Μπορούν οι Μασόνοι να Αλλάξουν τον Κόσμο;

 

 

Μπορούν οι Μασόνοι να Αλλάξουν τον Κόσμο;

 Με ένα πολύ ειδικό και ενδιαφέρον άρθρο του Ιορδάνη Πουλκούρα, που ερευνούσε την εντεινόμενη κινητοποίηση των Τεκτόνων τε­λευταία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενόψει των ριζικών αλλαγών που συντελούνται στην οι­κονομία και εν γένει στην κοινωνία.

Κατά τους Τέκτονες, η οικονομική κρίση που μαστίζει ολόκληρη πια την Ευρώπη οδηγεί σε ένα νέο μεσαίωνα, όπου οι κατα­κτήσεις αιώνων όσον αφορά στα ατομικά δικαιώματα και στη δημοκρατία κινδυνεύ­ουν να χαθούν.

Ρίχνοντας μια ματιά στον κόσμο μας σήμε­ρα, εύκολα διαπιστώνουμε ότι πολλά πράγματα έχασαν την αξία τους, ενώ αξίες άλλες πήραν τη θέση τους στη ζωή μας. Χάσαμε το «είμαι» αναζητώντας το «φαίνομαι». 

Για το λόγο αυτό, πολλές τεκτονικές ορ­γανώσεις της Ευρώπης ενώνουν πλέον τις δυνάμεις τους και προχωρούν σε δράσεις σε κορυφαίο επίπεδο, προκειμένου να διασωθούν οι βασικοί πυλώνες του ευρωπαϊ­κού πολιτισμού (που έλκουν την καταγωγή τους στην Αρχαία Ελλάδα), δηλαδή οι θε­μελιώδεις αξίες του Ανθρωπισμού και του Διαφωτισμού.

Το άρθρο αυτό μας προκάλεσε αίσθη­ση και όπως μάθαμε συζητήθηκε ευρέως στους ελληνικούς τεκτονικούς κύκλους - και όχι μόνο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μάς ζητήθηκε αντίγραφό του στα αγγλικά το οποίο και στείλαμε μαζί με το τεύχος του ΑΒΑΤΟΝ, στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Στην Ελλάδα, όπως είπαμε, η έρευνά μας προκάλεσε πλήθος σχολίων και συζη­τήσεων. Στο πλαίσιο του διαλόγου αυτού που άρχισε, ο κ. Παναγιώτης Λιβιεράτος, Εθνικός Μέγας Διδάσκαλος του Αρχαίου και Αρχέγονου Ανατολικού Τύπου Μισραήμ-Μέμφις, μας απέστειλε τη δική του οπτική, την οποία και παραθέτουμε στη συνέχεια.

Ήταν πάντα, όμως, η ανθρωπότητα δύο ταχυτήτων;

Αν δούμε προσεκτικά την ιστορία της, λίγο-πολύ ναι.

Πάντα υπήρχαν οι αυθεντικοί και οι ψευδεπίγραφοι. Πάντα υπήρχαν οι φωτισμένοι καθοδηγητές και οι καθοδηγούμενοι από αυτούς ή από μη φωτισμένους...

Αν δούμε τον Τεκτονισμό στην παραδοσι­ακή αυθεντική του μορφή, ως συνέχεια των Αρχαίων Μυστηρίων, τότε ναι, οι Τέκτονες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Ο Τεκτονισμός με την παραδοσιακή του μορφή είναι αυτός που θα μας απασχολήσει και όχι αυτός που παρουσιάζεται σαν μία λέ­σχη επιφανών μελών με καλές προθέσεις.

Πολλές τεκτονικές οργανώσεις, ενώ ξε­κίνησαν με τις καλύτερες προθέσεις, με­ταλλάχθηκαν σε λέσχες.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων σε φιλανθρωπικές.

Όμως ο Τεκτονισμός ΔΕΝ είναι φιλανθρωπική οργάνωση.

Ο Τεκτονισμός φτιάχνει φιλάν­θρωπους, ή καλύτερα φτιάχνει Ανθρώπους.

Ανθρώπους που με την προσωπική παρεμ­βολή τους σε κάθε δρώμενο της δημόσι­ας ζωής, χωρίς τις πλάτες κανενός που θα επωφεληθεί από τη δραστηριότητα αυτή, τους προς το καλύτερο. Δεν χρειάζεται η φιλανθρωπία να διαφημίζεται. Αν διαφημισθεί, έχασε την αξία της.

Έτσι θα αλλάξουν τον κόσμο οι Τέκτονες.

Ο πραγματικός Τέκτονας, αυτός που εργάζεται για την αναζήτηση της αλήθειας μέσα μας, είναι κινούμενη βόμβα.

