ΤΥΠΙΚΟ 18ου ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ (ΙΠΠΟΤΗΣ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ)

 

 

 

ΔΕΚΑΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

 

ΠΡΩΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ – ΜΕΛΑΙΝΑ

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

Οι τοίχοι τού Εργαστηρίου αμυδρώς φωτιζομένου, τα παρα­πετάσματα και τα καλύμματα των εδρών των Άξιωμ.·. και του Βω­μού είναι μέλανα. Το δάπεδο παρουσιάζει ίσα τετράγωνα μέλανα και λευκά.

Εις το βάθος τής Αιθούσης πρός την Ανατ.·. ευρίσκεται Βωμός τριγωνικός, υψωμένος επί τριών βαθμίδων και έπ’ αυτών Εσταυρωμένος και εις εκάστην πλευρά τούτου έν κηροπήγιο με κίτρινη λαμπάδα. Προ τού Βωμού και εις το μέσον του Εργαστη­ρίου ευρίσκονται εγκατεσπαρμένα ερείπια οικοδομών, στήλες και τεκτ.·. εργαλεία τεθραυσμένα.

Τρεις τριγωνικοί λευκές στήλες, με φωτεινά τρίγωνα, έπί των όποιων είναι γεγραμμένες αι λέξεις ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ και ΑΓΑΠΗ, ύψους εξ έως επτά ποδιών, ευρίσκονται εις το μέσον τής αιθού­σης, πέριξ τού Τάπητος, ο όποιος παριστά διαφόρους ομόκεντρους κύκλους, εις το μέσον του οποίου είναι ζωγραφισμένος Πελεκάνος τρέφων διά των σπλάχνων αυτού 7 νεοσσούς. Η πρώτη στήλη με την λέξη ΠΙΣΤΙΣ τοποθετείται νοτιοδυτικώς, η δευτέρα με την λέξη ΕΛΠΙΣ νοτιοανατολικώς, και η τρίτη με την λέξη ΑΓΑΠΗ βορειοδυτικώς.

Εις το μέσον τής Αιθούσης και προ του Τάπητος ευρίσκεται επτάφωτο τριγωνικό κηροπήγιο ύψους 1 1/2 μέτρου.

Εις το βάθος αυτής, πρός την Ανατολή, ευρίσκεται διαφανής πεντάκτινος Αστήρ, δυνάμενος ευκόλως να λάμψη.

Η Ανατολή, άπλετα φωτιζομένη, χωρίζεται του λοιπού Ερ­γαστηρίου διά μέλανος παραπετάσματος (ως εις Γ’ βαθμ.·.).   

Ο Σοφ.'. κάθεται προ  του παραπετάσματος εις το νοτιοανατολικό μέρος του Εργαστηρίου με μικράν προ αυτού τράπεζα. Επ’ αυτής ευρίσκεται μέλας Σταυρός με ερυθρό Ρόδο εις το μέσον αυτού, τα Μεγάλα Συντάγματα, ξίφος, και τα διάσημα τού Ροδ.·.+.'. διά τον υποψήφιο. Οι δύο Μεγ.'. Φύλ.·. καταλαμβάνουν τας θέσεις των, ως επίσης και οι Ίππ.·. Τελετ. ·. καί Φρουρ.'..

Οι λοιποί Άξιωμ.'. ως και πάντες οι Ίππ.·. φέρουν μέλαινα περιβολή, λευκά χειρόκτια και λευκό μανδύα μετά ερυθρών παρυφών και ερυθρού σταυρού επί τού αριστερού μέρους τού στήθους και ξί­φος. Τα διάσημα φέρονται ανεστραμμένα και παρουσιάζουν την μέλαινα όψιν.

☆

ΕΙΣΔΟΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ 18ον ΒΑΘΜΟΝ

Σοφώτ.: Σκοπός τής εργασίας μας ταύτης είναι η μύηση εις τας γνώσεις και τα μυστήρια των Ίππ.: Ροδ.: +.: άδ.:, άξιων τής ευμενείας μας και δυναμένων να εννοήσουν τας διδασκαλίας μας.

Ούτοι είναι οι Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως. Αν κάποιος από σάς, άδ.: μου, έχει να φέρει ενστάσεις κατά τής εισδο­χής των, τώρα είναι η κατάλληλος πρός τούτο στιγμή.

(Μετά μικράν σιγήν).

Αφού αι Κοιλ.: σιγούν, Ίππ.: Δοκιμ.:, μεταβείτε πρός τούς υποψηφίους και οδηγήσατε αυτούς ενταύθα.

(Ο Δοκιμ.·. μεταβαίνει, οδηγεί τούτους προ τής θύρας τού Ερ­γαστηρίου και κρούει την κρούση Ίππ.·.’Ανατολής καί Δύσεως).

Α' Μέγ.: Φύλαξ. Άδ. . Σοφ.·., κρούεται η θύρα του Ερ­γαστηρίου εις βαθμ.·. Ίππ.·. ’Αν.·. και Δύσ.·..

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Ά Μεγ.: Φύλ.:, τίς ο κρούων;

Α’ Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Ίππ.: Β'. Μεγ.: Φύλ.:, τίς ο κρούων;

(Ό Β' Μ.·. Φύλ.·. μεταβαίνει εις την θύρα τού Εργαστηρίου και μισανοίγει αυτήν, ερωτά, κλείνει την θύρα και επανέρχεται εις την θέση του).

Β'Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, είναι Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως, οι όποιοι απεπλανήθησαν μετά την καταστροφή τού Ναού και ζητούν οδηγό, διά να επαναφέρει αυτούς εις την οδόν αυτών.

Α'. Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Σοφ.:, είναι Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως, οι όποιοι απεπλανήθησαν μετά την καταστροφή τού Ναού και ζητούν οδηγό, διά να επαναφέρει αυτούς εις την οδόν αυτών.

Σοφώτ.: Ίππ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, ερωτήσατε τα ονόματα αυτών και εις ποιαν Στοά Τελειοποιήσεως ανήκουν.

Α' Μεγ.: Φύλαξ. Ίππ.: Β' Μεγ.: Φύλ.:, ερωτήσατε τούς Ίππ.: περί των ονομάτων αυτών και τής Στοάς Τελειοποιήσεως εις την όποιαν ανήκουν.

(Ό Μεγ.·. Φύλ.·. μεταβαίνει εις την θύρα τής Αιθούσης μεταδίδει την ερώτηση, λαμβάνει την απόκριση, κλείνει την θύρα και επανέρχεται εις την θέση του).

Β Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Ίππ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, οι άδ.: Ίππ.: Ανατολής καί Δύσεως ονομάζονται………………………. Και ανήκουν εις την Στοά Τελειοποιήσεως ……… έν Κοιλ …………………….και Άν.: ……………………………..                                          

Α' Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Σοφώτ.:, οι άδ.: Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως ονομάζονται …………. καί ανήκουν εις την Στ.: Τελειοπ.: …………….έν Κοιλ.:.... καί Άν.:........... ………………….

Σοφώτ.: Ίππ.: Α' καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, εξετάσθηκαν και αναγνωρίσθηκαν προσηκόντως οι Ίππ.: ούτοι;;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Ο άδ.: Ίππ.:Δοκιμ.: συνοδεύει αυ­τούς, αναγνώρισε και εξέτασε τούτους, έκρινε αυτούς άξιους να παρουσιασθούν ενώπιον μας και παρακαλεί όπως εξετάστε αυτούς ευρύτερα και διεισδύστε εις τας σκέ­ψεις αυτών.

Σοφώτ.: Ας επιτραπεί εις αυτούς η είσοδος.

(Η θύρα ανοίγεται ο άδ.·. Ίππ.·. Δοκιμ.·. εισάγει τούς άδ.·. Ίππ.·. Ανατολής και Δύσεως μέ βηματισμούς τού βαθμ.·. τούτου, επτά βήματα έν είδη γνώμονας, 4 κάθετα και 3 οριζόντια. Τοποθετεί αυτούς μεταξύ των δύο στηλών και ειδοποιεί χαμηλή τη φωνή τον άδ.·. Ίππ.·. Β' Μέγ.^-. Φύλ.·.).

Β' Μ.: Φύλαξ. Άδ.: Ίππ.: Ά Μεγ.: Φύλ.:, σάς γνωστο­ποιώ την είσοδο των Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως.

Α' Μ.: Φύλαξ. Άδ.: Σοφώτ.:, σάς παρουσιάζω τούς Ίππ.: Ανατολής και Δύσεως.

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: τής Ανατολής και τής Δύσεως, ευρίσκετε υμάς εις στιγμάς λύπης, απελπισίας και απογνώσεως!

Πυκνό σκότος περιβάλλει την Γη ο ζόφος διασπείρει πανταχού το πένθος και την αταξία. Το δίκαιον τού ισχυρότερου βασιλεύει παντού. Ο Λόγος, ο όποιος υπήρξε άλλοτε τόσον ισχυρός, είναι ανίσχυρος πλέον να πείσει τούς ανθρώπους, οι οποίοι εξανέστησαν κατά τού ορθού λόγου, τής δικαιοσύνης και τής αληθείας. Τα ώτα αυτών είναι κεκλεισμένα εις πάσαν φωνή, πλην τής φωνής των παθών, τού εγωισμού και των ορέξεων των.

Ένεκα τού απαίσιου τούτου κατακλυσμού τού πνεύματος οι εργασίες μας διαταράχθηκαν και κατόπιν έπαυσαν οι πρότερον συνεργάτες μας δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν αλλήλους, τα εργαλεία διασκορπίσθηκαν, το φως το οποίο μάς φώτιζε σβέσθηκε, και ό Λόγος απωλέσθη. Τί δύνασθε, άδ.: μου, να περιμένετε από ημάς;

Ίππ.: Δοκιμ. Δεν διδάχθημεν ότι ο άνθρωπος ουδέν δύναται άνευ τής αρωγής και τής βοήθειας των άλλων; Ζητούμε οδηγό, όπως μάς οδηγήσει.

Σοφώτ.: Πού επιθυμείτε να μεταβείτε;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Εγκαταλείψαμε τόπους άθλιους, όπου η πλάνη κατάπνιξε την αλήθεια, όπου πάσα γνώσις του δικαίου απεσβέσθη, όπου ο άνθρωπος εξεμηδενίσθη από τον εγωισμό και την φιλαυτία.

Ζητούμε πατρίδα ελευθέρα και προστάτιδα τού δικαίου, όπως επιτελέσομε εκεί τον προορισμό μας έπί τής ζωής, διότι είμεθα πεπεισμένοι, ότι το κακόν είναι εφήμερο και δεν είναι δυνατόν να βασιλεύση πανταχού και πάντοτε.

