Το Ερμητικό Αξίωμα

 Το Ερμητικό Αξίωμα

 Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να γραφτεί μία πλήρης   εργασία σχετικά με το   Ερμητικό αξίωμα, καθώς συνδέεται κυριολεκτικά με τα πάντα.

 Απλώς παραθέτω κάποιες από τις σκέψεις μου σχετικά με αυτό το Αξίωμα που αποδίδεται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο.

Ποιος όμως ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος;

Υπάρχουν διάφορες απόψεις για τα ιστορικά δεδομένα που συνδέονται με αυτό το όνομα. Κοινός τόπος όλων όμως είναι η σύνδεση του με την Ανατολική περιοχή της Μεσογείου, και πιο συγκεκριμένα με την Ελλάδα και την Αίγυπτο, και η μεγάλη αρχαιότητα   των   ενδείξεων.   Η   μεγάλη   χρονική   διαφορά   από   τα  γεγονότα,   η μεσολάβηση    δεκάδων    αιώνων    ανθρώπινης    ιστορίας    πολέμων,    ιδεολογικών αντιπαραθέσεων,   αλλοίωσης  και  φιλτραρίσματος  ιστορικών  δεδομένων  κατά  το δοκούν, καθιστούν σχεδόν αδύνατη την εύρεση ατράνταχτων αποδείξεων υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης.

Κατά μία άποψη ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν ένας σοφός διδάσκαλος, που γεννήθηκε στην Αρκαδία την 9^η χιλιετία πριν από την έλευση του Χριστού. Ο πυρήνας της διδασκαλίας του ήταν μονοθεϊστικός και κατείχε την γνώση των λειτουργιών της Φύσης.

 Μετά τον θάνατο του θεοποιήθηκε-τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Αίγυπτο όπου έγινε γνωστός με το όνομα  Θωθ ή Τωτ.

Μια παρόμοια άποψη μιλάει για την εμφάνιση του Δασκάλου, πρώτα στην Αίγυπτο την 10^η προ Χριστού χιλιετία με το όνομα Θωθ  - που στην Ελλάδα ονομάστηκε Ερμής ο  Τρισμέγιστος- με κοινή την άποψη της θεοποίησης μετά τον θάνατο του.

Η Μπλαβάτσκυ αναφέρει ότι το Ερμής ή Θωθ είναι ένα γενετικό, συλλογικό όνομα που δίδονταν σε Μεγάλους Μυημένους, όπως και το χαλδαϊκό Νεμπώ ή Νεβώ της ίδιας περίπου  εποχής  (10^η  π.Χ.  χιλιετία) που ταυτίζονταν  με τον  «όφι της Σοφίας» συνδεόμενοι αστρονομικά με τον ήλιο και πνευματικά με την Σοφία.

Ο αδ.'. Εε3<3βθ3ί6Γ αναφέρει ότι ο Ερμής ή Θωθ ήταν ένας απεσταλμένος της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας το 40,000 π.Χ. με έργο την διδασκαλία του κεκρυμένου Φωτός, ενώ το 7,000 π.Χ. η ίδια οντότητα ξαναενσαρκώθηκε με τη μορφή του Ορφέα και την ίδια αποστολή    χρησιμοποιώντας όμως διαφορετικά    μέσα ( το δώρο της Θείας Μουσικής) και ιδρύοντας την ελληνική μορφή των Μυστηρίων.

Μια παρόμοια άποψη αναφέρει την επανενσάρκωση του ίδιου Μεγάλου Διδασκάλου ως Ορφέα, Θωθ και Ερμή   , με το επίθετο Τρισμέγιστος να προέρχεται από τις τρεις ενσαρκώσεις του Διδασκάλου.

Παρά τις διαφορετικές τους εκτιμήσεις, όλες οι απόψεις των πνευματικών αναζητητών συμφωνούν στην ταύτηση του Ερμή του Τρισμέγιστου με τον Θωθ, και στο ότι ο Ερμής - Θωθ ήταν φορέας της Γνώσης του Φωτός, ένας Διδάσκαλος, Μύστης, Ιεροφάντης.

Η διδασκαλία του καταγράφηκε σύμφωνα με αρχαίες πηγές,    σε χιλιάδες βιβλία- παπύρους. Ο Ιάμβλιχος αναφέρει πως ήταν 20 χιλιάδες, ενώ ο Μανέθων 36, και περιείχαν μαγεία, φιλοσοφία, αστρολογία, ιατρική και αλχημεία, ενώ στους ιστορικούς χρόνους αναφέρεται ότι διασώθησαν μόνο 42 βιβλία. Σήμερα είναι γνωστά περίπου 17 βιβλία ( δεν συμφωνούν όλοι για  την αυθεντικότητα τους) και ο Σμαράγδινος Πίνακας. Ο Σμαράγδινος πίνακας αποτελεί ένα βραχύ κείμενο δώδεκα εδαφίων που γράφτηκε κατά την παράδοση από τον ίδιο τον Ερμή τον Τρισμέγιστο λίγο πριν τον θάνατο του σε μία πέτρινη πλάκα πράσινου χρώματος. Περιέχει όλη την ουσία της διδασκαλίας του, και έχει χαρακτηριστεί ως μια « Λαμπρή Ακτίνα του Φωτός της Σοφίας». Η ανακάλυψη του Σμαράγδινου Πίνακα αγγίζει τον μύθο. Μία εκδοχή αναφέρει ότι ανακαλύφθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο ανάμεσα στα χέρια του ίδιου του Ερμή του   Τρισμέγιστου μουμιοποιημένου ή κατά άλλους στα χέρια του Απολλώνιου του Τυαννέα. Άλλη παράδοση αναφέρει ότι βρέθηκε από την Σάρα, την γυναίκα του Αβραάμ, ενώ ακόμη μία λέει ότι ανακαλύφθηκε από έναν Οζαρίμ, Μυημένο, στη Χεβρώνα.

Το σύνολο των διαθέσιμων βιβλίων του Ερμή, μαζί με τον Σμαράγδινο Πίνακα, αναφέρεται ως το Corpus Hermeticorum  .

 Διασώθηκε στις ελληνικές βιβλιοθήκες της αρχαιότητας, και από εκεί πέρασε στον Αραβικό κόσμο. Υπήρξε χαμένο για πολλά χρόνια από τον δυτικό κόσμο. Υπόνοιες της ύπαρξης του βρίσκουμε στο τέλος του ένατου αιώνα χρονολογία κοινή .όπου ο αποκρυφιστής Αl-Farabi χαρακτηρίζεται ως «Ερμητιστής», ενώ η μελέτη έργου αλχημιστών προηγουμένων αιώνων, όπως των Γκέμπερ και Αβικέννα, πιθανολογούν κάποια σχέση με το Corpus Hermeticorum.              Κατά την αυγή της πρώτης χιλιετίας με την ροή των Αραβικών αλχημικών συγγραμμάτων στην Δύση, η μοναδική μορφή του Ερμή του Τρισμέγιστου αρχίζει να αναγνωρίζεται.

Το Corpus Hermeticorum  , όμως, παραμένει απρόσιτο στην Δύση μέχρι το 1460 όταν μεταφέρονται έγγραφα από την Κωνσταντινούπολη στην Φλωρεντία. Τα έγγραφα αυτά μεταφράζονται το 1471 από τον Marsilio Ficino, και η μετάφραση αυτή πυροδοτεί την έκρηξη της αναγεννησιακής Αλχημείας, με μορφές όπως του Τριθέμιου, Αγρίππα και Παράκελσου.

Η λέξη ερμηνεία προέρχεται από τον Ερμή. Οι διδασκαλίες του περιέχουν κλειδιά για την ερμηνεία του Κόσμου, και η πεμπτουσία της διδασκαλίας του, ο Σμαράγδινος Πίνακας, περιέχει ένα πανίσχυρο κλειδί στο δεύτερο εδάφιο:

«Τα προς τα άνω αναλογούν με τα προς τα κάτω, και τα προς τα κάτω αναλογούν με

τα προς τα άνω, προς επιτέλεσιν των θαυμάσιων του Ενός μόνου Πράγματος.» που συμπυκνώνεται στο Ερμητικό αξίωμα : «Ως εν τοις άνω, ούτω και εν τοις κάτω»

Ο αδ.'. Leadbeater  γράφει στο βιβλίο του «Ο Ελευθεροτεκτονισμός και οι αρχαίες

Μυστικές Τελετές του»: κάθε Τεκτονικός βαθμός συνδέεται με ένα διαφορετικό

επίπεδο της Φύσης ή οπτική του επιπέδου, και εμπεριέχει στρώματα επί στρωμάτων ερμηνειών που μπορούν να εφαρμοστούν στην ίδια την συνείδηση του Μ.'.Α.'.Τ.'.Σ.'., την δομή του Σύμπαντος και των Αρχών που συνθέτουν τον Άνθρωπο, σύμφωνα με τον  απόκρυφο  νόμο  που   διαμορφώθηκε  από  τον  Ερμή  τον  Τρισμέγιστο  ,  και υιοθετήθηκε  από  τους  Ροδόσταυρους,  τους αλχημιστές και τους  μελετητές της Καμπάλα στις μεταγενέστερες εποχές: «Ως εν τοις άνω, ούτω και εν τοις κάτω».

Ο Σμαραγδινός Πίνακας ορίζει το Ένα Πράγμα ως μία άπειρη συνέχεια. Ο όρος 'άνω' θεμελειώνει ένα σημείο από το οποίο υπάρχει κάτι πάνω από αυτό, αλλά μη ορίζοντας το ως σταθερό σημείο υπονοεί την χωρίς όρια δυνατότητα ανόδου, ενώ ο όρος 'κάτω' ανάλογα  προεκτείνει απεριόριστα την κάθοδο. Έτσι ορίζει ένα άπειρο, συνεχόμενο διάστημα, όπου μόνο ένα πράγμα σαφώς ορίζεται: το κέντρο, το οποίο εκτείνεται προς πάνω και κάτω, προς όλες τις κατευθύνσεις, απεριόριστα.

Είναι ο κύκλος, που έχει το κέντρο του παντού, και την περιφέρεια του πουθενά. Σε μία τέτοια άπειρη συνέχεια δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να διαφοροποιείται από τα άλλα αφού όλα είναι το κέντρο.

Έτσι αυτή η άπειρη συνέχεια δεν μπορεί παρά να είναι ένα πράγμα, το μοναδικό Όν. Όπως το αναφέρει ο Τρισμέγιστος : «Εν το Πάν ».

Το Ερμητικό Αξίωμα, ή ο "Νόμος της Αναλογίας", είναι το κλειδί που χρησιμοποιούμε με την Λογική για να κατανοήσουμε τα μυστήρια του Κόσμου. Το άλλο κλειδί «Εν το Πάν» είναι αυτό που πρέπει να το βιώσουμε στην καρδία μας για να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε το  πρώτο.

 Όπως αναφέρει η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ: «η θεμελιακή ενότητα [που αναφέρει το αξίωμα], διαφέρει από την κοινή χρήση της λέξης 'ενότητα', όπως π.χ. όταν λέγεται για ένα έθνος ότι είναι ενωμένο, ή όταν λέμε ότι οι πλανήτες συνδέονται και αλληλεπιδρούν μέσω βαρυτικών δυνάμεων....

Η όλη Ύπαρξη είναι ΕΝΑ πράγμα, και όχι απλώς μία συλλογή  πραγμάτων που συνδέονται μεταξύ τους. Θεμελιακά υπάρχει μόνο ΕΝΑ ΟΝ.

Το Όν έχει δύο όψεις, θετική και αρνητική. Η θετική είναι το πνεύμα ή Συνειδητότητα.

Η αρνητική είναι η Ουσία ή το αντικείμενο της συνείδησης.

Το Όν είναι το Απόλυτο στην αρχική του εκδήλωση.

Όντας Απόλυτο δεν υπάρχει τίποτα έξω από Αυτό. Είναι όλη η Ύπαρξη...

Εάν ένα μέρος του μπορούσε να χωριστεί, το υπόλοιπο δεν θα μπορούσε να είναι Απόλυτο, γιατί αμέσως θα προέκυπτε δυνατότητα σύγκρισης ανάμεσα σ' αυτό και το αποχωρισμένο του μέρος. Η σύγκριση είναι ασύμβατη με οποιαδήποτε ιδέα του Απολύτου.

