Η Ηρωική Ηθική του Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα

 

Η Ηρωική Ηθική του Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα
Ύπατε Διδάσκαλε, Σεβάσμιοι Αδελφοί μου,

Ήδη στον βαθμό του “Μυστικού Διδασκάλου” η τεκτονική διδασκαλία μας έφερε σε επαφή με την έννοια του Καθήκοντος. Την επιβολή του καθήκοντος της αναζήτησης της αλήθειας άνευ εξαιρέσεως και συμβιβασμού, Το καθήκον εμφανίζεται στον 4ο βαθμό σαν Χρέος οικουμενικό, δογματικό, αναγκαστικό. Είναι άκαμπτου ως το Πεπρωμένο, επιτακτικό ως η Αναγκαιότης, αμείλικτο ως ο Θάνατος. Στην εισδοχή του τυπικού μυήσεως στον βαθμό του “Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα” ο προς μύηση τέκτονας εμφανίζεται επιθυμών να προσφέρει στο Τάγμα σπουδαία υπηρεσία.
Και επιτέλους ένα Καθήκον του ανατίθεται. Να αποκόψει την κεφαλή της Ύδρας της φιλαρχίας.                                                    

Φιλαρχία κατά το ερμηνευτικό λεξικό είναι η αγάπη της εξουσίας, η αρχομανία. Κατά τον Νίτσε φιλαρχία είναι το πυρωμένο μαστίγιο των πιο σκληρών από τις καρδιές. Το φρικτό μαρτύριο που επιφυλάσσει ο πιο σκληρός στον ίδιο τον εαυτό του. H πιο σκοτεινή φλόγα της ζωηρότερης πυράς. 

Της Λύρας πού καίει στο σκοτεινό σπήλαιο που κρύβεται συμβολικά ο Αβιράμ- ο δολοφόνος του Χειράμ, δηλαδή της φυσικής, ηθικής και πνευματικής δύναμης. Φιλαρχία είναι το κακό χαλινάρι που φορέθηκε στους πιο ματαιόδοξους λαούς. 

Η κοροϊδεύτρα κάθε αρετής. Μπροστά στο βλέμμα της, ο άνθρωπος χαμοσέρνεται και χαμηλώνει και δουλώνετε και ταπεινότερος γίνεται από τον όφη και από το γουρούνι.

Αυτό το ελάττωμα καλείται λοιπόν ο προς μύηση τέκτονας  να προσπαθήσει να εξολοθρεύσει διότι σύμφωνα πάντα με την διδασκαλία είναι ο μέγιστος εχθρός της Ελευθερίας και πρέπει να πατάσσεται δια των όπλων της αλήθειας.

Στην μύηση του βαθμού αυτού αναπτυγμένου από την επίδραση του Θεοφωτιστικού Σκληρού Τάγματος των Illuminati, ο τεκτονισμός στοχεύει να αναπτύξει στον τέκτονα μιας μορφής ηρωική ηθική.
Γίνεται λοιπόν στην ουσία το τεκτονικό σύστημα ένα όργανο για την ανάδειξη της δύναμης και της προσωπικότητας του ατόμου.

Στοχεύει στην μόρφωση ατομικού χαρακτήρος. Για τον σκοπό αυτό τον οπλίζει με ένα φονικό όργανο, ένα μαχαίρι, του αφυπνίζει το ένστικτο της θέλησης για δύναμη, ένα άγιο, υγιή εγωισμό που αναβρύζει μόνο από δυνατή ψυχή. Μιας τέτοιας ψυχής η αυταρέσκεια δεν μπορεί παρά να ονομάζεται “αρετή”. 

Μισητό της είναι ότι αξιοπεριφρόνητο. η κολακεία, η δουλεία, η ψευτοσοφία.

Ο 9ος βαθμός έχει σαν κυρίαρχο γνώρισμα την αγάπη του κινδύνου και της πάλης, αρκεί να έχουν ένα σκοπό και ένα όριο. 

Και αυτό γιατί οι καιροί της πάλης αναδεικνύουν το λανθάνον μεγαλείο ατόμων που πρωτύτερα είχαν ανεπαρκή παρόρμηση ή ευκαιρία.
Ενεργητικότητα, εξυπνάδα και υπερηφάνεια είναι αρετές που κάποιος πρέπει να αναπτύξει για να γίνει Εκλεκτός Διδάσκαλος των Εννέα, αλλά τα γνωρίσματα αυτά πρέπει να είναι εναρμονισμένα γιατί τα πάθη γίνονται δυνάμεις μόνο όταν διαλέγονται και ενοποιούνται από κάποιο μεγάλο σκοπό ο οποίος διαμορφώνει ένα πλήθος επιθυμίες στην δύναμη της προσωπικότητας. 

Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να πειθαρχήσει κανείς στον εαυτό του. Ο τέκτονας που δεν θέλει όμως να είναι ένας από την μάζα χρειάζεται να πάψει να είναι εύκολος με τον εαυτό του.

