ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΟΥ 28ου ΒΑΘΜΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΤΟΥ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

 

                                                                      

Ε.: Δ.: Τ.: Μ.: A.: Τ.: Σ.:

ΤΥΠΙΚΟΝ

ΤΟΥ 28ου ΒΑΘΜΟΥ

ΤΟΥ ΙΠΠΟΤΟΥ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

ΤΙΤΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΑ

Ο Πρόεδρος καλείται Πατήρ Αδάμ, πρώτος Πατήρ ή Πατήρ των Πατέρων. Κρατεί ανά χείρας σκήπτρο κυανούν, όπερ φέρει εις το άκρον σφαίραν χρυσήν.

Εις τον λαιμόν φέρει ταινία κυανή, εκ τής όποιας εξαρτάται ήλιος χρυσούς.

Το όπισθεν τής όψεως τού ηλίου τούτου αποτελείται εξ ημισφαιρίου παριστώντος το βόρειον ήμισυ τής εκλειπτικής μετά των ζωδίων τού ζωδιακού από τού Ταύρου μέχρι τού Λέοντος. Φέρει τον τίτλο τού Παντο­γνώστου Δεσπότου.

Εις μόνος Επόπτης υπάρχει. Φέρει την ονομασία τού Αδελφού τής Αλήθειας (Frere Verite) Φέρει εις τον λαιμόν ταινίαν λευκήν, εξ ης εξαρτάται τρίγωνον χρυσούν με ο­φθαλμόν εν τω μέσω. Κρατεί ανά χείρας λευκήν βακτηρίαν, το άκρον τής όποιας, εν σχήματι σφαίρας, φέρει οφθαλμόν χρυσούν.

Ίνα είναι τέλειον το Ιερόν πρέπει να περιλαμβάνει επτά αξιωματικούς, οίτινες φέρουσι το γεννεσιακόν όνομα Μαλακίμ ή Χερουβείμ. Παριστάνουν ούτοι τούς επτά Αρ­χαγγέλους, οίτινες προστατούσι των επτά πλανητών και εδρεύουν κατά την επομένη τάξιν από ανατολών, έχοντες προ αυτών επτά βωμούς τοποθετημένους πρός το μέσον τού Ιερού.

1.   Ζαραχιήλ Εις την πλευράν τού βωμού έμβλημα, χρυσούν, παριστών το Αστρονομικό σύμβολο τού Ηλίου.

2.    Τσαφιήλ. - Έμβλημα επάργυρο, σύμβολο τής Σε­λήνης.

3.    Ουριήλ. - Έμβλημα βαθύ ερυθρό, σύμβολο τού Άρεως.

4.    Ραφαήλ. - Έμβλημα κυανούν, σύμβολο τού Ερ­μού.

5.    Γαβριήλ.-Έμβλημα πορφυρούν ή πορτοκαλλεόχρουν σύμβολο τού Διός.

6.     Χαμαλιήμ. - Έμβλημα πράσινο ή ωχροκίτρινον, σύμβολο τής Αφροδίτης.

7.     Μιχαήλ. - Έμβλημα μέλαν, σύμβολο τού Κρόνου.

Υπάρχουν επίσης δύο Δαδοφόροι ενδεδυμένοι ο εις με τήβεννο λευκήν, φέρων δάδα Αναμμένη. Ο έτερος ενδεδυμένος με τήβεννο σκοτεινού χρώματος, φέρει δάδα εσβεσμένην και εστραμμένη πρός τα κάτω. Ίστανται δεξιά και αριστερά τού πίνακος τού παριστώντος τον ταυροκτόνον Μίθρα.

Οι Μαλακίμ κρατούσιν ανά χείρας ρομφαία. Επί τού βωμού, τού τοποθετημένου ενώπιον εκάστου τούτων, είναι τοποθετημένη κατά τας μυήσεις λυχνία, ης η ύελος είναι κεχρωματισμένη με το χρώμα το αποδιδόμενο σχετικώς πρός έκαστον πλανήτη.

Εις ρήτωρ, εις γραμματεύς, εις τελετάρχης και εις αρ­χηγός των φρουρών συμπληρώνουν τον κατάλογο των τιτλούχων αξιωματικών.

Τα λοιπά μέλη φέρουν το όνομα των Αραλίμ.

Ο διάκοσμος τού βαθμού αποτελείται από πλατεία ταινίαν λευκήν μεθ’ υδατοσκιών ( φερομένη προ τού στήθους) εις το κατώτερο μέρος τής οποίας είναι κεντημένος οφθαλμός.

Περίζωμα. Λευκό, φέρον πεντάγραμμα, σχεδιασμένο εν τω μέσω διά χρώματος ερυθρού πυρόχρου (vermilion).

Κόσμημα. Χρυσούν τρίγωνον, με ακτινοβολούντα ήλιο εις το μέσον.

 

Κ Ε ΡΑΜ Ι ΣΤΗΣ

Σημεία

Ο Ζητών θέτει την παλάμη τής δεξιάς χειρός επί τού στομάχου με τον αντίχειρα τεταμένο εις σχήμα γνώμονος. Ο απαντών υψεί την δεξιά, δεικνύων τον ουρανό διά τού δείκτου.

Χειραψία

Δράττεσθαι διά των δύο χειρών, θλίβοντες αυτάς ελαφρώς.

Λέξις εισιτήριος. Muibits.

 

Ιερά Λέξις. Janoda, — Απάντησις: Gabra.

Κρούσις. εξ ισόχρονοι κτύποι.

 

 

ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Παντ.: Δεσπ.: — Αρχηγέ των Φρουρών, βεβαιωθείτε, εάν το Ιερόν είναι εστεγασμένον εξωτερικώς.

Επί καταφατικής απαντήσεως ο Παντ. Δέσπ. κρούει άπαξ διά του σκήπτρου του. Την κρούση Επαναλαμβάνει ο Αδ. τής Αληθ.

Παν.: Δεσπ.: — Εν τάξει Ιππόται !

Όλοι οι παριστάμενοι, εγείρονται και στρεφόμενοι προς τον Ήλιον τίθενται εν τάξει.

Παντ.: Δεσπ.: — Άδ. της Άληθ.·. Πάντες οί παριστάμενοι είναι Ιππότες τού Ηλίου ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Γνωρίζουν την πηγή του φωτός.

Παντ.: Δεσπ.: — Άδ.·. τής Άληθ.^-. Πόθεν έρχεσθε ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Έκ τού κέντρου τού ερέβους.

Παντ.: Δεσπ.: — Πώς εξήλθατε εξ αυτού ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Σπουδάζων εμαυτόν και μελετών την Φύσιν.

Παντ.: Δεσπ.: — Που μεταβαίνετε ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Πρός το Φως.

Παντ.: Δεσπ.:. — Διά τίνος μέσου ελπίζετε να φθάσετε ;

Αδ.: Τής Αληθ.: - Εργαζόμενος διά την απελευθέρωσιν του ηθικού μου όντος και διά την πρόοδο τού ανθρωπίνου γένους.

Παντ.: Δεσπ.:. — Ειπέτε μου το ρητόν των Ιπποτών τού  Ηλίου.

Αδ.: Τής Αληθ.:— Εκ τού σκότους το Φως.

Παντ.: Δεσπ.: — Πώς συμπληροΰται το ρητό τούτο ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Per lumina ad numina ( Διά  τού φωτός προς την θεότητα).

Παντ.: Δεσπ.: — Τις η καταλληλοτέρα διά τας εργασίας μας ώρα ;                                   ,

Αδ.: Τής Αληθ.: — Όταν η νύξ καλύπτει την γη.

Παντ.: Δεσπ.:.— Διατί ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Καθόσον τότε ο Ήλιος είναι δι’ ημάς εν πλήρη μεσημβρία.

Παντ.: Δεσπ.: — Τις η ώρα;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Μεσονύκτιο.

Παντ.: Δεσπ.: — Αφού ο ήλιος λάμπει δι’ ημάς εν όλη αυτού τη λάμψει, ας επωφεληθώμεν αυτού διά να προοδεύσωμεν εις τας λεωφόρους τού φωτός.

( Παντ.'. κρούει διά τού Σκήπτρου).

Παντ.: Δεσπ.: Όρθιοι και εν τάξει.

Εις Δόξαν τού Μ.·. A.·. Τ.·. Σ.·., εν ονόματι και υπό την Αιγίδα τού Υπ.·. Συμβ.·. τού 33ο τής Ελλάδος και δυνάμει των Εξουσιών δι’ όν περιβέβλημαι ανοίγω τας εργασίας τού Σεπτού τούτου Εργαστηρίου, εις 28ον Βαθμό.

Πρός εμέ Ιππότες τού Ηλίου· διά τού σημείου και τής χειροκρουσίας.

Μετά το άνοιγμά των Εργασιών, η Επικύρωσις των πρακτι­κών καθώς και η ανάγνωση τής Αλληλογραφίας και η εισαγωγή των Επισκεπτών Ακολουθεί ως και εις τους προηγούμενους βα­θμούς.

 ΜΥΗΣΙΣ

Η αίθουσα φωτίζεται μόνον διά των λυχνιών των Μαλακίμ.

Κατά την διάρκεια  των προκαταρκτικών ο Τελ.'. μεταβαίνει, εις τον Πρόναο και αναγιγνώσκει προς τους δοκίμους τας ηθικάς βεβαιώσεις, τας οποίας ούτοι οφείλουσι ν’ απαγγείλωσι προ εκάστου Μαλακίμ και ερωτά αυτούς, αν δύνανται να δώσωσι ταύτας εν συνειδήσει. Την απάντησιν αυτών μεταβιβάζει πρός τον Παντ.·.

Δοθείσης παρά τούτου τής σχετικής διαταγής ο Τελ.'. συνοδευόμενος υπό των  δοκίμων κρούει την θύρα τού Ιερού διά τής κρούσεως των Ιπποτών Ταξιαρχών τού Ναόν, ο ο ο ο ο ο ο ο ο ο ο ο οοοοοοοοοοοο οοο (12+12+3).

 

Αδ.: Τής Αληθ.: — Πάτερ των Πατέρων, κρούουσι την θύρα του Ιερού κατά τον τρόπον των ‘Ιπποτών Τα­ξιαρχών του Ναού.

