Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΥΜΡΑΝ

 

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΥΜΡΑΝ  

ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ  ΝΕΚΡΗΣ  ΘΑΛΑΣΣΑΣ

 

Ο πίνακας αυτός  είναι μια μικρή παράθεση στοιχείων από την συγκριτική μελέτη  των σχετικών βιβλίων που έχουν κυκλοφορήσει σχετικά με τα περιβόητα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας και στα οποία εκτός από τα Βιβλικά κείμενα που αφορούν λίγο ή πολύ δογματικές απόψεις, περιγράφεται η ζωή και οι ιδεαλιστικές τάσεις κάποιων μελών, μιας πανάρχαιας αδελφότητας η οποία θεωρεί ιδρυτή της τον Πατριάρχη Ενώχ,

Της Αδελφότητας του Διδασκάλου της Δικαιοσύνης ή των παιδιών του Φωτός.

Μέσα από αυτή την αδελφότητα πέρασαν όλοι οι Προφήτες της Βίβλου, από τον Μωυσή μέχρι τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο Ιησούς Ναζωραίος έζησε ανάμεσα τους, δίδαξε, διδάχθηκε και τελειοποίησε τις διδασκαλίες τους.

Η συγκίνηση που ένιωσα διαβάζοντας τα σχετικά βιβλία ήταν εξίσου μεγάλη με την έκπληξή μου για τις ομοιότητες και τους συμβολισμούς που συνάντησα και στον Τεκτονισμό.

Ιστορικά σημεία

Την Άνοιξη του 1947 ένας βοσκός Τααμιρέχ (Βεδουίνος) έβοσκε τις μαύρες  του κατσίκες, κοντά στη Βορειοδυτική Όχθη της Νεκρής Θάλασσας κάπου δώδεκα χιλιόμετρα από την Ιεριχώ. Ένα από τα ζώα του βοσκού έφυγε από το κοπάδι και άρχισε να ανεβαίνει στις απόκρημνες πλαγιές που περιτριγυρίζουν την Νεκρή Θάλασσα. Ο βοσκός προσπαθώντας να το προλάβει άρχισε να σκαρφαλώνει με οδηγό του το βέλασμα του ζώου. Ξαφνικά όμως  αντιλήφθηκε ότι το ζώο βέλαζε από το βάθος κάποιας σπηλιάς. Στην προσπάθεια του να το βρει, ανακάλυψε μια σπηλιά που η είσοδός της ήταν φτιαγμένη από ανθρώπινο χέρι με πέτρες χτισμένες. Πέταξε μια πέτρα μέσα και αντί για τον πνιχτό ήχο πού περίμενε να ακούσει, ακούστηκε ο ήχος κάποιου πήλινου αντικειμένου να σπάζει. Έσκαψε στην είσοδο και βρέθηκε στην πιο παλαιά  βιβλιοθήκη του κόσμου της Μεσοποταμίας. Στην βιβλιοθήκη της Αδελφότητας του Κουμράν. Μέσα στην σπηλιά ήταν πήλινα δοχεία σφραγισμένα που όταν τα άνοιξαν, βρέθηκαν μέσα περγαμηνές από δέρμα διακοσμημένες με γράμματα και σχέδια , συσκευασμένες μέσα σε πάνινες θήκες από λινό ύφασμα.

Στη συνέχεια τα μέλη της φυλής του βοσκού καθώς και οι επίσημες αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως 400 περίπου περγαμηνές από ένδεκα (11)  συνολικά σπηλιές της ιδίας περιοχής. Οι περγαμηνές αυτές πέρασαν ίσως την μεγαλύτερη περιπέτεια αρχαιοκαπηλίας,  που πέρασε κάποιο ανάλογο εύρημα στον 20ο αιώνα.

Κομματιάστηκαν,  πουλήθηκαν, ανά τετραγωνικό εκατοστό, επικηρύχθηκαν, απήχθησαν, μετανάστευσαν στα πέρατα της γης, εξήχθησαν σαν πνευματικό προϊόν με κανονική τελωνειακή διαδικασία από την Ιορδανική κυβέρνηση, βγήκαν σε πλειστηριασμούς παράνομους και τέλος, ένα μέρος από το αίμα των μαχητών του Αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1967 χύθηκε και γι’ αυτές. 

Οι άνθρωποι και τα χειρόγραφα της Αδελφότητας του Κουμράν.

Τα βασικά ερωτήματα που δημιουργήθηκαν με την ανακάλυψη των χειρόγραφων της Νεκρής Θάλασσας μέσα στις σπηλιές του Κουμράν είναι τέσσερα. Από ποιόν γράφτηκαν τα χειρόγραφα; Πότε γράφτηκαν; Πότε τοποθετήθηκαν στις σπηλιές; Και Γιατί τοποθετήθηκαν στις σπηλιές. Αρχίζοντας από το τελευταίο ερώτημα βρίσκουμε την απάντηση στα λεγόμενα των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο προφήτης Ιερεμίας λέει.

 "…και πρόσταξα τον Βαρούχ, έμπροσθεν αυτών, λέγων.

Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ.

Λάβε τα συμφωνητικά αυτά, το συμφωνητικό τούτο της αγοράς και το σφραγισμένο, και το συμφωνητικόν τούτο το ανοικτό και θες αυτά εις αγγείο πήλινο δια να διαμένωσιν ημέρας παλλάς…."(Ιερεμίας ΛΒ΄13 ).

Ο προφήτης Δανιήλ λέει.

