Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΤΑ

  Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΤΑ  

 Το αποκρυφιστικό νόημα των αριθμών και η εσωτερική συνοχή των συνδυασμών τους, αποτελούσε μέρος των διαλογισμών των σοφών κάθε λαού. Στρέφοντας την προσοχή μας στους χώρους όπου συχνάζουν η μνήμη και η λήθη, μας αποκαλύπτονται τα θεία παιχνίδια καθώς τα δρώμενα τους ανακυκλώνονται σαν "ρυθμοί", "αρμονίες", και "νόμοι".

          Βαθιά σημασία αποδιδόταν στους αριθμούς στη μακρινή αρχαιότητα. Δεν υπήρχε λαός που να μην είχε κάτι σαν φιλοσοφία και να μην έδινε μεγάλη έμφαση στους αριθμούς, όσον αφορά στην εφαρμογή τους στα θρησκευτικά έθιμα, στην καθιέρωση εορταστικών ημερών, συμβόλων, δογμάτων, ακόμα και στη γεωμετρική κατανομή των αυτοκρατοριών. Το μυστηριώδες αριθμητικό σύστημα του Πυθαγόρα δεν ήταν κάτι καινούριο όταν εμφανίστηκε το 600 π.Χ.

Το αποκρυφιστικό νόημα των ψηφίων και των συνδυασμών τους αποτελούσε μέρος των διαλογισμών των σοφών κάθε λαού και δεν είναι μακριά η μέρα κατά την οποίαν, υποχρεωμένη από την αιώνια κυκλική επιστροφή των γεγονότων, η "τώρα" σκεπτικιστική και άπιστη Δύση θα πρέπει να παραδεχτεί ότι, σ' αυτή την κανονική περιοδικότητα των εκ νέου επανερχομένων συμβάντων, υπάρχει κάτι παραπάνω από τυφλή τύχη.

 Ήδη οι Δυτικοί "σοφοί" μας άρχισαν να το παρατηρούν.

Τώρα τελευταία, άνοιξαν τ' αυτιά τους και άρχισαν να ασχολούνται με κύκλους, αριθμούς και όλα αυτά τα οποία, μέχρι πριν λίγα χρόνια είχαν ρίξει στη λήθη, στα παλιά δωμάτια της μνήμης, με σκοπό να μην τα ξεκλειδώσουν ποτέ, παρά μόνο για να κοροϊδεύουν τις αλλόκοτες και παράδοξες προκαταλήψεις των "αντιεπιστημονικών" προγόνων μας.

          Σαν μία τέτοια καινοτομία, η παλιά γερμανική εφημερίδα "DIE GEGENWART" έχει ένα σοβαρό και σωστό άρθρο πάνω "στη σημασία του αριθμού επτά" το οποίο παρουσιάζεται στους αναγνώστες της σαν "Πολιτιστικό - ιστορικό Δοκίμιο".

Αφού αναφέρω μερικά αποσπάσματα από αυτό, ίσως προσθέσω κάτι σ' αυτό.

Ο συγγραφέας λέει:

          ". . . Ο αριθμός επτά εθεωρείτο ιερός όχι μόνο απ' όλα τα καλλιεργημένα έθνη της αρχαιότητας και της Ανατολής, αλλά έχαιρε του μεγαλύτερου σεβασμού ακόμη και στα νεότερα έθνη της Δύσης. Η αστρονομική προέλευση του αριθμού προσδιορίζεται πέρα από κάθε αμφιβολία. Ο άνθρωπος αισθανόμενος τον εαυτό του νοητικά αδύναμο εξαρτήθηκε από τις ουράνιες δυνάμεις και πάντα και παντού υπέτασσε τη γη στον ουρανό. Έτσι μεγαλύτερα και φωτεινότερα σώματα έγιναν γι' αυτόν οι σπουδαιότερες και ανώτερες δυνάμεις, τέτοια σώματα ήταν οι πλανήτες, τους οποίους ολόκληρη η αρχαιότητα αριθμούσε σε επτά. Με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκαν σε "επτά" θεότητες. Οι Αιγύπτιοι είχαν "επτά" ιερά άλογα του Μίθρα, οι Πάρσοι "επτά" αγγέλους σε αντίθεση με "επτά" δαίμονες και "επτά" ουράνιες κατοικίες σε αντιστοιχία με "επτά" κατώτερες περιοχές. Για να παρουσιάσουν καθαρότερα αυτή την ιδέα σε συγκεκριμένη μορφή, οι επτά θεοί συχνά απεικονίζονταν σαν μία "επτακέφαλη" θεότητα. Ολόκληρος ο ουρανός υποτασσόταν στους "επτά" πλανήτες. Έτσι σ' όλα σχεδόν τα θρησκευτικά συστήματα βρίσκουμε "επτά" ουρανούς. . ."

