Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ILLUMINATI

 

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ILLUMINATI

H λατινική λέξη Illuminati (Πεφωτισμένοι)χρησιμοποιήθηκε από τον μεσαίωνα και μετά, για να χαρακτηρίσει ομάδες που θεωρείτο ότι διέδιδαν το «φως» ανάμεσα στο «σκότος» στο οποίο είχε περιέλθει η ανθρωπότητα εξαιτίας της Καθολικής Εκκλησίας.

 Η έννοια αυτή του φωτός δεν είναι κατ’ ανάγκην ταυτόσημη με αυτήν του μεταγενέστερου Διαφωτισμού. Αφορούσε ομάδες με θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις -όπως οι διάφορες μορφές γνωστικών- που έρχονταν σε αντίθεση με τα ρωμαιοκαθολικά δόγματα.

Τον 14ο αιώνα ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους Αδελφούς του Ελεύθερου Πνεύματος, τον 15ο από τους Ισπανούς Alumbrados ή Muminados, ενώ τον 17ο από τους Γάλλους Illumines. «Πεφωτισμένοι» αποκλήθηκαν κατά καιρούς και οι Ροδόσταυροι. Το επίθετο Illuminati δόθηκε και στους Γάλλους Μαρτινιστές, που ιδρύθηκαν το 1754 από τον Μαρτίνεθ Πασκουάλις, καθώς και στη μεταγενέστερη αδελφή ομάδα την οποία ίδρυσε το 1790 στη Ρωσία ο καθηγητής Σ6άρτζ. Ο θρύλος των Illuminati, όμως, ξεκινά δίχως αμφιβολία με τους Πεφωτισμένους της Βαυαρίας, το τάγμα που συγκρότησε ο ΄Ανταμ Βάισχάουπτ.

Οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας, παρά τον σύντομο βίο τους, συνέδεσαν το όνομά τους όσο καμία άλλη μυστική εταιρία με τη διεθνή συνωμοσία και τη λεγάμενη «Νέα Παγκόσμια Τάξη». Δεν είναι λίγοι οι «συνωμοσιολόγοι» που συνδέουν τους Illuminati με την «επερχόμενη παγκόσμια δικτατορία» του Αντίχριστου, των εδραίων, των Τεκτόνων, ακόμη και των εξωγήινων. Ανάλογα τον συγγραφέα θεωριών συνωμοσίας, οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας συνδέονται καταχρηστικά λίγο πολύ με τις ομάδες που
προαναφέραμε, ενώ οι διάφοροι μυστηριώδεις επίγονοί τους συνεχίζουν το έργο μέχρι σήμερα. Σε μια διαφορετική εκδοχή δευτερεύουσας σημασίας, οι Illuminati φροντίζουν για το καλό της ανθρωπότητας ανά τους αιώνες. Στη σύγχρονη εποχή οι Illuminati εμφανίζονται πλέον σε μυθιστορήματα, όπως στο «The Illuminatus! Trilogy» των Ουίλσον και Συ, στο «Εκκρεμές του Φουκώ» του Εκο, σε κινηματογραφικά έργα όπως στο «Lara Croft: Tomb Raider», ακόμη και σε βιντεοπαιχνίδια, όπως στο Deus Ex και το Resident Evil 4.
Οι Illuminati επανήλθαν πρόσφατα στην ευρύτερη επικαιρότητα από τον Νταν Μπράουν, τον συγγραφέα του best seller «Κώδικας Ντα Βίντσι», με το βιβλίο του «Angels & Demons» (γερμανικός τίτλος: Illuminati).
Στη συνέχεια θα δούμε την ιστορική πλευρά των Illuminati και τους σημαντικότερους σταθμούς που διαμόρφωσαν τον θρύλο τους.

ΟΙ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΙΑΣ

Ολόκληρος ο 18ος αιώνας στην Ευρώπη χαρακτηριζόταν από μια μάχη μεταξύ συντηρητικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων. Μιλώντας γενικά, η παλαιά φρουρά των μοναρχών και του κλήρου βρισκόταν αντιμέτωπη με την ανερχόμενη αστική τάξη και όσους είχαν διαποτισθεί από το κίνημα του Διαφωτισμού. Η μάχη κορυφώθηκε το 1789, όταν πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες επαναστάσεις της Ιστορίας, η Γαλλική. Το γεγονός της εγκαθίδρυσης μιας κοσμικής μη μοναρχικής επαναστατικής εξουσίας στην καρδιά της Ευρώπης πανικόβαλλε βασιλείς και κληρικούς, οι οποίοι έβλεπαν να απειλείται η εξουσία τους. Οι Ιησουίτες, το διαβόητο ρωμαιοκαθολικό τάγμα που έμεινε γνωστό για τη φανατική αφοσίωση των μελών του στον «σκοπό που αγιάζει τα μέσα», είχε αναλάδει την οργάνωση της λεγάμενης Αντιμεταρρύθμισης έναντι της εμφάνισης των προτεσταντισμών τον 16^ο αιώνα. 

Η Βαυαρία του 18ου αιώνα αποτελούσε προπύργιο των συντηρητικών.

Στο πανεπιστήμιο της πόλης Ινγκολστάντ, οι Ιησουίτες είχαν πετύχει τον έλεγχο των νευραλγικών εδρών της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας. Οι προοδευτικές δυνάμεις επανέκαμψαν με την άνοδο στην εξουσία του εκλέκτορα Μαξιμιλιανού Ιωσήφ.

Ο τελευταίος περιόρισε τη δύναμη των Ιησουιτών στο πανεπιστήμιο και διόρισε ως έφορο τον φιλελεύθερο 6αρώνο Γιόχαν Ανταμ Ικστατ, αναθέτοντάς του το έργο της αναδιάρθρωσης του παρηκμασμένου ιδρύματος επί πιο φιλελεύθερων βάσεων. Το 1748 γεννήθηκε στην ίδια πόλη ο Γιοχάνες Ανταμ Βάισχάουπτ. Οταν έχασε τον πατέρα του σε ηλικία επτά ετών, την κηδεμονία του ανέλαβε ο Ικστατ. Οπως ήταν σύνηθες σε πολλές καλές οικογένειες, ο Βάισχάουπτ στάλθηκε για εκπαίδευση στους Ιησουίτες

Το ανήσυχο του πνεύμα, ωστόσο, δεν παρέμεινε αδιάφορο απέναντι στις ανερχόμενες ιδέεςτου Διαφωτισμού. Σύντομα ο νεαρός Ανταμ μετατράπηκε σε αντικληρικαλικό και αντιμοναρχικό διανοούμενο. Το 1773 ο πάπας εξέδωσε καταδικαστική βούλα ενάντια στους Ιησουίτες. Το γεγονός αυτό ισχυροποίησε τις δυνάμεις του Διαφωτισμού. Το 1775 ο Βάισχάουπτ έλαβε τη θέση του καθηγητή Κανονικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του, μια θέση η οποία ανήκε επί 90 έτη στους Ιησουίτες. Ο Βάισχάουπτ, αφ' ενός αντιλαμβανόμενος τη δυνατότητα επιρροής που του παρείχε ο νέος του ρόλος και αφ' ετέρου ευρισκόμενος αντιμέτωπος με τις μηχανορραφίες των Ρωμαιοκαθολικών, διαμόρφωσε μια ισχυρή φιλοδοξία να αλλάξει τον κόσμο. Ετσι, την 1η Μαϊου 1776 ίδρυσε το τάγμα των Τελειοθηρών, το οποίο αργότερα μετονομάσθηκε τάγμα των Πεφωτισμένων.