"…οι λόγοι κεκλεισμένοι έως του εσχάτου δοκιμασθεί και ασεβείς θέλουσι ασεβή και ουδείς των ασεβών θέλει νοήσει, αλλά οι συνετοί θέλουσι νοήσει…¨(Δανιήλ ΙΒ9΄).

  Έτσι λοιπόν η Εβραϊκή κοινότητα σύμφωνα με τις εντολές των προφητών ανάπτυξε την συνήθεια αυτή που την ονομάζει "Γκνιζά" και έθαβε κείμενα που αναφέρονταν στο όνομα του Θεού. Το πότε γράφτηκαν και το πότε τοποθετήθηκαν ήταν ένα μεγάλο θέμα που απασχόλησε επιστήμονες όλων των κλάδων (από πυρηνικούς μέχρι γεωλόγους και γεωγράφους ). Τελικά χρονολογικά τα δύο ερωτήματα και για το σύνολο των περγαμηνών ορίστηκε στον 3ο π.Χ. αιώνα έως και το 135 μ.Χ. Τα κείμενα γράφτηκαν από τα μέλη της αδελφότητας του Κουμράν σ’ αυτή τη χρονική περίοδο που διασταυρώθηκε και από τα αρχαιολογικά ευρήματα του οικισμού τους Μοναστηριού - Φρουρίου στα υψίπεδα του Κουμράν στη Νεκρή Θάλασσα.

  Η αδελφότητα του Κουμράν ήταν, ας πούμε, μια αίρεση μονοθεϊστών Ιουδαίων που αγανακτισμένοι από την συμπεριφορά των Φαρισαίων, Λευιτών  και την απομάκρυνση από τους αρχικούς νόμους του Μωυσή αποτραβήχτηκαν στα υψίπεδα του Κουμράν και αφιέρωσαν την ζωή τους στην μελέτη των γραφών και την λατρεία του μοναδικού Θεού. Ανάπτυξαν ένα ηθικό κώδικα και μια φιλολογία που σαφώς, όπως ορίζουν οι μελετητές, επηρέασε την Χριστιανική δογματική αντίληψη από τον 3ο αιώνα και μετά. Αποτραβήχτηκαν στην έρημο και κατασκεύασαν ως γνήσια συντεχνία τεχνιτών, ένα σύνολο από περίεργα κτίσματα με παχιά αμυντικά τείχη και ένα πολύπλοκο υδραυλικό σύστημα που κατέληγε σε τεράστιες δεξαμενές νερού. Με ειδικούς αγωγούς, το νερό κυκλοφορούσε σε όλους τους χώρους, ακόμα και σε μικρά δωμάτια, και εκμεταλλευόταν και την παραμικρή σταγόνα νερού της βροχής.

          Στις ανασκαφές ανακαλύφθηκαν διάφορες αίθουσες όπως αναγνωστήριο, βιβλιογραφείο, τραπεζαρία αγάπης για πάνω από 400 άτομα, αίθουσα συνεδριάσεων, και κουζίνα στην οποία βρέθηκαν πάνω από 1.000 πιάτα από ψημένο γύψο. Άξιο περιγραφής είναι το δωμάτιο που γράφτηκαν οι περγαμηνές. Ειδικό υδραυλικό σύστημα έφερνε νερό σε μια στέρνα που ήταν δίπλα στα γραφεία με τις ειδικές θήκες για μελάνι και σύστημα ανοίγματος των περγαμηνών. Η στέρνα χρησιμοποιούνταν για να πλένουν τα χέρια τους οι γραφείς, διότι κάθε φορά που έπρεπε να γράψουν το όνομα του Θεού πλένανε τα χέρια τους, εξαγνίζονταν, πρόφεραν μια σειρά από προσευχές και μετά έγραφαν το όνομα του Θεού στην περγαμηνή ή τον πάπυρο.

     Όλα τα ευρήματα λοιπόν μας δίνουν ένα κοινόβιο που όμως προορίζεται μόνο για εργασία και συνάθροιση και όχι μοναστική ζωή μια και δεν υπάρχουν κοιτώνες και προφανώς οι κάτοικοι του Κουμράν θα κοιμόνταν σε σκηνές ή στις γύρω σπηλιές.

          Στο κοινόβιο αυτό δεν υπήρχαν μόνο άνδρες αλλά και γυναίκες και παιδιά, σε αντιδιαστολή από τα έθιμα των άλλων Ισραηλιτών, αν και ο αριθμός των γυναικών και παιδιών  είναι δυσανάλογα μικρός σε σχέση με τους άνδρες όπως έδειξαν τα λείψανα του νεκροταφείου του Κουμράν. Στο κοινόβιο αυτό που μαζί με τις 2.000 περίπου σπηλιές στις οποίες βρέθηκαν αποδείξεις ότι κατοικήθηκαν , το αξιοπερίεργο ήταν ότι δεν βρέθηκαν καθόλου χρήματα εκτός από αυτά στον κεντρικό πύργο του συγκροτήματος , που αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι του Κουμράν είχα αποδεχθεί ένα κοινοβιακό τρόπο ζωής στο οποίο η ατομική ιδιοκτησία δεν υπήρχε, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και  από τα ίδια τους τα κείμενα.

