ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΟΣ

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΟΣ ΚΑΤΑ RAGON

Πίνακας χάραξης φιλτάτου αδελφού Ορφέα 30ου

Έτος Φωτός 23η ημέρα 7ου μήνα 6007

Βοήθημα Β’ Επόπτου φροντιστηρίων μαθητών

Ερώτηση : Αδελφέ, Α’ Επόπτα είσθε Τέκτων;

Απάντηση : Οι Αδελφοί με αναγνωρίζουν ως Τέκτονα,

Ερώτηση. Ε: Τι είναι ο Τέκτων;

Α. Άνθρωπος ελεύθερος και. χρηστοήθης, φίλος και του πλουσίου και του φτω­χού, αν είναι ενάρετοι.

Ε. Τι είναι ο Ελευθεροτεκτονισμός;

Α. Είναι μια εσωτερική εταιρία εκλεκτών ανθρώπων, της οποίας η δοξασία έ­χει βάση τον Μ.Α.Τ.Σ., που είναι ο Θεός όπως το πιστεύω του καθενός ανθρώπου. Για κανόνα έχει τον νόμο της φύ­σεως, για αιτία έχει την αλήθεια, την ελευθερία, το ηθικό φως. Οι αρχές της είναι η ισότητα, η αδελφότητα, η φιλανθρωπία και η ελευθερία. Καρπός της είναι η αρετή, η κοινωνικότητα, η πρόοδος. Σκοπός της είναι η ευημερία των λαών, τους οποί­ους προσπαθεί να ενώσει κάτω από ένα λάβαρο. Το κέντρο της και η επικράτεια της βρίσκονται παντού όπου υπάρχει το ανθρώπινο γένος.

Ε. Ποια είναι τα καθήκοντα του Τέκτονος;

Α. Τιμούμε και σεβόμαστε τον Μέγα Αρχιτέκτονα των κόσμων. Τον ευχαριστούμε, με .τις κα­λές πράξεις προς τον πλησίον, για τα πάμπολλα αγαθά που μας δίνει.

Θεωρού­με όλους τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουμε διάκριση τάξεως ή χρώματος ως ίσους με μας και ως αδελφούς μας. Καταπολεμάμε την φιλοδοξία, την υπερηφά­νεια, το σφάλμα και τις προλήψεις. Πολεμάμε εναντίον της άγνοιας, του ψεύ­δους·, του φανατισμού και της δεισιδαιμονίας, γιατί αυτές οι τέσσερις πλη­γές προκαλούν όλα τα κακά που πλήττουν την ανθρωπότητα και καθυστερούν την πρόοδο της. Συνιστούμε την αμοιβαία δικαιοσύνη, αληθινό φύλακα των δικαιωμάτων και των συμφερόντων όλων, καθώς και την ανοχή που αφήνει τον καθένα "να πιστεύει και να σκέπτεται ελευθέρα. Οικτίρουμε αυτόν που έχει πλανη­θεί και προσπαθούμε να τον οδηγήσουμε ξανά στον αληθινό δρόμο. Τέλος, σπεύδουμε να βοηθήσουμε, όσο μπορούμε, τον δυστυχή και τον ενδεή. Όλα αυτά τα επιτελούμε γιατί έχουμε την πίστη που δίνει το θάρρος και οδηγεί στην πρόοδο, γιατί έχουμε την επιμονή την καρτερία, που οδηγεί στην ανα­τροπή των εμποδίων, γιατί έχουμε την αφοσίωση που έχει σαν αποτέλεσμα την τέλεση του , καλού, έστω κι' αν κινδυνεύσουμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς να περι­μένουμε καμία άλλη ανταμοιβή εκτός από την μαρτυρία της συνειδήσεως.

Ε. Πώς θα γνωρίσω ότι είσθε Τέκτων;

Α. Δια του σημείου, των λέξεων και της χειραψίας μου.

Ε. Πως γίνεται το σημείο;

Α. Δια του γνώμονας της στάθμης και της καθέτου, «κάνει το σημείο»

Ε. Τι σημαίνει το σημείο;

Α. Ότι θα προτιμήσω να κοπεί ο λαιμός μου παρά να αποκαλύψω τα μυστήριά μας.

Ε. Αδελφέ Δοκιμαστά, δώστε τη χειραψία στον Αδ. Α' Επόπτη. «Δίδεται»

Α. Είναι σωστή, Αδελφέ Σεβάσμιε.

