ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ 17ου ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ

 

17ος ΒΑΘΜΟΣ

ΙΠΠΟΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΕΩΣ

 ΤΑΞΙΣ

Θέσις τής δεξιάς κεκαμμένης μέ ήνωμένους τούς δακτύλους επί τού μετώπου.

 

ΣΗΜΕΙΟΝ

Ο εις παρατηρεί τον δεξιόν ώμον τού ετέρου άδ.·.

Απάντησις: ο έτερος παρατηρεί τον αριστερόν ώμον του πρώτου.

☆

ΧΕΙΡΑΨΙΑ

Α'. Εκάτερος θέτει την αριστεράν εις τήν δεξιάν τού άδ.·., ο όποιος καλύπτει ταύτην διά τής αριστεράς και παρατηρούν άμοιβαίως τούς δεξιούς ώμους.

Β'. Εκάτερος θίγει διά τής αριστερός τόν αριστερόν ώμον τού άδ.·., ο όποιος θίγει διά τής δεξιάς τόν δεξιόν ώμον τού άλ­λου άδ.·.

☆

ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Επτά βήματα έν είδη γνώμονος.

ΚΡΟΥΣΙΣ

■■■■■■       ■

 

ΗΛΙΚΙΑ

Είμαι πολύ γέρων.

ΙΕΡΑ ΛΕΞΙΣ
ΝΩΔΔΑΒΑ (= Ο άγγελος τής εξολοθρεύσεως).

☆

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΣ ΛΕΞΙΣ

                          ΜΥΟΛΥΟΒΑΖ (= ενδιαίτημα).

 

ΣΗΜΕΙΟΝ ΕΙΣΟΔΟΥ

Ο άδ.·. θέτει την δεξιά επί τού μετώπου.

  

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

 

ΕΙΣΔΟΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ 17ον ΒΑΘΜΟΝ

 

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΗΣ

Η αίθουσα είναι διακεκοσμημένη διά πρασίνων παραπετα­σμάτων.

Εις το άκρον αυτής και προ τού θρόνου τού Σοφ.·. ευρίσκεται τράπεζα κεκαλυμμένη διά μελανού καλύμματος.

Εις το μέσον αυτής τρίφωτος λυχνία, ξίφος διά τον Σοφ.·. και σφύρα.

Προ τής τραπέζης επί τού δαπέδου μέλανα και λευκά τετρά­γωνα. Εις τα δεξιά και αριστερά τής αιθούσης ευρίσκονται έδρες διά τα μέλη τού Περιστ.·.

Εσωτερικώς προ τής θύρας τής εισόδου ίσταται ο Φρουρός τού Περιστυλίου.

Η Αίθουσα φωτίζεται αμυδρώς.

 

ΕΙΣΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥ 15ου ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ 17ου ΒΑΘΜΟΥ

 (Οι μέλλοντες να μυηθούν ευρίσκονται εις το Διασκεπτήριο έχοντες το θέμα, το όποιον επραγματεύθησαν και το οποίον ο Σοφώτ.'. θα αναγνώσει έν καιρώ.

Άμα ως ετοιμασθούν τα πάντα, γίνετε ανάγνωση υπό τού Ίππ.·. Καγκ.·. τό εγκριτικόν δρύφρ.·. τού Ύπ.΄. Συμβ.·. περί τής μυήσεως των υποψηφίων και καθίσουν πάντες, ο Ίππ.·. Τελετ.·. εξέρχεται και οδηγεί τούς υποψηφίους προ τής θύρας τής αιθούσης, ούτοι κρούουν την κρούση Μεγάλου, Εκλεκτού, Τελείου και Υπέρτα­του Τέκτονος, ήτοι κρούσεις 3 + 5 + 7 + 9.

Άμα ως ακουσθεί η κρούσης ο Φρουρός τού Περιστ.΄. ανοίγει την θύρα και ερωτά.

Φρουρός τού Περιστ.: Τίς ο κρούων;

Ίππ.: Τελετάρχ.: Αδ.: Μεγάλοι, Τέλειοι και Υπέρτατοι Τέκτονες, οι οποίοι επιθυμούν να μυηθούν εις τα μυστήρια τών Ροδοσταύρων.

(Μετά την απάντηση τού Τελετάρχ.: ο Φρουρός τού Περιστυλίου επανακλείει την θύρα.)

(’Επικρατεί βαθύτατη σιγή).

Φρουρός του Περιστ.: Άδ.: Σοφ.:, ο Ίππ.: Τελετ.: οδηγεί Μεγ.: Τελείους και Υπερτάτους Τέκτονας οι όποιοι έρχον­ται πρός ημάς, να αποκτήσουν νέα φώτα.

Σοφώτ.: Πώς ονομάζονται;

Φρουρός τού Περιστ.: (Εκφωνεί τα ονόματα και επώνυμα).

Σοφώτ.: Οι άδ.: ούτοι μάς είναι γνωστοί, δύνασθε να εισαγάγετε αυτούς.

(Ό Φρουρός τού Περιστ.: ανοίγει την θύρα και εισέρχονται οι υποψήφιοι οδηγούμενοι υπό τού Τελετ.:, ο οποίος παραγγέλλει εις αυτούς να καθίσουν έναντι του Σοφώτ... Ούτος αποτείνει ερωτήσεις σχετικός πρός τούς βαθμούς τής Τελειοποιήσεως και μετά ταύτα λέγει:)

Σοφώτ.: Πριν υποστείτε τας επιβαλλομένας υπό τού Τάγμ.: δοκιμασίας, ίνα λάβετε τον βαθμ.:, τον οποίον επιζητείτε, οφείλω να σάς υπομνήσω τας διδασκαλίας περί τού Τεκτονισμού τας όποιας έχετε ακούσει και διά τής διά­νοιας σας έχετε εννοήσει.

Ο Τεκτονισμός είναι χώρος ανοικτός εις πάν αίσθημα αγαθόν, εις πάσαν ευγενή ιδέαν και σκέψη και εις πάντα πόθο πρός προαγωγή του ανθρώπου.

 Είναι το προπύργιο τής προόδου και του πολιτισμού.  

Αλλ’ όπως η διδα­σκαλία αυτού καταστεί αποτελεσματικωτέρα, περίβαλε αυτήν διά συμβόλων και αλληγοριών και διήρεσε αυτήν εις τάξεις και βαθμούς, όπως καλύτερα εισχωρήσει εις το πνεύμα των οπαδών αυτού και δώσει εις έκαστον τούτων παίδευσιν ανάλογο πρός τας δυνάμεις του. Η μέθοδος υπήρξε απλούστατη.

Αναγνώρισε ευθύς εξ αρχής την ανάγκην να διδάξει ολόκληρον την Ιστορία τής Ανθρωπότητας, όχι των πράξεων αυτής, αλλά τής επιδράσεως των φιλοσοφικών και θρησκευτικών αυτής πεποιθήσεων επί τής διανοητικής και ηθικής αναπτύξεως αυτής. Εχρησιμοποίησεν απλούν, αλλά συγχρόνως προνοητικό, μέ­σον, διά τού όποιου να δύναται να προσφέρει εις αυτούς βαθμηδόν τας γνώσεις, τας όποιας είχαν ανάγκην να αποκτήσουν, χωρίς να απαιτούνται μακραί και επίπονοι σπουδαί.

