ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

 

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Ενδοξότατοι Αδελφοί και Αδελφές μου

Στο ετήσιο ταξίδι της Γης γύρω από τον Ήλιο, η μέρα και η νύχτα ανταλλάζουν ρόλους με έναν ρυθμό που κορυφώνεται στα δύο ηλιοστάσια και ισορροπεί στις δύο ισημερίες. Τον ερχομό της Άνοιξης σηματοδοτεί η εαρινή ισημερία, που πραγματοποιείται στις 21 Μαρτίου.

Ουσιαστικά από αυτή την ημέρα έχουμε άνοιξη, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 21 Ιουνίου.

Οι παραδόσεις λένε ότι η γη ήταν κάποτε ξαπλωμένη ότι δεν υπήρχαν οι 4 εποχές, ότι στο ένα ημισφαίριο ήταν πάντα καλοκαίρι και στο άλλο πάντα χειμώνας.

Κάποια στιγμή μεταξύ Μύθου και πραγματικότητας, ο άξονας της γης καθετοποιήθηκε και από τότε ξεκίνησε η εναλλαγή των εποχών, τότε ξεκίνησε ο χρόνος να είναι κυκλικός, να υπάρχει ο θάνατος και η αναγέννηση της φύσης.
Πάντα οι γιορτές τις άνοιξης σε όλους τους πολιτισμούς ήταν γιορτές χαράς, ανανέωσης με κίνηση, με χορό, με τραγούδια.

Υπάρχουν λουλούδια παντού και στολίδια στους ανθρώπους και στα σπίτια, υπάρχει πλούσιο ποτό και φαγητό και ασυγκράτητη χαρά, γιατί ένας νέος κύκλος θα ξεκινήσει.

Εξάλλου παραδοσιακά οι χοροί που χορεύονται στις γιορτές της Άνοιξης είναι κυκλικοί ή μάλλον σπειροειδείς σε έναν ρυθμό Βαλς. Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών!

Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα!

Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή.

Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.

Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη.

Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία.

Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα.

Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.

Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.

Η γωνία αυτή ονομάζεται "λόξωση της εκλειπτικής", και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται "ισημερινό σημεία".

Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου.

Το σημείο αυτό ονομάζεται εαρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη.

Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου.

Το σημείο αυτό ονομάζεται φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο.

Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα, έχουμε δηλαδή ίση-μέρα: Ισημερία.

Οι εποχικές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές: από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή.

Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή Όσιρη, οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βάαλ, Μαρδούκ ή Νεργκάλ, οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού και οι Πέρσες Μίθρα.

Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή ο Φοίβος Απόλλων.

Η αρχή του Ηλιακού έτους δεν ήταν ίδια για όλους τους τόπους, έτσι στην Αρχαία Χίο και Καππαδοκία ήταν η Εαρινή Ισημερία, σε Αθήνα, Δελφούς, Επίδαυρο και Αίγυπτο ήταν το θερινό Ηλιοστάσιο, στην Μακεδονία, Αιτωλία και Λακεδαίμονα η Φθινοπωρινή Ισημερία και στην Ρώμη από την εποχή του Νουμά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

Τα Μεγάλα ΔΙΟΝΥΣΙΑ, οι γιορτές της Αρχαίας Αθήνας, οι αφιερωμένες στο Δράμα, συνέπιπταν με την Εαρινή Ισημερία, στα μέσα του σημερινού Μαρτίου, πράγμα που σημαίνει πως γνώριζαν ότι η ημέρα και η νύχτα διαρκούσαν η καθεμία ένα δωδεκάωρο.

Η Εαρινή Ισημερία αποτελεί την αρχή της μέτρησης του ζωδιακού κύκλου στην αστρολογία, από την ίδρυση αυτής τέχνης της επιστημονικής παρατήρησης.

Στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, χιλιάδες ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε άλλες χώρες, διοργανώνουν Meat out εκδηλώσεις ( αφαγία κρέατος) με σκοπό να ενημερώσουν τον κόσμο για τα οφέλη της φυτικής διατροφής, προτείνοντας ταυτόχρονα θρεπτικές και γευστικές εναλλακτικές λύσεις που αντικαθιστούν όλα τα ζωικά προϊόντα.

Στην Ιαπωνία ,ο Ήλιος είναι γένους θηλυκού και η εαρινή ισημερία είναι εορτή με επίσημη αργία, η οποία εφέτος, επειδή συμπίπτει με την Κυριακή μετατίθεται την Δευτέρα.

Οι Ελεύθεροι Τέκτονες ως θεματοφύλακες της γνώσεις τους τελευταίους αιώνες θεωρώντας πως έχουν ενδιαφέρον οι εναλλαγές των εποχών συμπεριέλαβαν στα τυπικά των εορτασμών τους τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.

Ειδικά το Διεθνές Τεκτονικά Τάγμα Δελφοί, το οποίο έχει κάνει πράξη την ισότητα των δύο φύλλων, τιμώντας στο πρόσωπο των γυναικών μελών του Τάγματος, την θηλυκή φύση του Ηλίου, αποδίδει αξία και τιμές στην Εαρινή Ισημερία.

Είπον

Εμμανουήλ Δελάκης