Παντ.: Δεσπ.:— Τις κρούει ούτω ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Ο Τελετάρχης συνοδεύει τέκνα τού ερέβους ζητούντα να φωτισθώσι.

Παντ.: Δεσπ.:— Έχουν τας απαιτουμένας πρός τούτο δια­θέσεις ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Είναι έτοιμοι να αποβάλωσι τας ροπάς, αίτινες προκαλούσι την οκνηρία, την ηδυπάθεια, τας επιθυμίας, την πλεονεξία, την οργή, την έλλειψιν ανεκτικότητας και την αλαζονεία.

Παντ.: Δεσπ.: - Ας εισαχθώσιν διά να γνωρίσωσι τί είμεθα και τί αναμένομε παρ' αυτών.

Ό Στεγαστής Ανοίγει την είσοδο εις τον Τελετ:., όστις οδηγεί τούς δοκίμους μεταξύ των στηλών.

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφοί Ταξιάρχαι τού Ναού, είμεθα Ιππότες του Ηλίου.

Όταν οι άνθρωποι, κατά την πρώτη προσπάθεια τού αναπτυσσομένου λογικού εν τω κόλπο τής βαρβαρότητας, άρχισαν να συσχετίζουν τον δίσκο τού Ήλιου πρός τα φαινόμενα του φωτός και τής θερμότητας, άτινα ησθάνοντο ενδομύχως, ότι συνδέονται πρός την εξασφάλισίν των και την ευημερία των, εθεώρησαν το άστρο τής ημέρας ως ένα προστάτη, ένα φίλο, πεπροικισμένον με μίαν υπεράνθρωπο και μυστηριώδη δύναμιν. Ουδέν έκτος τού ευεργέτου τούτου τοις εγγυάτο, όταν αυτός εξηφανίζετο εκάστην εσπέρα, ή απεμακρύνετο έκαστον φθινόπωρο, ότι δεν θα τούς εγκατέλειπε διά παντός. Εντεύθεν εν σύμφυρμα φό­βων και ελπίδων έδωκε την γέννησιν εις την εφαρμογή τής λατρείας, τού Ήλιου, άλλων μεν επιδιωκόντων διά μα­γικών μεθόδων να εμποδίσωσι το μέγα άστρο ν’ ακολουθήσει την συνήθη τροχιά του, άλλων δε τεινόντων να το επαναφέρωσιν εις αυτήν εκουσίως διά προσευχών, διά θυσιών και δι’ άλλων εκδηλώσεων λατρείας^- και άλλων τέλος, οίτινες εζήτουν να το υποβοηθήσωσιν εν τη πάλη εναντίον των κακοποιών δυνάμεων τού ερέβους και των νεφών.

Ολίγον κατ’ ολίγον αναγνώρισαν, ότι ο ήλιος, η σελή­νη, όλα τα άστρα, ακολουθούν εν τω ουρανώ μίαν αμετάβλητον οδόν, ότι οφείλουν ν’ ακολουθούν μίαν ώθησιν, τής όποιας η πηγή ευρίσκεται έκτος εαυτών και ούτως η λα­τρεία μετεφέρθη από του ήλιου επί τού Κυρίου τού Ήλιου, εκείνου, τον οποίον ο Ελευθεροτεκτονισμός ονομάζει Μέ­γαν Αρχιτέκτονα τού Σύμπαντος.

Συνάμα η κανονικότης αυτή των ουρανίων κινήσεων έκαμε να συλλάβουν την ιδέαν μιας τάξεως τού κόσμου, περιλαμβανούσης όλα τα φαινόμενα, των οποίων η μονιμότης ή η περιοδικότης εφαίνετο αναγκαία διά την κανονική  ζωή τής φύσεως. Δι’ επεκτάσεως αφομοίωσαν πρός την τάξιν ταύτην τού εξωτερικού κόσμου την ηθική τάξιν, το σύνολο των πράξεων, τας όποιας ο άνθρωπος πρέπει να εκπληροί, διά να πραγματοποιήσει την ειμαρμένη του, τού να είναι κοινωνικός και προοδευτικός.

Η διατήρησις τής φυσικής και τής ηθικής τάξεως εθεωρήθη ως ουσιαστικός σκοπός τής Δυνάμεως, ήτις προστατεί εις την εξέλιξιν τού σύμπαντος. Επακολουθούντες να πλάττωσι θεωρίας επί τής φύσεως τής Δυνάμεως ταύτης, επίστευσαν, ότι εύρον αυτήν εν τω φωτί, όπερ φαίνεται ν’ αποτελεί κοινόν χαρακτηριστικόν όλων των ουρανίων σωμάτων, ως ουσία εκ τής οποίας έχουν υφανθεί όλαι αι λεπτομέρειαι τής φύσεως, ως η έσχατη πηγή τής κινήσεως, τής ζωής και τής σκέψεως επί τής επιφανείας τής Γης.

Τέλος όπισθεν τού ορατού φωτός διείδαν το αδημιούργητο Φως, ούτινος αι υψηλότεραι εκδηλώσεις είναι ο Ήλιος εν τω φυσικώ μας κόσμο και το λογικόν εν τω πνευματικό μας κόσμο. Ούτως αφομοιωμένα το φως και το λογικόν κατέληξαν να συμβολίζονται το εν διά τού άλλου, και αμφότερα να συμβολίζουν το απροσδιόριστο και αδιάγνωστο Όν, έξ ού προέρχονται όλα τα πράγματα.

Το υπέρτατο Ον, διακηρύσσει το ιερόν βιβλίο των Μάγων, ή «Ζένδ’ Αβέστα», είναι όμοιο κατά το σώμα πρός το Φως και κατά το πνεύμα πρός την Αλήθεια.

Παρόμοιοι ερμηνείες δεν ηδύνατο να διαδοθούν χωρίς να καταφέρωσι θανάσιμο κτύπημα εις τας μυθολογίας των παλαιοτέρων θρησκειών.  Όταν δ’ επήλθε εν τη Ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία η παρακμή τής Αρχαίας Εθνικής θρησκείας, το θρησκευτικό συναίσθημα, όπερ δεν ηδύνατο πλέον να ικανοποιηθεί ούτε εις τούς ψυχρούς τύπους τής επισήμου λατρείας, ούτε εις τας ματαίας δεισιδαιμονίας των λαϊκών μαζών, κατέφυγαν εις τούς κόλπους των Μυστηρί­ων, εις α αι ψυχαί των εκλεκτών εδέχοντο υπό τον πέπλο τής μυήσεως τας προοδευτικωτέρας πνευματικός και ηθικάς διδασκαλίας τής εποχής εκείνης. Την πρώτη τάξιν κατείχαν, από τού δευτέρου μέχρι τού τετάρτου μετά Χριστό αιώνος, εις την κίνησιν αυτήν τα μυστήρια του Μίθρα, άτινα διαδόθηκαν εις όλην την Αυτοκρατορία από τής Ασίας μέχρι, και τής Βρετάνης και τής Αφρικής. Πρός στιγμήν ηδύνατο τις να πιστεύση, ότι τα Μυστήρια του Μίθρα θα έδιδαν εις την Δύσιν την θρησκεία, την όποιαν ανέμενε.

Αλλ’ ετέθησαν κατά μέρος και νικήθηκαν υπό τού Χριστιανισμού.

Αι διδασκαλίες όμως αυτών επέζησαν εις τινάς αιρέσεις, αναμεμιγμένες με Ιδέας των Μανιχαίων, των Γνω­στικών και των Καββαλιστών. Διά τού αγωγού δε τούτου εισήχθησαν και εις τον Τεκτονισμό.

Οι δε Ιππότες του Ηλίου είναι οι φύλακες παντός ότι αληθές και ορθό αι παραδόσεις αύται εμπεριέχουν.

Παντ.: Δεσπ.: — Ιππότες Ταξιάρχαι τού Ναού, επιμένετε να μυηθείτε εις τα μυστήριό μας ;

(Απάντηση)

 

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφέ Τελετάρχη, οδηγήσατε ένα των νεοφύτων προ τού θρόνου.

Ή διαταγή εκτελείται.  Ο νεόφυτος περιβάλλεται με λευκό μανδύα.

Παντ.: Δεσπ.: — Τις είναι ο νέηλυς ούτος εν τω τόπω τής γαλήνης ; Ποιος δε πόθος δύναται να τον ταράσσει ακόμη ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Είναι πνεύμα ελεύθερο, το ό­ποιον επιζητεί να κατέλθει εις την γήινη τύρβη, διά να αγωνισθεί εκεί τον καλόν αγώνα τού αγαθού και τού αληθούς.

Παντ.: Δεσπ.: — Θέλει να κατέλθει επί τής Γης διά να διάλυση τας πλάνας και να κατανικήσει την ανισότητα !

Πώς ελπίζει να επιτύχει εκεί, όπου αυτός ο Ορμούζ φαίνε­ται περιορισμένος κατά την δύναμιν ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Δεν έχει τοιαύτην προκατάληψη. Αλλ’ η αδράνεια του φαίνεται βαρεία, εν ω αλλαχού όντα εργάζονται και πάσχουν.

Επιθυμεί να αναλάβει αυτός μέρος των προσπαθειών των και να ελαφρύνει τας δοκιμασίας των, συντρέχων κατά το μέτρον των δυνάμεών του, εις την βελτίωση του Κό­σμου.

Παντ.: Δεσπ.: — Γνωρίζει πώς να επιληφθεί τού έρ­γου τούτου;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Δι’ αγαθών λόγων, δι’ αγαθών σκέ­ψεων, δι' αγαθών πράξεων.

Παντ.: Δεσπ.: — (πρός τον Νεόφυτο) — Ύπαγε λοιπόν να μετρηθείς με την ατέλεια των όντων !

Διά να σέ οδηγεί κατά τας στιγμάς τής συγχύσεως, θα έχεις παρά σοί, ως φάρο εν τη σκοτία, τον φίλο, τον παρηγορητή, τον λυτρωτή εκείνον, του οποίου η επαγρύπνησης ασκούμενη με μύρια βλέμματα ουδέποτε κοιμάται όστις πολλαπλασιάζεται και επαναλαμβάνεται εις πάντα άνθρωπο όστις περιφρονείται διά των τεχνασμάτων, διά των οποίων θα επιχειρείς να απατάς σέ αυτόν επί τής αξίας των πράξεων σου· όστις, εάν εξεδήλους ποτέ διάθεσιν να τον αποφύγεις, θα προσκολλάτο έτι μάλλον επί σου! Αλλ’ όστις, εάν μείνεις πιστός εις τα παραγγέλματά του, θα σοί εξασφαλίσει την νίκη, την ειρήνη, την ευτυχία και την αθανασία .

