ΟΡΙΟΘΕΣΙΑ Land Marks

 ΟΡΙΟΘΕΣΙΑ

 Η καταγωγή του Ελευθεροτεκτονισμού είπαμε είναι διττή. Αφ' ενός έλκεται από τα εργατικά σωματεία των Λιθοτόμων του Μεσαίωνα, αφετέρου όμως η θεωρητική του και φιλοσοφική του καταγωγή, είναι παλαιότερη και προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια και τις αρχαίες παραδόσεις. Από αυτά τα δύο γεννήθηκε ο θεωρητικός ελευθεροτεκτονισμός, ο οποίος στην αρχή είχε μόνο τρεις συμβολικούς βαθμούς. ( Μαθητής- Εταίρος (σύντροφος)- Διδάσκαλος).

Η πρώτη Μεγάλη Στοά δημιουργήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1717 ανήμερα της γιορτής του Αγ. Ιωάννη. Αρχικά συγκροτήθηκε από τέσσερις Στοές, του Λονδίνου, που σε κοινή τους διακήρυξη τάχθηκαν υπέρ της ενοποίησης, αποφάσισαν να συγχωνευθούν σε οργανισμό, και εξέλεξαν μία Μεγάλη Στοά ως διοικητικό όργανο.

Στα 1722 ο James Aderson ο οποίος ήταν λειτουργός της Σκωτικής Εκκλησίας στο Saint Janes και ο John Desaquliers ο οποίος ήταν φιλόσοφος και στενός φίλος του Νεύτωνα, συνέταξαν, μετά από εντολή της Μεγάλης Ανατολής τα Τεκτονικά Συντάγματα. Εξέφρασαν αυτά που έμελλαν να γίνουν τώρα τα οικεία και βασικά δόγματα της Μεγάλης Στοάς. Το πρώτο άρθρο, με την απόλυτή του πίστη στο ιδεώδες της ανεξιθρηκείας έγινε αντικείμενο συζητήσεων, και αντιθέσεων.

 Έγραφε: " Αλλά τώρα θεωρείται σκοπιμότερο να είναι απλά υποχρεωμένοι να υπακούν σ' εκείνη τη θρησκεία που όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται, διατηρώντας τις προσωπικές τους απόψεις για τον εαυτό τους".

Το δεύτερο δηλώνει ξεκάθαρα ότι: "Ένας Τέκτων δεν πρέπει ποτέ να συμμετέχει σε δολοπλοκίες και συνομωσίες εναντίον της ειρήνης και της ευημερίας του Έθνους".

Στα μεγάλα Συντάγματα ο αριθμός των βαθμών μεγάλωσε στους 33, ενώ ο τελευταίος του δόγματος της τελειοποιήσεως έγινε ο 32ος του Αρχαίου και Παραδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, του οποίου η ανώτατη διοίκηση ανετέθη στο Ύπατο Συμβούλιο των 33ων.

Παράλληλα με τα Μεγάλα Συντάγματα, άρχισε να γίνεται και η καταγραφή και άλλων θεμελιωδών διατάξεων του Τεκτονισμού.

Αυτά ονομάστηκαν Land marks (Οριοθέσια).

Τα οριοθέσια ήταν επί αιώνες άγραφα και μεταδίδονταν από Τέκτονες, από γενιά σε γενιά με την παράδοση, ή μάλλον με την έμπρακτη άσκησή τους, οι μυούμενοι στο Τάγμα, έδιναν την επίσημη διαβεβαίωση ότι θα τηρούσαν αυτά πιστά.

Ο δε Σεβάσμιοι Διδάσκαλοι των Στοών, κατά την εγκατάσταση τους, ορκίζονταν να μην παραβούν ποτέ αυτά και υπενθυμίζετο  σ' αυτούς, από εκείνον που τους εγκαθιστούσε, ότι, "ουδενί πρόσωπο, και ουδενί σώματι δίδεται τροποποιεί η νεωτερίζει εν τη αρχαία Τεκτονική».

Ο μεγάλος Τέκτονας Δρ. Όλιβερ το 1763 κατέγραψε 40 συνολικά Οριοθέσια.

( Ο αδελφός  Mackey το 1858 κατέγραψε 25 Οριοθέσια).