Σοφώτ.: Ο ζήλος σας και η ορθοφροσύνη επισύρουν την εμπιστοσύνη μας. Διά τούτο θα σάς δεχθώμεν εις συνεργασία αδελφική.

Προ τούτου όμως και πριν σάς ανυψώσω εις τον 18ον βαθμό, τον ύψιστο τον όποιον απονέμει το Ύπέρτ.: τούτο Περιστ.:, κρίνω πρέπον να σάς ειπώ τινά και να σάς αποτείνω ερωτήσεις τινάς.

Οι άδ.: Ροδόσταυροι δεν αποτελούν πλέον διακεκριμένο σωματείο, αλλά θεωρούν πάντας τούς Τέκτονας ως ίσους πρός αυτούς. Δεν διαφέρουν των άλλων ειμή κατά τούτο, ότι τα καθήκοντα αυτών είναι αυστηρότερα και μεγαλύτερα. Είναι οι παλαίμαχοι τού Τάγματος και οι τηρητές των άπ’ αιώνων σκέψεων και των παραδόσεων αυτού. Έχουν κατά συνέπεια, το καθήκον να επαγρυπνούν όπως ουδείς εισέλθει εις τας τάξεις αυτών, εάν μη εμφορείται βαθύτατα υπό τού Τεκτονικού πνεύματος, εάν δεν έχει αρκούντως ανεπτυγμένη την χρηστότητα, την όποιαν η αποστολή μας απαιτεί, εάν δεν είναι προικισμένος διά τού θάρρους εκείνου τού όποιου πλειστάκις έχομε ανάγκην, και τέλος εάν δεν έχει αρκούντως καλλιεργημένη την διάνοια, όπως κατανόηση τας διδασκαλίας και τούς σκοπούς μας.

Διά το έργον των Ροδοσταύρων μικρός αριθμός ανθρώπων, άλλ’ αποφασιστικών, είναι αρκετός. Διά τούτο επί πολύν χρόνο ο αριθμός των μελών ήτο περιορισμένος. Τότε μόνον δυνάμεθα να βεβαιωθώμεν περί των διαθέσεων και τής ικανότητος εκείνων, πρός τούς οποίους δίδομε το δικαίωμα να διαιωνίσουν τας διδασκαλίας μας, όταν ούτοι υποβληθούν εις τας απαιτούμενες δοκιμασίας. Αι περιστάσεις τού σημερινού βίου δεν επιτρέπουν πλέον την λήψη τού αυστηρού τούτου μέτρου, και διά τούτο πολλάκις γεννούμεθα θύματα τής μεγάλης μας εμπιστοσύνης.

Και κατά πρώτον σάς ερωτώ εάν εμείνατε πιστοί εις τας Τεκτ.: σας διαβεβαιώσεις.

 

(Απάντηση των υποψηφίων).

 

Πρώτη υποχρέωση σας είναι η σιωπή. Αύτη αποτελεί θεμελιώδη νόμο τού Τεκτ.:, του οποίου η τήρηση ανατίθεται εις την χρηστότητά σας. Γνωρίζω έν τούτοις, ότι πράξεις Τεκτ.·. εγένοντο γνωστοί εις βέβηλους. Εάν σεις είσθε οι διαδώσαντες ταύτας εκουσίως, η αίτηση σας να εισέλθετε ενταύθα επιβαρύνεται κατά πολύ.

(Απάντηση των υποψηφίων).

Δευτέρα υποχρέωση είναι η μελέτη, εντός τού μέτρου, των Τεκτ.:. και βεβ.: γνώσεων τής ιστορίας και των διδασκαλιών τού Τεκτ.:. Η μελέτη αύτη αφορά εις πράγματα τα όποια αδύνατον να μη ενδιαφέρουν τον άνθρωπο, ο όποιος δεν φοβείται την κατάπτωση αυτού, και περί των όποιων ενδεχομένη αδιαφορία των Τεκτ. είναι ανεξήγητος. Οι Τεκτ.: ούτοι δεν έχουν τον οφειλόμενο σεβασμό εις τον Τεκτ.: και αδυνατούν να εννοήσουν τούτον. Διά να αγαπήσει τις τον Τεκτ. πρέπει πρώτον να εννοήσει και γνωρίσει αυτόν καλώς. Εάν και σεις ευρίσκεσθε μεταξύ των Τεκτ.: τούτων, κακώς πράττετε και παρουσιάζεσθε ενταύθα.

(Απάντηση των υποψηφίων).

Διά τίνα λόγο θα θέλετε να γίνετε δεκτοί μεταξύ ανθρώπων, οι οποίοι θα παύσουν να σάς εκτιμούν ευθύς ως σάς γνωρίσουν εκ τού πλησίον, ή να αναλάβετε υποχρεώσεις, τας όποιας εκ των προτέρων γνωρίζετε ότι δεν θα δύνασθε να τηρήσετε;

(Απάντηση του υποψηφίου).

Οι Τέκτ.: συνδέονται πρός αλλήλους διά στενής φιλίας, Εάν έχετε εναντίον τινός αίσθημα μίσους ή έχθρας, σάς παρακαλώ, όπως δηλώσατε τούτο, ίνα μη εξακολουθήσει η μύηση σας. Δεν ζητώ από σάς να μου ανακοινώσετε κατά την στιγμήν ταύτην, μεγαλοφώνως, τα παράπονά σας, αλλά πρέπει να δηλώσετε, ότι θέλετε αποδεχθεί την συμφιλίωση ή την ικανοποίηση, την όποιαν θα σάς προσφέρουν οι άδ.: σας.

Τοιαύτη εκ μέρους σας διαγωγή θα εμπνεύσει όχι μόνον τον θαυμασμό, αλλά και την φιλία μας. Άδ.: μου, ευρίσκεται κανείς από σάς εις την περίπτωση ταύτην;

 

(Εάν η απάντηση είναι αρνητική, ο Σοφ.: εξακολουθεί, άλλως παύει η περαιτέρω μύηση του υποψηφίου).

 

Έχω πρός τούτοις καθήκον να σάς υπομνήσω και άλλον νόμο. Απαγορεύεται να χύσουμε το αίμα ενός των άδ.: μας, έκτος εάν ευρισκόμεθα έν καταστάσει νομίμου αμύνης. Εάν άδ.: σάς προσβάλει πρέπει να αναφερθείτε πρός τούς ισοτίμους σας αποφεύγοντες την μονομαχία. Αποδέχεσθε την υποχρέωση ταύτην;

(Απάντηση).

Τέλος πρέπει να σάς απευθύνω ερώτηση επί λεπτού ζητήματος. Μεταξύ μας υπάρχει ο νόμος, ότι θεωρείται ως άτιμος ο άδικων τον άδ.: του και έν γένει ο μη ακολουθών τον νόμο «ο σύ μισείς, ετέρω μή ποίησης».

Εις ουδέν ωφελεί να σάς ερωτήσω εάν πράξατε τοιούτον αδίκημα πρός τινά των άδ.: σας. Έχω όμως καθήκον να σάς υπομνήσω, ότι, εάν πράξατε τοιούτον τι, επιβαρύνετε την θέση σας παραμένοντες μεταξύ μας. Διότι, όταν το αδίκημα σας γνωσθή, πάντες θα ταχθώμεν με το μέρος του προσβληθέντος και θα γίνουμε κριτές αμείλικτοι, και θα σάς απομακρύνουμε ως άτιμο και ποταπό.

Σοφώτ.: Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, υπάρχει τις ενταύθα, ο οποίος έχει αντιρρήσεις περί τής εισδοχής των υποψηφίων;

Α’ Μ.: Φύλαξ. Άδ.: Β' Μεγ. Φύλ.:, άδ.: τις τής Κοιλ.: σας έχει αντιρρήσεις περί τής εισδοχής των υποψηφίων;

Β' Μ.: Φύλαξ. Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, η Κοιλ.: του Βορρά σιωπά.

Α' Μ.: Φύλαξ. Αμφότερες αι Κοιλ.: σιωπούν, άδ.: Σοφώτ.:.

Σοφώτ.: Υπάρχει κανείς ο οποίος έχει προσωπική έχθρα πρός τούς υποψηφίους;

Α' Μ.: Φύλαξ. Υπάρχει κανείς ο οποίος, έχει προσωπική έχθρα πρός τούς υποψηφίους;

Β Μ.: Φύλαξ. Υπάρχει κανείς ο οποίος έχει προσωπική έχθρα πρός τούς υποψηφίους;

                                                                  (Σιωπή).

Β Μ.: Φύλαξ. Η Κοιλ.: του Βορρά σιωπά.

Α' Μεγ.: Φύλαξ. Αμφότερες αι Κοιλ.: σιωπούν.

Σοφώτ.: Υπάρχει κανείς ο οποίος δεν θεωρεί ως πιστούς και έντιμους Τέκτ. τούς άδ.:.;                                                                                         

Α' Μέγ.: Φυλαξ. Υπάρχει κανείς ο οποίος δεν θεωρεί ως πιστούς και έντιμους Τεκτ. τούς άδ.:.;

Β' Μέγ.: Φύλαξ. Υπάρχει κανείς ο οποίος δεν θεωρεί πιστούς και έντιμους Τεκτ.: τούς άδ.:.;

(Σιωπή).

Β' Μέγ.: Φύλ.: Η Κοιλ.: τού Βορρά σιωπά.

Α' Μέγ.: Φύλαξ. Αμφότερες αι Κοιλ.: σιωπούν.

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: τής Εύγλωτ·:, ποιαν γνώμη έχετε περί των υποψηφίων;

'Ιππ. τής Εύγλωτ. Άδ.: Σοφ.:, αι εντολές σας εξετελέσθησαν. Εις πάντας τούς προηγουμένους βαθμούς οι άδ.: ούτοι εξεπλήρωσαν τας υποχρεώσεις των.

Σοφώτ.·. Άδ.·. Ίππ.·. Δοκιμ.·., οι Τέκτ.·. ούτοι είναι αποφασισμένοι να συντρίψουν πάντα δεσμό δουλείας;

'Ιππ.: Δοκιμ.:. Μάλιστα.          

Σοφώτ.: Είναι αποφασισμένοι να ακούσουν μόνον την φωνή τής συνειδήσεως και να αναζητήσουν την αλήθεια οιαδήποτε και εάν είναι αύτη;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Μάλιστα.

Σοφώτ.: Επιμένουν να αναλάβουν πάσας τας υποχρε­ώσεις των Ροδοσταύρων;

Τππ.: Δοκιμ.: Μάλιστα.

