ΤΥΠΙΚΟ Βου ΒΑΘΜΟΥ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ (ILLOUMINATI)

 

2^ος ΒΑΘΜΟΣ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ

 

Το Ιλλουμινατικό Κολλέγιο για τη μύηση στον δεύτερο βαθμό έχει τον ίδιο διάκοσμο και την ίδιο δομή όπως και στον πρώτο βαθμό.

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Α' Φύλ. Φωτ. (όρθιος): Εγερθείτε όλοι.

Όλοι στέκονται, όρθιοι

Β' φύλ. φωτ.: Σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, η εργασία πρέπει να αμείβεται.

Ο Νεόφυτος / (ονοματεπώνυμο), έχοντας επιτελέσει επαρκώς την εργασία που αρμόζει στον βαθμό του Νεοφύτου, ζητεί αύξηση φωτός δια της προαγωγής του στον βαθμό του Αθηναίου. Στον βαθμό του Νεοφύτου, αναζήτησε το φως του φυσικού κόσμου, και τώρα ζητεί το φως της συνείδησης.

(προς τον μυούμενο):

Με τον βαθμό του Αθηναίου, οι Ιλλουμινάτοι τιμούν την κλασσική Αθήνα, η οποία, λόγω της πλατωνικής φιλοσοφίας και των δημοκρατικών πολιτικών θεσμών της, ανέδειξε ένα πρότυπο ανθρώπου ο οποίος αντιπαραθέτει τον δρόμο της αρετής, μάρτυρας του οποίου υπήρξε ο Σωκράτης, προς τον δρόμο της παραπλανημένης από τη δύναμη των δημαγωγών μάζας.

Η πλατωνική φιλοσοφία, που μας κληροδότησε η κλασσική Αθήνα και η οποία κατέχει εξέχουσα θέση στο Ιλλουμινατικό πρόγραμμα παιδείας, δεν είναι ένα τεχνικό διανοητικό παιχνίδι ειδικών, αλλά μια θεραπευτική του βίου, ένα συναρπαστικό και συγχρόνως καθημερινό έργο. Νεόφυτε, θα λάβεις τις διδασκαλίες του βαθμού του Αθηναίου διότι εργάστηκες εντίμως.

Ας αναλάβουμε τις θέσεις μας.

Όλοι κάθονται.

Α' Φύλ. φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Πώς νοείται η φιλοσοφική αλήθεια;

ΚΥΒ.: Η αλήθεια αναδύεται από την επαφή της συνείδησης προς την πραγματικότητα. Αληθεύει κάθε τι που δεν περιπίπτει σε λήθη, αλλά ζει μέσα στη συνείδηση, Η αλήθεια είναι, ουσιαστικά, το σύνολο των όρων υπό τους οποίους η γνώση του πραγματικού - δηλαδή η παράστασή του μέσα στη συνείδηση - συμφωνεί προς τη (ρύση του, δηλαδή αντιστοιχεί προς την παρουσία του. Η ανάδυση της αλήθειας μέσα από την επαφή της συνείδησης προς την πραγματικότητα εξασφαλίζει αφενός την αυτοτέλεια της συνείδησης και αφετέρου τη δημιουργικότητα της προσφοράς της πραγματικότητας.

Η επέμβαση της συνείδησης επί της πραγματικότητας δεν είναι αυθαίρετη ιδεαλιστική δραστηριότητα, αλλά αποσκοπεί στην αναζήτηση εκείνων των σημείων της πραγματικότητας που μπορούν να συνθέσουν ένα ιστορικό πρότυπο που να ανταποκρίνεται προς το πρότυπο της προθετικότητας της συνείδησης, Μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναδύεται μια αλήθεια μερική και σχετική, διότι το ανθρώπινο ον δεν είναι απόλυτο και συνεπώς η συνείδηση του δεν μπορεί να έχει αναλυτική εποπτεία του απολύτου. Όμως η απόλυτη αλήθεια μπορεί να αποτελεί σκοπό προς επίτευξη.