Ε. Δώστε μου την ιερή λέξη.

Α. Δεν γνωρίζω ούτε ανάγνωση , ούτε γραφή. 
Δεν μπορώ παρά να συλλα­βίζω: πέστε μου το πρώτο γράμμα, και θα σας πω. το δεύτερο. «Συλλαβίζετε η λέξη»

Ε. Τι σημαίνει;

Α. Αυτή η λέξη σημαίνει "Δύναμη". Παραφράζεται ως "Επιμονή στο καλό".

Ε. Δώστε μου το σύνθημα εισόδου.

Α. Τ…………………... «Δίδεται ολόκληρο»

Ε. Τι σημαίνει και γιατί επιλέχθηκε αυτή η λέξη;

Α. Ο Τεκτονισμός σέβεται τον αριθμό τρία, γιατί το τρίγωνο, σύμβολο της Θεότητας, αναπαριστά, τα τρία βασίλεια της φύσεως, τα οποία πρέπει να κάνει ο Τέκτων αντικείμενο της μελέτης του. Το πρώτο βασίλειο, το ορυκτό, ανήκει σ' αυτόν τον Βαθμό. Επιλέχθηκε, λοιπόν, ο Τ..., γιος του Λαμέθ, γιατί ήταν ο εφευρέτης της τέχνης της επεξεργασίας των μετάλλων, καθώς, επίσης, γιατί αυτό το όνομα που σημαίνει Ρ0SSEESSIO ORBIS, θέλει να πει ότι η τεκτονική επιρροή ασκεί την επικράτεια της σ' όλους τους λαούς της γήινης σφαίρας. Σημείωση . Λόγω της διπλής του σημασίας, αυτό το σύνθημα εισόδου, ευφυώς διαλεγμένο, έγινε ολοκληρωτικά μέρος του δόγματος, και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το απορρίψει.

Ο Μαθητής του Σκωτικού τύπου δεν έχει σύνθημα εισόδου γιατί, στην Αίγυπτο, ο μυημένος του 1ου Βαθμού έμενε τρία χρόνια χωρίς, να επικοινωνεί με τον βέβηλο κόσμο, και σε περίπτωση που έβγαινε έξω, δεν μπορούσε πια να γυρίσει. Αντίθετα, ο μεμυημένος του 2ου Βαθμού κατείχε σύνθημα εισόδου γιατί μερικές φορές την εβδομάδα, είχε άδεια εξόδου. Αυτή, όμως, η εποχή πέρασε , και επειδή οι Μαθητές Τέκτονες ζουν μέσα στον κόσμο , επισκέπτονται διάφορες Στοές και δεν παίρνουν μέρος στα Τεκτονικά μυστήρια παρά μερικές μόνον φορές τον μήνα, πρέπει έχουν ένα σύνθημα εισόδου που το Γαλλικό Δόγμα καλώς τους έδωσε.

Τα νέα τυπικά, που φτιάχτηκαν το 1858, εσφαλμένα το κατήργησαν. Θα αισθανθούμε όμως την ανάγκη να τον ξαναυιοθετήσουμε.

Ε. Γιατί ζητήσατε να γίνεται δεκτός ως Τέκτων;

Α. Γιατί ήμουν μέσα στα σκοτάδια και επιθύμησα να δω το Φως.

Ε Ποιος σας παρουσίασε στη Στοά;

Α. Ένας ενάρετος φίλος, που αργότερα τον αναγνώρισα για αδελφό.

Ε. Σε ποια κατάσταση παρουσιασθήκατε;.

Α. Ούτε γυμνός, ούτε ντυμένος, στερημένος από όλα τα μέταλλα, εμβλή­ματα των ελαττωμάτων, για να θυμηθώ την πρωτόγονη κατάσταση της αν­θρωπότητας πριν από την εποχή του πολιτισμού της.
Ε. Που γίνατε δεκτός;
Α. Σε μια Στοά κανονική και τέλεια.

Ε. Τι απαιτείται για να είναι μια Στοά κανονική και τέλεια;

Α. Τρεις την κυβερνούν, πέντε την συνθέτουν και επτά την κάνουν κανονική κα ι τέλεια.

