ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ

 

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ

 

 Τα θαύματα δεν γίνονται αντίθετα προς την φύση, αλλά αντίθετα μ’ αυτά που εμείς γνωρίζουμε για την Φύση. (Άγιος Αυγουστίνος)

          Ελεύθεροι στην πολιτική μας ζωή , λέγει ο Περικλής στον Επιτάφιο, δεν βλέπουμε τις πράξεις των άλλων με υποψία. ( Θουκυδίδης ΙΙ ,37 2)

Ο δούλος και ο ανελεύθερος, υποψιάζεται όλους γύρω του.

Τους φίλους  τους κερδίζουμε με τις ευεργεσίες που κάνουμε από γενναιόφρονη εμπιστοσύνη κι από γενναιόδωρη διάθεση.

Αισθήματα και ορμές, που στην ειρήνη μένουν περιορισμένα, στον πόλεμο και στην οικονομική κρίση, βρίσκουνε την ευκαιρία να ξεπεταχτούν ανεμπόδιστα.

 Η βουλητική ενέργεια τότε, φτάνει σε παθολογική υπερτροφία, ενώ ατροφεί κάθε συνείδηση ευθύνης και καθήκοντος.

Οι αναστατώσεις της κρίσης κεντρίζουν την εγωιστική ορμή , που ζητεί να φτάσει τους σκοπούς  με όλα τα μέσα και παίρνει τους άλλους ανθρώπους σαν άβουλα όργανα.

Η βαθύτερη αιτία του εκφυλισμού είναι, η ριζωμένη στη  φύση των ανθρώπων  «πλεονεξία» και «φιλοτιμία».

          Στην αρχαιότητα, ονομαστότερη από κάθε άλλη , ακόμα και από την Πυθαγορική, έγινε η επικουρική φιλία και αδελφότητα και η θεωρία της είναι από τις γνησιότερα ανθρώπινες κι ανθρωπιστικές.

Σπουδαίοι  Τέκτονες όπως ο Τζέφερσον, ο συγγραφέας της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεωρούσαν τιμή τους την προσήλωση τους στην Επικούρεια φιλία και θεωρεία.  

Το τι μεγάλο πράμα είναι η αδελφική φιλία, το μαρτυρούν οι παλιοί μύθοι του Ελληνικού Πάνθεου όπως ο Δάμων και Φειδίας, Θησεύς και Πειρίθους, Ηρακλής και Ιόλαος, Αχιλλέας και Πάτροκλος, Αλέξανδρος και Ηφαιστίονας κλπ.

Οι Ελληνικές  Στοές, αποτελούνται και  είναι συνασπισμός από συγγενικές φύσεις από ομοϊδεάτες, που τους ένωσε η ανάγκη ν’ αντιδράσουν στην πολύμορφη πίεση της κοινωνίας των πολιτικών  και θρησκευτικών συστημάτων που έχουν χάσει τον δρόμο της κοινής ωφέλειας και ν’ ασφαλίσουν στην ψυχική τους γαλήνη και μαζί το ελληνικό ήθος.

Όσοι έχουν την δυνατότητα να επιτύχουν πρώτα απ΄ όλα την ασφάλεια στη συμβίωση με τους ομόφρονες τους, αυτοί περνούν την πιο ευχάριστη ζωή, επειδή έχουν ο ένας τον άλλον, το στερεότερο στήριγμα.

Και αφού χαρούν τα αγαθά της πιο στενής οικειότητας, δεν θρηνούν σαν κάτι ανεπανόρθωτο τον πρόωρο θάνατο, ή τον αποχωρισμό, εκείνου του φίλου και αδελφού που φεύγει πριν απ’ αυτούς.

Όταν πάσχουμε, δημιουργούμε μια χαρά από την προσδοκία του τέλους των παθών μας. Και σ’ αυτό δεν βγαίνουμε ποτέ απατημένοι, γιατί στη χειρότερη περίπτωση, ο ύπνος θα μας χαρίσει μ’ ευτυχισμένα όνειρα, παρηγοριά και γαλήνη. Όταν όμως απολαμβάνουμε, ποτέ δεν μας ενοχλεί η σκέψη πως ύστερα από την χαρά θ’ ακολουθήσουν καημοί.

Η απόλαυση τη στιγμή της βίωσης, είναι λοιπόν, άκρατη από θλίψη, ενώ ο καημός υφίσταται πάντοτε μια μείωση.

          Την αδελφότητα πρέπει να την θέλουμε για την ίδια, την αρχή της όμως την έχει στην ωφέλεια.

Δεν μας βοηθάει τόσο  η βοήθεια των αδελφών, όσο η εμπιστοσύνη στην βοήθεια τους, όταν θα έχουμε ανάγκη.