Οι Πεφωτισμένοι αποτελούσαν μια απόπειρα μυστικής οργάνωσης σε τεκτονικά πρότυπα, με σκοπό την ανατροπή των ηγεμόνων και των κρατών, την κατάργηση της Εκκλησίας και της ιδιοκτησίας, προκειμένου να επιστρέψει η ανθρωπότητα σε έναν κοσμοπολίτικο «χαμένο παράδεισο» ισότητας των ανθρώπων και αρμονίας με τη φύση, όπου θα επικρατούσε η λογική. O Βάισχάουπτ θεωρούσε ότι η Εκκλησία είχε διαβρώσει το αληθινό μήνυμα του Ιησού. Αποδεχόμενος αρχές όπως η αγάπη του πλησίον και η κοινοκτημοσύνη, δεν στρεφόταν εξ ολοκλήρου ενάντια στη χριστιανική θεολογία, αλλά ενάντια στα δόγματα που εξυπηρετούσαν την εξουσία της Εκκλησίας και των μοναρχών.

Κατ' εκείνον, το «αληθινό μήνυμα του Χριστιανισμού» είχε διασωθεί από τους Τέκτονες, οι οποίοι όμως με τη σειρά τους είχαν παρακμάσει μέσα στην αναζήτηση εξουσίας και πλούτου. Συνεπώς, ο Βάισχάουπτ πίστεψε ότι το μεγάλο έργο της επαναφοράς της ανθρωπότητας στον «ορθό δρόμο» βάραινε τους ώμους του.

Η αγαθότητα των προθέσεων του Βάισχάουπτ, βέβαια, αμφισβητείται από πολλούς, μεταξύ των οποίων και από τον Τέκτονα A.E. Ουέιτ, ο οποίος χαρακτηρίζει το τάγμα των Πεφωτισμένων «επιθετικά δυϊστικό», «αντιχριστιανικό» και «σχεδόν αντικοινωνικό».

Αρχικά το τάγμα είχε μόνο πέντε μέλη και τρεις μυητικούς βαθμούς, τον Δόκιμο, τον Μινερβάλ, και τον πεφωτισμένο Μινερβάλ. Συνειδητοποιώντας, όμως, τη δύναμη της αδελφότητας των Τεκτόνων, ο Βάισχάουπτ μυήθηκε στον κλασικό Τεκτονισμό σε στοά του Μονάχου. Η διαφορά, ωστόσο, της οργάνωσής του με αυτήν των Τεκτόνων ήταν ότι ενώ οι Τέκτονες -θεωρητικά τουλάχιστον- ασχολούντο με τον εσωτερικό διαφωτισμό ατόμων, εκείνος στόχευε στην άμεση πολιτική δράση. Ο πανεπιστημιακός καθηγητής Χέλμουτ Ράιναλτερ αναφέρει σχετικά: «Ο ελευθεροτεκτονισμός ήταν τελικά μια εσωτερική κοινότητα δίχως ιδεολογία, η οποία τόνιζε τα τελετουργικά, τη στιγμή που η μυστική εταιρεία των Πεφωτισμένων αποτελούσε ένα ορθολογικό διαφωτιστικό σύστημα με ιδεολογικούς και πολιτικούς στόχους. Για τους λόγους αυτούς, οι Πεφωτισμένοι οφείλουν να καταταγούν μάλλον στις πολιτικές μυστικές εταιρείες».

Στόχος του Βάισχάουπτ ήταν ο έλεγχος του Τεκτονισμού από τους Πεφωτισμένους, ο οποίος φαίνεται να πέτυχε αργότερα σε σημαντικό βαθμό. Οι υποψήφιοι προς μύηση επιλέγονταν προσεκτικά ανάμεσα σε φοιτητές, με βαρύνον κριτήριο την ισχυρή κοινωνική θέση. Ο πραγματικός σκοπός αποκαλυπτόταν μόνο σε εκείνους που θα ήταν κατάλληλοι και διατεθειμένοι να τον υπηρετήσουν. Σημαντική καμπή στην ιστορία των Πεφωτισμένων ήταν η συνεργασία του Βάισχάουπτ με τον διαπρεπή διπλωμάτη και Τέκτονα, βαρώνο φον Κίγκε το 1780. Οι έριδες στους κόλπους του τάγματος και οι ανεπαρκείς οικονομικοί πόροι το είχαν φέρει στα πρόθυρα της διάλυσης. Ο δρ Β. Λ. Στάουφερ μας δίνει πληθώρα στοιχείων για την ευεργετική επίδραση του φον Κίγκε στους Πεφωτισμένους: «Η πρόοδος του τάγματος από το 1780 και μετά υπήρξε τόσο ραγδαία που ανέβασε κατά κόρον το ηθικό των ηγετών του. Η νέα μέθοδος διάδοσης του Ιλουμινισμού μέσω σύνδεσής του με μασονικές στοές, καρποφόρησε άμεσα. Χάρη σε μεγάλο βαθμό στην λεπτή στρατηγική αναζήτησης νέων μελών ανάμεσα σε αξιωματούχους και σε άλλες εξέχουσες προσωπικότητες των τεκτονικών στοών, σύντομα πολλοί προσχωρούσαν στο νέο σύστημα.

Οργανώθηκαν νέοι νομοί και διαμερίσματα, και οι περιφερειακοί επικεφαλής άρχισαν να αναφέρουν ένα μεγάλο και σταθερό ρεύμα νέων μελών. Από την Βαυαρία έως τις άνω και κάτω ρηνανικές επαρχίες, το τάγμα επεκτάθηκε στην Σουαβία την Φραγκονία, την Βεστφαλία, την Άνω και Κάτω Σαξονία, και εκτός Γερμανίας στην Αυστρία και στην Ελβετία. Μέσα σε λίγους μήνες αφότου ο Κίγκε διέσωσε το τάγμα από την ημιθανή κατάσταση στην οποία το είχε βρει, οι ηγέτες μπορούσαν να επιχαίρουν για την προσχώρηση τριακοσίων μελών, πολλά εκ των οποίων ενίσχυσαν κατά κόρον το κύρος του τάγματος.
Φοιτητές, έμποροι, γιατροί, φαρμακοποιοί, δικηγόροι, δικαστές, καθηγητές γυμνασίων και πανεπιστημίων, δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, πάστορες, όλοι αντιπροσωπεύονταν επαρκώς ανάμεσα στα νέα μέλη. Σύντομα εμφανίστηκαν διακεκριμένα ονόματα ανάμεσα στις λίστες των στοών του νέου συστήματος. Ο δούκας Φερδινάρδος του Μπρούνσβικ, [...] ο φιλόσοφος Ερντερ, ο ποιητής Γκαίτε, [...] ο εκπαιδευτικός Πεσταλότσι, ήταν ορισμένοι από τους νεοεισαχθέντες. Εως το τέλος του 1784 οι ηγέτες καυχώντο για την εγγραφή περίπου δύο με τριών χιλιάδων μελών, ενώ η θεμελίωση του τάγματος σε σταθερές βάσεις έμοιαζε απόλυτα βέβαιη».

