Προσωπικότητας. Ουσίας που βγαίνει απ’ το χάος και σαν στοιχείο κρυστάλλωσης συμβολίζει το σταθερό μέρος μεταξύ των αντιθέσεων και επομένως είναι η εξισορροπούσα Δύναμης. Οι Γραφές μας αναφέρουν, ότι συμβολίζει,  την Ηθική, την Πνευματική Δύναμη, την Αγνότητα, την Σοφία και την Φρόνηση, ως  ΄΄το άλας της Γης ΄΄ . Είναι το υλικό αυτό που δίνει νοστιμιά στη γεύση, ουσία στη Νόηση, και φωτεινότητα στην πνευματική Προσωπικότητα.

Το Θειάφι: Είναι το στοιχείο της Ενέργειας. Συμβολίζει την στερεότητα και την τελειότητα της Μορφής, όταν ενώθηκαν διαφορετικές ουσίες. Σε συνδυασμό με το Άλας, αποτελεί την εξισορρόπηση των ανταγωνιζόμενων δυνάμεων. Μαζί δε αποτελούν την Ουσιαστική Ατομικότητα.

Ο υδράργυρος: Είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο των Αλχημιστών και συμβολίζει την Ισχύ, είναι το στοιχείο της Ζωής.  Συμβολίζει  την εισερχόμενη Δύναμη απ’ έξω. Αντιμάχεται δε με το Θειάφι άλλα εξισορροπείτε με το Αλάτι.

Οι  τρείς αυτές Δυνάμεις λοιπόν, το Αλάτι, το Θειάφι, και ο Υδράργυρος αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο. Το Θειάφι ως στοιχείο της ενέργειας που ξεκινά απ’ το κέντρο κάθε όντος,  αντιστέκεται στην ενεργειακή επίδραση του Υδραργύρου, που εισχωρεί στο βάθος, απ’ έξω. Εξισορροπούνται δε με το αποκρυσταλλωμένο Άλας που αναπαριστά το στέρεο μέρος του όντος. Ως εκ τούτου  έχουμε το Θειάφι ως Κεντρική Δύναμη, τον Υδράργυρο ως Κεντρομόλο Δύναμη, και το Άλας ως Εξισορροπούσα Δύναμη.

Η κλεψύδρα-αμμόμετρο: Είναι το κατ’ έξοχη σύμβολο του Χρόνου. Μας υποδεικνύει την ταχύτητα της παρέλευσής του, όπως η άμμος κυλά μέσα στο αμμόμετρο και φεύγει. Αλλά είναι ακόμα και το σύμβολο του Νόμου, της κίνησης, της Κοσμογονίας. Γι’ αυτό και ο Τεκ:. θα πρέπει να γρηγορεί και να μην αναβάλει αυτό που πρέπει να κάμει.

Η Πνευματική Διαθήκη: Είναι η πρώτη προσέγγιση του νεόφυτου στον Τεκ:. Είναι μια έρευνα μέσα του, στον εσωτερικό του κόσμο, που μέσα στο Σκοτεινό Θάλαμο αναλογίστηκε και αποζητά απαντήσεις κατά την διάρκεια των αναζητήσεων της αλήθειας. 

 Απ’ τις απαντήσεις αυτές  που θα μας δώσει, κατανοούμε τις πεποιθήσεις του για τον γύρο κόσμο που Ζει, αν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τις θεμελιώδεις αρχές του Ελευθεροτεκτονισμού, περί της υπάρξεως του Θεού, περί της Αθανασίας της Ψυχής, και την Αγάπη προς το πλησίον του. Είναι το κριτήριο καταλληλόλητας για την είσοδό του ή μη στον Τεκ:. φωτογραφίζοντας έτσι την Ηθική, Πνευματική και Διανοητική του κατάσταση.

Τους τοίχους του Διασκεπτηρίου τους κοσμούν συμβουλές και παραινέσεις όπως: «Γνωθι σ’ αυτόν», «Μην προχωρήσεις αν η ψυχή σου νιώσει τρόμο», «Απέλθε αν εκ περιεργείας προσήλθες», « Αποχώρησε αν έχεις σαν πυξίδα του βίου σου το συμφέρων», «Θα είσαι δύστυχης κοντά μας αν δυσανασχετείς όταν ακούς τα ελαττώματα σου», «Ευτυχισμένος δε θα είσαι ανάμεσα μας αν αποφεύγεις την υποκρισία και θα θυμάσαι πάντα ότι είσαι θνητός» κ.α.

Αλλά αυτές τις παραινέσεις – συμβουλές ή τις άκουσε χωρίς να τις δώσει σημασία ή δεν τις άκουσε καθόλου.

«Γνωθι σ’ αυτόν» : Ένα ρητό ξεχασμένο απ’ τα μαθητικά μας χρόνια ειπωμένο απ’ τον Χείλωνα τον Λακεδαιμόνιο, αλλά με μεγάλο νόημα και τόσο ουσιαστικό. Ποιοι είμαστε; Γνωρίζουμε τον εαυτό μας; Τα πάθει μας και τα ελαττώματά μας τα γνωρίζουμε; Πως μπορούμε να τα χαλιναγωγήσουμε και να τα καθυποτάξουμε; Με ποια δύναμη, με ποια Σοφία, και πόση πίστη έχουμε μέσα μας για να μπορέσουμε να κατεβούμε βαθιά μέσα στα εσώψυχά μας, να αντικρύσουμε τον εαυτό μας γυμνό στον καθρέφτη της Ζωής έτσι που να μην γυρίσουμε με τρόμο το βλέμμα. Είμαστε άξιοι; Ή μήπως οι άνομες σκέψεις και πράξεις μας είναι θαμμένες βαθιά μέσα μας και δεν τολμούμε να τις ομολογήσουμε πουθενά ούτε και στον ίδιο μας τον εαυτό;

«Μην προχωρήσεις αν η ψυχή σου ένιωσε τρόμο» : Τρόμος ένα συναίσθημα το οποίο μας παραλύει και είναι ο πλέον ανασταλτικός παράγοντας σ’ οτιδήποτε και αν επιχειρήσουμε. Ο φόβος και η ανησυχία, (μέσα σε λογικά πλαίσια) είναι βοήθειες για περεταίρω βελτίωσή μας. Ο Τρόμος όμως είναι καταστροφή. Ο θάνατος των παθών μας, των προλήψεων μας, των ακλόνητων πεποιθήσεών μας και των εμμονών μας είναι οδυνηρός. Όταν κάποιες απ’ τις παραμέτρους της Ζωή του ανθρώπου δεν υποκύπτουν στον απόλυτο έλεγχο του, νοιώθει σαν να χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του και εκεί Τρομάζει.