Ο κατάλογος λοιπόν όπου καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να θίξει ή να τροποποιήσει είναι οι εξής:

1) Η πίστης εις την ύπαρξη Θεού ο οποίος είναι και ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος. Σ' αυτό το πρώτο οριοθέσιο ανακηρύσσεται η ανεξιθρησκεία, για τον κάθε Τέκτονα, και αναγνωρίζεται από τον Παγκόσμιο Τεκτονισμό. Για τον κάθε άνθρωπο, αναδεικνύοντας έτσι την φιλοσοφική του υπόσταση και κρατώντας απόσταση στα θέματα πίστεως.

2) Η αθανασία της ψυχής είναι μια αντίληψη που όλες οι αρχαίες φιλοσοφικές σχολές και ιερατεία παραδέχονταν, και ιδιαίτερα στον Τεκτονισμό. Όπου η αντίληψη του, περί θανάτου περιλαμβάνει μόνο το σώμα και όχι την ιερή σπίθα που το κάθε σαρκίο περικλείει και ονομάζεται ψυχή. Η θεώρησις του ανθρώπου υπό την έννοια της Αδελφότητας εκ κοινού Πατρός.

3) Η έννοια της αδελφότητας εμπνέει κάθε τέκτονα, το να θεωρεί κάθε άνθρωπο αδελφό του και ιδιαίτερα κάθε αδελφό Τέκτονα. Η φιλοσοφική προσέγγιση της αδελφότητας μέσα από έναν κοινό πατέρα (Μ.Α.Τ.Σ.), περιλαμβάνει μόνο το έργο υπέρ της ισότητας, αδελφότητας, και ελευθερίας προς την ανθρωπότητα.

4)Η υποχρέωσης όπως εις πάσαν Ελευθεροτεκτονικήν  σύναξιν ή εργασία, εντός Στοά υπάρχουν εις ορισμένην θέσιν τα τρία Μεγάλα Φώτα  ήτοι: Η Βίβλος, ο Γνώμων, και ο Διαβήτης. Η Βίβλος αυτή δεν πρέπει να είναι πάντοτε η Παλαιά ή Καινή Διαθήκη, αλλά το βιβλίον το οποίον εκ της κρατούσας εν τη χώρα θρησκείας θεωρείται περιέχον την αποκαλυφθείσαν βούλησιν του Μ.Α.Τ.Σ. (Εν τούτοις σε κάποιο Γαλλικό δόγμα υπάρχει ένα λευκό βιβλίο, για όποιους είναι άθεοι ή μάλλον άθρησκοι. Όμως η πίστη στην αθανασία της ψυχής προϋποθέτει την αναγνώριση του Θεού, σαν δημιουργό της ψυχής του καθενός μας, ως εκ τούτου λοιπόν οι άθεοι δεν γίνονται δεκτοί σ' όλες τις στοές.)

5) Η διοίκηση της Μεγάλης Στοάς υπό του Μεγάλου Διδασκάλου.

6) Το προνόμιο του Μεγάλου Διδασκάλου όπως προεδρεύει πάσης  ελευθεροτεκτονικής συνάξεως εις ην τυχόν παρευρίσκεται.

7) Το δικαίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου όπως αποδίδει την Ελευθεροτεκτονικήν ιδιότητα ή βαθμόν δια προσβλέψεως ή ορκωμοσίας.

8) Ο Μέγας Διδάσκαλος έχει το προνόμιο να χορηγεί ή να αρνείται την χορήγησιν προσωρινής αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας νέων στοών.

9) Η δυνατότης  όπως τρεις (3) Συμβολικαί Στοαί συγκροτήσουν Μεγάλην Στοάν.

10) Η ιδιότης της Μεγάλης Συνελεύσεως ως κυρίαρχου σώματος της Αδελφότητας.

11) Η διακυβέρνησις της Στοάς υφ' ενός Σεβασμίου και δύο Εποπτών.

12) Η απαγόρευσις της εκλογής Αδελφού εις το αξίωμα του Σεβασμίου χαρτοδοτηθείσης Στοάς μη έχοντος θητεύσει ως Διδάσκαλος Τέκτων εις το αξίωμα του Επόπτου. Εξαίρεση αποτελεί η πρώτη μετά την ίδρυση της Στοάς εκλογή Σεβασμίου.