          Η δοξασία στις "SAPTA LΟKAS" της βραχμανικής θρησκείας έχει παραμείνει πιστή στην αρχαϊκή φιλοσοφία και ποιός ξέρει αν και η ίδια η ιδέα δεν προέρχεται από την Αρυοβάρτα, αυτή την κοιτίδα όλων των φιλοσοφιών και μητέρα όλων των μεταγενέστερων θρησκειών! Αν το Αιγυπτιακό δόγμα της "μετεμψύχωσης" ή μετανάστευσης της ψυχής δίδασκε ότι υπήρχαν "επτά" καταστάσεις εξαγνισμού και προοδευτικής τελειοποίησης, είναι επίσης αληθινό ότι βουδιστές πήραν από τους Αρίους της Ινδίας και όχι από την Αίγυπτο την ιδέα για τα "επτά" στάδια προοδευτικής ανάπτυξης της ασώματης ψυχής που παριστάνονται αλληγορικά με τα επτά πατώματα και τα ομπρελοειδή σκέπαστρα, που σταδιακά μειώνονται όσο πλησιάζουν στην κορυφή, στις παγόδες τους.

          Στη μυστηριώδη λατρεία του Μίθρα υπήρχαν "επτά πύλες", "επτά μυστήρια". Οι ιερείς πολλών ανατολικών εθνών υποδιαιρούνται σε "επτά βαθμούς", "επτά " σκαλιά οδηγούσαν στους βωμούς και στους ναούς έκαιγαν κεριά σε επτάφωτα κηροπήγια. Μερικές από τις Μασονικές Στοές έχουν μέχρι σήμερα "επτά" και "δεκατέσσερα" σκαλιά.

          Οι "επτά" πλανητικές σφαίρες χρησίμευαν σαν πρότυπο για διαιρέσεις κρατών και οργανισμών. Η Κίνα ήταν χωρισμένη σε "επτά" επαρχίες. Η αρχαία Περσία σε "επτά" σατραπείες. Σύμφωνα με τον αραβικό θρύλο "επτά" άγγελοι δροσίζουν τον ήλιο με πάγο και χιόνι για να μην κάνει στάχτη τη γη. Επτά χιλιάδες άγγελοι φυσούν και βάζουν σε κίνηση τον ήλιο κάθε πρωί. Τα δύο παλιότερα ποτάμια της Ανατολής - Ο Γάγγης και ο Νείλος - έχουν το καθένα "επτά" εκβολές. Η Ανατολή είχε στην αρχαιότητα "επτά" μεγάλα ποτάμια, ( το Νείλο, τον Τίγρη, τον Ευφράτη, τον Όξο (σημ. AMU DARYA), τον Iαξάρτη (σημ. SYR DARYA), τον Άραξο και τον Ινδό), "επτά" περίφημους θησαυρούς, "επτά" θαύματα του κόσμου κ.λ.π. Ο αριθμός "επτά" παίζει επίσης κυρίαρχο ρόλο στην αρχιτεκτονική των ναών και των ανακτόρων. Η περίφημη παγόδα του CHURINGAN περιλαμβάνει από "επτά" τετράγωνα τείχη, ζωγραφισμένα με "επτά" διαφορετικά χρώματα και στη μέση του κάθε τείχους υπάρχει μία "επταόροφη" πυραμίδα. Το ίδιο και στην προκατακλυσμιαία εποχή, ο ναός του Μπορσίππα, τώρα BIRS-NIMRUD, είχε "επτά" βάθρα που συμβόλιζαν τους επτά ομόκεντρους κύκλους των επτά σφαιρών και το καθένα ήταν χτισμένο από τούβλα και μέταλλα τέτοια που να ανταποκρίνονται στα χρώματα του κυβερνώντος πλανήτη στη συμβολιζόμενη σφαίρα.

          Όλα αυτά μας λένε είναι απομεινάρια του "παγανισμού", ίχνη των προκαταλήψεων των παλιών τα οποία, όπως οι κουκουβάγιες και οι νυχτερίδες σε σκοτεινή υπόγεια σπηλιά, πέταξαν μακριά για να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πια μπροστά στο λαμπρό φως του Χριστιανισμού - μια δήλωση που πολύ εύκολα ανασκευάζεται.

          Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις που δείχνουν ότι όχι μόνο οι παλιοί χριστιανοί αλλά ακόμη και οι σημερινοί έχουν διατηρήσει τον αριθμό "επτά" τόσο ιερό όσο και πριν και μπορούν να βρεθούν "χιλιάδες" περιπτώσεις που το αποδεικνύουν. Ας αρχίσουμε με τον αστρονομικό και τον θρησκευτικό υπολογισμό των Ρωμαίων παγανιστών, που διαιρούσαν την εβδομάδα σε "επτά" ημέρες και θεωρούσαν την έβδομη ημέρα σαν την πιο ιερή, αφιερωμένη στον Ήλιο ή στον Δία (SUNDAY = μέρα του Ηλίου) στον οποίο όλα τα χριστιανικά έθνη - κυρίως οι Διαμαρτυρόμενοι - κάνουν "PUJA" αυτή τη μέρα. Στην απάντηση ότι δεν την έχουν από τους Ρωμαίους παγανιστές αλλά από τους εβραίους μονοθεϊστές, τότε γιατί δεν τηρήθηκε το Σάββατο, ή το πραγματικό "SABBATH", αντί της Κυριακής, ή Ημέρας του Ηλιου?

          Στην "Ραμαγιάνα" αναφέρονται "επτά" αυλές στις κατοικίες των Ινδών βασιλέων και "επτά" πύλες οδηγούσαν στους περίφημους ναούς και στις πόλεις των αρχαίων. Από που όμως οι FRIESLANDERS είχαν προσκολληθεί κατά το δέκατο αιώνα της Χριστιανικής εποχής, στον αριθμό επτά όταν χώριζαν τις επαρχίες τους και επέμεναν να πληρώνουν "επτά" πφέννιχς συνεισφορά? Η Αγία Ρωμαϊκή και Χριστιανική Αυτοκρατορία είχε "επτά" KURFURSTS ή Εκλέκτορες. Οι Ούγγροι μετανάστευσαν κάτω από την αρχηγία "επτά" δουκών και ίδρυσαν "επτά" πόλεις που τώρα ονομάζονται SEMIGRADUE (Τρανσυλβανία).

          Η παγανιστική Ρώμη χτίστηκε πάνω σε "επτά" λόφους, η Κων/πόλη είχε "επτά" ονόματα: Βυζάντιο, Αντωνία, Νέα Ρώμη, Πόλη του Κων/ντίνου, Αυτή που χωρίζει τα Μέρη του Κόσμου, θησαυρός του Ισλάμ, Ισταμπούλ. Ονομαζόταν επίσης "Πόλη με τους "επτά" λόφους", με τους "επτά" Πύργους. Από τους Μουσουλμάνους πολιορκήθηκε "επτά" φορές και πάρθηκε μετά από "επτά" βδομάδες από τον "έβδομο" Σουλτάνο των Οσμανιδών.

          Για τους Ανατολικούς λαούς οι "επτά" πλανητικές σφαίρες αντιπροσωπεύονται από τους "επτά" κρίκους που φοράνε οι γυναίκες στα "επτά" μέρη του σώματος - το κεφάλι, το λαιμό, τα χέρια, τα πόδια, τη μύτη, γύρω από τη μέση - και οι "επτά" κρίκοι ή κύκλοι προσφέρονται μέχρι σήμερα από τους γαμπρούς της Ανατολής στις νύφες τους, η ομορφιά της γυναίκας αποτελείται στα Περσικά τραγούδια από "επτά" θέλγητρα.

          Οι "επτά" πλανήτες διατηρούν πάντα την ίδια απόσταση μεταξύ τους και περιστρέφονται στην ίδια τροχιά. Έτσι μ' αυτή τη κίνηση μας προβάλλεται η ιδέα της αιώνιας αρμονίας του Σύμπαντος. Μ' αυτή την έννοια ο αριθμός "επτά" έγινε ιδιαίτερα ιερός και ακόμα διατηρεί την σπουδαιότητα του για τους αστρολόγους. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν τον αριθμό "επτά" σαν εικόνα και πρότυπο της Θείας τάξης και αρμονίας στη Φύση. Ήταν ο αριθμός που περιελάμβανε δύο φορές τον ιερό αριθμό "τρία" ή την "τριάδα" στην οποία προστίθεται το "ένα" ή η θεία μονάδα: 3+1+3. Όπως η αρμονία της φύσης ηχεί στο πληκτρολόγιο του διαστήματος, ανάμεσα στους "επτά" πλανήτες, έτσι και η αρμονία του ήχου που ακούγεται λαμβάνει χώρα σε χαμηλότερο επίπεδο με τη μουσική κλίμακα των επαναλαμβανόμενων "επτά" τόνων. Από εκεί προέρχονται οι "επτά" αυλοί στη σύριγγα του θεού Πάνα (ή της Φύσης) - το σταδιακά σημειούμενο μέγεθός τους απεικονίζει την απόσταση μεταξύ των πλανητών και μεταξύ του τελευταίου και της γης - το ίδιο και η "επτάχορδη" λύρα του Απόλλωνα.