«Άπελθε αν εκ περιεργείας προσήλθες» Η περιέργεια πολλές φορές βοήθησε στην επίτευξη, διάφορων ανακαλύψεων και κατακτήσεων τόσο επιστημονικές όσο και κοινωνικές. Δεν έχει όμως καμία θέση στην αναζήτηση των βαθύτερων ουσιών των διαφόρων θεμάτων. Κατά την αναζήτηση όμως των μυστηρίων του εαυτού μας  θα πρέπει να έχουμε πάντα για οδηγό, την δίψα για γνώση και την περιέργεια στο διαχωρισμό του Αληθινού απ’ το Επίπλαστο, του Είναι απ’ το Φαίνεστε. Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

«Απεχώρησε αν, σαν πυξίδα του βίου, σου έχεις το συμφέρον» Αν το ατομικό μας συμφέρον καταστεί και συνεχιστεί ως η κύρια φροντίδα μας τότε μοιραία αργά αλλά σταθερά θα οδηγηθούμε στην καταστροφή, και όχι μόνον στην ατομική καταστροφή αλλά και στην καταστροφή ολόκληρης της Κοινωνίας. Σαν απτά παραδείγματα και ατράνταχτες αποδείξεις μπορούμε να σκεφτούμε, την τρύπα του Όζοντος, την αποψίλωση των δασών, την οικονομική ένδεια που αυτόν τον καιρό μαστίζει την οικουμένη, είναι δυστυχώς μερικές απ’ τις ατομιστικές και υλικές εκφάνσεις και επιπτώσεις που κυριαρχούν αυτή την εποχή. Η πείνα δεν οφείλεται στην έλλειψη τροφής, οφείλεται πρωτίστως στους άμυαλους καιροσκοπισμούς των υπευθύνων. Το ατομικό μας συμφέρων πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Κοινωνικό.

« Θα είσαι δύστυχης κοντά μας αν δυσανασχετείς όταν ακούς τα ελαττώματα σου » Ουδείς αναμάρτητος. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα άλλα αυτός που δεν τα παραδέχεται, δεν τα αποδέχεται, και εξακολουθεί να τα επαναλαμβάνει είναι αδιόρθωτος. Ο Ιησούς είπε ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.  

Ο σκοπός αυτού που αποφάσισε να μπει στην μυητική οδό του Τεκ:., στην οδό των μυστηρίων και της Πνευματικής Αναγέννησης είναι να κατορθώσει να σμιλεύσει τον εαυτό του, τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, ώστε να καταστεί χρήσιμος τόσο στο οικογενειακό του υπερβάλλων, όσο και στο κοινωνικό. Αν οι άνθρωποι βελτιώσουν, όλοι μαζί αλλά και ο καθένας χωριστά, τον εαυτό τους, ο κόσμος όλος αυτομάτως θα βελτιωνόταν.

« Ευτυχισμένος θα είσαι ανάμεσά μας αν αποφεύγεις τη υποκρισία και θυμάσαι πάντα ότι είσαι θνητός » Η υποκρισία είναι αυτή που συντηρεί και συγκαλύπτει όλα τα ελαττώματά μας. Εμποδίζοντας την ορθή κρίση. Αναστέλλοντας την ατομική βελτίωση και μαζί και όλου του κόσμου. Η παραδοχή της βεβαιότητας του θανάτου, μας οδηγεί στην πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσιοι, έχοντας τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις τόσο απέναντι στον εαυτό τους όσο και απέναντι στην κοινωνία. Όμως η ματαιοδοξία, ο εγωισμός και οι άνομες σκέψεις και πράξεις δεν έχουν κανένα νόημα και καμία αξία αν διανοηθούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θάνατος είναι τόσο κοντά μας και ότι δεν κάνη πότε εξαίρεση.

Η παρουσία του ανθρώπου πάνω στην Γη είναι μια πηγή δοκιμασιών και πόνου, αυτός που διάλεξε τον δρόμο του υπέρτατου υλισμού αποδείχθηκε ότι ματαιοπονεί χωρίς τα επιθυμητά γι’ αυτόν αποτελέσματα, κι αυτός που λησμονά τον δρόμο του θανάτου οδηγείται σε λάθος μονοπάτια. Από  κάτι σάπιο μας οδηγούμαστε  στην κατάθλιψη, στις δολοφονίες, στις αυτοκτονίες, στα ναρκωτικά. Κάτι σάπιο αναστέλλει την ηρεμία, την γαλήνη, και την ευτυχία από τον άνθρωπο. Είναι λοιπόν πηγή δυνών και πόνου ή μια δοκιμασία για την κατάκτηση της μακαριότητας;

 Ο άνθρωπος, όπως είπαμε, είμαστε μια «ακατέργαστη λίθος» και ο τέκτονας καλείτε να μετατραπεί σε λιθοξόος (πνευματικός οικοδόμος) τόσο του εαυτού του όσο  και μακροπρόθεσμα ολόκληρης της κοινωνίας.

 Εφόσον, κοινή παραδοχή όλων των τεκτόνων, είναι η οικοδόμηση ενός καινούριου ανθρώπου και μιας καινούριας κοινωνίας, σαν εργαλεία για τον σκοπό αυτό o τεκτονισμός μας έδωσε : την σφύρα, την σμίλη, τον διαβήτη, τον γνώμονα, τον κανόνα, και το νήμα της στάθμης.

Τα σύμβολα αυτά καθ’ αυτά «ιεροποιούμενα» αποκτούν ένα ιδιαίτερο νοηματικό προσανατολισμό στην αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας.

Τέλος ο ακατέργαστος και ο κατεργασμένος λίθος,  θα θυμίζουν στο νεομύητο πως ήταν και πως θα πρέπει να  μετεξελίχθηκε, να μεταμορφωθεί σε ένα άτομο χωρίς αιχμές, ένα άτομο ευγενικό, γεμάτο ακεραιότητα και αξιοπρέπεια.

 Η Σφύρα: Σύμβολο της Ισχύος στα χέρια του Σεβ:. Διδ:. και των Εποπτών, της Εργασίας, στα χέρια των μαθητών και των Εταίρων μέσα απ’ την οποία οι Τεκ:. παραινέσεις και διδασκαλίες θα μας εμφυσήσουν τις πρώτες νουθεσίες και υποδείξεις για να τις κατεργαστούμε με την Λογική, την Ευφυΐα, κατ’ αρχάς για τον ίδιο μας τον εαυτό, ώστε αντλώντας δύναμη και γνώση όπου δρώντας και επιμένοντας, να  κατευθύνει και ζωογόνει τη Σκέψη όσων αναζητούν την Αλήθεια στα βάθη της Συνείδησής τους. 

Η Σμίλη: Είναι το σύμβολο του Λόγου, όπου ο Τεκ:. με την οξύτητά του να  διακρίνει και να ξεδιαλέγει στις ενέργειές του, τα καλά στοιχεία, τα προερχόμενα από τους αρχαιοτέρους Αδδ:., Σεβ:. Διδ:., Αξ:., που μας τα προσέφεραν σαν διδασκαλία για να κατορθώσουμε, παραμερίζοντας τα άχρηστα σκουπίδια, να φτάσουμε  στην τελειότητα την ανεύρεση του Φωτός.

Η Σφυρά και η Σμίλη μαζί συμβολίζουν τις δυο μεγάλες αρετές με τις οποίες προικίσθηκε ο άνθρωπος, τον Νου και τον Λόγο, ώστε να γίνει ικανός και να μπορεί να διακρίνει το καλό απ’ το κακό, το Δίκαιο απ’ το Άδικο, να ενστερνίζεται το πρώτο και να αποφεύγει το δεύτερο. Οφείλουμε να αναπτύσσουμε και να βελτιώνουμε συνεχώς τις διανοητικές και ηθικές μας δυνάμεις και να κάνουμε τα άχρηστα, χρήσιμα στο γύρο κόσμο μας, συμβολίζουν ακόμα και τη Δύναμη της Συνείδησης και την Δύναμη της Υπομονής.