Γι' αυτό είναι σαφές ότι αυτή η βασική Ύπαρξη, ή το Απόλυτο Όν πρέπει να είναι η Πραγματικότητα κάθε μορφής που υπάρχει.»

Την ίδια ιδέα βρίσκουμε σε όλα τα φιλοσοφικά συστήματα.

Στον Τεκ.'. Ναό το Απόλυτο Όν συμβολίζεται από το Ιερό Τρίγωνο, ή καλύτερα από το κέντρο του. Είναι, στην ανατολική Φιλοσοφία, το Μπράχμα, διαφορετικό από τον θεό Μπράχμα που αποτελεί μία μόνο από τις εκδηλώσεις του Όντος, και οι περιοδικές του εκδηλώσεις αναφέρονται ως «οι μέρες και οι νύχτες του Μπράχμα».

Είναι η αναπνοή Του, που κατά την εκπνοή εκδηλώνονται οι Κόσμοι μέσω της διαφοροποίησης των στοιχείων, ενώ κατά την εισπνοή Του επιστρέφουν στην πηγή τους και στην ομοιογένεια.

 Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται μέσω της δυαδικότητας, που συμβολίζεται στον Τεκ.'. Ναό από τις στήλες Β και J.

Ακριβώς εξαιτίας της Θεμελιακής Ενότητας των Πάντων ο Νόμος της Αναλογίας βρίσκεται και εφαρμόζεται παντού, γιατί τα Πάντα είναι Ένα, και αυτό το Ένα πάλλεται σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Ρυθμό, που αναφέρει ο Β' Επ.'. κατά το άνοιγμα των εργασιών.

Το Ερμητικό Αξίωμα διαπερνά όλο το Σύμπαν, ορατό και αόρατο.

 Η επικράτεια του είναι από την Ανατολή ως την Δύση, από τον Βορά ως το Νότο και από το Ζενίθ ως το Ναδίρ, σε όλη την απεριόριστη έκταση και επίπεδα του Υιού της Αναγκαιότητας. Όπως επάνω έτσι και κάτω, όπως εσωτερικά, έτσι και εξωτερικά, όπως το μικρό, έτσι και το μεγάλο.

Ζώντας στον κόσμο των φαινομένων ζούμε στην δυαδικότητα. Αρνητικό-Θετικό, Πνεύμα-Ύλη, Καλό-Κακό, Καλοκαίρι-Χειμώνας, Εισπνοή-Εκπνοή, Ημέρα-Νύχτα, και τα ζεύγη είναι ατελείωτα.

Αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Ερμητικό Αξίωμα για να υπερβούμε τον κόσμο των φαινομένων, την μεγάλη Πλάνη.

Όσο μένουμε προσκολλημένοι στην Γη, στην ύλη, θα λέμε και θα το πιστεύουμε ότι τώρα είναι ημέρα και μετά θα γίνει νύχτα, για να έρθει ξανά η ημέρα κ.ο.κ. διαγράφοντας συνεχώς έναν κύκλο και επιστρέφοντας στο σημείο εκκίνησης μας.

Αλλά αρκεί μόνο ένα μικρό νοητικό άλμα, μια αλλαγή του επιπέδου συνειδητότητας στο οποίο λειτουργούμε για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της δυαδικότητας .

Αλλάζοντας ή μάλλον διευρύνοντας την προοπτική μας μπορούμε να δούμε την Γη μας από το διάστημα, από μία θέση στην εφαπτομένη της τροχιάς της, σχηματίζοντας έναν Γνώμονα . με κέντρο την Γη και άκρα τον Ήλιο και την θέση μας.

Αρκεί αυτό για να αντιληφθούμε ότι ποτέ δεν είναι ημέρα ή νύχτα μόνο, καλοκαίρι ή χειμώνας, αλλά πάντα είναι και τα δύο μαζί στη Γη, όχι σαν αντίθετα αλλά ως συμπληρωματικά.

Η ισορρόπηση μας ανάμεσα στις δύο στήλες και ο μυστηριώδης βηματισμός είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην Ανατολή.

Αν κοιτάξουμε τις εργασίες της Στοάς από απόσταση, βλέπουμε την Στοά περιοδικά να φωτίζεται, με το άνοιγμα της Βίβλου του Νόμου, και να συσκοτίζεται καθώς στο τέλος των εργασιών κλείνει η Βίβλος του Νόμου.

 Επεκτείνοντας την οπτική σε διάρκεια, στους αιώνες των Τεκ.'. εργασιών, όπως βλέπουμε μια ταινία σε γρήγορη κίνηση, βλέπουμε την εναλλαγή Ημέρας και Νύχτας, σε Συμπαντικό επίπεδο, ενώ στο περιοδικό άνοιγμα και κλείσιμο της Βίβλου του Νόμου μπορούμε να δούμε την Αναπνοή του Όντος, την καρδιά που πάλλεται στον Συμπαντικό Ρυθμό.

Η Στ.'. αποτελεί σύμβολο του Μακρόκοσμου και του Μικρόκοσμου. Μελετώντας τον εαυτό μας, τον Μικρόκοσμο, σε όλες τις όψεις μας, κατανοούμε τον Κόσμο, Μακρόκοσμο.

Η μελέτη αυτή μπορεί να γίνει σε πνευματικό, συναισθηματικό και φυσικό επίπεδο, αλλά και σε όλες τις αλληλεπιδράσεις αυτών των επιπέδων, αφού ο Άνθρωπος αποτελεί ένα σύνολο. Οτιδήποτε και αν κάνουμε αρχίζει από τις σκέψεις μας , οι οποίες επιδρώντας στον υλικό εγκέφαλο στέλνουν μηνύματα στα μέρη του σώματος μας για συγκεκριμένη και συντονισμένη δράση, προκαλώντας την παραγωγή έργου το οποίο αντιλαμβανόμαστε αντικειμενικά μέσω των αισθήσεων, και προκαλώντας μας υποκειμενικές αντιδράσεις-συναισθήματα.

Πριν την έναρξη των εργασιών μας, μόνο η κεντρική φλόγα του τρίκερου του Σεβ.'. Διδ.'. είναι αναμένη-το 'Ον σε κατάσταση συσπείρωσης.

 Κατά την έναρξη, πρώτα ο αδ.'. Τελ.'. ανάβει πλήρως την ανατολή-εκδήλωση του ενός σε τρία, η Θεϊκή Ιδεοπλασία-Σοφία, μετά το φώς-Σοφία μεταφέρεται στον Α' Επ/.- δίκερο, δυαδικότητα, εκδηλωμένος Κόσμος, Ισχύς- και τέλος, με την εναρμόνιση Σοφίας - Ισχύος, έχουμε την εκδήλωση του πνευματικού μέσα από το υλικό, του Θεϊκού μέσα από το ανθρώπινο, την αφή του φωτός στο ένα κερί του Β' Επ.·. -επιστροφή στην Μονάδα, η θέωση του ανθρώπου μέσα από το Κάλος και την Αρμονία.

 Η όλη διαδικασία εκτελείται από τον αδ.'. Τελ.'. που κρατάει την Ράβδο, το Κηρύκειο του Ερμή, του οποίου έστω και ο μερικός αποσυμβολισμός αποτελεί υλικό πολλών Τεκ.'. Πιν.'..

Αυτή η τριπλότητα εμφανίζεται και στο ανθρώπινο σώμα όχι μόνο ενεργειακά, με τα Τσάκρας της κορυφής, της Βάσης και της γέφυρας που τα ενώνει, της καρδιάς, αλλά ακόμα και μορφολογικά.

Παρατηρώντας το ανθρώπινο σώμα βλέπουμε τρία μέρη του: κεφαλή επάνω, έδρα όλων των πνευματικών λειτουργιών και ελέγχου-συντονισμού του υπόλοιπου σώματος, κορμός στη μέση, έδρα οργάνων και λειτουργιών απαραίτητα για την ζωή, και τα κάτω άκρα, σημείο σύνδεσης μας με την Γή - τον υλικό κόσμο.

Κοιτώντας ένα πρόσωπο βλέπουμε την ίδια αναλογία: μάτια-όραση, υπεύθυνα για την σύλληψη του φωτός, του πιο αυλού των ερεθισμάτων, μύτη-όσφρηση, που συλλαμβάνει ερεθίσματα μέσω του αόρατου αλλά υλικού αέρα και στόμα-γεύση που συλλαμβάνει ερεθίσματα από την χονδροειδή, σε σχέση με τα προηγούμενα, ύλη.

Ανάλογα στον κορμό βλέπουμε ψηλά τους πνεύμονες, που διαχειρίζονται τον αόρατο αέρα, στην μέση του τα ζωτικά όργανα για την διατήρηση της ζωής στο πεδίο του υλικού σώματος, ενώ στην βάση τα γεννητικά όργανα υπεύθυνα για την αναπαραγωγή των υλικών σωμάτων.

Κατά την φυσική αναπαραγωγή το ωάριο είναι ακίνητο και περιέχει εν δυνάμει τα στοιχεία τα απαραίτητα για την γέννηση ενός ανθρώπου.

Αλλά πρέπει να γονιμοποιηθεί από το κινούμενο σπερματοζωάριο για να αφυπνιστεί και να εκφράσει το θαύμα της Ζωής μέσω της γέννησης. Ανάλογα και ο Κόσμος όπως εκφράζεται μέσω της τελετής Μύησης του πρώτου βαθμού.

Ο αμύητος, εν δυνάμει μύστης, περιμένει σε ενδοσκόπηση στον σκοτεινό θάλαμο, σύμβολο του Κοσμικού ωαρίου ή Αυγού, της παθητικής αρχής.

 Περιμένει τον θεϊκό σπινθήρα να δραστηριοποιήσει τις δυνάμεις του. Ο αδ.'. δοκ.·., κατόπιν εντολής του Σεβ.'. Διδ.'. από την Αν.·., πηγαίνει στον αμύητο και βγάζοντας τον από τον σκλ Θαλ.'.τον μεταφέρει προ της θύρας του Ναού.

 Ο Θείος σπινθήρας εκπορεύεται από το κέντρο του Ιερ.'. Τριγ.'. και κινούμενος σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Ρυθμό γονιμοποιεί και αφυπνίζει το Κοσμικό Αυγό.

Ο μυούμενος πρέπει να περάσει τις δοκιμασίες, τις ωδίνες της γέννας, για να γεννηθεί ως Μυημένος μέσα στον Ναό.

 Μετά το πέρας των δοκιμασιών του κρίνεται άξιος να φέρει το περίζωμα του Τεκ.'. Μαθ.'. .

Το περίζωμα έχει τετράγωνο σχήμα, υπονοόντας τον αριθμό 4, Τέσσερα είναι τα συμβολικά στοιχεία που συνθέτουν την εκδήλωση του 'Οντος στο αντικειμενικό πεδίο της Ύλης, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, όπως τέσσερις και οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ο αμύητος: Φωτιά, Νερό, Αέρας και Γη. Τέσσερεις είναι και οι δυνάμεις που σύφωνα με την φυσική διέπουν το Σύμπαν από τους Γαλαξίες μέχρι τα υποατομικά σωματίδια. Τέσσερα είναι και τα κύρια χημικά στοιχεία που αναλογούν στα συμβολικά, και συνθέτουν τον οργανικό κόσμο: Υδρογόνο, Άζωτο, Οξυγόνο και Άνθρακας, τα οποία ανασυνθέτονται δημιουργώντας τα μόρια του DΝΑ, αυτού του εκπληκτικού μορίου που μεταφέρει και διατηρεί όλες τις πληροφορίες των ζωντανών, σύμφωνα με την Βιολογία, όντων.

Οι πληροφορίες που βρίσκονται σε ένα μόνο κύτταρο, για να αποτυπωθούν με ανθρώπινη γραφή θα χρειαζόταν να γεμίσουμε χιλιάδες τόμους βιβλίων.

Όμως το πιο εκπληκτικό είναι ότι το αλφάβητο που χρησιμοποιεί η Φύση για την καταγραφή αυτού του τεράστιου όγκου πληροφοριών, μέσα σε ένα αόρατο χωρίς μικροσκόπιο κύτταρο, αποτελείται από τέσσερα μόλις γράμματα: τις χημικές βάσεις Αδενίνη, Θυμίνη,  Γουανίνη και Κιτοσίνη, ακολουθώντας σε ενδοκυτταρικό επίπεδο τον Νόμο της Αναλογίας.