Αδελφός δεν είναι ούτ’ εκείνος που πάντα κυνηγάει την ωφέλεια, ούτ’ εκείνος που αποφεύγει συστηματικά να υποχρεωθεί.

Γιατί ο ένας καπηλεύεται για κέρδη τη συμπάθεια, ο άλλος κόβει από την ρίζα κάθε καλή ελπίδα για το μέλλον.

Αν η αδελφική φιλία είναι συνέπεια ωφέλειας θα βαστάξει όσο και η ωφέλεια.

Απ’ όλα τ’ αγαθά, που η σοφία ασφαλίζει για την ευτυχισμένη ζωή, το μεγαλύτερο είναι η απόκτηση της αδελφικής φιλίας.

Ο ανώτερος άνθρωπος νοιάζεται περισσότερο από κάθε άλλο για την σοφία και τη φιλία.

Από τα δύο αυτά αγαθά το πρώτο είναι αθάνατο το άλλο θνητό, μας διδάσκουν οι αναμνήσεις από τα Ελευσίνια μυστήρια από το λεκτικό του ελληνικού μυστικισμού.

Η ίδια η εξακρίβωση που μας ενθαρρύνει, πως κανένα κακό δεν είναι αιώνιο ή μακροχρόνιο, μας διαφωτίζει επίσης πως στην πρόσκαιρη μας ύπαρξη τίποτε δεν είναι σταθερότερο από την αδελφική φιλία.

Βέβαια πρέπει να μην εγκρίνουμε ούτε τους πολύ πρόθυμους για την αδελφότητα, ούτε τους πολύ οκνηρούς. Πρέπει ακόμα να ξέρουμε να διακινδυνεύσουμε κάτι από την άνεση μας για την φιλία και τους φίλους.

Ο σοφός τέκτονας δεν υποφέρει τόσο, όταν βάζουν τον ίδιο σε βασανιστήρια, όσο όταν βασανίζουν τον φίλο και αδελφό του.

Σημαντικό είναι να πενθούμε τους αδελφούς όχι με θρήνους παρά φυλάγοντας τη μνήμη τους.

Η πραγματική αδελφική φιλία δε στηρίζεται στο αίμα. Αν όμως η συγγένεια συμπληρωθεί με δεσμό ψυχικά αδελφικό, είναι από τα ωραιότερα θεάματα που μπορεί να ιδείς. Τέτοιο θέαμα δυναμώνει πολύ  την κλίση σ’ εκμυστηρεύσεις και την εξέλιξη της αδελφικής φιλίας σε αδελφική αγάπη. Τότε μοιράζονται μυστικά και προσδοκίες για την αγνότητα της αρετής.

Επειδή η μοναξιά και η ζωή χωρίς φίλους είναι γεμάτη επιβουλές και κινδύνους, το λογικό υπαγορεύει να εφοδιαστούμε με φιλίες.

Άμα τις αποκτήσουμε, ο νους αισθάνεται ασφάλεια. Κι’ όπως η έχθρητα, οι  ζήλιες, οι καταφρόνιες αντιμάχονται την συναισθηματική ηδονή, έτσι οι αδελφικές φιλίες είναι οι πιο πιστές εγγυήτριες και γεννήτρες ευτυχίας, τόσο για τους φίλους όσο και για τον ίδιο τον εαυτό μας.

Όταν πρωτογνωρίζονται οι αδελφοί, κάνουν τον δεσμό αυτό για την ωφέλεια της ψυχικής ηδονής. Όταν όμως με την συναναστροφή γεννιέται οικειότητα, τότε ανθίζει η αδελφική αγάπη.

Αδελφική αγάπη σημαίνει κατανόηση. Κατανόηση σημαίνει Γνώση.

Γνώση σημαίνει Ελευθερία. Ελευθερία είναι ο Μ.: Α.: Τ.: Σ.:

Τα μυστικά δεν κρύβονται από τους ανθρώπους, οι άνθρωποι κρύβονται από τα μυστικά τους. Ο νους μας φτιάχνει τα πάντα. Η λεγόμενη πραγματικότητα δεν υπάρχει. Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα. Η ίδια μας η ζωή, ίσως είναι ένα βιβλίο που θα διηγηθεί κάποιος  - κάποτε ή που τα έχει διηγηθεί, καθορίζοντας την ύπαρξη μας.

Όποιος αναζητεί την αλήθεια διεξάγει έναν προσωπικό πόλεμο ενάντια στην λήθη, την ύστατη βασίλισσα του Σύμπαντος. Ταξιδεύει στην μοναξιά του Χρόνου.