Ο Τεκτονισμός γεννήθηκε και ζει έν τω μέσω λαών, των όποιων αι θρησκευτικαί πεποιθήσεις είχαν την ιστορική πηγή των εις τας βιβλικάς παραδόσεις και άντλησε εκ των εβραϊκών βιβλίων τα σύμβολα αυτού, τούς μύθους και τας παραδόσεις.

Αναγνωρίζει την ύπαρξη ενός και μόνου Θεού, υπό την επίκλησιν τού Μεγ.·. Άρχ.·. τού Σύμπ.·., και την αθανασία τής ψυχής, και χωρίς ουδόλως να εκτραπεί τής οδού αυτού, παρακολουθεί εις όλας αυτής τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις την ανθρώπινη διάνοια, η όποια κατέληξε εις την καθαρά φιλοσοφία, δηλαδή εις τον Ορθό Λόγο.

Ο Τεκτονισμός επιθυμεί να συντελέσει, όπως επιζήσει εις τούς οπαδούς αυτού ο πνευματικός βίος τής ανθρωπότητας, από τής εποχής κατά την όποιαν η ιστορία δεν

αναφαίνεται, ειμή κατ’ αβεβαίας τινάς αναλαμπάς, μέχρι των ημερών μας, και διά τούτο διήρεσε την διδασκαλία αυτού κατά βαθμούς, εις διακεκριμένος περιόδους.

                                                                       ☆

Παύσης μικρά

Η Ιουδαϊκή περίοδος περιλαμβάνει τούς από τού 1ου μέχρι τού 16ου βαθμ.:.

Κατά την πρώτη ταύτην περίοδο παρακολουθούμε την εξέλιξη τής σημιτικής φυλής.

Το πάν είναι Ανατολι­κό: Ιερουσαλήμ, Σολομών και ο Ναός αυτού, Τύρος, Χιράμ, Ζοροβάβελ, Κύρος κ.λ.π.

Αι λέξεις είναι άπασαι σχεδόν Εβραϊκές ή Συριακές, τα σημεία παραστούν γράμματα τού Εβραϊκού αλφαβήτου. Ο Τεκτ.: ακολουθεί την φυλή των υιών τού Σήμ, οι οποίοι πρεσβεύουν τον μονοθεϊσμό, και όχι τούς απογόνους τού Ιάφεθ, οι οποίοι είναι πολυθεϊστές.

Αλλ’ ότε ο Χριστιανισμός διαδόθηκε εις την Δύσιν και η πίστις πρός τον ένα Θεόν, μη περιοριζόμενη εις την Ανατολή, καθίσταται κτήμα όλου τού πολιτισμένου κόσμου, ο Τεκτ.: ενώνει τας δύο φυλάς εις μίαν και ιδρύει τον 17ον βαθμ.: τον οποίον επονομάζει «τού Ιππότου τής Ανατολής και Δύσεως».

Εγκαταλείπει τον ’Ιουδαϊσμό και εισέρχεται εις την φάση τής θρησκευτικής περιόδου, περί τής όποιας θέλομε πραγματευθεί μετ’ ολίγον Φίλτ.·. άδ.·., παρακαλώ να επιστήσατε την προσοχή σας έπί τής αφηγήσεως των διαφόρων βαθμών, τούς όποιους θέλομε διέλθει επιτροχάδην.

☆

1ος ΒΑΘΜΟΣ-ΜΑΘΗΤΗΣ

 Ο Μαθ.: γίνεται δεκτός εις τον Τεκτ.: ως άνθρωπος τίμι­ος, στηριζόμενος έπί των χρηστών ηθών του και τής ελευθερίας του. Κατά τον Μεσαίωνα ο Μαθ.: ήτο ο υπηρέτης, ούτως ειπείν, του Διδ.:, έβλεπε και εμάνθανε μόνον. Σι­ωπηλός κατά την έργ.: ακολουθούσε το έργον του Διδ.:, προσκόμιζε τα υλικά τής έργ.:, υπάκουε και υποτάσσετο άνευ αντιλόγου, ήτο ευπειθής εις την φωνή των ανωτέρων του, και δούλος, ούτως ειπείν, ενός μυστικού, αγνοούσε τα μυστικά τής τέχνης και τής σοφίας και ανέμενε την αμοιβή των κόπων του αναλόγως τού ζήλου του. Είχε όμως το δικαί­ωμα να εκλέγει τον αρχηγό τού Εργαστηρίου του, έπί τη βάσει καταλόγου καταρτισθέντος υπ.’ αυτών των Διδ.:.

Ούτως η μαθητεία ήτο δοκιμασία ευπειθείας και υπακοής. Ότε ο Τεκτονισμός καταρτίσθηκε ως σωματείο τακτικό, ο Μαθητής έπρεπε να διέλθει διά δοκιμασιών κατά το μάλλον ή ήττον σκληρών.

Ο σημερινός Τεκτ.: διατήρησε μερικές των δοκιμασιών τούτων, κατά παράδοση, όπως οι οπαδοί αυτού κατανο­ήσουν ότι η οδός τής σοφίας είναι πλήρης ανωμαλιών και η επιστήμη είναι δένδρο, του οποίου διά να φθάσει τις την κορυφή, πρέπει να κατανικήσει τα πάθη του.

Τοιουτοτρόπως, μετά την κατανόηση των πρώτων διδα­γμάτων τής Ιστορίας τού Ελευθεροτεκτονισμού και τής εμβληματικής έννοιας τής μαθητείας, προβαίνουμε εις την εξέταση του βαθμού τού Εταίρου.

 

2ος ΒΑΘΜΟΣ. – ΕΤΑΙΡΟΣ

 Ο βαθμός τού Έτ.:, βαθμός δοκιμαστικός και διάμεσος μεταξύ Μαθ.: και Διδ.:, αναφέρεται εις τον ζήλο τού πρώ­του πρός απόκτηση τού βαθμού τού δευτέρου οι Διδ.: προσκαλούν τούς Έτ.: εις την μελέτη των ελευθέρων τε­χνών και μυούν αυτούς εις όλους τούς κλάδους τής επιστήμης, ως και εις την χρήση των εργαλείων τής τέχνης υπό άποψη αλληγορική. Αλλ’ αι γνώσεις αύται τού Έτ.: πόρρω απέχουν, όπως φέρουν αυτόν εις το τέρμα τού έρ­γου, το όποιον ανέλαβε. Τα απαιτούμενα διά την οικοδομή του ηθικού ναού, τού οποίου είναι το υλικόν, συνάμα δε και ο τεχνίτης, δεν είναι αρκούντως λαξευμένα. Ευρίσκεται έπί οδού ευθείας, τής οποίας δεν αντίκρυσε ακόμη το τέρμα, όπως φθάσει εις αυτό, ανάγκη να καταβάλει πολλές έτι προσπάθειες, αι οποίαι θα καταστήσουν αυτόν ικανό διά τον βαθμό του Διδ.:.

 

3ος ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

Ο Τρίτος συμβ.: βαθ.:, ο του Διδ.:, είναι ο σπουδαιότερος βαθμ.: του Συμβολικού Τεκτ.:

Η αλληγορία τού βαθμ.: τού­του είναι υψηλοτάτη. Ο εργάτης εγκαταλείπει την ύλην διά να ανέλθει εις σφαίρας πνευματικάς υψηλοτέρας, αι οποίαι θα τον εισαγάγουν εις νέον φως.

Η όψη του Εργαστηρίου παριστάνει μετά των έν αυτώ συμβόλων πένθιμο περιβάλλον. Οι παλαιοί τέκτονες ηθέλησαν να διδάξουν διά τούτου, ότι η αληθής επιστήμη είναι αιωνία, αλλά και να τονίσουν το λόγιο: «Το ύπατο σοφίας, ύπατο οδύνης».