  Η εγκατάσταση τους αρχίζει το 135 π.Χ. όταν ο Αντίοχος ο 4ος , ο Επιφανής προσπάθησε να επιβάλει τον Εξελληνισμό του εβραϊκού λαού. Το πιστεύω τους ήταν η παλινόρθωση του αρχαίου θεοκρατικού καθεστώτος βασισμένου στους νόμους της Πεντατεύχου. Ο Θεός του Μωυσή , έδινε ίσα δικαιώματα σε όλους τους ανθρώπους. Ένας είναι ο μοναδικός ηγέτης. Ο ΘΕΟΣ . Οι μεγάλες προσωπικότητες σαν τους προφήτες είναι σταλμένες από τον Θεό και ο σεβασμός προς το πρόσωπό τους επιτρέπεται μόνον όταν καθοδηγούν με τα ΛΟΓΙΑ και τα ΕΡΓΑ τους προς την λατρεία του μοναδικού Θεού. Οι αρχιερείς και ιερείς δεν είναι αντιπρόσωποι του Θεού αλλά υπηρέτες Του. Σεβαστός είναι αυτός που υπηρετεί με ζήλο το Θεό και όχι αυτός , που προσπαθεί να επιβληθεί με την δύναμη των όπλων και του χρήματος. Αποκηρύσσουν αυτούς που δεν μιλούν για την ελευθερία της σκέψης και του λόγου και εφαρμόζουν την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.

Την ίδια εποχή ιστορικά γνωρίζουμε την ίδρυση μιας αίρεσης που για πολλούς επιστήμονες ταυτίζεται με τους ανθρώπους του Κουμράν. Πρόκειται για τους Εσσαίους που το όνομά τους προέρχεται από την Αραμαϊκή λέξη «ασάγια» που πάει να πει «ευλάβεια , ευσέβεια». Πιστεύουν ότι αντί για αίμα θυσιών ο Θεός προτιμά εξαγνισμένες ψυχές. Σαν βάση της ιδεολογίας τους είχαν την αγάπη που την διαχώριζαν σε τρία είδη . Την αγάπη προς τον Θεό , την αγάπη προς τον εαυτό τους και την αγάπη προς τους συνανθρώπους τους.

Ο Φίλωνας της Αλεξάνδρειας λέει πως οι Εσσαίοι εφαρμόζουν μια πρακτική φιλοσοφία με υψηλό ηθικό περιεχόμενο, που τους εξασφαλίζει μια τέλεια και αρμονική ζωή. Καμιά πολιτική αρχή δεν θα κατάφερνε να υποτάξει ή και να εξαγοράσει αυτούς γιατί δεν τους συγκινεί ούτε ο φόβος ούτε το μεγαλείο, ούτε το χρήμα. Μόνο έντιμοι και ελεύθεροι άνθρωποι πηγαίνουν να μοιραστούν την ζωή τους και τα μυστικά τους.

Ο Φλάβιος Ιωσήφ σημειώνει την ιστορική λεπτομέρεια, ότι ήταν οι πρώτοι που καθιέρωσαν τον εξαγνισμό, όχι μόνο του σώματος αλλά και του πνεύματος και της ψυχής, με το νερό.  Το «βάπτισμα» σε νερό ήταν μια καθημερινή θρησκευτική υποχρέωση. Η στάση τους απέναντι στις γυναίκες ήταν ισότιμη  αλλά  σπάνια τις  παντρευόταν. Αυτοί που τις παντρευόταν τις εγκατέλειπαν μόλις αποκτούσαν παιδιά. Συχνά υιοθετούσαν παιδιά και τα ανέτρεφαν με τον δικό τους τρόπο  ζωής και σκέψης. Τις άφηναν να κυκλοφορούν ανάμεσά τους, να μοιράζονται τις ιδέες τους και τις φιλοσοφικές τους τάσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένες να ντύνονται με ανδρικά ρούχα, να μην θυμίζουν με την συμπεριφορά τους το φύλο τους και να μιλούν  το δυνατό λιγότερο. Όλοι τους φορούσαν λευκά χαρακτηριστικά φορέματα από λινό με άνοιγμα στα πλάγια και στο στήθος και δεν έφεραν κανένα κόσμημα. Στα ταξίδια τους δεν έπαιρναν τίποτα μαζί τους γιατί σε κάθε χωριό με κώδικα αναγνώρισης έβρισκαν κάποιον αδελφό που τους προμήθευε  όλα τα απαραίτητα για το ταξίδι.

Αργότερα συναντάμε την ίδια συνήθεια στους Ιππότες του Ναού, τους πρώτους θεμελιωτές του σύγχρονου πιστωτικού συστήματος.

    Ακόμα και αν δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, συμπεριφέρονταν σαν αδέλφια. Ξυπνώντας το πρωί έκαναν μια ιδιαίτερη προσευχή για την ανατολή του ήλιου. Δεν λάτρευαν βέβαια το άστρο της ημέρας, αλλά το θεωρούσαν σαν την πρώτη καθημερινή απόδειξη της μεγαλοσύνης του Θεού. Βοηθούσαν με χαρά τους συνανθρώπους τους, σε οποιαδήποτε περίπτωση. Συγκρατούσαν με εντυπωσιακό τρόπο το θυμό και τα πάθη τους, και συμπεριφέρονταν πάντα με ήρεμο και γλυκό τρόπο. Οποιοσδήποτε επιθυμούσε να συμμεριστεί τη ζωή τους ήταν ευπρόσδεκτος με την διαφορά πως περνούσε από δοκιμασίες και μυήσεις που κρατούσαν τρία χρόνια. Μαγείρευαν με ειδικό τρόπο, που εκτός από την αυστηρή εφαρμογή των παραδοσιακών διαιτητικών κανόνων , που επιβάλει ο νόμος του Μωυσή, είχαν και δικές τους απαγορεύσεις. Στην περίπτωση που κάποιος παράβαινε τους όρκους που έδινε στην κοινότητα τον έδιωχναν. Ένας διωγμένος ήταν καταδικασμένος σε θάνατο, γιατί συνηθισμένος από χρόνια σε εξαγνισμένα φαγητά υγιεινής διατροφής, ήταν αδύνατο να αναπροσαρμοστεί στο κοινό διαιτολόγιο της εποχής με τις τεράστιες ποσότητες τοξινών. Συχνά οι διωγμένοι πέθαιναν από την πείνα. Η ήρεμη και εξαγνισμένη ζωή τους, τους εξασφάλιζε μακροβιότητα. Συχνά ξεπερνούσαν τα εκατό χρόνια , σε εποχές που ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 45 χρόνια.