Σοφώτ.: Έν τοιαύτη περιπτώσει ας υποβληθούν εις τας αρχαίας συνήθειας και η σκέψη μας ας είναι μετ’ αυτών.

(Οι υποψήφιοι οδηγούνται μεταξύ των δύο Φυλάκων. Εάν είναι περισσότεροι του ενός, οι λοιποί κάθονται εις ιδιαίτερο μέρος, εις δε μόνος ακολουθεί την μύηση).

       

                                                    Ο ΦΩΤΟΒΟΛΟΣ ΑΣΤΗΡ

 

Σοφώτ.: (Κρούει άπαξ την σφύρα και λέγει): Άδ.: Ίππ.: Ά Μεγ.: Φύλ.:, γιατί ευρισκόμεθα εις το σκότος και το πένθος;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Η αμάθεια και η θλίψις είναι κλήρος τού ανθρώπου.

Σοφώτ.: Διατί;

Α’ Μέγ.: Φύλαξ.: Διότι ο Λόγος απωλέσθη.

Σοφώτ.: Τί σημαίνει τούτο;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Ζητώ τον Θεόν και δεν ευρίσκω αυτόν. Αισθάνομαι τον θάνατον να με καταλαμβάνει και φο­βούμαι το άγνωστον.

Σοφώτ.: Ό άνθρωπος γνώρισε τον Λόγο;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Όχι.

Σοφώτ.: Πώς γνωρίζετε τούτο:

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Πάσα ζωή έρχεται εκ τού απείρου . Το σπέρμα τού ανθρώπου εμφανίζεται εις σημείο, ένθα πρότερον ουδέν υπήρχε.

Σοφώτ.: Οι πρώτοι άνθρωποι γνώριζαν τον Λόγο;

Α' Μέγ. Φύλαξ.: Όχι.

Σοφώτ.: Πώς γνωρίζετε τούτο;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Πάσα αλήθεια γνωσθείσα παρά τού ανθρώπου απομένει κτήμα αυτού.

Σοφώτ.: Τί έπραξαν οι πρώτοι άνθρωποι;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Η νύχτα γέμισε αυτούς φόβο. Λάτρευσαν παντός είδους πράγματα, αποκαλούντες ταύτα θεούς. Τα κακουργήματα πολλαπλασιάστηκαν, η τυραννία εμπόδισε την εργασία. Το κακό εξελήφθη ως αγαθόν, το αγαθόν εξελήφθη ως κακόν, και οι άνθρωποι πίστευαν τούτο.

(Αναφαίνεται ο φωτοβόλος Αστήρ).

Σοφώτ.: Τίς ο Αστήρ ούτος ο όποιος λάμπει εις τα σκότη;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Είναι η εμφάνιση νέου Νόμου.

Σοφώτ.·. Αφού νέος Νόμος υπόσχεται εις τούς ανθρώπους την απολύτρωση, ας αναζητηθεί ούτος.

(Ανάβουν τα φώτα)

ΑΙ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΙ

Η Π I ΣΤ I Σ

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Δοκιμ.:, οδηγήσατε τον υποψήφιο εις την πρώτη αυτού περιοδεία.

(Ο υποψήφιος συνοδευόμενος υπό του Ιππ.·. Δοκ.·. εκτελεί τον κύκλον του Εργαστηρίου· φθάνοντας δε προ τής στήλης, επί τής όποιας είναι γεγραμμένη η λέξις ΠΙΣΤΙΣ, αναγιγνώσκει αυτήν μεγαλοφώνως).

(Φωνές από δεξιά και από αριστερά λέγουν μεγαλοφώνως τα έξης, ενώ ο υποψήφιος οδηγείται προ του Β' Μεγ.: Φύλ.:).

Πιστεύω εις την ύπαρξη δύο Θεών, τού ενός λευκού και αγαθού, του άλλου μέλανος, κακοποιού και βασανιστού.

Πιστεύω εις τον Βράχμα, εκ τού όποιου γεννήθηκε η Τριμούρτι, Βράχμα ο δημιουργός, Βισνού ο συντηρητής, Σίβα ο καταστροφέας.

Πιστεύω εις την μετενσάρκωση.

Ας λατρεύσουμε τον  Ήλιο, την Σελήνη, τούς Αστέρας, διότι είναι Θεοί.

Το πυρ είναι Θεός.

Ο Βάαλ είναι Θεός.

Ποιήσωμεν είδωλα και λατρεύσωμεν ταύτα.

Ο Θεός ποιεί θαύματα.

Οι μάγοι ποιούν θαύματα.

Ο απερίτμητος είναι εχθρός τού Θεού.

Το νεογνό, το όποιον θνήσκει αβάπτιστο, είναι αιωνίως καταδικασμένο.

Ο βασιλεύς είναι Θεός, ημείς είμεθα οι δούλοι αυτού.

Η Βίβλος είναι αλάθητος.

Ο Μωάμεθ είναι αλάθητος.

Ο Πάπας είναι αλάθητος.

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ.: μου, συναντήσατε την δάδα τής Πίστεως και ακούσατε τας διαφόρους δοξασίας των ανθρώπων. Εάν μεταξύ αυτών υπάρχει τις την οποίαν η συνείδηση σας αποδέχεται, είσθε ελεύθερος να την ακολουθήσετε.

Σοφ.: Άδ.: Β' Μεγ. Φύλαξ.:, ποια πρέπει να είναι η Πίστις μας;

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: ΠΙΣΤΙΣ εις ημάς τούς ίδιους, εις την δύναμιν να πράττομε και να ενεργούμε καλώς και να δυνάμεθα να επηρεάζουμε και τούς άλλους διά του παραδείγματος, τής διδαχής και τής νουθεσίας. Πίστις εις το ότι, εάν ενεργούμε κατά τον βίο μας αληθώς και τιμίως, δυνάμεθα να υπερνικήσομε όλους τούς κινδύνους και τας δυσκολίας και να καταφέρουμε ισχυρά πλήγματα εναντίον του ψεύδους, τής πλάνης και τής αδικίας. Η Πίστις αυτή είναι το μυστικόν πάσης αληθούς επιτυχίας. Πίστις εις τούς ανθρώπους και εις την ικανότητα αυτών να βελτιώσουν τούς εαυτούς των.

Πίστις εις τον Μ.: A.: Τ.: Σ.: και την αθανασία τής ψυχής.

 Η ΕΛΠΙΣ

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Δοκιμ.:, οδηγήσατε τον υποψήφιο εις την δευτέρα αυτού περιοδεία.

(Ο υποψήφιος οδηγείται προ τής στήλης, έπί τής όποιας είναι γεγραμμένη η λέξις ΕΛΠΙΣ, την οποίαν αναγιγνώσκει μεγαλοφώνως, έπειτα οδηγείται προ του Α' Μεγ.: Φύλ.:).

Σοφ.: Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλαξ, ποια πρέπει να είναι η Ελπίς μας;

Α' Μεγ.: Φύλ.: ΕΛΠΙΣ διά την τελική νίκη του πολιτισμού επί τής βαρβαρότητας, ελπίς διά την συνεχή πρόοδο τής τελειοποιήσεως τού ανθρωπίνου γένους, ελπίς διά την τελική νίκη των Ελευθεροτεκτονικών ιδεωδών, ελπίς ότι τελικώς όλοι οι άνθρωποι θα αποτελέσουν μίαν οικογένεια, ελπίς ότι θα σταματήσουν οι πόλεμοι και η αιματοχυσία και ότι η ειρήνη και η ελευθερία θα ενώσουν όλους τούς λαούς τής γης.

Άδ.: μου, εάν την καρδία σου διαβιβρώσκη πόθος φιλοσοφικής διαπλάσεως, εάν το πνεύμα σου διαταράττη η έλλειψη τοιαύτης μαθήσεως, εάν την ανάγκην τής προσαυξήσεως των γνώσεων σου αισθάνεσαι επιβλητική, όπως υψωθείς υπεργείως, έγκυψον ενδελεχώς εις την μελέτη των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και εξακολούθησε περιεργαζόμενος τα μετά τούτους φιλοσοφικά συστήματα τής Ανατολής και τής Δύσεως. Η εμβριθής αντιπαραβολή των πολύπλοκων και πολυσυνθέτων τούτων θεωριών πρός τα απλά και εύληπτα δόγματα τής τεκτονικής φιλοσοφίας θα διαλύει βαθμηδόν το περικαλύπτον τούς οφθαλμούς σου σκότος και θα διαχέει επαρκές τεκτονικό φως εις το χάος, όπου καταβυθίζονται παραπαίουσες οι σκέψεις σου.

Όθεν άνευ περαιτέρω αναβολής πρόβαινε ευθέως, άδιστάκτως και απαρεγκλίτως εις την περί εξερευνήσεως τής αληθείας απόφαση σου, συνεχιστής στερρός των τεκτονικών παραδόσεων και θεσμών, και ας είσαι βέβαιος, ότι η έμμονος εις τα τεκτονικά επίδοσης θα σέ διευκολύνει συν τω χρόνω εις την κατανόηση των μεταφυσικών προβλημά­των, των οποίων η εκφώνηση σου προξενούσε πρότερον ίλιγγο και η ανασκόπηση σέ καθιστούσε  σχεδόν αλλόφρονα, διότι ούτε καν την σημασία των αιωνίων αληθειών ηδύνατο να αντιληφθείς.

Οφείλεις, όμως, έκτος των συνεχών μελετών σου, να παρακολουθείς τακτικώς τας εις τα εργαστήρια των βαθμών, εις τούς όποιους ανήκεις, συνεδρίας, να προμελετάς και επιμελετάς τα εις αυτάς αναπτυσσόμενα αντικείμενα τής ημερησίας διατάξεως. Ούτως, όχι μόνον θα κατανοήσεις τας μεταφυσικός αληθείας, αλλά και θα μετέχεις των περί αυτών συζητήσεων, διορθώνων τούς άλλους και διορθούμενος βραδύτερον δε θα αναλαμβάνεις και την διδασκαλία δυσχερέστερων θεμάτων όπως η αρχή, η φύσις και ο προορισμός των όντων, η ζωή και η ύπαρξη του ανθρώπου, η ψυχή και το σώμα, η δύναμη και η ύλη, ο χρόνος και ο χώρος κλπ. Ωσαύτως θα έξης προχείρους απαντήσεις εις πάν παρεμφερές ερώτημα, ως το πόθεν ερχόμεθα, τί είμεθα και πού μεθιστάμεθα.

