ΤΥΠΙΚΟ Γου ΒΑΘΜΟΥ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ (ILLOUMINATI)

 

 

 

3^ος ΒΑΘΜΟΣ

Β' ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΣ

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ

Το Ιλλουμινατικό Κολλέγιο για τη μύηση στον τρίτο βαθμό έχει τον ίδιο διάκοσμο και την ίδια δομή όπως και στον πρώτο βαθμό.

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Α' Φύλ. Φωτ. (όρθιος): Εγερθείτε όλοι.

Όλοι στέκονται όρθιοι..

Α' Φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, η εργασία πρέπει να αμείβεται. 

Ο Αθηναίος / (ονοματεπώνυμο), έχοντας επιτελέσει επαρκώς την εργασία που αρμόζει στον βαθμό του Αθηναίου, ζητεί αύξηση φωτός διά της προαγωγής του στον βαθμό του Β' Ιλλουμινάτου. 

Στον βαθμό του Αθηναίου, αναζήτησε το φως της συνείδησης, και τώρα ζητεί το φως του Απολύτου, ή του Θεού.

ΚΥΒ. (προς τον μυούμενο): Αθηναίε, θα λάβεις τις διδασκαλίες του βαθμού του Β' Ιλλουμινάτου διότι εργάστηκες εντίμως. Ας αναλάβουμε τις θέσεις μας.

Όλοι κάθονται.

Α' Φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Στον βαθμό του Αθηναίου, είπαμε ότι, στο υψηλότερο συνειδησιακό επίπεδο, όπου ο άνθρωπος έχει υπερβεί και το ένστικτο και την αισθητηριακή εμπειρία, αποδίδει σημασίες στα πράγματα. Τι είναι σημασία;

ΚΥΒ.: Σημασία είναι η αναφορά ενός πράγματος σ' έναν σκοπό που ξεπερνά το δεδομένο πράγμα. 

Η σημασία του πράγματος δεν βγαίνει από το ίδιο το πράγμα, αλλά το νοηματοδοτεί απ' έξω. 

Για παράδειγμα, εάν ζω για να εργάζομαι, και, αφού εξασφαλίσω την επιβίωση μου δια: της εργασίας, ξαναεργάζομαι και μετά επιβιώνω για να ξαναεργαστώ κ.ο.κ., τότε η σημασία της ύπαρξης μου εκπίπτει στη διαδικασία της επιβίωσης. Η σημασία όμως είναι κάτι που ανατρέπει αυτήν τη μηχανοκρατική διαδικασία. Η σημασία μεταβάλλει τον τρόπο ζωής μου διότι δεν ζω πλέον για το ζην αλλά για το ευ ζην, το αγαθώς ζην. Το ευ ζην δεν παράγεται από τις υλικές συνθήκες της ύπαρξής μου, αλλά από μια σημασία η οποία δεν βγαίνει απ' αυτές και συγχρόνως αξιολογεί τις υλικές συνθήκες απ' έξω, ακριβώς επειδή τις υπερβαίνει. Για να έχει σημασία η ιστορία, πρέπει αυτή η σημασία να μην είναι ιστορικής τάξης. Θεματοφύλακας αυτής της σημασίας, που δεν είναι ιστορικό δημιούργημα η ίδια αλλά κατευθύνει την ιστορική πράξη απ' έξω, είναι η μεταφυσική, ώστε πηγή της σημασίας, δηλαδή σημασία της σημασίας, αναδεικνύεται ο Θεός.