Δηλαδή διά να καταστεί ο μύστης σοφός πρέπει προηγουμένως να αγωνισθεί διά να αποβάλει πάσαν κακία, πράγμα το όποιον αποτελεί σκληρά και οδυνηρά δι’ αυτόν δοκιμασία.

Έν μέσω σιγής βαθιάς δεσπόζει η φωνή του Σεβασμιότατου Διδ.: αφηγουμένου την ποιητική παράδοση τού θανάτου τού Διδ.: Χιράμ. Είναι απλή καί συγκινητική η αλληγορία. Το καλό αγωνίζεται και κατ’ αρχάς καταβάλλεται υπό τής αλαζονείας, άλλ’ επιζεί έν τέλει και εξέρχεται εκ του τάφου, όπως διαιωνισθεί διά μέσου των αιώνων.

Η αλληγορία αύτη είναι η κατ’ έξοχή εικονική παράσταση τής πάλης μεταξύ κακίας και αρετής. Και η αρετή επιζεί και θριαμβεύει πάντοτε.

Άπασαι οι θρησκείες καθιέρωσαν τον σεβασμό πρός τον τάφο, τον περικλείοντα, εκλιπούσας προσφιλείς υπάρξεις, ο Τεκτονισμός όμως προχωρεί περισσότερο.

Σάς αναγκάζει να κατέλθετε σεις εις τον τάφο ζώντες, να απεκδυθείτε τον παλαιό άνθρωπο, και να αναλάμψτε εξαγνιζόμενοι.

Ο Εταίρος λοιπόν καταπίπτων ένεκα των παθών τής ανθρωπότητας, ανίσταται εξαγνισμένος και πεφωτισμένος, και επειδή ο λόγος άνευ έργων δεν αρκεί, παρατηρεί τούς Διδασκάλους πέριξ αυτού καταγινομένους εις το έργον τής αναζητήσεως του φωτός.

Ο βαθμός ούτος αναμφιβόλως ανάγεται εις τούς πρώ­τους χρόνους τού Ελευθέρου Τεκτ.:, είναι όμως νεότερος των δύο πρώτων. Εις μερικούς τεκτονικούς Τύπους παύει εις τον βαθμ.: τούτον η ιεραρχία αυτών. Αλλά ο Αρχαίος καί Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος, συστηματικότερος και ακολουθών την ανάπτυξη τής διανοίας διά των αιώνων, απονέμει και άλλους βαθμούς.

Άδ.: Ίππ.: τής Ευγλωττίας, φωτίσατε τούς υποψηφίους διά των αναγκαίων επεξηγήσεων έπί των βαθμών 15ου, 16ου και 17ου, τούς όποιους πρέπει να γνωρίσουν πριν απονεμηθεί εις αυτούς ο βαθμός τού Ίππ.: Ροδ.:.+ :. τον όποιον εζήτησαν να λάβουν.

Άδ.·. νεομύητοι, επικαλούμαι την προσοχή σας έπί των επεξηγήσεων τούτων.

(Ο  Ιππότης τής Ευγλωττίας αναγιγνώσκει εις τούς υποψηφίους την ακόλουθο διδασκαλία).

Ίππ.: Εύγλ.: Μετά τον βαθμό τού Διδ.: εμυήθητε εις τούς βαθμούς:

4ον τού Μυστικού Διδασκάλου.

9ov τού Εκλεκτού Διδασκάλου των 9.

Ι3ον τού Ιππότου τής Βασιλικής Αψίδας και

Ι4ον τού Μεγάλου, Εκλεκτού, Τελείου και Υπέρτατου Τέκτονος ο οποίος είναι και ο τελευταίος των βαθμών Τελειοποιήσεως, και ελάβατε δι’ ανακοινώσεως και τούς διαμέσους βα­θμούς:

τον 5ον τού Τελείου Διδασκάλου.

τον 6ον τού Γραμματέως εξ ’Απορρήτων.

τον 7ον τού Εφόρου και Δικαστού.

τον 8ον τού Επόπτου των Οικοδομών.

τον 10ον τού Εκλεκτού Διδασκάλου των 15.

τον 11 ον τού Υπέρτατου Διδασκάλου Εκλεκτού των 12.

τον 12ον τού Μεγάλου Διδασκάλου ’Αρχιτέκτονας.

Μετά τον 14ον εισερχόμεθα εις τον 15ον βαθμό τού Ιππότου τής Ανατολής ή τού Ξίφους.

☆

15ος ΒΑΘΜΟΣ

ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ή ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ

Ο Ναός τού Σολομώντος επερατώθη και πάντες οι έν αυτώ εργασθέντες έλαβαν την αμοιβή τής εργασίας και τού ζήλου αυτών.

Διά τού βαθμού τούτου εισερχόμεθα περισσότερο εις τούς Ιπποτικούς βαθμούς, εις τούς όποιος ο 11ος χρησι­μεύει ως εισαγωγή, και οι οποίοι αποτελούν σελίδα αρκούντως ενδιαφέρουσα τής ιστορίας τής ανθρωπότητας.

Ο βαθμός ούτος είναι κυρίως καθιερωμένος εις την εξάσκηση τής ελευθερίας.

Έχει ως σύμβολο τα στοιχεία L.D.P., άτινα σημαίνουν LIBERTE DE PENSER = Ελευθε­ρία τού σκέπτεσθε. LIBERTE DE ΡΑSSER=Ελευθερία τού διαβαίνει. Έν τω Ναώ υπήρχε είδος οχυρού φρουρίου με 7 πύργους, και προ τού πρώτου υπήρχε γέφυρα, την όποιαν έμελλε να διέλθει ο υποψήφιος Μέγας, Εκλεκτός, Τέλειος και Υπέρτατος Τέκτων.

Ούτος εις την ερώτηση τού Ίππ.: Φρουρού «τί ζητεί;» άπαντά διά τού Τελετάρχου: «την ελευθερία διαβάσεως».

Ο βαθμός ούτος διδάσκει την Ισχύν έν τη ενώσει και ότι η Ισχύς συνοδευόμενη υπό τής φρονήσεως πολλά δύναται να επιτελέσει έργα. Αι παρατηρούμενοι με την πάροδο τού χρόνου μεταβολές εις τούς ηθικούς Θεσμούς δεικνύονται καταφανώς εις τον βαθμό τούτον, εις τον όποιον αφήνεται ελεύθερο το στάδιο τής έν τη ενώσει εργασίας.

Ο συμβολισμός ούτος υπονοεί την γενομένη προσπάθεια ενώσεως πάντων, όπως εργασθούν πρός ανοικοδόμηση νέου Ναού του Σολομώντος, κρατούντες πρός ασφάλειαν διά τής μιας χειρός το ξίφος και διά τής ετέρας το μύστρο.

☆

16ος ΒΑΘΜΟΣ

ΠΡΙΓΚΙΨ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Ο βαθμός ούτος δύναται να θεωρηθεί ως συμπλήρωμα του 15ου και συμβολίζει την οφειλόμενη αμοιβή εις την ανδρεία, την ευστάθεια και την καρτερία.

