Πίνακας Χαράξεως Δευτέρου Βαθμού κατά τον Χειραμικό Μύθο.

 

Πίνακας Χαράξεως Δευτέρου Βαθμού κατά τον Χειραμικό Μύθο.

 Όταν ο Ναός της Ιερουσαλήμ τελείωσε, η ωραιότητα και η λαμπρότητα αυτού κατέστησαν αντικείμενα θαυμασμού των γειτονικών εθνών, ενώ η φήμη του επεκτάθηκε και στα πλέον απομακρυσμένα μέρη του τότε γνωστού κόσμου.

Κανένα όμως από τα μέρη της θαυμαστής αυτής κατασκευής ήταν πλέον αξιοσημείωτο ή προσέλκυε τόσο την προσοχή, όσο οι δύο Στήλες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες στον πρόναο ή στην είσοδο αυτού.

Εκ τούτων η μεν αριστερή εκκαλείτο ΜΠΟΑΖ, το οποίο σημαίνει εν ισχύ ή Δε δεξιά εκκαλείτο ΖΑΚΕΝ το οποίο σημαίνει ας ιδρύσει και σε συσχετισμό εν ισχύ ας ιδρύσει  διότι ο Κύριος είπε (Εν ισχύ θέλω ιδρύσει  τούτον τον Οίκο μου και στερεώσει την βασιλεία αυτού έως του αιώνος).

 Το ύψος των στηλών εκείνων ήταν δέκα επτά και μισό πήχεις, η περιφέρεια δώδεκα και η διάμετρος τεσσάρων πήχεων, ήταν δε κοίλες, ώστε να δύναται να χρησιμοποιούνται για την εναπόθεση των αρχείων του έργου.

 Ο εξωτερικός φλοιός τους είχε πάχος τεσσάρων δακτύλων και ήταν κατασκευασμένοι από χυτό ορείχαλκο.

Η κατεργασία τους γινόταν στις πεδιάδες του Ιορδάνου, μέσα σε αργιλώδες έδαφος μεταξύ Σουκχώθ και Ιεραδάθε, όπου ο Βασιλιάς Σολομών διέταξε να κατασκευαστούν αυτές και όλα τα ιερά σκεύη.

Επόπτης του έργου ήταν ο Χειράμ Αμπίφ γιός χήρας από την Νεφθαλή.

Οι Στήλες αυτές ήταν διακοσμημένες με κιονόκρανα, το καθένα ήταν ύψους πέντε πήχεων και διακοσμημένος με δικτυωτό πλέγμα, κρίνους και σειρά ροδιών, εκατό σε κάθε πλευρά.

Το δικτυωτό πλέγμα συμβολίζει την ενότητα ως και εκ της συνοχής του, οι κρίνοι συμβολίζουν την ειρήνη ως εκ του λευκού χρώματος τους και τα ρόδιας την αφθονία, ως εκ του πλήθους των σπόρων τους.

Ακόμη ήταν διακοσμημένες με δύο σφαίρες, επί των οποίων ήταν χαραγμένοι χάρτες της ουρανίου και της γήινης σφαίρας, το οποίο ακριβώς συμβολίζει το παγκόσμιο του Ελεύθερου Τέκτονα, θεωρήθηκαν δε ως αποπερατωθείσες, όταν τοποθετήθηκε επάνω σε αυτές  το δικτυωτό πλέγμα.

Οι Στήλες στήθηκαν πλησίον της εισόδου του Ναού για να υπενθυμίζουν στον λαό την ευτυχή απελευθέρωση των προγόνων τους από την δουλεία τους στην Αίγυπτο και σε ανάμνηση της στήλης πυρός και νεφέλης, η οποία είχε προκαλέσει δύο θαυμαστά αποτελέσματα, συνεπώς αποτέλεσε για μεν τους Ισραηλίτες φως, για τους διώκτες τους Αιγυπτίους νεφέλη σκότους.

Ο Βασιλεύς Σολομώντας  διέταξε να στηθούν πλησίον της εισόδου του Ναού ως το πλέον κατάλληλο και περίβλεπτο μέρος αυτού, ώστε ο λαός κατά την είσοδο και έξοδο  από τον τόπο της λατρείας τους να έχει συνεχώς προ οφθαλμών το ευτυχές εκείνο συμβάν.