Αδ.: Τής Αληθ.: Εις σέ, όστις παριστάς ενταύθα την φωνή τής συνειδήσεως, το εσωτερικόν φως, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο,

εμπιστεύομαι τον νεόφυτο εις την φύλαξίν σου.

 

(Αρμόνιο)

 

Ρητ.: — Άκουσον την αποκάλυψιν των ’Ορφικών :

« Επτά πλανητικά άστρα κυκλοφορούσιν επί των οδών τού ουρανού και δι’ αυτών έχει υφανθεί η αιωνιότης.  

Η Σε­λήνη, ήτις λάμπει την νύκτα.

Ο πένθιμος Κρόνος.

Ο γλυκύς Ήλιος.

Η θεά τής Πάφου, προστάτης τού γάμου.

Ο γεν­ναίος Άρης.

Ο γόνιμος Ερμής και ο Ζευς, αρχή τής γεννήσεως, πηγή τής Φύσεως.»

Αυτοί οι πλανήτες διανεμήθηκαν την ανθρώπινη μορφή, και υπάρχουν εν ημίν η Σελήνη, ο Ζευς, ο Άρης, η Αφροδίτη, ο Κρόνος, ο Ήλιος, ο Ερμής.

Επίσης έλκομεν εξ αυτών το αιθέριο ρευστόν των δακρύων, τού γέλω­τος, τής οργής, τής γεννήσεως, τού θανάτου και των επι­θυμιών».

(Αρμόνιο)

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: παραλαμβάνει τον νεόφυτο και τον οδηγεί προς τόν πρώτον Μαλάκ. Ο Τελετ.'. τον συνοδεύει.

Αδ.: Τής Αληθ.: — Ιδού εν Ον, όπερ ποθεί να ενσαρκωθεί επί τής Γης. Τί θα τω δωρίσει ο Άρχων τού Ηλίου ;

 — Την ικανότητα τού γνώναι.

(Θέτει επί των ώμων τού νεόφυτου τήβεννο κίτρινη ή χρυσή.)

Αδ.: Τής Αληθ.: αφού οδηγήσει τον νεόφυτο προς την Σελήνη)

— Τί θα δωρίσει προς τον νεόφυτο ο Άρχων τής Σελήνης;

— Τον πόθο τού ζην.

(Η Σελήνη επιθέτει επί των ώμων τής κίτρινης τηβέννου (τήβεννο αργυρόχρουν.)

Αδ.: Τής Αληθ.: — (αφού οδηγήσει τον νεόφυτο προς τον Άρη).

—    Τί θα δωρίσει εις τον νεόφυτο ο πνευματικός Αρ­χών τού Άρεως ;

— Το ένστικτο τής πάλης.

Ο Άρης επιθέτει τήβεννο ερυθρά.

Αδ.: Τής Αληθ.:(αφού  οδηγήσει τον νεόφυτο πρός τον Ερμή).

—   Τί θα δωρίσει εις τον νεόφυτο ο πνευματικός Άρχων τού Ερμού ;

Ερμής - Την επιθυμία των υλικών αγαθών και την ικανότητα πρός ηθική ανύψωση.

Ο Ερμής επιθέτει τήβεννο κυανή.

Αδ.: Τής Αληθ.: (αφού οδηγήσει τον νεόφυτο πρός τον Δία)

—   Τί θα δωρίσει πρός τον νεόφυτο ο πνευματικός Άρχων τού Διός ;

Δίας— Την ροπή πρός το άρχειν.

Ο Δίας  επιθέτει τήβεννο πορτοκαλλεόχρουν.

Αδ.: Τής Αληθ.: (αφού οδηγήσει τον νεόφυτο πρός την Αφροδίτη))

—    Τί θα δωρίσει πρός τον νεόφυτο ο πνευματικός Άρχων τής Αφροδίτης ;

Αφροδίτη — Τον έρωτα τής γυναικός !

Η Αφροδίτη επιθέτει τήβεννο πράσινη.

Αδ.: Τής Αληθ.: (αφού οδηγήσει τον νεόφυτο πρός τον Κρόνο )

— Τι θα δωρίσει εις τον νεόφυτο ο πνευματικός Άρχων του Κρόνου ;

Κρόνος - Την κλίση πρός την ανάπαυσιν.

Ο Κρόνος επιθέσει τήβεννό μέλαινα.

Αδ.: Τής Αληθ.: (αφού οδηγήσει τον νεόφυτο παρά την θύρα τού Ναού, όπου παραδίνει αυτόν εις τον αδ.: Τελετάρχη, του λέγει:)

- Ιδού σύ, οπλισμένος ήδη με τας κυριωτέρας φυσικάς ροπάς, αίτινες εμπνέουν τας πράξεις των ανθρώπων. Η τύχη σου εξαρτάται του λοιπού εκ τής χρήσεως, την όποιαν θα κάμεις εις αυτάς. Αποτελούν αύται όπλα αμφίστομα. Και οι ταπεινότερες ιδιότητες είναι τοιαύτα, ώστε να δύνασαι να τας χρησιμοποιήσεις διά την ηθική σου τελειοποίηση. Και οι υψηλότερες δε ιδιότητες, εάν κάμεις κακήν χρήση αυτών, δύνανται να σέ εξασθενήσουν και εκφυλίσουν.

Ο τελετάρχης δένει τας χείρας τού νεόφυτου με σχοινί, θέτει επί της κεφαλής του μέλανα πέπλο διαφανή και τον θέτει με­ταξύ τής περιστεράς και τού κόρακας.

Παντ.: Δεσπ.: — Ιδού σύ τοποθετημένος τού λοιπού μεταξύ των καλών και των κακών σου πράξεων, μεταξύ των έργων τού φωτός και τού σκότους, τής ζωής και τού θανάτου.

Προνόησε, ώστε κατά την δύσιν των ημερών σου, αι κακαί σου πράξεις να μη επισκιάσουν και να μη σβήσουν την λάμψη των ενάρετων πράξεων σου.

Αδ.: Τής Αληθ.: Αι δυνάμεις σου είναι περιωρισμέναι. Δεν έχουν όμως εκμηδενισθεί. Αι χείρες σου είναι δεσμευμέναι, αλλά δύνασαι ακόμη να κάμεις χρήση αυτών.

Εάν η δράσις σου είναι σκοτισμένη, μη σε τρομάζει τούτο υπερμέτρως. Μένω πλησίον σου διά να σέ οδηγώ εις το λυκόφως του υλικού κόσμου.

Είμαι η Φωνή τής Συνειδήσεώς σου.

( Αρμόνιο )

Παντ.: Δεσπ.: — Αδ.·. Ρήτωρ, γνωρίσατε μας την αποκάλυψιν Ερμού τού Τρισμεγίστου.

Ρήτωρ — Τάδε λέγει Ερμής ο Τρισμέγιστος.

« Ο άνθρωπος, όστις θριαμβεύει επί των παθών, με­γεθύνει τας πνευματικός του ιδιότητας. Ο θεός τα μετρά: το φως αναλόγως των αρετών του και επιτρέπει να εισδύσει από αυτής τής παρούσης ζωής προοδευτικώς εις τα βαθύτε­ρα μυστήρια τής φύσεως.

«Όστις τουναντίον υποκύπτει εις τούς πειρασμούς τής σαρκός, πίπτει ολίγον κατ’ ολίγον υπό την επίδρασιν των μοιραίων νόμων, οίτινες διέπουσι τα στοιχεία και καθιστά­μενος λεία αυτών, παραδίδεται εις την διαρκή αμάθεια, ήτις είναι ο θάνατος του πνεύματος.

« Μακάριος ο υιός τής Γης, όστις διατήρησε αγνή την εικόνα τής υπέρτατης τελειότατος και όστις δεν την συνεσκότισε με τον πέπλο των χαμερπών απολαύσεων. Όταν έρχεται δι’ αυτόν η ώρα να εγκαταλείψει τον κόσμο τού­τον, το σώμα του αποδίδεται εις το κράτος τής ύλης. Αλ­λά το πνεύμα του απεκδυόμενον τού φλοιού τούτου, παλαιωθέντος υπό τού χρόνου, υψούται πρός τας επτά συγκεντρικάς σφαίρας, αίτινες περιβάλλουν το γήινο σύστημα».

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφέ μου, τα μυστήρια τού Μίθρα υπέβαλαν τον νεόφυτο εις δοκιμασίας διά τού ύδατος, τού αέρος, τού πυρός και τού σιδήρου. Τας δοκιμα­σίας ταύτας διήλθες νικηφόρως κατά τας προηγουμένας μυήσεις σου. Παρά τοις αρχαίοις αύται είχαν χαρακτήρα καθαρτήριο. Δι’ ημάς δεν έχουν παρά συμβολική μόνον σημασίαν. Γνωρίζομε, ότι ουδεμία τελετουργία δύναται να εξάλειψη την αμαρτία.

Μόνη η μετάνοια, όταν είναι ειλικρινής, και η αποκατάσταση τού αδικήματος, όταν είναι δυνατή, δύνανται να σέ καθαρίσωσι των αμαρτημάτων σου.

Αλλά κάμοντες σε να διέλθεις διά των μέσων, άτινα αφαιρούσι τούς ρύπους, ηθελήσαμε να εξεικονίσομε διά τούτου, ότι απέβαλες τας ατέλειας του παλαιού ανθρώπου διά να αναγεννηθείς εις  μί­αν νέα ζωή, την ζωή τού Τελείου Τέκτονος,

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφοί Δαδοφόροι, πράξατε το καθήκον σας.

(Αρμόνιο )

Οι Δαδοφόροι. μεταβαίνουσιν όπισθεν του νεόφυτου διά να συνοδεύσωσιν αυτόν εις τα ταξίδια του.

Ο Τελετάρχης οδηγεί τον νεόφυτο πρός τον αδελφό τής Α­λήθειας

Νεόφυτος.— Αδελφέ τής Αλήθειας επεράτωσα τον χρόνο τής δοκιμασίας.