Κατά την ιστορική παράδοση οι Ισραηλίτες ενοχλούμενοι υπό των Σαμαρειτών ζητούν την προστασία τού βασιλέως τής Περσίας Δαρείου, ο οποίος υποτάσσει τούτους εις τούς Ισραηλίτες. Μετά την καθυπόταξη οι Ισραηλίτες επιδίδονται ανενόχλητοι εις την ανοικοδόμηση τού Ναού τού Σολομώντος. Η καθυπόταξη των Σαμαρειτών υπό των Ισραηλιτών συμβολίζει, ότι οι Τέκτονες οφείλουν υπό την οδηγία τής φρονήσεως και διά τής θελήσεώς των να κα­θυποτάσσουν τα πάθη των και να μη παραμελούν το καθή­κον το όποιον έχουν, όπως πάντοτε ηνωμένοι και ομονοούντες εργάζονται διά την δημιουργία κοινωνίας μελλούσης να δοξάσει το μέγα τού Θεού όνομα, έν περιωπή τελει­ότητας και πολιτισμού.

 17ος ΒΑΘΜΟΣ

ΙΠΠΟΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΕΩΣ

 

Είναι η συμπλήρωση, ούτως ειπείν, των δύο προηγουμέ­νων βαθμών και ενθυμίζει την συγχώνευση των διαφόρων εθνικοτήτων του παλαιού Κόσμου, αι οποίαι αντιπροσωπεύονται εις το Τάγμα των 'Ιπποτών τής Μάλτας, ο βαθμός ούτος ιστορικώς ανάγεται εις το έτος 1118, κατά την Β' Σταυροφορία.

Παραλείπομε την ιστορική περίληψη των μακρών και φονικών πολέμων των Σταυροφοριών. Ο Τεκτ.: και αυτός είχε και έχει τας σταυροφορίας του τις ειρηνικές, πρός καταπολέμηση του φανατισμού και των προλήψεων, αι οποίαι τόσα κακά επέφεραν εις την ανθρωπότητα

Ο 17ος βαθμ.: είναι ο βαθμός ο οποίος ενώηνει τον παλαιό μετά του νέου Κόσμου, ήτοι την παλαιά μετά τής νέας φιλοσοφίας.

Η Αίθουσα είναι πράσινη, κατεσπαρμένη με χρυσούς αστέρας. Ο Πρόεδρος φέρει τον τίτλο τού «Ισχυροτάτου» και οι Έπ.: τον τού «Σεβασμίου Γέροντος». Επί εικόνας διαφανούς εικονίζεται ο άγγελος Ραφαήλ ο οδηγών τούς Ιππότες διά των σκολιών και σκοτεινών οδών εις την μεγάλη οδόν τού φωτός και τής επιστήμης. Μία λυ­χνία επτάφωτος συμβολίζει τούς επταδικούς συνδυ­ασμούς, οι οποίοι πάλι συμβολίζουν την ηθική άλυσο, ήτις συνδέει τον Τεκτονισμό πρός τον πολιτισμό και την ανάπτυξη και ευημερία του κόσμου.

Ο αριθμός 7 ήτο Ιερός εις τούς αρχαίους "Έλληνας και πλήρης εννοιών και διά τούς Τέκτονας: η σελήνη κατέχει τήν 7ην τάξη μεταξύ των ουρανίων σωμάτων και διατελεί υπό την επιρροή τού αριθ.: 7 η περιφορά της γίνεται εις 28 ημέρας, ήτοι πολλαπλασίως του 7 επί το 4, παρουσιάζει 4 φάσεις ανά 7 ημέρας εκάστη. Έχομε 7 επίσης πλανήτες έν τω ουρανό, 7 αστέρας τής Πλειάδας, 7 αστέρας τής Μεγάλης και Μικράς Άρκτου κλπ. 'Υπάρχουν και άπειροι άλλοι επταδικοί συνδυασμοί ως αι 7 ημέρες τής Δημιουργίας, 7 ημέρες τής εβδομάδος, 7 τα Χερουβίμ κλπ., διά των οποίων εμφαίνετε η επίδρασης τού 7 έφ' όλων των υλικών και ηθικών νόμων. Ο μυούμενος γνωρίζει εις τον βαθμ.:τούτον την ένωση, η όποια επήλθε μεταξύ των Ιπποτών τής Δύσεως μετά των Ιπποτών της Ανατολής, όταν συνεκρότησαν το Τάγμα τού Ναού.

☆

Παύσις μικρά

Σοφώτ.: Ήτο ανάγκη, άδ.: μου, να αναλύσομε τούς διαφόρους βαθμ.:, οι όποιοι σχηματίζουν την σειράν μεταξύ τού 14ου και 18ου βαθμ.:, όπως δυνηθείτε να εννοήσετε την ιεραρχική τάξη και τον οργανισμό τού Τάγμ.:, τον όποιον οι διάφοροι Ιστορικοί πολλάκις κατά το δοκούν παρέστησαν εσφαλμένες.

Η διδ.: τού 18ου βαθμ.:, την οποίαν θα ακούσετε μετ’ ολίγον, περιέχει έν συνόψει την έννοια των ανωτέρω βαθμ.: και υπό έποψιν Ιστορική καί υπό έποψιν φιλοσοφι­κή.

Από τού 17ου εισερχόμεθα εις την θρησκευτική περί­οδο, κατά την οποίαν αναφαίνεται η υλική λατρεία. Η  Ανθρωπότης, ευρισκομένη εις την εφηβική αυτής ηλικία και αγνοούσα εαυτή, αισθάνεται ήδη ότι αναταράσσει την διάνοια αυτής αίσθημα τέως άγνωστον, διότι, διψώσα διανοητική ζωή και ενέργεια, αναζητεί την πορεία της.

Φυλάττουσα στερεά την πίστη εις ένα και μόνον Θεόν, θεωρεί το Δόγμα τούτο αδιαφιλονίκητο, και διά τής φαντασίας αφήνεται εις πλεονασμό θρησκευτικών δοξασιών, οι οποίες εμφαίνουν την αγάπη πρός Εκείνον, ο οποίος, κατά την σκέψη αυτής, άνοιξε την πύλη τής αιωνίου ζωής.

Η απλή πίστις δεν αρκεί εις αυτήν. Έχει ανάγκη λα­τρείας και προσκυνήσεως, ως δείγμα ευγνωμοσύνης, την όποιαν αισθάνεται πρός την πρωτογενή δύναμιν, εκ τής όποιας εκπορεύεται.

Αγνοεί την λογική και τον ορθό λόγο. Πιστεύει και βέβαιοί την πίστη διά τής ζωηρότητας των αισθημάτων και τού πάθους τής νεαρός ηλικίας.

Με την πάροδο τού χρόνου ο Ελληνορωμαϊκός πολι­τισμός εκλείπει. Ευρισκόμεθα εις τον Μέσον Αιώνα.

Ο κόσμος κοιμάται εις το πυκνό σκότος τής αμάθειας. Εις το βάθος των Μονών αρχίζει να υποφώσκει αμυδρό φως.

Η ισχύς είναι το πάν. Το δίκαιον δεν έχει όνομα ή θέση. Είμεθα εντός χάους και ερέβους ηθών, νόμων, και παρα­δόσεων, αι οποίαι επιζούν μετά την πτώση τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Μόνον καταπίεση άγρια ισχυρών επί ασθενών υφίσταται και παρανομία κτηνώδης. Μεταξύ κυρίων και δούλων, νικη­τών και ηττημένων, ευγενών και αγροτών, ισχύει μόνον το δικαίωμα τυφλής και υστεροβούλου δυνάμεως, η όποια μοιραίως μέλλει να επικρατήσει μέχρι τής εμφανίσεως τού αιωνίου και απαράγραπτου δικαιώματος τού πνεύματος, το οποίον φωτίζει τον άνθρωπο, και τού ορθού λόγου, ο οποίος χειραφετεί αυτόν.