13) Η απαγόρευση της εισόδου εις την Στοάν παντός επισκέπτου αγνώστου εις τους παρόντας Αδελφούς άνευ προηγούμενης κεραμώσεως αυτού κατά το Τυπικόν. Η κεράμωσις είναι δυνατόν να παραληφθεί μόνον εάν ο επισκέπτης είναι γνωστός εις ένα των Αδελφών όστις και εγγυάται περί της Τεκτονικής ιδιότητος του επισκέπτου.

14) Η υποχρέωσις της κανονικής στεγάσεως της Στοάς ευρισκομένης εις εργασίαν.

15) Η απαγόρευσις της επεμβάσεως οιασδήποτε Στοάς εις τας εργασίας ή τας δραστηριότητας ετέρας.

16) Η απαγόρευσις εις την Στοάν να δικάσει τον Σεβάσμιο αυτής.

17) Η απαγόρευσις εις την Στοάν όπως αναβάλει τας εργασίας της.

18) Το αναπαλλοτρίωτον δικαίωμα του Σεβασμίου και των Εποπτών χαρτοδοτηθείσης Στοάς όπως την εκπροσωπούν εις την Μεγάλην Στοάν της οποίας και αποτελούν μέλη.

19) Η αναπλήρωσις απουσιάζοντος ή κωλυόμενου Σεβασμίου Διδασκάλου υπό του Τέως ή ενός των Πρώην Σεβασμίων Διδασκάλων.

20) Η απαγόρευσις ασκήσεως προσφυγής της Στοάς εναντίον αποφάσεως του Σεβασμίου αυτής.

21) Η πλήρωσις των θέσεων των Κυρίων Αξιωματικών της Στοάς.

22) Η υποχρέωσις των Ελευθεροτεκτόνων όπως τηρούν εκουσίως την υπεσχημένην υπακοήν εις τον Τεκτονικόν Νόμον και τας Τεκτονικάς Αρχάς.

23) Η Τεκτονική Διδασκαλία αποτελεί αμοιβαίο δικαίωμα και καθήκον των Ελευθεροτεκτόνων. (Πρέπει να γίνεται χωρίς εγωισμό, να μπορεί να δεχθεί ο ένας τον άλλο, και αν διαφωνεί να σεβαστεί την άποψή του. Στην πρόταση του τυπικού μας "οι αδελφοί μου με αναγνωρίζουν ως Τέκτονα Σεβάσμιε Διδάσκαλε.", βρίσκουμε ότι κυρίως οι πράξεις του τέκτονα είναι αυτές που προσδιορίζουν την Τεκτονική δράση, η οποία είναι προερχόμενη από τα υψηλά ιδεώδη του Τεκτονισμού).

24) Η συνέχισης της υπαγωγής εις την πειθαρχικήν δικαιοδοσίαν του Ελευθεροτεκτονισμού παντός Ελευθεροτέκτονος έστω και εάν ούτος δεν ανήκει εις την ενεργόν δύναμιν Στοάς. (Άπαξ Τέκτων για πάντα Τέκτων).

25) Η μη αυτόματος επανένταξις εις την δύναμιν των ενεργών μελών Στοάς τινός Ελευθεροτέκτονος εις τον οποίον η Μεγάλη Στοά επαναπέδωσεν την Ελευθεροτεκτονική ιδιότητα.

26) Η υπαγωγή παντός Ελευθεροτέκτονος εις τους Νόμους και Κανονισμούς της Τεκτονικής Δυνάμεως εις την δικαιοδοσίαν της οποίας υπάγεται λόγω τόπου διαμονής έστω και αν δεν είναι μέλος μιας εκ των Στοών της Δυνάμεως αυτής. Η τυχόν μη υιοθέτησις του δεν απαλλάσσει αυτόν από της υποχρεώσεως όπως τηρεί τους Νόμους της Μεγάλης στοάς.

27) Η αποφυγή αντιδικιών και δικαστικών αγώνων ενώπιον πολιτικών ή ποινικών Δικαστηρίων μεταξύ Αδελφών, δεδομένου ότι αύται αντιβαίνουν προς τους Νόμους και Κανονισμούς του Ελευθεροτεκτονισμού.

28) Το δικαίωμα παντός Ελευθεροτέκτονος να εφεσιβάλει εις την Μεγάλην Στοάν ή την Γενικήν Συνέλευσιν την εναντίον του απόφασιν των Αδελφών της Μητρικής Στοάς.

