Το Ερμητικό Αξίωμα

 Το Ερμητικό Αξίωμα

 Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να γραφτεί μία πλήρης   εργασία σχετικά με το   Ερμητικό αξίωμα, καθώς συνδέεται κυριολεκτικά με τα πάντα.

 Απλώς παραθέτω κάποιες από τις σκέψεις μου σχετικά με αυτό το Αξίωμα που αποδίδεται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο.

Ποιος όμως ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος;

Υπάρχουν διάφορες απόψεις για τα ιστορικά δεδομένα που συνδέονται με αυτό το όνομα. Κοινός τόπος όλων όμως είναι η σύνδεση του με την Ανατολική περιοχή της Μεσογείου, και πιο συγκεκριμένα με την Ελλάδα και την Αίγυπτο, και η μεγάλη αρχαιότητα   των   ενδείξεων.   Η   μεγάλη   χρονική   διαφορά   από   τα  γεγονότα,   η μεσολάβηση    δεκάδων    αιώνων    ανθρώπινης    ιστορίας    πολέμων,    ιδεολογικών αντιπαραθέσεων,   αλλοίωσης  και  φιλτραρίσματος  ιστορικών  δεδομένων  κατά  το δοκούν, καθιστούν σχεδόν αδύνατη την εύρεση ατράνταχτων αποδείξεων υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης.

Κατά μία άποψη ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν ένας σοφός διδάσκαλος, που γεννήθηκε στην Αρκαδία την 9^η χιλιετία πριν από την έλευση του Χριστού. Ο πυρήνας της διδασκαλίας του ήταν μονοθεϊστικός και κατείχε την γνώση των λειτουργιών της Φύσης.

 Μετά τον θάνατο του θεοποιήθηκε-τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Αίγυπτο όπου έγινε γνωστός με το όνομα  Θωθ ή Τωτ.

Μια παρόμοια άποψη μιλάει για την εμφάνιση του Δασκάλου, πρώτα στην Αίγυπτο την 10^η προ Χριστού χιλιετία με το όνομα Θωθ  - που στην Ελλάδα ονομάστηκε Ερμής ο  Τρισμέγιστος- με κοινή την άποψη της θεοποίησης μετά τον θάνατο του.

Η Μπλαβάτσκυ αναφέρει ότι το Ερμής ή Θωθ είναι ένα γενετικό, συλλογικό όνομα που δίδονταν σε Μεγάλους Μυημένους, όπως και το χαλδαϊκό Νεμπώ ή Νεβώ της ίδιας περίπου  εποχής  (10^η  π.Χ.  χιλιετία) που ταυτίζονταν  με τον  «όφι της Σοφίας» συνδεόμενοι αστρονομικά με τον ήλιο και πνευματικά με την Σοφία.

Ο αδ.'. Εε3<3βθ3ί6Γ αναφέρει ότι ο Ερμής ή Θωθ ήταν ένας απεσταλμένος της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας το 40,000 π.Χ. με έργο την διδασκαλία του κεκρυμένου Φωτός, ενώ το 7,000 π.Χ. η ίδια οντότητα ξαναενσαρκώθηκε με τη μορφή του Ορφέα και την ίδια αποστολή    χρησιμοποιώντας όμως διαφορετικά    μέσα ( το δώρο της Θείας Μουσικής) και ιδρύοντας την ελληνική μορφή των Μυστηρίων.

Μια παρόμοια άποψη αναφέρει την επανενσάρκωση του ίδιου Μεγάλου Διδασκάλου ως Ορφέα, Θωθ και Ερμή   , με το επίθετο Τρισμέγιστος να προέρχεται από τις τρεις ενσαρκώσεις του Διδασκάλου.

Παρά τις διαφορετικές τους εκτιμήσεις, όλες οι απόψεις των πνευματικών αναζητητών συμφωνούν στην ταύτηση του Ερμή του Τρισμέγιστου με τον Θωθ, και στο ότι ο Ερμής - Θωθ ήταν φορέας της Γνώσης του Φωτός, ένας Διδάσκαλος, Μύστης, Ιεροφάντης.