Ο αγώνας της ύπαρξης ενάντια στον Χρόνο είναι μάταιος και καταδικασμένος , προσπαθήστε να κερδίσετε περισσότερο χώρο μαζί με τους αδελφικούς σας φίλους.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι τα ζωντανά φαντάσματα της αντίληψης του ανθρώπου, που δε θα είχε ένα στήριγμα μέσα στο χάος της πραγματικότητας, αν έπαυαν να τον στοιχειώνουν. Χωρίς αυτές τις σωτήριες αυταπάτες, δε θα μπορούσε να ξεχωρίσει, πότε αρχίζει και πότε τελειώνει κάτι και σε ποιο τόπο συμβαίνει. Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να ψεύδεται. 

Ο πλέον ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι ο αισθησιακός ηδονιστής, αλλά εκείνος που ξέρει να διαλέξει τις μεγάλες πνευματικές ηδονές. Και οι μεγάλες ηδονές, σας λέω, μπορεί να είναι μονάχα εκείνες που αυξάνουν την γαλήνη της ψυχής, επειδή δεν εξεγείρουν τα πάθη.

Οι Τέκτονες τέλος λένε πως ανάμεσα στους ανώτερους ανθρώπους γεννιέται ένα συμβόλαιο, ν’ αγαπούν τους αδελφούς όχι λιγότερο από τον εαυτό τους.

Από τα κυριότερα μέσα γι’ άμυνα είναι ο συνασπισμός των ψυχικά συγγενικών ανθρώπων, του δημοκρατικού κόσμου στο σύνολο, που τρέφεται και θέλει να τρέφεται με την ελληνική παιδεία και τον τεκτονικό ανθρωπισμό του διαρκεί διαφωτισμού των κοινωνιών.

Η αδελφική φιλία είναι σκοπός και όχι μέσο, οργανικό μέρος στην ζωή της Στοάς, ολοκληρωτικό στοιχείο της σοφίας που καλλιεργείται μέσα σ’ αυτές. Η κριτική που γίνεται ακόμα και σήμερα είναι δείγμα τρανής ακατανοησίας.

Ο Τέκτονας είναι «φιλόφιλος»

Ο δεσμός στην αδελφότητα της Στοάς έχει κύριο σκοπό να παραμερίσει τις εναντιότητες που γεννιούνται από ζήλιες, μίση, έχτρες, εγκλήματα.

Για όλο το κακό, νερομάνα είναι η οικονομική αναρχία, η φαγωμάρα για το χρήμα κι η συνέπεια της, η φιλοδοξία, το να θέλει κανείς να γίνει «περίβλεπτος» και να εξουσιάζει. Στην Στοά σβήνουν αυτά τα πάθη ήμερα και μαλακά. Η φαγωμάρα για ιδιοκτησία και κατοχή τίτλων είναι κάτι ακατανόητο.

Οι τέκτονες φρονούν πως δεν χρειάζεται να σμίξουν περιουσίες όπως το ήθελε ο Πυθαγόρας και οι μοναχοί των γνωστών θρησκειών, γιατί αυτό είναι σημάδι δυσπιστίας. Όπου όμως δυσπιστία, δεν έχει θέση η αδελφική φιλία.

Δεν μπορούμε να διατηρούμε μια σταθερή και διαρκή απόλαυση της ζωής χωρίς την αδελφική φιλία.

Ούτε μπορούμε να διατηρήσουμε την αδελφική φιλία καθαυτή, αν δεν αγαπάμε τους αδελφούς μας, όσο τους εαυτούς μας.

Έτσι αυτή η στάση δημιουργείται μέσα στην αδελφότητα, απολαμβάνοντας την ευτυχία των αδελφών μας και υποφέροντας στην λύπη τους, τόσο όσο και στη δική μας.

Άρα, οι σοφοί Τέκτονες θα αισθάνονται για τους αδελφούς τους όπως αισθάνονται και για τους εαυτούς τους. Θα κάνουν την ίδια προσπάθεια να εξασφαλίσουν την ευχαρίστηση των αδελφών τους όπως και τη δική τους.

          Οι θεωρίες κρίνονται από τις συνέπειες τους.

    Ήρεμο και συγκρατημένο κύμα αγάπης ας είναι στις Στοές μας, που θα δένει τους δασκάλους και τους μαθητές, άντρες, γυναίκες, φτωχούς, πλούσιους, επιστήμονες και χειρώνακτες, πλημμυρίζοντας έξω στην κοινωνία Φως, χαϊδεύοντας τα πάντα, ακόμα και τ’ άψυχα, κι’ απλώνοντας μια καθολική συμπάθεια και φιλανθρωπία.

 Μάριος Πετρίδης 31ος

13/11/2015