Το 1994 εκδόθηκε ένα μοναδικό βιβλίο με την ονομασία «οι δυνάμεις του δέκα».

Περιέχει φωτογραφίες, με βάση τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις και όργανα, από τις περιοχές στις οποίες έχει φτάσει η επιστημονική γνώση.

Από τα όρια του γνωστού σύμπαντος, σε απόσταση από την Γη που το φως θα χρειαζόταν 3 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει, μέχρι την λεπτότερη δομή της ύλης, τα κουάρκς, που καταλαμβάνουν χώρο τόσο απειροελάχιστο σε σχέση με το κεφάλι μιας καρφίτσας, όσο η καρφίτσα αυτή σε σχέση με την διάμετρο του ηλιακού μας συστήματος, χωρίς αυτό να είναι σχήμα λόγου.

Εδραιώνεται επιστημονικά μια εκπληκτική αναλογία ανάμεσα στο εκπληκτικά μεγάλο προς τα άνω ή έξω και το ασύλληπτα μικρό, προς τα κάτω ή μέσα με κέντρο τον άνθρωπο.

 Η εκπληκτική αναλογία φτάνει τα όρια της ταύτισης, καθώς κάποιες απεικονίσεις είναι πανομοιότυπες.

 Τα σμήνη των γαλαξιών έχουν την μορφή ατομικών πυρήνων, οι Γαλαξιακές σπείρες, αναλογούν με τις έλικες του DΝΑ, ενώ κοιτώντας από πιο κοντά μια γαλαξιακή σπείρα, δεν ξεχωρίζει από το νέφος ηλεκτρονίων του ατόμου .Όμως εκπληκτικότερες ανακαλύψεις βρίσκονται μπροστά μας.

Η επιστήμη της φυσικής προσπαθεί να διαμορφώσει μία θεωρία στην οποία θα ενοποιούνται οι 4 δυνάμεις που καθορίζουν το σύμπαν, στην υλική του βέβαια φύση.

Η τελευταία και πιο κοντά στην επίτευξη της ενοποίησης είναι η θεωρία των υπερχορδών .

 Λέει ότι τα κουάρκς, τα μικρότερα σωματίδια που ανακαλύφθηκαν, αποτελούνται ή δημιουργούνται από μία μονοδιάστατη κλειστή (κυκλική) χορδή που δονείται σε συγκεκριμένο ενεργειακό επίπεδο. Η χορδή αυτή, καθώς και ο παλμός της, αποτελούν προβολές στο δικό μας τετραδιάστατο χωροχρόνο, συμβάντων από άλλες διαστάσεις οι οποίες αποχωρίστηκαν από τις δικές μας κατά τις πρώτες στιγμές της μεγάλης έκρηξης που δημιούργησε το σύμπαν, ενώ η ίδια η διαμόρφωση των διαστημικών σωμάτων και η οργάνωση των γαλαξιών από την αρχική χαοτική κατάσταση, βασίστηκε στην ύπαρξη ανάλογων κοσμικών χορδών ή υπερχορδών, μήκους χιλιάδων ετών φωτός, που με την δόνηση τους προκάλεσαν την οργάνωση του σύμπαντος. ORDER AB CHAOS.

 Έτσι η σύγχρονη φυσική λέει, χρησιμοποιώντας διαφορετική ορολογία, αυτό που από αιώνες λένε όλες οι αρχαίες φιλοσοφικές σχολές στην ουσία τους, αυτό που διατηρεί ο Τεκ/. μέσω των Μυστηρίων του.

Ζούμε σε έναν κόσμο φαινομένων, ζούμε σε έναν κόσμο αποτελεσμάτων, που οι αιτίες τους βρίσκονται σε άλλες διαστάσεις. Υπάρχει ένας Παγκόσμιος Ρυθμός που διατρέχει τα πάντα, ορατά και αόρατα. Η αρχική έκρηξη του υλικού σύμπαντος είναι αντανάκλαση από το αρχικό «φως της Αγάπης , όπερ ενώνει και συντονίζει την πλάσιν».

«Μελετώντας την Φύσιν, παρατηρούντες τα φαινόμενα, κατερχόμενοι εις το βάθος της συνειδήσεως μας», εφαρμόζοντας το Ερμητικό Αξίωμα στον κόσμο των φαινομένων, που ο Αγ. Παύλος, ένας Μυημένος, τον ονόμασε «απατηλό καθρέφτη της αγνής Αλήθειας», και ο Αγ. Γεώργιος ο Ναζιανζηνός επιβεβαίωσε τον Τρισμέγιστο δηλώνοντας ότι «τα ορατά πράγματα δεν είναι παρά η σκιά και το περίγραμμα πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε», προσπαθούμε να εναρμονίσουμε τον εαυτό μας στον Παγκόσμιο Ρυθμό, ώστε να βιώσουμε ότι «Εν το Παν», η ΑΓΑΠΗ.

  Βιβλιογραφία :

C.W Leadbeater : Freemasonary and its Ancient Mystic Rites”

Foundations of Esoteric Philosophy

Παντελή Κ. Ιωαννίδη: "Ερμής ο Τρισμέγιστος

" Ε.Π. Μπλαβάτσκυ: "Η Μυστική Δοξασία "

Geoffry A. Farthing “ Deity Cosmos and Man”

Θαδαίος Ζελίνσκι: "Έρμης ο Τρισμέγιστος"

Robert Macoy “ A Dictionary of Freemasonry”

Ε.Π. Μπλαβάτσκυ: "The Theosophical Glossary”

Philip Morrison & Phylis Morrison and The Office of Charles & Ray Eams: “Powers of Ten”

 Ακολουθεί μία από τις πολλές αποδόσεις του Σμαράγδινου Πίνακα.

Ο ΣΜΑΡΑΓΔΙΝΟΣ ΠΙΝΑΞ

ΕΡΜΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ

I. Είναι Αληθέστατον, αψευδέστατον, βεβαιότατον.

II. Το προς τα κάτω, αναλογεί τω προς τα άνω, και το προς τα άνω είναι ανάλογον τω προς τα κάτω, προς επιτέλεσιν των θαυμάσιων του Ενός μόνου Πράγματος.

III. Και όπως τα πάντα προήλθον εξ Ενός, ούτω τα πάντα εγεννήθησαν εκ του Όντος τούτου δια προσαρμογής (Adaptatio).

IV. Πατήρ του είναι ο Ήλιος, μήτηρ του η Σελήνη, ο άνεμος έφερεν αυτό εν γαστρί, η γη είναι η τροφός του.

V. Ο πατήρ του παντός είναι το Τέλεσμα. Η δύναμις γίνεται είναι μεγίστη, όταν μετατραπή εις γην.

VI. Θέλεις χωρίσει την γην από του πυρός, το λεπτόν από του πυκνού ηπίως και μετά μεγάλης επιδεξιότητας.

VII. Θέλει τότε ανέλθει από της γης εις τον ουρανόν και πάραυτα θέλει κατέλθει εκ νέου επί της γης, ένθα θα συλλέξη την δύναμιν των ανωτέρων και κατωτέρων πραγμάτων.

VIII. Θέλεις ούτω αποκτήσει πάσαν του Κόσμου την δόξαν και πάσαν σκοτία θέλει στη μακράν σου.

IX.  Αυτή εστί η κραταιά δύναμις πάσης δυνάμεως, διότι θα νικήσει παν το λεπτόν, και θα διαπεράσει παν το στερεόν.

X.  Ούτω εδημιουργήθη ο Κόσμος.

XI. Εκ των άνω υποδείξεων θέλουσι πηγάσει απειράριθμοι εφαρμογαί των οποίων το μέσον επιτεύξεως ενδείκνυται ενταύθα.

XII. Δια τούτο εκλήθην Ερμής ο Τρισμέγιστος, κεκτημένος τα τρία μέρη της

Παγκοσμίου Φιλοσοφίας.

- (Αληθώς λέγω Υμίν: παν ό,τι είπον περί της κατεργασίας του Ηλίου είναι πλήρες).

Από το βιβλίο «Ερμής ο Τρισμέγιστος» του Παντελή Κ. Ιωαννίδη, εκδ. ΔΙΟΝ

Πίνακας Χαράξεως Δευτέρου Βαθμού κατά τον Χειραμικό Μύθο.

 

Πίνακας Χαράξεως Δευτέρου Βαθμού κατά τον Χειραμικό Μύθο.

 Όταν ο Ναός της Ιερουσαλήμ τελείωσε, η ωραιότητα και η λαμπρότητα αυτού κατέστησαν αντικείμενα θαυμασμού των γειτονικών εθνών, ενώ η φήμη του επεκτάθηκε και στα πλέον απομακρυσμένα μέρη του τότε γνωστού κόσμου.

Κανένα όμως από τα μέρη της θαυμαστής αυτής κατασκευής ήταν πλέον αξιοσημείωτο ή προσέλκυε τόσο την προσοχή, όσο οι δύο Στήλες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες στον πρόναο ή στην είσοδο αυτού.

Εκ τούτων η μεν αριστερή εκκαλείτο ΜΠΟΑΖ, το οποίο σημαίνει εν ισχύ ή Δε δεξιά εκκαλείτο ΖΑΚΕΝ το οποίο σημαίνει ας ιδρύσει και σε συσχετισμό εν ισχύ ας ιδρύσει  διότι ο Κύριος είπε (Εν ισχύ θέλω ιδρύσει  τούτον τον Οίκο μου και στερεώσει την βασιλεία αυτού έως του αιώνος).

 Το ύψος των στηλών εκείνων ήταν δέκα επτά και μισό πήχεις, η περιφέρεια δώδεκα και η διάμετρος τεσσάρων πήχεων, ήταν δε κοίλες, ώστε να δύναται να χρησιμοποιούνται για την εναπόθεση των αρχείων του έργου.

 Ο εξωτερικός φλοιός τους είχε πάχος τεσσάρων δακτύλων και ήταν κατασκευασμένοι από χυτό ορείχαλκο.

Η κατεργασία τους γινόταν στις πεδιάδες του Ιορδάνου, μέσα σε αργιλώδες έδαφος μεταξύ Σουκχώθ και Ιεραδάθε, όπου ο Βασιλιάς Σολομών διέταξε να κατασκευαστούν αυτές και όλα τα ιερά σκεύη.

Επόπτης του έργου ήταν ο Χειράμ Αμπίφ γιός χήρας από την Νεφθαλή.

Οι Στήλες αυτές ήταν διακοσμημένες με κιονόκρανα, το καθένα ήταν ύψους πέντε πήχεων και διακοσμημένος με δικτυωτό πλέγμα, κρίνους και σειρά ροδιών, εκατό σε κάθε πλευρά.

Το δικτυωτό πλέγμα συμβολίζει την ενότητα ως και εκ της συνοχής του, οι κρίνοι συμβολίζουν την ειρήνη ως εκ του λευκού χρώματος τους και τα ρόδιας την αφθονία, ως εκ του πλήθους των σπόρων τους.

Ακόμη ήταν διακοσμημένες με δύο σφαίρες, επί των οποίων ήταν χαραγμένοι χάρτες της ουρανίου και της γήινης σφαίρας, το οποίο ακριβώς συμβολίζει το παγκόσμιο του Ελεύθερου Τέκτονα, θεωρήθηκαν δε ως αποπερατωθείσες, όταν τοποθετήθηκε επάνω σε αυτές  το δικτυωτό πλέγμα.

Οι Στήλες στήθηκαν πλησίον της εισόδου του Ναού για να υπενθυμίζουν στον λαό την ευτυχή απελευθέρωση των προγόνων τους από την δουλεία τους στην Αίγυπτο και σε ανάμνηση της στήλης πυρός και νεφέλης, η οποία είχε προκαλέσει δύο θαυμαστά αποτελέσματα, συνεπώς αποτέλεσε για μεν τους Ισραηλίτες φως, για τους διώκτες τους Αιγυπτίους νεφέλη σκότους.