Κατά την οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος χρησιμοποιήθηκε μέγας αριθμός Τεκτόνων, Μαθητών και Εταίρων.

Οι Μαθητές ελάμβαναν την μισθοδοσία τους σε σιτάρι κρασί και ελαιόλαδο.

Οι Εταίροι αμείβονταν σε χρήμα, και για αυτό μετέβαιναν στο Μέσο  Δώμα του Ναού διερχόμενοι δια πύλης ή εισόδου ευρισκόμενης  στην Νότια πλευρά.

 Μετά την είσοδο τους στην πύλη οι, οι αρχαίοι ημών Αδελφοί έφθαναν στην βάση ελικοειδούς κλίμακας, η οποία οδηγεί στο Μέσω Δώμα.

 Η άνοδος τους διακόπτονταν από τον Β. Επόπτη , ο οποίος ζητούσε από αυτούς την εισιτήριο χειραψία.

 Και την εισιτήριο. λέξη και οι οποίες οδηγούν από τον Πρώτο στον Δεύτερο βαθμό. Η λέξη αυτή  ανάγεται στη εποχή κατά την οποία στράτευμα Εφραϊμιτών διέβει τον Ιορδάνη ποταμό με προθέσεις εχθρικές εναντίον του Ιεφθάε, του περιωνύμου Γιλεαδίτου στρατηγού.

Ως δικαιολογία της εχθρικής αυτής ενέργειας προέβαλε, ότι δεν είχαν κληθεί να μετάσχουν των τιμών κατά των Αμμωνιτών πολέμου, αλλά ο πραγματικός σκοπός τους ήταν να λάβουν μερίδιο πλουσίων λαφύρων, τα οποία είχαν αποκομίσει ο Ιεφθάε και το στράτευμά του κατά τον πόλεμο εκείνο.

Οι Εφραϊμίτες ανέκαθεν εθεωρούντο ως λαός ταραχοποιός και ανήσυχος, αλλά αυτή την φορά προέβησαν φανερά σε πράξεις βίας και αφού πρώτα ενήργησαν διάφορες ταπεινωτικές πράξεις  εναντίον των Γιλεαδιτών, απείλησαν να καταστρέψουν τον νικηφόρο στρατηγό τους και τον οίκο του δια πυρός.

Ο Ιεφθάε εξήντλησε κάθε μέσο κατευνασμού, αλλά αντιλαμβανόμενος ότι αυτό ήταν μάταιο, προσέφυγε σε δραστικά μέσα. Εξελθών με το στράτευμά του, συγκρούστηκε σε μάχη, κατατρόπωσε τους Εφραϊμίτες και έτρεψε αυτούς σε φυγή.

Και για να καταστήσει την νίκη του οριστική, και να  εξασφαλισθεί και από πάση μελλοντική επιδρομή, εξαπέστειλε αποσπάσματα, τα οποία κατέλαβαν τις διαβάσεις του Ιορδάνη ποταμού, δια των οποίων γνώριζε ότι οι επιδρομείς ήταν αναγκασμένοι να διέλθουν, για να καταφύγουν στην χώρα τους. Συνάμα έδωσε αυστηρές διαταγές να φονεύεται πάραυτα κάθε φυγάς που θα αποπειραθεί να διαφύγει και θα ομολογεί ότι είναι Εφραϊμίτης, στην περίπτωση δε κατά την οποία προσπαθήσει να εξαπατήσει τους φύλακες των διαβάσεων αρνούμενος ότι είναι Εφραϊμίτης, να τον δοκιμάζουν ζητώντας απ’ αυτόν να προφέρει μία λέξη, την λέξη του εταίρου.

 Ένεκα ιδιώματος της προφοράς τους, οι Εφραϊμίτες δεν μπορούσαν να προφέρουν  αυτήν ορθώς αλλά την πρόφεραν διαφορετικά.

Η μικρή αυτή διαφορά προφοράς αποκάλυπτε την καταγωγή τους και τους στοίχιζε την ζωή τους. Και οι γραφές αναφέρουν ότι κατά την ημέρα εκείνη έπεσαν στο πεδίο της μάχης και παρά τις όχθες του Ιορδάνου τεσσαράκοντα και δύο χιλιάδες Εφραϊμιτών.