Να έχει έναν σκοπό για τον οποίο να μπορεί να είναι σκληρός στους άλλους αλλά προ πάντων στον εαυτό του. Να έχει ένα σκοπό για τον οποίο να μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, εκτός από το να προδώσει έναν φίλο, έναν αδελφό, μια ιδέα.

Αυτή είναι η τελική πατέντα του Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα.

Αυτό που φαίνεται να αντιφάσκει στον βαθμό αυτό είναι πώς, και γιατί, ένα τόσο τέλειο σύστημα όπως ο τεκτονισμός, απαύγασμα των προσπαθειών υψηλόφρονων ατόμων και προάγγελος της εξέλιξης της ανθρωπότητας επιδιώκει να αναπτύξει την θέληση για την ανάπτυξη της δύναμης, την ίδια την δύναμη στον άνθρωπο, ερεθίζοντας μέσα από το μυητικό δρώμενο την επιθετικότητα.

 Η γνώμη μου είναι ότι ο τεκτονισμός γνωρίζει πολύ καλά την ανθρώπινη ψυχή και τον τρόπο ανάπτυξης της ηρωικής ηθικής μέσα από την κάθαρση που και ψυχαναλυτικά έχει αποδειχτεί ότι συμβάλλει πολύ στην ανακούφιση των μη ολοκληρωμένων επιθετικών ορμών.

Η μετατόπιση σαν ένας τρόπος ελέγχου της λειτουργίας της επιθετικότητας και άλλων ορμών που δεν έχουν εκφορτιστεί είναι γνωστή από παλιά στην ανθρωπότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οικείοι με την έννοια της κάθαρσης, της εξαγνιστικής εκτόνωσης, και η ψυχανάλυση έχει δείξει πολύ πειστικά ότι πολλά σχήματα μιας ολότελα αξιέπαινης συμπεριφοράς έλκουν τις παρορμήσεις τους από την “εξιδανίκευση” των επιθετικών ορμών. Οι τυπικές αρετές του ευγενικού πολεμιστή. όπως είναι η ετοιμότητά του να θυσιαστεί για την κοινή ιδέα, η πειθαρχημένη του υποταγή στην ιεραρχία της ομάδας, η αλληλοβοήθεια μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο και πάνω από όλα ο ισχυρός βαθμός φιλίας ανάμεσα σε ανθρώπους που μοιράζονται τα ιδανικά ενός “τίμιου αγώνα” είναι αρετές που εξακολουθούν να θεωρούνται επιθυμητές από τον σύγχρονο άνθρωπο και εξακολουθούν να προκαλούν τον ενστικτώδη θαυμασμό μας. Αναντίρρητα, πουθενά αυτές οι αρετές δεν λάμπουν τόσο αστραφτερά όσο στον πόλεμο. 

Το τεκτονικό μυητικό δρώμενο λοιπόν έχει μόνο αυτό τον σκοπό, να προσφέρει αυτή την μετατόπιση των επιθετικών ορμών και να δώσει την κάθαρση. Γι΄ αυτό θέτει και το όριο στον σκοπό όταν από τα χείλη του Υπάτου Διδασκάλου λέει ότι αν ο υπέρμετρος ζήλος υπερβεί τις διαστάσεις που απαιτούν τα αρχιτεκτονικά σχέδια, οι λίθοι που κατεργαζόμαστε δεν θα προσαρμόζονται σε όσους οι υπόλοιποι αδελφοί των ανώτερων βαθμών επεξεργάζονται και οι οποίοι όταν και μόνο εναρμονιστούν με τους δικούς μας θα επιτευχθεί η ανέγερση του ηθικού οικοδομήματος που σαν σκοπό του έχει θέσει ο τεκτονισμός.

Άρα αυτό που φαίνεται από τον βαθμό αυτό να χρειάζεται είναι να ξυπνήσει ο ενθουσιασμός για ιδανικά που να αναγνωρίζονται σαν αξίες ανώτερης τάξης από όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, άσχετα από τις εθνικές, τις πολιτικές ή τις πολιτιστικές πεποιθήσεις τους.

 Γι΄ αυτό ο τεκτονισμός στρατεύει επίτηδες τον τέκτονα υπέρ της υπεράσπισης της ύψιστης αξίας της Ελευθερίας και της καταστολής της φιλαρχίας που είναι η επιθετική ορμή που την καταργεί.

Ο 9ος βαθμός φαίνεται σαυτό το σημείο να είναι φυσιολογική εξέλιξη του 4ου βαθμού. Ας μην ξεχνάμε πως στον τέταρτο βαθμό μας δίδαξαν ότι η ελευθερία έπεται του καθήκοντος. Η πιο ελεύθερη βούληση μας θεμελιώνει αυστηρούς ηθικούς νόμους και ένας από τους λόγους που λαχταράμε την ελευθερία είναι για να μας εμποδίσει να υπακούμε σε άλλους νόμους έξω από αυτούς. 