Το κουράγιο τους , ήταν κάτι που εντυπωσίαζε συχνά τους Ρωμαίους. Όταν βασάνιζαν έναν Εσσαίο, αυτός όχι μόνο δεν ομολογούσε το παραμικρό αλλά επιπλέον πέθαινε με ένα χαμόγελο στα χείλια λες και θα ξαναζούσε. Οι Εσσαίοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής στην ανάσταση των νεκρών και στη μεταθανάτια κρίση με την άφιξη του Μεσσία. Απέφευγαν ωστόσο τον μεταβατικό διαλογισμό και τον εγωιστικό μεταφυσικό στοχασμό. Έριχναν περισσότερο βάρος στη πρακτική φιλοσοφία και την ηθική συμπεριφορά. Φαίνεται όμως πως καλλιεργούσαν εσωτερικές μυστικιστικές γνώσεις. Ο Φλάβιος Ιωσήφ που υπήρξε δόκιμός τους, μας πληροφορεί πως γνώριζαν καταπληκτικές θεραπευτικές δυνάμεις. Θεραπεύανε με την « δύναμη των Ιερών Κειμένων» , πράγμα που σημαίνει πως υπέβαλαν τους αρρώστους σ’ ένα θρησκοψυχολογικό σύστημα. Ο άρρωστος με την υποβολή και την προσευχή προσπαθούσε να προσελκύσει πάνω του την δύναμη του Θεού.

Από τον ίδιο συγγραφέα μαθαίνουμε πως πίστευαν στην ύπαρξη των αγγέλων και είχαν για την φύση τους ειδικές γνώσεις , που τις κρατούσαν για τον έξω κόσμο, μυστικές.

    Τα χειρόγραφα του Κουμράν ποτισμένα απ’ όλες αυτές τις ιδέες, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να αποδεικνύουν με άμεσο και χειροπιαστό τρόπο τη διάδοση, αν όχι την γέννηση των ιδεών, που θεμελιώνουν τον Ευρωπαϊκό Χριστιανικό πολιτισμό. Οι κάτοικοι του Κουμράν , όχι μόνο πίστευαν , αλλά και εφάρμοζαν στην καθημερινή τους ζωή την αστρολογία, απόδειξη ότι είχαν επηρεασθεί από τον Ελληνικό τρόπο σκέψης και θεώρησης του σύμπαντος. Τα ωροσκόπιά τους βρέθηκαν γραμμένα σε ένα ειδικό κώδικα που παίδεψε πολύ τους ερευνητές μέχρι να τον αποκρυπτογραφήσουν . Πίστευαν ακράδαντα πως κάθε άστρο είχε την επίδρασή του στην ζωή των θνητών. Πίστευαν πως άτομα γεννημένα κάτω από ορισμένους αστερισμούς έχουν ειδικά χαρακτηριστικά και η συμπεριφορά τους ρυθμίζεται από τη διάταξη  του ωροσκοπίου τους. Χώριζαν την αστρολογική επίδραση σε εννιά ποσοστά. Μελετούσαν πόσα από τα ποσοστά αυτά βρίσκονταν κάτω από την επίδραση του πνεύματος του Καλού και πόσα κάτω από την επίδραση του πνεύματος του Κακού. Ο κάθε άνθρωπος περιέχει μέσα του ένα μείγμα από ποσοστά του Καλού και ποσοστά του Κακού. Ο κάθε υποψήφιος για να γίνει μέλος της αδελφότητας , εξετάζονταν και με αστρολογικά κριτήρια. Τον θεωρούσαν κατάλληλο να γίνει δόκιμο μέλος , μόνον αν έβρισκαν πως στο ωροσκόπιό του υπήρχαν τουλάχιστον πέντε ποσοστά του Πνεύματος του Καλού. Η μέθοδος αυτή αν και φαίνεται απλοϊκή στην σύλληψή της, ήταν βασισμένη σε ένα περίπλοκο σύστημα ερμηνείας των αστρολογικών φαινομένων. Οι αστρονομικές και αστρολογικές γνώσεις των μελών της αδελφότητας του Κουμράν βρισκόταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και οι περγαμηνές και το υδραυλικό σύστημα μας δίνουν την βεβαιότητα πως ένα μεγάλο μέρος από τα μέλη της , ήταν πολύ μορφωμένοι άνθρωποι , που μόνο η ισχυρή ιδεολογική βάση και η άθλια πολιτική κατάσταση του καιρού τους, τους έσπρωξαν και τους κράτησαν στην έρημο.

"Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας "

    Συνολικά από τις 11 σπηλιές μαζεύτηκαν χιλιάδες αποσπάσματα που ανήκουν σε 600 διαφορετικά κείμενα. Τα 400 από αυτά βρέθηκαν στην 4η σπηλιά , που απέχει μόλις 50 μέτρα από το κτιριακό συγκρότημα της αδελφότητας και φαίνεται πως ήταν το κέντρο της υπόγειας βιβλιοθήκης τους. Από τα 600 κείμενα , τα 150 ανήκουν στα γνωστά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Αντιπροσωπεύουν πολλαπλά αντίγραφα της Αγίας Γραφής εκτός από το βιβλίο της Εσθήρ που δεν βρέθηκε πουθενά. Τα υπόλοιπα 450 κείμενα είναι εξωβιβλικά , όλα γραμμένα στα εβραϊκά ή στα Αραμαϊκά και συχνά χρησιμοποιούν μια μεγάλη ποικιλία από κρυπτογραφημένους κώδικες , μάλλον απλοϊκούς. Όλα αναφέρονται στην ιδεολογία του Κουμράν και περιέχουν σχόλια πάνω σε βιβλικά κείμενα , πρωτότυπους ψαλμούς , ιερουργίες ,  κανονισμούς κοινοβιακής διαβίωσης, μεσσιανικές προφητείες , αποκαλυπτικά θέματα και τυπικά λατρείας και μύησης.  Σε πολλά από αυτά γίνεται λόγος για το ιερότερο βιβλίο το « Χαγκού»  που δεν βρέθηκε ποτέ πουθενά.

Πριν εξετάσουμε τα εξωβιβλικά κείμενα καλό είναι να κάνουμε μία αναφορά στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης όπως τελικά σώθηκαν. Όλα αυτά τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ανήκουν από ιστορική άποψη στην ιουδαϊκή παράδοση, που στο σύνολό της τα ονομάζει «Τανάχ». Η λέξη Τανάχ είναι σύνθετη , φτιαγμένη από τα αρχικά των λέξεων , Τορά-Νεβιείμ - Χτουβείμ. Η λέξη Τορά σημαίνει «χρησμός» ή «χρησμοδότηση  » που σε ελεύθερη μετάφραση από τους Ιουδαίους σημαίνει «Νόμος» ή «Νόμος του Μωυσή». Στα Ελληνικά είναι γνωστή με τη λέξη «Πεντάτευχος». Η λέξη «Νεβιείμ» σημαίνει «Προφήτες». «Χτουβείμ» τέλος σημαίνει «Γραφές» και ο όρος αντιπροσωπεύει το σύνολο των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης που θεωρήθηκαν Ιερά.

Η πρώτη καταγραφή από τον προφορικό λόγο σε γραπτό έγινε τον 9ο αιώνα π.Χ. και οι μελετητές της Γραφής τα συμβολίζουν με το γράμμα J επειδή καταγράφουν το όνομα του Θεού με το περίφημο τετραγράμματο. Η σωστή προφορά του τετραγράμματου προβλημάτισε για αιώνες τους ερευνητές. Για τους θρήσκους εβραίους η προφορά του ονόματος του Θεού είναι απαγορευμένη σύμφωνα με την τέταρτη εντολή του δεκάλογου. Ωστόσο από συγκριτικές γλωσσολογικές αντιπαραβολές οι περισσότεροι ιστορικοί παραδέχονται σήμερα πως η προφορά του τετραγράμματου ήταν «Γιαχβέ» και σε καμία περίπτωση «Γιεχωβά».

Προϊόντα της ίδιας περίπου εποχής είναι και τα περίφημα απόκρυφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ στον κανόνα Τανάχ για διάφορους δογματικούς λόγους. Αυτά είναι η Σοφία Σειράχ και η Σοφία Σολομώντα , που γράφτηκαν στα αραμαϊκά και τα βιβλία των Μακκαβαίων , Τωβίτ και Ιουδίθ που γράφτηκαν στα εβραϊκά. Τα εξωβιβλικά κείμενα του Κουμράν παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με τα Βιβλικά που δεν έχουν μεγάλες διαφορές με τα μέχρι τώρα σωσμένα και μεταφρασμένα από τους εβδομήκοντα ελληνομαθείς ραβίνους της Αλεξάνδρειας. Είναι αυτά που μας προσφέρουν όλες τις λεπτομέρειες από την περίεργη ζωή της αδελφότητας.

     Η ζωή των αδελφών του Κουμράν , προβάλλει ανάγλυφη από τα ίδια τους τα χειρόγραφα. Αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Υιούς του Φωτός» και για την αδελφότητά τους, τις παρακάτω εκφράσεις. «Μπρίτ Χαντασσά» που σε Ελληνική μετάφραση σημαίνει «Καινή Διαθήκη» «Εντά» (στοά- συνάθροιση) , «Καχάλ» (συγκέντρωση-συναγωγή) «Ατσά» (συμβούλιο σεβασμίων) "Γιάχαντ» (κοινότητα) «Ατσά Χα Γιάχαντ» (συμβούλιο της κοινότητας).