 Ο Γνώμονας: Είναι το σύμβολο της Τάξης, της Αρμονίας του σύμπαντος και της Ηθικής ακεραιότητας, αφού κάθε Τέκτονας οφείλει να γωνιάζει τις όσες αλήθειες δέχεται, είναι το εργαλείο αυτό με το οποίο  θα συλλέξει, θα συνδυάσει, και θα καθοδηγήσει τις Δυνάμεις του ώστε κάτω απ’ τη Διάνοια, και ρυθμισμένες απ’ τον κανόνα του γνώμονα, του Νόμου και της Δικαιοσύνης αγωνιστεί  για την πραγμάτωση όλων των ηθικών άρχων και η μεταστροφή του εαυτού του συντελεστεί. Οι δυο βραχίονες του Γνώμονα συμβολίζουν ακόμα, ο μεν κάθετος την πτώση μας στα βάθη της ψυχής μας και στο έσο είναι μας, συμβολίζει ακόμα και τον δρόμο της ανόρθωσης που θα πρέπει να ακολουθήσει ο Τεκ:. κατά την προσπάθεια του για την πραγμάτωση των ηθικών αρχών. Ενώ το οριζόντιο τμήμα του συμβολίζει, την υποταγεί του υλικού του σώματος, στο υλοποιημένο Πνεύμα μετά την πτώση.. Συμβολίζει ακόμα και την ευθυκρισία, και την ευσυνειδησία των αποφάσεών μας σύμφωνα με το δίκαιο και τους νόμους, μα πάνω απ’ όλα με τον Ανθρωπισμό, που διακατέχονται οι Τεκ:.  Με τον Γνώμονα ο Σεβ:. Διδ:. κρίνει και τον χαρακτήρα, την εργατικότητα και την πρόοδο των Αδδ:. της Στοάς. Επομένως  η Δύναμη της Θεότητας σε ισορροπία με τη Σοφία αποτελούν την Αρμονία.

                       ΔΥΝΑΜΗΣ  +  ΣΟΦΙΑ = ΑΡΜΟΝΙΑ

  Ο Διαβήτης:  Συμβολίζει το Πνεύμα, την Δικαιοσύνη,  την Αλληλεγγύη που πρέπει να χαρακτηρίζει τους Τέκτονες και ειδικότερα, της ανοχής, του σεβασμού, της ευγένειας και της κατανόησης, στις γνώμες των άλλων, επίσης είναι και πρόσταγμα για την φιλανθρωπία, την αγαθοεργία, και την ελεημοσύνη προς τους Τεκ:. Αδ:. και προς τον έξω κόσμο. Συμβολίζει ακόμα, την ένωση όλων των Ανθρώπων σ’ ένα κύκλο, που με κέντρο τον Ήλιο περικλείουμε λογαριθμικά και ισόνομα όλο το σύμπαν. Με τον Διαβήτη χαράσσουμε κύκλους. Το ένα του σκέλος βρίσκετε στην κάρδια του Αδ:. Τεκ:. και το άλλο περιφέρετε στους Αδδ:. σε μια Αδελφική αγκαλιά, ώστε να τους συνδράμει και να τους παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια, είναι ο δημιουργός ενός παγκόσμιου κρίκου της Παγκόσμιας Τεκτονικής Αλύσου.

 Ο πατέρας της Γεωμετρίας ο Ευκλείδης διατύπωσε την εξής θεωρία.  «Κύκλος εστί σχήμα επίπεδον περιεχόμενων  υπό μιας γραμμής (καλουμένης περιφέρεια) και οριζόμενης προς ήν εφ’ ενός σημείου των εντός του σχήματος κειμένων πάσαι αι προσπίπτουσαι ευθείαι ίσαι αλλήλοις εισίν (προς την του κύκλου περιφέρεια). Κέντρων δε του κύκλου το σημείο καλείται σημείο επί του επιπέδου απέχων ίσια επί όλων των σημείων της περιφερείας.  Διάμετρος, δε αυτή η του κύκλου εστίν  ευθεία ήτις δια του κέντρου ηγμένη και ερωτούμενη εφ’ εκάτερα τα μέρη υπό της του κύκλου περιφερείας ήτις και δίχα τέμνει τον κύκλο»

Τα δυο αυτά εργαλεία  ο Γνώμονας μαζί με τον Διαβήτη υπενθυμίζουν στον Τεκ:. τα καθήκοντα του προς το τάγμα και προς τον εαυτό του. Μαζί δε με την Ιερά Βίβλο αποτελούν το Τριπλό σύμβολο του Τεκτονισμού. Την Πρώτη Αλήθεια.

   Ο Κανόνας: Σύμβολο της Δικαιοσύνης, της Ευθύτητας, της Μεθόδου, του Νόμου. Συμβολίζει την Αρχή και το Άπειρο της Ηθικής και του Καθήκοντος, τον διαχωρισμό του χρόνου σε μέρα και νύχτα καθώς και τον διαχωρισμό του χρόνου σε ώρες, ώστε 8 ώρες να είναι ώρες εργασίας, 8 ώρες ανάπαυσης και 8 ώρες περίσκεψης και περισυλλογής.   

  Το νήμα της στάθμης: Είναι ένα σύνθετο Τεκ:. εργαλείο που συμβολίζει την κάθοδο του ανθρώπου στον εαυτό του το  «γνώθι σ’ αυτόν», το «ένδον σκάπτε» αλλά και την Ευθύτητα και Ισότητα των πράξεων, μεταξύ μας αλλά και μεταξύ των συνανθρώπων μας. Αλλά και την ικανότητα του Σεβ:. να βρίσκει την άξια της μυητικής προόδου του κάθε Αδδ:. Τεκ:. της Στοάς.  Την ανάγκη της αυστηρής αυτοκριτικής και συνεχούς αυτοεξέτασης των πεπραγμένων μας.  

Εκεί λοιπόν τον εγκαταλείπει ο Αδ:. Δοκ:. μόνο του χωρείς να έχει επαφή με κανένα από τους αδελφούς της Στοάς (δεδομένου ότι δεν είναι ακόμα αδελφός) ώστε να σκεφτεί να κατέλθει με περισυλλογή και διαλογισμό και να ετοιμαστεί ψυχικά για την μύηση του.

 Στη συνέχεια ο Δοκ:. θα του επιστήσει την προσοχή ότι δεν θα πρέπει να μιλήσει με κανένα, αλλά και αφού ενημερώσει και τους λοιπούς Αδδ:. ότι υπάρχει αμύητος στο Διασκεπτήριο, θα ενδυθεί τον μαύρο του ένδυμα θα πάρει το Ξίφος του και θα καλύψει με τον κεφαλόδεσμο τα μάτια του αμύητου και  θα του αφαίρεση το δεξιό του υπόδημα.

-  Και γιατί του καλύπτει τα μάτια με τον κεφαλόδεσμο, και του αφαιρεί το δεξιό του υπόδημα;  Τι συμβολίζουν αυτά;

Του καλύπτει τα μάτια με τον κεφαλόδεσμο εις ένδειξη της Τύφλωσης του ανθρώπου ο οποίος καταδυναστευμένος απ’ τα πάθει του, την αμάθεια του και τις προκαταλήψεις του αναζήτα την αλήθεια και το Φως. Βρίσκεται δηλαδή στο σκοτάδι της άγνοιας, και της αμάθειας, συμβολίζει την τύφλωση του ανθρώπου από τα πάθη και τις προκαταλήψεις απ’ τις οποίες και διακατέχετε. Θα του αποκαλυφτεί  το Φως όταν κριθή άξιος και κατάλληλος ώστε να αντικρίσει το τεκτονικό Φως στο Σεπ:. Ερ:. Είναι μια προπαρασκευαστική εργασία της μύησης και συμβολίζει το χάος που προϋπήρχε της Δημιουργίας. Του αφαιρεί το δεξιό του υπόδημα, σε συμβολισμό ότι απ’ τη Γη προήρθαμε και εις αυτήν  θα επανέλθουμε με τον θάνατο μας. 