Βόμβα στα θεμέλια του καθωσπρεπισμού, του φανατισμού, της ιδιοτέλειας, της επίδειξης, της σοβαροφάνειας.

Η κοινωνία βελτιώνεται όταν κάθε κύτταρό της γίνει καλύτερο.

Βελτιώνεις την ποιότητα των επί μέρους υλικών σε ένα οικοδόμημα, για να αλλάξεις την ποιότητα του αποτελέσματος.

Ο παραδοσιακός Τεκτονισμός, όχι μόνο μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και να επαναφέρει τις αξίες της, αλλά πολύ περισσότερα πράγματα.

Αρκεί να υπηρετεί πραγματικά τις αξίες της ανθρωπότητας όπως μας μεταδόθηκαν από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.

Σήμερα, που η κρίση αξιών έχει φτάσει εκεί που δεν πάει άλλο, σήμερα είναι που παραδοσιακές οργανώσεις σαν τον Τεκτονισμό, αυτόν που λειτουργεί με τα παλιά αυθεντικά πρότυπα, έχουν λόγο ύπαρξης και λειτουργίας.

Κάθε θετικό τόλμημα σήμερα, δυστυχώς, έχει καταντήσει να πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του «φαίνομαι», αντί να επιδιώκουμε η φιλοσοφία του «είμαι» να είναι αυτή που θα βγει στην επιφάνεια περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Κάθε ειλικρινής αναζητητής του φωτός, που όλοι έχουμε μέσα μας, ξέρει ότι στην ζωή πρέπει να κυριαρχεί η φράση του Louis Claude de Saint Martin: «Επιθύμησα να κάνω το καλό, αλλά δεν επιθύμησα να κάνω θόρυβο, γιατί ένιωσα ότι ο θόρυβος δεν κάνει καλό και το καλό δεν κάνει θόρυβο».

Πολλές προσπάθειες έγιναν από τεκτονικές οργανώσεις, όμως με λάθος τρόπο: αναζητώντας τρόπους προσαρμογής στο σήμερα, αντί να επιδιώξουν να προσαρμόσουν τη ζωή σε αυθεντικές αξίες. Υπερβάλλοντας λίγο, θα λέγαμε ότι επειδή η κοινωνία έχει κλειστά τα φώτα, κλείνουν το διακόπτη του λίγου φωτός και εκείνοι.

Αλλαγή δεν νοείται κατεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων μας.

Αλλαγή είναι να αλλάξουμε τα γεγονότα έτσι ώστε να φτάσουν τον πήχη.

 Ναι, μπορούν οι Τέκτονες να αλλάξουν τον κόσμο, αν φωτίζουν κάθε στιγμή με την ανιδιοτελή, αθόρυβη και προσωπική δράση των μελών τους το σκοτάδι που κυριαρχεί όλο και σε περισσότερες εκδηλώσεις.

Πολλοί φυσικά θα θέσουν το εύλογο ερώτημα: θα μείνουμε πίσω;

Θα απαρνηθούμε ην εξέλιξη;

Θα καταργήσουμε τα σύγχρονα επιτεύγματα;

Δεν θα εξελιχθούμε;

Πώς θα αλλάξει ο κόσμος;

Όχι βέβαια. Κάθε άλλο.

Η εικόνα που έχουμε συνήθως στο μυαλό μας για τον παραδοσιακό μελετητή, τον αγνό, τον προβληματισμένο είναι η εικόνα ενός ρακένδυτου γέρου, απεριποίητου, εγκαταλελειμμένου που αναζητά σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο το πνευματικό φως. Μέγα λάθος.

Αυτός ο άνθρωπος, όσο καλές προθέσεις και εάν έχει, το πολύ-πολύ να αλλάξει τον εαυτό του.

Όμως ΔΕΝ είναι κινούμενη βόμβα, και έτσι δεν αλλάζει ο κόσμος.

Ο πραγματικός Τέκτονας είναι ένας αναζητητής που ζει μέσα στην κοινωνία και τον τρόπο ζωής της, ακριβώς για να τα επηρεάσει.

Ζει στο σήμερα και τα επιτεύγματά του, πατώντας όμως σε παραδοσιακές αρχέγονες αξίες με ψηλά τον πήχη.

Κάθε στιγμή με τη συμπεριφορά του επεμβαίνει σε κάθε πτυχή και μεταδίδει τον τρόπο σκέψης του. Δεν αλλοιώνεται από τη χαλάρωση αξιών.

Δεν συμβιβάζεται με μορφές εξέλιξης που οπισθοδρομούν πνευματικά τον κόσμο.

Η ανακάλυψη των υπολογιστών ήταν μεγάλη εξέλιξη αλλά δεν πραγματοποιήθηκε για να χρησιμοποιούνται για αποχαύνωση.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη, ταχύτερη, αρτιότερη και να μας δώσουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτόν μας.