Δεν είσαι μόνον ο δικαστής, όστις εξασφαλίζει τον σεβασμό πρός τον νόμο.

Είσαι προσέτι ο ποιμήν ο καλός, όστις επαναφέρει πρός την ποίμνη το κουρασμένο αρνίον. Βοήθησέ με να ανακτήσω την Ουρά­νιον Πατρίδα, την οποίαν πόθησε το πνεύμα μου.

Αδ.: Τής Αληθ.: — Διατί αι χείρες σου είναι φορτωμένες με δεσμά;

Νεοφ.: — Διότι υπήρξα δεσμώτης τής ύλης.

Αδ.: Τής Αληθ.: — Ας ελευθερωθεί το πνεύμα σου των δεσμών τής σαρκός.

Του κόπτει το σχοινί διά τής σπάθης.

 Αδ.: Τής Αληθ.: —Διατί πέπλος σου καλύπτει τούς οφθαλμούς;

Νεοφ. . — Διότι ήμην τετυφλωμένος υπό των παθών.

Αδ.: Τής Αληθ.: — Ας επανακτήσει η δράσις σου την διορατικότητα της.

Του αφαιρεί τον πέπλο.

Αδ.: Τής Αληθ.: — Η ώρα σημαίνει θάττον ή βράδιον, πάντοτε όμως αναποφεύκτως, κατά την οποίαν οφείλεις να δώσεις τας ευθύνας των πράξεων σου.

Ουδέν απόλλυται εν τη σφαίρα τής συνειδήσεως, ως και εις τον κόσμο των αισθήσεων.

Οπωσδήποτε και αν έχει το αίνιγμα τού θανάτου, ο δίκαιος δύναται ν’ αποθάνει εν ειρήνη.

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: οδηγεί τον νεόφυτο πρός τον Κρόνο, όστις τω φράσσει την οδόν διά τού ξίφους του. Ο τελετάρχης ακολου­θεί Η συνοδεία κλείεται υπό των δύο Δαδοφόρων, οίτινες πα­ρακολουθούν τον νεόφυτο μέχρι της ανακηρύξεως του.

Νεοφ.'· — Ουδέποτε έθυσα τη οκνηρία. Εν πάση περιπτώσει δεν πιστεύω, ότι παρέλειψα ποτέ χρήσιμο τινά προσπάθεια, την οποίαν ηδυνάμην να καταβάλω. Πραγματοποίησα γόνιμα τινά έργα και ουδέποτε έχασα από των οφθαλμών μου το ρητόν μεγάλου τίνος πολίτου αφιερώσαντος την ζωή του εις την πολιτική απελευθέρωσιν τής πατρίδος του.

«Άλλοτε αναπαύομαι».

Αδ.: Τής Αληθ.: — Αληθή λέγει.

Κρόνος: Αποσύρων το ξίφος του — Η ανάπαυσις είναι αναγκαίο όριο τής εργασίας. Ο θάνατος είναι αναγκαίο τέρμα τής ζωής. Αλλά γνώριζε, ότι εν ολοκλήρω τη φύσει την ανάπαυσιν ακολουθεί η αφύπνισης. Mors Janua vitae, ο θάνατος είναι θύρα τής ζωής.

Ό Αδ.: Τής Αληθ.: Αφαιρεί από τού νεόφυτου την μελάνη τήβεννο, την αποθέτει επί τού βωμού τού Κρόνου και οδηγεί είτα αυτόν πρός την Αφροδίτη, όστις φράσσει επίσης την οδόν του διά τού ξίφους του.

Νεοφ ·. — Αγάπησα την γυναίκα, αλλ.’ επίσης την εσεβάσθην. Ανεμνήσθην πάντοτε το τεκτονικό παράγ­γελμα.

«Σέβου τας γυναίκας^- μη καταχράσαι ποτέ τής αδυναμίας των και απόθανε μάλλον παρά να τας ατιμάσεις».

Αδ.: Τής Αληθ.: -Αληθή λέγει.

Αφροδίτη  αποσύρων το ξίφος —Ο έρως είναι νόμος τού Σύμπαντος, είναι απαραίτητος όρος διά την συντήρησίν του και την πρόοδο του. Δεν είναι διαρκής μεταξύ των δύο φύλλων, παρά μόνον, εάν συνδέεται με αμοιβαία εκτίμησιν και περιβάλλει το Ον εν τω συνόλω των φυσικών και πνευματικών του ιδιοτήτων.

 Αλλ’ η έλξις μεταξύ των δύο φύλλων δεν είναι ειμή η κατωτέρα μορφή τού έρωτος, δεν είναι ειμή πρόσκαιρος. Επέρχεται μία περίοδος τής ηλικίας, καθ’ ην αι αισθήσεις χαλαρούνται ως διά να σοί επιτρέψουν να αφοσιωθείς ολόκληρος διά την κατάκτηση τής σο­φίας. Εξακολούθησε την οδόν σου πρός τα ύψη, όπου θα σοί αποκαλυφθεί ίσως το μυστήριον τής μονάδας εν τω δυαδισμώ.

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: Αφού αφαιρέσει την πράσινη τήβεννο και αποθέσει αυτήν επί τού βωμού της Αφροδίτης, οδηγεί τον νεόφυτο πρός τον Δία.^

Νεόφυτος — Εάν επιζήτησα να αποκτήσω κοινωνική επιρροή και την εκτίμησιν των όμοιων μου, δεν ερυθρίασα εν τούτοις διά τα μέσα, τα όποια μετεχειρίσθην πρός τούτο. Δεν κατεχράσθην συνειδητώς τα υπουργήματα, εις α ανήλθον, διά να τυραννήσω ή εκμεταλλευθώ τούς κατωτέρους μου. Απέφυγον πάντοτε να καταστώ αυλικός των μεγάλων ή κόλαξ τού λαού. Ελπίζω, ότι ουδέποτε διά να επιτύχω μίαν θέση ή μίαν αποστολή συκοφάντησα τούς αντιπάλους μου ή ανέλαβα υποχρεώσεις, τας όποιας γνώριζα εκ των προτέρων, ότι δεν ηδυνάμην να τη­ρήσω.

Αδ.: Τής Αληθ.:- Αληθή λέγει.

Δίας, αποσύρων το ξίφος — Ευτυχείς εκείνοι παρά τοις οποίοις η καθολική τάσις των όντων πρός ανύψωσιν δεν ση­μαίνει άλλο τι, παρά μίαν επιθυμία εις το ν’ αποδώσουν μεγαλύτερα αξίαν εις την ζωή, περισσοτέραν λεπτότητα εις τούς τρόπους τής ενεργείας, περισσοτέραν μόρφωσιν εις το πνεύμα και ουχί ταπεινή κενοδοξία, ή τάσι πρός μάταια επίδειξιν, ή μίαν γελοία επιθυμία τού να εμφανίζονται υπέρτεροι των άλλων. Η επιδίωξης τιμών σημαίνει μωρία, όταν αύται δεν αποδίδονται λόγω πραγματικής Α­ξίας. Αλλ.' όσον ανέρχεται τις περισσότερο κοινωνικώς, κατά τοσούτον κατανοεί περισσότερο την πικρία των κοι­νωνικών αθυρμάτων. Εγκατάλειψον εδώ την φιλοδοξία, ήτις κάμνει πολλές φορές να συγχέει τις το κοινωνικό καλόν πρός το ατομικό του συμφέρον. Υπάρχει εν, ανώτερο ελατήριο. Όσον περισσότερο ομιλούν περί αυτού, τόσον ολιγότερο το γνωρίζουν. Είναι τούτο η απολύτως αφιλοκερδής επιθυμία να υπηρετήσεις τας ηθικάς αρχάς σου και τούς συμπολίτες σου.

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: αφού αφαιρέσει την πορτοκαλλεόχρουν τήβεννο και αποθέσει αυτήν επί του βωμού του Διός οδηγεί τον νεόφυτο πρός τον Ερμή.

Ο Νεόφυτος- — Προσπάθησα να καταστώ ολικώς ανεξάρτητος διά μέσων νόμιμων. Εφάρμοσα πρός ανάπτυξη των υλικών αγαθών, τα οποία μοι μετεδόθηκαν από τούς γονείς μου, τα ολίγα φώτα, άτινα όφειλαν εις την μόρφωσίν μου, την εργασία των χειρών μου και τής διάνοι­ας μου. Αλλ.’ ουδέποτε κερδοσκόπησα επί τής αδυναμίας τής ανάγκης ή τής αμάθειας των άλλων.

Δύναμαι να διαβεβαιώσω, ότι το χαρτοπαίγνιο ουδέποτε υπήρξε δι’ εμέ πάθος ή επάγγελμα, χρησιμοποίησα την εργασία των όμοιων μου, άλλα δεν νομίζω, ότι επέβαλα ποτέ εις πλάσμα εργασία ανωτέρα τού νόμιμου ορίου. Συχνά χρησιμοποίησα τα κέρδη μου διά να βοη­θήσω δυστυχείς ή καταπιεζόμενους.

Αδ.: Τής Αληθ.: - Αληθή λέγει,

Ο Ερμής αποσύρων το ξίφος του — Η επιθυμία τού να επι­τύχουν περισσότερες απολαύσεις με μικροτέρα προσπά­θεια προκάλεσε την ανάπτυξη τής βιομηχανίας και του εμπορίου.

Καλώς έπραξες να εργασθείς διά να καταστείς υλικώς ανεξάρτητος διά των τιμίων μέσων. Τα κέρδη, τα όποια ούτως πραγματοποίησες, επηύξησαν ταυτοχρόνως το κεφάλαιο τής ανθρωπότητας, ως και το ιδικόν σου.

Έπραξες κάλλιο χρησιμοποιήσας τούς πόρους σου κα­τά τας υπαγορεύσεις τής προνοητικότητος, τής μετριότητας και τής ευσπλαχνίας. Αλλ.’ υπάρχουν αγαθά πολυτιμότερα των κερδών τής βιομηχανίας και του εμπορίου. Εγκατάλειψον εδώ την μέριμνα διά τας επιχειρήσεις και διεύθυνε τον εαυτόν σου πρός τας γαλήνιους σφαίρας, όπου θα δυνηθείς να περιφρόνησης τα πλούτη και τας τιμάς, διότι θα ποτισθείς εις την αιωνία πηγή των πνευματικών και ηθικών αληθειών. Αι απολαύσεις, των όποιων θα τύχης, κείνται υπεράνω των παλινδρομήσεων τής τύχης.