Στο τεκτονικό συνέδριο του Βίλχεμσμπάτ το 1783, ο φον Κίγκε επιχείρησε να επιτύχει την αναγνώριση των Πεφωτισμένων ως τεκτονικού σώματος, δίχως όμως επιτυχία. Η αποδοχή, ωστόσο, των τεκτονικών στοών ως δεύτερης τάξης στο σύστημα των  Πεφωτισμένων επέτρεψε τον έλεγχο πολλών στοών. Σταδιακά, το τάγμα μετατράπηκε σε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο κατασκοπίας και συνωμοσίας.

Το σύστημα βαθμών μύησης μετά την αναμόρφωση του φον Κίγκε απαρτιζόταν από τρεις τάξεις, το Φυτώριο, τον Συμβολικό Τεκτονισμό και τα Μυστήρια. Ο Λάσκαρις μας παρέχει την πλήρη δομή:

Α Φυτώριο:

1.    Νεόφυτος

2.    Μινερβάλ

3.    Ελάσσων πεφωτισμένος

Β Συμβολικός Τεκτονισμός:

Οι τρεις πρώτοι βαθμοί απονέμονταν συγχρόνως, χωρίς κανένα τυπικό και ακολούθως έρχονταν οι βαθμοί:

4.    Μείζων Πεφωτισμένος ή Σκώτος Νεόφυτος

5.    Πεφωτισμένος ηγέτης ή Σκώτος Ιππότης

Γ Τα Μυστήρια:

Αυτά χωρίζονταν σε Μικρά και σε Μεγάλα Μυστήρια. Στα Μικρά Μυστήρια περιλαμβάνονταν οι βαθμοί:

6.    Πρεσβύτης, Ιερέας ή Επόπτης.

7.    Πρίγκιπας ή Αντιβασιλέας

Στα Μεγάλα Μυστήρια απονέμονταν οι βαθμοί:

8.    Μάγος

9.    Ρεξ ή Βασιλιάς

Ο κλασικός -αποκαλούμενος και γαλάζιος- Τεκτονισμός γινόταν δεκτός υπό των Μυστηρίων. Πρέπει να διευκρινισθεί εδώ ότι ο κλασικός Τεκτονισμός αποτελούμενος από τους τρεις βαθμούς, του Μαθητή, του Εταίρου και του Διδασκάλου, ήταν αυτοκέφαλος. Οι υπόλοιποι τεκτονικοί βαθμοί άνηκαν στα ξεχωριστά επιπλέον τεκτονικά συστήματα, όπως π.χ. Το Υπατο Συμβούλιο του 33ου. Οι Πεφωτισμένοι της Βαυαρίας επιχείρησαν να ελέγξουν τις τεκτονικές στοές, ως τέτοιο ξεχωριστό και επιπλέον σύστημα.

Η αρχή του τέλους για τους Πεφωτισμένους της Βαυαρίας ήλθε όταν διερράγησαν οι σχέσεις Βάισχάουπτ και φον Κίγκε. Αιχμή του δόρατος ήταν η πορεία την οποία όφειλε να ακολουθήσει ο Τεκτονισμός. Ο πρώτος στόχευε στον πλήρη έλεγχό του και στην στράτευσή του στους σκοπούς της οργάνωσής του, σε αντίθεση με τον δεύτερο, ο οποίος έβλεπε τους Πεφωτισμένους ως μέσο αναμόρφωσης του Ελευθεροτεκτονισμού σε πιο «κλασικά» πρότυπα. Το επόμενο κτύπημα για τους Πεφωτισμένους ήλθε στις 22 Ιουνίου 1784, όταν ο βασιλιάς της Βαυαρίας Κάρολος Θεόδωρος εξέδωσε διάταγμα ενάντια σε όλες τις οργανώσεις που είχαν ιδρυθεί χωρίς την επίσημη έγκριση του κράτους.

Για ένα χρονικό διάστημα οι Πεφωτισμένοι επιχείρησαν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, προκειμένου να αποφύγουν τη διάλυσή τους από τις Αρχές. Τον Μάρτιο του 1785, όμως, ο μονάρχης, εκφράζοντας απόλυτα το αντιδραστικό στρατόπεδο, επανήλθε με νέο διάταγμα καταδεικνύοντας ειδικά τους Πεφωτισμένους ως τμήμα του Τεκτονισμού μη συμμορφούμενο με τον νόμο, και τους κήρυξε εκτός νόμου.

Ο Βάισχάουπτ, έχοντας εν τω μεταξύ διαφύγει στην Ελβετία, άρχισε να υπερασπίζεται με πάθος το δημιούργημά του συγγράφοντας πολιτικά φυλλάδια. Τον Οκτώβριο του 1876 η βαυαρική Αστυνομία διενήργησε έρευνα στο σπίτι του διακεκριμένου ηγέτη των Πεφωτισμένων Ξαβιέ Ζ6ακ. Ο όγκος του έγγραφου υλικού που βρέθηκε παρείχε στην κυβέρνηση της Βαυαρίας τις πολυπόθητες αποδείξεις ενάντια στο τάγμα. Τα έγγραφα δημοσιεύθηκαν και ακολούθησαν συλλήψεις μελών, η συμμετοχή των οποίων στην οργάνωση είχε αποκαλυφθεί από τις εσωτερικές λίστες. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, βρέθηκαν πολλοί εξ αυτών πρόθυμοι να αποκαλύψουν «τερατώδεις» πρακτικές και δοξασίες και «υποχθόνια» σχέδια των Πεφωτισμένων. Το τρίτο διάταγμα του Βαυαρού μονάρχη ενάντια στους Πεφωτισμένους αποτέλεσε τη χαριστική βολή.

Οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, κρινόταν ένοχος για στρατολόγηση, θα αντιμετώπιζε πλέον θανατική ποινή, ενώ τα στρατολογημένα μέλη, καθώς και όσοι από τους παλαιούς πραγματοποιούσαν οιουδήποτε είδους συναντήσεις σε στοές, θα αντιμετώπιζαν δήμευση περιουσίας και εξορία.

Το τάγμα των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας -τουλάχιστον σύμφωνα με την επίσημη Ιστορία- είχε πλέον διαλυθεί. Ο θρύλος των Illuminati, όμως, είχε μόλις αρχίσει.

  To 1907 μετέφεραν την έδρα τους στο Βερολίνο, όπου διατηρήθηκε η μυστική αυτή εταιρεία, μέχρι και την εποχή που επικράτησε στη Γερμανία ο χιτλερισμός.