Εκ του μεταφυσικού τούτου ερωτηματολογίου αναφέρω τώρα ακροθιγώς την τελευταία ερώτηση περί τής εις την αιωνία Ανατολή μεταστάσεως και υπενθυμίζω θλιβερό γεγονός ασφαλώς επισυμβάν εις σέ. Είδες πιθανώς ψυχορραγώντας τούς γονείς σου η την σύζυγο η το τέκνο σου, παρέστης εις την τελευταία αγωνία των και μετά τον τελευταίο ρόγχο παρατήρησες την ακαμψία να καταλαμβάνει το στόμα, τούς οφθαλμούς, και τα μέλη τού σώματος των φιλτάτων σου. Αν και υπήρξε αδύνατος η πρόληψης τής μεταστάσεως, παρά τας προσπάθειας σου, παρά τις ευχές σου, παρά τις επικλήσεις σου, παρά την θλίψιν σου, παρά τα δάκρυά σου, παρά τούς θρήνους και τούς οδυρμούς των οικείων, αν και το αδρανές εκείνο σώμα έμεινε άνευ πνοής και λογισμού και η προσφιλής εκείνη ύπαρξη απεχωρίσθη από ημάς, σύ μέχρι τής τελευταίας στιγμής, ότε επήλθε το μοιραίο, έτρεφες ελπίδα διασώσεως, αγνοούσες το συμβησόμενο και έτρεμες υπό το βάρος τής αμφιβολίας.

Ταύτα πάντα διαπιστούν, ότι η αμάθεια και ο πόνος είναι φυσική κατάσταση του ανθρώπου, την όποιαν βελτιώνει η παιδεία του Ελευθέρου Τέκτονος. Αυτή ματαιώνει τον φόβο και στερεώνει δι’ αθανάτων αντηρίδων την επισφαλή βάση τής Ελπίδος.

 

Η ΑΓΑΠΗ

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Δοκιμ.: οδηγήσατε τον υποψήφιο εις την τρίτη αυτού περιοδεία.

(Ο υποψήφιος οδηγείται προ τής στήλης, έπί τής όποιας είναι αναγεγραμμένη η λέξις ΑΓΑΠΗ, την οποίαν αναγιγνώσκει μεγαλοφώνως).

(Φωνές από αριστερά και δεξιά λέγουν μεγαλοφώνως τα εξής, ενώ ο υποψήφιος οδηγείται προ του Σοφωτ.:).

Πας εχθρός θυσιασθήτω εις τον βωμό τού Βάαλ.

Πας Βουδιστής ας καεί ζών.

Πας Χριστιανός ας σφαγή εις δόξα τού Προφήτου.

Θάνατος εις τούς μουσουλμάνους, ο Θεός το θέλει.

Οι μαύροι ας είναι δούλοι.

Θάνατος εις τούς λευκούς.

Εις θάνατον ο Σωκράτης.

Εις θάνατον ο Ιησούς.

Ανάθεμα εις τούς μη πιστεύοντας εις τον Θεόν.

Ανάθεμα εις τούς πιστεύοντας εις τον Θεόν.

Θάνατος εις τούς αιρετικούς.

Θάνατος εις τούς Εβραίους.

Θάνατος εις τούς Ουγενότους.

Πας ο μη πιστεύων όσα και ημείς, παραδοθείτω εις τον δήμιο.

 

Σοφώτ.: Ακούσατε τις φωνές τού μίσους. Είναι η αλόγιστος αγάπη των ανθρώπων.

Είναι το αποτέλεσμα τής τυφλής πίστεως και τής ανόητου ελπίδος. Εν τούτοις η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη είναι οι στήλες τού νέου Νόμου.

(Ο υποψήφιος κάθεται).                                                              

(Ο Ίππ.: Δοκιμ.: καταλαμβάνει την θέση του).

Σοφ.: Τελευταία αναφέρεται η Αγάπη, διότι είναι η ύψιστη και πλέον υπέροχος των τριών αρετών.

ΑΓΑΠΗ η όποια με χείρα πλήρη καλοσύνης μετριάζει και καταπραΰνει τας στενοχώριας και ανάγκες των άδ.:, η οποία τρέφει τούς πεινώντας, ενδύει τούς γυμνούς, προστατεύει χήρας και ορφανά και ενταφιάζει τούς νεκρούς. Αγάπη η οποία συγχωρεί τα λάθη και τας αδυναμίας των άδ.: και κρίνει επιεικώς τα λάθη των άλλων. Αγάπη πρός όλα τα πλάσματα τα όποια φέρουν την ροπή πρός την χαρά και την ευτυχία.

Είναι η μετατροπή εις πράξη τής Πίστεως και τής Ελπίδος. Είναι η βασική και πρώτιστη αρετή τού Τέκτονος, διότι ο πρώτος νόμος τού Τεκτονισμού είναι: Αγάπη έν λόγω και πράξει.

Σοφώτ.: Άδ.: μου, ο Τεκτ.: καθιέρωσε τον βαθμό τούτον, όχι εις τον Χριστιανισμό, αλλά εις δοξασμό τού Ιησού.

Μετά βαθιά σκέψη, ανέμιξε την ανάμνηση τού Ιησού μετά τής αρχαίας αδελφότητος των Ροδοσταύρων. Οι άδ.: ούτοι υπήρξαν μεγάλοι φυσιοδίφες, οι οποίοι υπό το, κατά το μάλλον ή ήττον ειλικρινές, πρόσχημα τής αλχημείας, υπήρξαν οι πρωτεργάτες τής έρευνας, τής βαθιάς παρατηρήσεως, τής επιστήμης, και οι οποίοι υπό το πρόσχημα τής ιατρικής, διέτρεξαν επί 2 ή 3 αιώνας άπασα την Δυτική Ευρώπη και περισυνέλλεγαν τα στοιχεία εκείνα, τα οποία άλλοι έμελλαν μετά ταύτα να συναρμολογήσουν και να δημιουργήσουν και διαδώσουν τας θεμελιώδεις αρχάς τής επιστημονικής μεθόδου.  

Πολλά συγγράμματα εγράφησαν υπ.’ αυτών, υπέρ αυτών, κατ’ αυτών και περί αυτών.

Πάντα ταύτα δεν αμφιβάλλω, ότι θα μελετήσετε τόσον μάλλον επισταμένως, καθ’ όσον οι Ροδόσταυροι κατέληξαν να συγχωνευθούν εις τον Τεκτ.:, ως είναι εύκολο να τούς αναγνωρίσουμε μεταξύ των πνευματικών προγόνων μας.

Ενώ οι Ροδόσταυροι υπήρξαν οι τολμηροί ελευθερόφρονες του ΙΕ' και ΙΣΤ' αιώνος, ως και οι γενναίοι υπερασπιστές τής καθαρός φυσικής επιστήμης, ο Ιησούς υπήρξε ο μέγιστος υπέρμαχος τής ηθικής αλήθειας.

Ουδείς τολμηρότερα αυτού υπεστήριξε την ιδεώδη ηθική, την βασιζομένη επί του αισθήματος, την μόνην εφικτή κατά τούς χρόνους εκείνους  ουδείς πολέμησε μετά μεγαλύτερης δυνάμεως και αποτελεσματικότητος την υποκρισία, τα ψεύδη, και την τυραννία των Αρχιερέων, των Φαρισαίων και των Γραμματέων.

Η πλήρης αισθημάτων αύτη διδασκαλία του Ιησού εβασίζετο επί τής αμέσου γνώσεως τού Θεού θεωρουμένου ως προνοίας, και επί τής αθανασίας τής ψυχής Ο Τεκτ. : προκήρυξε πάντοτε, από των παλαιών χρόνων, τας αρχάς ταύτας και παρεδέχετο συγχρόνως την ελευθερία τού πνεύματος και την πρός την εργασία υποχρέωση, προϋ­ποθέσεις πρός αναζήτηση τής αληθείας.

Συνταυτίζων το έργον των Ροδοσταύρων πρός το ιδικόν του έργον, ο Τεκτ.:, προκήρυξε την σπουδή τής φύσεως ως μέσον πόσης προόδου, με την διαφορά όμως ότι η φύσις δεν έγκειται μόνον εις την ύλην, αλλά και πέραν αυτής εις τον άυλο κόσμο του πνεύματος. Τού κόσμου εκείνου η πραγματικότης αποδεικνύεται διά συλλήψεων τής μείζονος επιστήμης.

Ωσαύτως έγκειται εις τούς ηθικούς νόμους των οποίων έδρα είναι η συνείδηση μας και των οποίων η πραγματικότης αποδεικνύεται εξ αυτής ταύτης τής ανθρώπινης κοινωνίας, όπως oι φυσικοί νόμοι αποδεικνύονται εκ των φυσικών φαινομένων.

Ο Τεκτ.:, όπως και ο Ιησούς, φρόντισε να κερδίσει τούς ανθρώπους διά των αισθημάτων αυτών, να επιδράσει επί τής διαγωγής αυτών, επί των ηθών αυτών και να προετοιμάσει αυτούς διά τις καλές πράξεις και διά την αρετή.

Χωρίς να ταυτίζεται ή να ακολουθεί οιανδήποτε θρησκεία, πιστός εις την αρχήν τής ελευθερίας και τής εργασίας, ο Τεκτ.: δυνήθηκε εις πάσαν ιστορική εποχή να υιοθετήσει πάσαν αποκαλυπτομένη μερική αλήθεια, να διατηρήσει το αληθές πνεύμα αυτής χωρίς τα σφαλερά της στοιχεία, πρόθυμος έν τούτοις να εγκαταλείψει και ταύτην, όπως υιοθετήσει άλλες τελειότερες αλήθειες. Τοιουτοτρόπως δόξασε την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη.

Ο Ιησούς ομίλησε περί Πίστεως και Ελπίδος συμφώνως πρός τας ιδέας τού καιρού εκείνου και το μέγα αυτού έργον δύναται να συνοψισθεί διά τής λέξεως Αγάπη. Κατ' αυτόν η ανοχή, η πραότης, και η αγάπη είναι οι αρετές εκείνες, οι οποίες καθιστούν τούς ανθρώπους ίσους. Πολλάκις οι λόγοι αυτού διαβλέπουν την ισότητα ταύτην ως αντιστοιχούσα πρός το δίκαιο. Τοιουτοτρόπως η αγάπη μεταβλήθηκε εις δικαιοσύνη, η οποία προορίστε να βασιλεύσει εις τον κόσμο.

Σοφώτ.·. Πριν επιτρέψω την είσοδο σας εις έτερον Εργαστήριο, συναινείτε άδ.'. μου, να εκτελέσετε νέας περιοδείας;

(Απάντηση υποψηφίου).

Σοφώτ.: Έν τοιαύτη περιπτώσει είναι ανάγκη να συνδεθείτε πρότερον μαζί μας διά επισήμου διαβεβαιώσεως.