Όταν το νόημα της ιστορικότητας είναι κι αυτό ιστορικής τάξης, κι όχι υπερβατικό, όταν δηλαδή η ιστορική πράξη στερείται εσχάτου νοήματος κι είναι απλώς το μέσο για μια επόμενη ιστορική πράξη, τότε μένουμε δέσμιοι των ορίων ενός ιδιοτελούς εγώ, και τότε προοπτική της ύπαρξής μας αναδεικνύεται ο αυτοκαταστροφικός μηδενισμός κι όχι η αυτονομία. Όταν το τέλος-σκοπός κάθε πράξης αποτελεί απλώς και μόνο μέσο της επόμενης, τότε μόνη υπαρκτική προοπτική του όντος αποβαίνει ο αυτοκαταστροφικός μηδενισμός. Η υπερβατικότητα της σημασίας δεν ακυρώνει την ιστορική δημιουργικότητα, αλλά παραπέμπει την ιστορική πράξη σε μια υπεριστορική Αρχή, η οποία δεν αποτελεί λήξη του χρόνου αλλά προοπτική απελευθέρωσης από την αναγκαιότητα του χρονικού συνεχούς. Αναγνωρίζοντας ως πηγή της σημασίας του είναι, ως νόημα της ιστορίας, τον Λόγο του θεού κι όχι κάποιον ιστορικό λόγο, ο άνθρωπος ελευθερώνεται από τη δουλεία του στα σχήματα της συνείδησης του και στους αφαιρετικούς συλλογισμούς του, τα οποία βλέπει πλέον μόνο ως προσωρινά βήματα και βαθμίδες ανόδου. Επίσης, με την υπερβατικότητα της σημασίας, ο άνθρωπος όχι μόνο δεν υποδουλώνεται μηδενιστικά στα έργα του αλλά και δεν υποδουλώνει τους άλλους σε αυτά. Όταν μέτρο της ανθρώπινης κοινωνίας δεν είναι ο Λόγος του Θεού, τότε μέτρο της κοινωνίας αναδεικνύεται η λογική των ιστορικών συνθηκών. Ως μέτρο ύπαρξης χωρίς υπερβατικό σκοπό, η λογική δημιουργεί μια κοινωνία όπου, χάρις στην ιστορική αναγκαιότητα, αναδεικνύεται η τυραννία του ολοκληρωτισμού, κι έτσι τελικώς η κοινωνία αποβαίνει το προκρούστειο κρεβάτι της ανθρωπότητας.

Α' φύλ. φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Ποια είναι η γνώση του Β' Ιλλουμινάτου;

ΚΥΒ.: Η πορεία του ανθρωπίνου όντος από το φυσικώς είναι, όπου κυριαρχεί η φυσική λογική, στο πλέον-είναι, όπου λάμπει το φως της συνείδησης, δηλαδή η

αυτονόμηση του ανθρωπίνου προσώπου από την απρόσωπη φυσική συνθήκη, και, από το πλέον-είναι, στο τελείως-είναι, όπου ο άνθρωπος αποδίδει σημασίες στα πράγματα έχοντας ως πηγή της σημασίας το θείο, στο οποίο μετέχει, κι έτσι παράγει κόσμο και κάλλος.

Α' φύλ. Φωτ. (προς τον ΚΥΒ.): Ποιά είναι η πολιτική διδασκαλία του Β' Ιλλουμινάτου;

ΚΥΒ.: Η αξία και ο προορισμός του ανθρώπου δεν πηγάζουν και δεν ορίζονται από ιστορικά δημιουργήματα, όπως είναι λ.χ. τα θρησκευτικά συστήματα, οι φεουδαρχικοί θεσμοί, ία αστικά συντάγματα, τα έθνη, κ.ο.κ., αλλά από τη μετοχή του στο θείο, η οποία τον καθισιά βασιλικό ον. Συγκεκριμένα, ο άνθρωπος, έχοντας πλαστεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού, πρέπει να ασκεί το βασιλικό του έργο προς δύο κατευθύνσεις: προς τα έξω, με σκοπό να επιβάλλει στον κόσμο την προθετικότητα της συνείδησης του, δηλαδή να λογικοποιήσει τον κόσμο, και προς τα μέσα, με σκοπό να εξασφαλίσει ότι η προθετικότητα της συνείδησής του, ο λόγος του, είναι σε συμφωνία με τον Λόγο του Θεού και άρα δεν είναι υποχείριο ούτε της λογικής του ενστίκτου, ούτε της λογικής κάποιων ιστορικών αναγκαιοτητών και σκοπιμοτήτων, ούτε της λογικής κάποιας φαντασιακής αναδόμησης του κόσμου. Όταν όμως ο άνθρωπος επιχειρεί να φέρει σε πέρας τη βασιλική του αποστολή στον κόσμο χωρίς να βρίσκεται σε αναφορά προς το θειο Θέλημα, αλλά διεκδικώντας την οντολογική του αυτάρκεια έναντι του Θεού, τότε υποδουλώνεται είτε στη λογική του ενστίκτου, είτε στη λογική κάποιων ιστορικών αναγκαιοτητών και σκοπιμοτήτων, είτε στη λογική κάποιας φαντασιακής αναδόμησης του κόσμου, κι έτσι η ιστορική κοινωνία βρίσκεται σε κρίση και καθίσταται πηγή δυστυχίας για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος-βασιλιάς, που έχει ανεύρει την πηγή της σημασίας του είναι, είναι ελεύθερος από τον νόμο, την κτήση, και τη θρησκεία, διότι έχει πλέον εσωτερικεύσει τη γνώση που σώζει.