Η διδασκαλία του καταγράφηκε σύμφωνα με αρχαίες πηγές,    σε χιλιάδες βιβλία- παπύρους. Ο Ιάμβλιχος αναφέρει πως ήταν 20 χιλιάδες, ενώ ο Μανέθων 36, και περιείχαν μαγεία, φιλοσοφία, αστρολογία, ιατρική και αλχημεία, ενώ στους ιστορικούς χρόνους αναφέρεται ότι διασώθησαν μόνο 42 βιβλία. Σήμερα είναι γνωστά περίπου 17 βιβλία ( δεν συμφωνούν όλοι για  την αυθεντικότητα τους) και ο Σμαράγδινος Πίνακας. Ο Σμαράγδινος πίνακας αποτελεί ένα βραχύ κείμενο δώδεκα εδαφίων που γράφτηκε κατά την παράδοση από τον ίδιο τον Ερμή τον Τρισμέγιστο λίγο πριν τον θάνατο του σε μία πέτρινη πλάκα πράσινου χρώματος. Περιέχει όλη την ουσία της διδασκαλίας του, και έχει χαρακτηριστεί ως μια « Λαμπρή Ακτίνα του Φωτός της Σοφίας». Η ανακάλυψη του Σμαράγδινου Πίνακα αγγίζει τον μύθο. Μία εκδοχή αναφέρει ότι ανακαλύφθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο ανάμεσα στα χέρια του ίδιου του Ερμή του   Τρισμέγιστου μουμιοποιημένου ή κατά άλλους στα χέρια του Απολλώνιου του Τυαννέα. Άλλη παράδοση αναφέρει ότι βρέθηκε από την Σάρα, την γυναίκα του Αβραάμ, ενώ ακόμη μία λέει ότι ανακαλύφθηκε από έναν Οζαρίμ, Μυημένο, στη Χεβρώνα.

Το σύνολο των διαθέσιμων βιβλίων του Ερμή, μαζί με τον Σμαράγδινο Πίνακα, αναφέρεται ως το Corpus Hermeticorum  .

 Διασώθηκε στις ελληνικές βιβλιοθήκες της αρχαιότητας, και από εκεί πέρασε στον Αραβικό κόσμο. Υπήρξε χαμένο για πολλά χρόνια από τον δυτικό κόσμο. Υπόνοιες της ύπαρξης του βρίσκουμε στο τέλος του ένατου αιώνα χρονολογία κοινή .όπου ο αποκρυφιστής Αl-Farabi χαρακτηρίζεται ως «Ερμητιστής», ενώ η μελέτη έργου αλχημιστών προηγουμένων αιώνων, όπως των Γκέμπερ και Αβικέννα, πιθανολογούν κάποια σχέση με το Corpus Hermeticorum.              Κατά την αυγή της πρώτης χιλιετίας με την ροή των Αραβικών αλχημικών συγγραμμάτων στην Δύση, η μοναδική μορφή του Ερμή του Τρισμέγιστου αρχίζει να αναγνωρίζεται.

Το Corpus Hermeticorum  , όμως, παραμένει απρόσιτο στην Δύση μέχρι το 1460 όταν μεταφέρονται έγγραφα από την Κωνσταντινούπολη στην Φλωρεντία. Τα έγγραφα αυτά μεταφράζονται το 1471 από τον Marsilio Ficino, και η μετάφραση αυτή πυροδοτεί την έκρηξη της αναγεννησιακής Αλχημείας, με μορφές όπως του Τριθέμιου, Αγρίππα και Παράκελσου.

Η λέξη ερμηνεία προέρχεται από τον Ερμή. Οι διδασκαλίες του περιέχουν κλειδιά για την ερμηνεία του Κόσμου, και η πεμπτουσία της διδασκαλίας του, ο Σμαράγδινος Πίνακας, περιέχει ένα πανίσχυρο κλειδί στο δεύτερο εδάφιο:

«Τα προς τα άνω αναλογούν με τα προς τα κάτω, και τα προς τα κάτω αναλογούν με

τα προς τα άνω, προς επιτέλεσιν των θαυμάσιων του Ενός μόνου Πράγματος.» που συμπυκνώνεται στο Ερμητικό αξίωμα : «Ως εν τοις άνω, ούτω και εν τοις κάτω»