Ό Αδ.: Τής Αληθ.: αφ' ου αφαιρέσει την κυανή τήβεννο και αποθέσει αυτήν επί του βωμού του Ερμή  οδηγεί τον νεόφυτο πρός τον Άρη.

Νεόφυτος.— Ηγωνίσθην υπέρ της αλήθειας. Δεν ενθυμούμαι, να άφησα ποτέ επί παρουσία μου να καταδιωχθώσιν αδύνατοι ή να συκοφαντηθώσιν απόντες. Υπεράσπισα τα δίκαιά μου και τα δίκαια των άλλων. Προστάτευσα τούς άλλους, έκαστον όπως του άξιζε.

Υπήρξα πάντοτε έτοιμος να υπερασπίσω την πατρίδα μου, έστω και επί θυσία τού αίματος μου. Τολμώ να βεβαι­ώσω, ότι ουδέποτε έκαμα κατάχρησιν τής. δυνάμεώς μου και ότι πάντοτε κατέφυγα εις τον αγώνα όταν εξάντλησα όλα τα μέσα τής συνδιαλλαγής. Εάν διέπραξα πλημμελήματα πρός τον πλησίον μου, πάντοτε προσπάθησα να τα επανορθώσω. Ουδέποτε συνήνεσα να σύρω το ξίφος εναντίον αδελφού μου. Ουδέποτε αποτελείωσα  τον πεσόντα εχθρό.

Αδ.: Τής Αληθ.:- Αληθή λέγει.

Άρης.  Αποσύρων το ξίφος του— Η πάλη είναι καθήκον, όταν δεν υπάρχει άλλο μέσον διά να πραγματοποιήσει τις το δίκαιον.

Αλλ.’ η πραγματοποίηση αυτή τείνει επί μάλλον και μάλλον εις το να χρησιμοποιεί  μέσα ειρηνικά. Ήδη οι ιδι­ωτικοί πόλεμοι (η αυτοδικία) εξελήφθησαν. Η μονομαχία θεωρείται ως μία πρόληψη και από αυτούς ακόμη, οίτινες την υποστηρίζουν. Αι επαναστάσεις κατέστησαν ανωφελείς και μισηταί διά τής εφαρμογής των πολιτικών ελευθεριών. Η ένοπλος υπεράσπιση τής πατρίδας μένει μόνη ως ιερά υποχρέωση. Πάντως διαβλέπει τις ήδη την ευλογημένη ημέρα, κατά την οποίαν η μάστιγα του πολέμου μεταξύ των χωρών θα εξαφανισθεί και αυτή με την σειράν της, κατά την όποιαν η ανθρωπότης δεν θ’ αποτελεί πλέον   εν και μόνον έθνος και κατά την οποίαν το δίκαιον θα βασιλεύσει επί τής γης.

Άφησε εδώ το πολεμικόν σου μένος και διευθυνθείτε πρός το Ουράνιον Άστυ, το αποκαλυφθέν διά των Προφητών, όπου η ειρήνη βασιλεύει παντοτινά με­ταξύ των υποστάσεων, αίτινες έχουν καλή θέλησιν.

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: αφού  τού αφαιρέσει την ερυθρά  τήβεννο και αποθέσει αυτήν επί τού βωμού του Άρη,  οδηγεί τον νεόφυτο πρός την Σελήνη.

Νεόφυτος — Διεφύλαξα ως πολύτιμο παρακαταθήκη την ζωή, την οποίαν μοι, ενεπιστεύθησαν. Προσπάθησα να επωφεληθώ εξ αυτής και να εκπληρώσω τον σκοπό τής υπάρξεως μου. Δεν συνετέλεσα ούτε να βραχυνθεί διά παραφρόνων ασυνεσιών, ούτε να επιμηκυνθεί διά τεχνητών μέ­σων στείρων. Δεν επιχείρησα να την καταστήσω έντονο δι’ αναζητήσεως απολαύσεων μη φυσικών ή διά καταχρήσεως μεθυστικών ποτών. Εάν κατέστρεψα ανωφελώς ζωή εις τα ζώα, κατηγορώ εμαυτόν διά τούτο, ότι έσφαλον. Αφήνω ήδη την ζωή αταράχως, καθόσον γνωρίζω, ότι ο θάνατος είναι αυτό τούτο ο νόμος τής αναγεννήσεως των όντων.

Αδ.: Τής Αληθ.: - Αληθή λέγει

Σελήνη αποσύρων  το ξίφος— Η ζωή είναι άφθαρτος, άπειρος, αιώνια. Παντού όπου αύτη ενεφανίσθη, άλλαξε την επιφάνεια των σφαιρών. Αποτελεί αύτη τον σύνδεσμο ουχί μόνον μεταξύ των γενεών, αίτινες διαδέχονται αλλήλας επί τής γης, αλλ.’ ακόμη και μεταξύ των κοινωνιών, αίτινες εξελίσσονται ασυναισθήτως διά μέσου των κόσμων. Εν τούτοις η ζωή δεν είναι η εις βαθμός εν τη εξελίξει των όν­των. Υφαίνει αύτη τον στήμονα τού αισθήματος, τού λογικού, τής θελήσεως και τής συνειδήσεως, τα μυστηριώδη ταύτα άνθη, άτινα εκδηλούνται εν τω άνθρωπο. Αυτός ούτος ο άνθρωπος είναι δι’ ημάς κορωνίς τής δημιουργίας. Αλλ.’ αι αντιλήψεις μας είναι περιωρισμέναι εν τω χρόνο και τω διαστήματι. Απάλλαξον την ψυχή σου των υλικών δεσμών της, διά να ανυψωθείς  με τη βοήθεια τής εμπνεύσεως και τού αισθήματος πρός τούς έξω τής γης αδελφούς σου, ων η πραγματικότης δύναται να καταστεί εις σέ θετική εν τω παρόντι ή εν τω μέλλοντι, ή και απλώς δυνατή, οίτινες αποτελούν, υπεράνω τής ανθρώπινης κοινωνίας, την μεγάλη κοσμική κοινωνίαν, την οποίαν προησθάνθησαν οι εμπνευσμένοι όλων των αιώνων.

Ο Αδ.: Τής Αληθ.:, αφ' ου  αφαιρέσει την αργυροειδή τήβεννο και αποθέσει αυτήν επί τού βωμού της Σελήνης ( οδηγεί τον νεόφυτο προς τον Μαλακίμ  του Ήλιου

Νίόφυτ.:- Χρησιμοποίησα την διάνοια μου, διά να ανακαλύψω την αλήθεια. Ζήτησα να μη αφήσω εμαυτόν να περιπλανηθεί ούτε υπό σοφισμάτων, ούτε υπό προ­λήψεων. Οσάκις αναγνώρισα, ότι ηπατήθην, ομολόγησα την πλάνη μου και ανέκρουσα πρύμναν. Δεν ενθυμούμαι, ότι έκαμα ποτέ κατάχρησιν των γνώσεων μου διά να επιβληθώ πρός τούς ολιγότερο ευνοηθέντας υπό τής ευφυΐας. Ζήτησα άπ’ εναντίας να κάμω, ώστε οι άλλοι να επωφεληθώσι των φώτων μου και να ευνοήσω ούτω την πρόοδο τής ανθρωπότητας.

Αδ.: Τής Αληθ.: —Αληθή λέγει.

Ο Μαλακίμ του Ηλίου αποσύρων το ξίφος του — Διά τής νοήσεως ο άνθρωπος μανθάνει να γνωρίζει εαυτόν και το σύμπαν αποκαλύπτει το περιορισμένο των ιδίων αυτού γνώσεων και προ­αισθάνεται πέραν των φαινομένων, των προσιτών εις την παρατήρησιν, την απόλυτον πραγματικότητα, δι’ ης το πάν λειτουργεί……        Δεν δύνασαι να συλλαμβάνεις, ειμή μόνον ολίγας ακτίνας, αίτινες διαφεύγουν εκ τής αιωνίας ταύτης εστίας. Προσπάθησε ουχ’ ήττον να ιδείς πέραν τού κόσμου τούτου. Ούτος είναι ο νόμος τής φύσεως σου. Εάν δεν δύνασαι να φθάσεις μέχρι τής ουσίας τού απρόσωπου λόγου, εν τούτοις θα διαπιστώσεις, ότι το Σύμπαν διέπετε από κάτι τι, όπερ ανταποκρίνεται πρός ό,τι εννοούμε διά των λέξεων λογικόν και αγάπη.

Ρητ··. - «Εις τίνα των μυστηριωδεστέρων και υψηλοτέρων χωρών του ουρανού, υπάρχει ανάκτορο καλούμενο ανάκτορο τής Αγάπης Εκεί λαμβάνουν χώρα (διεξάγονται) βαθιά μυστήρια. Εκεί είναι συναθροισμένες όλες αι ψυχαί αι αγαπημένες υπό τού Ουρανίου Βασιλέως. Εκεί ο Ουράνιος Βασιλεύς κατοικεί μετά των ψυχών και ενούται πρός αυτάς διά τού φιλήματος τής αγάπης .....

Το φίλημα τούτο αποτελεί την ένωσιν τής ψυχής με την ουσία, εκ τής όποιας έλκει αύτη την γένεσιν της».

«Ούτω λέγει το Ζοχάρ».

(Ά ρ μ ό ν ι ο ν)

Ό Αδ.: Τής Αληθ.: αφού αφαιρέσει την κίτρινη τήβεννο και αποθέτη αυτήν επί τον βωμό τού Ηλίου οδηγεί τον νεόφυτο προ τον Θρόνο.

— Παντογνώστα Δέσποτα, σας επαναφέρω τον νεόφυτο τούτον, νικητή γενόμενο εις τας γήινους δοκιμασίας, ελευθερωθέντα από την προσήλωσιν πρός τα υλικά, δικαιωθέντα υπό τής μαρτυρίας τής συνειδήσεώς του, συνοδευόμενο υπό μόνων των αρετών του.