Ο Βασιλεύς Σολομώντας  διέταξε να στηθούν πλησίον της εισόδου του Ναού ως το πλέον κατάλληλο και περίβλεπτο μέρος αυτού, ώστε ο λαός κατά την είσοδο και έξοδο  από τον τόπο της λατρείας τους να έχει συνεχώς προ οφθαλμών το ευτυχές εκείνο συμβάν.

Κατά την οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος χρησιμοποιήθηκε μέγας αριθμός Τεκτόνων, Μαθητών και Εταίρων.

Οι Μαθητές ελάμβαναν την μισθοδοσία τους σε σιτάρι κρασί και ελαιόλαδο.

Οι Εταίροι αμείβονταν σε χρήμα, και για αυτό μετέβαιναν στο Μέσο  Δώμα του Ναού διερχόμενοι δια πύλης ή εισόδου ευρισκόμενης  στην Νότια πλευρά.

 Μετά την είσοδο τους στην πύλη οι, οι αρχαίοι ημών Αδελφοί έφθαναν στην βάση ελικοειδούς κλίμακας, η οποία οδηγεί στο Μέσω Δώμα.

 Η άνοδος τους διακόπτονταν από τον Β. Επόπτη , ο οποίος ζητούσε από αυτούς την εισιτήριο χειραψία.

 Και την εισιτήριο. λέξη και οι οποίες οδηγούν από τον Πρώτο στον Δεύτερο βαθμό. Η λέξη αυτή  ανάγεται στη εποχή κατά την οποία στράτευμα Εφραϊμιτών διέβει τον Ιορδάνη ποταμό με προθέσεις εχθρικές εναντίον του Ιεφθάε, του περιωνύμου Γιλεαδίτου στρατηγού.

Ως δικαιολογία της εχθρικής αυτής ενέργειας προέβαλε, ότι δεν είχαν κληθεί να μετάσχουν των τιμών κατά των Αμμωνιτών πολέμου, αλλά ο πραγματικός σκοπός τους ήταν να λάβουν μερίδιο πλουσίων λαφύρων, τα οποία είχαν αποκομίσει ο Ιεφθάε και το στράτευμά του κατά τον πόλεμο εκείνο.

Οι Εφραϊμίτες ανέκαθεν εθεωρούντο ως λαός ταραχοποιός και ανήσυχος, αλλά αυτή την φορά προέβησαν φανερά σε πράξεις βίας και αφού πρώτα ενήργησαν διάφορες ταπεινωτικές πράξεις  εναντίον των Γιλεαδιτών, απείλησαν να καταστρέψουν τον νικηφόρο στρατηγό τους και τον οίκο του δια πυρός.

Ο Ιεφθάε εξήντλησε κάθε μέσο κατευνασμού, αλλά αντιλαμβανόμενος ότι αυτό ήταν μάταιο, προσέφυγε σε δραστικά μέσα. Εξελθών με το στράτευμά του, συγκρούστηκε σε μάχη, κατατρόπωσε τους Εφραϊμίτες και έτρεψε αυτούς σε φυγή.

Και για να καταστήσει την νίκη του οριστική, και να  εξασφαλισθεί και από πάση μελλοντική επιδρομή, εξαπέστειλε αποσπάσματα, τα οποία κατέλαβαν τις διαβάσεις του Ιορδάνη ποταμού, δια των οποίων γνώριζε ότι οι επιδρομείς ήταν αναγκασμένοι να διέλθουν, για να καταφύγουν στην χώρα τους. Συνάμα έδωσε αυστηρές διαταγές να φονεύεται πάραυτα κάθε φυγάς που θα αποπειραθεί να διαφύγει και θα ομολογεί ότι είναι Εφραϊμίτης, στην περίπτωση δε κατά την οποία προσπαθήσει να εξαπατήσει τους φύλακες των διαβάσεων αρνούμενος ότι είναι Εφραϊμίτης, να τον δοκιμάζουν ζητώντας απ’ αυτόν να προφέρει μία λέξη, την λέξη του εταίρου.

 Ένεκα ιδιώματος της προφοράς τους, οι Εφραϊμίτες δεν μπορούσαν να προφέρουν  αυτήν ορθώς αλλά την πρόφεραν διαφορετικά.

Η μικρή αυτή διαφορά προφοράς αποκάλυπτε την καταγωγή τους και τους στοίχιζε την ζωή τους. Και οι γραφές αναφέρουν ότι κατά την ημέρα εκείνη έπεσαν στο πεδίο της μάχης και παρά τις όχθες του Ιορδάνου τεσσαράκοντα και δύο χιλιάδες Εφραϊμιτών.

Επειδή η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε τότε ως σύνθημα αναγνωρίσεως του φίλου από του εχθρού, ο Βασιλέας Σολομώντας. όρισε αυτήν αργότερα ως εισιτήριο  λέξη της Στοάς Εταίρων, ώστε να ανέρχεται την ελικοειδή κλίμακα η οποία οδηγεί στο Μέσω Δώμα του Ναού.

Οι παλαιοί ημών Αδ έδιναν ύστερα προς τον Β.Επόπτη την Χειραψία. και την εισιτήριο λέξη ούτος δε πειθόμενος από τις ασφαλείς  αυτές αποδείξεις έλεγε: ίελθε, ΖΑΚΕΝ.

Αυτοί τότε ανήρχοντο την ελικοειδή κλίμακα εκ τριών σειρών βαθμίδων, η πρώτη των οποίων αποτελείτο από τρεις, η δευτέρα από πέντε και η τρίτη από επτά βαθμίδες.

Τρεις διοικούν Στοά, πέντε απαρτίζουν Στοά και επτά ή περισσότεροι καθιστούν αυτήν τελεία.

 Οι τρεις, οι οποίοι διοικούν την Στοά είναι ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος και οι δύο Επόπτες του. Οι πέντε οι οποίοι απαρτίζουν Στοά είναι Σεβάσμιος Διδάσκαλος και οι δύο Επόπτες και δύο Εταίροι.

 Οι επτά οι οποίοι καθιστούν αυτήν τελεία, είναι δύο Μαθητές ή άλλοι Τέκτονες προστιθέμενοι στον προηγούμενο αριθμό.

Τρεις διοικούν Στοά, διότι τρεις μόνο Μεγάλοι Διδάσκαλοι διηύθυναν την οικοδόμηση του πρώτου Ναού της Ιερουσαλήμ, ήτοι: Σολομών βασιλέας του Ισραήλ, Χιράμ Βασιλέας της Τύρου  και Χιράμ Αμπίφ.

 Πέντε απαρτίζουν Στοά προς συμβολισμό των πέντε ευγενών ρυθμών της Αρχιτεκτονικής , ήτοι του Τοσκανικού, του Δωρικού, του Ιωνικού, του Κορινθιακού και του Μεικτού.

Επτά ή περισσότεροι καθιστούν Στοά τελεία, διότι ο Βασιλέας Σολομών χρειάστηκε επτά και πλέον έτη προς ανοικοδόμηση, και συμπλήρωση του Ναού της Ιερουσαλήμ αφιερωμένου στην λατρεία του Θεού.

Επί πλέον οι επτά συμβολίζουν τις επτά ελεύθερες τέχνες και επιστήμες, ήτοι την Γραμματική, την Ρητορική, την Λογική, την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Μουσική και την Αστρονομία.

Όταν οι παλαιοί ημών Αδελφοί έφθαναν στην κορυφή της ελικοειδούς κλίμακας, βρισκόταν προ της θύρας του Μέσου Δώματος, η οποία φυλαγόταν καταλλήλως υπό του τότε Α΄ Επόπτου, ο οποίος ζητούσε παρ’ αυτών το Σημείο και την Λέξη του Εταίρου.

 Αφού αυτοί έδιναν πειστικές αποδείξεις ότι ήταν Εταίροι, έλεγε: Δίελθε ΖΑΚΕΝ.

 Τότε εισήρχοντο στο Μέσω Δώμα, για να λάβουν την μισθοδοσία τους, πράγμα το οποίο έπρατταν άνευ ενδοιασμού ή δυσπιστίας.

Άνευ ενδοιασμού μεν, διότι γνώριζαν ότι εδικαιούντο αυτής, άνευ δυσπιστίας Δε, διότι είχαν εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα των εργοδοτών τους των ημερών εκείνων.

Όταν εισήρχοντο εντός του ΜΔ, η προσοχή τους ελκύετο ιδιαιτέρως υπό ορισμένων εβραϊκών χαρακτήρων, οι οποίοι αναπαρίστανται σήμερα στη Στοά Εταίρων με το γράμμα G ή Γ.

Το οποίο συμβολίζει τον Θεό τον Μέγα Γεωμέτρη του Σύμπαντος, προς τον οποίον πάντες οφείλουμε υποταγή και την πλέον ταπεινόφρονα και ευγνώμονα λατρεία.

 

 

ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ

Φίλτατοι αδελφοί  και αδελφές μου,

Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται συνήθως στον νου όταν ακούμε τη λέξη αλχημεία; Οι γέροντες του Μεσαίωνα που, ξεχασμένοι σε κάποια σοφίτα, μελετούσαν ακατάπαυστα μικρά φιαλίδια γεμάτα με κάποιο άγνωστο αφρίζον υγρό ή περνούσαν ώρες μπροστά σε κάποιον φούρνο προσπαθώντας να λιώσουν το μολύβι και να το κάνουν χρυσό. Αυτή είναι η εικόνα του αλχημιστή εκείνης της εποχής που η μυθολογία και οι προκαταλήψεις της ιστορίας έχουν περάσει στις μέρες μας. Είναι αλήθεια, ότι πολλοί από τους παλιούς αλχημιστές υπήρξαν οι πρόδρομοι των σύγχρονων επιστημών. Η φυσική και η χημεία τους οφείλουν πολλά, διότι από τον ιδρώτα και τον κόπο τους προήλθαν πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις: η πορσελάνη, η απόσταξη οινοπνεύματος, τα οξέα, τα άλατα και πολλά μεταλλικά κράματα είναι αποτέλεσμα των παλιών αλχημικών πειραματισμών. Μα αν η αλχημεία δεν ήταν μία ανόητη σπατάλη χρόνου με στόχο την αναζήτηση του τρόπου μετατροπής των βασικών μετάλλων σε χρυσό, τότε τι ήταν; Ας το εξετάσουμε και ας αρχίσουμε με την ανάλυση της λέξεως.

Η λέξη αλχημεία, ή αλ-κεμί, λέγεται ότι προέρχεται από τα αραβικά ή τα αιγυπτιακά και σημαίνει τη θεία χημεία ή ενδεχομένως τη μαύρη γη, δηλαδή την τελματωμένη λάσπη που απέμενε κάθε χρόνο μετά τις πλημμύρες του Νείλου. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την ετυμολογία της, η λέξη αλχημεία κατέληξε να δηλώνει μία πολύ ιδιαίτερη μορφή πνευματικής ανάπτυξης. Από την Ελλάδα του Πλάτωνα ως την Αναγέννηση της Ευρώπης, η Αίγυπτος θεωρείτο η χώρα, αν όχι η πηγή, των μυστικιστικών στοιχείων. Ο Αιγύπτιος θεός Θωτ, ο Ερμής των Ελλήνων, λέγεται ότι ήταν ο πατέρας όλων των μαγικών τεχνών και επιστημών και πολλά βιβλία και νόμοι για τη δημιουργία αποδίδονται σε αυτόν.

Τα βιβλία αυτά αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό τη βάση της αποκρυφιστικής διδασκαλίας στη Δύση και είναι γνωστά ως τα Ερμητικά Κείμενα. Πρόκειται για το σύνολο των έργων που αποδίδονται στον γραφέα των θεών. Οι διδασκαλίες και οι πρακτικές που περιλαμβάνονται σε αυτά τα συγγράμματα ονομάζονται Ερμητισμός.

Κατά την Αναγέννηση ο όρος αναφερόταν και σε πτυχές του ιουδαϊκού μυστικισμού (της Καβάλα), στην αλχημεία, τη χρήση τελετουργικών και την επικοινωνία με υπερ-ουράνια όντα ή αγγέλους. Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι στον αρχαίο κόσμο και μέχρι το τέλος της Αναγέννησης (16ος αιώνας) η μαγεία δεν θεωρείτο δεισιδαιμονία αλλά ένας λογικός και σωστός τρόπος κατανόησης του σύμπαντος και ελέγχου του ανθρώπινου πεπρωμένου. Η μαγεία, η φαντασία και ο μαγνητισμός συνδέονται μεταξύ τους, όχι μόνο μέσω της κοινής ρίζας -mag (στα αγγλικά, magic, imagination, magnetism) αλλά και μέσω του τρόπου που εκλαμβάνονται στο μυαλό ενός μάγου ή αλχημιστή.