Οι κύκλοι των δυναστευόντων αισθάνονται δυσαρέστως την γένεσιν, κατά την εποχή ταύτην, θεσμού, όστις ήτο διαμαρτυρία εναντίον τής καταθλιπτικής κατά των ασθενών πολιτείας των. Ο θεσμός ούτος καταδικάζει την καταπίεση των Ισχυρών και ολίγον κατ’ ολίγον ανοίγει οδό ευρεία εις διεκδίκηση των δικαίων των καταδυναστευομένων τάξεων, αι οποίαι μετά 1000 έτη θα φθάσουν εις το σημείο να απολαύσουν τα δικαιώματά των.

Ο θεσμός ούτος είναι ο Ιπποτισμός.

Γεννήθηκε έν μέσω τής αναρχίας και του τυραννικού απολυταρχισμού του Τιμαριωτικού πολιτεύματος και υπεστήριξε τον ηθικόν κόσμο, ο όποιος ήτο έτοιμος να κατάρρευση. Καθιέρωσε την λατρεία των γενναίων και μεγαλόψυχων πράξεων και αισθημάτων και κατέστησε δό­γμα του μερικές των αρχών, αι οποίαι ανέστησαν το ευρισκόμενο υπό τον ζυγό τής αμάθειας και τής βαρβαρότη­τας ανθρώπινο γένος.

Αύται ήταν: η υπεράσπιση τού αδυνάτου, ο ευλαβής πρός την γυναίκα έρως, ο οποίος καταπραΰνει και εξαγνίζει ταχύτερο τα ήθη, η γενναιοψυχία πρός τον εχθρό, όταν είναι άοπλος και βαδίζει πεζή, και τέλος η αρχή η οποία περιλαμβάνει υπό μορφή απλή, ενεργό και σύντομο την θεωρία και την πράξη τής ηθικής.

«Ποίει το πρέπον-Γαία πυρί μιχθήτω».

Το απόφθεγμα τούτο, άδ.: μου, δεν αμφιβάλλω, ότι θα είναι και ιδικόν σας και συνεπώς δεν διστάζω ποσώς να σάς ανακηρύξω Ιππότες Ανατολής και Δύσεως.

Εγερθείτε άδ.·. μου και σταθήτε έν τάξει Ίππ.·. Άν.·. και Δύσεως.

Η δεξιά κεκαμμένη επί του μετώπου με ηνωμένους τούς δακτύλους.

(Πάντες εγείρονται).

Ιδού η διαβεβαίωση την όποιαν πρέπει να υποσχεθείτε επαναλαμβάνοντας αυτήν μεγαλοφώνως.

Άδ.: Ίππ.: τής Εύγλωτ.:, αναγνώσατε την διαβεβαίωση.

 ☆

                                                ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΙΣ

Ίππ.: τής Εύγλ.: Πεπεισμένοι, ότι η άγνοια και η αμάθεια έχουν ολέθρια επίδραση επί του προορισμού του ανθρώπου, υποσχόμεθα να ακολουθώμεν και διαδίδωμεν πάντοτε  τα φώτα τής επιστήμης και τής αλήθειας έπ’ αγαθό τής ανθρωπότητας.

 

☆

ΚΑΘΙΕΡΩΣΙΣ

Σοφώτ.: Εις δόξα τού Μ.: Άρχ.: τού Σ.: έν ονόματι και υπό την Αίγ.·. τού Ύπ. . Συμ.·. τού 33ο διά την Ελλάδα και δυνάμει των δι’ ων περιβέβλημαι, εξουσιών σάς ανακηρύττω, αναγνωρίζω και εγκαθιστώ Ιππότας τής ’Ανατολής και τής Δύσεως, 17ου βαθμού τού Αρχαίου και Άποδεδ.·. Σκωτ.·. Τύπου.

Μετ. εμού, άδ.: μου, διά τού σημείου, τής χειροκρουσίας των Ίππ.: τής Άνατ.: καί Δύσ.:

(■■■■■■ ■)

Άδ.: Ίππ.: αναλάβετε τας θέσεις σας.

Άδ.: Ίππ.: Άνατ.: και Δύσ.: σάς αφήνομε μόνους μετά των σκέψεων σας.

Εξετάσατε την συνείδησίν σας και ετοιμασθείτε διά την τελετή τής μυήσεώς σας εις τον βαθμ.: τού Ροδ.:+.:

(Ό Σοφ.·. καί οί Ίππ.·. αποσύρονται έν σιγή και μεταβαίνουν εις την Α' Αίθουσαν όπως επαναλάβουν τας έργ.·. τού 18ο.·. Οι υποψήφιοι μένουν μόνοι, και ο Δοκ.·. ίσταται παρά την θύρα τού Εργαστηρίου.  Εάν η μύησ.·. τελείται εντός τής αυτής Αιθούσης, αποσύρονται οι υποψήφιοι, και διακόπτονται επί μακρόν οι εργασίες, όπως διασκευασθεί καταλλήλως η αίθουσα).

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΗΣΗ ΤΗΣ

 

 

Σεβάσμιε Διδάσκαλε, αδελφές και αδελφοί μου.

Στις 12/12/2014 Πραγματοποιήθηκε η μύηση μου, μαζί με άλλους τέσσερις υποψηφίους αδελφούς , πλέον, στην Σεπτή Στοά ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ.

Με τα μάτια κλειστά με αγωνία, αλλά και με βαθιά θέληση και βεβαιότητα συνάμα.

Προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από κάθε σκέψη και αυτό επιτεύχθηκε πριν εισέλθω στο σκοτεινό και τόσο ατμοσφαιρικό θάλαμο υπό το φως ενός κεριού.

Εκεί διαβάζοντας τις ερωτήσεις με δυσκολία.... ένιωσα πως δε μπορώ να απαντήσω σχεδόν σε καμία ... «Εν οίδα ότι ουδέν είδα»

Ήθελα περισσότερο χρόνο για να απαντήσω σε πράγματα που κανονικά ήταν δεδομένα για μένα, κατάφερα να γράψω μισές απαντήσεις..

Άρχισα να αναρωτιέμαι ποια είμαι από πού έρχομαι και που πηγαίνω..

Ερωτήσεις που χρόνια τώρα με απασχολούσαν και τις είχα ξεχάσει στην πάροδο του χρόνου και να τώρα που επανήλθαν ..το μόνον που ήθελα και πάντα θέλω είναι η αλήθεια το Φως.. Όταν εισήλθα στο ναό υπό την καθοδήγηση και με τη βοήθεια του Δοκιμαστή μου, που οδηγούσε τα βήματα μου, να είναι σταθερά, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πολύ δυνατά

Μια εγρήγορση με συνεπήρε, παρά τη δυσκολία του βαδίσματος μου με τα μάτια κλειστά και τη διαφορά ύψους από τα πόδια μου.

Ήταν σα να γεννιόμουν ξανά εκείνη τη στιγμή περνώντας μέσα από ένα σκοτεινό τούνελ

Τυφλή άλλα με τη βοήθεια της οδηγού μου, αδελφής Αθηνάς - που είδα αργότερα- ,την οποία θέλω να ευχαριστήσω γιατί με πολύ αγάπη με οδήγησε με περισσή φροντίδα και προσοχή... Ένιωσα συναισθηματικά ένα απίστευτο δέσιμο μαζί της.