Παντ.: Δεσπ.: — Τι ζητεί παρ’ εμού ;

Αδ.: Τής Αληθ.:— Να τον δεχθείτε ως εις πατήρ δέ­χεται τον υιό του επανερχόμενο εκ μακρινού ταξιδιού.

Παντ.: Δεσπ.: —Ας ακούσομε τον Ορφικό ύμνο, όστις υψούται διά μέσου των αιώνων.

Ρήτ.’ — «Πώς αύται δρώσιν εν τω απείρω Σύμπαντι!

 Πώς αύται στροβιλίζονται και αναζητούσιν αλλήλας, αι αναρίθμητοι αύται ψυχαί, αίτινες αναθρώσκουν εκ τής μεγά­λης ψυχής τού Κόσμου!

Πίπτουσιν αύται από πλανήτου εις πλανήτη και κλαίγουν εν τη αβύσσω την λησμονηθείσα πατρίδα. Ω Μέγα Πνεύμα, Θείε Ελευθερωτά, δέχθητι και πάλι τας θυγατέρας σου εις τον εκ φωτός αποτελούμενο κόλπο σου».

(Α ρ μ ό ν ι ο ν)

Ο Αδ.: Τής Αληθ.: επιστρέφει εις τον Θρόνο του.

Παντ.: Δεσπ.: πρός τον νεόφυτο)— θα αντελήφθητε βεβαίως, ότι κατά το μέχρι τούδε διάστημα τής μυήσεώς σας παρεστήσατε ουχί ένα μόνον άνθρωπο, αλλά το σύμβολο τού ανθρώπου κατά τας διαδοχικές αυτού υπάρξεις τού παρελθόντος και τού μέλλοντος. Ακόμη δε το σύμβολο τού Όντος, όπερ, δν απόρροια τού πρωταρχικού κυττάρου —ίσως τού στοιχειώδους κρυστάλλου — , ανυψώθηκε διαδοχικώς μέχρι τής ανθρώπινης προσωπικότητας και μέλλει ν’ ανυψωθεί έτι υψηλότερα.

Δεν επέστη ακόμη η ώρα, αν αυτή μέλλει να έλθει πο­τέ, κατά την όποιαν θα εισδύσεις πέραν των επτά λαμπτή­ρων, οίτινες ακτινοβολούσι  προ τού θρόνου, εις κόσμο εκτεινόμενο πέραν των ορίων τής αντιλήψεως σου, διά να αντικρύσεις εκεί πρόσωπο πρός πρόσωπο το  Ον, το άνευ μορφής και ονόματος, όπερ κείται όπισθεν όλων των μορ­φών και όλων των ονομάτων. Αλλά δύνασαι και ήδη να διείδης αυτό εις τας πρωτευούσας αυτού εκδηλώσεις, την λάμψη τού φωτός εν τω φυσικώ κόσμο, το βασίλειο τού νόμου εν τω ηθικό κόσμο.

Είργάσθης και σύ προσωπικώς διά την εγκαθίδρυσιν τού βασιλείου τούτου. Λάβε λοιπόν το στέμμα τούτο, όπερ είναι το εκ παραδόσεως σύμβολο τής κυριαρχίας και τής τιμής.

Ο Παντ.: Δεσπ.: τείνει διά του ξίφους του στέφανο εξ ανθέων πρός τον νεόφυτο, όστις απωθεί αυτόν, λέγανε :

Νεοφ.·· — Στέμμα μου είναι η συνείδησίς μου.

Παντ.: Δεσπ.: — Με τούτο θέλεις βεβαίως να είπης, ότι έκαμες το καλόν, διότι είναι καλόν και όχι επί τη ελπίδι ν’ ανταμειφθείς.

Τούτο αποτελεί την πραγματική αρετή. Υπεράνω τής καθιερώσεως τής μελλούσης ζωής, ήτις απευθύνεται εισέτι πρός το συμφέρον και πρός τον φόβο, υπάρχει η άνευ συμφέροντος αγάπη τού αληθούς και τού αγαθού.

Υπάρχει η συναίσθηση τού καθήκοντος. Υπάρχει ο πόθος τής ομοιώσεως πρός την υπεράνω τού ανθρώπου Δύναμιν, τής όποιας αντικείμενο είναι η βασιλεία τής ευθύτητας. Διά τούτο πέραν των πλανητικών τόπων των καθορισμένων διά τούς ήρωας, οι πατέρες μας είχαν τοποθε­τήσει την άνευ ορίων χώρα, εν η αι ενάρετοι ψυχαί ζώσιν ως σύντροφοι τού Αιωνίου.

Πάντως, γνωρίσατε καλώς, η μέλλουσα αύτη ζωή δεν δύναται να είναι εις στείρος ρεμβασμός. Είναι μία  περισσότερο παρά ποτέ δραστηριότης, μία ανωτέρα ανάπτυξις τής ενεργητικότητας, είναι εις αγών διά τον θρίαμβο τού φωτός εις ένα κόσμο, ούτινος αι περιωρισμέναι αισθή­σεις μας δεν διαβλέπουν παρά μόνον απειροστό τμήμα.

Καταστάς ώριμος διά τής ηλικίας και τής πείρας, είσαι πάντοτε νέος κατά την καρδία. Ήδη θα σέ δεχθώμεν διά να υπηρετήσεις την υψηλοτέραν. εκδήλωσιν των μυστηριω­δών και απεράντων ενεργειών, αίτινες διαμόρφωσαν τον θείον κόσμο μας.

-   Αδελφέ Τελετάρχα, οδηγήσατε εις τούς πόδας τού θρόνου τούς νεόφυτους, οίτινες ευρίσκονται εις την οδόν τού Ιερού.

(Ή διαταγή εκτελείται)

Ό Παντ.: Δεσπ.: τείνων προς τους νεόφυτους βότριν σταφυλιών, εκ των οποίων τρώγει και αυτός ο ίδιος ρόγας τινάς, λέγει :

—   Λάβετε φάγετε. Ό βότρυς ούτος συμβολίζει τον καρπό τού δένδρου τής ζωής, όστις θα έχει ως αποτέλεσμα να σάς καταστήσει ως ημείς.

Την στιγμήν ταύτην αποκαλύπτεται ο πίναξ παριστών την Θυσία του Ταύρου υπό του Μίθρα

Βλέπετε εις την εικόνα ταύτην παριστάμενη την σκηνή, ήτις ήτο γεγλυμμένη μεταξύ τού ηλίου και τής Σελή­νης εις το βάθος όλων των Ιερών του Μίθρα. Την θυσία τουτέστι του συμβολικού Ταύρου υπό του ανίκητου Μίθρα.

Ό Ταύρος συνεβόλιζεν ενταύθα την πρωτόγονο ύλην, την οποίαν ο ήλιος γονιμοποίησε, διαπερνών αυτήν διά των ακτινών του διά θαύματος, όπερ ανανεούται καθ’ ημέρα προ των οφθαλμών μας.

Ζώα τινά, άτινα εν τη Περσική μυ­θολογία παριστάνουν αναλόγως τας ευεργετικάς ή φθορο­ποιούς επιρροάς, ο σκορπιός, ο όφις, ο κύων αμφισβητούσι τον χυμό, όστις εκφεύγει εκ των πληγών. Αλλ.’ ο θεός τού γονιμοποιούντος φωτός εξασφάλισε το έργο του. Εκ τού σώματος τού Ταύρου γεννάται η βλάστηση, ήτις εξωραΐζει την γη και τής διατηρεί την ζωή.

Εν τη πρώτη γραμμή τής βλαστήσεως ταύτης, όλες αι μυθολογίες έθεταν το παραδεισιακό φυτό, τού οποίου ο καρπός ή ό χυμός προσέδιδε το προνόμιο τής αθανασίας. Παρά τοις Χαλδαίοις το φυτό τούτο συνεβολίζετο διά τής αμπέλου, τής οποίας ο καρπός, όστις περικλείει τον οίνο, χορήγησε εις τον Μιθραΐσμόν και εις τόσες άλλες θρησκείας το σύμβολο τής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, ή και μεταξύ των ανθρώπων και των θεών, οίτινες απέβησαν ούτω τέκνα τής αυτής μητρός, διότι μετέ­χουν τής αυτής σαρκός και του αυτού αίματος.

Οπωσδήποτε, μάθε καλώς, τα σύμβολα ταύτα και οι τύποι ούτοι δεν αποτελούν δι’ ημάς, όπως διά τούς πιστούς του αρχαίου Μιθραϊσμοΰ, παρά ένα μεταβατικό βαθμό μυήσεως.

—              Ιππότες όρθιοι και εν τάξει :

(Εκτελεσθείσης τής Διαταγής)

Παντ.: Δεσπ.: —Προτού πέσει προ υμών και ο τε­λευταίος πέπλος, ορκίζεσθε μεταξύ των χειρών μου να φυλάτε πιστά τα μυστικά τού βαθμού, τον όποιον μέλλομε να εμπιστευθώμεν υμίν;

Οι Υποψήφιοι (απαντώντας έκαστος δι' εαυτόν)

—              Το ορκίζομαι.

Παντ.: Δεσπ.:. — Ορκίζεσθε να μείνετε υπό οιασδήποτε περιστάσεις πιστοί στρατιώτες τής Αλήθειας και τής Δικαιοσύνης ;

Οι Υποψήφιοι (απαντώτες έκαστος δι' εαυτόν).

—              Το ορκίζομαι.

Παντ.: Δεσπ.:— Υπόσχεσθε να ζητείτε εις πάσαν ευκαιρίαν το Φως και, αφού το ευρείτε, να το διαδώστε εις τον κόσμο ;

Οι Υποψήφιοι ατομικώς έκαστος.

—              Το ορκίζομαι.

Παντ.: Δεσπ.: — Το συμβόλαιο τού όρκου σας υπεγράφη.

Εστέ όθεν παραδεδεγμένοι, ίνα θεωρείτε την πηγή ταύτην τού φωτός, την οποίαν αναλάβατε την υποχρέωσιν να υπηρετείτε.

— Πρός εμέ, Ιππόται, διά τού σημείου και τής χειροκρουσίας ( ο ο ο ο ο ο )

Η φωτεινή Εστία αναφαίνεται

 Παντ.: Δεσπ.:— Εις Δόξα του Μ.·. Α.·Τ.·.Σ.^-. εν ονόματι τού Υπ.^-. Συμβ.^-. του 33ου τής Ελλάδος και δυ­νάμει, των εξουσιών, δι’ών περιβέβλημαι, προ τού ακτινοβόλου τούτο Συμβόλου, ανακηρύττω και εγκαθιστώ υμάς άδ.:. Ιππότας τού Ηλίου, Πρίγκηπας μεμυημένους.