Για τον μάγο, ή ακόμα και τον αλχημιστή, το σύμπαν θεωρείται ένας καθρέφτης της φαντασίας του Θεού. Οι νόμοι του είναι σταθεροί και λογικοί και, αν εμείς είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα του Δημιουργού, τότε μπορούμε επίσης να δημιουργούμε όπως Εκείνος μέσα από τη δύναμη της φαντασίας. Η δυνατή φαντασία "τεντώνει" την ύλη του σύμπαντος, την έλκει προς μία μαγνητική δύναμη κι έτσι οι εικόνες που πλάθουμε καρποφορούν. Οι θεμελιώδεις ιδέες της μαγείας και της αλχημείας όπως διαμορφώθηκαν στην Αναγέννηση, απαντούν και στη γιόγκα της Ανατολής και αποτελούν τη βάση του κινήματος της Νέας Εποχής (New Age) καθώς και της υπνοθεραπείας, της καθοδηγούμενης νοερής απεικόνισης με σκοπό τη θεραπεία διανοητικών ασθενειών και καρκίνου, και σημείο αναφοράς για παρόμοιες ψυχο-πνευματικές πρακτικές.

Βέβαια, μέχρι το τελευταίο μισό του 20ου αιώνα, οι περισσότερες από αυτές τις πνευματικές πρακτικές κρατούνταν μυστικές λόγω του φόβου της πολιτείας και του θρησκευτικού κατεστημένου. Έτσι, έγιναν γνωστές ως απόκρυφες ή μυστικές. Δεδομένου του ότι πολλές από αυτές χρησιμοποιούσαν τα ίδια σύμβολα και τα ίδια αναγνώσματα με τις σύγχρονες θρησκείες, τον χριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, οι μυστικές, αποκρυφιστικές ή ερμητικές τέχνες και επιστήμες κατέληξαν να εκπροσωπούν την εσωτερική, την κρυφή διάσταση πίσω από την εξωτερική καθημερινή πρακτική και το δόγμα. Εξαιτίας του φόβου της φυλάκισης ή του θανάτου, οι εσωτερικές πρακτικές διδάσκονταν μόνο σε λίγους και μέσα από αργές, προσεκτικές, συμβολικές τελετουργίες και μυστικές διδασκαλίες που ονομάζονταν μυήσεις.

Κάθε μύηση συμβόλιζε ένα σκαλοπάτι ή ένα στάδιο του εσωτερικού ταξιδιού του μαθητή προς τη φώτιση. Τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα ιδρύθηκαν δεκάδες μυητικά τάγματα και εταιρίες σε ολόκληρη την Ευρώπη με σκοπό τη διάδοση των πνευματικών διδασκαλιών. Τα σημαντικότερα ήταν το τάγμα των Ροδόσταυρων, των Ελευθεροτεκτόνων και των Ναϊτών Ιπποτών. Ορισμένα, όπως εμείς οι Ελευθεροτέκτονες, δίδασκαν τα μέλη τους δίνοντάς τους ηθική καθοδήγηση. Άλλα, όπως οι Ροδόσταυροι, δίδασκαν πρακτικό μυστικισμό, τη χρήση των τελετουργιών, τη δομή του σύμπαντος μέσα από την Καβάλα καθώς και εργαστηριακή αλχημεία.

Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, πολλές από αυτές τις οργανώσεις εξακολουθούν να υφίστανται σε κάποια μορφή ακόμα και σήμερα. Ο τεκτονισμός αφομοίωσε τους Ροδοσταύρους και  δημιούργησε τον 18^ο Βαθμόν, τους δε Ιππότας Ναίτας τον 28^ο.Ωστόσο, όσον αφορά την αλχημεία, το κάθε στάδιο ή επίπεδο αντιπροσωπεύει όχι μόνο μία εσωτερική αφύπνιση (μύηση) αλλά και μία πρακτική τεχνική που εκτελείται στο εργαστήριο. Η σωματική εργασία στο εργαστήριο γίνεται ένα μέσον επιβεβαίωσης της διεύρυνσης του νου και του σώματος προς τη συνείδηση.

Λέγεται, ότι η αλχημεία είναι ένα μυητικό σύστημα, στο οποίο δεν χωρούν αυταπάτες. Είναι το μόνο μυητικό μονοπάτι στο οποίο υπάρχει αντικειμενικός έλεγχος στο εργαστήριο. Έτσι, αν το πείραμά σας δείξει ότι ξεπεράσατε τους νόμους της ύλης του σύμπαντος, δείχνει ότι είστε ένας αλχημιστής με εσωτερική αφύπνιση. Ο κανόνας είναι, σύμφωνα με τον Jean Dubois, ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο της γαλλικής αλχημιστικής οργάνωσης "Φιλόσοφοι της Φύσης", ότι δεν θα μεταστοιχειώσεις τίποτα αν πρώτα δεν έχεις μεταστοιχειώσει τον εαυτό σου.

Ο Dubois ασκούσε πρακτική αλχημεία και άλλες αντίστοιχες εσωτερικές τέχνες επί εξήντα χρόνια περίπου. Λόγω της μακρόχρονης επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην ηλεκτρολογία ως στέλεχος μιας μεγάλης διεθνούς εταιρίας ηλεκτρονικών και του έργου του στον τομέα της πυρηνικής φυσικής με τον νομπελίστα Jollio-Curie, λέγεται ότι υπήρξε, σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων αλχημιστών, από τους λίγους ανθρώπους που γνώριζαν τόσο καλά τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων ή το καβαλιστικό διάγραμμα. Όπως λέει ο ίδιος, ξεκίνησε το πνευματικό του μονοπάτι, όταν σε ηλικία δώδεκα ετών είχε πνευματική αφύπνιση στον καθεδρικό ναό της νήσου Μον Σεν Μισέλ, που βρίσκεται κοντά στις νορμανδικές ακτές.

Η αφύπνιση οδήγησε τον Dubois σε μια ζωή ενεργούς συμμετοχής και δραστηριοποίησης στους εσωτερικούς κύκλους της Ευρώπης. Χρημάτισε πρόεδρος του τμήματος των Πεφωτισμένων, των μαθητών του AMORC που είχαν φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, του γαλλόφωνου παραρτήματος του τάγματος των Ροδόσταυρων καθώς και πρόεδρος διαφόρων εσωτερικών ταγμάτων και εταιριών. Κουρασμένος πια από τον μεγάλο βαθμό μυστικότητας και την συχνά υπερβολική πίεση που επιφέρει στον εαυτό το βάρος του όρκου, έπαψε να είναι μέλος σε όλες αυτές τις οργανώσεις και ίδρυσε τους Φιλοσόφους της Φύσης για να ανοίξει το μονοπάτι της αλχημείας στους ανοιχτόκαρδους και ανοιχτόμυαλους. Αυτό εκφράζει και η άποψή του για τη βασική φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από την αλχημεία: η αλχημεία είναι η επιστήμη της ζωής, της συνείδησης.

Ο αλχημιστής γνωρίζει, ότι υπάρχει ένας πανίσχυρος δεσμός ανάμεσα στην ύλη, τη ζωή και τη συνείδηση. Η αλχημεία είναι η τέχνη του χειρισμού της ζωής και της συνείδησης της ύλης που τη βοηθάει να εξελιχθεί ή να λύσει τα προβλήματα της εσωτερικής δυσαρμονίας. Η ύλη υπάρχει μόνο επειδή δημιουργείται από τον ανθρώπινο σπόρο. Ο ανθρώπινος σπόρος, ο πρώτος άνθρωπος, έφτιαξε την ύλη προκειμένου να επανέλθει στην παλιά του κατάσταση και να εξελιχθεί. "Αν δούμε πέρα από αυτό που είπα, το απόλυτο ον είναι αυτοδημιούργητο κι εμείς πρέπει να γίνουμε επίσης αυτοδημιούργητοι κατ' εικόνα του", δήλωσε ο Dubois πρόσφατα σε συνέντευξη του ετήσιου συνεδρίου των Φιλοσόφων της Φύσης. Παρόμοια δήλωση έκανε και ο Γάλλος αλχημιστής Francois Trojani στη διάρκεια μίας συνέντευξης που παραχώρησε στον Joseph Rowe στο καλοκαιρινό τεύχος του Gnosis το 1996. "Η αλχημεία είναι η διάσταση του εσωτερικού στοιχείου και του νοήματος υπό τη βαθύτερη έννοια: του νοήματος της ζωής, του νοήματος της δικής μου ζωής, των ερωτημάτων της σχέσης ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, του σκοπού και της αξίας των πράξεών μου, των ερωτημάτων από πού έρχομαι; γιατί βρίσκομαι εδώ; ποιος είμαι; Δεν λέω, ότι η αλχημεία δίνει ακριβείς απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά αλλά ότι λειτουργεί στη διάσταση στην οποία προκύπτουν".

·            Η  σύγχρονη ψυχολογία λέγει  τα  εξής  δια  την  αλχημεία.

Όπως η εσωτερική μύηση ζητάει να γιατρέψει τα ψυχικά τραύματα της ανθρωπότητας, το ίδιο ζητάει και το "θετό" παιδί της, η σύγχρονη ψυχολογία. Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα να γνωρίζουν την αλχημεία μέσα από το μεγάλο έργο του Ελβετού ψυχολόγου Γκούσταβ Γιουνγκ. Ο Γιουνγκ άρχισε να ενδιαφέρεται για την αλχημεία εξαιτίας των ονείρων του αλλά και των ονείρων των γονιών του και της ομοιότητας που παρουσίαζαν τα σύμβολα στα όνειρά του με αλχημικά σύμβολα που αντιστοιχούσαν στα στάδια της αυτοδύναμης πνευματικής ανάπτυξης ή της εξατομίκευσης.

Ωστόσο, ο Γιουνγκ δεν έπαυε να εκτιμάει ολόκληρο το έργο της αλχημείας αυστηρά από την σκοπιά της ψυχαναλυτικής οπτικής. Η μεταστοιχείωση δεν ήταν η αλλαγή της φυσικής ύλης αλλά της ψυχολογικής ύλης από καταστροφικά προβλήματα σε θετικές ιδιότητες. Σε ορισμένα από τα πολύ δημιουργικά συγγράμματά του στο βιβλίο του Αλχημικές Σπουδές, όπου σκιαγραφεί τη διαδικασία της ανθρώπινης εξατομίκευσης, της αυτοπραγμάτωσης, δίνει μία ερμηνεία του νοήματος των βασικών σταδίων και συμβόλων της αλχημείας για να εξηγήσει τα εσωτερικά στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης, αυτού που οι αλχημιστές ονομάζουν εσωτερική μύηση. Οι εργαστηριακοί αλχημιστές εφιστούν την προσοχή υπογραμμίζοντας, ότι παρά τη συνεισφορά του και το σημαντικό ψυχολογικό έργο του με άξονα την αλχημεία, ο Γιουνγκ δεν θεωρείται πραγματικός αλχημιστής.

Σύμφωνα με τον Dubois και άλλους, η αλχημεία για να είναι αληθινή προϋποθέτει εργασία σε όλα τα επίπεδα της δημιουργία, το πνευματικό, το νοητικό, το συναισθηματικό και το υλικό. Παρόλο που μπορούν να παραληφθούν κάποια από αυτά και να επιτευχθεί ένα είδος μεταστοιχείωσης, τα αποτελέσματα δεν θεωρούνται αλχημικά. Είναι αλήθεια, ότι ο Γιουνγκ έκανε ορισμένες προσθήκες στον συμβολισμό και έδωσε στους ανθρώπους μέσα με τα οποία μπορούν να κοιτάζουν την εσωτερική ζωή τους. Όσον αφορά την αλχημεία, η ψυχολογία του Γιουνγκ δείχνει, ότι πρόκειται για μία καθολική τέχνη και επιστήμη και μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Είναι, όμως, λάθος να προσπαθεί να τη μειώσει σε θεραπευτική αλληγορία, δήλωσε ο House. Ο Russell House από το Whintfield του Ιλινόι, είναι ο σημερινός πρόεδρος των Φιλοσόφων της Φύσης και έχει σπουδάσει αλχημεία με τους Jean Dubois, Orval Graves, Frater Albertus' και Manfred Junius, μερικούς από τους μεγαλύτερους εργαστηριακούς αλχημιστές του 20ου αιώνα. Από το 1989 έως το 1993, ο House είχε αναλάβει εν μέρει και τα μαθήματα αλχημείας που διδάσκονταν στο πανεπιστήμιο Rose-Croix με τη χορηγία του παραρτήματος AMORC του Τάγματος των Ροδόσταυρων στο Σαν Χοζέ της Καλιφόρνια.