Ακριβώς στο σημείο όπου η Ιστορία πάει να παρουσιάσει -ή κατά τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας αποτυγχάνει να παρουσιάσει- στοιχεία για μια συντεταγμένη συνέχιση της δράσης των Πεφωτισμένων, αρχίζουν οι εικασίες. Τα σενάρια, τα οποία από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαυσαν να έρχονται στο προσκήνιο, άλλοτε ήταν αληθοφανή, όπως αυτά που ήθελαν ορισμένους Πεφωτισμένους να λαμβάνουν μέρος στην οργάνωση της Γαλλικής Επανάστασης, και άλλοτε φαντασιόπληκτα, όπως το πιο πρόσφατο που λίγο πολύ συνδέει τη δεσπόζουσα εταιρία λογισμικού Microsoft με τους Βαυαρούς Πεφωτισμένους. Δυστυχώς, πέραν των δεδομένων της επιστημονικής μεθόδου της ιστορικής έρευνας, υπάρχει μόνο η αναπόδεικτη πίστη για να δεχθεί ή να απορρίψει κανείς κάτι. Στη συνέχεια θα δούμε τα βασικά σημεία της εξέλιξης των θεωριών συνωμοσίας γύρω από τον θρύλο των Illuminati.

Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ –

ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ –

ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ILLUMINATI

 

Η ίδρυσης μιας οργάνωσης με το όνομα Γερμανική Ένωση, το 1787, από τον διδάκτορα Θεολογίας Καρλ Μπαρθ, ώθησε πολλούς στην πεποίθηση ότι πρόκειται για εκ νέου εμφάνιση των Πεφωτισμένων υπό άλλον μανδύα. Ωστόσο, η Γερμανική 'Ενωση, παρόλο που ανάμεσα στα μέλη της βρίσκονταν πρώην μέλη των Πεφωτισμένων, δεν φαίνεται να είχε τον συνωμοτικό χαρακτήρα των Πεφωτισμένων, ενώ δεν αποδεικνύεται ιστορικά μια συνέχεια σε επίπεδο μυστικής δράσης και σκοπών. Δύο χρόνια αργότερα η έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης τροφοδότησε περαιτέρω τον θρύλο των Illuminati. Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να σταθούμε λίγο στον Ελευθεροτεκτονισμό, μια οργάνωση της οποίας το όνομα έχει επίσης συνδεθεί με την παγκόσμια συνωμοσία. Σύμφωνα με τις καταστατικές αρχές του, ο Τεκτονισμός ως σώμα δεν επιτρέπεται να αναμειγνύεται στην πολιτική. Στην πράξη, φυσικά, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, αρκεί να αναφέρουμε τον χαρακτηρισμό του Ελευθεροτεκτονισμού ως «διεθνούς της αστικής τάξης», από τον διακεκριμένο ιστορικό Ερικ Χομπσμάουμ. Τίθεται, λοιπόν, το ζήτημα του ρόλου των Τεκτόνων στη Γαλλική Επανάσταση. Ως γνωστόν τα ιδεώδη του Διαφωτισμού με αυτά του Ελευθεροτεκτονισμού, ταυτίζονταν σε σημαντικό βαθμό.
Πολλοί Διαφωτιστές και πολλοί πρωτεργάτες της επανάστασης υπήρξαν Τέκτονες. Αναφέρω ενδεικτικά τους Βολταίρο, Μοντεσκιέ, Ελβέτιους, Καντών και Γκυϊλοτίν. Μεγάλη συζήτηση έχει διεξαχθεί επίσης για τη σχέση του γαλλικού ελευθεροτεκτονισμού με τις διαβόητες ιακωβινικές λέσχες.

Ας δούμε, όμως, τι λένε οι ίδιοι οι Τέκτονες αναφορικά με τον ρόλο της αδελφότητάς τους στη Γαλλική Επανάσταση. Στην «Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής» του Ν.Χ. Λάσκαρι διαβάζουμε:

Είναι εκτός πάσης αμφιβολίας ότι η ελευθεροτεκτονική ιδεολογία επέδρασε σημαντικά στην διάδοση της ελευθερίας της σκέψεως και των προοδευτικών ιδεών, οι οποίες και προκάλεσαν ακολούθως την λαϊκή εξέγερση. Είναι επίσης βέβαιο ότι ο Γαλλικός Ελευθεροτεκτονισμός δάνεισε στην επανάσταση την τριλογία του «Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφοσύνη» Αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι ο ελευθεροτεκτονισμός ως σώμα ούτε ηγήθηκε της Επαναστάσεως, ούτε έλαβε ενεργό μέρος σε αυτήν [...]

Ο Ουέιτ θεωρεί ότι «τίποτα δεν συνέβαλε λιγότερο στην Γαλλική Επανάσταση από τον Τεκτονισμό», παραδέχεται όμως ότι «ορισμένες στοές χρησιμοποιήθηκαν για τέτοιους σκοπούς». Ως ένα σημείο, λοιπόν, διαπιστώνεται ένας ενεργός τεκτονικός ρόλος στην επανάσταση.

Εντούτοις, μια απόλυτη ταύτιση του Ελευθεροτεκτονισμού με τις επαναστατικές δυνάμεις θα ήταν ανακριβής. Ουκ ολίγοι Τέκτονες στελέχωναν επίσης τις τάξεις των μοναρχικών. Το φαινόμενο διαίρεσης Τεκτόνων σε αντίπαλα στρατόπεδα είχε εμφανισθεί και στην προηγηθείσα Αμερικανική Επανάσταση. Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα αντιπάλων «αδελφών» βρίσκουμε στην περίπτωση του πραξικοπήματος της Χιλής, όπου Τέκτονες υπήρξαν τόσο ο πρόεδρος Αλιέντε, όσο και ο στρατηγός Πινοσέτ. Επιπλέον, κατά την περίοδο της τρομοκρατίας είχαν απαγορευθεί οι στοές, από τον φόβο μήπως λειτουργήσουν υπέρ των αντιπάλων του νέου καθεστώτος. Η απαγόρευση των στοών από μετεπαναστατικές κυβερνήσεις είναι κάτι το οποίο επίσης εμφανίζεται συχνά στην Ιστορία. Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί η διαφορά μεταξύ του γαλλικού συστήματος και του βρετανικού, το δεύτερο να έχει σαφώς πιο συντηρητικό χαρακτήρα.

Δεδομένης της ύπαρξης συντηρητικών Τεκτόνων, δεν έλειψαν από αυτούς οι θορυβημένοι από την όποια διάβρωση των στοών από τους ριζοσπάστες Πεφωτισμένους. Τέτοια περίπτωση υπήρξε ο Λέοπολντ Χόφμαν, καθηγητής Γερμανικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1793, αφού εγκατέλειψε την έδρα του, αφοσιώθηκε στην καταπολέμηση του «Πεφωτισμένου Ελευθεροτεκτονισμού», μέσα από τις στήλες της εφημερίδας που εξέδιδε. Αρωγός στο έργο του υπήρξε ένας ιατρός από το Ανόβερο ονόματι Δρ. Ζίμερμαν. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, η ανώτερη ηγεσία των Πεφωτισμένων συνέχισε να λειτουργεί κανονικά. Ελέγχοντας τμήμα του Ελευθεροτεκτονισμού, έχοντας ιδρύσει τη Γερμανική Ένωση και προωθώντας τις διαφωτιστικές ιδέες, υπέθαλπαν σταθερά τα θεμέλια του καθεστώτος. Η διάδοση των οργανώσεων των Πεφωτισμένων στη Γαλλία είχε ήδη το εμφανές τραγικό αποτέλεσμα της επανάστασης. Οι δύο άνδρες καλούσαν δημόσια τους Γερμανούς ηγεμόνες στη λήψη σκληρών μέτρων ενάντια στους συνωμότες.