Ε . Πως εισαχθήκατε ;

Α. Δια των τριών κρούσεων που σημαίνουν: ζητείστε και θα λάβετε, ψάξτε και θα βρείτε, κτυπήστε και θα σας ανοίξουν.

Ε. Τι σας παρήγαγαν αυτές οι τρεις κρούσεις;

Α. Έναν δοκιμαστή που ρώτησε το όνομα το επίθετο και την πατρίδα μου, καθώς και αν επιθυμούσα να γίνω δεκτός σαν Τέκτων.

Ε. Τι σας έκανε ο Αδελφός Δοκιμαστής;

Α. Με εισήγαγε μεταξύ των δυο Εποπτών, με έκανε να ταξιδέψω -να πε­ριοδεύσω- για να θυμηθώ τις δυσκολίες και τις θλίψεις της ζωής. Με εξάγνισε δια των στοιχείων και, αφού ικανοποίησα όλες τις ερωτήσεις του Σεβάσμιου, οδηγήθηκα κοντά στον βωμό. Είχα γυμνό το δεξί γόνατο, γυμνό το δεξί χέρι πάνω στον γνώμονα και διαβήτη στο βιβλίο του Νόμου, και της τάξεως. Με το αρι­στερό χέρι κρατούσα διαβήτη ανοίγματος ενενήντα μοιρών του οποίου το ένα σκέλος στηριζόταν στο αριστερό στήθος μου που ήταν γυμνωμένο. Σ' αυτήν την στάση ανέλαβα την υποχρέωση να φυλάξω τα μυστικά του Τάγματος.

Ε. Τι είδατε εισερχόμενος στη Στοά;

Α. Τίποτα, Σεβάσμιε, ένα βαρύ κάλυμμα κάλυπτε τα μάτια μου.

Ε. Τι είδατε όταν σας δόθηκε το φως;

Α. Βρέθηκα στη δύση πάνω στο μωσαϊκό δάπεδο, μεταξύ των δυο Στηλών που στην κορυφή τους είχαν ρόδια. Ο τόπος, φωτισμένος από τρία φώτα, είναι ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο του οποίου ο κυανούς θόλος έχει διάσπαρτα αστέρια. Στην Ανατολή, πάνω σε μια εξέδρα με τρεις βαθμίδες, που τελειώνει σε ημικύκλιο, κάθεται ο Σεβάσμιος, που φέρει σαν έμβλημα τον γνώμονα. Πάνω από το κεφάλι του βρίσκεται ένα κυανού σκήνωμα με χρυσούς θυσάνους. Μπροστά του είναι ένα τραπέζι πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένη η πύρινη ρομφαία ξίφος του Σεβασμίου. Κοντά στις Στήλες βρίσκονται οι δυο Επόπτες , φέροντες τα εμβλήματα τους, δίπλα στην έδρα του Α Επόπτου ο ακατέργαστος λίθος, στα πλάγια της αίθουσας πολλοί Αδελφοί και στους τοίχους πολεμικά τρόπαια ανάμικτα με εμβλήματα των τεχνών, της επιστή­μης, της γεωργίας και της αρχιτεκτονικής.

Ε. Μπορείτε να μου δώσετε την εξήγηση μερικών εμβλημάτων και όσων πε­ριγράψατε;