Α' φύλ. φωτ. (προς τον μυούμενο): Στο όγδοο κεφάλαιο του Πρώτου Βιβλίου του Σαμουήλ, στην Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε; «Ο Σαμουήλ, επειδή πλέον είχε γεράσει, κατέστησε δικαστές του ισραηλιτικού λαού τα παιδιά του. Τα δε ονόματα των υιών του είναι τα εξής- ο πρωτότοκος ονομαζόταν Ιωήλ, ο δε δευτερότοκος ονομαζόταν Αβιά. Και οι δύο αυτοί ήσαν δικαστές των Ισραηλιτών και δίκαζαν στην πόλη Βηρσαβεέ. Τα παιδιά όμως του Σαμουήλ δεν ακολούθησαν το ευσεβές παράδειγμα του πατέρα τους, αλλά, κυριευμένα από φιλαργυρία, παρεξέκλιναν από τον νόμο του Θεού, δωροδοκούνταν κατά την απονομή της δικαιοσύνης και καταπατούσαν έτσι τη δικαιοσύνη του Θεού. Τότε αντιπρόσωποι του ισραηλιτικού λαού συγκεντρώθηκαν στην πόλη Αρμαθαίμ. προς τον Σαμουήλ και του είπαν- "ιδού, συ πλέον έχεις γεράσει, τα δε παιδιά σου δεν ακολουθούν το δικό σου ευσεβές παράδειγμα. Γι' αυτό, ζητούμε να εγκαταστήσεις σ' εμάς βασιλιά, για να λύνει αυτός τις διαφορές μας, όπως ακριβώς βασιλιά έχουν και τα αλλά έθνη". Ο λόγος αυτός, τον οποίο είπαν οι Ισραηλίτες, "δώσε μας βασιλιά για να μας διοικεί", δεν φάνηκε καλός στον Σαμουήλ. Γι' αυτό, ο Σαμουήλ προσευχήθηκε προς τον Θεό και ζήτησε να του φανερώσει τι πρέπει να κάνει. Ο Κύριος απήντησε προς τον Σαμουήλ και του είπε-"άκουσε το αίτημα του λαού, κάνε ό,τι αυτοί σου ζήτησαν, διότι με το αίτημά τους αυτό δεν περιφρονούν εσένα, αλλά εμένα περιφρονούν, επειδή δεν θέλουν να βασιλεύω εγώ σε αυτούς. Όπως στο παρελθόν φέρθηκαν προς εμένα από την ημέρα κατά την οποίαν τους έβγαλα από την Αίγυπτο, όπως δηλαδή εγκατέλειψαν εμένα και λάτρευσαν άλλους θεούς, έτσι συμπεριφέρονται και αυτοί τώρα προς εσένα. Και τώρα άκουσε το αίτημα τους. Μόνο θα διαμαρτυρηθείς εντόνως προς αυτούς και θα τονίσεις προειδοποιητικά τα δικαιώματα τα οποία θα έχει επάνω τους ο βασιλιάς". Ο Σαμουήλ ανακοίνωσε τον λόγο αυτόν το ο Κυρίου στον λαό, σε αυτούς που ζητούσαν βασιλιά και τους είπε - "αυτά θα είναι τα δικαιώματα του βασιλιά, ο οποίος θα βασιλεύσει σε εσάς: Θα πάρει τους υιούς σας και θα βάλει αυτούς οδηγούς στα άρματα του, ιππείς στο ιππικό του, προπορευόμενους εμπρός από τα άρματά του. Θα πάρει από αυτούς και θα τοποθετήσει προς εξυπηρέτησή του άλλους μεν εκατοντάρχους και χιλιάρχους, άλλους δε εργάτες για να θερίζουν τα σπαρτά του, να τρυγούν τα αμπέλια του, να κατασκευάζουν τα πολεμικά του όπλα και τα εξαρτήματα για τα άρματα του. Θα πάρει τις θυγατέρες σας, τις οποίες θα κάνει μυροποιούς, μαγείρισσες και αρτοποιούς. Θα πάρει τους αγρούς σας και τα αμπέλια σας και τους καρποφόρους ελαιώνες σας, και θα τα δώσει στους δούλους του. Θα πάρει το δέκατο από την εσοδεία των σπαρτών σας και των αμπελιών σας, και θα τα δώσει στους ευνούχους και τους δούλους του. Ακόμη θα πάρει τους δούλους σας και τις δούλες σας, τα παχιά βόδια σας και τους όνους σας και το δέκατο από τα εισοδήματά σας για τα έργα του. Και από τα ποίμνιά σας θα πάρει το δέκατο. Και επί πλέον εσείς θα είσθε δούλοι του. Κατά την εποχή δε εκείνη, καταπικραμμένοι εσείς από την καταθλιπτική αυτή μεταχείριση εκ μέρους του βασιλιά, τον οποίο οι ίδιοι για τον εαυτό σας έχετε εκλέξει, θα φωνάξετε προς τον Κύριο. Αλλά ο Κύριος δεν θα σας ακούσει τότε, επειδή εσείς αυτοβούλως εκλέξατε για τον εαυτό σας βασιλιά". Ο λαός όμως δεν ήθελε να υπακούσει στον Σαμουήλ και απάντησε προς αυτόν- "Όχι! Εμείς θέλουμε οπωσδήποτε να έχουμε βασιλιά. Θέλουμε και εμείς να ζούμε και να διοικούμαστε όπως τα άλλα έθνη. Ο βασιλιάς θα μας κυβερνά και θα δικάζει τις διαφορές μας. Σε περίπτωση δε πολέμου, αυτός θα εξέρχεται και θα προπορεύεται εμπρός από εμάς και θα διεξάγει τον πόλεμο μας"».