Ο επόμενος Τέκτονας που αφοσιώθηκε στην καταπολέμηση των Illuminati, ήταν ο Σκωτσέζος καθηγητής πανεπιστημίου Τζων Ρόμπινσον, ο οποίος το 1797 εξέδωσε το περίφημο «Proofs of a Conspiracy against All the Religions and Governments of Europe, carried on in the Secret Meetings of the Free Masons, Illuminati, and Reading Societies» (Αποδείξεις για μια συνωμοσία ενάντια σε όλες τις θρησκείες και κυβερνήσεις της Ευρώπης, μέσα από μυστικές συναντήσεις των Ελεύθερων Τεκτόνων, των Illuminati, και των Αναγνωστικών Ομίλων). Το απόσπασμα που ακολουθεί δίνει το στίγμα της θεωρίας του:

«Ανακάλυψα ότι η μυστικότητα μιας τεκτονικής στοάς χρησιμοποιείτο σε κάθε χώρα για ελεύθερη έκφραση και διάδοση θρησκευτικών και πολιτικών αντιλήψεων, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν δημόσια δίχως να εκθέσουν τον συγγραφέα σε μεγάλο κίνδυνο. Ανακάλυψα ότι αυτή η ασυδοσία είχε σταδιακά ενθαρρύνει άνδρες με έκλυτες αρχές να διδάξουν ανατρεπτικές δοξασίες, ενάντια σε όλες τις ηθικές αντιλήψεις, ενάντια σε όλη μας την εμπιστοσύνη στην ηθική διακυβέρνηση
του σύμπαντος [...]. Έχω επιτύχει να ιχνηλατήσω αυτές τις απόπειρες, οι οποίες έλαβαν χώρα υπό την απατηλή πρόφαση του διαφωτισμού του κόσμου με τον δαυλό της φιλοσοφίας, και της διάλυσης των νεφών της πολιτικής και θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, η οποία κρατά τα έθνη της Ευρώπης σε σκότος και δουλεία. Έχω παρατηρήσει τις δοξασίες να διαχέονται και να αναμειγνύονται σταδιακά, με όλα τα διαφορετικά είδη ελευθεροτεκτονισμού, έως ότου τελικά ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΣΥΜΠΡΑΞΗ με στόχο ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΩΝ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Έχω δει την σύμπραξη αυτή να προωθείται συστηματικά και με ζήλο, σε σημείο που έχει καταστεί σχεδόν ακαταμάχητη, και έχω δει ότι οι πλέον ενεργοί ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης υπήρξαν μέλη του συνδέσμου αυτού [...]. Και τελικά, έχω δει ότι ο σύνδεσμος αυτός υπάρχει ακόμα και δουλεύει μυστικά, [...] και ότι [...] έχει στοές στην Βρετανία οι οποίες βρίσκονται σε επαφή με την μητέρα στοά στο Μόναχο από το 1784 και εντεύθεν. Ο σύνδεσμος στον οποίο αναφέρομαι είναι το τάγμα των ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ, ιδρυθέν το 1775 (προσοχή στο έτος), από τον Δρ. Ανταμ Βάισχάουπτ, [...]».

Οι θεωρίες του Τέκτονα Ρόμπινσον, δημοσιεύθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με αυτές του, Ρωμαιοκαθολικού αυτήν τη φορά, Γάλλου Α6ά Μπαρουέλ. O τελευταίος πρωτοτύπησε συνδέοντας τους Πεφωτισμένους με το τάγμα των Ασσασσίνων, τους Ναϊτες ιππότες και την παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιησουίτης Μπαρουέλ υπήρξε από τους κύριους υπεύθυνους σύνδεσης της «παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας» με τον Ελευθεροτεκτονισμό. Στις αρχές του 20ού αιώνα η «εβραϊκή συνωμοσία» μετονομάσθηκε καταχρηστικά σε «σιωνιστική», βρίσκοντας την απόλυτη έκφρασή της στο περίφημο πλαστογράφημα «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», στο οποίο θα επανέλθουμε στη συνέχεια. Πέραν της σύνδεσης Εβραίων και Τεκτόνων από τον Μπαρουέλ, στο απόσπασμα που ακολουθεί διαπιστώνουμε ότι και αυτός κινείται στις ίδιες περίπου κατευθύνσεις με τον Ρόμπινσον:

«Θα δείξουμε [...] ότι ακόμα και τα χειρότερα έργα που έλαβαν χώρα στην Γαλλική Επανάσταση είχαν προβλεφθεί [...] και [...] ήταν το αποτέλεσμα βαθιάς αχρείας σκέψης [...]. Τα γεγονότα της κάθε ημέρας πιθανόν να μην μοιάζουν να συνδέονται, υπήρχε ωστόσο ένας μυστικός πράκτορας και ένας μυστικός σκοπός, ο οποίος αναδείκνυε το κάθε γεγονός, και μετέτρεπε κάθε συγκυρία στο ποθητό αποτέλεσμα.
Αν και οι περιστάσεις πιθανόν συχνά να παρείχαν την πρόφαση της σύμπτωσης, ωστόσο ο μεγάλος σκοπός της επανάστασης, τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του, τα στυγερά εγκλήματά του, δεν θα πάψουν να αποτελούν μια συνεχή αλυσίδα βαθιάς και προσχεδιασμένης αχρειότητας».

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο των Illuminati στη Γαλλική Επανάσταση, δίχως να επεκταθούμε σε εκτενή κριτική των θεωριών συνωμοσίας εισερχόμενοι σε ιστορικές λεπτομέρειες, οφείλουμε να διατυπώσουμε την εξής επισήμανση. Ενώ δεν μπορεί να αποκλεισθεί η συνέχιση της ενεργούς δράσης ορισμένων Πεφωτισμένων, ακόμη και μια κάποια σχέση τους με Γάλλους επαναστάτες, εντούτοις προκύπτουν δύο ερωτήματα: ποια ιστορική αναγκαιότητα επιβάλλει στα γεννημένα στη Γαλλία επαναστατικά ιδεώδη να μεταβούν στη Γερμανία προκειμένου, διαποτίζοντας ορισμένους φλογερούς και ικανούς ανθρώπους, να μετατραπούν σε ριζοσπαστική δράση, η οποία επιστρέφοντας στη Γαλλία να προκαλεί την επανάσταση;
Επιπλέον, μπορούμε να ερμηνεύσουμε μια ανατρεπτική ιστορική εξέλιξη, με βάση τη δράση μιας συνωμοτικής ομάδας, δίχως να χρειάζεται να λάβουμε υπόψη την πληθώρα των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών παραμέτρων; Τέλος, σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα του ριζοσπαστισμού των Πεφωτισμένων, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Χέλμουτ Ράιναλτερ, αναφέρει ότι αυτοί «αποποιούνταν την ένοπλη βία, καθώς η κυριαρχία της ηθικής όφειλε να επιτευχθεί μέσω του συνωμοτικού δρόμου, δίχως να απειλήσει επαναστατικά το απολυταρχικό κράτος. Αποτελούσε λοιπόν μάλλον τμήμα της διαφωτισμένης απολυταρχίας και όχι αντιτιθέμενη σε αυτήν ομάδα».