Α. Το κάλυμμα των ματιών είναι μια αισθητή εικόνα του σκοταδιού και. των προκαταλήψεων του αιώνα, καθώς και της ανάγκης όλων των ανθρώπων να αναζητήσουν το φως μεταξύ των μεμυημένων. Το ξυπόλητο δεξί πόδι είναι σημείο σεβασμού: "βγάλε τα σανδάλια σου" λέει στον Μωυσή μια τρομερή φωνή, "ο τόπος στον οποίο εισέρχεσαι είναι άγιος". Το αριστερό στήθος και το αριστερό μπράτσο που γυμνώνονται, συμβολίζουν ότι ο υποψήφιος αφιερώνει το χέρι του στο Τάγμα και την καρδιά του στους Αδελφούς του. Η μύτη του διαβήτη πάνω στο γυμνό στήθος, έδρα της συνειδήσεως, πρέπει να του υπενθυμίζει την περασμένη του ζωή, κατά την διάρκεια της οποίας οι πράξεις του δεν ρυθμίζονταν, ίσως πάντοτε συμφωνά με το σύμβολο της ακρίβειας που πρέπει από εδώ και .πέρα να ρυθμίζει τις σκέψεις και τις πράξεις του. Ο Διαβήτης είναι, επίσης, σύμβολο των σχέσεων του Τέκτονος με τους Αδελφούς του και με τους άλλους ανθρώπους. Η μια του πλευρά παραμένει σταθερή σχημα­τίζοντας ένα κεντρικό σημείο γύρω από το οποίο η άλλη πλευρά μπορεί, μεταβάλλοντας το άνοιγμα, να διαγράψει αναρίθμητους κύκλους, που απεικονίζουν στις Στοές μας και τον Ελευθεροτεκτονισμό, η επέκταση του οποίου μπορεί να είναι απεριόριστη. Ένα σημείο περικλείει μια σκέψη που, για τον μυημένο, η έννοια της έχει πάντοτε σημασία. Τα δύο γρή­γορα κτυπήματα της κρούσεως σημειώνουν τον ζήλο του Τέκτονος, το δε πιο αργό κτύπημα δηλώνει την επιμονή του στο, καλό. Τα τρία βήματα σχηματίζουν ορθές γωνίες κάθε φορά που ενώνονται τα πόδια, για να δεί­ξουν ότι η ευθύτητα είναι απαραίτητη γι "αυτόν που θέλει να φθάσει στην επιστήμη και στην αρετή. Οι τρεις περιοδείες συμβολίζουν τα ταξίδια που έκαναν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, ιδρυτές των μυστηρίων, για να αποκτήσουν νέες γνώσεις. Ο αριθμός τους /τρία/ συμβολίζει τις περιοχές όπου καλλιεργήθηκαν πρωταρχικά οι επιστήμες, όπου πήγαιναν οι σοφοί όλων των χωρών για να μελετήσουν. Οι περιοχές αυτές ήσαν η Περσία, η Φοινίκη και η Αίγυπτος.

Οι εξαγνισμοί που συνοδεύουν αυτές τις περιοδείες υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ αρκετά αγνός για να φθάσει στον ναό της φιλοσοφίας, ο Επίκτητος είπε : "σκέψου πώς να κάνεις το δοχείο σου καθαρό, πριν βάλεις μέσα του κάτι". Η ηλικία του μαθητού είναι τριών ετών, γιατί, κατά την αρχαιότητα, ο υποψήφιος δεν γινόταν δεκτός πριν περάσει αυτό το χρονικό διάστημα. Όταν ρωτάμε έναν Αδελ­φό ποια είναι η ηλικία του, τον ρωτάμε ποιο βαθμό έχει». Ο ακατέργαστος λίθος είναι το έμβλημα του μαθητού, γιατί βγαίνοντας από το λατομείο αντιπροσωπεύει την ατελή κατάσταση της φύσεως μας. Οι δυο Στήλες θεω­ρείται ότι έχουν ύψος 18 πήχεις, περιφέρεια 12 πήχεις, 12 στη βάση τους και 5 στα κιονόκρανα τους, σύνολον 47, αριθμός όμοιος με τον αρι­θμό των αστερισμών και των ζωδιακών σημείων, δηλαδή, του ουράνιου κόσμου. Οι διαστάσεις τους είναι αντίθετες με κάθε κανόνα αρχιτεκτονικής για να μας αναγγείλει ότι η σοφία και η ισχύς του θείου Αρχιτέκτονας βρί­σκονται πάνω από τα μέτρα και την κρίση των ανθρώπων. Είναι φτιαγμένες από ορείχαλκο για να αντέξουν στον κατακλυσμό, δηλαδή στην βαρβαρότητα. Ο ορείχαλκος είναι εδώ έμβλημα της αιώνιας σταθερότητας των νόμων της φύσεως, πράγμα που αποτελεί τη βάση της τεκτονικής διδασκαλίας. Είναι κούφιες, για να κλείνονται μέσα τους τα εργαλεία μας, που είναι οι ανθρώπινες γνώσεις. Τέλος, δίπλα, σ' αυτές πληρώνουμε τους εργάτες και τους ξεπροβοδίζουμε ικανοποιημένους δια της επικοινωνίας των επιστημών. Είναι άξιο παρατηρήσεως ότι οι δυο μας Στήλες βρίσκονται πάνω από την εξωτερική πρόσοψη των Χριστιανικών ναών, κάτω από τον χαρακτηριστικό πύργο. Το ρόδι είναι σύμβολο αντίστοιχο με το δεμάτι του Αισώπου: χίλιοι κόκκοι που περιέχονται μέσα στον ίδιο καρπό, ένα ί­διο σπέρμα, μια ίδια ουσία, ένα ίδιο άσυλο, εικόνα του τεκτονικού κόσμου που, όσο πολυάριθμος κι αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια και την αυτή οικογένεια.