Στη συνέχεια Αδ:. Δοκ:. του ζητά ακόμη να εγκαταλείψει  όλα τα μέταλλα που φέρει μαζί του.

 Και γιατί του ζητά αυτό το πράγμα;

Γιατί τα μέταλλα και τα μεταλλικά αντικείμενα μας δένουν με το αμαρτωλό σήμερα, μας δένουν με την γη, άλλωστε απ’ αυτή προέρχονται. Γιατί η λάμψη του χρυσού μας εμποδίζει να δούμε την λαμπρότητα του Ήλιου, η αστραφτερή λάμψη του ασημιού μας εμποδίζει να δούμε την  αστραφτερότατη λάμψη των αστέρων, και η ανταύγεια του μπρούντζου μας ωθεί  να παραβλέψουμε την πύρινη λάμψη της Φωτιάς.

Επίσης συμβολίζουν και τα βάρη που κουβαλούσαμε μέσα μας, μέσα στις ψυχές μας ενώ τώρα αφήνοντάς τα έξω απερίσπαστοι θα επιδοθούμε στο έργο μας ‘εφ ω ετάχθημεν’. Τα μέταλλα με δυο λογία είναι τα ελαττώματά μας.

Ο Αδ:. Δοκ:. με μεγάλη διακριτικότητα πληροφορείται από τον νεομυούμενο αν αντιμετωπίζει πρόβλημα  υγείας ( π.χ. Κλειστοφοβία, ή ότι άλλο τι ).

Αφού λοιπόν ελέγξει ότι ο νεομύητος έχει ολοκληρώσει την Πνευματική του Διαθήκη και την έχει υπογράψει, την παραλαμβάνει, (συμφώνα με το Τυπικό της Στοάς) και οδηγεί τον υποψήφιο νεομυούμενο μέσα από δαιδαλώδη διαδρόμους κάτω από αποκρουστικούς, δυνατούς θορύβους (κλειδαριές να ανοιγοκλείνουν, μεντεσέδες να τρίζουν ) στην είσοδο του Ναού.

Είναι η στιγμή οπού ο νεομύητος θα «ξεναγηθεί» σε ταξίδια τα όποια  συμβολίζουν τα πνευματικά ταξίδια του κάθε τέκτονα κατά τη διάρκεια της τεκτονικής του ζωής για την κατάκτηση των υψίστων τεκτονικών ιδεωδών του. 

Εν τω μεταξύ εντός του Ναού συνεχίζονται οι διεργασίες της επικύρωσης της εισόδου στον Τεκ:. του νεόφυτου.

 Τότε και αφού ο Αδ:. Δοκ:. θα ελέγξει για τελευταία φορά ότι ο νεόφυτος δεν βλέπει και ότι είναι έτοιμος να εισέρθει στο Ναό, τον προτρέπει να χτυπήσει δυνατά μια φορά την θύρα της εισόδου.

Ο Αδ:. Στεγ:. ανοίγει λύγο την θύρα ώστε να ακούγονται οι στιχομυθίες από μέσα.

Τότε ακούγετε η φωνή του Β΄ Επ:. προς τον Α΄ Επ:.

Αδ:. Α΄ Επ:. κρούετε η θύρα του Ναού Ατάκτως.

Αυτή η διαπίστωση φτάνει ως τον Σεβ:. Διδ:. ο οποίος με τη σειρά του ρωτά.

Σεβ:. Διδ:.   - Ποιος τόλμα να διαταράξει τας Εργασίας μας;

Η ερώτηση αυτή του Σεβ:. Διδ:. φτάνει στο Αδ:. Στεγ:.

          Αδ:. Στεγ:.  - Τις ο κρούων την θύραν;

Και αφού παρασχεθούν όλα τα διαπιστευτήρια του νεοεισερχόμενου αμύητου, και ο Ναός  ερωτηθεί και δεν φέρει αντίρρηση ο Σεβ:. Διδ:. δίνει την εντολή συγκατάθεσης εισόδου.

Ο Αδ:. Στεγ:. ανοίγει την πόρτα με θόρυβο και ο Αδ:. Δοκ:.  προτείνοντας του το ξίφος ώστε ο μειούμενος να περάσει κάτω απ’ αυτό.

-        Αλλά γιατί να περάσει από κάτω;  Τι συμβολίζει αυτό;

Αυτό συμβολίζει τα πάθει του, τις κακίες του, και τα ελαττώματά του τα οποία ο νεόφυτος αναγνωρίζει και επιθυμεί να τα αφήσει πίσω του, και μπροστά , στη Σοφία, στην Ισχύ, και το Κάλλος του Τεκ:. και σύρεται ως ο Όφις και εκλιπαρώντας, να του επιτραπεί η αναζήτηση, του Φωτός, της Αληθείας, και της Νόησης.

Φτάνοντας λοιπών ανάμεσα στις δυο στήλες της εισόδου ο Αδ:. Δοκ:. τον σηκώνει ενώ παράλληλα τον κεντά με το ξίφος του.

Και γιατί τον κεντά με το ξίφος ;

Την απάντηση αυτή μας την δίνη ο Σεβ:. Διδ:. μέσα από το τυπικό του Ταγ:.  όταν υπενθυμίζει στο νεόφυτο ότι ΄΄ η αιχμή του ξίφους ας είναι οι τύψεις της συνειδήσεώς σου αν πότε παραβείς τον όρκο που όμοσες προς το Ταγ:. ΄΄

Και ρωτά ο Σεβ:. Διδ:. τον Νεομύητο.

Με τη δική σας βούληση, αβίαστα και ελεύθερα εμφανιστήκατε σήμερα μπροστά μας; Και τι γνωρίζετε για τον Τεκ:.;  Ποια ιδέα έχετε σχηματίσει γι’ αυτόν ;

Υπενθυμίζοντάς του τις αρχές κατά το Δόγμα του Τεκ:. που είναι, η Ελευθερία Σκέψεως, η Αθανασία της Ψυχής και του Θεού διαμέσου  του Μ:. Α:. Τ:. Σ:. , αλλά και η Εργασία του, επίσης θα του επιστήσει την προσοχή- υποχρέωση ότι δεν θα αποκαλύψει τίποτα απ’ ότι ειδή, θα κρατήσει δηλαδή απόλυτη Σιγή.

 Και γιατί ο Σεβ:. Διδ:. ζητά από το νεόφυτο την Απόλυτο Σιγή;

Η Απόλυτος Σιγή την οποία επικαλείται ο Σεβ:. Διδ:. απ’ τον νεόφυτο δεν είναι τίποτε άλλο από μια επίκληση ταπεινότητας και σεμνότητας, απαραίτητα γνωρίσματα ενός αληθινού  Ελευθεροτέκτονα. Και έτσι προφυλαγμένος, απ’ τις υπερφίαλες ανακοινώσεις,  τον μάταιο θόρυβο αναζητήσεων τιμών και διακρίσεων, προσωπικών αναγνωρίσεων και ανταγωνισμών για αυτοπροβολή, υπερβάσεων και καταστρατηγήσεων θεσμών για ίδιο όφελος, ανίερων συμμαχιών και επικλήσεων για αναγνώριση, για ισχυροποίηση και αποδοχής των ιδεών, πράξεις που είναι ενάντια στα κύρια καθήκοντα ενός Τέκτονα, που καθήκον του είναι η συμμόρφωση του στους Τεκτονικούς θεσμούς.