 

ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΣΤΟΝ 20ό ΑΙΩΝΑ

 

Νέστα Ουέμπστερ

Στον 20ό αιώνα η πρώτη σημαντική -αν όχι η σημαντικότερη- πολέμιος των Illuminati, των Τεκτόνων και των λοιπών συνωμοτών, ήταν η Νέστα Ουέμπστερ. Η απήχηση του έργου της είναι τέτοια, ώστε, παρόλες τις εικοτολογίες, τις ανακρίβειες και τη βαθιά πολωμένη οπτική της η Ουέμπστερ δεν ήταν απλά φανατική αντισημίτης, αλλά και μέλος φασιστικών οργανώσεων στη Μεγάλη Βρετανία, καθώς και θαυμάστρια του Χίτλερ-, ακόμη και σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που την επικαλούνται ως αυθεντία στην αποκάλυψη της συνωμοσίας των σκοτεινών δυνάμεων. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι όλες σχεδόν οι κλασικές θεωρίες συνωμοσίας περί Illuminati επαναλαμβάνουν και αναδιατυπώνουν τουλάχιστον εν μέρει τη Ουέμπστερ.

Στο κλασικό της βιβλίο «Secret societies and subversive movements» (Μυστικές
Εταιρείες και ανατρεπτικά κινήματα), η Ουέμπστερ αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε μια συμπαιγνία Illuminati και Εβραίων με αποτέλεσμα τη Γαλλική Επανάσταση. Στο «World Revolution: The Plot against Civilization» (Παγκόσμια επανάσταση: το σχέδιο ενάντια στον πολιτισμό), απηχώντας τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», θεωρεί ότι ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, ο αναρχισμός, ο διεθνισμός και γενικά ο ριζοσπαστισμός δημιουργήθηκαν και προωθήθηκαν από τους Illuminati, με στόχο την παγκόσμια επανάσταση για την επικράτηση των αντιχριστιανικών δυνάμεων. Επιχειρώντας να αποδείξει τις καταβολές του κομμουνισμού από τους Illuminati, η Ουέμπστερ επικαλέστηκε ακόμη και την Εργατική Πρωτομαγιά, η οποία συμπίπτει με την ημερομηνία ίδρυσης των Πεφωτισμένων. Επιπλέον, ισχυρίσθηκε ότι το κομμουνιστικό κίνημα των Γερμανών Σπαρτακιστών ονομάσθηκε έτσι από το ψευδώνυμο (Σπάρτακος) που χρησιμοποιούσε μέσα στην ομάδα του ο Βάισχάουπτ. Σε κάποιο άλλο σημείο η Ουέμπστερ πρωτοτυπεί, ισχυριζόμενη ότι οι Illuminati καταλήφθηκαν νωρίς από συμφέροντα της πρωσικής αριστοκρατίας και των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών.

Η διάδοση των αριστερών ιδεών από τις στοές τους εξυπηρετούσε την αποδυνάμωση των άλλων χωρών, ανοίγοντας στη Γερμανία τον δρόμο για την κατάκτησή τους. Το παρακάτω απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό των πεποιθήσεών της και των αντιφάσεων που τις διακρίνουν:

«Η σύνδεση μεταξύ Γερμανικού Ιμπεριαλισμού, Διεθνούς Οικονομίας, Ιλλουμινισμού, Μπολσεβικισμού και ορισμένων τμημάτων του βρετανικού σοσιαλισμού είναι τοιουτοτρόπως εμφανής
[...]. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι πέραν του παγγερμανισμού μια άλλη δύναμη βρίσκεται επί το έργον, μια δύναμη κατά πολύ παλαιότερη, η οποία επιδιώκει να καταστρέψει κάθε εθνικό πνεύμα, κάθε εντεταλμένη κυβέρνηση σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Τι είναι αυτή η δύναμη; Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων απαντά από κοινού: Η εβραϊκή δύναμη».

Εντυπωσιακή είναι η παρακάτω αναφορά της στα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», το βιβλίο, το οποίο, σύμφωνα με ορισμένους, φέρεται να είχε κατασκευάσει η μυστική Αστυνομία του τελευταίου τσάρου, για να εξαπολύσει τα πιο βίαια πογκρόμ κατά των Εβραίων πριν από τους ναζί:

«Αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις ορισμένων συγγραφέων, ουδέποτε παραδέχτηκα την αυθεντικότητα των Πρωτοκόλλων, αλλά πάντοτε τα αντιμετώπιζα ως απόλυτα ανοιχτό ζήτημα[...]. Ενας διεθνής κύκλος παγκόσμιων επαναστατών εργαζόμενοι μέσα από τις τάξεις των Illuminati, των οποίων η ύπαρξη έχει ήδη καταδειχτεί, προσφέρει μια απόλυτα δυνατή εναλλακτική ερμηνεία των «Σοφών Πρεσβυτέρων της Σιών»
[...]. Είναι εμφανές ότι η πλήρης ιστορία των Πρωτοκόλλων δεν έχει ακόμα ειπωθεί, και ότι πολλά μένουν ακόμα να αποκαλυφθούν σχετικά με το μυστηριώδες αυτό ζήτημα».

Η Νέστα Ουέμπστερ θέλησε να πείσει το αγγλικό κοινό ότι ήταν η πρώτη που του αποκάλυψε τις εν λόγω συνωμοσίες. Ισχυρίσθηκε ότι αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον το εκδοτικό κατεστημένο την πολεμούσε -επιχείρημα που επικαλούνται μέχρι σήμερα πολλοί εξ όσων «αποκαλύπτουν συνωμοσίες».
Αφ' ενός, όμως, τα έργα της γνώρισαν τεράστια εκδοτική επιτυχία -εκδίδονται ακόμη και σήμερα αντίθετα με πολλά άλλα ασύγκριτα πιο αξιόλογα- και αφ' ετέρου, πέρα από τους Ρόμπισον και Μπαρουέλ, αντέγραψε σε μεγάλο βαθμό το «Μυστικές Εταιρείες και Γαλλική Επανάσταση» της Ούνα Μπιρτς, το οποίο εκδόθηκε το 1911, πέντε έτη νωρίτερα από το πρώτο βιβλίο της Ουέμπστερ.