Είχα την αίσθηση πως οι διαδρομές που διαγράφαμε εντός του ναού ήταν τεράστιες και δαιδαλώδεις, στροφές φαρδύς και στενοί διάδρομοι, μου έδωσε την αίσθηση ενός λαβύρινθου, όπου εγώ εμπιστευόμουν απόλυτα το χέρι που με κρατούσε και με οδηγούσε.

Η εμπιστοσύνη ήταν το πρώτο κυρίαρχο αίσθημα που ένιωσα. Η αγάπη ρέει και έρεε από παντού την ένιωθα διάχυτη στο χώρο σαν φλόγα που δεν σε καίει και θυμήθηκα ένα συμβολικό όνειρο που είχα δει κάποτε αλλά και μία φράση που άκουσα, μύηση πάντα δέχεσαι.

Ό εξαγνισμός με τα τέσσερα στοιχεία και όλο το τελετουργικό δρώμενο πέρασε στο υποσυνείδητο μου και ελπίζω και στο συνειδητό μου να καταφέρω να αποσυμβολίσω το κάθε τι.. Αφού η αναζήτηση είναι το αίτιο του ευρήματος μου.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Σεβάσμιο διδάσκαλό, την Κραταιότατη Ύπατο Ταξιάρχη, τον Κραταιότατο Ανθύπατο Ταξιάρχη, όλους τους αδερφούς και αδερφές για την αποδοχή  και την αγάπη που έδειξαν σε όλους εμάς τους νέους μαθητές.

Εκφράζω και ανταποδίδω την αγάπη μου προς όλους σας και σας ευχαριστώ.

Και αφιερώνω ένα ποίημα μου όπου, εκφράζω με τον δικό μου τρόπο όλα όσα δε μπορώ να πω με τον πεζό λόγο..

Στην ομίχλη του μυαλού σου τα ακροκέραμα του πάθους οδηγούν δαίδαλα μυστικά στο πέπλο της πάχνης.

Στεκόμουν πάντα εκεί στις πύλες.

Με αραχνοΰφαντο δέσιμο όρκου σιωπής, ρήση ανάγλυφη δεσμός αιώνιος

Στις μυστικές σταλαγματιές του άχρονου μέσα στην παύση της χορδής σου γεννήθηκες Φωτοδονούσα στις αποκρίσεις στην απόφαση των μαγικών μονοπατιών των άναρχων στροβιλισμών.

Ταξιδιώτες του απείρου, γνώστες του αοράτου

Μονογενείς στην δυαδικότητα

Έκπτωτοι μέσα στην κίνηση των απλανών

Στου κάστρου το ψηλό δωμάτιο

Μονόκερος ήσουν με όψη παιδιού

Έγχορδα ξόανα θεού σκιές

Λυροφόροι πραγματευτές ονείρου.

Είπον, Σεβάσμιε Διδάσκαλε.

  

Οι γυναίκες στον πρώιμο Τεκτονισμό

 

 

Οι γυναίκες στον πρώιμο Τεκτονισμό

 

Με 1000 λέξεις όπως είναι η εντολή θα πρέπει να µμιλήσω για ένα θέμα που χρειάζεται την έκταση ενός µικρού βιβλίου. Πιστεύω ότι θα το καταφέρουµε αλλά θα πρέπει να κάνουµε κάποιους συµβιβασµούς. Θα αναφερθώ σε µερικά θέµατα επιγραµµατικά και όποιος αδ.: θέλει διευκρινίσεις ή περισσότερες πληροφορίες µπορεί να ρωτήσει όταν δοθεί ο λόγος ελεύθερος.

Σηµείωση πρώτη: Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν γεννήθηκε σαν µμανιτάρι ένα βράδυ του Ιουνίου του 1717. Εκείνη την εποχή τέλειωνε ο εµφύλιος πόλεµος που εξόρισε τους Στιούαρτ και έλαβε τον θρόνο η Ανοβεριανή δυναστεία. Οπαδοί του νέου καθεστώτος συγκέντρωσαν µέλη τεσσάρων προϋπαρχουσών Στοών µε σκοπό να αναδιοργανώσουν ένα σύστηµα που είχε σχέση µε τους Στιούαρτ, στην υπηρεσία πλέον του νέου βασιλιά, την Πρώτη Μεγάλη Στοά του Λονδίνου και του Ουέστµινστερ.

Τεκτονισµός προϋπήρχε και προϋπήρχαν αρχεία. Ο προτεστάντης επίσκοπος Άντερσον ο οποίος ήταν και προσωπικός εξοµολόγος της βασίλισσας Άννας συνέταξε τους πρώτους Συνταγµατικούς κανόνες, τα γνωστά του Συντάγµατα. Στην πρώτη έκδοση περιέγραφε έναν τεκτονισµό δυο βαθµών και όχι πολύ µακριά από το πρόσφατο παρελθόν του, που όµως προβάλλει την συντεχνιακή και µόνο καταγωγή του. Ο επόµενος Μεγάλος Διδάσκαλος ο Δούκας του Μόνταγκιου δήλωσε την απέχθειά του για τα παλαιά «Γοτθικά Συντάγµατα» και ζήτησε μια νέα έκδοση µε την εκµοντερνισµένη µορφή του τεκτονισµού που πλέον ήθελαν να επιβάλουν.

Οι οπαδοί του προϋπάρχοντος παραδοσιακού τεκτονισµού προτίµησαν να κάψουν ή να αποκρύψουν τα αρχαία τους κειµήλια και χειρόγραφα προκειµένου να τους τα παραδώσουν και η κατάσταση ίσως είχε ξεφύγει και λίγο γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα ντοκουµέντο στα Αρχεία του Λονδίνου από εκείνη την πρώτη περίοδο. Έχουν όλα καταστραφεί.

Έτσι λοιπόν εκδόθηκαν τα Συντάγµατα του Άντερσον αυτά που όλοι γνωρίζουµε, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι ήταν µια δεύτερη και διαφορετική από την πρώτη έκδοση.

Σε αυτά λοιπόν τα Συντάγµατα ο Άντερσον έβαλε και τα «Αρχαία Οροθέσια» που ήταν µια δική του επιλογή µεταξύ εκατοντάδων κανόνων που υπήρχαν στα πολλά αρχαιότερα «Γοτθικά Συντάγματα». Επιλογή µε µοναδικό γνώµονα την πολιτική που ήθελε να εφαρµόσει και δια του τεκτονισµού το νέο µοναρχικό καθεστώς.

Να θυµίσω ότι οι καθολικοί Στιούαρτ που βασίλεψαν για σχεδόν 150 χρόνια και για ένα διάστηµα είχαν επιβάλλει την ανεξιθρησκία, εκδιώχθηκαν µετά από ένα µακρύ εµφύλιο πόλεµο και επικράτησαν οι Προτεστάντες, που σηµαίνει πουριτανοί δηλαδή πολύ συντηρητικοί. Ο προτεστάντης επίσκοπος Άντερσον λοιπόν εισάγει µέσα στα οροθέσια την απαγόρευση της αποδοχής των γυναικών, διάταξη που συνάδει µε τον πουριτανισμό του και µε το ότι η γυναίκα για τους νοµοθέτες της εποχής είναι res – αντικείμενο χωρίς προσωπική ταυτότητα υπό την απόλυτη κυριαρχία του συζύγου.