Η Απόλυτος Τεκτονική Σιγή πρέπει πάντα να μας διακατέχει, και πάντοτε να σιωπούμε και να αυτοσυγκεντρωνόμαστε έως ότου η ψυχή μας να μάθει να μιλά.

Έτσι η Σιγή περνά, μετά την ανέλιξη των τριών Τεκ:. βαθμών, απ’ την επιβολή της σιωπής του Μαθητού, στην προσπάθεια εκφοράς λόγου του Εταίρου δημιουργώντας ως επί το πλείστον μόνο ‘θορύβους’ για να φτάσει στο επίπεδο Σιγής απ’ το Διδάσκαλο η οποία επιβάλλεται από τον ίδιο, στον ίδιο του τον εαυτό.

Σιγή επιβάλλεται:

Στο πνευματικό επίπεδο και είναι Νόμος.

Στο πρακτικό επίπεδο, που είναι ο Όρκος για να την τηρεί.

Στην μεταστοιχειώσει της Σιγής σε Λόγο, η ομιλίες μας θα είναι απλός θόρυβος.

Στον αυτοέλεγχο και στην αυτοπειθαρχία η Σιγή είναι θεσμός.

Στην μαθητεία, μέσω των διδασκαλιών μας, είναι διαδικασίες αφομοίωσης και ωρίμανσης.

Είναι το άνοιγμα της μυητικής οδού στην επικοινωνία με τον εσωτερικό μας κόσμο και την τελική βίωση του δικού μας «Γνωθι σ’ Αυτόν».

Επίσης ο Σεβ:. Διδ:. του υπενθυμίζει τα καθήκοντα του προς τον Τεκ:.

- Πρώτο καθήκον του Τεκ.. είναι η απόλυτη Σιγή σε ότι ειδή και σε ότι ακούσει τόσο κατά τη διάρκεια της μύησής του όσον και κατά την διάρκεια της Τεκ:. του διαδρομής.

- Δεύτερο καθήκον του Τεκ.. είναι η Αγαθοεργία και η συνδρομή σε βοήθεια αυτών των Αδδ:. που την έχουν ανάγκη.

- Τρίτο καθήκον του Τεκ.. είναι η Συμμόρφωση προς τις Θεμελιώδεις Αρχές του Τεκ:. , το Σύνταγμα και τους Γενικούς Κανονισμούς της Μ:. Στ:. Ελ:. και τον ειδικό κανονισμό της Σεπ:. Στ:.

Επίσης ο Σεβ:. Διδ:. του επεξηγεί τις έννοιες, Ελευθερία, Ηθική, Αρετή, Ελάττωμα.

Ακολούθως ο Αδ:. Δοκ:. και ο Αδ:. Τελ:. ποτίζουν τον νεόφυτο με ένα πικρό διάλυμα, σύμβολο των αμαρτημάτων του, και μετά τον ποτίζουν με καθαρό γάργαρο νερό, σύμβολο της ευδαιμονίας και της ευχαρίστησης που θα νιώθει μετά την είσοδο στον Τεκ:.

    Ακολουθούν οι περιοδείες – υπενθυμίσεις της ζωής του νεόφυτου.

Η πρώτη περιοδεία είναι με πολλά εμπόδια όπως και η προηγούμενή του ζωή. Τα πάθει και οι δυσκολίες που περνά ο άνθρωπος και δεν μπορεί να τα κατανικήσει, να τα ξεπεράσει, παρά μόνο αν αποκτήσει εκείνη την ηθική ενέργεια η οποία και θα τον επιτρέψει να παλέψει ενάντια στις κακοτυχίες. Είναι  ένας συμβολισμός της πλέον δραματικής εποχής της ανθρώπινης ψυχικής διαδρομής ,που χωρίς Ορθό Λόγο παλεύει με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος του.

Συμβολίζει δε και την παιδική ηλικία του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της οποίας οι ιδέες, οι λόγοι και οι πράξεις του απεικονίζονται με την άτακτη πρώτη περιοδεία του.

Κατά την διάρκεια αυτής της περιοδείας και αφού ο νεομύητος φτάσει μπροστά στον Β΄ Επ.. θα τον σταματήσει με την Σφύρα του και θα ρωτηθεί Τις ει; και αφού δώσει τα διαπιστευτήριά του και τις πρέπουσες απαντήσεις θα καθαρθεί δια του Αέρος.

Και όπως ο αέρας φυσά και στο διάβα του παρασέρνει ότι βρει εμπρός του έτσι και ο καθαρμός του νεοφύτου  δια του Αέρος συμβολίζει ότι φεύγουν από πάνω του όλα τα παλιά του πάθει, αμαρτίες και κακές συνήθειες.

Η δεύτερη περιοδεία είναι με λιγότερα εμπόδια, συνάντα λιγότερες δυσχέρειες που αυτό σημαίνει ότι ο νεομυούμενος βαδίζει ορθός το δρόμο της αρετής.

 Παρ’ όλα αυτά η πάλη συνεχίζετε που μας την θυμίζουν οι ήχοι των σπαθιών.

Σ’ αυτή την περιοδεία και όταν φτάσει μπροστά στον Α΄ Επ:. θα σταματήσει δια της σφύρας του και θα ρωτηθεί και πάλιν Τις ει; και μετά τις πρέπουσες απαντήσεις θα καθαρθεί δια του Ύδατος. Όπως και στη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία οι πιστοί καθάρωντε δια του ύδατος κατά την διάρκεια της βάπτισής τους ή δια του αγιασμένου ύδατος των Φώτων όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στα νερά του Ιορδάνη ποταμού κάθαρε από τις αμαρτίες τους ανθρώπους και όχι μόνο αλλά και τον ίδιο τον Ιησού στην Ανθρώπινη ιδιότητα του. Άσχετα αν ο Ιησούς με την Θεια του φύση καθαγίασε τα νερά του Ιορδάνη.

Η τρίτη περιοδεία συμβολίζει την καρτερία που ο νεομύητος απέκτησε κατά την ωριμότητα της Τεκ:. ηλικίας του όπου η Σοφία στεφανώνει τον αγαθό και ενάρετο άνθρωπο με τη γιγάντια ψυχική ανδρεία, ώστε να είναι απρόσβλητος από το κακό και να είναι έτοιμος να ανταποδώσει τα πλήγματα του με σεβαστή και οξυτάτη δύναμη.

 Σ’ αυτή την περιοδεία όταν ο νεομύητος φτάσει μπροστά στον Σεβ:. Διδ:.  και ρωτηθεί και πάλι Τις ει; και δώσει τις πρέπουσες απαντήσεις  θα καθαρθεί δια των  Φλογών ενώπιων του Σεβ:. Διδ:. ο οποίος και του  περνά την δεξιά του παλάμη πάνω από φλόγες, ώστε να καούν τα πάθη και να σκοτωθούν όλες οι μικρόβιες αμαρτίες του νεόφυτου. Ξέρουμε ότι η φωτιά σκοτώνει όλα τα μικρόβια σ’ ένα αντικείμενο που θα χρησιμοποιήσουμε ( μαχαίρι, βελόνα, καρφίτσα, κ.α.).