·            Ας εξετάσομε τώρα τις σχέσεις εναλλακτικής ιατρικής και Αλχημείας :

Εκτός από την ψυχο-πνευματική ανάπτυξη και την ψυχική μεταστοιχείωση, η αλχημεία έχει εδώ και αιώνες συνδεθεί και με τη θεραπεία ανίατων ασθενειών και τη σωματική (σχεδόν) αθανασία. Ο Dubois έχει δηλώσει, ότι ένα προσεκτικά παρασκευασμένο βάμμα ιωδίου ή ένα αλχημικά παρασκευασμένο φάρμακο αποσταγμένο με καθαρό οινόπνευμα από βελανίδια, μπορεί να φανεί χρήσιμο στην καταπολέμηση του καρκίνου και ορισμένων αυτοθεραπεύσιμων ασθενειών. Ωστόσο, μία τουλάχιστον προσφορά της αλχημείας στην εναλλακτική ιατρική είναι κάπως πιο προσβάσιμη από τις υπόλοιπες, η ομοιοπαθητική.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που διατίθενται στα περισσότερα φαρμακεία, βασίζονται στις αλχημικές πρακτικές του Ελβετού αλχημιστή του 16ου αιώνα, του Παράκελσου. Αν και ιδρυτής της ομοιοπαθητικής δεν ήταν ο Παράκελσος. Εκείνος απλώς διατύπωσε τη θεωρία, ότι σε μία θεραπεία οι μικρότερες δόσεις φαρμάκων μπορούν να θεραπεύσουν γρηγορότερα και ευκολότερα από τις μεγαλύτερες δόσεις. Τα αλχημικά βάμματα, όπως είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δημιουργούνται από φυτά, ορυκτά και μέταλλα. Η ομοιοπαθητική θεραπεία διατυπώθηκε το 1796 και έγινε γνωστή στις ΗΠΑ το 1825. Στην Ευρώπη, τα αλχημικά παρασκευασμένα φάρμακα και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται στο ευρύ κοινό. Σύμφωνα με τον House, για τον αυθεντικό αλχημιστή, η θεραπεία, όπως και η αλχημεία, πρέπει να γίνεται σε όλα τα επίπεδα και να αφορά το σύνολο της ύπαρξης ή του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια της φύσης και της εξέλιξης. Σκοπός του θεραπευτή είναι να ενισχύει τον εσωτερικό κόσμο του ασθενούς και να μην εργάζεται ενάντια στη φύση ή την εξέλιξη. Τα αιθέρια έλαια του Μπαχ, η αρωματοθεραπεία και τα αλχημικά φάρμακα ενεργούν σε ένα λεπτό αλλά ταυτόχρονα και σε ένα πολύ ακατέργαστο επίπεδο.

·            Μεταστοιχείωσις της ύλης και αλχημεία

Από τα πρώτα της στάδια, η αλχημεία συνδέθηκε με την ιδέα της μεταστοιχείωσης ή της θεμελιώδους αλλαγής ενός πράγματος, συνήθως ενός βασικού μετάλλου όπως ο μόλυβδος, σε κάτι άλλο, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε χρυσό. Είναι, όμως, δυνατή η μεταστοιχείωση; Για τους αλχημιστές του παρελθόντος και του παρόντος η απάντηση είναι σαφώς θετική! Ο Trojani λέγεται ότι είπε ότι η μεταστοιχείωση έχει πραγματοποιηθεί και εξακολουθεί να πραγματοποιείται. Η αιτιολογία που δίνεται είναι, ότι οι αλχημικές ενέργειες δεν γίνονται στο επίπεδο του περιοδικού πίνακα των στοιχείων, αλλά στο επίπεδο της ύλης του χρόνου και του χώρου, ότι το έργο που γίνεται στα στοιχεία της ενέργεια του χώρου και του χρόνου αποτελεί ένα άμεσο έργο πάνω στην ύπαρξή μας.

Στην ουσία, ο Dubois, ο Trojani και πριν από αυτούς ο Francois Jollivet-Castelot συμφωνούν ότι η μεταστοιχείωση όχι μόνο είναι εφικτή αλλά ενδεχομένως δεν απαιτεί τον υψηλής τεχνολογίας και υψηλής ενέργειας εξοπλισμό που έχουμε όλοι συνδέσει με την πυρηνική φυσική. Ο Jollivet-Castelot έγραψε το 1897 ένα βιβλίο για τον επίδοξο αλχημιστή, το "Πώς να γίνετε αλχημιστής", περιγράφοντας μία σειρά από ερμητικές αρχές και δίνοντας πρακτικές συμβουλές για την αγορά εργαστηριακού εξοπλισμού καθώς και τις ηθικές αρχές που πρέπει να διέπουν τον αλχημιστή. Ο Harvey Spencer Lewis, ο ιδρυτής και επικεφαλής του αμερικανικού Τάγματος των Ροδόσταυρων, του AMORC, γνώριζε το έργο του Jollivet-Castelot.

Το 1915 λέγεται ότι ο ίδιος ο Lewis μεταστοιχείωσε ένα κομμάτι ψευδάργυρο σε χρυσό χρησιμοποιώντας μόλις ένα καμινέτο και ένα χωνευτήριο. Η μαρτυρία αυτής της δημόσιας επίδειξης δημοσιεύτηκε πολλές φορές στο περιοδικό της οργάνωσης "The Rosicrucian Digest" (Μάρτιος 1942). Επίσης, στο τεύχος του Αυγούστου του 1926 του περιοδικού "The Mystic Triangle" το AMORC δημοσίευσε τη μαρτυρία του Jollivet-Castelot για τη μεταστοιχείωση βασικού μετάλλου σε χρυσό που ο ίδιος κατάφερε να πραγματοποιήσει μαζί με τον τρόπο διεξαγωγής της.

Τα τελευταία χρόνια, οι αλχημικές έρευνες έχουν στόχο την παροχή φτηνής ενέργειας και την πιθανή δημιουργία υπερμετάλλων. Στο συνέδριο της Παλλαδίου Ακαδημίας τον Ιανουάριο του 1997 κοντά στη Vichenze της Ιταλίας, ο καθηγητής Christopher McIntosh, συγγραφέας του βιβλίου "The Rosicrucians"  και μέλος του Εκπαιδευτικού Γραφείου της UNESCO στο Αμβούργο της Γερμανίας, ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν πρόσφατα τη διεξαγωγή ενός συνεδρίου, στο οποίο η αλχημεία θεωρήθηκε ένα ενδεχόμενο εργαλείο για τη δημιουργία νέων κραμάτων.

Κινούμενος στα ίδια πλαίσια, ο Dubois έσωσε πολύτιμες πληροφορίες για τα φαινόμενα των Αγνώστης Ταυτότητος Ιπτάμενων Αντικειμένων(των UFO). Καταρχήν, υπάρχουν δύο υποθέσεις σχετικά με τους εξωγήινους. Σύμφωνα με την πρώτη, στη γη, κοντά στον Βόρειο Πόλο, υπάρχει κάποιου είδους αδελφότητα εξελιγμένων ανθρώπων, η οποία ελέγχει την παγκόσμια λειτουργία της ανθρωπότητας και έχει στην κατοχή της ιπτάμενους δίσκους. Σύμφωνα με τη δεύτερη, επειδή δεν μπορεί κανείς να έρθει στη γη από μακρινά συστήματα υπό καθημερινές, φυσικές συνθήκες αυτό που συμβαίνει είναι το εξής:

Κάποια εξελιγμένα όντα ξεκινούν από το σύστημά τους, επιβιβάζονται σε ένα σκάφος όπου η ενέργεια πολλαπλασιάζεται εκατό χιλιάδες φορές ή και ένα εκατομμύριο και τους οδηγεί στη γη. Όταν εισέρχονται στην αύρα της γης, επαναφέρονται επίπεδο προς επίπεδο και υλοποιούνται ξανά. Δεν ξέρω αν η ιστορία του Ρόζγουελ (στο Νέο Μεξικό) είναι αληθινή, αν και οι λεπτομέρειες που έχουν δημοσιοποιηθεί με κάνουν να πιστεύω πως είναι, διότι βρέθηκε ύλη που φτάνει μέχρι την αόρατη διάσταση, όπως είναι αναμενόμενο. Ειπώθηκε επίσης, ότι ο εγκέφαλος των όντων δεν είχε χώρισμα, που σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν διαχωρίζουν τον ορατό από τον αόρατο κόσμο. Δεν γνωρίζω για τα υπόλοιπα όργανά τους. Αν πρόκειται για φανταστική ιστορία, τότε εκείνοι που την κατασκεύασαν γνωρίζουν πολλά για τον αποκρυφισμό, δήλωσε ο Dubois.

Πιστεύω Φίλτατοι αδελφοί και αδελφές μου να σας έδωσα ενδιαφέρουσες πληροφορίες περί της αλχημιστικής επιστήμης και να κέντρισα το ενδιαφέρον μερικών αδελφών για περαιτέρω ανάπτυξη του θέματος.

 Χανιά, 2004

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΧΕΙΡΑΜ

 

                       Ο  ΜΥΘΟΣ  ΤΟΥ  ΧΕΙΡΑΜ  

Θα σας πω Φίλτατοι αδελφοί μου και αδελφές μου  κατ΄ αρχάς μερικά περί των αναφερομένων εις τον Μύθο του Χειράμ και εν συνεχεία θα προσπαθήσω να σας τον αναλύσω.

Οι δυο πρώτοι βαθμοί του Τεκτ.θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια δοκιμαστική σιωπηλή περίοδος μελέτης και προετοιμασίας δια την πρώτην γνωριμίαν με τον διδ. Χειράμ, τον ήρωα του μυητικού Τεκτονικού Δράματος. Ποιος όμως είναι πράγματι ο Χειράμ; Είναι ο Αρχιτέκτωνας του Ναού του Σολωμώντος ή ενας μύθος Ταυτισμένος με την Τεκτονικήν Παράδοσιν; Στην βίβλο αναφέρεται ότι ο Χειράμ  ήταν γιός ενός κατοίκου της ΤΥΡΟΥ που ονομάζετο ΟΥΡ που σημαίνει ΠΥΡ η του ΝΕΦΘΑΛΕΙΜ και μιας γυναίκας από την φυλή ΔΑΝ. Aπο αστρονομικής πλευράς, ο Χειράμ είναι ο ελαττωθείς ΗΛΙΟΣ κατά την είσοδον του στα κατώτερα σημεία του ζωδιακού, αναγεννώμενος κάθε χρόνο μετά την χειμερινή τροπή(ταύτηση με τον ΜΙΘΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΣΟΡΙ).

Ο Μύθος λέγει για τον Χειράμ ότι το Πνεύμα του Πυρός ο Αγγελος του Φωτός,ο ΕΒΛΙΣ, ερωτεύθηκε παράφορα την Ευα.Από την Ερωτικην ενωσιν του ΕΒΛΙΣ και της Ευας γεννήθηκε ο Καιν.Ο ζηλότυπος Αδωναι εξώρισε τον ΑΔΑΜ και την ΕΥΑ από τον κήπο της ΕΔΕΜ,επειδή ο ΕΒΛΙΣ  μετέδωσεν στον ΚΑΙΝ το ελεύθερον πνεύμα και την ανεξάρτητην ψυχήν του σε αντίθεση με τον ΑΒΕΛ,απόγονο του ΑΔΑΜ στον οποίο ο ΑΔΩΝΑΙ ειχε εμφυσήσει ψυχή δουλική.Ο Χειράμ θεωρείται απ’ ευθείας απόγονος του ΚΑΙΝ και των Πνευμάτων του Πυρός.