Ο αδ.'. Leadbeater  γράφει στο βιβλίο του «Ο Ελευθεροτεκτονισμός και οι αρχαίες

Μυστικές Τελετές του»: κάθε Τεκτονικός βαθμός συνδέεται με ένα διαφορετικό

επίπεδο της Φύσης ή οπτική του επιπέδου, και εμπεριέχει στρώματα επί στρωμάτων ερμηνειών που μπορούν να εφαρμοστούν στην ίδια την συνείδηση του Μ.'.Α.'.Τ.'.Σ.'., την δομή του Σύμπαντος και των Αρχών που συνθέτουν τον Άνθρωπο, σύμφωνα με τον  απόκρυφο  νόμο  που   διαμορφώθηκε  από  τον  Ερμή  τον  Τρισμέγιστο  ,  και υιοθετήθηκε  από  τους  Ροδόσταυρους,  τους αλχημιστές και τους  μελετητές της Καμπάλα στις μεταγενέστερες εποχές: «Ως εν τοις άνω, ούτω και εν τοις κάτω».

Ο Σμαραγδινός Πίνακας ορίζει το Ένα Πράγμα ως μία άπειρη συνέχεια. Ο όρος 'άνω' θεμελειώνει ένα σημείο από το οποίο υπάρχει κάτι πάνω από αυτό, αλλά μη ορίζοντας το ως σταθερό σημείο υπονοεί την χωρίς όρια δυνατότητα ανόδου, ενώ ο όρος 'κάτω' ανάλογα  προεκτείνει απεριόριστα την κάθοδο. Έτσι ορίζει ένα άπειρο, συνεχόμενο διάστημα, όπου μόνο ένα πράγμα σαφώς ορίζεται: το κέντρο, το οποίο εκτείνεται προς πάνω και κάτω, προς όλες τις κατευθύνσεις, απεριόριστα.

Είναι ο κύκλος, που έχει το κέντρο του παντού, και την περιφέρεια του πουθενά. Σε μία τέτοια άπειρη συνέχεια δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να διαφοροποιείται από τα άλλα αφού όλα είναι το κέντρο.

Έτσι αυτή η άπειρη συνέχεια δεν μπορεί παρά να είναι ένα πράγμα, το μοναδικό Όν. Όπως το αναφέρει ο Τρισμέγιστος : «Εν το Πάν ».

Το Ερμητικό Αξίωμα, ή ο "Νόμος της Αναλογίας", είναι το κλειδί που χρησιμοποιούμε με την Λογική για να κατανοήσουμε τα μυστήρια του Κόσμου. Το άλλο κλειδί «Εν το Πάν» είναι αυτό που πρέπει να το βιώσουμε στην καρδία μας για να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε το  πρώτο.

 Όπως αναφέρει η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ: «η θεμελιακή ενότητα [που αναφέρει το αξίωμα], διαφέρει από την κοινή χρήση της λέξης 'ενότητα', όπως π.χ. όταν λέγεται για ένα έθνος ότι είναι ενωμένο, ή όταν λέμε ότι οι πλανήτες συνδέονται και αλληλεπιδρούν μέσω βαρυτικών δυνάμεων....

Η όλη Ύπαρξη είναι ΕΝΑ πράγμα, και όχι απλώς μία συλλογή  πραγμάτων που συνδέονται μεταξύ τους. Θεμελιακά υπάρχει μόνο ΕΝΑ ΟΝ.

Το Όν έχει δύο όψεις, θετική και αρνητική. Η θετική είναι το πνεύμα ή Συνειδητότητα.

Η αρνητική είναι η Ουσία ή το αντικείμενο της συνείδησης.

Το Όν είναι το Απόλυτο στην αρχική του εκδήλωση.

Όντας Απόλυτο δεν υπάρχει τίποτα έξω από Αυτό. Είναι όλη η Ύπαρξη...

Εάν ένα μέρος του μπορούσε να χωριστεί, το υπόλοιπο δεν θα μπορούσε να είναι Απόλυτο, γιατί αμέσως θα προέκυπτε δυνατότητα σύγκρισης ανάμεσα σ' αυτό και το αποχωρισμένο του μέρος. Η σύγκριση είναι ασύμβατη με οποιαδήποτε ιδέα του Απολύτου.