Α' Φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Ποια είναι τα διαφορετικά επίπεδα στα οποία εκδηλώνεται η προθετικότητα της συνείδησης;

ΚΥΒ.: Η προθετικότητα της συνείδησης εκφράζει την προθετικότητα του υπάρχοντας και διαφορίζεται σε τρία επίπεδα, ανάλογα προς τον βαθμό στον οποίο η ίδια η προθετικότητα της συνείδησης επιβεβαιώνεται.

Πρώτον, σε βάση οιωνεί μηδενισμού της συνειδησιακής λειτουργίας, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται ως ένστικτο. Σε αυτό το επίπεδο, η ύπαρξη κυβερνάται από τα ένστικτα της συντήρησης και της αναπαραγωγής. Το ένστικτο είναι ένας εκ των προτέρων ολοκληρωμένος κώδικας συμπεριφοράς του οποίου η ορθότητα έχει επιβεβαιωθεί από την πρακτική αναρίθμητων γενεών, και ο οποίος εκφράζει τη λογική της οργανικής (ρύσης. Από τη σκοπιά του ενστίκτου, ο άνθρωπος αποβαίνει" ανδρείκελο της (ρύσης και απολαμβάνει την ασφάλεια που του προσφέρει η βεβαιότητα που έχει διαμορφωθεί από τη συσσώρευση αναρίθμητων εμπειριών στο είδος.

Δεύτερον, σε βάση ανεπτυγμένης συνειδησιακής λειτουργίας, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται ως εμπειρία. Στο επίπεδο της εμπειρίας, καθώς ενεργοποιούνται οι προσληπτικές ικανότητες της ύπαρξης, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται χάρις στις αισθήσεις, οι οποίες συνδέουν την ύπαρξη προς τον αισθητό κόσμο και την εφοδιάζουν με αισθητηριακή γνώση. Κατ' αυτόν τον τρόπο, συσσωρεύονται εμπειρίες, δηλαδή ενσυνείδητα βιώματα, από τα οποία, ο' ένα δεύτερο στάδια, η συνείδηση αντλεί, κατά περίπτωση, τα στοιχεία εκείνα που της είναι χρήσιμα για να αναλάβει ενεργητικές πρωτοβουλίες.

Τρίτον, σε βάση ολοκληρωμένης συνειδησιακής λειτουργίας, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται ως λόγος. Στο επίπεδο του λόγου, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται με την προσπάθεια υπαγωγής των εμπειρικών δεδομένων σε γενικεύσεις, δηλαδή σε νόμους, και με την προσπάθεια απόδοσης σημασιών στα πράγματα. Στο επίπεδο του λόγου, η προθετικότητα της συνείδησης εκδηλώνεται με την προσπάθεια παραγωγής κόσμου από ένα άμορφο σόμπαν.

Α' Φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Ποιες είναι οι διαφορετικές εκδοχές της γνώσης;

ΚΥΒ.:Πρώτον, ο όρος γνώση μπορεί να αναφέρεται στη νοητική ενέργεια δια της οποίας ένα αντικείμενο αναγνωρίζεται ως αντικείμενο της συνείδησης, δηλαδή βιώνεται. Δεύτερον, μπορεί να αναφέρεται στη νοητική ενέργεια διά της οποίας η συνείδηση συλλαμβάνει την ουσία ενός αντικειμένου. Τρίτον, μπορεί να αναφέρεται στο αντικείμενο το οποίο, δια μέσου της εικόνας ή της ιδέας του, περιέχεται στη συνείδηση. Τέταρτον, μπορεί να αναφέρεται σε εκείνο που περιέχεται στη συνείδηση ως ουσία του αντικειμένου αυτού. Πέμπτον, η γνώση μπορεί να αναφέρεται στο νόημα, δηλαδή στον σκοπό του όντος.