ΚΥΒ.: Από την εποχή των προναφερθέντων λόγων του Σαμουήλ προς τους Ισραηλίτες, ποικίλοι θεσμοί, βασιλικοί, φεουδαρχικοί, κοινοβουλευτικοί, υπό διάφορα προσχήματα, όπως οι έννοιες της πατρίδας, της κοινωνικής τάξης και δικαιοσύνης, της οικονομικής ανάπτυξης, κ.ο.κ., φύονται στους βάλτους της ανθρώπινης παρακμής και εκμεταλλεύονται την τάλαινα ανθρωπότητα η οποία έχει λησμονήσει τη βασιλική αποστολή που ανέθεσε ο Θεός στον άνθρωπο και ζει βυθισμένη στο πάθος και την άγνοια. Ο άνθρωπος περιέπεσε σε τέτοιο πνευματικό σκότος ώστε θεωρεί την εθελοδουλία του προς διεφθαρμένες και αναποτελεσματικές εξουσίες ως πολιτικώς ορθή συμπεριφορά, ταυτίζει την υψηλή έννοια της Δικαιοσύνης με ανθρώπους που φέρουν δικαστικές τηβέννους κάτω από τις οποίες κρύβονται τα συμφέροντα των κοινωνικών αρχόντων και ατομικές ιδιοτελείς σκοπιμότητες, και διατελεί φόρου υποτελής σε αρχές στις οποίες έχει εκχωρήσει το αυτεξούσιο του για να αναλάβουν εκείνες την ευθύνη της δικής του ζωής.