Πίστευαν τότε στον Φυσικό Νόµο και τα «αυτονόητα φυσικά δικαιώµατα» πάνω στα οποία τεκµηρίωναν το θεσµό της δουλείας και την κατωτερότητα της γυναίκας. Θεωρώντας ότι οι γυναίκες µαζί µε τα παιδιά, τους δούλους και τους µη λευκούς, δεν είναι ούτε «ορθολογικοί» ούτε «πολιτισµένοι». Δούλοι, έγχρωµοι και γυναίκες λοιπόν δεν είχαν θέση σε ένα σύστηµα που αναδιοργανώθηκε για να στηρίξει τον θρόνο και τα «ορθολογικά» και «πολιτισµένα» συµφέροντα του.

Ας επανέλθουµε όµως στο θέµα µας, τη γυναίκα, και την ερώτηση, ήταν η απαγόρευση του Άντερσον µια επιλογή της εποχής ή πάντα υπήρχε στον πρώιµο τεκτονισµό;

Τα «Γοτθικά Συντάγµατα» ή Αρχαίοι Κανόνες είναι το σύνολο των χειρογράφων που ανήκαν σε διάφορες τεκτονικές ομάδες από τον 15^ο µέχρι τον 18^ο αιώνα και περιείχαν την ιστορία της αδελφότητας , οδηγίες για την λειτουργία της στοάς , γενικές οδηγίες και αρχές.

Οι γυναίκες στον τεκτονισµό εµφανίζονται στο αρχαιότερο τεκτονικό χειρόγραφο που γράφτηκε το 1390, το Regius Poem. Το χειρόγραφο αυτό, θεωρείται το πολυτιµότερο όλων των τεκτονικών θησαυρών και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Τον µεσαίωνα που ο κόσµος δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση ούτε υπήρχε τυπογραφία χρησιµοποιούσαν µικρά έµµετρα για να συντηρούν και να διαιωνίζουν µια παράδοση. Όπως στα δηµοτικά τραγούδια. Είναι ο τρόπος µε τον οποίο οι τροβαδούροι διέδωσαν σε όλη την Ευρώπη τις ιστορίες της Αναζήτησης του Γκράαλ και του Αρθούρου. Τον ύστερο µεσαίωνα λοιπόν την εποχή που η Αγγλία δέχεται την εισβολή των Σαξόνων, κάποιος εγγράµµατος συλλέγει όλα τα διαφορετικά έµµετρα που αφορούν τον τεκτονισµό και τα διασώζει σε ένα χειρόγραφο, το Regius. Και αυτό το βεβαιώνει η φιλολογική µελέτη που ξεκαθαρίζει ότι είναι αποσπάσµατα φτιαγµένα από εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και επίσης ότι έχουν φτάσει και από µακριά αφού η παράδοση φερειπείν των τεσσάρων εστεμμένων προέρχεται από την κεντρική και νότιο Ευρώπη και δεν υπήρχε στην Αγγλία. Για εµάς τους Έλληνες έχει ενδιαφέρον αφού ξεκινά περιγράφοντας την ίδρυση της πρώτης στοάς από τον Ευκλείδη στην ελληνιστική Αίγυπτο. Το απόσπασµα που αφορά τον τρόπο που καθοδήγησε τους µαθητές του ο Ευκλείδης κλείνει µε την φράση:

«And so uchon schulle techyn othur,

And love togeder as syster and brothur».

«Έτσι λοιπόν, ο καθένας δίδασκε τον άλλο,

και αγαπιόνταν σαν αδερφοί µε αδερφές.»

Δεν είναι όμως η μόνη σχετική αναφορά. Παρακάτω στο ίδιο κείµενο και σε µεταγενέστερα άρθρα που αφορούν τις υποχρεώσεις των Διδασκάλων αναφέρει:

«… στην Τέχνη, τόσο στις ανώτερες βαθµίδες της όσο και στις κατώτερες,
κανείς δάσκαλος δεν επιτρέπεται να πάρει τη θέση άλλου,
αλλά να συνεργάζονται αρµονικά σαν αδερφές και αδερφοί»

Τέλος στο Ένατο σηµείο των γενικών καθηκόντων λέει:

«…Να υπηρετείτε µε αγάπη ο ένας τον άλλο

σαν να είσαστε αδερφοί µε αδερφές».

Όλα αυτά τον 14^ο αιώνα!

Είναι τόσο καθαρά γραµµένη η λέξη «αδελφή» που δεν µπόρεσε ποτέ να αµφισβητηθεί . Πολλοί προτίµησαν να παραµείνουν περήφανοι για το αρχαίο αυτό έγγραφο που είχαν στην κατοχή τους αλλά να µην συζητάνε το περιεχόµενό του που περιείχε και πολλές άλλες «δύσκολες» ιστορίες όπως του Ευκλείδη, της Βαβέλ κλπ. και να κρατούν µόνο ότι ονοματίζει τον Αθελσταν ως τον βασιλιά που εισήγαγε την τεκτονική τέχνη στην Αγγλία.

Θα ήθελα εμείς να κρατήσουµε κάτι ακόµα από εδώ: Υπογράµισα προηγουµένως τους τροβαδούρους που είναι προβηγκιανή λέξη και σηµαίνει επινοητής. Στην Προβηγκία υπήρξαν οι Καθαροί που είχαν εξολοθρευθεί από τους παπιστές έναν αιώνα πριν.

Οι τροβαδούροι που ήταν προβηγκιανοί και µερικοί εξ αυτών και Ναΐτες διέδωσαν και διέσωσαν τις ιδέες τους µέσα από τον κύκλο των τραγουδιών της αναζήτησης όπως είπαµε και πολλοί πρόσφυγές βρήκαν καταφύγιο στην ελεύθερη Σκωτία. Λέγεται ότι εκεί είναι το κλειδί της όποιας επιρροής και σύνδεσης καθαρών και Ναϊτών µε τον τεκτονισμό.

Μια από τις αιτίες λοιπόν του µίσους των καθολικών εναντίων των Καθαρών ήταν και η απόλυτη ισοτιµία και σεβασµός που απέδιδαν προς τις γυναίκες.

Και ακόµα να πω ότι οι συντεχνίες ήταν πάντα ύποπτες για αιρετικές και αναρχικές τάσεις. Δικαιολογηµένο γιατί σε µια εποχή όπου κανείς άνθρωπος δεν µπορούσε να αποµακρυνθεί από τον τόπο που γεννήθηκε χωρίς την άδεια του ηγουµένου ή του φεουδάρχη και οι πληροφορίες ήταν πάντα ελεγχόµενες, τα µέλη των συντεχνιών ταξίδευαν ελεύθερα και µάθαιναν από συναδέλφους τους χωρίς λογοκρισία νέα που έφταναν από µακριά. Στο έργο τους είχαν επίσης την ανάγκη µαθηµατικών και γεωµετρίας, τους θεράποντες των οποίων που οι αρχές θεωρούσαν πολύ συχνά ως αιρετικούς. Ως αποδεκτούς λοιπόν αυτούς τους µη χειρώνακτες τους υιοθετούσαν και τους έκρυβαν µέσα στην συντεχνία. Θέλω δηλαδή να πω ότι οι συντεχνίες ήταν ένα πολύτιμο όχηµα που διαφύλαττε βαθιά µέσα του µια παράδοση, δεν ήταν όµως η ίδια η συντεχνία, Η παράδοση.