Άδ.: Ίππ.: Δοκιμ.: και Τελετ.:, οδηγήσατε τούς υποψηφίους προ τού βωμού.

Η διαβεβαίωση την οποίαν μέλλετε να δώσετε, άδ.: μου, δεν είναι άλλο τί, ειμή η επισφράγιση των προηγουμένων σας υποσχέσεων.

Παρακαλώ τον Ίππ.: Εύγλωτ.: να αναγνώσει τον τύπον τής επισήμου διαβεβαιώσεως.

(Ο Σοφώτ.: κρούει την σφύρα και λέγει):

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Ροδόσταυροι, όρθιοι και έν τάξει!

(Οι υποψήφιοι πλησιάζουν και  ίστανται προ τού βωμού, μετά τού Δοκιμ.: και Τελετ.:.

Επτά Ίππ.: όπισθεν αυτών σχηματίζουν χαλύβδινη αψίδα υπέρ τας κεφαλάς αυτών).

☆

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΙΣ

Επί τού ξίφους τούτου και των Μεγάλων Συνταγμάτων, ενώπιον τού Μεγ.: Άρχ.: τού Σύμπ.: και τής σεπτής ταύτης ομηγύρεως των Ίππ.: Ροδοσταύρων, αποδέχομαι πάσας τας υποχρεώσεις ως μέλος τού Ύπερτ.: τούτου Περιστ.: και υπόσχομαι να συμμορφωθώ πρός αυτάς καθ’ όλον τον υπόλοιπο χρόνο τής ζωής μου.

Υπόσχομαι ωσαύτως, όπως καταβάλω πάσαν δύναμιν τού πνεύματός μου πρός αναζήτηση τής αληθείας. Υπόσχομαι ότι θα θυσιάζω τον εγωισμό μου, οσάκις πρόκειται περί εκτελέσεως ωφέλιμων έργων, ότι δεν θα φυγομαχήσω προ τού κινδύνου, ότε το καθήκον και η τιμή μου ευρίσκονται εκτεθειμένα, και ότι δεν θα απαρνηθώ τας αρχάς μου, όπως αποφύγω υλική ζημία.

Υπόσχομαι να μη προδώσω τούς άδ.: μου, είτε έξ υπερηφάνειας, είτε εκ μίσους ή οκνηρίας. Να μη ατιμάσω ουδέποτε τον άδ.: ή να αδικήσω οπωσδήποτε αυτόν.

Υπόσχομαι να μη χύσω το αίμα τού άδ.: μου, ειμή έν περιπτώσει νόμιμου αμύνης.

Υπόσχομαι να μη αποκαλύψω ποτέ εις βέβ.: ή Τέκτ.:, μη κεκτημένο τον 18ον βαθμό, ουδέν εκ των μυστηρίων ή εξ όσων γίνονται και λέγονται έν τω Περιστ.: τούτω.

Υπόσχομαι να είμαι πιστός τηρητής των Μεγ.·. Συνταγμ.·., τού Γεν.·. Καν.·, τού Ύπ.·. Συμβ.·. τού 33ο διά την Ελλάδα, τού Ειδικού Κανονισμού τού Ύπερτ.’.τούτου Περιστυλίου, ως και των παραδόσεων τού Τεκτ.·. και των Ροδοσταύρων, και πάντα ταύτα υπό τας δεσμεύσεις των προηγουμένων μου διαβεβαιώσεων.

Σοφώτ.·. (κρούει άπαξ την σφύρα). Τετέλεσται. Η επίσημος διαβεβαίωση εδόθη. Αναλάβετε τας θέσεις σας άδ.’. μου. Ίππ.’..

(Μετά ταύτα κατέρχεται τού θρόνου, λαμβάνει τον μανδύα, τον όποιον παρουσιάζει εις αυτόν ο Ίππ.: Τελετ.:, αποτείνεται πρός τον υποψήφιο και λέγει:)

Σοφώτ.: Ο μανδύας ούτος είναι η αρχαία CASABULA, ( = μικρά καλύβι).

Το ομοιόμορφο αυτού σχήμα σάς υπενθυμίζει την ενότητα όλων των Τεκτ.:.

(Εγχειρίζει εις αυτόν την μέλαινα ταινία).

Η μέλαινα αύτη ταινία μάς υπενθυμίζει ότι θα ευρισκώμεθα εις τα σκότη και το πένθος, έφ’ όσον δεν ανευρίσκεται ο απολεσθείς Λόγος.

(Ο Σοφ. επανέρχεται εις την θέση αυτού. Ο υποψήφιος οδηγείται μεταξύ των δύο στηλών).

Σοφώτ.: Άδ.: Α' Μεγ. Φύλ.:, γιατί συνήλθαμε ενταύθα;

Α' Μέγ. Φύλαξ.: Ο κυβικός λίθος ρέει αίμα και ύδωρ εκ τής αδρανείας των Τεκτ.:.

Σοφώτ.: Τί σημαίνει το μυστήριον τούτο;

Α' Μέγ. Φύλαξ.: Την απώλεια τού Λόγου τον οποίον αναζητούμε.

Σοφώτ.: Πώς θα δυνηθούμε να ανεύρομε αυτόν;

Α' Μέγ. Φύλαξ.: Διά τής Πίστεως, τής Ελπίδος και τής Αγάπης.

Σοφώτ.: Διά τής Επιστήμης, τού Θάρρους και τής Αγάπης. Άδ.: Ίππ.:, όρθιοι!

Α' Μέγ. Φύλαξ.: Ας οδεύσομε εκ Βορρά πρός Μεσημβρία και εκ Δυσμών πρός Ανατολάς! Ας ερωτήσομε τούς ανθρώπους, τας θρησκείας, τας φιλοσοφίας, τα μνη­μεία.

Σοφώτ.: Ας διατρέξομε την γη ολόκληρον και ας ερωτήσομε τούς ανθρώπους και τα πράγματα.

Ας απέλθομε, άδ.: μου. Ας οδηγεί ημάς η σύνεση!

(Ο Ίππ.: Τελετ. διανέμει ταχέως τας ράβδους τής οδοιπορίας. Εάν παρίστανται μέλη τού Ύπ.: Συμβ.: τού 33ο ακολουθούν αμέσως μετά τον Σοφώτ.: και μετ’ αυτούς οι Άξιωμ.: τού Περιστ.: και οι λοιποί Ίππ.: πλην των υποψηφίων.

Διερχόμενος προ των στηλών τής Πίστεως και τής Αγάπης ο Σοφώτ.: σβήνει ταύτας αναφωνών:)

Φευ! Η Πίστις εσβέσθη!

Φευ! η Αγάπη εσβέσθη!

(Ότε διέρχονται προ τής επτάφωτου λυχνίας ο Σοφώτ.: και οι εξ μετ’ αυτόν σβήνουν έκαστος ανά έν εκ των 7 φώτων και λέγουν μεγαλοφώνως τα έξης:)

Σοφωτ.·. (Σβήνει το πρώτον φως). Όλους, όσοι επιχείρησαν να βοηθήσουν εις την αναγέννηση τής ανθρωπότητας οι άνθρωποι, τυφλωμένοι υπό τής αμαθείας, καταδίκασαν εις θάνατον.

Ό Β' 'Ιππ.·. (Σβήνει το δεύτερον φως) Εκείνος ο οποίος είπε «εστέ πάντες μία μόνη οικογένεια αδελφών παραγνωρίσθηκε υπό των ανθρώπων και καταδικάσθηκε εις θάνα­τον.

Ό Γ' Ίππ.·. (Σβήνει το τρίτον φως). Εκείνος ο οποίος είπε «δεν υπάρχουν δούλοι» δεν εγένετο πιστευτός, αλλά καταδικάσθηκε εις θάνατον παρ’ αυτών τούτων των δούλων.

Δ' Ίππ.·. (Σβήνει το τέταρτον φως). Εκείνος ο οποίος είπε «ζητείτε και ευρίσκετε», δεν εγένετο κατανοητός παρά των ανθρώπων και καταδικάσθηκε εις θάνατον.

Ό Ε' Ίππ.·. (Σβήνει το πέμπτο φως). Εκείνος ο οποίος εξεδίωξε τούς έμπορους εκ τού Ναού καταδικάσθηκε εις θά­νατον υπό των ανθρώπων.

Ό ΣΤ' Ίππ.·. (Σβήνει το έκτο φως). Εκείνος ο οποίος κατήγγειλε τα ψεύδη των Φαρισαίων δεν εγένετο πιστευτός υπό των ανθρώπων και καταδικάσθηκε εις θάνατον.

Ό Ζ' Ίππ.·. (Σβήνει το έβδομο φως). Εκείνος ο οποίος αντιμετώπισε την τυραννία των ισχυρών και τον φανατισμό τού πλήθους ητιμάσθη, ενεπαίχθη και εσταυρώθη.

Σοφώτ.·. (Προ τής στήλης τής Ελπίδος). Δεν μάς απομένει ειμή η Ελπίς. Αλλοίμονο εις εκείνον, ο οποίος θα σβήσει ταύτην. Διά τής Ελπίδος θα αναλάμψουν εκ νέου η Πίστις και η Αγάπη.

(Μετά το πέρας ο Σοφ.·. και οι ακολουθούντες αυτόν Ίππ.·. εξέρχονται του Εργαστηρίου και μεταβαίνουν εις το ’Ερυθρό Εργαστήριο. Οι Ίππ.·. Ανατολής και Δύσεως φωτιζόμενοι υπό τής Ελπίδος παραμένουν μετά του Ίππ.·. Δοκιμ.·. ο οποίος εξηγεί εις αυτούς ότι, κατ’ αρχαία συνήθεια, οφείλουν να μεταβούν εις Ναό, λεγόμενον των «βασάνων» - καταχθόνιο - ο οποίος συμβολίζει τας πλάνας, τας προλήψεις, τας τυραννίας και τα άπειρα εμπόδια, τα οποία εμποδίζουν να διακρίνει κανείς την αλήθεια. Ακολούθως καλύπτει τας κεφαλάς αυτών διά πέπλου μελανού, δίδει εις αυτούς βακτηρία και οδηγεί προ του δευτέρου Εργαστηρίου. Ένα η μύηση τελείται έν της αυτής αιθούσης, τότε εξέρχονται οι υποψήφιοι).

 

 

ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΙΘΟΥΣΑ - ΕΡΥΘΡΑ

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΑΥΤΗΣ

Οι τοίχοι του Εργαστηρίου τούτου, - το οποίον είναι η κυρίως Αίθουσα του βαθμού, - τα παραπετάσματα και τα καλύμματα των εδρών είναι ερυθρά και το δάπεδο παρουσιάζει ίσα τετράγωνα μέλανα, λευκά και ερυθρά.