Γι' αυτό είναι σαφές ότι αυτή η βασική Ύπαρξη, ή το Απόλυτο Όν πρέπει να είναι η Πραγματικότητα κάθε μορφής που υπάρχει.»

Την ίδια ιδέα βρίσκουμε σε όλα τα φιλοσοφικά συστήματα.

Στον Τεκ.'. Ναό το Απόλυτο Όν συμβολίζεται από το Ιερό Τρίγωνο, ή καλύτερα από το κέντρο του. Είναι, στην ανατολική Φιλοσοφία, το Μπράχμα, διαφορετικό από τον θεό Μπράχμα που αποτελεί μία μόνο από τις εκδηλώσεις του Όντος, και οι περιοδικές του εκδηλώσεις αναφέρονται ως «οι μέρες και οι νύχτες του Μπράχμα».

Είναι η αναπνοή Του, που κατά την εκπνοή εκδηλώνονται οι Κόσμοι μέσω της διαφοροποίησης των στοιχείων, ενώ κατά την εισπνοή Του επιστρέφουν στην πηγή τους και στην ομοιογένεια.

 Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται μέσω της δυαδικότητας, που συμβολίζεται στον Τεκ.'. Ναό από τις στήλες Β και J.

Ακριβώς εξαιτίας της Θεμελιακής Ενότητας των Πάντων ο Νόμος της Αναλογίας βρίσκεται και εφαρμόζεται παντού, γιατί τα Πάντα είναι Ένα, και αυτό το Ένα πάλλεται σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Ρυθμό, που αναφέρει ο Β' Επ.'. κατά το άνοιγμα των εργασιών.

Το Ερμητικό Αξίωμα διαπερνά όλο το Σύμπαν, ορατό και αόρατο.

 Η επικράτεια του είναι από την Ανατολή ως την Δύση, από τον Βορά ως το Νότο και από το Ζενίθ ως το Ναδίρ, σε όλη την απεριόριστη έκταση και επίπεδα του Υιού της Αναγκαιότητας. Όπως επάνω έτσι και κάτω, όπως εσωτερικά, έτσι και εξωτερικά, όπως το μικρό, έτσι και το μεγάλο.

Ζώντας στον κόσμο των φαινομένων ζούμε στην δυαδικότητα. Αρνητικό-Θετικό, Πνεύμα-Ύλη, Καλό-Κακό, Καλοκαίρι-Χειμώνας, Εισπνοή-Εκπνοή, Ημέρα-Νύχτα, και τα ζεύγη είναι ατελείωτα.

Αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Ερμητικό Αξίωμα για να υπερβούμε τον κόσμο των φαινομένων, την μεγάλη Πλάνη.

Όσο μένουμε προσκολλημένοι στην Γη, στην ύλη, θα λέμε και θα το πιστεύουμε ότι τώρα είναι ημέρα και μετά θα γίνει νύχτα, για να έρθει ξανά η ημέρα κ.ο.κ. διαγράφοντας συνεχώς έναν κύκλο και επιστρέφοντας στο σημείο εκκίνησης μας.

Αλλά αρκεί μόνο ένα μικρό νοητικό άλμα, μια αλλαγή του επιπέδου συνειδητότητας στο οποίο λειτουργούμε για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της δυαδικότητας .

Αλλάζοντας ή μάλλον διευρύνοντας την προοπτική μας μπορούμε να δούμε την Γη μας από το διάστημα, από μία θέση στην εφαπτομένη της τροχιάς της, σχηματίζοντας έναν Γνώμονα . με κέντρο την Γη και άκρα τον Ήλιο και την θέση μας.

Αρκεί αυτό για να αντιληφθούμε ότι ποτέ δεν είναι ημέρα ή νύχτα μόνο, καλοκαίρι ή χειμώνας, αλλά πάντα είναι και τα δύο μαζί στη Γη, όχι σαν αντίθετα αλλά ως συμπληρωματικά.

Η ισορρόπηση μας ανάμεσα στις δύο στήλες και ο μυστηριώδης βηματισμός είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην Ανατολή.

