ΠΕΡΙ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.

ΠΕΡΙ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.

 

Ευχαριστώ θερμά τον αδελφό μας Βασίλη Μαρή εκλεκτό προσωπικό μας φίλο και διακεκριμένο Δικηγόρο των Αθηνών ο οποίος προθύμως απεδέχθην την παράκληση μου όπως έλθει ειδικώς στην Κρήτη και ιδιαίτερα στην Στοά μας ίνα  προσφέρει και αυτός εις το Πνευματικό έργο του ΤΑΛΩ. Από σήμερον ο πολύ αγαπητός αδελφός μας ενεγράφη με  την εξαίρετη ομιλίαν του εις τον κατάλογο των αδελφών που έχουν τιμήσει το βήμα μας και λαμπρύνει τις εργασίες μας. Δια τον λόγο αυτόν και πάλι τον ευχαριστούμε και μάλιστα διπλά διότι χωρίς να λογαριάσει έξοδα και κόπους μετέχει σήμερον ενεργώς εις τας εργασίας μας και προσέφερε τις πολύτιμες γνώσεις του με την μακροχρόνια εμπειρία του εις την φιλοσοφία.

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ μας αναφέρθηκε σήμερον σε ένα καίριο θέμα που ομολογουμένως έχει προβληματίσει από την αρχαιότητα κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και το γενικό συμπέρασμα που εξάγεται είναι μεν από θρησκευτικής πλευράς όπως ανέφερε ο Ομιλητής ότι για τον ΘΕΟ δεν υπάρχει χρόνος, αλλά αιωνιότητα με την έννοια της άχρονης παρουσίας μέσα στην οποία δεν έχουν νόημα οι έννοιες παρελθόν, παρόν και μέλλον δια δε την φιλοσοφία αυτό που υποστήριζε ο ΑΙΣΤΑΙΝ ότι ο χρόνος δεν έχει νόημα παρά μόνον όταν συνδέεται με την έννοια του χώρου δηλαδή με την νέα τετραδιάστατη συμπαντική πραγματικότητα αυτή του χωροχρόνου. Την έννοια αυτήν την υποστήριξε πρώτος ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΜΙΝΚΟΦΣΚΙ το 1908,δια τον λόγο αυτόν το χωροχρονικό συνεχές καλείται και <<ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΝΚΟΦΣΚΙ>>ή απλώς ΚΟΣΜΟΣ. Ο χώρος και ο χρόνος κατά του Μινκόφσκι χωρισμένοι ο ένα ς από τον άλλο είναι καταδικασμένοι να καταντήσουν απλαί σκιαί και μόνον ένα είδος συννενόσεως των δύο θα διατηρήσει ανεξάρτητη τινά οντότητα.

Αναφέρω επίσης κάτι το παράδοξο δια τον χρόνο τον οποίον αναφέρουν οι αρμόδιοι Επιστήμονες. Εάν άνθρωπος τις ταξιδεύσει στο διάστημα δια 1 χρόνο με ταχύτητα μεγαλυτέρα του φωτός και επιστρέψει μετά θα έχουν περάσει περίπου 100 γήινα χρόνια και εδώ θα έχουν πεθάνει όσους γνώριζε καθώς και οι εξελίξεις της Επιστήμης θα τον κάνουν να αισθάνεται σαν ένας αγγράμματος.