Έτσι, το ρόδι γίνεται έμβλημα της κοινωνικής αρμονίας. Το μωσαϊκό δάπεδο, έμβλημα της ποικιλίας του γήινου εδά­φους, αποτελούμενο από μαύρες και άσπρες πέτρες, ενωμένες από το ίδιο αμμοκονίαμα, συμβολίζει την ένωση όλων των Τεκτόνων της υφηλίου, παρά την διαφορά χρώματος, κλίματος , πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Είναι μια εικόνα του καλού και του κακού με τα οποία εί­ναι σπαρμένος ο δρόμος της ζωής. Η στοά είναι ένα παραλληλόγραμμο. Θα έπρεπε να είναι σφαιρική ή τουλάχιστον ωοειδής , γιατί" συμβολίζει τον κόσμο, όπως η τροχιά που διαγράφει κάθε χρόνο ο πλανήτης μας, γύ­ρω από τον ήλιο. Αυτό το λάθος χρονολογείται από της εποχής των αρχαίων μεμυημένων που, μη αμφιβάλλοντας για τους αντίποδες, έδωσαν στην γη αυτή την μορφή, απ' όπου προήλθαν οι περίεργες εκφράσεις μήκος και πλάτος, που χρησιμοποιούνταν διαρκώς από τους γεωγράφους, τόσο πολύ. Το σφάλμα είναι έντονο και σταθερό. Ο θόλος του ναού είναι κυανούς διάσπαρτος με άστρα, όπως ο θόλος του ουρανού, γιατί, όπως κι 'αυτός, καλύπτει όλους τους· ανθρώπους χωρίς διάκριση τάξεως ή χρώματος.

Ο ναός είναι προσανατολισμένος. Εισέρχεται κανείς από την δύση. Το φως βρίσκεται στην ανατολή. Στον νότο κάθονται οι διδάσκαλοι. Οι μαθητές καταλαμβάνουν τον βορρά, που είναι εκείνο το τμήμα του κόσμου που φω­τίζεται λιγότερο. Η λέξη ανατολή που χρησιμεύει για να δηλώνει την θέση του Σεβάσμιου και των αξιωματούχων του Τάγματος, αναγγέλλει τον τό­πο απ' όπου ξεκινάει το φυσικό φως που μας φωτίζει. Αυτό αποδεικνύει επίσης ότι οι πρώτες λατρείες ήταν ηλιακές και είχαν σαν σκοπό να τιμήσουν την Θεότητα στο ορατό της όργανο. Όσον αφορά εμάς, το όνομα της ανατολής υπενθυμίζει ότι το: μυστήρια της σοφίας μας επανήλθαν από τους ανατολικούς λαούς.

Ο Σεβάσμιος αναπαριστά το Φως. Ο ήλιος και η σελήνη είναι αφιερωμένα στον Α' και στον Ε.' επόπτη, αυτός δε είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σεβάσμιος και οι Επόπτες ονομάζονται φώτα της Στοάς. Ο ήλιος συμβο­λίζει το Φως που πρέπει να φωτίζει και να οδηγεί τον Τέκτονα, όπως η θερμή του συμβολίζει το ιερό πυρ που πρέπει να θερμαίνει την ψυχή του Τέκτονος. Το δανεικό φως της σελήνης είναι εδώ μια προειδοποίηση: πρέ­πει να λαμβάνουμε με ευπείθεια και να επωφελούμαστε με διάκριση από τα Φώτα που μας δίδονται. Η πύρινη ρομφαία, ξίφος Σεβασμίου, συμβολικό όπλο, σημαίνει ότι η απείθεια, το ελάττωμα και το έγκλημα πρέπει να διώχνονται από τους ναούς μας. Ο γνώμονας που φέρει ο Σεβάσμιος δεν θα έκανε ένα σώμα στρογ­γυλό και δεν μπορεί παρά. να το κάνει τετράγωνο. Σημαίνει, λοιπόν, ότι ο αρχηγός της στοάς δεν μπορεί να έχει παρά μια έννοια, την έννοια των κανονισμών του Τάγματος, και δεν μπορεί να ενεργεί παρά με έναν μόνον τρόπο, με το καλό.