Αν κοιτάξουμε τις εργασίες της Στοάς από απόσταση, βλέπουμε την Στοά περιοδικά να φωτίζεται, με το άνοιγμα της Βίβλου του Νόμου, και να συσκοτίζεται καθώς στο τέλος των εργασιών κλείνει η Βίβλος του Νόμου.

 Επεκτείνοντας την οπτική σε διάρκεια, στους αιώνες των Τεκ.'. εργασιών, όπως βλέπουμε μια ταινία σε γρήγορη κίνηση, βλέπουμε την εναλλαγή Ημέρας και Νύχτας, σε Συμπαντικό επίπεδο, ενώ στο περιοδικό άνοιγμα και κλείσιμο της Βίβλου του Νόμου μπορούμε να δούμε την Αναπνοή του Όντος, την καρδιά που πάλλεται στον Συμπαντικό Ρυθμό.

Η Στ.'. αποτελεί σύμβολο του Μακρόκοσμου και του Μικρόκοσμου. Μελετώντας τον εαυτό μας, τον Μικρόκοσμο, σε όλες τις όψεις μας, κατανοούμε τον Κόσμο, Μακρόκοσμο.

Η μελέτη αυτή μπορεί να γίνει σε πνευματικό, συναισθηματικό και φυσικό επίπεδο, αλλά και σε όλες τις αλληλεπιδράσεις αυτών των επιπέδων, αφού ο Άνθρωπος αποτελεί ένα σύνολο. Οτιδήποτε και αν κάνουμε αρχίζει από τις σκέψεις μας , οι οποίες επιδρώντας στον υλικό εγκέφαλο στέλνουν μηνύματα στα μέρη του σώματος μας για συγκεκριμένη και συντονισμένη δράση, προκαλώντας την παραγωγή έργου το οποίο αντιλαμβανόμαστε αντικειμενικά μέσω των αισθήσεων, και προκαλώντας μας υποκειμενικές αντιδράσεις-συναισθήματα.

Πριν την έναρξη των εργασιών μας, μόνο η κεντρική φλόγα του τρίκερου του Σεβ.'. Διδ.'. είναι αναμένη-το 'Ον σε κατάσταση συσπείρωσης.

 Κατά την έναρξη, πρώτα ο αδ.'. Τελ.'. ανάβει πλήρως την ανατολή-εκδήλωση του ενός σε τρία, η Θεϊκή Ιδεοπλασία-Σοφία, μετά το φώς-Σοφία μεταφέρεται στον Α' Επ/.- δίκερο, δυαδικότητα, εκδηλωμένος Κόσμος, Ισχύς- και τέλος, με την εναρμόνιση Σοφίας - Ισχύος, έχουμε την εκδήλωση του πνευματικού μέσα από το υλικό, του Θεϊκού μέσα από το ανθρώπινο, την αφή του φωτός στο ένα κερί του Β' Επ.·. -επιστροφή στην Μονάδα, η θέωση του ανθρώπου μέσα από το Κάλος και την Αρμονία.

 Η όλη διαδικασία εκτελείται από τον αδ.'. Τελ.'. που κρατάει την Ράβδο, το Κηρύκειο του Ερμή, του οποίου έστω και ο μερικός αποσυμβολισμός αποτελεί υλικό πολλών Τεκ.'. Πιν.'..

Αυτή η τριπλότητα εμφανίζεται και στο ανθρώπινο σώμα όχι μόνο ενεργειακά, με τα Τσάκρας της κορυφής, της Βάσης και της γέφυρας που τα ενώνει, της καρδιάς, αλλά ακόμα και μορφολογικά.

Παρατηρώντας το ανθρώπινο σώμα βλέπουμε τρία μέρη του: κεφαλή επάνω, έδρα όλων των πνευματικών λειτουργιών και ελέγχου-συντονισμού του υπόλοιπου σώματος, κορμός στη μέση, έδρα οργάνων και λειτουργιών απαραίτητα για την ζωή, και τα κάτω άκρα, σημείο σύνδεσης μας με την Γή - τον υλικό κόσμο.