 Στην συνέχεια ο Σεβ:. Διδ:. ζητά από το νεομύητο να ομόσει ως που είναι διατεθειμένος να φτάσει, προκειμένου να συμπαρασταθεί στους Αδδ:. Τεκ:. , ο δε Αδ:. Δοκ:. πλησιάζει το εγχειρίδιό του στο καρπό του νεόφυτου συμβολίζοντας έτσι ότι  « να χύσω και το αίμα μου » και επίσης του ζητά ο Σεβ:. Διδ:. και με χαμηλή φωνή να  αποκαλύψει στον Αδ:. Ελε:. την πρώτη του συμμετοχή στον Κορμό της Χήρας.

Αμέσως, και μετά από μια ορισμένη διαδικασία την οποία μας υποδεικνύει το Τυπικό του τάγματος ο Αδ:. Τελ:. αφαιρεί τον κεφαλόδεσμο από τον νεομύητο όταν αυτός στέκετε μπροστά στον Βωμό Των Όρκων όπου και δίνει τον όρκο Πίστης και Υπακοής.

Πάνω στο βωμό των όρκων υπάρχουν, η Ιερά Βίβλος, και πάνω της ένας Γνώμονας και ένας Διαβήτης.

 Τα δυο αυτά εργαλεία, ο Γνώμονας και ο Διαβήτης μαζί υπενθυμίζουν στο Τεκ:. τα καθήκοντα του προς το τάγμα και προς τον εαυτό του, και που μαζί με την Ιερά Βίβλο αποκαλύπτουν το Τριπλό Τεκ:. σύμβολο που σημαίνει την Πρώτη Αλήθεια.

Είναι ίσως το πρώτο που θα αντικρίσει ο νεομύητος.

Τα δυο αυτά εργαλεία, είναι και τα βασικότερα για αυτό και τοποθετούνται πάνω στο Βωμό των Όρκων. Ο τρόπος  της θέσης σε κάθε βαθμό μύησης είναι και διαφορετικός.

Στον Α΄ Βαθ:. Ο Γνώμονας βρίσκεται πάνω από τον Διαβήτη και σημαίνει πως η ύλη κυριαρχεί του πνεύματος.

Στον Β΄ Βαθ:. Τα σκέλη του Γνώμονα και του Διαβήτη διασταυρώνονται μεταξύ τους και σημαίνει την ισορροπία των δυο αυτών δυνάμεων και πως η Ύλη κυριαρχεί του πνεύματος.

Στον Γ΄ Βαθ:. Ο Διαβήτης βρίσκετε πάνω απ’ τον Γνώμονα και σημαίνει την σχετική κυριαρχία του πνεύματος επί της ύλης

 Στη συνέχεια Σεβ:. Διδ:. ανακηρύσσει τον νεόφυτο ως Τεκ:. Μαθ:. A΄ βαθμού και τον ασπάζεται με τον τριπλό Αδ:. Ασπ:. και τον περιβάλει με το Περίζωμα του Μαθητού.

 Και τι είναι το Περίζωμα του Μαθητού;

Το Περίζωμά μας, είναι ένα από τα ποιο πολύτιμα Τεκτονικά σύμβολα. Προερχόμενο από τις Συντεχνίες των Οικοδόμων που το φορούσαν οι τεχνίτες όταν οικοδομούσαν, έτσι στον Τεκτονισμό το φέρουν σε συμβολισμό της καθημερινής και αδιάκοπης εργασίας. Όπως η πόδια προστατεύει τα ρούχα από το να λερωθούν έτσι και το Τεκτονικό Περίζωμα προστατεύει τον Τεκ:.  από τις   κακές   επιδράσεις.    Είναι κατασκευασμένο από δέρμα λευκού αρνιού, σύμβολο της αγνότητας. Στο περίζωμα το πάνω μέρος του είναι ένα τριγωνικό κάλυμμα που αν ανασηκωθεί, όπως στην περίπτωση του Μαθητή, σχηματίζετε ένα έμβλημα από πέντε γωνίες οι οποίες και συμβολίζουν τις πέντε μας αισθήσεις, (όραση, γεύση, αφή, ακοή, όσφρηση), με τις οποίες δημιουργούμε τις σχέσεις μας με τον υλικό κόσμο. Σημαίνει επίσης και τον συνδυασμό των δυο τμημάτων του, του τριγωνικού με το τετράγωνο κάτω μέρος, ότι η φύση του ανθρώπου είναι ένας συνδυασμός της Ψυχής και του Σώματος έτσι στο Περίζωμα το τρίπλευρο άνω μέρος, με το τετράπλευρο κάτω μέρος μας σχηματίζει το Επτά τον τέλειο αριθμό (θα αποσαφηνίσουμε ποιο κάτω τον Αριθμό επτά).Το περίζωμα ακόμα συμβολίζει την απεριόριστη αγάπη που περιβάλετε ο τέκτονας από τους αδελφούς του και την περιβολή  με τη Σοφία του Μ:.Α:.Τ:.Σ:.  

Ο Α΄ Επ:. θα Κεραμώσει, τον νεομύητο θα τον στέγαση δηλαδή μέσα στη Στοά, (Ναό). Άλλα για να συμβεί αυτό θα πρέπει να του υποδειχτεί το Σημείο, η Χειραψία, και η Ιερή Λέξη ενώ ο Β΄ Επ:. του μάθει τον τρόπο που κρούετε η Τεκτονική θήρα, την Χαρμόσυνη Χειροκρουσία, την Τεκ:. ηλικία και τον χρόνο αρχής και τέλους των εργασιών τον καλή δε να κρούσει με την σφύρα Τρις και οδηγεί τον μαθητή να κατεργαστεί την Ακατέργαστη Λίθο.

Όταν όμως τον Νεομύητο του άνοιξαν τα μάτια και αντίκρισε το Ναό όλα όσα είδε μέσα σ’ αυτόν του φανήκαν παράξενα.

Α΄ Επ:. – Σεβ:. Διδ:. ο αμύητος ίσταται μεταξύ των δυο Στηλών.

Κατ’ αρχάς συνειδητοποίησε ότι ευρίσκεται μεταξύ δυο ευμεγέθη στηλών δωρικού τύπου,  που πάνω τους είναι χαραγμένα δυο γράμματα, στην αριστερή το γράμμα J. και στη δεξιά το γράμμα Β.

Η στήλη η οποία και ευρίσκετε στο βορά δηλαδή στα αριστερά του Ναού φέρει το γράμμα J, το όποιο και προέρχεται από την λέξη Jachin (Ιαχην) η οποία και σημαίνει ‘ Αυτός που θα εγκαθιδρύσει’, ‘ Αυτός που ενδυναμώνει’, ο σταθερός, ο στέρεος, ο όρθιος. Ενώ αυτός ο όποιος βρίσκετε στο νότο δηλαδή στα δεξιά του Ναού φέρει το γράμμα Β που προέρχεται εκ της λέξεως BOAZ ( Μποάζ) και σημάνει  ‘ Η δύναμη εν αυτό’ ο δυνατός, ο ισχυρός, ο μέγας, η πηγή της Δύναμης, το οχυρό, το καταφύγιο, η σταθερότητα, η μονιμότητα.