Ο Αδωναι καταδιώκει αμείλικτα το γένος του ΚΑΙΝ και με τον κατακλυσμό επνιξε χιλιάδες απογόνους του,ενώ ο ΧΕΙΡΑΜ οδηγείται από τον Πρόγονο του, ΤΟΥΜΠΑΛΚΑΙΝ,εν μέσω του Πυρός,στα εγκατα της γής,εις το Βασιλειο του ΕΒΛΙΣ ,εκει οπου παύει η ΤΥΡΡΑΝΙΑ ΤΟΥ ΑΔΩΝΑΙ και γευεται τους καρπούς του δένδρου της γνώσεως και της Επιστήμης.Στο Αδυτο του Πυρός ο ΤΟΥΜΠΑΛΚΑΙΝ εξηγεί στον ΧΕΙΡΑΜ τις αδυναμίες και τα ταπεινά πάθη του ΑΔΩΝΑΙ και προφητεύει την επικράτησιν των απογόνων του ΧΕΙΡΑΜ ,οι οποίοι θα καθιερώσουν σε ολόκληρον την γήν,την λατρείαν του Πυρός καταρίπτοντες την στείραν τυρρανίαν του ΑΔΩΝΑΙ.Ο Μυθος του Χειράμ εχει αμεσο συσχετισμό με τον μύθο του Προμηθέως που υπήρξε διδάσκαλος του ανθρωπίνου γένους και δίδαξε την χρήσιν του πυρός και τις μεταλλευτικές τέχνες,γνωστού οντος ότι το πύρ υπήρξε το πρώτον οργανο του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.Εχουμε λοιπόν,ταύτηση του ΧΕΙΡΑΜ με τον Προμηθέα και του ΤΟΥΜΠΑΛΚΑΙΝ με τον ΘΕΟ ΗΦΑΙΣΤΟ.Ας αναφερθούμε λοιπόν δι ολίγον και εις τον μύθον του Προμηθέα δια να αντιληφθούμε τα πράγματα καλύτερον.

Ο Προμηθεύς ητο Θεάνθρωπος και προνοητής.Πατέρας του ητο ο Τιτάνας ΙΑΠΕΤΟΣ.Κατά τον Ισίοδιον (υπάρχουν αλλαι 2 θεωρείαι)ητο μια μέση υπαρξις μεταξύ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ αντίπαλος του Διός και προστάτης των θνητών και προνοητής υπέρ αυτών,προμηθεύσας εις αυτούς το πύρ εξ ουρανού και γενώμενος ως εκ τούτου,ο Θεμελιωτής του Ανθρωπίνου Πολιτισμού.Κατά την διάρκειαν της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ,θεοί και ανθρωποι φιλονικούσαν δια τας αποδοτέας υπο των ανθρώπων εις εκείνους θυσίας.Εις μιαν χρονικήν στιγμήν ο Προμηθεύς απεφάσισε να εξαπατήσει τον ΔΙΑΝ με τον ακόλουθον τρόπον.Εσφαξε ένα ΤΑΥΡΟ και τον εκαμε 2 ΜΕΡΙΔΑΣ.Εις την μιαν μερίδα περισυνέλεξεν εντος του δέρματος του ζώου τα καλύτερα τεμάχια του κρέατος και τα εντόσθια ,εις την κορυφήν όμως εβαλε να φαίνεται το χειρότερον των μερών του σώματος το στομάχι.Εις την αλλην μερίδα εβαλε τα οστά του ζώου μετά του πάχους,ως το φαινομενικώς καλύτερον μερίδιον.Αλλά όταν ο ΖΕΥΣ αντελήφθην τον δόλον τούτου του Προμηθέως ,εξέλεξεν μεν υπερ αυτού τα οστά μετα του πάχους, αλλα εκδικήθηκε τον Προμηθέα στερήσας τους Θνητούς του πυρός. Ο Προμηθεύς κλέπτει τότε το Πυρ εξ ουρανού, κρύψας αυτό εντος κοίλου κορμού νάρθηκος. Ο ΖΕΥΣ αλυσοδένει τον Προμηθέα εις ένα κίονα,οπου αετός κατέτρωγε κάθε μέρα το ηπαρ αυτού,το οποίον όμως ανανεούτο την νύκτα .Ετσι ο Προμηθέας εξετέθη εις διαρκή βάσανα.Ο ΗΡΑΚΛΗΣ εφόνευσεν τον Αετόν και απελευθέρωσε τον βασανιζόμενον Προμηθέα ,με την συγκατάθεσιν του ΔΙΟΣ.Ο ΖΕΥΣ δια να τιμωρήσει τους ανθρώπους εδωσεν ΔΩΡΟΝ εις τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ το κουτί της ΠΑΝΔΩΡΑΣ εις το οποίον περιείχοντο νόσοι και βάσανα παντός ειδους τα οποια ενεσκηψαν εις το ανθρώπινο γένος μόλις το ανοιξαν.

Και τέλος ο Προμηθέας εκπροσωπεί την δημιουργικήν ενέργειαν της φύσεως και είναι δημιουργός του Πνευματικού και του σωματικού ανθρώπου,χάριν του οποίου υπέστη την τιμωρίαν του φθονερού ΘΕΙΟΥ.Αλλα ας επανέλθομεν εις τον ΧΕΙΡΑΜ.

Ο ΧΕΙΡΑΜ από ηθικης απόψεως είναι ένα μοναδικό σύμβολο Δικαιοσύνης,είναι η ιδέα της ΠΡΟΟΔΟΥ,ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Ο Πολιτισμός και η πρόοδος είναι δυνάμεις ακατάλυτοι και εάν ακόμη δια διαφόρους λόγους εκλείψουν προσωρινά εξακολουθούν να ζούν υπο τον κλάδον της ακακίας περιμένοντας την ημέραν της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ,εις την Πνευματικήν ζωήν.Από Τεκτονικής απόψεως ο ΧΕΙΡΑΜ είναι το εκούσιο θύμα των τριών αχρείων εταίρων οι οποίοι μη δυνάμενοι να του αποσπάσουν την μυστικήν ιεράν λέξιν τον δολοφονούν.Με την πάροδον 7 ημερών από την εξαφάνησιν του διδασκάλου,ο Σολωμών ανησυχών δια την τύχη του ΧΕΙΡΑΜ απέστειλε 9 διδ..προς αναζήτησιν του,οι οποίοι χωρίσθησαν εις 3 ομάδας που κατευθύνθησαν προς τις θύρες του ΒΟΡΡΑ,της Μεσημβρίας και της ΑΝΑΤΟΛΗΣ΄.

Ζωηρό φώς αναδυόταν από υψηλόν λόφον στην ΑΝΑΤΟΛΗΝ.Οι διδάσκαλοι εσπευσαν και βρήκαν τον φρεσκοσκαμμένον τάφο του ΧΕΙΡΑΜ με μοναδικον σημάδι ένα φυτεμένο κλάδο ακακίας.Οι 9 Διδάσκαλοι αποφάσισαν να αντικαταστήσουν την μυστικήν λέξιν που απωλέσθη με νέαν.Ο ΣΟΛΩΜΩΝ ενεκρινε την απόφασιν και οι Διδ τοποθετημένοι κυκλικά γύρω από τον τάφο,επρόφεραν την νέαν λέξιν,ο ενας στον άλλο και  προς τα δεξιά αρχής γενομένης από τον διδ..που ανήγειρε το πτώμα.Όπως σε όλα τα Αρχαία Μυστήρια η διαδικασία της Μύησις συμβολίζει τις  τροχιές των ουρανίων σωμάτων και την γονιμοποιόν επίδρασιν τους εις την γήν.Ο Χειράμ όπως ο Μίθρας ,ο Οσιρις,ο Βάκχος είναι μια από τις πολλές προσωποποιήσεις του Ηλίου που πεθαίνει κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο και αναγεννάται την ιδια εποχή.Είναι ο αγαθός και χρηστοήθης ανθρωπος,ο δίκαιος,ο ελεύθερος,ο προοδευτικός,ο ενάρετος.Είναι εκείνος ο Ανθρωπος,ο μύστης που γνωρίζει το μυστικό της ζωής και φονεύεται από την Φιλοδοξία,το ψεύδος και την Αγνοια.

Όμως στην συμβολικήν γλώσσα ο Θάνατος είναι η θύρα της ζωής.Το σώμα του Χειράμ ανευρέθη από τους 9 διδ..σε αποσύνθεση,αλλα ο κλάδος της πράσινης ακακίας παρέμεινε θαλερός,ζωντανό σύμβολο της ελπίδας της ανανέωσης της προσωπικής ζωής πέραν του φαινομενικού θανάτου.Η Ακακία σύμβολο της Αθανασίας θεωρείται αιώνιο σύμβολο δεσμού μεταξύ ορατού και Αοράτου ,Σκότους και φωτός,καλού και κακού.Ο πλέον ενοχος των τριών δολοφόνων του Χειράμ προδόθηκε από τον σκύλο του που φανέρωσε το καταφύγιο του και οι αλλοι δύο γκρεμίσθηκαν στα Λατομεία που ειχαν καταφύγει.Τα κεφάλια και των τριών εκομίσθησαν ενώπιον του Σολωμόντος .Μια ενέργεια ζητεί πάντοτε ιση αντενέργεια.Η  κακία τιμωρείται και η αρετή αμοίβεται.Ας καθησυχάσουν λοιπόν οσοι οραματίζονται τον θρίαμβο του Χειράμ στο ΦΩΣ,την δικαιοσύνην και την αλήθεια.Παρά τις επιβρανδύνσεις η εξέλιξις συνεχίζεται προς ένα μέλλον

Καλύτερον.

Ανάλυσις της περι ΧΕΙΡΑΜ παραδόσεως.Ο Κυριώτερος συντάκτης της ητο ο ΗΛΙΑΣ ΑΣΜΟΛ .Πρόκειται περι συμβολικής Ιστορίας και όχι περι  μύθου.Κάτωθεν του Συμβολισμού της κρύπτονται μεγάλαι αλήθειαι μεταξύ των οποίων ο νόμος του Αγώνος της ζωής προς τον Θάνατον.Διακρίνομεν 3 φάσεις του Αγώνος της ζωής.

ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΙΣ.. Ο Αγώνας αρχίζει μεταξύ ζωής και Θανάτου.Η Ζωή είναι ασθενεστέρα και υποχωρεί προ του Θανάτου.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΙΣ..Ο Θάνατος φαίνεται να θριαμβεύει,τότε ακριβώς η ζωή αγωνίζεται μετά περισσοτέρου σθένους.

ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΙΣ..Η Ζωή θριαμβεύει με την σειράν της.Ο Θάνατος εδαμάσθη εκ νέου και υπέκυψε.

Δια να σας τα εξηγήσω πιο αναλυτικά σας φέρω  2 παραδείγματα.

1^ον Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΡΙΟΥ είναι προορισμένος να δώσει ζωήν εις ολόκληρον στάχην.Μόλις όμως φυτευθεί εντος της γής,αρχίζει ενας μεγάλος αγώνας μεταξύ του σπέρματος και των εξωτερικών στοιχείων.

Σε κάποια στιγμή ο κόκκος φαίνεται να εχει αποθάνει.Εν τούτοις τα φαινόμενα μας απατούν διότι ο σπόρος του σταριού την στιγμήν αυτήν ζεί περισσότερον από κάθε άλλη φορά.Εκ των κόλπων της σήψεως,της μελανώσεως και του χάους αναπτύσσεται το νέο φύτο.Ο σπόρος του σταριού εγινε ΑΘΑΝΑΤΟΣ με τους πολυάριθμους βλαστούς που θα παράγει.

2^ον ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Ο ΗΛΙΟΣ ο οποίος εχει αποστολή να δίδει ζωή εις όλα τα οντα του Πλανήτου μας που στρέφονται περί αυτόν.Μόλις ξεκινήσει το εργον του αρχίζει ο Αγώνας μεταξύ αυτού και του Χειμώνος.