          Αποτελούμενος από την ένωση του αριθμού "τρία" (σύμβολο της Θείας Τριάδας με όλα και με κάθε λαό, χριστιανικό και παγανιστικό) και του "τέσσερα" (σύμβολο των κοσμικών δυνάμεων ή στοιχείων) ο αριθμός "επτά" δείχνει συμβολικά την ένωση της θεότητας με το σύμπαν, αυτή η Πυθαγορική ιδέα εφαρμόστηκε από τους Χριστιανούς - κυρίως στον Μεσαίωνα - οι οποίοι χρησιμοποίησαν ευρέως τον αριθμό "επτά" στο συμβολισμό της ιερής αρχιτεκτονικής τους.

          Έτσι για παράδειγμα, ο περίφημος καθεδρικός της Κολωνίας και η Εκκλησία των Δομινικανών στο Ρέγκενσμπουργκ αναπτύσσει αυτό τον αριθμό και στις μικρότερες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες.

          Ο μυστικιστικός αυτός αριθμός δεν έχει μικρότερη σημασία και στον κόσμο της διανόησης και της φιλοσοφίας. Η Ελλάδα είχε "επτά" σοφούς, ο Χριστιανικός Μεσαίωνας "επτά" ελεύθερες τέχνες (γραμματική, ρητορική, διαλεκτική, αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία). Ο μωαμεθανός SHEIKH - UL - ISLAM προσκαλεί σε κάθε σπουδαία συνεδρίαση "επτά" "ULEMAS".

          Στο Μεσαίωνα ένας όρκος έπρεπε να παρθεί μπροστά σε "επτά" μάρτυρες και αυτός προς τον οποίο δινόταν ραντιζόταν "επτά" φορές με αίμα. Οι λιτανείες γύρω από τους ναούς γίνονταν "επτά" φορές και οι πιστοί έπρεπε να γονατίσουν "επτά" φορές πριν προφέρουν ευχή. Οι Μωαμεθανοί προσκυνητές γυρίζουν γύρω από την Καάμπα "επτά" φορές. Τα ιερά σκεύη κατασκευάζονταν από χρυσό και ασήμι που είχαν εξαγνιστεί "επτά" φορές. Η τοποθεσία των παλιών Γερμανικών δικαστηρίων οριζόταν από "επτά" δέντρα κάτω από τα οποία κάθονταν "επτά" "SCHΟFFERS" (δικαστές) οι οποίοι απαιτούσαν "επτά" μάρτυρες. Απειλούσαν τον ένοχο με "επταπλή" τιμωρία και απαιτούσαν "επταπλό" εξαγνισμό για την "επταπλή" ανταμοιβή που υπόσχονταν στον ενάρετο. Όλοι γνωρίζουν τη μεγάλη σπουδαιότητα που δίνουν στη Δύση στον "έβδομο" γιο ενός "εβδόμου" γιου. Στη Γερμανία ο βασιλιάς και τώρα ο αυτοκράτορας, δεν μπορεί να αρνηθεί να βαφτίσει έναν "έβδομο" γιο ακόμα και αν είναι ενός ζητιάνου. Στην Ανατολή, όταν συμφιλιώνονται μετά από φιλονικία ή όταν υπογράφουν συνθήκη ειρήνης, οι αρχηγοί ανταλλάσσουν ή "επτά" ή σαράντα εννιά (7Χ7) δώρα.