 Όταν όμως ο Τέκτονας σταθεί στο μέσον των Δυο Στηλών υπάρχει μια νοητή Μαθηματική Στιγμή, είναι το αόρατο ιδεατό σημείο που υπάρχει μεταξύ των Δυο Στηλών,  εκεί έχει ν’ ακολουθήσει τρεις δρόμους. Ο ένας από την Μαθηματική Στιγμή προς τη Στήλη Β όπου είναι ο δρόμος της Ύλης, σύντομος, εύκολος, χωρίς εμπόδια που όμως μολύνει την Ατομικότητα μας. Ο Δεύτερος από την Μαθηματική Στιγμή προς την Στήλη J που είναι ο δρόμος προς το Θυμικό ο οποίος είναι κι αυτός μικρός και εύκολος δρόμος αλλά σε καθίστα δούλο των επιθυμιών και των παθών σου. Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος, απ’ το σημείο της Μαθηματικής Στιγμής προς την Έδρα του Σεβασμίου, ο οποίος όμως είναι μακρύς και δύσκολος γιατί έλκεται και από τις Δυο Στήλες, του Υλισμού και του Θυμικού.

 Αν όμως κατορθώσει να ξεπεράσει την έλξη των Δυο Στηλών και φτάσει στα Τρία Φώτα που τα συμβολίζουν η Σοφία, η Ισχύς, και το Κάλλος εκεί θα αντιμετωπίσει!  Το Κάλλος που θα θελήσει να τον καταστήσει σκλάβο των ηδονών και των παθών του,  και αν παρασυρθεί από την Ισχύ ίσως να παρασυρθεί από την Ισχύ της βίας, την κολακεία, ή την τυραννία εξουσιάζοντας τους συνανθρώπους του, αν τέλος κατορθώσει να ξεφύγει  και από την επήρεια του Κάλλους και της Ισχύος και παρασυρθεί  από την Σοφία τότε κινδυνεύει και  μπορεί να περιπλανηθεί  στα δαιδαλώδη σοκάκια της ψευδοσοφίας και της ψευτοδιανόησης και να νομίζει ότι είναι παντογνώστης .

Αν όμως κατορθώσει να υπερνικήσει και αυτά τα εμπόδια και φτάσει στην Ανατολή τότε αυτός θα είναι ο νικητής.

 Θα μπορέσει να ανέβει τα Επτά σκαλοπάτια της Προόδου και της Μύησης και θα φτάσει μέχρι την κορυφή του Τρίγωνου που είναι η έδρα του Σεβ:. Διδ:. και να ενωθεί με το Ανέσπερο Φως, αυτού που δεν μπορούμε να δούμε, του Μ:. Α:. Τ:. Σ:.

Να λοιπόν που μας οδηγεί η Μαθηματική Στιγμή.

Στην βάση της στήλης του Νότου δηλαδή στη στήλη J υπάρχει o Ακατέργαστος λίθος η οποία και συμβολίζει τον ίδιο μας το εαυτό, άξεστο και φορτωμένο από τα πάθει μας και τις μισαλλοδοξίες μας, τον γεμάτο από υστεροβουλίες και ελαττώματα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά και τον οποίο οφείλουμε να πελεκίσουμε, να κατεργαστούμε, και να τον τετραγωνίσουμε με τα εργαλεία που ο Τεκ:. μας παρέχει.

  O Ακατέργαστος Λίθος λοιπόν παράγεται δια της Ισχύος, ενεργώντας δε με τον Γνώμονα και τον Κανόνα, που σφυρηλατημένος, απ’ τη οξύτητα των λόγων της Σμίλης, σύμφωνα με το σχέδιο (Τυπικό) αποτελεί τον ιδανικό σύμβολο της κοινωνικής Ισχύος, η οποία για το κράτος εκφράζεται μέσα από το Σύνταγμα και τους Νόμους.

Ο Κατεργασμένος ο κύβος λοιπών Αδδ:. ευρίσκεται στη βάση της Στήλης του Βορά δηλαδή στη Στήλη Β. Και είναι εκεί γιατί εκεί θα περιμένει τη σειρά του ώστε ο Μ:.Α:.Τ:. Σ:. θα δώσει την εντολή στον πρωτομάστορα της Στοάς, τον Α΄ Επ:. , να τον εγκαθιδρύσει, να τον τοποθετήσει, να τον ενδυναμώσει, στο παγκόσμιο οικοδόμημα του Τεκτονισμού.

Στην κορυφή των δυο στηλών της εισόδου ο νεόφυτος αντικρίζει Τρία ρόδια στην κάθε μια απ’ αυτές.

Και τι συμβολίζουν αυτά;

       Τα Ρόδια αυτά συμβολίζουν τα άπειρα αγαθά καθώς και το πλήθος των Τεκ:. Στοών ανά την υδρόγειο, την φυσική ένωση των Αδδ:. Τεκ:. . Είναι τα σύμβολα της γενετήσιας αφθονίας, τους απορρέοντας εκ των Αδδ:. χρηστούς λόγους, τις αστείρευτες αλήθειες, την Τεκ:. Οικογένεια η οποία και είναι αναρίθμητη που τα μέλει τις αρμονικά ενωμένα και δεμένα μεταξύ τους θα προστατεύονται, όπως οι καρποί των ροδιών στο δικό τους σκληρό περίβλημα, φυλάσσοντας τις Αλήθειες, τις Διδασκαλίες, και τα Μυστικά τους με κοινό φρόνιμα και με τις ίδιες ψυχικές διαθέσεις, θα  πορεύονται στην αναζήτηση του Ανέσπερου Φωτός.

 Είναι μισάνοιχτα ώστε οι Αδδ:. Τεκ:. να αρπάξουν από μέσα τις απειράριθμες Τεκ:. διδασκαλίες.

Μπροστά του ο νεομυούμενος θα αντικρίσει τους τρις βασικούς στύλους μιας Τεκ:. Στοάς.

 Έναν Ιονικού, έναν Δωρικού, και έναν Κορινθιακού τύπου. 

Αλλά τι συμβολίζουν αυτοί οι κίονες εκεί; Και γιατί υποτίθεται ότι συμβολίζουν την στήριξη της Τεκ:. Στοάς ;

Μια Στοά Θεωρητικά και συμβολικά στηρίζετε στις Τρις μεγάλες Τεκτονικές  δοξασίες .

Στη Σοφία , στην Ισχύ, (Δύναμη), και στο Κάλλος.

Εκπροσωπούνται δε από τον Σεβ:. Διδ:. , τον Α΄ Επ:. και τον Β΄ Επ:.

       Σεβ:. Διδ:. – Η σοφία ας μας καθοδηγεί κατά την ανοικοδόμηση του ναού της Αρετής.

       Α΄ Επ:.      – Δια της Ισχύος ας ανοικοδομηθεί ούτος.

       Β΄ Επ:.      – Και δια του Κάλλους ας διακοσμηθεί ούτος.

Θα υπήρχε κάτι  ωραιότερο και μεγαλοπρεπέστερο αν έλλειπαν αυτές οι τρεις βασικές αρχές;  

 Όχι! Γιατί απλά αν δεν υπήρχε η Σοφία για να το συλλάβει, η Ισχύς για να το στηρίξει, ενδυναμώσει, και το Κάλλος για να το ομορφύνει, να το διακοσμήσει ποιο από όλα τα σημαντικά και μεγαλειώδη εγχειρήματα θα επικρατούσε στη Γη;

“ Ουκ οίδατε ότι ναός του Θεού εσταί, και Πνεύμα Θεού οικεί εν υμίν, ει τις ναός του Θεού φθείρει, φθειρεί τούτον ο Θεός, ο γαρ Ναός του Θεού Άγιος εστίν,    οι τίνες εστέ Ναός” .  Μας λέγει ο Απ. Παύλος.