29) Το απαραβίαστο των μυστικών της Αδελφότητος. (Δεν είναι κάποιο υψηλό μυστικό το οποίο πρέπει να διαφυλαχθεί, αλλά τα Τεκτονικά έργα δεν πρέπει να γίνονται προς επίδειξη φιλαυτίας. Όσο το απαραβίαστο των μυστικών τηρείται άλλο τόσο ο Τέκτονας γίνεται ένας ταπεινός φιλόσοφος της ζωής, και ένας φορέας και εκφραστής υψηλών ιδεών. Όμως επειδή ο Τεκτονισμός  καταδιώκεται και κατακρίνεται, γι' αυτό και οι Τέκτονες διαφυλάσσουν τις ιδέες, τις εργασίες, ακόμα πολλές φορές και την Τεκτονική τους ιδιότητα).

30) Τα θέσμια της Τεκτονικής παραδόσεως.

31) Τα μέσα αναγνωρίσεως: Σημεία, Λέξεις, Χειραψία.

32) Ο Χιραμικός μύθος ως περιεχόμενον του Τρίτου Βαθμού.

33) Η απαγόρευσις της εισδοχής υποψηφίου εις κανονικήν Στοάν άνευ προηγουμένης δεούσης ερεύνης του χαρακτήρος του και του προτέρου βίου του, καθ' ην θα πρέπει κατ' ελάχιστον να διαπιστώνεται ότι ο υποψήφιος είναι: ανήρ, ελεύθερος, ωρίμου ηλικίας, καλής κοινωνικής μαρτυρίας, ειλικρινής, πιστεύων εις την ύπαρξιν ενός και μόνον Θεού και εις την αθανασίαν της ψυχής και τέλος ότι δεν παρεμποδίζεται υπό τινός σωματικής ή πνευματικής ανεπάρκειας ή αναπηρίας, ίνα κατανοήσει και εφαρμόσει το περιεχόμενον του Ελευθεροτεκτονισμού. (Όσο για τις γυναίκες πρέπει κατ' αρχάς να πούμε ότι τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στην ηπειρωτική Ευρώπη και οι συντεχνίες και τα επαγγέλματα δέχονταν γυναίκες στον βαθμό του διδασκάλου. Στο βιβλίο των επαγγελμάτων Etiene Boibeau ένα χειρόγραφο του 1268 με πολλές γκραβούρες γυναικών διδασκάλων, όπως και στα καταστατικά της συντεχνίας των ξυλουργών του Norwich στα 1375 , όπως ακόμα και στο καταστατικό της Στοάς της Υόρκης. Η πρώτη γυναίκα η Maria Deraisme μυείται στις 14 Ιανουαρίου του 1882. Το 1894 ιδρύθηκε και το πρώτο μικτό Τεκτονικό Τάγμα το Drit Human. (Ανθρώπινο δίκαιο).

34) Το δικαίωμα του Ελευθεροτέκτονος να επισκέπτεται άλλας κανονικάς Στοάς.

35)Η ισότις μεταξύ πάντων των Ελευθεροτεκτόνων.

36) Η υποχρέωσις των Ελευθεροτεκτόνων όπως συγκροτόνται, συντάσσονται και εργάζονται κατά Στοάς.

37) Η διάκρισις του Συμβολικού Ελευθεροτεκτονισμού εις τρεις βαθμούς, ήτοι του Μαθητού, του Εταίρου και του Διδασκάλου.

38) Η απαγόρευσις πάσης θρησκευτικής ή πολιτικής συζητήσεως ή δραστηριότητος εις τας εργασίας των Ελευθεροτεκτονικών Σωμάτων.

39) Η υποχρέωσις του Ελευθεροτέκτονος να φέρει ανάλογον περίζωμα εις απάσας τας Ελευθεροτεκτονικάς εργασίας.

40) Οιαδήποτε Τεκτονική συνάφεια μετ' ατάκτου, παυθέντος ή αποπεμφθέντος Τέκτονος αποτελεί αθέτησιν καθήκοντος και παράβασιν του Τεκτονικού Νόμου.

41) Το αναλλοίωτον των Οριοθεσίων.

42) Η ύπαρξις των Οριοθεσίων.