Η μεγαλύτερη και πιο πολύτιμη ελευθερία του ανθρώπου είναι ταυτόσημη με τους ηθικούς νόμους που έχει μέσα του. 

Όπως σε ολόκληρη την παίδευσή του στο τεκτονικό σύστημα, έτσι και τώρα στην μύησή του στον 9^ο βαθμό ο τέκτονας καλείται να Απελευθερωθεί βασικά ο ίδιος ακόμη
και από τα κατώτερα επιθετικά του ένστικτα για να γίνει άξιος και εκλεκτός διδάσκαλος των εννέα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την ιερότητα του αριθμού Εννέα ο οποίος είναι ο αριθμός της εκπλήρωσης, της ολοκλήρωσης των διαδοχικών φάσεων που προαναγγέλλει την καινούργια αρχή στις ανώτερες σφαίρες. Είναι πολλαπλάσιος του αριθμού Τρία που αντιπροσωπεύει την εκδήλωση της Υπερβατικής Ευφυΐας. Και αυτή η εκδήλωση είναι τριπλή. Ουσία, Συνείδηση, Υπόσταση. 

Το Εννέα απεικονίζει το αποκορύφωμα των προσπαθειών του τέκτονα και είναι ως εκ τούτου το σημείο της απώτερης ωριμότητας. Το μυητικό δρώμενο στον 9ο φιλοσοφικό βαθμό αποδεικνύει ακόμη την άποψη του τεκτονισμού ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά μέρος του μακρόκοσμου και την συνεχή παραίνεση του τεκτονικού συστήματος για συντονισμό με την φύση και τα φαινόμενά της. Συνήθως οι βέβηλοι βλέπουν τον εαυτό τους σαν κέντρο του σύμπαντος σαν κάτι που δεν ανήκει στην υπόλοιπη φύση αλλά που στέκει μόνο, ξεχωριστό, σαν ένα διαφορετικό ανώτερο  πλάσμα. Πολλοί άνθρωποι γαντζώνονται σ΄ αυτή την πλάνη και κωφεύουνε στην  σοφότερη από τις εντολές που έδωσε ποτέ ένας σοφός, στο περίφημο “γνώθι σαυτόν” που υπάρχει χαραγμένο στον ναό των Δελφών. 

Τα εμπόδια που υπάρχουν στον δρόμο αυτόν της ανθρώπινης αυτογνωσίας είναι συνήθως τρία.

Το πρώτο σχετίζεται με την απέχθεια στην ιδέα ότι μοιάζουμε τόσο πολύ στα ζώα και εμποδίζει τον άνθρωπο να γνωρίσει την ίδια την εξελικτική του καταγωγή. 

Το δεύτερο είναι η απροθυμία μας να παραδεχτούμε το γεγονός ότι η συμπεριφορά μας υπακούει στους νόμους της φυσικής αιτιότητας. 

Το τρίτο εμπόδιο κατάγεται από την διχοτόμηση του κόσμου στον εξωτερικό κόσμο των πραγμάτων και στον εσωτερικό κόσμο της ανθρώπινης σκέψης και λογικής στον οποίο και μόνο αποδίδονται αξίες.

Μέσα από το μυητικό δρώμενο στον 9ο βαθμό λοιπόν δίνεται αφενός η δυνατότητα να ψηλαφήσει κανείς τα κατώτερα ζωώδη ένστικτά του και να τα αναγνωρίσει. Να μην τα φοβηθεί ή απωθήσει  αλλά να τα μετουσιώσει. Αφετέρου ο μυούμενος καλείται να αναγνωρίσει την αιτιακή προσδιοριστικότητα όλων των φυσικών φαινομένων, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αναγνώριση που ενδυναμώνει την ελεύθερη βούληση και τον συνειδητό συντονισμό με ανώτερους σκοπούς. 

Τέλος το μυητικό δρώμενο βοηθά τον μυούμενο να συμφιλιώσει τον  “ιδεαλιστικό” των ανώτερων ιδεών κόσμο με έναν “ρεαλιστικό” κόσμο στον οποίο ζει και στον οποίο επιθυμεί να υπηρετήσει.

Ο τεκτονισμός λοιπόν επιδιώκει μέσα από το μυητικό δρώμενο στον 9ο βαθμό να κάνει τους τέκτονες μεγάλους και υπηρέτες και όργανα του μεγάλου. Για μας λοιπόν τους Εκλεκτούς Διδασκάλους των Εννέα των κρυμμένων βοηθών και υπερασπιστών των ανώτερων αξιών, αυτών που αγαπούν τον ανώτερο άνθρωπο ο Νιτσεϊκός Ζαρατούστρας θα τραγουδήσει μια μέρα “Σεις οι μόνοι του σήμερα, σεις που στέκεστε στην άκρη, μια μέρα θα είστε λαός. Από σας που διαλέξατε τους εαυτούς σας θα ξεπηδήσει ένας διαλεχτός λαός, και από αυτόν ο υπεράνθρωπος”

 

Είπον Ύπατε Διδάσκαλε