Η ανακάλυψη του τηλεφώνου μας βοήθησε να επικοινωνούμε, όμως δεν πρέπει να αντικαταστήσει την προσωπική επαφή που τόσο υποφέρει δυστυχώς στις μέρες μας.

Το διαδίκτυο μας προσφέρει άπειρες πηγές πληροφόρησης, ενημέρωσης και ταχείας επικοινωνίας, δεν σημαίνει όμως ότι επιδιώκει κατάργηση της σκέψης, η οποία αντίθετα πρέπει να ενδυναμωθεί.

Ο άνθρωπος είναι που κάνει τη διαφορά και στα τρία παραδείγματα.

Ο άνθρωπος με τον τρόπο σκέψης του.

Και αυτόν τον τρόπο σκέψης είναι που καλείται ο Τέκτο­νας να μεταδώσει στο περιβάλλον του. Τότε κάτι αλλάζει πραγματικά.

Ο Τεκτονισμός μπορεί να αλλάξει τα πάντα αρκεί να έχει το σωστό στόχο.

Να επηρεάσει καταστάσεις και αξίες.

Να με­ταδώσει τη φιλανθρωπία στην πραγματική της βάση, που είναι το να κάνω τα πάντα χωρίς να αναζητώ αντάλλαγμα. Ούτε ευ­χαριστώ.

Η πραγματική αγάπη δεν αναζη­τά επιβεβαίωση για να υπάρξει.

Αν έχεις λόγο για τον οποίο αγαπάς κάποιον, τότε δεν τον αγαπάς πραγματικά.

Η πραγματική φιλανθρωπία γίνεται από ενδιαφέρον για την ένδεια του άλλου.

Όχι για επιβεβαίωση.

Η αναζήτηση άνετης ζωής γίνεται ως επιβεβαίωση και ανταμοιβή τίμιων κόπων, όχι για ικανοποίηση του εγωισμού μας και επίδειξη ανωτερότη­τας στο περιβάλλον.

Ο άνθρωπος που έχει ενστερνισθεί αυτές τις αξίες, είναι λιγό­τερο αγχωμένος.

Ζει πραγματικά και όχι στο περιθώριο, όχι αναλωνόμενος κάθε μέρα σε ένα αγώνα δρόμου που άλλοι τον έχουν τοποθε­τήσει για δικά τους συμφέροντα.

Μπορεί επομένως ανιδιοτέλειας και όχι της εκμετάλλευσης.

Χρειάζεται να απαντάμε κάθε μέρα στα ερωτήματα: ποιος είμαι, από πού ήρθα, πού πηγαίνω.

Ο παραδοσιακός Τεκτονισμός, αλλάζει κάθε μέρα ανθρώπους, χωρίς να ακούγεται τίποτα.

Χωρίς να φαίνεται τίποτα.

Χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Χωρίς κάμερες.

Αν ψά­ξουμε μεγάλες προσωπικότητες που άλ­λαξαν τον κόσμο, θα δούμε ότι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις κρυβόταν ένας Τέκτονας.

Ό,τι έκανε, όμως, δεν το έκανε ως Τέκτονας, αλλά ως άνθρωπος που ανα­ζήτησε κάτι περισσότερο από τους συνανθρώπους του αθόρυβα αλλά δραστικά.  

Σε τέτοιους ανθρώπους μπορούμε να εμπιστευθούμε πολλά πράγματα.

Και τότε πολλά πράγματα θα αλλάξουν.

Ας σκεφτούμε για λίγο ότι κάθε πρόβλη­μα που παρουσιάζεται στις μέρες μας, έχει

τη λύση του εάν παραμείνουμε σε παρα­δοσιακές αξίες.

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να αποδεχθούμε δίπλα μας κάποιον που θεωρούσαμε μέχρι χθες κατώτερό μας;

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να απαρνηθούμε μία άνεση που το μόνο που εξυπηρετεί είναι η ματαιοδοξία μας;

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να βοηθήσουμε κάποιον χωρίς καν... να του το πούμε;

Μήπως πρέπει να επανεκτιμήσουμε το χρήμα και τη χρησιμότητά του;

Μήπως πρέπει να σταθούμε δίπλα στον άνθρωπο αντί να επιδιώκουμε να τον διαι­ρούμε σε ομάδες;

Μήπως πρέπει να σκεφθούμε ότι πρέπει να δούμε βαθιά μέσα μας για να δούμε την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, και όχι όπως μας την επιβάλλουν άλλοι;

Ο παραδοσιακός Τεκτονισμός δύναται να αλλάξει τα πάντα.

Αρκεί να μείνει παραδοσιακός.