Από τα χειρόγραφα μαθαίνουμε πως η κοινωνική διάρθρωση της κοινότητας ήταν απόλυτα κοινοβιακή. Όλοι μαζί έτρωγαν στα δείπνα αγάπης σε κοινό τραπέζι το ίδιο φαγητό , προσεύχονταν στον Θεό και ένα εκλεγμένο συμβούλιο από την κοινότητα έπαιρνε τις αποφάσεις. Υπήρχε μια ιεραρχία υποχρεώσεων, γνώσης, δικαιώματος λόγου, αρχαιότητας αλλά όχι και εισοδημάτων. Όλοι είχαν δικαίωμα να πουν την γνώμη τους με την σειρά κι όλοι είχαν δικαίωμα ψήφου. Ακόμη υπήρχε μία ομάδα εκλεγμένων ιερέων  που έκρινε αν οι αποφάσεις της Στοάς ήταν σύμφωνες με τον νόμο του Θεού και τους κανόνες της αδελφότητας. Από τις περιοδικές συναθροίσεις εκλέγανε δύο ηγετικά στελέχη, τον "Πακίντ" (Μεγάλο Διδάσκαλο) και τον "Μεκαβέρ" (Επιτηρητή,  Επόπτη). Ο Μεγάλος Διδάσκαλος είχε περισσότερο θρησκευτικά καθήκοντα ενώ ο Επόπτης ήταν υπεύθυνος για τα οργανωτικά θέματα. Και οι δύο μαζί έκριναν για την καταλληλότητα των υποψηφίων μελών. Ο επόπτης ήταν υπεύθυνος για τις συγκεντρώσεις και καθόριζε τον διευθυντή- ρήτορα της συζήτησης. Τακτοποιούσε μαζί με τον τελετάρχη βοηθό του τα μέλη στη θέση τους ανάλογα με τον βαθμό τους και την ηλικία τους. Καθόριζε το θέμα της συζήτησης και ρωτούσε διαδοχικά και σύμφωνα με την τάξη των μελών για το συγκεκριμένο θέμα.

          (Οι ομοιότητες  αδελφοί μου με την δική μας αδελφότητα είναι πολλές, και φραστικές ως προς τους τίτλους αλλά και ουσιαστικές σε σχέση με την λειτουργικότητα της αδελφότητας.)

Εκτελεστικό όργανο των αποφάσεων ήταν μια επιτροπή  από δεκαπέντε μέλη που διόριζε ο Μεγάλος Διδάσκαλος . Δικαστικό όργανο ήταν μία άλλη επιτροπή από 10 μέλη. Οι έξι ήταν λαϊκοί δικαστές και οι τέσσερις ιερείς με αντιστοιχία στον Βιβλικό Δεκάλογο που οι έξι εντολές είναι για τον άνθρωπο και οι τέσσερις για τον Θεό.

Στον Κανόνα της αδελφότητας διαβάζουμε πως οι γυναίκες και τα παιδιά πρέπει να συγκεντρώνονται σε ένα ιδιαίτερο χώρο μαζί και να διδάσκονται τους Νόμους και τις ιδέες της αδελφότητας με την μορφή των φροντιστηρίων. Τα αγόρια που μεγάλωναν μέσα στην κοινότητα δεν μπορούσαν να παντρευτούν πριν τα είκοσι ένα τους χρόνια αλλά ούτε και να μυηθούν. Οι άνθρωποι του Κουμράν έκριναν πως πριν από αυτή την ηλικία ο άνθρωπος δεν είναι ακόμη σε θέση να διαλέξει τον κατάλληλο σύντροφο στη ζωή του. Οι γυναίκες ζούσαν εκεί μαζί με τα παιδιά και σε περίπτωση που ο άνδρας πέθαινε, η αδελφότητα φρόντιζε για τη χήρα και τα ορφανά.

    Ένα άλλο μέρος από τα χειρόγραφα δείχνει μία καχύποπτη στάση απέναντι στις γυναίκες, τις θεωρεί ανίκανες να διατηρήσουν τους όρκους της πίστης τους  σ' έναν άνδρα και στους κανονισμούς της αδελφότητας, κι ακόμη πίστευε πως η τάση τους να αποκτούν υλικά αγαθά μπορεί να τις απομακρύνει από τις ιδέες της αδελφότητας και τις κάνει επικίνδυνες για τους σκοπούς της. Παρόλα αυτά ένα πλήθος νόμων του κανονισμού για την προστασία τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους ήταν γραμμένοι στα χειρόγραφα. Η κοινότητα οργάνωνε μια ειδική τελετή για την υποδοχή του νέου μέλους. Το νέο μέλος ορκιζόταν πάνω στη Βίβλο πως θα είναι πιστός στα προστάγματα και στους κανονισμούς της αδελφότητας. Στην συνέχεια οι ιερείς και οι σεβάσμιοι ευλογούσαν το νέο μέλος και παρακαλούσαν τον Θεό να το προστατεύσει από κάθε κακό, να φωτίσει την καρδιά του με τη γνώση της ζωής και να του χαρίσει την αιώνια γνώση.

Ο κανόνας της κοινότητας περιγράφει ένα δείπνο αγάπης με λεπτομέρειες. Το «Συμβούλιο των πολλών» παίρνει μέρος στο δείπνο. Ο καθένας κάθεται στη θέση του ανάλογα τον βαθμό και την "Αγιότητα». Στη μέση κάθεται ο Μεσσίας που τον στέλνει ο Θεός , για τον λόγο αυτό άφηναν μία θέση κενή, δίπλα του ο μεγάλος διδάσκαλος και στη συνέχεια οι πρεσβύτεροι σεβάσμιοι και οι ιερείς. Ολόγυρα κάθονται τα μέλη της αδελφότητας ανάλογα την ηλικία τους . Πάνω στο τραπέζι βρίσκεται ψωμί και κρασί. Κανείς από τους άνδρες που βρίσκονται στη συγκέντρωση δεν έχει το δικαίωμα να αγγίξει το κρασί και το ψωμί πριν τον μεγάλο διδάσκαλο. Αυτός μετά από τις προσευχές και τις ψαλμωδίες θα κόψει το ψωμί με τα χέρια του και θα το προσφέρει στους άλλους. Στη συνέχεια αφού ευλογήσει το κρασί θα το δώσει στους άλλους. Ο κανόνας της κοινότητας απαγορεύει να επαναληφθεί αυτή η ιεροτελεστία αν δεν παρευρίσκονται τουλάχιστον δέκα μυημένοι άνδρες.