Η Δύναμη είναι Πανίσχυρη, αιώνια, και αυθύπαρκτη. Οι κανόνες όμως και οι νομοί της εξελίσσονται. Οι νομοί του Θεού δεν είναι υποχρεωτικοί σ’ εμάς επειδή αποτελούν θέσπισμα της Δυνάμεως Του και έκφραση της Θελήσεως Του, αλλά γιατί εκδηλώνουν την Απέραντή Του Σοφία που μαζί και αρμονικά με την αδάμαστή Του Ισχύ μας προκύπτει η τέλεια Αρμονία, το Κάλλος.

Άρα Σοφία +Ισχύς= το Κάλλος= η Αρμονία = το τρίπτυχο του Τεκ:.

 Εκεί λυπών που βρίσκουμε την Δύναμη, με χάρη, ομορφιά, συμμετρία, αναλογία, λεπτότητα, και Κάλλος είναι η πρωταρχική δουλειά του Ρήτορα ο όποιος πρέπει να συνδυάζει την Ισχύ, με την ενέργεια, την χάρη του μουσικού ρυθμού, με την ομορφιά των εικόνων, και την ακτινοβολία της φαντασίας, με το παιχνίδι του εκλεπτυσμένου γούστου.

Οι κίονες λοιπόν  αυτοί βρίσκονται πάνω σε ένα Μωσαϊκό Δάπεδο με Άσπρα και Μαύρα πλακάκια σύμβολα του καλού και του κακού, υποδηλώνοντας την Δυαδική ποιότητα του κάθε πράγματος, συμβολίζοντας, τις ορέξεις και τα πάθη, το φως με το σκοτάδι, τη χαρά με την θλίψη, το θετικό με το αρνητικό, την μηδενική απόσταση μεταξύ των Αδδ:. Τεκ:. ανεξάρτητα αν είναι πλούσιος ή φτωχός, Λευκός ή Μαύρος, Χριστιανός ή Μουσουλμάνος, και ανεξάρτητα  των πολιτικών πεποιθήσεων. Είναι και σύμβολα του φωτός με το σκοτάδι, της ημέρας με την νύχτα, της χαράς με τον πόνο, και τις λύπες. Συμβολίζει και τους δυο κίονες Β και J

Συμβολίζει την συνύπαρξη της Ύλης και του Πνεύματος, τη Θέσης με την Αντίθεση, τις πολλαπλές διακυμάνσεις της Ζωής μας. Οι γραμμές οι οποίες σχηματίζονται και χωρίζουν τη μια σειρά από την άλλη σχηματίζουν έναν ίσιο δρόμο, τον δρόμο  που ο κάθε Μυημένος δεν πρέπει να απορρίπτει, συμβολίζει τον πόλεμο του Αρχ. Μιχαήλ με τον Σατανά, των Ολυμπίων Θεών με τους Τιτάνες, την Ελευθερία με τον Δεσποτισμό.

Ο νεομυούμενος στέκετε και προχώρα στη Ζωή του πάνω σ’ αυτό που με απόλυτη αναλογία παρουσιάζει, τις χαρές, τις λύπες, και τους πόνους των ζωντανών. Είναι η εικόνα της αντικειμενικότητας.

Το άκρο του δε καταλήγει σ’ ένα οδοντωτό Κόρυμβο που μας υπενθυμίζει τις ασταμάτητα αδελφικές σχέσεις ενότητας και αγάπης μεταξύ των Τεκτόνων, την αλληλεγγύη όλων μας και την υποχρέωση των παλαιών Αδδ:. στη συνδρομή προς τους Νεώτερους. Είναι του πριόνι με το οποίο ο Τεκ:. προσπαθεί να αποκόψει τις παλιές του κακές συνήθειες και ορέξεις, και να ενστερνιστεί τις αγαθές και ενάρετες προσδοκίες του.  

Πάνω, λοιπών, σ’ αυτό το Μωσαϊκό  Δάπεδο τοποθετείται ο Πίνακας Χάραξης του κάθε βαθμού.

Στον A΄ βαθμό (και αυτός είναι ο βαθμός που εξετάζουμε τώρα) ο Πίνακας Χάραξης απεικονίζει μια σκάλα. Που κατά την Π. Διαθήκη την συναντούμε το Ιακώβ ο όποιος  « είδε στο όνειρο του μιαν Κλίμακα, που τα πόδια της ήταν στηριγμένα στη γη και η κορυφή της άγγιζε τον Ουρανό, και επ’ αυτής, είδε πνεύματα Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν ενώ στην κορυφή της ύστατο Αυτός», ο Θεός, το Ον, ο Μ:. Α:. Τ:. Σ:. ορίζοντας έτσι και την ικεσία, πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος προσεύχεται  στην προσπάθεια ανόδου της κλίμακως της γνώσης προς κάποιο ανώτερο επίπεδο ώστε να μπορέσει να δη το φως, τον Ακτινοβόλο Αστέρα.

Αλλά για να το κατορθώσει αυτό ο νεομύητος Τεκ:. να αντικρίσει τον Ακτινοβόλο Αστέρα, θα πρέπει να περάσει  εμπόδια που εικονίζονται πάνω σ’ αυτήν.

Αλλά ας δούμε και ας φροντίσουμε και αν μπορούμε με τις λίγες μας γνώσεις να από συμβολίσουμε αυτά τα εμπόδια!

Η κλίμακα αυτή, που αναπαριστάτε στον Πίνακα Χάραξης σε Α΄ βαθμό, έχει  εμπόδια, για να μας υπενθυμίζουν την προτέρα χαώδη μας ζωή, απεικονίζει, έναν Σταυρό, σύμβολο τις Πίστης στο Θεό, την πίστη στις πεπραγμένες ενέργειες του Τεκ:., αλλά και πίστη στην ακεραιότητα και αγάπη των Αδδ:. Τεκ:.. Ένα Κλειδί σύμβολο της εισόδου μας στον Τεκτονισμό αλλά και στην φιλοσοφική είσοδο μας για την αναζήτηση το Φωτός. Μια Άγκυρα σύμβολο της Ελπίδας για μια ευημερία των Αδδ:. Τεκ:., είναι ακόμα και σύμβολο της Αθανασίας. Ένα Κύπελλο, σύμβολο του Ιερού Ποτηρίου με το οποίο και ο Ιησούς έδωκε τις εαυτού μαθητές και Αποστόλοις ειπών  ‘πιέτε εξ αυτού πάντες….’,  Συμβολίζει την Ψυχή μας, που μέσα σ’ αυτό χύνεται το νάμα της γνώσης, είναι το Κύπελλο των σπονδών, κατά τους Αρχαίους, και είναι σύμβολο της ηθικής έννοιας, υποταγμένοι στις βουλήσεις της Θείας Πρόνοιας, είναι το ίδιο ποτήρι  που ο Αδ:. Δοκ:. και ο Αδ:. Τελ:. έδωσαν στον αμύητο να ποιεί ενώπιων του Σεβ:. Διδ:. κατά τη διάρκεια της μύησης.