Ρόμπερτ Αντον Ουίλσον

O Ρόμπερτ Αντον Ουίλσον, ένας ιδιοφυής, ευρυμαθής και ιδιαίτερα δημιουργικός Αμερικανός συγγραφέας -δυστυχώς, ελάχιστα γνωστός στην Ελλάδα-, έγινε διάσημος χάρη στο βιβλίο που συνέγραψε με τον αποθανόντα Ρόμπερτ Συ, το «The Illuminatus! Trilogy». Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του '70, στον απόηχο του κινήματος των '60s και μέσα στη δίνη της αντεπανάστασης του Νίξον, το σουρεαλιστικό αυτό μυθιστόρημα αποτελεί, μεταξύ άλλων, μια βαθιά σάτιρα όλων των θεωριών συνωμοσίας, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Ο Ουίλσον, ο οποίος δηλώνει αγνωστικιστής και «αντάρτης οντολόγος», συνέγραψε με τον Συ μια ξεκαρδιστική ιστορία με πολλές φιλοσοφικές, πολιτικές, κοινωνικές και μυστικιστικές πτυχές, στην οποία, όπως ακριβώς διαπλέκονται εν μέσω διαρκών ανατροπών περισσότερες παράλληλες ιστορίες, έτσι ακριβώς διαπλέκονται και οι οπτικές γωνίες των ηρώων, χωρίς καμία να υπερτερεί της άλλης. Ως εκ τούτου, η ιστορία που εκτυλίσσεται στο «Illuminatus!» μπορεί να ιδωθεί εξίσου καλά υπό διαφορετικά πρίσματα. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται οι Illuminati, μια τρομερή μυστική εταιρία που στοχεύει στην παγκόσμια κυριαρχία. Αντίπαλοί τους είναι οι Ντισκορντιανοί, ένα τάγμα ψυχεδελικών οπαδών του χάους και της ελευθερίας που λατρεύουν την αρχαία θεά Εριδα, και έχουν ως σύμβολο το χρυσό της μήλο με την ελληνική επιγραφή «Καλλίστη». Η Τάξη και το Χάος οφείλουν να βρίσκονται σε κοσμική αρμονία, στοιχείο που αντικατοπτρίζεται και στο έτερο σύμβολό τους, το Ιερό Χαό (κατά το Ταό). Οι Ντισκορντιανοί απλά πιστεύουν ότι εδώ και καιρό η κοσμική αρμονία έχει διαταραχθεί, με την πλάστιγγα να έχει γείρει υπέρ της Τάξης, με αποτέλεσμα την έλλειψη ελευθερίας των ατόμων και των κοινωνιών. Οι αντίπαλοι Illuminati άλλοτε συνδέονται με τους κομμουνιστές, άλλοτε με τους ναζί, άλλοτε με τους εξωγήινους. Ποτέ, βέβαια, δεν γίνεται σαφές αν είναι τελικά «καλοί» ή «κακοί». Εδώ η συνωμοσία δεν γυρνά πίσω μόνο στους Alumbrados της Ισπανίας ή τους Ασσασίνους του «γέρου του βουνού» Χασάν Αϊ Σαμπά, αλλά και στην εποχή της αρχαίας Ατλαντίδας.

Στο «Illuminatus!» εμφανίζονται πολλά διασκεδαστικά σενάρια. Ένα εξ αυτών θέλει τον Βάισχαουπτ να αντικαθιστά τον Τζωρτζ Ουάσινγκτον, τον πρώτο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, και μάλιστα να εισάγει πρώτος την ινδική κάνναβη στην αμερικανική ήπειρο. Παρά τον εμφανή σαρκασμό, δεν έλειψαν - ακόμη και στην Ελλάδα!- εκείνοι οι οποίοι πήραν την ιστορία αυτή στα σοβαρά και άρχισαν να τη διαδίδουν. Η σύμπτωση του έτους ίδρυσης των Πεφωτισμένων με αυτό της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας (1776), αντί να λειτουργήσει ως στοιχείο που να αποκλείει μια τέτοια υπόθεση, λειτουργεί εδώ ως απόδειξη ότι η Αμερικανική Επανάσταση ήταν έργο των πρώτων. Ο Ουίλσον, άθελά του, παρείχε τροφή σε ένα τμήμα του αναγνωστικού κοινού που αναζητούσε μια νέα «αποκάλυψη». Ακόμη και πρόσφατα εξακολουθούσε να δέχεται γράμματα από ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι έπειτα από δική τους έρευνα ανακάλυψαν νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν και διευρύνουν τα σενάρια του «Illuminatus!».
Όσο για τον Ουίλσον, παρά το ότι θέλει να πείσει τον κόσμο ότι πρόκειται για ένα αστείο, πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που θα πιστεύουν είτε ότι δεν μπορεί να παραδεχθεί δημόσια την αλήθεια, είτε ότι ξεπουλήθηκε στους συνωμότες. Ορισμένοι, μάλιστα, έφθασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Ουίλσον είναι η κεφαλή των Illuminati! Ο ίδιος είχε κάποτε δηλώσει: «Το βιβλίο είναι ένας καθρέφτης. Αν σε αυτόν κοιτάξει μια μαϊμού, το είδωλο δεν θα είναι αυτό ενός φιλοσόφου».  

 Ντέηβιντ Ικε

 O Άγγλος αυτός πρώην ποδοσφαιριστής, με 15 βιβλία στο ενεργητικό του, αποτελεί τον κορυφαίο «γκουρού των συνωμοσιολόγων». Συνθέτοντας ένα μοναδικό κράμα των περισσότερων θεωριών συνωμοσίας, που εμπεριέχει μεταξύ άλλων τους εδραίους μεγιστάνες Ρότσιλντ, τους Εδραιο- αμερικανούς Ροκφέλερ, τους Τέκτονες, τους Ροδόσταυρους, τους Ναϊτες, τους εξωγήινους, την Τριμερή Επιτροπή, τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, τους Κρανίο και Οστά, τη «Βαβυλωνιακή Αδελφότητα» -τα μέλη

της οποίας όπως ο Τζωρτζ Μπους και η Αγγλίδα βασιλομήτωρ κατάγονται από ερπετά(!)-, δημιούργησε ουσιαστικά μια πρώτη «Συνωμοτική Θεωρία των Πάντων». Ο Ικε εν συντομία θεωρεί ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη στην «εωσφορική συνείδηση» από μια εξωγήινη αρνητική δύναμη. Η δύναμη αυτή, υπεύθυνη για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, διαμόρφωσε την Ιστορία από τα παρασκήνια.

 Η πρωταγωνιστική ομάδα της συνωμοσίας αποκαλείται από τον Ικε Illuminati. Σε ένα σημείο, μάλιστα, στο βιβλίο του «Επαναστάτες της Συνείδησης», επιχειρώντας προφανώς να διαμορφώσει μια «πολιτικά ορθή» θεωρία, ισχυρίζεται ότι τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» δεν αναφέρονται στην πραγματικότητα σε μια παγκόσμια σιωνιστική συνωμοσία, αλλά στη συνωμοσία των Illuminati. Ο Ντέηβιντ Ικε, βρίσκεται πραγματικά πέρα από οποιαδήποτε ορθολογική κριτική. Για να δώσουμε ένα απτό παράδειγμα λογικής τύπου Ικε, ας θυμηθούμε τον ελέφαντα που κρύβεται πίσω από την τουλίπα: το γεγονός ότι δεν φαίνεται, αποδεικνύει το πόσο καλά κρύβεται. Έχοντας υπερβεί κάθε όριο φαντασίας, ο Ικε απευθύνεται σε ανθρώπους διψασμένους για τέτοιου είδους θεωρίες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τον θρύλο των Illuminati, οφείλουμε να κατανοήσουμε τη λογική της «συνωμοσιολογίας». Για τον σκοπό αυτόν μπορούμε να επικαλεστούμε ένα σχόλιο του Ουίλσον σχετικά με τους ολικούς αρνητές του Ολοκαυτώματος. Σύμφωνα με αυτούς, όλα τα ντοκουμέντα του Ολοκαυτώματος είναι κατασκευασμένα από ανθρώπους των Σιωνιστών σε όλα τα πόστα, όπως βιβλιοθήκες, εκδοτικοί οίκοι, εφημερίδες, πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες κλπ.