Κοιτώντας ένα πρόσωπο βλέπουμε την ίδια αναλογία: μάτια-όραση, υπεύθυνα για την σύλληψη του φωτός, του πιο αυλού των ερεθισμάτων, μύτη-όσφρηση, που συλλαμβάνει ερεθίσματα μέσω του αόρατου αλλά υλικού αέρα και στόμα-γεύση που συλλαμβάνει ερεθίσματα από την χονδροειδή, σε σχέση με τα προηγούμενα, ύλη.

Ανάλογα στον κορμό βλέπουμε ψηλά τους πνεύμονες, που διαχειρίζονται τον αόρατο αέρα, στην μέση του τα ζωτικά όργανα για την διατήρηση της ζωής στο πεδίο του υλικού σώματος, ενώ στην βάση τα γεννητικά όργανα υπεύθυνα για την αναπαραγωγή των υλικών σωμάτων.

Κατά την φυσική αναπαραγωγή το ωάριο είναι ακίνητο και περιέχει εν δυνάμει τα στοιχεία τα απαραίτητα για την γέννηση ενός ανθρώπου.

Αλλά πρέπει να γονιμοποιηθεί από το κινούμενο σπερματοζωάριο για να αφυπνιστεί και να εκφράσει το θαύμα της Ζωής μέσω της γέννησης. Ανάλογα και ο Κόσμος όπως εκφράζεται μέσω της τελετής Μύησης του πρώτου βαθμού.

Ο αμύητος, εν δυνάμει μύστης, περιμένει σε ενδοσκόπηση στον σκοτεινό θάλαμο, σύμβολο του Κοσμικού ωαρίου ή Αυγού, της παθητικής αρχής.

 Περιμένει τον θεϊκό σπινθήρα να δραστηριοποιήσει τις δυνάμεις του. Ο αδ.'. δοκ.·., κατόπιν εντολής του Σεβ.'. Διδ.'. από την Αν.·., πηγαίνει στον αμύητο και βγάζοντας τον από τον σκλ Θαλ.'.τον μεταφέρει προ της θύρας του Ναού.

 Ο Θείος σπινθήρας εκπορεύεται από το κέντρο του Ιερ.'. Τριγ.'. και κινούμενος σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Ρυθμό γονιμοποιεί και αφυπνίζει το Κοσμικό Αυγό.

Ο μυούμενος πρέπει να περάσει τις δοκιμασίες, τις ωδίνες της γέννας, για να γεννηθεί ως Μυημένος μέσα στον Ναό.

 Μετά το πέρας των δοκιμασιών του κρίνεται άξιος να φέρει το περίζωμα του Τεκ.'. Μαθ.'. .

Το περίζωμα έχει τετράγωνο σχήμα, υπονοόντας τον αριθμό 4, Τέσσερα είναι τα συμβολικά στοιχεία που συνθέτουν την εκδήλωση του 'Οντος στο αντικειμενικό πεδίο της Ύλης, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, όπως τέσσερις και οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ο αμύητος: Φωτιά, Νερό, Αέρας και Γη. Τέσσερεις είναι και οι δυνάμεις που σύφωνα με την φυσική διέπουν το Σύμπαν από τους Γαλαξίες μέχρι τα υποατομικά σωματίδια. Τέσσερα είναι και τα κύρια χημικά στοιχεία που αναλογούν στα συμβολικά, και συνθέτουν τον οργανικό κόσμο: Υδρογόνο, Άζωτο, Οξυγόνο και Άνθρακας, τα οποία ανασυνθέτονται δημιουργώντας τα μόρια του DΝΑ, αυτού του εκπληκτικού μορίου που μεταφέρει και διατηρεί όλες τις πληροφορίες των ζωντανών, σύμφωνα με την Βιολογία, όντων.

Οι πληροφορίες που βρίσκονται σε ένα μόνο κύτταρο, για να αποτυπωθούν με ανθρώπινη γραφή θα χρειαζόταν να γεμίσουμε χιλιάδες τόμους βιβλίων.

Όμως το πιο εκπληκτικό είναι ότι το αλφάβητο που χρησιμοποιεί η Φύση για την καταγραφή αυτού του τεράστιου όγκου πληροφοριών, μέσα σε ένα αόρατο χωρίς μικροσκόπιο κύτταρο, αποτελείται από τέσσερα μόλις γράμματα: τις χημικές βάσεις Αδενίνη, Θυμίνη,  Γουανίνη και Κιτοσίνη, ακολουθώντας σε ενδοκυτταρικό επίπεδο τον Νόμο της Αναλογίας.