Ερυθρά ρόδα κοσμούν τον Ναό, οσάκις πρόκειται περί μυήσεως, και δια ερυθρών ρόδων ομοίως περιβάλλουν τον τάπητα και τούς έν τη Ανατολή πίνακας ως και την έδρα τού Σοφωτ.'.. Έν γένει ο διάκοσμος τού Εργαστηρίου πρέπει να είναι όσον το δυνατόν πλουσιότερος και τα πάντα να προδίδουν όψιν χαροποιό και πανηγυρική .

Η Αίθουσα φωτίζεται διά 33 φώτων (3 κηροπήγια έξ 11 φώτων έκαστον) τοποθετημένων επί των τριών στηλών τής Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

Εις την Ανατολή, προ τής έδρας τού Σοφωτ.'., ευρίσκεται βωμός κεκαλυμμένος διά λευκού υφάσματος μετά ερυθρών παρυφών επί τού οποίου ξίφος, τα Μεγάλα Συντάγματα, πεντάφωτο κηροπήγιο και τα διάσημα διά τον υποψήφιο. Εις τα δεξιά το λάβαρο τού Περιστυλίου.

Τάπητας ο αυτός, όπως και εις το προηγούμενο Εργαστήριο.

Εις την Ανατολή και υπεράνω τής έδρας τού Σοφωτ.·. υπάρχει ο φωτοβόλος Αστήρ, κάτωθεν αυτού πίνακας έγχρωμος παριστά τοπίο άριστον, νεφελώδες, μόλις φωτιζόμενο υπό ερυθρωπών ακτινών εξερχομένων εκ τάφου ανοικτού και κενού, ευρισκομένου εις το έμπροσθεν μέρος τού πίνακος. Εις το βάθος τού πίνακος, επί λόφου, εικονίζονται τρεις μέλανες σταυροί των οποίων ο μεσαίος, κάθετος και μεγαλύτερος των δύο άλλων, φέρει εις το μέσον το Μυστικόν Ρόδο και πέριξ αυτού ακάνθινο στέφανο οι άλλοι δύο, κεκλιμένοι πρός τα αριστερά και δεξιά, φέρουν κρανίο και δύο κνημιαία οστά χιαστί.

Επί των εδρών των Μεγ.·. Φυλ.·. υπάρχουν τρίφωτα κηροπήγια.

Όλοι οι Αξιωμ.·. του Περιστ.·. καταλαμβάνουν τας οικείας θέσεις.

Οι Ίππ.·. φέρουν ξίφος και την αυτήν περιβολή, ως έν τω πρώτο Εργαστήριο, με την διαφορά ότι τα διάσημα αυτών παρουσιάζουν την ερυθρά όψιν.

Εις τας δύο πλευράς τής Άνατ.·. ευρίσκονται δύο τρίποδες διά την καύση θυμιαμάτων.

(Αφού πάντες οι Ίππ.: Ροδ.:+.: και οι Άξιωμ.: καταλάβουν τας θέσεις των, ο Σοφώτ.: κρούει άπαξ και λέγει):

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Β' Μεγ.: Φύλ.:, βεβαιωθείτε, αν είμεθα στεγασμένοι.

(Ό Β' Μέγ.: Φύλ.: προσκαλεί τον Φρουρ.: του Περιστ.: να τον πληροφορήσει, εάν πάσαι αι προφυλάξεις πρός ασφάλεια αυτού ελήφθησαν. Ο Φρουρ.’. εξέρχεται του Εργαστηρίου, μεταβαίνει εις τον πρόδομο και επανερχόμενος αγγέλλει εις τον Β' Μεγ.’. Φύλ.·., ότι αι εργασίες δύνανται να επαναληφθούν έν ασφάλεια.

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ.: Σοφώτ.:, πάσαι αι προφυλάξεις ελήφθησαν και ουδείς δύναται να διαταράξει τας εργασίας μας.

Σοφώτ.: Άδ.: μου Ίππ.:, όρθιοι και έν τάξει!

Άδ.: Ίππ.: Ά καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, εγγυάσθε περί των Ίππ.: τής Κοιλ.: σας;

(Οι δύο Μεγ.: Φύλ.: διατρέχοντες τας οικείας στήλες τής Κοιλ.: αυτών βεβαιούνται ότι ουδείς ξένος παρευρίσκεται, επανέρχονται εις τας θέσεις των και λέγουν).

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ.: Ά Μεγ.: Φύλαξ, οι κατέχοντες την Κοιλάδα τού Βορρά είναι Ίππ.: Ροδ.: +.:

A’ Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ. Σοφώτ.:, εγγυώμαι περί των άδ.: Ίππ.: αμφοτέρων των Κοιλάδων.

(Ο Σοφώτ.·. κρούει. Οι Μεγ.·. Φύλ.·. επαναλαμβάνουν την κρούση).

Σοφώτ.: Εις τας θέσεις σας, άδ.: μου. Ίππ.:.

(Οι Ίππ.: κάθονται).

(Ευθύς ως ο Σοφώτ.: προφέρει τας τελευταίας λέξεις, ο Ίππ.: Δοκιμ.·. κρούει την θύρα του Εργαστηρίου εις κρούση Ιππ.'. Ανατολής και Δύσεως ■■■■■■ ■).

Β' Μέγ.: Φύλαξ. Άδ. Α' Μεγ.: Φύλ.:, κρούεται η θύρα τού Εργαστηρίου εις βαθμ.·. Ίππ.·. Ανατολής καί Δύσεως.

Α' Μέγ.·. Φύλαξ. Άδ.·. Σοφώτ.·., κρούεται η θύρα τού Εργαστηρίου εις βαθμ.·. Ίππ.·. Ανατολής και Δύσεως.

Σοφώτ.: Τίς ο κρούων;

Α' Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Ίππ.: Β' Μεγ.: Φύλ.:, τίς ο κρούων;

(Ό Β' Μέγ.: Φύλ.: μεταβαίνει και ρωτά τον Ίππ. Δοκιμ.: τί ζητεί. Ούτος απαντά ταπεινή τη φωνή, ότι οδηγεί Ίππ.: Άν.: καί Δύο.:, οι οποίοι εζήτησαν τον Λόγο, αλλά δεν ανεύραν αυτόν, ελπίζουν όμως να ανεύρουν τούτον. Επανακλείει την θύρα, επανέρχεται εις την θέση του και κρούων άπαξ την σφύρα λέγει:)

Β' Μέγ.: Φύλαξ. Άδ.: Ίππ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, ο άδ.: Ίππ.: Δοκιμ.: οδηγεί Ίππ.: τής Άν.: και Δύσ.: οι οποίοι ζητούν τον Λόγο και ελπίζουν να ανεύρουν αυτόν.

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ.: Σοφώτ.:, οι κρούοντες είναι Ίππ.: Άνατ.: καί Δύσεως, οι οποίοι υπό την οδηγία του Ίππ.: Δοκιμ.: αναζήτησαν τον απολεσθέντα Λόγο και ελπίζουν να ανεύρουν αυτόν.

Σοφώτ.: Ποια τα μέσα, τα οποία μεταχειρίσθηκαν πρός τούτο;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Απέβαλαν πάν κακόν, το οποίον απέμεινε εις αυτούς και έθραυσαν τας αλύσεις των παθών, των προλήψεων και τής ψευδούς επιστήμης και επιζητούν το φως τής νέας και αληθούς επιστήμης.

Σοφώτ.: Ίππ.: Τελετ.: ερωτήσατε αυτούς πόθεν έρχονται, πόθεν διήλθαν, υπό την οδηγία τίνος, και εις ποιαν φυλή ανήκουν.

'Ιππ.: Τελετ.: Πόθεν έρχεσθε;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Εκ τής Ιουδαίας.

'Ιπ’π.: Τελετ.: Πόθεν διήλθατε;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Εκ τής Ναζαρέτ.

'Ιππ.: Τελετ.: Τις σάς οδήγησε;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Ο Ραφαήλ.

'Ιππ.: Τελετ.: Εις ποιαν φυλή ανήκετε;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Του Ιούδα.

(Ό Ίππ.·. Τελετ.·. κλείνει την θύρα τού Εργαστηρίου).

Σοφώτ.·. Ας ανοιχθούν αι πύλαι του Εργαστηρίου και ας εισαχθούν οι Ίππ.·. Άνατ.·. και Δύσεως.

Άδ.·. Ίππ.·. όρθιοι και έν τάξει!

(Πάντες εγείρονται, τίθενται έν τάξει καλού ποιμένας και διασταυρώνουν το ξίφος και την βακτηρία).

(Οι υποψήφιοι εισέρχονται εις την Αίθουσα διά βραδέων βημάτων, με την κεφαλήν καλυμμένη διά του μελανού πέπλου, και ίστανται έν τη Δύσει έν τάξει Ίππ.·. Άνατ.·. και Δύσεως).

Σοφώτ.·. Αναλάβατε τας θέσεις σας, άδ.·. μου Ίππ.·.. Οδηγήσατε τούς υποψηφίους προ εμού. (Μετά τούτο συνεχί­ζει):

Άδ.:, κατά την περιοδεία σας θα υποφέρατε ίσως στε­ρήσεις και θλίψεις. Ερωτήσατε τούς ανθρώπους και τα πράγματα; Ανεύρετε τον απολεσθέντα Λόγο; Ανεύρετε την Αλήθεια; Πόθεν έρχεσθε;

Ίππ.: Δοκιμ.: Διατρέξαμε Ανατολή και Δύσιν, Βορρά και Νότο αναζητούντες τον απολεσθέντα Λόγο. Το σκότος, το όποιον μάς κάλυπτε, η πλάνη και η αμάθεια σώρευσαν προ των βημάτων μας πλείστα εμπόδια, τα οποία υπερνικήσαμε, και νομίζομεν ότι ανεύρομε αυτόν.

Σοφώτ.: Με ποιον τρόπον και με ποια μέσα;

'Ιππ.: Δοκιμ.: Διατρέχαμε το αχανές διάστημα τής οδοιπορίας μας. Μίαν ημέρα εξαντλημένοι εκ του κόπου δεν δυνάμεθα πλέον να κινηθούμε. Τα πόδια δεν ηδύνατο να βαστάξουν το βάρος τού σώματός μας, οι οφθαλμοί θολωμένοι δεν διέκριναν τας αποστάσεις, τα ώτα  μας δεν άκουαν τούς ήχους και η φωνή δεν εξήρχετο των χειλιών μας. Ομοιάζαμε πρός τούς οδοιπόρους τής ερήμου, οι οποίοι ουδεμίαν βλέπουν όαση, ειμή το μέλλον να κάλυψη αυτούς νέφος τής άμμου. Καταπέσαμε εξαντλημένοι, αποθαρρημένοι, ασθμαίνοντες, σχεδόν αναίσθητοι, η αγωνία πλησίαζε, ο θάνατος ίστατο απειλητικός.