Α' Φύλ. φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Πώς λειτουργεί η επιστημονική συνείδηση;

ΚΥΒ.:Η επιστημονική συνείδηση λειτουργεί σε τρεις φάσεις: ενορατική, αναλυτική, και συνθετική. Στην ενορατική φάση της επιστημονικής δημιουργίας, η συνείδηση προβαίνει σε μια γενική σύλληψη του αντικειμένου της. Η ενόραση εμφανίζεται -όπως και το ένστικτο- ως μια άμεση και συμπυκνωμένη λογική σύλληψη των αντικειμένων και συγχρόνως ως μιαα συσσώρευση εμπειριών των οποίων η προέλευση είναι, σχεδόν ασυνείδητη. Στο πλαίσιο της ενορατικής σύλληψης της αλήθειας από τη συνείδηση, η συνείδηση εκκινεί από ένα ελάχιστο εμπειρικό ή λογικό δεδομένο για να αναχθεί σε έναν ολόκληρα κόσμο τον οποίο αποδέχεται ή του οποίου εκλαμβάνει τον εαυτό της ως μέρος. Στην αναλυτική φάση της επιστημονικής δημιουργίας, η συνείδηση διακρίνει αναλυτικά τα επιμέρους στοιχεία που συνιστούν το αντικείμενο της, ώστε να προβεί σε επισταμένη αξιολόγηση τους, Στη συνθετική φάση της επιστημονικής δημιουργίας, η συνείδηση προβαίνει σε ανακατάταξη των στοιχείου που ανέλυσε με σκοπό να οδηγηθεί στην τελική ερμηνεία του επιστημονικού αντικειμένου κατά το σύνολο του.

Α¹ Φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Πώς λειτουργεί η φιλοσοφική συνείδηση;

ΚΥΒ.:Ως ανάπτυγμα της ζωής, η συνείδηση είναι, αφενός συνείδηση της ύπαρξης και αφετέρου έκφραση της σχετικότητας της ύπαρξης. Η σχετικότητα της ύπαρξης συνίσταται στην υποτέλεια της προς το χρονικό γίγνεσθαι. Η σχετικότητα του χρονιζομένου όντος αντιτίθεται στην αχρονικότητα του απολύτου. Υποταγμένη σιη σχετικότητά της, η συνείδηση μόνο  ατελώς και εμμέσως μπορεί να συλλάβει το απόλυτο. Η επιστήμη αδυνατεί να θεμελιώσει το απόλυτο επί του σχετικού, και το σχετικό είναι το μόνο που κατέχει η επιστήμη. Επειδή η έλλογη διάνοια αδυνατεί να προσπελάσει το απόλυτο, αναπτύσσεται η φαντασία. Η φαντασία είναι ένα οραματικό είδος αντίληψης το οποίο αποδίδει δικά του λογικά σχήματα στον κόσμο του σχετικού για να χωρέσει τον κόσμο του απολύτου. Εκκινώντας από την επίγνωση της αδυναμίας της έλλογης διάνοιας να προσπελάσει το απόλυτο, η φαντασία αναμορφώνει τα εμπειρικά δεδομένα σε συνειδησιακές εικόνες, ώστε έτσι να τα αποδεσμεύσει από τη Λογική του εξωσυνειδησιακού εμπειρικού κόσμου και να τα κάνει μέλη ενός νέου, δικού της, κόσμου σημασιών. Όμως, επειδή η φαντασία δεν διαθέτει αφ' εαυτής γενική σημασία -αφού η φαντασιακή λειτουργία είναι υποκειμενική- η ενέργεια της είναι ασταθής και γι' αυτό αναγκάζεται να. καλύψει την έλλειψη γενικής σημασίας υποτασσόμενη, τελικά, στην έλλογη διάνοια. Η φιλοσοφική συνείδηση αναζητεί το απόλυτο, αλλά διακρίνεται σαφώς από τη φαντασία. Η προθετικότητα της φιλοσοφικής συνείδησης εκδηλώνεται με την αναφορά ενός ποικίλου και μεταβαλλόμενου κόσμου, δηλαδή του σχετικού, σ' ένα σταθερό νόημα, δηλαδή στο απόλυτο, ενώ η φαντασία απλώς απεικονίζει εμπειρικά δεδομένα με νοητικές εικόνες, όπως η λογική υπάγει εμπειρικά δεδομένα σε σχέσεις αιτίου και αποτελέσματος. Ο κόσμος της φαντασίας συγκροτείται από εικόνες (παραστάσεις στη συνείδηση), και, εφόσον κάθε συνειδησιακή παράσταση στερείται καθολικότητας, ως υποκειμενική, δεν μπορεί να αποτελέσει εκ του