          Το να προσπαθήσουμε να αναφέρουμε όλα τα πράγματα που περιλαμβάνονται σ' αυτό το μυστηριώδη αριθμό θα χρειαζόμαστε βιβλιοθήκη. Θα τελειώσουμε αναφέροντας λίγα μόνο από την περιοχή του δαιμονισμού. Σύμφωνα με τις αυθεντίες σ' αυτά τα θέματα - τον παλιό χριστιανικό κλήρο - ένα συμβόλαιο με το διάβολο έπρεπε να έχει "επτά" παραγράφους, έληγε σε "επτά" χρόνια και υπογραφόταν από τον συμβαλλόμενο "επτά" φορές. Όλα τα μαγικά ποτά που παρασκευάζονταν με τη βοήθεια του εχθρού του ανθρώπου αποτελούνταν από "επτά" βότανα. Κερδίζει εκείνος ο λαχνός που έχει τραβηχτεί από ένα "επτάχρονο" αγόρι.

          Οι θρυλικοί πόλεμοι διαρκούσαν "επτά" χρόνια και "επτά" μήνες και "επτά" μέρες, και οι μαχόμενοι ήρωες ήταν "επτά", "εβδομήντα", "επτά χιλιάδες", και "εβδομήντα χιλιάδες". Οι πριγκίπισσες στα παραμύθια μένουν "επτά" χρόνια μαγεμένες και οι μπότες του περίφημου γάτου - του Μαρκήσιου του Καραμπά - δρασκέλιζαν "επτά" λεύγες. Οι αρχαίοι χώριζαν το ανθρώπινο σώμα σε "επτά" μέρη: το κεφάλι, το στήθος, το στομάχι, τα δύο χέρια και τα δύο πόδια και τη ζωή του ανθρώπου σε "επτά" περιόδους. Το μωρό αρχίζει να βγάζει δόντια στον "έβδομο" μήνα, το παιδί αρχίζει να κάθεται μετά τους δεκατέσσερις μήνες (2Χ7), αρχίζει να περπατάει μετά τους εικοσιένα μήνες (3Χ7), να μιλάει μετά τους "εικοσιοκτώ" (4Χ7), παύει να θηλάζει μετά τους "τριάντα πέντε" (5Χ7), στα δεκατέσσερα χρόνια αρχίζει τελικά να διαμορφώνεται, στα "είκοσι ένα" σταματάει η ανάπτυξη του. Το μέσο ύψος του ανθρώπου πριν από τον εκφυλισμό του ανθρώπινου γένους, ήταν "επτά" πόδια, απ' αυτό προέρχονται οι παλιοί Δυτικοί νόμοι, οι οποίοι ορίζουν ότι οι τοίχοι των κήπων πρέπει να είναι "επτά" πόδια ψηλοί. Η εκπαίδευση των αγοριών άρχιζε για τους Σπαρτιάτες και τους αρχαίους Πέρσες στα "επτά" χρόνια. Και στις χριστιανικές θρησκείες - περιλαμβανομένων των Ρωμαιοκαθολικών και των Ελλήνων - το παιδί δεν είναι υπεύθυνο για κανένα έγκλημα μέχρι τα "επτά" του χρόνια και αυτή είναι η κατάλληλη ηλικία για να πάει να εξομολογηθεί.

Αν οι Ινδουιστές σκεφθούν το Μανού και θυμηθούν το περιεχόμενο των παλιών SASTRAS θα βρουν πέρα από κάθε αμφιβολία, την προέλευση όλου αυτού του συμβολισμού. Πουθενά αλλού ο αριθμός "επτά" δεν είχε τόσο κυρίαρχη θέση όσο στους παλιούς Αρίους της Ινδίας. Δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε τους "επτά" σοφούς - τους "SAPTA RISHIS", τους "SAPTA LΟKAS" -  τους "επτά" κόσμους, τις "SAPTA PURAS" - τις "επτά" ιερές πόλεις. Τα "SAPTA DΝIPAS" - τα "επτά" ιερά νησιά, τις "SAPTA SAMUDRAS" - τις "επτά" ιερές θάλασσες, τα "SAPTA PARRATAS - τα "επτά" ιερά βουνά, τα "SAPTA ARANYAS" - τις "επτά" ερήμους, τα "SAPTA ΝRIKSHAS" - τα "επτά" ιερά δέντρα κ.ο.κ., για να δούμε τη δυνατότητα της υπόθεσης.

Οι Άριοι δεν δανείστηκαν ποτέ τίποτα, ούτε και οι Βραχμάνοι, οι οποίοι ήταν υπερβολικά περήφανοι και αποκλειστικοί σ' αυτό. Από αυτούς λοιπόν προέρχεται το μυστήριο και η ιερότητα του αριθμού "επτά".