Επί πόσον χρόνο διήρκεσε η αφάνεια μας αύτη το αγνοούμε. Εκείνο όμως, το όποιον δυνάμεθα να βεβαιώσουμε, είναι, ότι η εις την ζωή επάνοδος μας σημειώθηκε δι’ εκτάκτου γεγονότος. Φωτεινή νεφέλη φώτισε τον ορίζοντα των σκέψεων και μάς ανακάλεσε εις την ζωή. Ευθύς θάρρος και δύναμις εισήλθε εις τα μέλη μας και εκ του βάθους τής καρδίας μας ακούσθηκε  μυστική φωνή η όποια έλεγε τα εξής περίπου:

«Άφ’ ότου ο Ήλιος εσκοτίσθη και τα σκότη κάλυψαν την γη, τα εργαλεία θραύσθησαν, ο φωτοβόλος Αστήρ σβέσθηκε, οι εργάτες διασκορπίσθηκαν και ο Λόγος απολέσθει, η κακοδαιμονία ενέσκηψε εις τον Τεκτονισμό. Τας ενδόξους ημέρας, αι οποίαι σημείωσαν την εμφάνιση του, ακολούθησαν ημέρες απαίσιες, πένθους και δακρύων. Οι εργάτες πενθούντες και περίλυποι αναμένουν, όπως ανευρεθεί ο Λόγος, ο οποίος και μόνος δύναται να επαναφέρει τον Τεκτονισμό εις την αρχαία αυτού εύκλεια. Επιμείνατε εις την δύσκολη ταύτην αποστολή. Έν τούτοις όμως, η Πίστις και η Αγάπη λείπει από υμάς!. Θαρρείτε όμως απόστολοι τής Αλήθειας. Η δάδα τής Ελπίδος σάς φωτίζει και εις το τέρμα τής οδού ευρίσκεται η Αγάπη. Ολίγες ακόμη προσπάθειες και θα φθάσετε εις τον σκοπό σας. Εκεί είναι τόπος ευθαλής, όπου η φύση πάντοτε μειδιά το μειδίαμα τής ζωής. Θαρρείτε και πιστεύετε.

Μη λησμονείτε, ότι η Πίστις όρη μετακινεί!

Ω άνθρωποι καλής θελήσεως!

Οι αδελφοί σας σάς προσμένουν».

Ούτως μιλούσε η φωνή εκείνη. Αισθανθήκαμε πνοή ζωογόνο εισδύουσα εντός ημών και ότε αύτη απομακρύνετο, ψιθύρισε μίαν λέξη, αύτη υπήρξε δι’ ημάς αποκάλυψη νέου φωτός.

Εγερθήκαμε τότε υποσχόμενοι εις εαυτούς να μη προφέρομε την λέξη εκείνην, πριν ανακηρυχθούμε και γίνουμε δεκτοί από σάς. Χαράξαμε αυτήν επί πλάκας διά χαρακτήρων ανεξίτηλων και περικλείσαμε εις κιβώτιο εκ τού καθαρότερου μετάλλου.

(Ο Ίππ.: Τελ.: λαμβάνει το κιβώτιο εκ των χειρών τού Ίππ.: Δοκιμ.: και φέρει αυτό πρός τον Σοφώτ.:. Τούτο είναι περιδεδεμένον διά ταινίας ερυθράς σταυροειδώς και σφραγισμένο δι’ ερυθρού Ισπανικού κηρού).

Σοφώτ.: Όρθιοι και έν τάξει, άδ.: μου 'Ιππ.:!

(Θραύει την ταινία και την σφραγίδα, ανοίγει το κιβώτιο, αφαιρεί την πλάκα επί τής οποίας είναι γεγραμμένη λέξις, την όποιαν απαγγέλλει γράμμα πρός γράμμα:

I—Ν—Ρ—I).

Ιδού ο Λόγος! Ο Λόγος ανευρέθηκε, ας χειροκροτήσομε κανονικώς διά την ανεύρεση του!

Μετ’ εμού, άδ.: μου Ίππ.:!

(Εκτελείται η Χειροκρουσία τού βαθμού.· ■ ■ ■ ■ ■ ■ Ο Σοφώτ.: αποτείνεται πρός τούς υποψηφίους και λέγει:)

Η λέξις αύτη είναι τα αρχικά στοιχεία μιας προσαγορεύσεως του Ιησού JESUS NAZARENUS REX JUDAEORUM «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων», αλλά συγχρόνως και ενός αρχαίου αφορισμού IGNE NATURA RENOVATUR INTEGRA.

«Η φύσις ολόκληρος αναγεννάτε διά τού πυράς» .

Αναλάβετε τας θέσεις σας!                                                                                                     Η πρώτη εξήγηση δεν δύναται να γίνει απολύτως δεκτή ως ορθή, καθ’ όσον ο Ιησούς ουδέποτε αναγορεύθηκε Βασιλεύς των Ιουδαίων και ο τίτλος ούτος ήτο εμπαιγμός και ύβρις των δημίων του. Απομένει το Ιστορικόν και αλληγορικό πρόσωπο τούτο παρουσιάζομε ως το σύμβολο τής ηθικής. Το όνομα αυτού είναι το τού ιδρυτού νέας κοινωνίας, τής οποίας αι βάσεις είναι Παγκόσμιος Ισότης και Αδελφότης. Και είτε παραδέχεσθε αυτό ως ιστορικό, είτε ως αλληγορικό, είτε ως θείον, πάντως όμως θα παραδεχθείτε αυτό ως την προσωποποίηση τής Αγάπης, τής Πραότητας και τής Εγκαρτερήσεως.

Θα παραδεχθείτε, ότι ο Ιησούς κατέρριψε τον τρομερό νόμο του Μωυσή «οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», ανήγειρε και χειραφέτησε την γυναίκα, απελευθέρωσε ηθικώς τον δούλο, μόρφωσε ακριβή ιδέαν περί τής αθανασίας τής ψυχής και πρώτος είπε τούς γλυκείς και παρηγορητικούς εκείνους λόγους «’Αγαπάτε αλλήλους».

Η δευτέρα εξήγηση ευρίσκεται εντός τής Αλήθειας τό­σον κατά την γραμματική, όσον και την πραγματική αυτής έννοια.

Μάς δεικνύει την μεταμόρφωσίν τής φύσεως, η όποια κατά τον χειμώνα καθεύδει, αναγεννάτε διά του Ήλιου κατά την επάνοδο τού έαρος και βλαστάνει γονιμοποιούσα εκ των κόλπων αυτής τούς καρπούς, τα άνθη και τα φυτά. Η φύσις πάσα αναγεννάτε διά τού πυρός. Ο Λόγος λέγει: Όπως ο χρυσός δοκιμάζεται διά του πυρός, ούτω και ο δίκαιος θα καθαρισθεί δοκιμαζόμενος διά τού πυρός, τής αρχής ταύτης τής ζωής, τής εμψυχούσης πάντα τα όντα.

Αληθώς διά του μυστηριώδους και ζωογόνου τούτου πυ­ρός ο άνθρωπος ανέστη εκ τής αφανείας και ταπεινότητας, ανέκτησε πάντα τα δικαιώματα αυτού, τα εκ τής αρχικής αυτού καταγωγής. Ο δούλος ήγειρε την κεφαλήν και ανορθώθηκε υπό την λάμψη τής ισότητας, η γυνή εγίνετο κατ’ αρχήν ίση πρός τον σύζυγόν της και υπό τα τηλαυγή και αΐδια φώτα τής Πίστεως, τής Αγάπης και τής Ελπίδος, οι άνθρωποι, ως τέκνα ενός και τού αυτού πατρός, εκλήθησαν να σχηματίσουν μίαν και μόνην οικογένεια αδελφών, μίαν ποίμνη υπό ένα ποιμένα. Ας είναι λοιπόν το μονό­γραμμα τούτο το σύμβολο και ο ακτινοβόλος φάρος, ο οποίος πρέπει τού λοιπού να σάς οδηγεί εις την οδόν τής Αλήθειας και τής Επιστήμης.

Εις τον βαθμό τούτον παραδεχόμαστε τας δύο εξηγήσεις τής λέξεως I Ν R I, καθόσον εις αυτήν ευρίσκομε τον διπλούν σκοπό αυτού, την ηθική και πνευματική διδασκαλία τού Ιησού, έν συνδυασμού πρός το έργον των Ροδοσταύρων, το τής πραγματικής δηλαδή επιστήμης.

Σάς οδηγήσαμε εις τον φωτεινό και χαρμόσυνο τούτο Εργαστήριο και αναγγείλαμε, ότι επανεύρετε τον απολεσθέντα Λόγο έν τούτοις μη πιστεύετε, ότι ο Τεκτ.·. σάς λέγει ότι η Αλήθεια ανευρέθηκε. Τούτο θα ήτο αντίθετο πρός την Τεκτ.·. Διδασκαλία.

Αλλ’ εάν δεν ανεύρομε την αιώνια Αλήθεια, εύρομε έν τούτοις την οδόν, η οποία μάς οδηγεί να πλησιάσουμε πρός αυτήν, τόσον πλησίον, όσον επιτρέπει τούτο η ανθρώπινη διάνοια.

Εύρομε την μέθοδο. Είναι η άμεσος σπουδή τής φύσεως, η επιστημονική αρχή των Ροδοσταύρων είναι η επιβολή τής συνειδήσεως η ηθική αρχή του Ιησού.

Από των χρόνων τον μεγάλων φιλοσόφων του μέσου αιώνος η ακριβής εξέταση γέννησε την επιστήμη. Από των χρόνων του Ιησού η συνείδηση επιτέλεσε μέγα έργον αποκαλύψεως, βραδύ, αλλ’ ασφαλές.

ΗΗ αμάθεια και η επιτηδειότης δεν χρησιμοποίησαν καλώς το όνομα του Ιησού, αλλά από του θανάτου αυτού μέχρι των σημερινών χρόνων οι υπερασπιστές αυτού δεν έλειψαν ευτυχώς.

Καθ’ άπαντας τούς χρόνους οι Χριστιανοί διεκήρυξαν εις το όνομα τού Ιησού, ότι μεταξύ συνειδήσεως και αλήθειάς δεν υπάρχει διάμεσο τι και ότι ουδείς έχει το δικαίωμα να ειπείν «πίστευσον εις τούτο» ή «μη πιστεύσης εις εκείνο».