Προχωρώντας να πούµε ότι το Regius δεν είναι το µόνο από τα αρχαία χειρόγραφα που αναφέρεται σε γυναίκες. Παραβλέπω για οικονοµία χρόνου ότι αφορά τις συντεχνίες και επιλέγω από τεκτονικά χειρόγραφα του τέλους του 17^ου αιώνα όταν πλησιάζουµε στην χρονολογία ίδρυσης της Πρώτης Μεγάλης Στοάς. Στο χειρόγραφο της Υόρκης Νο.4 που γράφτηκε γύρω στο 1680 περιγράφει τη διαβεβαίωση που πρέπει να δώσει ο νεοεισαχθείς ως εξής:

"The one of the elders takeing the Booke

and that hee or shee that is to be made mason

shall lay their hands thereon

and the charge shall bee given "

« Ένας εκ των Πρεσβυτέρων λαµβάνει το Βιβλίο

Και εκείνος ή εκείνη που πρόκειται να γίνει τέκτων

Θα τοποθετήσει επ αυτού τα χέρια του

Και τα καθήκοντα θα δοθούν».

O Hughan επίσης στο Old Charges of British Freemasons µας δίνει την πληροφορία ότι στο χειρόγραφο της Υόρκης Νο.2 του 1704 δίνεται η εντολή προς τους µαθητές «να υπηρετούν τον Διδάσκαλο ή την Διδασκάλισσα τους» (to serve their Master or Dame).

Στα αρχεία της στοάς του Ενδιβούργου St Mary's Chapel της 17^ης Απριλίου του 1683 ( της αρχαιότερης στοάς που λειτουργεί συνεχώς μέχρι σήμερα) , καταγράφουν την παρουσία µιας Διδασκάλισσας, «Dame».

Στις αρχές του 18^ου αιώνα µέχρι και το 1716 – ένα χρόνο πριν ιδρυθεί η Πρώτη Μεγάλη Στοάς - βρίσκουµε αποδείξεις πληρωµών γυναικών καθώς και καταλόγους µαθητών που εργάζονται υπό την επίβλεψη γυναικών διδασκάλων. Να σηµειωθεί ότι Διδάσκαλος- master εκείνης της εποχής αντιστοιχεί µε τον σηµερινό Σεβάσµιο Διδάσκαλο στοάς.

Όταν ο αιδεσιμότατος James Anderson συντάσσει τους πρώτους Συνταγµατικούς Κανόνες( Constitutions) το 1723 περιλαµβάνει τις απαγορεύσεις του ότι καμία γυναίκα δεν µπορεί να γίνει τέκτονας.

Μιας διάταξης που δεν υπήρξε τους προηγούµενους τρείς αιώνες στα αρχαία τεκτονικά χειρόγραφα. Και παραφραζοντας τον αδ.: Charles Dodgson γνωστότερο ως Lewis Carroll στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυµάτων ,

«Δεν πειράζει που δεν υπήρχε ετούτη η διάταξη.

Την επινόησες µόλις τώρα και µας κάνει µια χαρά»

Μην µπερδεύει κάποιους η ύπαρξη βασίλισσας στην Βρετανία γιατί αυτό δεν σηµαίνει ισότητα. Απλά οι ευγενείς δεν έχουν σχέση µε τον απλό λαό , τους commoners, που αφορά ο νόµος. Κα έτσι όπως µπερδεύονται µερικά πράγµατα, είναι επίσης θολή και η ιστορία της - υποτίθεται- µοναδικής γυναίκας τεκτονίδας της Βρετανίας, της Elizabeth Aldworth. Ο επίσηµος µύθος λέει ότι παρακολούθησε κρυφά µια συνάντηση της στοάς που συµµετείχε ο πατέρας της υποκόµης Doneraile και τα αδέλφια της , η οποία γινόταν σε ιδιαίτερη αίθουσα της κατοικίας τους στο County Cork της Ιρλανδίας. Όταν έγινε αντιληπτή και αφού τους οµολόγησε ότι είχε δει τα τεκτονικά σηµεία και τις λέξεις αποφάσισαν να την µυήσουν κανονικά. Ποια πρέπει να είναι η αλήθεια πίσω από τον µύθο;

Η Aldworth - St. Leger εισήχθη στην αδελφότητα και έγινε µέλος µιας καθαρά θεωρητικής στοάς και όχι συντεχνιακής αφού συνεδρίαζε µέσα στην πατρική κατοικία µε µέλη από τον οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Η εισδοχή της έγινε το 1712. Στο Cork σύµφωνα µε την ιρλανδική παράδοση υπήρχαν στοές από χρόνου αμνημόνευτου και ενώθηκαν το 1720 για να ιδρύσουν τη Μεγάλη Στοά του Μούνστερ η οποία υπήχθει αργότερα στην Μ.Σ της Ιρλανδίας. Η αδελφή Aldworth όχι απλά δεν χάθηκα αλλά σε κατάλογο που παρουσιάζει ο Dr. Dassigny (Enquiry) το 1744 µε εκατοντάδες αδελφούς, το όνοµά της υπάρχει τιµητικά δεύτερο µετά του Μεγάλου Διδασκάλου Υποκόµη Άλεν.

Μην ξεχνάµε επίσης ότι σε αντίδραση µε τους νεωτερισµούς του Αντερσον, Ιρλανδικές επίσης στοές και λιγότερο σκωτσέζοι ίδρυσαν τους Αρχαίους τέκτονες που όπως γνωρίζουµε διαφωνούσαν κάθετα µε το συντεχνιακό σύστηµα των τριών βαθµών και την απόρριψη κάθε επόµενου βαθµού και τάξης όπως της Βασιλικής Αψίδος και των Ιπποτικών τάξεων.

Ο Ιάκωβος Στιούαρτ και οι οπαδοί του που έχουν καταφύγει στη Γαλλία, όταν πληροφορούνται την ίδρυση της «συντεχνιακής» Μεγάλης στοάς του Λονδίνου αντιδρούν και ιδρύουν δηµόσια την Μεγάλη Στοά της Γαλλίας µε πρώτο Μεγάλο Διδάσκαλο τον εξάδελφό του (εξώγαµο εγγονό του Καρόλου Β΄) James Radclyffe Κόµη του Derwentwater. Σηµειώνω τις λεπτοµέρειες για να υπογραµµίσω ότι ο παλαιός τεκτονισµός ήταν µια υπόθεση λίγων αδελφών και κυρίως ανθρώπων που υπήρξαν γύρω από τους Στιούαρτ.

Ο Μεγάλος Ρήτορας , Ιππότης Ράµσεϊ, στην περίφηµη δηµόσια οµιλία του διακηρύσσει έναν άλλο τεκτονισµό που προέρχεται από τα αρχαία µυστήρια και περιέχει την ιπποτική παράδοση. Είναι η αρχή αυτού που ονοµάζουµε Αρχαίο και Αποδεδεγµένο Σκωτικό Τύπο. Σε αυτόν τον τεκτονισµό που αναπτύσσεται από την Γαλλία στην υπόλοιπη Ευρώπη, σχεδόν αµέσως λειτουργούν στοές υιοθεσίας που δέχονται γυναίκες. Και εκεί στη Γαλλία στα τέλη του 19^ου αιώνα θα µυηθεί η συγγραφέας και µαχητική φεµινίστρια Maria Deraismes γεγονός που θα σηµάνει την εγκαθίδρυση του Μεικτού Τεκτονισµού.

                                              Ιορδάνης Πουλκούρας 16/11/2012