Το κρανίο τούτο το εστεμμένο με δάφνη αποτελεί υπόμνηση του ανθρώπου τον οποίο ο Θεός κόσμησε ρε ιη θεία Χάρη Του και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματός Του, αλλά συ ιός ο άνθρωπος, ενδίδοντας στο ιδιοτελές πάθος, κατέληξε δεσμώτης ενός κόσμου πλάνης τον οποίο φρουρεί ο τρικέφαλος κέρβερος, του οποίου τα τρία κεφάλια ονομάζονται Νόμος, Κτήση, και Θρησκεία. Ναι! Ο Νόμος, η Κτήση, και η Θρησκεία, αποτελούν τα τρία κεφάλια του τερατώδους δεσμοφύλακα του ανθρώπου. Ο Νόμος, διότι δεν αποτελεί πλήρη αρμονία μεταξύ των δικαιωμάτων του ανεξαρτήτου ανθρώπου και των καθηκόντων του κοινωνικού ανθρώπου. Η Κτήση, διότι ο άνθρωπος εξαρτήθηκε ψυχικά από τα υλικά του αποκτήματα, απέτυχε να κατανείμει τους φυσικούς πόρους με τρόπο ικανοποιητικό για τις ανάγκες κάθε ανθρώπου και έγινε πρόξενος οικονομικού χάους και οικονομικής αναποτελεσματικότητας. Η Θρησκεία, διότι, ενώ οι θρησκείες υπόσχονται την καλλιέργεια της ανθρώπινης συνείδησης και την εξασφάλιση μιας καλύτερης κοινωνίας, και υπ' αυτούς τους όρους έχουν γίνει αποδεκτές από τους ανθρώπους, ωστόσο τα θρησκευτικά ιερατεία δεν εκπλήρωσαν αυτούς τους όρους και κατέστησαν τη θρησκεία όργανο πνευματικού δεσποτισμού και βίας και άρα επιβλαβή. Ούτε ο Νόμος, ούτε η Κτήση, ούτε η Θρησκεία μπορούν να επιβληθούν στον πεφωτισμένο άνθρωπο. Και τα τρία αυτά στερούν και απογυμνώνουν τον άνθρωπο από το βασιλικό αξίωμα που του έδωσε ο Θεός και δικαίως πρέπει να τα

βλέπουμε ως τα τρία κεφάλια ενός τερατώδους δεσμοφύλακα της ανθρωπότητας.

Β' Φύλ. Φωτ. (όρθιος): Παρακαλώ, εγερθείτε όλοι από τις θέσεις σας.

Όλοι στέκονται όρθιοι.

Β' φύλ. Φωτ. (προς τον μυούμενο): Άκουσες τις βασικές διδασκαλίες του τρίτου βαθμού του Ιλλουμινατισμού. Καλείσαι να μελετήσεις μεθοδικά τα ζητήματα που σου τέθηκαν υπόψη, με τα οποία εμπλουτίστηκε η πορεία σου στην πρώτη τάση βαθμών της Τεκτονικής Εταιρείας των Ιλλουμινάτων. Ως Β' Ιλλουμινάτος, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι θεωρία σημαίνει την άμεση γνώση της πηγής της σημασίας του είναι και την ταύτιση με αυτήν την πηγή, δηλαδή με τον θεό.

Στη δεύτερη τάξη βαθμών, θα γνωρίσεις σε βάθος τις αρχές και την οδό του θεωρητικού βίου.

Β' φύλ. Φωτ. (στρεφόμενος προς τον ΚΥΒ.): Οι εργασίες μας ολοκληρώθηκαν. Σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, ανανεώνουμε τις υποσχέσεις μας προς την Τεκτονική Εταιρεία των Ιλλουμινάτων και αναλαμβάνουμε την ευθύνη να συνεχίσουμε τη διαφωτιστική μας πορεία στον κόσμο.

ΚΥΒ.: Πορευθείτε προς το φως.

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

ΚΥΒ.:         (Κρούει τη σφύρα 1 φορά)

Αδ. Επόπτη της Ειρήνης. Σας αναγγέλλω τη λήξη της σημερινής μας Μελέτης, θεωρείτε ότι είναι η κατάλληλη ώρα?

ΕΠ. ΕΙΡ.: Η κατάλληλη ώρα είναι μόνο όταν οι Πεφωτισμένοι Αδ. έχουν κατανοήσει το περιεχόμενο της σημερινής Μελέτης και είναι έτοιμοι να το μεταφέρουν στην κοινωνία.

ΚΥΒ.:         Θεωρείτε ότι αυτό έχει συμβεί?

ΕΠ. ΕΙΡ.: Είμαι Πεπεισμένος.

ΚΥΒ.:         (Κρούει τη σφύρα 1 φορά και όλοι εγείρονται).

Αφού έτσι συμβαίνει, σας καλώ εις το Όνομα του Μεγ. Αρχ. Ουρανού και Γης, να μεταφέρετε όσα έχετε διδαχθεί σήμερα αλλά και παλαιότερα στην Κοινωνία, έτσι ώστε να έρθει πιο κοντά στο Φως και να εκπληρωθούν τα Ιδεώδη και οι Αρχές του Ιλλουμινατισμού. 

Πορευθείτε προς το Φως !