Η στάθμη του Α.' Επόπτου συμβολίζει την κοινωνική ισότητα, βάση του φυσικού δικαίου. Το νήμα της στάθμης του Β' Επόπτου σημαίνει ότι ο Τέκτων πρέπει να κατέχει μιαν ευθύτητα κρίσεις που δεν πρέπει να την μεταστρέφει κανένα συναίσθημα συμφέροντος και οικογενεια­κό. Τα ονομάζουμε κινητά κοσμήματα γιατί, κατά τις εκλογές, περνούν α­πό τον έναν "Αδελφό στον άλλον. Οι τρεις αρχηγοί της στοάς αναπαριστούν συμβολικά τους τρεις μεγάλους κίονες του ναού, που ονομάζονται Σοφία, Ισχύς, Κάλλος. Κατά το παρελθόν, κόσμημα του Μαθητού ήταν ένας κανόνας με 24 υποδιαιρέσεις, για να του θυμίζει ότι πρέπει να χρησιμοποιεί κα­λά τις 24 ώρες της ημέρας. Τα πολεμικά τρόπαια που υπάρχουν στους τοί­χους, τόσο σοφά αναμεμιγμένα με άλλα εμβλήματα, συμβολίζουν τις μάχες που πρέπει να δώσει ο Τέκτων εναντίον της άγνοιας·, της προκαταλήψεως και της δεισιδαιμονίας. Παλαιότερα, για να. τιμηθεί η γεωργία, αυτή η τροφός του ανθρώπινου γένους, τοποθετούταν ένα λίκνο σίτου, αυτό το ε­νεργειακό σύμβολο της αρχαίας μυήσεως, για να δηλώσει την εκλογή που έπρεπε να γίνει μεταξύ των ανθρώπων, και στην ηθική, για να διακριθεί η αλήθεια από το σφάλμα και το ψέμα.

Ε. Όταν ένας Τέκτων γράφει σ' έναν Αδελφό, τι όνομα παίρνει το γράμμα του και τι ημερομηνία φέρει;

Α. Το "Γράφω ένα γράμμα" ονομάζεται "χαράζω έναν πίνακα" το χαρτί· ονο­μάζεται " πίναξ χαράξεως" και η πέννα "μολυβί". Το Τεκτονικό έτος, όπως, το αστρονομικό έτος αρχίζει την 1η Μαρτίου και προστίθενται 4000 έτη. Αν λοιπόν χαραχθεί κάποιος πίνακας στις 20 Ιανουαρίου 2007, ^τότε θα φέρει ημερομηνία 20η ημέρα του 11ου μηνός του έτους Φωτός 6006.

Ε. Γιατί δεν λέτε το έτος του αληθινού Φωτός 6006;

Α. Γιατί οι μεμυημένοι δεν είναι τόσο τρελοί ώστε να θέτουν ημερομηνία για αληθινό Φως. Εδώ δεν πρόκειται παρά για το Τεκτονικό Φως.

Ε. Γιατί επελέγη ο Μάρτιος σαν έναρξη του Τεκτονικού έτους;

Α. Γιατί στην Αίγυπτο, τα μυστήρια άρχιζαν την εαρινή ισημερία. Επειδή όμως ημέρα της ισημερίας δεν είναι σταθερή, διαλέχτηκε η σταθερή ημερομηνία της 1ης Μαρτίου. Η προσθήκη των 4000 ετών στην βέβηλη ημερομηνία έγινε μόνον για να ικανοποιήσει την βιβλική ιδέα που κυριαρχούσε, τότε.

Ε. Γιατί οι Τέκτονες αρχίζουν τις εργασίες τους την μεσημβρία και τις κλείνουν το μεσονύκτιο;

Α. Αυτό το έθιμα είναι μια τιμή που αποδίδει ο Τεκτονισμός σ' έναν από τους πρώτους ιδρυτές των μυστηρίων, τον ένδοξο Ζωροάστρη, που, όταν δίδασκε, συγκέντρωνε τους μαθητές του το μεσημέρι, και τελείωνε τις φιλοσοφικές του εργασίες τα μεσάνυχτα κάνοντας μια αδελφική αγάπη (δείπνο).