Επειδή η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε τότε ως σύνθημα αναγνωρίσεως του φίλου από του εχθρού, ο Βασιλέας Σολομώντας. όρισε αυτήν αργότερα ως εισιτήριο  λέξη της Στοάς Εταίρων, ώστε να ανέρχεται την ελικοειδή κλίμακα η οποία οδηγεί στο Μέσω Δώμα του Ναού.

Οι παλαιοί ημών Αδ έδιναν ύστερα προς τον Β.Επόπτη την Χειραψία. και την εισιτήριο λέξη ούτος δε πειθόμενος από τις ασφαλείς  αυτές αποδείξεις έλεγε: ίελθε, ΖΑΚΕΝ.

Αυτοί τότε ανήρχοντο την ελικοειδή κλίμακα εκ τριών σειρών βαθμίδων, η πρώτη των οποίων αποτελείτο από τρεις, η δευτέρα από πέντε και η τρίτη από επτά βαθμίδες.

Τρεις διοικούν Στοά, πέντε απαρτίζουν Στοά και επτά ή περισσότεροι καθιστούν αυτήν τελεία.

 Οι τρεις, οι οποίοι διοικούν την Στοά είναι ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος και οι δύο Επόπτες του. Οι πέντε οι οποίοι απαρτίζουν Στοά είναι Σεβάσμιος Διδάσκαλος και οι δύο Επόπτες και δύο Εταίροι.

 Οι επτά οι οποίοι καθιστούν αυτήν τελεία, είναι δύο Μαθητές ή άλλοι Τέκτονες προστιθέμενοι στον προηγούμενο αριθμό.

Τρεις διοικούν Στοά, διότι τρεις μόνο Μεγάλοι Διδάσκαλοι διηύθυναν την οικοδόμηση του πρώτου Ναού της Ιερουσαλήμ, ήτοι: Σολομών βασιλέας του Ισραήλ, Χιράμ Βασιλέας της Τύρου  και Χιράμ Αμπίφ.

 Πέντε απαρτίζουν Στοά προς συμβολισμό των πέντε ευγενών ρυθμών της Αρχιτεκτονικής , ήτοι του Τοσκανικού, του Δωρικού, του Ιωνικού, του Κορινθιακού και του Μεικτού.

Επτά ή περισσότεροι καθιστούν Στοά τελεία, διότι ο Βασιλέας Σολομών χρειάστηκε επτά και πλέον έτη προς ανοικοδόμηση, και συμπλήρωση του Ναού της Ιερουσαλήμ αφιερωμένου στην λατρεία του Θεού.

Επί πλέον οι επτά συμβολίζουν τις επτά ελεύθερες τέχνες και επιστήμες, ήτοι την Γραμματική, την Ρητορική, την Λογική, την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Μουσική και την Αστρονομία.

Όταν οι παλαιοί ημών Αδελφοί έφθαναν στην κορυφή της ελικοειδούς κλίμακας, βρισκόταν προ της θύρας του Μέσου Δώματος, η οποία φυλαγόταν καταλλήλως υπό του τότε Α΄ Επόπτου, ο οποίος ζητούσε παρ’ αυτών το Σημείο και την Λέξη του Εταίρου.

 Αφού αυτοί έδιναν πειστικές αποδείξεις ότι ήταν Εταίροι, έλεγε: Δίελθε ΖΑΚΕΝ.

 Τότε εισήρχοντο στο Μέσω Δώμα, για να λάβουν την μισθοδοσία τους, πράγμα το οποίο έπρατταν άνευ ενδοιασμού ή δυσπιστίας.

Άνευ ενδοιασμού μεν, διότι γνώριζαν ότι εδικαιούντο αυτής, άνευ δυσπιστίας Δε, διότι είχαν εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα των εργοδοτών τους των ημερών εκείνων.

Όταν εισήρχοντο εντός του ΜΔ, η προσοχή τους ελκύετο ιδιαιτέρως υπό ορισμένων εβραϊκών χαρακτήρων, οι οποίοι αναπαρίστανται σήμερα στη Στοά Εταίρων με το γράμμα G ή Γ.

Το οποίο συμβολίζει τον Θεό τον Μέγα Γεωμέτρη του Σύμπαντος, προς τον οποίον πάντες οφείλουμε υποταγή και την πλέον ταπεινόφρονα και ευγνώμονα λατρεία.