μηδενός πηγή σημασίας, αλλά τη δέχεται απ' έξω. Αντίθετα, ο φιλόσοφος παραπέμπει το σχετικό ον στην πηγή της σημασίας του, δηλαδή στο απόλυτο, το οποίο ονομάζουμε Θεό.

Α' φύλ. φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Πώς επικοινωνούν οι συνειδήσεις;

ΚΥΒ.: Η συνείδηση δεν είναι απλώς ένα πεδίο στο οποίο εγγράφονται εμπειρίες, αλλά είναι μια ζωντανή και δομημένη παρουσία η οποία έχει όλα τα γνωρίσματα του όντος, δηλαδή ουσία, δομή, μορφή, και χωροχρονική δραστηριότητα, και η οποία αναδιαρθρώνεται καθορίζοντας τους όρους της δραστηριότητας της, της προθετικότητάς της και της ένταξης της μέσα στον κόσμο. Η συνείδηση αποτελεί τη συμπύκνωση του ανθρωπίνου όντος και συγχρόνως το μέσο δια του οποίου το ανθρώπινο ον επιβεβαιώνεται ως υπόσταση κι ως αφετηρία αυθυπέρβασης, τόσο προς τα έσω όσο και προς τα έξω. Η προς τα έσω επιβεβαίωση του ανθρωπίνου όντος συνίσταται στην επίγνωση τοπ ατόμου ως φορέα μιας καθολικότητας. Η καθολικότητα του ατομικού ανθρωπίνου όντος συνίσταται στη σημασία που έχει ως πραγμάτωση του θείου Θελήματος και ειδικότερα ως εικόνα του Θεού. Από αυτόν τον δεσμό του με το Απόλυτο, δηλαδή με τον Θεό, το άτομο αποκτά μια αξία που υπερβαίνει τόσο τον χρόνο όσο και τις εκάστοτε ιστορικά κυρίαρχες αξιολογικές κρίσεις, όπως ακριβώς ο Θεός, δηλαδή το αρχέτυπο του Ανθρώπου, είναι ελεύθερος από το χρονικό και από το ιστορικό γίγνεσθαι. Επίσης, επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι πραγματώσεις του θείου Θελήματος και εικόνες του Θεού, η σχέση

ανθρώπου-Θεού δεν εξασφαλίζει μόνο την εξατομίκευση της ανθρώπινης ψυχής αλλά εξασφαλίζει συγχρόνως και την κοινωνικότητα της ανθρώπινης ψυχής. Η προς τα έξω επιβεβαίωση του ανθρωπίνου όντος συνίσταται στην ενεργητική εμβίωση της κοινωνικότητας του, με την αναζήτηση των άλλων όντων, τα οποία συναντά στο πεδίο των δικών τους συνειδήσεων.