Παντ.: Δεσπ.: —Αδελφέ Ρήτωρ, αναγνώσατε μας την επίκλησιν, την οποίαν οι προκάτοχοι ημών απηύθυναν πρός το άστρο τής ημέρας.

Ρητ.·. — «Πηγή παντός φωτός και πάσης γονιμότη­τας, Ήλιε, σύμβολο τού υπέρτατου Λόγου^- σκόρπισαν εφ' ημάς το ζωοποιό φως σου φώτισον τας διανοίας μας, ίνα διαλύσεις τα ερέβη τής πλάνης, άτινα αποκλείουσιν από των οφθαλμών μας το ιερόν τής αληθείας. Κά­με νά κοινωνήσωσι των ευεργετημάτων σου όλοι, όσοι ευρίσκονται εν τη τυφλότητα, ίνα πάντα τα λογικά όντα σχηματίσωσι μίαν και μόνην οικογένεια».

Παντ.: Δεσπ.: — Αι κοιλάδες εις ανάπαυσιν.

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ

 

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφοί μου, ό Ήλιος αποτελεί την πηγή πάσης ενεργείας επί τής επιφανείας τής γήινης σφαίρας. Δεν λατρεύομε πλέον αυτόν, αλλά δεχόμεθα αυτόν ως την υψηλοτέραν εκδήλωσιν και το μάλλον ιδιάζον σύμβολο τής Υπέρτατης Ενέργειας.

Αι αρχαίες μυθολογίες είχαν το Ώρον, τον Μεροδάχ, τον Ίνδραν, τον Απόλλωνα, τον Μίθρα—θεούς ηλιακούς, τούς οποίους παρίστων υπό μορφή ηρώων ιπποτικών, φονέων των τεράτων, και θεμελιωτών τού πολιτι­σμού.—Υπάρχουν ακόμη σήμερον τέρατα, τα όποια πρέ­πει να καταπολεμήσομε και να συντρίψωμεν, υπάρχει πολιτισμός, τον όποιον πρέπει να διατηρήσωμεν και προαγάγωμεν. Τοιούτοι είναι οι άθλοι, οίτινες επιβάλλονται πρός τούς Ιππότας του Ηλίου.

(Πρός τους νεόφυτους)

Σάς περιβάλλω διά της ταινίας ταύτης, τής οποίας το χρώμα συμβολίζει το φως. Το κόσμημα, όπερ εξαρτάται εξ αυτής φέρει την εικόνα του Ηλίου εν τοις κόλποις τής φύσεως.

(Περιβάλλει δια τής ταινίας τούς νεοφύτους)

—Ήδη θα ανακοινώσω υμίν τας λέξεις, τα σημεία και την χειραψία, διά των οποίων οι Ιππόται τού Ηλίου αναγνωρίζονται μεταξύ των.

Σημείο : (τάξεως και απαντήσεως—Όρα κεραμιστή).

Χειραψία : (Όρα Κεραμιστή).

Κρούσις : ( ο ο ο ο ο ο— εξ ισόχρονοι)

Λέξις εισιτήριος Muibits

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφέ Τελετάρχα, οδηγήσατε τούς νεόφυτους παρά τω άδελ.·. της Αληθείας, διά να βεβαιωθεί, ότι κατέχουν τας λέξεις, τα σημεία και την χειραψία.

Ή Διαταγή εκτελείται

Αδ.: Τής Αληθ.:— Η ανακοίνωση περατώθηκε, Πάτερ των Πατέρων.

Παντ.: Δεσπ.: - Ευαρεστηθείτε τότε να καλέσατε τα μέλη του ιερού να αναγνωρίζωσι του λοιπού ως Ιππότας του Ηλίου τούς Αδελφούς X.·. Ψ.·. Καλέσατε επίσης τούς παρόντας Ιππότας, όπως χαιρετήσωσι την εγκατάστασιν αυτών διά τής χειροκρουσίας τού Βαθμού.

Η Διαταγή εκτελείται

Ο Παντ.: Δεσπ.: καλεί είτα τούς νέους Ιππότας να λάβωσι θέση εις τας κοιλάδας και δίδει τον λόγο εις ένα εξ αυτών, εάν επιθυμήσει τούτο, ίνα ευχαρίστησει διά την εισδοχή των και ανακοινώσει τας εντυπώσεις του.

Αφού δε δώσει τον λόγο εις τον Ρητ.’., όστις διαπραγμα­τεύεται κατά προτίμησιν την ιστορία ή την φιλοσοφία του βα­θμού, παραχωρεί είτα εις την ανάγνωσιν τής διδασκαλίας.

ΛΗΞΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

 Αφού κυκλοφορήσει ο σάκος των προτάσεων και ο κορ­μός τής αγαθοεργίας, ο Παντ.: Δεσπ.:, αναγγέλλει ότι θα κλείσει τας εργασίας κατά τους συνήθεις τύπους και λέγει:

Παντ.: Δεσπ.: — Αδελφέ τής Αλήθειας, κατά ποιαν ώρα συνηθίζομε να κλείωμεν τας εργασίας ημών ;

Αδ.: Τής Αληθ.: —Όταν η μελέτη έχει διαλύσει τα σκότη.

Παντ.: Δεσπ.: — Η ώρα αύτη έχει έλθει ;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Το άστρο τής ημέρας υψούται εις τον ορίζοντα.

Παντ.'. Δεσπ.'. — Ποιον θέαμα φωτίζει επί της Γης;

Αδ.: Τής Αληθ.: — Οι άνθρωποι εξακολουθούν να εμπνέονται από τας προλήψεις των. Ολίγοι εξ αυτών μά­χονται διά το καλόν με αδιαφορία. Ελάχιστοι δε κατορ­θώνουν να γνωρίσουν και πραγματοποιούν το αληθές.

Παντ.: Δεσπ.: — Ας επανέλθομε λοιπόν μεταξύ των ανθρώπων, διά να προσπαθήσομε να τοις μεταδώσομε την αγάπη πρός το καθήκον και την γνώσιν τής Αληθείας.

          Εις δόξα τού Μ.:Α:..Τ.:Σ:. εν ονόματι και υπό την αιγίδα τού Υπ.: Συμβ:. τού 33ο τής Ελλάδος και δυνά­μει των εξουσιών δι’ ών περιβέβλημαι, κηρύσσω περαιωμένες τας εργασίας τού Σεπτού τούτου εργαστηρίου.

— Πρός εμέ, Ιππόται τού Ήλιου, διά του σημείου και τής χειροκρουσίας.

Μετά, την εκτέλεση.

— Aι εργασίες τού Ιερού επερατώθησαν.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Παντ.: Δεσπ.: —Αδελφέ τής Αληθείας είσθε Ιπ­πότης τού Ηλίου ;

Αδ.: Τής Αληθ.:— Διήλθον μεταξύ τής περιστεράς και τού κόρακος. Ακολούθησα το κηρύκειο, εφ’ ου φρύγιος σκούφος, μέχρι πέραν του ποταμού, όστις περιβάλλει την γη. Διήλθον και επανήλθον διά των επτά σφαιρών. Προσπέλασα τα μεθόρια τού θανάτου, και, αφού συνέτριψα το έδαφος τής Περσεφόνης, είδον εν ώρα μεσονυκτίου τον Ήλιον λάμποντα με φως μαρμαίρον.

— Τι σημαίνει ο συμβολισμός ούτος.

— Η περιστερά και ο κόραξ εξελέγησαν λόγω τού χρώματος των πτερών των διά να συμβολίσουν αναλόγως την ημέρα και την νύκτα, το φως και το έρεβος, κατ’ έκταση δε τής εννοίας την αντίθεσιν μεταξύ τής γνώσεως και τής αμαθείας, μεταξύ τής αρχής του καλού και τής αρχής τού κακού, μεταξύ των αγαθών και των κακών πράξεων συμβολισμός, όστις απαντάται ομοίως εις την κατάστασιν των δάδων, τας οποίας φέρουν οι δαδοφόροι και εκ των οποίων η μεν μία είναι όρθια και αναμμένη, η δ’ ετέρα ανεστραμμένη και εσβεσμένη.

Ο ποταμός, όστις περιβάλλει την γη, είναι ο ποτα­μός τής γήινης ατμοσφαίρας, όστις χωρίζει τούς ανθρώπους από τούς πέραν τής γης κόσμους.

Το κηρύκειο είναι έμβλημα του Ερμού, όστις οδηγεί τούς μύστες πρός τον κόλπο των μυστηρίων και τας ψυχάς εις τα ταξίδια των πρός τα μέλλοντα ενδιαιτήματα των. Φέρει έπ’ αυτού φρύγιον σκούφο διά να διαπιστώσει την ταυτότητα τού Ερμού πρός τον Μίθρα, ούτινος το έμβλημα.

— Τι σημαίνουν αι επτά σφαίρες ;

—  Παριστάνουν τούς επτά βαθμούς τής Μιθραΐκής μυήσεως, οίτινες πάλι εικονίζουν τας επτά κρυστάλλι­νους σφαίρας εντός των οποίων πίστευαν οι Χαλδαίοι, ότι κυκλοφορούνε οι πλανείται.

—   Διατί λέγετε, ότι διήλθατε και επανήλθατε διά των σφαιρών τούτων ;

— Καθόσον κατά το κοσμολογικό σύστημα τής εποχής αι ψυχαί, αίτινες είχαν διέλθει τας σφαίρας ταύτας, διά να έλθωσι και ενσαρκωθώσιν επί τής γήινης σφαίρας, όφειλαν να επαναλάβουν την αυτήν οδόν διά να επανακτήσουν την αρχική εστία εν τω ουρανώ των απλανών αστέρων, όστις είναι το ενδιαίτημα των θεών και των αγνών υποστάσεων.