Από τα εξωβιβλικά κείμενα - που τα περισσότερα δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί  ξεχωρίζουν τα παρακάτω , των οποίων και μερικά μικρά αποσπάσματα που μας ενδιαφέρουν, για την σύγκριση με την  Ελευθεροτεκτονική αδελφότητα, σας παρουσιάζω παρακάτω :

Ι. Ο πόλεμος ανάμεσα στους Υιούς του Φωτός και τους Υιούς του Σκότους. (Έργο εσχατολογικό παρόμοιο με τη μάχη του Ιεζεκιήλ και τον πόλεμο της Αποκάλυψης του Ιωάννη.)

"…Ευλογημένο το όνομά σου Θεέ.

Γιατί έδειξες την μεγαλοσύνη σου στον λαό Σου.

Και μας έβγαλες από την  αθλιότητα , επειδή μας αγαπάς.

Και δοξάσαμε το όνομά Σου Θεέ της δικαιοσύνης.

Και έδειξες σε μας τα θαύματά Σου,

Και κανένα από αυτά δεν έγινε πριν από την ημέρα που Εσύ διάλεξες.

Και με το φοβερό Σου χέρι έδειξες τη δύναμή Σου.

Κι άπλωσες την εξουσία Σου, πάνω στους εχθρούς και έπεσαν για πάντα.

Εσύ είσαι η Ισχύς, η μάχη βρίσκεται στα χέρια σου.

Η Βασιλεία σου είναι Άγια.

Εσύ Βασιλιά της Δόξας, είσαι μαζί μας…"

          Είναι ο επίλογος του έργου μετά την μάχη και την Νίκη των Υιών του Φωτός και δίνει γλαφυρά μία από τις ιδιότητες του Θεού, την ΙΣΧΥ που υπάρχει και στο τρίπτυχο των στηλών του Ελευθεροτεκτονισμού .

2.Οι ευχαριστήριοι ψαλμοί, είκοσι στο σύνολό τους ήταν ψαλμοί που τους πρόφερε κάποιο από τα σημαντικά μέλη  της αδελφότητας, ο Ρήτορας στις δημόσιες συναθροίσεις.

"… Εσύ επέτρεψες στους ανθρώπους να διαλέξουν τον δρόμο τους.

Εσύ τους έδωσες κρίση και ΣΟΦΙΑ, ν 'ακολουθούν το νόμο των δύο Πνευμάτων.

…Όλα τα γνωρίζουμε χάρη στη ΣΟΦΙΑ, που είναι έργο Σου, γιατί Εσύ μας ψιθύρισες στ’ αυτί , τα υπέροχα Μυστήριά Σου…

Βλέπουμε εδώ και το δεύτερο στοιχείο ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ από το τρίπτυχό των στηλών μας, καθώς και το ρόλο του Ρήτορα - Ευχέτη που πρέπει να είναι εξέχων μέλος της αδελφότητας.

3. Ο κανόνας της αδελφότητας:

Είναι ένας πάπυρος 1,82 μέτρα μήκος και πλάτος 24 εκατοστά.

Περιέχει όλα τα ιδεολογικά και οργανωτικά στοιχεία της κοινότητας, χωρίζεται σε τρία μέρη:

Α) Εισαγωγή και μύηση στην αδελφότητα. Ιδεολογική κατήχηση και εισαγωγή στη θεωρία της ύπαρξης των δύο αντιμαχόμενων πνευμάτων.

Β) Βασικοί θεσμοί της αδελφότητας, τρόπος λειτουργίας της γενικής συνεδρίας των μελών, δείγματα ιερουργίας, μύηση στην αρχή της κοινοκτημοσύνης, πειθαρχικοί κανόνες.

Γ) Οδηγίες για τα θρησκευτικά καθήκοντα και τις κοινωνικές υποχρεώσεις του Μεγάλου Διδασκάλου ή του Δασκάλου της Δικαιοσύνης.

Το έργο τελειώνει με ένα ποίημα, σε πρώτο πρόσωπο που υποτίθεται πως είναι ο ίδιος ο Δάσκαλος της Δικαιοσύνης και θυμίζει Βιβλικούς Ψαλμούς.

Σας παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τον κανόνα :

"… Ο Δάσκαλος της Δικαιοσύνης θα αποδεχθεί την Διαθήκη της Χάρης του Κυρίου του Θεού όλους εκείνους, που αποφάσισαν ελεύθερα να ακολουθήσουν τα Προστάγματά του."

Και αυτοί που γεννιούνται  από την αληθινή πηγή, από την πηγή που βγαίνει το Φως, και αυτοί είναι τα παιδιά της Δικαιοσύνης του Θεού.

Γιατί ο Θεός έδωσε εξουσία και δύναμη στα δύο Πνεύματα.

Και τα όρισε να επηρεάζουν τον άνθρωπο  μέχρι την ημέρα της Παρουσίας Του.

Και γνωρίζει τις πράξεις τους στον αιώνα.

Κι ο άνθρωπος εξουσιάζεται από τα δύο πνεύματα.

Και μέσα στην καρδιά του η Αλήθεια  αποστρέφεται το Ψέμα και το Ψέμα μισεί την αλήθεια.