Αυτή η συνάντηση των συνειδήσεων ολοκληρώνεται χάρις σε μια δομημένη προθετικότητα η οποία συγκεκριμενοποιείται όταν επιτυγχάνεται η αναφορά όλων των επιμέρους αναζητήσεων του ανθρώπου σ' ένα κοινό νόημα. Αυτό το κοινό έσχατο νόημα συγκροτεί τον υπερβατικό τόπο όπου οι συνειδήσεις εμπλουτίζονται από την αλληλόδρασή τους, διότι αυτό το έσχατο νόημα υπερβαίνει καθαυτό την ιστορικότητα, εν είδη εσχατολογικοό οράματος, κατ συγχρόνως αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης της ιστορικής δράσης, προσφέροντας έτσι καθολικό κύρος σε κάθε επιμέρους ιστορική πράξη που λαμβάνει χώρα σε αναφορά προς αυτό.

Η φανέρωση αυτού του υπερβατικού τόπου και η συνεχής αναπροσαρμογή της κάθε συνείδησης προς ας υπόλοιπες στο επίπεδο που συνιστώ αυτός ακριβώς ο υπερβατικός τόπος επιτυγχάνονται χάρις or συγκεκριμένα μέσο που δημιουργούν μια συνειδησιακή κοινωνία στην οποία συνυπάρχουν απόλυτος ατομικισμός κατ απόλυτος οικουμενισμός. Τα μέσα αυτά είναι τα σύμβολα.

Το σύμβολο έχει τρία θεμελιώδη χαρακτηριστικά. Πρώτον, παραπέμπει ένα ον ή έναν κόσμο όντων σε μια αρχή που τα υπερβαίνει και συγχρονίας το ίδιο σύμβολο φανερώνει εντός του τι είναι αυτή η υπερβατική αρχή. Δεύτερον, το σύμβολο μετέχει στην πνευματική πραγματικότητα αυτού που συμβολίζει. Τρίτον, ενώ το σύμβολο μετέχει στην πνευματική πραγματικότητα αυτού που συμβολίζει, ωστόσο, δεν την καλύπτει κατά τρόπο απόλυτο, και άρα η πραγματικότητα του συμβολιζομένου υπερβαίνει κάθε παραστατική και αναπαραστατική δραστηριότητα και φανερώνεται μόνο δια της πίστης, δηλαδή με μια ενορατική θέαση. Η πίστη συνίσταται στο να δεχθούμε ότι κάτι είναι πραγματικό και να προσηλώσουμε την ύπαρξη μας προς αυτό, χωρίς να μας βεβαιώνει για την πραγματικότητα του ούτε η εμπειρία που μας παρέχουν οι αισθήσεις ούτε οι λογικές αποδείξεις. Τα σύμβολα επιτρέπουν να υπάρχουν πράγματα που σημαίνουν για όλους το ίδιο, αλλά δεν αποτελούν έναν ολοκληρωτικό κώδικα επικοινωνίας των συνειδήσεων ούτε απολιθώνουν την πνευματική ζωή του ανθρώπου, κι έτσι δημιουργούν μια κοινωνία ελευθέρων και δημιουργικών προσώπων.

Β' Φύλ. Φωτ. (όρθιος): Παρακαλώ, εγερθείτε όλοι από τις θέσεις σας.

Όλοι στέκονται όρθιοι.

Β' φύλ. Φωτ. (προς τον μυούμενο): Ακόυσες τις βασικές διδασκαλίες του δευτέρου βαθμού του Ιλλουμινατισμού. Καλείσαι να μελετήσεις μεθοδικά τα ζητήματα που σου τέθηκαν υπόψη, με τα οποία εμπλουτίστηκε η πορεία σου στην πρώτη τάξη βαθμών της Τεκτονικής Εταιρείας των Ιλλουμινάτων.

(στρεφόμενος προς τον ΚΥΒ.): Οι εργασίες μας ολοκληρώθηκαν. Σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, ανανεώνουμε τις υποσχέσεις μας προς την Τεκτονική Εταιρεία των Ιλλουμινάτων και αναλαμβάνουμε την ευθύνη να συνεχίσου με τη διαφωτιστική μας πορεία στον κόσμο.

ΚΥΒ.: Πορευθείτε προς το φως.