Το γεγονός ότι η πλειονότητα των ανθρώπων πιστεύει στο Ολοκαύτωμα, αποδεικνύει την επιτυχία της μηχανορραφίας.
Αυτή είναι μια θέση η οποία δεν μπορεί να καταρριφθεί με επιχειρήματα που στηρίζονται σε ιστορικά δεδομένα. Μπορεί, όμως, να αντιμετωπισθεί με το ίδιο νόμισμα μέσω λογικών επιχειρημάτων: μήπως η άρνηση του Ολοκαυτώματος είναι ένα πείραμα ελέγχου της πληροφόρησης από κοινωνιολόγους, οι οποίοι θέλησαν να διαπιστώσουν κατά πόσο μπορεί ένα ιστορικό γεγονός να καταστεί ψευδές στα μάτια της κοινής γνώμης;

Η «συνωμοσιολογία», αποτελώντας μια μακρά παράδοση υπεραπλουστεύσεων, μια παράδοση συλλογής ενδείξεων και όχι αποδείξεων, κατά την οποία η μύηση ενός Νάθαν Μέγιερ Ρότσιλντ στον Τεκτονισμό αρκεί για να ταυτίσει τον τελευταίο με τον Σιωνισμό, πηγάζει από μια εσωτερική ανθρώπινη ανάγκη να δοθούν απαντήσεις σε άλυτα ερωτήματα. Πολλοί άνθρωποι προτιμούν μια οποιαδήποτε απάντηση, παρά την αβεβαιότητα. Στο επίκεντρο των θεωριών συνωμοσίας βρίσκεται η εκάστοτε ομάδα
που λειτουργεί ως αποδιοπομπαίος τράγος. Για όλα ευθύνονται κάποιοι Illuminati, Μασόνοι, Εβραίοι, κομμουνιστές, καπιταλιστές, σατανιστές κλπ. Οι θεωρίες αυτές διακρίνονται από μια αντίληψη απόλυτων αντίπαλων μεγεθών, κατά το κοινώς λεγόμενο από μια αντίληψη «μαύρο-άσπρο». Έτσι, παραγνωρίζεται ο σύνθετος χαρακτήρας των καταστάσεων, αφήνοντας χώρο στα όποια ικανά αξιώματα να γεννήσουν τις πιο παρανοϊκές θεωρίες. Αυτό έχει ως τραγική συνέπεια την απαξίωση της έρευνας του ανεξήγητου στα μάτια πολλών. Συνωμοσίες πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν. Ζητούμενο παραμένει η χρυσή τομή ανάμεσα στην Ιστορία που γράφηκε από τους νικητές, και στην «ιστορία» της μυθοπλασίας.

 Σήμερα, υφίστανται Ιλλουμινατικοί βαθμοί  και στον Αρχαίο και Αρχέγονο Ανατολικό Τύπο Misraim-Memphis, πέραν των κολεγίων της Ευρώπης και Αμερικής, ως συνέπεια της εφαρμογής των αυθεντικών Τυπικών των δύο Τύπων τα οποία τους περιλάμβαναν.

Κατάλογος αξιοσημείωτων Ιλλουμινάτι

Ιγνάτιος φον Μπορν: Ούγγρος Μεταλλειολόγος και Μεταλλουργός

Δούκας Φερδινάνδος του Μπράουνσβαϊκ-Λύνεμπουργκ: Πρώσος Στρατάρχης

Φίλιπ φον Κόμπεντσλ: Σλοβένος Διπλωμάτης της Αυστριακής Αυτοκρατορίας

Καρλ φον Ντάλμπεργκ: Αρχιεπίσκοπος-Εκλέκτορας του Μάιντς, Μεγάλος Δούκας της Φρανκφούρτης, Καγκελάριος κ.α.

Ερνέστος Β΄, Δούκας του Σαξ-Γκότα-Άλτενμουργκ

Ιωάννης Φέντερ: Γερμανος Φιλόσοφος

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε: Γερμανός ποιητής, συγγραφέας και λόγιος

Ιωάννης Χέρντερ: Γερμανός φιλόσοφος και Θεολόγος

Ανδρέας Χόφμαν: Γερμανός φιλόσοφος και επαναστάτης

Φρειδερίκος Γίακομπι: Γερμανός φιλόσοφος

Κάρολος Αύγουστος, Μεγάλος Δούκας του Σαξ-Βαϊμάρης-Άιζεναχ

Βαρόνος Αδόλφος Κνίγκε: Γερμανός ευγενής, συγγραφέας και Μασόνος

Ιακώβ Μαούφιλον: Γερμανός επαναστάτης και καθηγητής

Μαξιμιλιανός Γκαρνέριν, Κόμης φον Μοντγκέλας: Βαυαρός Πολιτικός ιταλικής καταγωγής

Κριστόφ Νικολάι: Γερμανός συγγραφέας και βιβλιοπώλης

Ιωάννης Πεσταλότσι: Ιταλό-Ελβετός παιδαγωγός

Ιωσήφ φον Σόνενφελς: Αυστριακός δικηγόρος και μυθιστοριογράφος

Άνταμ Βάισχαουπτ: Φιλόσοφος,ιδρυτής των Ιλλουμινατών

Λόρεντς φον Βέστενριντερ: Συγγραφέας και ιστορικός

 

  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

(1)    John Hamill, Robert Gilbert: Andree Buisine, FREEMASONRY, A CELEBRATION OF THE CRAFT,

Greenwich Editions, London 1998.

(2)    David Icke: ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, εκδ. Εσοπτρον, Αθήνα 1998.

(3)    Helmut Reinalter: DIE FREIMAURER, Verlag C.H. Beck, Muenchen 2000.

(4)    Jasper Ridley: THE FREEMASONS, published by Robinson, London 2000.

(5)    Arthur Edward Waite: A NEW ENCYCLOPAEDIA OF FREEMASONRY, Wings Books, New York, έκδοση 1996.

(6)    Robert Anton Wilson, Robert Shea: THE ILLUMINATUS! TRILOGY, Dell Publishing, New York 1988.

(7)     Robert Anton Wilson with Myriam Joan Hill: EVERYTHING IS UNDER CONTROL, CONSPIRACIES, CULTS,
AND COVER-UPS, Pan Books, New York 1999.

(8)     ΝΕΣΤΩΡ X. ΛΑΣΚΑΡΙΣ: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ, εκδ. Στοάς «ΟΜΗΡΟΣ»,
Αθήνα 1951.