—    Τι σημαίνουν τα δύο τρίγωνα τα διασταυρούμενα κατά τρόπον ώστε να σχηματίζουν αστέρα με εξ γω­νίας ;

—Με τον Ήλιον έν τω κέντρω η εικών αύτη, ήτις ονομάζεται εις την Ανατολή «σφραγίς του Σολομώντος» υπομιμνήσκει το πλανητικό σύστημα των αρχαίων, εκάστης γωνίας ούσης αφιερωμένης εις εν των εξ ετέρων των πλανητικών άστρων.

— Ποιαν σημασίαν απέδωκεν η Καββαλά εις το σύμβολο τούτο ;

— Συνεβόλισε διά τού ανοικτόχρωμου τριγώνου τα εξαγνισθέντα στοιχεία, άτινα ο ουρανός προβάλλει πρός την γη, και διά τού σκοτεινού τριγώνου την άνοδο ή επάνοδο των αυτών στοιχείων πρός τον ουρανό. Τα δύο συνδυασμένα τρίγωνα εκφράζουν την ταυτότητα των πα­ραγόντων, οίτινες συνιστώσι συγχρόνως τον άνθρωπο και το Σύμπαν, ή διά να μεταχειρισθώμεν την Ερμητική διάλεκτο την ταυτότητα του μακρόκοσμου και τού μικρόκοσμου «Υπάρχουν εν ημίν, λέγει ο αρχαίος ποιη­τής, η Σελήνη, ο Ζεύς, ο ’Άρης, η Αφροδίτη, ο Κρόνος, ο Ήλιος, ο  Ερμής.

Ο Τελ.'. αναστρέφει τον πίνακα, ώστε να φανεί εκ των όπισθεν εικών.

— Οι αρχαίοι είχαν δίκαιον υποστηρίζοντας, ότι ο άνθρωπος αποτελεί το μέτρον πάντων των πραγμάτων κατά τούτο, ότι το σύμπαν εμφανίζεται ημίν μόνον διά μέσου των αισθήσεών μας και των κατηγοριών τής αντιλήψεώς μας. Εν τούτοις ο αληθής μικρόκοσμος δεν εί­ναι ο άνθρωπος εν τη πολύπλοκο αυτού και ενδιάμεσο οργανώσει τής όποιας η ενότης έγκειται εν τη συνειδήσει, αλλά το άτομο, εν τω οποίω τείνομε επί  μάλλον και μάλλον να βλέπωμεν εν πραγματικόν κοσμικό σύστημα αστάθμητων στοιχείων, άτινα περιφέρονται με τεραστία ταχύτητα, πέριξ ενός ή πλιότερων πυρήνων συμπυκνώσεως—αναπαραγόντων ούτως εν τω απείρως σμικρώ την σύνθεσιν και την πορεία των αστρικών κόσμων εν τω απείρως μεγάλω. Η φύσις είναι μία.

— Δότε μοι την εισιτήριο λέξη.

— S..................

— Τί σημαίνει αυτή ;

 —   Το χημικό στοιχείο, όπερ διά τούς αλχημιστές συνεβόλιζεν την πρώτη ύλην όλων των πραγμάτων.

— Τί διακρίνατε εν τω Ιερό ;

— Τον Πατέρα των Πατέρων, παρ’ ω η αλήθεια και  πέριξ αυτού τα επτά Χερουβείμ, τα φέροντα τούς λαμ­πτήρας.

— Διατί ο Πατήρ των Πατέρων καλείτε Αδάμ ;

—  Διότι παριστάνει τον προπάτορα τής ανθρωπότητας, τον πρώτον μας Πατέρα.

-        Τις ήτο ούτος ;

—  Το πρώτον Ον, παρά τω οποίω αφυπνίσθηκε η Συνείδησις.

— Διατί ο Αδελφός, όστις οδηγεί τούς νεόφυτους, καλείται Αλήθεια ;

— Διότι μόνη η Αλήθεια δύναται να οδηγεί τούς ανθρώπους πρός το Φως.

— Τί παριστάνουν τα επτά Χερουβείμ ή Μαλακείμ;

— Τα επτά πνεύματα, άτινα κατά τας παραδόσεις των Χαλδαίων, τας οποίας παραδέχθηκαν διαδοχικώς οι Ασσύριοι, οι Φοίνικες, οι Ιουδαίοι, οι Ινδοί, οι Πέρσαι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες, προΐσταντο των πλανητών, των μετάλλων, των πολυτίμων λίθων, των χρωμάτων του ηλιακού φάσματος, των μουσικών τόνων, των παραγόντων του ανθρωπίνου χαρακτήρας, των ήμε­ρων τής εβδομάδος.

—    Όταν εσχίσθη ο πέπλος εις το βάθος τού ιερού, τι διακρίνατε ;

— Τον ανίκητο θεόν θυσιάζοντας τον ταύρο και την βλάστησιν θάλλουσα εκ των πληγών τού ζώου.

—              Τις η βαθυτέρα έννοια τής αλληγορίας ;

— Η γονιμοποίησης τής γήινης ύλης υπό τού φωτός τού Ηλίου κατά την αρχήν τής δημιουργίας.

— Πέραν τής εικόνας τούτης, τί διακρίνατε ;

— Ισόπλευρο τρίγωνον εγγεγραμμένο εν κύκλω με το γράμμα S επαναλαμβανόμενο  εις εκάστην γωνία. Το τρίγωνον υπομιμνήσκει, ότι η παγκόσμιος Ενέργεια δρα κατά τριάδα: δράσις, αντίδρασις, ισορροπία ομογένεια, ετερογένεια, ολοκλήρωσις. Πατήρ, μήτηρ, τέκνο. Το τρίγωνον είναι εγγεγραμμένο εν κύκλω διότι η κοσ­μική εξέλιξις ανελίσσεται εν μια σφαίρα, τής οποίας διακρίνομε μόνον ελάχιστον τμήμα.

Πέραν τούτου υπάρχει κενόν ;

—   Κενόν δεν υπάρχει;

—   Τί σημαίνει το τρις επαναλαμβανόμενο στοιχείο S;

—  Είναι ο αρχαίος τύπος τής πρός τον Ήλιον αφιερώσεως, όστις επανευρίσκεται επί των Ρωμαϊκών βωμών S(oli) S(anctissimo) S(acro) «αφιερωμένος τω αγιωτάτω Ηλίω».

Οι άμεσοι ημών προκάτοχοι, ερμήνευαν τούτο διά τού «Stellate Seded Solio» «Κάθηται επί θρόνου εξ αστέρων» κατ’ αναφορά πρός Εκείνον, όστις εδρεύει εις τούς Ουρανούς.

—    Δεν διακρίνατε τι πλέον τούτου εν τω τριγώνω;

— Εστία Φωτός τόσον εκθαμβούσαν, ώστε εδέησε να εξοικειώσω τούς οφθαλμούς μου, διά να υπομείνω την λάμψη της.

— Τι όνομα θα δίδατε εις την εστία τούτην;

—  Η λαμπρότης τού Αληθούς.

— Είναι δε δικαιολογημένη η λατρεία, την οποίαν απένειμαν όλοι οι λαοί του παρελθόντος πρός τον Ήλιον ;

— Διά τής λάμψεως, τής θερμότητας, τής επιρροής του την οποίαν ασκεί διά μέσου τού διαστήματος το πρωτεύον του ρόλου, τον όποιον πληροί εν τω κόσμω μας, τα ευεργετήματα, άτινα μας παρέσχε και εκείνα, άτινα μάς χορηγεί ακόμη, μας δίδει, αν μη την εικόνα, αλλά τουλάχιστον το σύμβολο τής θεότητας εις τας υψηλοτέρας αυτής εκδηλώσεις. Είναι αληθώς ο Δημιουργός, ο Μέγας Αρχιτέκτων τού κόσμου μας. Ακίνητος εν τη φαινομενι­κή πορεία του, είναι κατ’ εξοχήν ο φρουρός τής τάξεως, ο τύπος τού Ηλίου τής Δικαιοσύνης, όστις λάμπει δια όλους τούς ανθρώπους.

Πάντοτε ο ίδιος και εν τούτοις λατρευόμενος από τής αφετηρίας του πολιτισμού υπό τας διαφορωτάτας ονομασίας, μάς δίδει το μέγα τούτο παράδειγμα τής ανοχής, το όποιον τόσον καλά εννόησαν οι οπαδοί τού Μίθρα, ότι το μοναδικό Ον έχει περισσότερα τού ενός ονόματα, και ότι όλες αι λατρείες είναι νόμιμοι κατά το μέτρον, καθ’ ο καλλιεργούσι τούς καλλιτέρους πόθους τής φύσεως μας.

Τέλος διά προσεγγίσεως τρόπον τινά εξ ενστίκτου πρός το ανθρώπινο πνεύμα, κατέστη παντού ο ενεργός υπερασπιστής τής αγαθής αρχής εις τούς αγώνας εναντίον των δυνάμεων τού σκότους, τής αταξίας και τού κακού.

Γενόμενοι Ιππόται τού Ηλίου αναλάβαμε την υποχρέωσιν να συνεχίσωμεν αδιαπτώτως την πάλη, όπως θριαμβεύσει το φως δι’ αγαθών λόγων, δι’ αγαθών σκέψεων, δι’ αγαθών πράξεων.

Τούτο αποτελεί τον Νόμο τού καθήκοντος, τελευταία λέξη τού Μιθραϊσμοΰ.

— Ποιαν συμβολική ερμηνεία δυνάμεθα να προσδώσωμεν εις την εκ παροδόσεως διάβασιν τής ψυχής διά των επτά σφαιρών ;

—Λαμβάνοντες τον άνθρωπο καθ’ εαυτόν ως αφετηρία, ουδέν μας κωλύει να χαράξωμεν περί αυτόν, ως ισα­ρίθμους συγκεντρικάς σφαίρας, ευρυνόμενες βαθμηδόν, τας διαφόρους κατηγορίας τού καθήκοντος πρός εαυτόν, προς τον πλησίον, πρός τούς συμπολίτες, πρός την Ανθρωπότητα, πρός τας μέλλουσας γενεάς, πρός όλες τας ζώσας υπάρξεις, πρός τον Μέγαν Αρχιτέκτονα τού Σύμπαντος. Αύται είναι αι σφαίρες τας οποίας πρέ­πει νικηφόρως να διέλθει τις, δαμάζων τα εγωιστικά πά­θη του, εάν επιθυμεί να φθάσει το άδυτον.

— Ευτυχείς όσοι θα εισέλθουν εις αυτό.