Το 1994 εκδόθηκε ένα μοναδικό βιβλίο με την ονομασία «οι δυνάμεις του δέκα».

Περιέχει φωτογραφίες, με βάση τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις και όργανα, από τις περιοχές στις οποίες έχει φτάσει η επιστημονική γνώση.

Από τα όρια του γνωστού σύμπαντος, σε απόσταση από την Γη που το φως θα χρειαζόταν 3 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει, μέχρι την λεπτότερη δομή της ύλης, τα κουάρκς, που καταλαμβάνουν χώρο τόσο απειροελάχιστο σε σχέση με το κεφάλι μιας καρφίτσας, όσο η καρφίτσα αυτή σε σχέση με την διάμετρο του ηλιακού μας συστήματος, χωρίς αυτό να είναι σχήμα λόγου.

Εδραιώνεται επιστημονικά μια εκπληκτική αναλογία ανάμεσα στο εκπληκτικά μεγάλο προς τα άνω ή έξω και το ασύλληπτα μικρό, προς τα κάτω ή μέσα με κέντρο τον άνθρωπο.

 Η εκπληκτική αναλογία φτάνει τα όρια της ταύτισης, καθώς κάποιες απεικονίσεις είναι πανομοιότυπες.

 Τα σμήνη των γαλαξιών έχουν την μορφή ατομικών πυρήνων, οι Γαλαξιακές σπείρες, αναλογούν με τις έλικες του DΝΑ, ενώ κοιτώντας από πιο κοντά μια γαλαξιακή σπείρα, δεν ξεχωρίζει από το νέφος ηλεκτρονίων του ατόμου .Όμως εκπληκτικότερες ανακαλύψεις βρίσκονται μπροστά μας.

Η επιστήμη της φυσικής προσπαθεί να διαμορφώσει μία θεωρία στην οποία θα ενοποιούνται οι 4 δυνάμεις που καθορίζουν το σύμπαν, στην υλική του βέβαια φύση.

Η τελευταία και πιο κοντά στην επίτευξη της ενοποίησης είναι η θεωρία των υπερχορδών .

 Λέει ότι τα κουάρκς, τα μικρότερα σωματίδια που ανακαλύφθηκαν, αποτελούνται ή δημιουργούνται από μία μονοδιάστατη κλειστή (κυκλική) χορδή που δονείται σε συγκεκριμένο ενεργειακό επίπεδο. Η χορδή αυτή, καθώς και ο παλμός της, αποτελούν προβολές στο δικό μας τετραδιάστατο χωροχρόνο, συμβάντων από άλλες διαστάσεις οι οποίες αποχωρίστηκαν από τις δικές μας κατά τις πρώτες στιγμές της μεγάλης έκρηξης που δημιούργησε το σύμπαν, ενώ η ίδια η διαμόρφωση των διαστημικών σωμάτων και η οργάνωση των γαλαξιών από την αρχική χαοτική κατάσταση, βασίστηκε στην ύπαρξη ανάλογων κοσμικών χορδών ή υπερχορδών, μήκους χιλιάδων ετών φωτός, που με την δόνηση τους προκάλεσαν την οργάνωση του σύμπαντος. ORDER AB CHAOS.

 Έτσι η σύγχρονη φυσική λέει, χρησιμοποιώντας διαφορετική ορολογία, αυτό που από αιώνες λένε όλες οι αρχαίες φιλοσοφικές σχολές στην ουσία τους, αυτό που διατηρεί ο Τεκ/. μέσω των Μυστηρίων του.

Ζούμε σε έναν κόσμο φαινομένων, ζούμε σε έναν κόσμο αποτελεσμάτων, που οι αιτίες τους βρίσκονται σε άλλες διαστάσεις. Υπάρχει ένας Παγκόσμιος Ρυθμός που διατρέχει τα πάντα, ορατά και αόρατα. Η αρχική έκρηξη του υλικού σύμπαντος είναι αντανάκλαση από το αρχικό «φως της Αγάπης , όπερ ενώνει και συντονίζει την πλάσιν».