Ο Χειμώνας φαίνεται να θριαμβεύει είναι υπερήφανος δια την σκληρότητα του,νομίζει ότι είναι ο μόνος κυρίαρχος της καταστάσεως και την στιγμήν που όλα πάνε να απωλεσθούν αναφαίνεται η ανοιξις με το θαύμα της Αναγεννήσεως.

ΦΊΛΤ..ΑΔ/ΦΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΔ/ΦΕΣ ΜΟΥ

Όπως ολαι αι Συμβολικαί ιστορίαι- η περί ΧΙΡΑΜ Παράδοσις περιλαμβάνει και αλλας μεγάλας αληθείας και εννοίας εκτός αναφερθείσης που μπορούμε να τις χωρίσουμε σε τρείς κατηγορίες,την ΦΥΣΙΚΗΝ ,ΤΗΝ ΗΘΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ.( Η πνευματική αναφέρεται πάλιν εις τον αγώνα μεταξύ της ζωής και του Θανάτου).

1)Η ΦΥΣΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ –ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ

Εάν φίλτ..αδ..μου και αδ/φες μου παρατηρήσομεν τον τρόπον,την μέθοδον κατά την οποίαν ο ΧΙΡΑΜ κατατάσει τους εργάτας του,θα δούμε την εφαρμογήν ενός Θεμελιώδους νόμου για να μπορέσει μια κοινωνία να αναπτυχθεί και να προοδεύσει.Δεν Χρειάζονται Κηφήνες  εις το υπο του ΧΙΡΑΜ αναληφθέντος εργου.Ολοι εργάζονται και αποδίδουν αναλόγως της ικανότητος των.

Ο ΧΙΡΑΜ εχει αντιληφθεί ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του ατόμου πρέπει να είναι απόλυτα ΣΕΒΑΣΤΗ και γι αυτό επιτρέπει εις κάθε εργάτην  του να αναλάβει την εργασίαν εκείνην την  οποίαν μπορεί να πραγματοποιήσει και να φέρει εις αίσιον πέρας.Ο ΧΙΡΑΜ εξαγγέλει ως βάσιν της Οργανώσεως του την αρχην <<ΕΚΑΣΤΟΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ>>και όχι την ανάληψιν θέσεων αναλόγως του μέσου και της διαβολής.

Όταν ο ΧΙΡΑΜ εχώρισεν σε 3 ταξεις τους εργάτας του πάντοτε ανάλογα της καταλληλότητος των ενεφανίσθη η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ.Πρέπει να εχομεν υπ΄οψιν μας ότι πάντοτε θα υπάρχουν διευθύνοντες και διευθυνόμενοι, κυβερνώντες και κυβερνούμενοι. Είναι νόμος φυσικός οι Πλανήτες να στρέφονται περι τον ΗΛΙΟΝ και να υπακούουν εις την ελξιν του.Κατά τον ιδιον τρόπον πρέπει να κυβερνάται μια οικογένεια.Πρέπει τα παιδιά μας να υπακούουν εις τας κατευθύνσεις μας ως γονέων.

Ο ΧΙΡΑΜ εφτιαξε μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑΞΕΙΣ.

Εις την ιθύνουσαν τάξιν εχρησιμοποίησεν ανθρώπους όχι βάσει κληρονομικών τίτλων,περιουσιακών στοιχείων η ραδιουργίας και μέσων αλλα βασει της αξίας των.Τα πάντα εις την αξίαν και όχι εις την κληρονομικότητα ,τα πάντα εις την γνώσιν και όχι εις την περιουσίαν,τα πάντα εις την συνεργασίαν και όχι εις το μέσον.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΙΡΑΜ.

Συνοψίζοντας επαναλαμβάνω τας κοινωνικάς αρχάς του ΧΙΡΑΜ.

1.ΕΚΑΣΤΟΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ

2.ΕΚΑΣΤΟΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ.

 

2)ΗΘΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ

Η ΗΘΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ εχει γίνει αντιληπτή από ολους τους μεγάλους Αναμορφωτάς του ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ ,που διήδον κάτω από τον μανδύαν του ΧΙΡΑΜ το ΜΥΣΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ που χωρίζεται σε 5 κατηγορίες ,σε 5 μέρη.

1^ον ΜΥΣΤΙΚΟΝ

Με την ενέργεσιν του ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ,ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ διδάσκει εις τους οπαδούς του,την παράδοσιν ολων των αρχαίων μεμυημένων .Την ύπαρξιν μιας και μόνης θρησκείας,της οποίας ολαι αι λατρείαι δεν είναι παρά εξωτερικαί εκδηλώσεις.

2^ον ΜΥΣΤΙΚΟΝ

ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ.

Θέλω να τονίσω ότι μ’ αυτό το εργο ασχολείται ιδιαίτερα η ερμητική και αλχημική Επιστήμη και θα παρακαλέσω ένα των φιλτ..αδ..να αναλάβει να μας αναπτύξει το κύριον περίγραμμα της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ταύτης η να μας δώσει ορισμένας νύξεις περι αυτής.

3^ον ΜΥΣΤΙΚΟΝ

Τόσον εις τον Αόρατον Κόσμον, οσον και εις τον ορατόν μια δράσις προκαλεί μιαν ισοδύναμην αντίδρασιν και υπάρχει απόλυτος ομοιογένεια μεταξύ φυσικών και ηθικών νόμων.Η κακία πάντοτε τιμωρείται και η Αρετη ανταμοίβεται.Τονίζεται ιδιαίτερα ο νόμος του ΚΑΡΜΑ και η τελειοποίησις της Ανθρώπινης καρδιάς.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟΝ

Παρα πολλοί ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ Θεωρούν την περι ΧΕΙΡΑΜ Παράδοσιν ως ένα ΗΛΙΑΚΟΝ ΜΥΘΟΝ.Περιγράφουν δηλαδή την πορείαν του ΗΛΙΟΥ εις τον ουρανόν και που αναλογεί προς τα ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΟΣΙΡΥΔΟΣ,ΤΟΥ ΑΤΤΥΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ Παραδόσεις αι οποίαι γράφησαν υπο των αστρονόμων Ιερέων με σκοπόν να περιγράψουν την οδυνηράν απώλειαν του ΗΛΙΟΥ υπο της γής.Πράγματι οι τρείς αχρείοι ΕΤΑΙΡΟΥ που πρόδωσαν τον διδάσκαλον των ΧΙΡΑΜ-ΑΒΙ και τον δολοφόνησαν αντιστοιχούν με το ότι επραξε ο ΤΥΦΩΝ απέναντι του ΟΣΙΡΙΔΟΣ.Ο ΧΙΡΑΜ  βαδίζει προς την θύραν της δύσεως δια να εξέλθει του ΝΑΟΥ.Την ιδια πορείαν ακολουθεί  ο ΗΛΙΟΣ ο οποίος ξεκινά την Πρώτην ημέραν της Ανοίξεως από του ζωδιακού σημείου του ΚΡΙΟΥ ΚΑΙ ΦΘΆΝΕΙ την τελευταίαν ημέραν του θριάμβου του κατά το θερινόν Ηλιοστάσιον οπότε και αποθνήσκει εις τον ζυγόν κατερχόμενος τον Ορίζοντα δια της θύρας της δύσεως.

Οι εννέα διδ..που οδεύουν προς αναζήτησιν του σώματος του ΧΙΡΑΜ αντιστοιχούν προς τους 9 αστερισμούς κατά την στιγμήν που ο ΗΛΙΟΣ δύει προς τον ΚΡΙΟΝ.Πέριξ του ΚΡΙΟΥ διακρίνομεν τον ΠΕΡΣΕΑ ,ΤΟΝ ΦΑΕΘΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΩΡΙΟΝΑ.Προς Βορράν βλέπομεν τον ΚΗΦΕΑ ,ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΟΩΤΗΝ.

Εις την Ανατολήν ανατέλλουν ο ΤΟΞΟΤΗΣ,Ο ΟΦΙΟΥΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ.Και τα 9 αυτά αστρα βαδίζουν μαζί με τον ηλιον και τον συνοδεύουν βήμα προς βήμα μέχρι της στιγμής της νέας εμφανίσεως του εις την ΑΝΑΤΟΛΗΝ.

ΤΟ ΠΕΜΠΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ

Αναφέρεται εις τον Αγώνα των Ενστίκτων προς την Ανθρώπινην θέλησιν

Ο Μύθος του ΧΙΡΑΜ  μας δείχνει αφ’ ενός την ΝΙΚΗΝ των πλανών και των παθών επι της αληθείας και της Αρετής και αφ’ετέρου τον θρίαμβον της Αληθείας και της Αρετής επι των Παθών και των  Πλανών.Δηλαδή δια να γίνω πιο κατανοητός ,ο ΧΙΡΑΜ φονεύεται υπο των τριών αχρείων εταίρων οι οποίοι αντιπροσωπεύπουν την ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΝ ,ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑΝ (δηλαδή τις Πλάνες και τα πάθη)και αναστένεται από τον τάφον υπο των 9 διδ..και παριστάνουν τας αρετάς και τα  ΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΕΝΝΟΙΑ

Ο Μύθος του Χιράμ μας δεικνύει ότι ο ΘΑΝΑΤΟΣ προηγείται πάντοτε της Αναγεννήσεως  και ότι για να εξελιχθεί η ανθρώπινη ψυχή πρέπει πρώτα να αποθάνει.Εις την Συμβολικήν γλώσσαν λέγεται ότι ο Θάνατος είναι η θύρα της ζωής .Πρόκειται περί αληθείας όχι πολύ γνωστής αν και υπάρχουν  παλιά εμβλήματα που μας το υποδεικνύουν.

Πρέπει να εχετε υπ’οψιν σας φίλτ..αδ..και αδ..μου η ζύμωσις και η σήψις προηγείται πάντοτε της γεννήσεως και την προκαλεί.

Με μία λέξη δια να λάβει χώρα γέννεσις,πρέπει αι γονιμοποιαί αρχαι να αποθάνουν τρόπουν τινα,να διαλυθούν ,να διασπασθούν δια της σήψεως.Παράδειγμα ο κόκκος του σταριού που σας ανάφερα εάν δεν εσήπετο πως θα μπορούσε να διασπάσει τα περιβλήματα που τον περιέβαλον και να αναπτυχθεί;

Ο διακεκριμμένος ΤΕΚΤΩΝ συγγραφέας PAPUS στο περισπούδαστον σύγγραμμα του οσον αφορά την μελέτην και τον αποσυμβολισμόν του μύθου του ΧΙΡΑΜ μας αναφέρει τα εξής.<<Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ που προίσταται στην μεταλλαγή και καταστροφή των μορφών είναι γνωστή σε ολες τις ΘΕΟΓΟΝΙΕΣ και εχει διάφορα ονόματα όπως ΣΙΒΑ,ΑΡΙΜΑΝ,ΤΥΦΩΝ,ΣΑΤΑΝ,ονομάσθηκε θαυμάσια από τον FABRE D OLIVET ΜΟΙΡΑΙΟΝ.Το φοβερώτερον οπλο που μπορεί να προβάλει το ΜΟΙΡΑΙΟΝ εναντι της ανθρωπινης βούλησις,που γίνεται παντοδύναμη εξ αιτίας της ΘΕΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ της είναι Ο ΘΑΝΑΤΟΣ.Η μύηση σε κάθε εποχή εχει ένα μοναδικό σκοπό,να διδάξει εις τους ανθρώπους τον τρόπον εις τον οποίον ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα σταθεί ατρωπος μπροστά στας προσβολάς του ΜΟΙΡΑΙΟΥ και τελειούμενος ψυχικά,ηθικά και Πνευματικά Θα περάσει στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ.

Σε κάθε του βήμα ο δόκιμος των μυστηρίων της Ελευσίνος απειλείτο υπο του ΘΑΝΑΤΟΥ και μόνον όταν ητο σε θέσιν να δειξει ότι ήτο έτοιμος να τον υποστεί,εφθανεν εις τας τελευταίας αποκαλύψεις.

Η παράδοση του ΧΙΡΑΜ μας υποδεικνύει την ανάλυση του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥΤΟΥ, με την εικόνα του ΣΟΦΟΥ εκείνου ανθρώπου που  προτιμά να αποθάνει παρά να μαρτυρήσει το ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ και ο οποίος στην συνέχεια γίνεται ΑΘΑΝΑΤΟΣ.