Και η Κρίση θα γίνει στο τέλος των αιώνων με την Παρουσία του Κυρίου του Θεού και οι άνθρωποι που ακολουθούν των Άρχοντα, που εξουσιάζει το Φως, θα έχουν στην καρδιά τους περισσότερα μέρη Αλήθειας και λιγότερα μέρη Παραπλάνησης."

"Αδελφέ .… και θα καθοδηγείς τον κάθε άνθρωπο στην Αλήθεια με καλοσύνη κι αγάπη.

Και κανείς άνθρωπος δε θα μιλάει στον άλλο με θυμό, με κακία, ή με αλαζονεία, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο θυμίζει τους βέβηλους δρόμους της πλάνης…"

"…και κανείς δε θα κατηγορήσει τον αδελφό του στο Συμβούλιο των Πολλών, αν δεν φροντίσει προηγουμένως να τον σώσει από το πνεύμα της πλάνης.

 Αυτός είναι ο δρόμος της Αλήθειας και αυτόν θα ακολουθούν οι άνθρωποι, ο καθένας δίπλα στον αδελφό του, όπου κι αν βρίσκονται.

Ο κατώτερος θα υπακούσει στον ανώτερο, στη γνώση και στην αγνότητα των πράξεων."

"… ο άνθρωπος δεν θα μιλήσει πριν από τον ανώτερό του και δεν θα διακόψει τον κατώτερό του, όταν μιλάει.

Ο κάθε άνθρωπος θα μιλάει με την σειρά του.

Στη συγκέντρωση της Συνάθροισης κανείς δε θα μιλήσει χωρίς την άδειά της και χωρίς την άδεια του Επόπτη της Στοάς.

Αν ένας άνθρωπος έχει κάτι να πει, χωρίς να είναι η σειρά του, πρέπει να πει θέλω να μιλήσω στην Συνάθροιση.

Κι αν η Συνάθροιση του επιτρέψει να μιλήσει θα μιλήσει…"

"… Ο Δάσκαλος δε θα μιλήσει για την Δικαιοσύνη σ' εκείνους που διάλεξαν το δρόμο της πλάνης.

Θα καθοδηγήσει εκείνους που διάλεξαν την Αλήθεια, κι ανάλογα με το πνεύμα του καθενός, ανάλογα με το νόμο της κάθε εποχής του χρόνου, θα αποκαλύψει τα Μυστήρια της Αλήθειας στους ανθρώπους της αδελφότητας.

Θα φωτίσει τον δρόμο εκείνων που διάλεξαν την τελειότητα…"

"… Στο χέρι Του η αδικία της καρδιάς μου.

Το φως ξεπήδησε από την πηγή της Γνώσης Του.

Τα μάτια μου θαμπώθηκαν από το Έργο Του.

Το φως της καρδιάς μου ορίζεται από τα Μυστήριά Του.

Εκείνος είναι ο Αιώνιος.

Εκείνος το στήριγμα του δεξιού μου χεριού.

Εκείνος ο δρόμος μου ανάμεσα από τα βράχια.

Τίποτα δεν τα μετακινεί, μόνο η θέλησή Του.

Τα βράχια ολόγυρα είναι η αλήθεια του Θεού.

Η καλοσύνη του το στήριγμα του δεξιού μου χεριού.

Από την πηγή της δικαιοσύνης Του πηγάζει η δικαιοσύνη μου.

Από τα φοβερά Μυστήριά Του το Φως της καρδιάς μου.

Τα μάτια μου φωτίστηκαν και είδαν την αιωνιότητα.

Αντίκρισαν τα απαγορευμένα για τον άνθρωπο, που μόνο η Θεϊκή γνώση σχεδιάζει, αυτά που είναι γραμμένα από τους υιούς του ανθρώπου, μέσα στην πηγή της Δικαιοσύνης, μέσα στην κρύπτη της δύναμης, μέσα στο ποτάμι της Δόξας.

Μόνο ο Θεός αποφασίζει το τι θα μάθουν αυτοί που διάλεξαν ελεύθερα τον Δρόμο Του, τι είναι ο υιός του ανθρώπου, μπρος στην μεγαλοσύνη του Έργου Σου, τι είναι το γέννημα της γυναίκας Εμπρός Σου, ένα ζυμάρι από σκόνη, τροφή για τα σκουλήκια. Μια χούφτα χώμα, μια αδραξιά πηλός. Γεννιέται από την σκόνη και ξαναγίνεται σκόνη. Τι απόκριση να δώσει αυτή η χούφτα από χώμα. Ποια διδαχή, ποια συμβουλή, ποια σοφία μπορεί να καταλάβει…"  

    Ελπίζοντας να μην σας κούρασα υπερβολικά, θα τελειώσω με το προσωπικό μου συμπέρασμα που πιστεύω πως το αντιληφθήκατε όλοι σας ανάμεσα στις γραμμές του πίνακα χάραξης μου.

    Παρότι τα χειρόγραφα αυτά τελικά μεταφράστηκαν γύρω στο 1960 και δημιούργησαν διάφορες δογματικές αντιδικίες στις  Χριστιανικές Εκκλησίες που ακόμη και σήμερα πολλές από αυτές αντιμάχονται την γνησιότητα των κειμένων, εκείνο που μου προξένησε την προσοχή ήταν ότι πριν από 2000 χρόνια κάποια αδελφότητα που είχαν βρει τον δρόμο προς Τον Ένα και Μοναδικό Θεό, είχαν την δομή τα τυπικά και την οργάνωση και πολλές από τις ιδέες που ευαγγελίζεται τα τελευταία 500 χρόνια ο Ελευθεροτεκτονισμός.