«Μελετώντας την Φύσιν, παρατηρούντες τα φαινόμενα, κατερχόμενοι εις το βάθος της συνειδήσεως μας», εφαρμόζοντας το Ερμητικό Αξίωμα στον κόσμο των φαινομένων, που ο Αγ. Παύλος, ένας Μυημένος, τον ονόμασε «απατηλό καθρέφτη της αγνής Αλήθειας», και ο Αγ. Γεώργιος ο Ναζιανζηνός επιβεβαίωσε τον Τρισμέγιστο δηλώνοντας ότι «τα ορατά πράγματα δεν είναι παρά η σκιά και το περίγραμμα πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε», προσπαθούμε να εναρμονίσουμε τον εαυτό μας στον Παγκόσμιο Ρυθμό, ώστε να βιώσουμε ότι «Εν το Παν», η ΑΓΑΠΗ.

  Βιβλιογραφία :

C.W Leadbeater : Freemasonary and its Ancient Mystic Rites”

Foundations of Esoteric Philosophy

Παντελή Κ. Ιωαννίδη: "Ερμής ο Τρισμέγιστος

" Ε.Π. Μπλαβάτσκυ: "Η Μυστική Δοξασία "

Geoffry A. Farthing “ Deity Cosmos and Man”

Θαδαίος Ζελίνσκι: "Έρμης ο Τρισμέγιστος"

Robert Macoy “ A Dictionary of Freemasonry”

Ε.Π. Μπλαβάτσκυ: "The Theosophical Glossary”

Philip Morrison & Phylis Morrison and The Office of Charles & Ray Eams: “Powers of Ten”

 Ακολουθεί μία από τις πολλές αποδόσεις του Σμαράγδινου Πίνακα.

Ο ΣΜΑΡΑΓΔΙΝΟΣ ΠΙΝΑΞ

ΕΡΜΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ

I. Είναι Αληθέστατον, αψευδέστατον, βεβαιότατον.

II. Το προς τα κάτω, αναλογεί τω προς τα άνω, και το προς τα άνω είναι ανάλογον τω προς τα κάτω, προς επιτέλεσιν των θαυμάσιων του Ενός μόνου Πράγματος.

III. Και όπως τα πάντα προήλθον εξ Ενός, ούτω τα πάντα εγεννήθησαν εκ του Όντος τούτου δια προσαρμογής (Adaptatio).

IV. Πατήρ του είναι ο Ήλιος, μήτηρ του η Σελήνη, ο άνεμος έφερεν αυτό εν γαστρί, η γη είναι η τροφός του.

V. Ο πατήρ του παντός είναι το Τέλεσμα. Η δύναμις γίνεται είναι μεγίστη, όταν μετατραπή εις γην.

VI. Θέλεις χωρίσει την γην από του πυρός, το λεπτόν από του πυκνού ηπίως και μετά μεγάλης επιδεξιότητας.

VII. Θέλει τότε ανέλθει από της γης εις τον ουρανόν και πάραυτα θέλει κατέλθει εκ νέου επί της γης, ένθα θα συλλέξη την δύναμιν των ανωτέρων και κατωτέρων πραγμάτων.

VIII. Θέλεις ούτω αποκτήσει πάσαν του Κόσμου την δόξαν και πάσαν σκοτία θέλει στη μακράν σου.

IX.  Αυτή εστί η κραταιά δύναμις πάσης δυνάμεως, διότι θα νικήσει παν το λεπτόν, και θα διαπεράσει παν το στερεόν.

X.  Ούτω εδημιουργήθη ο Κόσμος.

XI. Εκ των άνω υποδείξεων θέλουσι πηγάσει απειράριθμοι εφαρμογαί των οποίων το μέσον επιτεύξεως ενδείκνυται ενταύθα.

XII. Δια τούτο εκλήθην Ερμής ο Τρισμέγιστος, κεκτημένος τα τρία μέρη της

Παγκοσμίου Φιλοσοφίας.

- (Αληθώς λέγω Υμίν: παν ό,τι είπον περί της κατεργασίας του Ηλίου είναι πλήρες).

Από το βιβλίο «Ερμής ο Τρισμέγιστος» του Παντελή Κ. Ιωαννίδη, εκδ. ΔΙΟΝ