Ιδού ο ευρεθείς Λόγος, η ελευθερία τής επιστήμης.                                 

Μέχρι τίνος σημείου θα μάς οδηγήσει αύτη; ουδείς το γνωρίζει.

(Δεικνύει διά τής ράβδου τον πίνακα και λέγει).

Ο τάφος συμβολίζει την ανάσταση τού πνεύματος- τοιουτοτρόπως η ζωή αναγεννάτε ακαταπαύστως.

Η Επιστήμη και η Ελευθερία πρέπει ομοίως να αναγεννήσουν την ορμή μας, αύται είναι το μέσον, διά τού όποιου ο άνθρωπος θα απολαύσει την μόνην ευτυχία, η οποία απομένει εις αυτόν έν μέσω τής στενοχώριας, εις την οποίαν ευρίσκεται, ως εκ τής άγνοιας του μέλλοντος του.

Υπάρχουν πιθανόν μερικοί μεταξύ μας, οι οποίοι υποστηρίζουν, ότι δεν έχουν ανάγκην τής Ελπίδος, άλλοι, οι οποίοι υποχωρούν προ τής ανάγκης διά αθανασία. Οι νέοι μάλλον ακολουθούν το πρώτον, ο γέρων, ο οποίος αισθάνεται εαυτόν ανεπαισθήτως καταλαμβανόμενο υπό τού θανάτου, ενώ η πρός το ζην επιθυμία αυξάνει, δεν υποτάσσεται.

Οπωσδήποτε όμως, άδ.: Ίππ.:, εάν αποδεχόμεθα την αθανασία, εις αυτήν ίσως θα διδαχθώμεν την αλήθεια πάσαν. Ευτυχής εκείνος ο οποίος, πιστός εις το καθήκον και ειλικρινής πρός εαυτόν, αναμένει μετά γαλήνης!

Ο Δέκατος όγδοος βαθμός, του Ιππότου Ροδοσταύρου, περιέχει και τρίτη διδασκαλία, την ιδέαν τής υπερασπίσεως του δικαίου, έν ανάγκη και όχι μόνον διά των λόγων είναι η ιδέα η οποία πηγάζει εκ του Ιπποτισμού.

Υπό των αισθημάτων τούτων εμφορούμενοι θέλετε αγωνισθεί ως Πρίγκιπες Ροδόσταυροι, Ιππότες του Αετού και του Πελεκάνος.

(Κρούει άπαξ διά τής σφύρας).

Αδ.:, βοηθήσατε με, όπως προχειρίσω τούς Ιππότες τούτους.

Άδ.: Ίππ.: όρθιοι και έν τάξει!

Άδ.: Ίππ.: Τελετ.: και άδ.:. Δοκιμ.:,σχηματίσατε υπεράνω τής κεφαλής των υποψηφίων την χαλύβδινη αψίδα. Σεις Ίππ.: Σημαιοφ.: ανυψώσατε το λάβαρο τού Περιστ.: υπεράνω των υποψηφίων.

(Πάντες οι λοιποί Ίππ.: ανυψώνουν το ξίφος με την λαβή εις το ύψος του μετώπου, ενώ διά τής αριστερός κρατούν την ράβδο. Ο Ίππ.: Τελετ.: πλησιάζει τούς υποψηφίους, οι όποιοι γονυπετούν προ τού βωμού. Ο Σοφώτ.: κατέρχεται του θρόνου, έχων εις τα δεξιά και τα αριστερά τούς δύο Μεγ.: Φύλ.:, αφαιρεί το μέλαν κάλυμμα των υποψηφίων και λέγει:)

Είθε η αφαίρεση του καλύμματος να σάς κρατεί πάντοτε μέσα εις το φως!

(Ο Ίππ.: Τελετ.: παρουσιάζει επί προσκέφαλου την ερυθρά ταινία του βαθμού).

Είθε η ταινία αύτη να είναι το σύμβολο τής ενώσεώς μας και το χρώμα αυτής να εκφράζει την χαρά τής αδελφότητος. Το χρώμα ταύτης είναι το χρώμα τού Ήλιου, το χρώμα του φωτός εις την εστία αυτού. Η οριζόντιος γραμμή τού σταυρού συμβολίζει τον θάνατον, η κάθετος την ζωή. Δηλαδή διά να φθάσει κανείς εις την αιωνιότητα, πρέπει να διέλθει διά τής δοκιμασίας τού θανάτου. Το Ρόδο είναι το σύμβολο τής Εχεμυθείας και τής Αγάπης, ο Σταυρός μετά τού Ρόδου είναι το σύμβολο τής Πίστεως, τής Αγάπης και τής Αιωνιότητας.

Ο Πελεκάνος είναι το σύμβολο τού Ελέους και τής Αυτοθυσίας και ο Αετός είναι το σύμβολο τής Σοφίας.

(Ο Σοφώτ.: και οι δύο Μεγ.: Φύλ.: ενώνουν την αιχμή του ξίφους των υπέρ τας κεφαλάς των υποψηφίων).

Είθε τα όπλα ταύτα να είναι το σύμβολο τού θάρρους σας και τής ενώσεως μας!

Είθε ο ασθενής και ο καταδυναστευόμενος να σάς εύρουν αποφασισμένους υπερασπιστές!

Είθε η διάνοια σας να εισδύσει εις τούς νόμους τής φύσεως!

Είθε η φύσις να σάς αποκαλύψει τα μυστήρια αυτής!

Είθε η δικαιοσύνη να ανυψώσει την ψυχή σας!

Είθε το ανθρώπινο γένος να λάβει με σάς την αποκάλυψη νέων αληθειών!

Ας είσθε η δόξα του Τεκτ.:!

Ας είσθε ελεύθεροι!

Ας είσθε ευτυχείς εις τας πράξεις, εις την στοργή, εις τα τέκνα σας.

 

 

ΚΑΘΙΕΡΩΣΙΣ

 

Εις δόξα τού Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·. έν ονόματι και υπό την Αιγίδα τού Υπάτου Συμβουλίου τού 33ου βαθμ.·. διά την Ελλάδα τού Άρχ.: καί Άποδ.: Σκωτ.: Τύπου και δυνάμει των δι’ ων περιβέβλημαι εξουσιών, σάς αναγορεύω  Πρίγκιπας Ροδοσταύρους, Ιππότες τού Αετού και τού Πελεκάνος 18ου βαθμού  και ενεργά μέλη τού Ύπερτ.: τούτου Περιστ.: υπό το διακριτικόν όνομα  …………  καί υπ.’ Άριθ ……..    έν Κοιλ.:  ……       και Άν.:                                                     ……..

(Ο Ίππ.: Τελετ.: παρουσιάζει επί προσκέφαλου ξίφος, το οποίον ο Σοφώτ.: παραδίδει πρός τον έν ονόματι πάντων μυούμενων, εάν είναι περισσότεροι τού ενός, και λέγει:)

Σάς εμπιστεύομαι το ξίφος τούτο, το οποίον δεν θα χρησιμοποιήστε ειμή πρός υπεράσπιση τού δικαίου. Έλθετε μετ' εμού.

(Ο Σοφώτ.·. και ο μυούμενος εκτείνουν τα ξίφη αυτών επί τού τάφου).

 

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΙΣ

Μαζί (Σοφ.·. και μυούμεν.·.). Επί τού ανοικτού τούτου τάφου, εικόνας τής αθανάτου ζωής και τής αθανάτου διανοίας, υποσχόμεθα να είμεθα πιστοί εις το έργον των Ροδοσταύρων.

Σοφώτ,: Υπόσχεσθε να είσθε ευθείς μέχρι θανάτου;

Μυούμεν.·. Υπόσχομαι.

Σοφώτ.: Έν ονόματι όλων των επί τής Γης διεσπαρμένων Ροδοσταύρων υπόσχομαι να υπερασπίζω την ζωή και την τιμήν σας!

Έν ονόματι όλων σάς δίδω τον άδ.: ασπασμό.

Αναλάβετε τας θέσεις σας, άδ.: μου Ίππ.:!

Ήδη θα σάς ανακοινώσω τα σημεία, λέξεις, κτλ. των Ιππ.: Ροδοσταύρων όπως αναγνωρίζεσθε.

 Ήδη άδ. Ιππόται: μεταβείτε μεταξύ των δύο στηλών.

(Ο Τελετ.: οδηγεί τούς μυηθέντες μεταξύ των δύο στηλών, αφού πρώτον διέλθουν από τον Α' και Β' Μεγ.: Φύλ.: και προφέ­ρουν τας Ιεράς λέξεις κλπ.).

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Άδ.: Σοφ.: τα πάντα έχουν καλώς!

Σοφώτ.: (Κρούει κανονικώς). Όρθιοι και έν τάξει, άδ.: μου Ίππ.:!

Άδ.: Ίππ.: Ά καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, προσκαλέσατε τούς άδ.: Ίππ.: των Κοιλ.:, όπως αναγνωρίζουν του λοιπού τούς άδ.: Ίππ.: Ν.Ν.... ως ενεργά μέλη του Ύπερτ.: τούτου Περιστ.: και ηνωμένοι με σάς και με εμέ χαιρετίσωμεν αυτούς. Μετ’ εμού, άδ.: Ίππ.:, διά του σημείου, τής χειροκρουσίας και τής επιφωνήσεως. Ας υποσχεθώμεν να είμεθα πρός αυτούς πιστοί μέχρι θανάτου, να υπερασπίζωμεν την ζωή και την τιμήν αυτών, να περιβάλλωμεν αυτούς διά τής άδελφ.: εκείνης αγάπης, η οποία είναι η ισχύς και το χάρμα, τής έν κοινό ζωής. Όπως απαντήσομε εις την υπόσχεση, την όποιαν έδωσαν προ ολίγου, ας τείνομε πάντες τας χείρας και ομοφώνως ας υποσχεθώμεν προ αυτών την πίστη ταύ­την!

Πάντες. Υποσχόμεθα.

(Εις των μυηθέντων ευχαριστεί και καλύπτει μετά τού Τελετ.: την Χειροκρουσία του Περιστ.:).

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Τελετ.:, οδηγήσατε τούς Ίππ.: εις τας θέσεις των.

(Αφού πάντες καταλάβουν τας θέσεις των, ο Σοφώτ.: λέγει πρός τούς μυηθέντες):

Ήδη, άδ.: Ίππ.:, ευρύτερος ορίζοντας  διανοίγεται εις το πνεύμα σας διά του βαθμ.: του Ροδοστ.: +.:. τον οποίον σάς απονείμαμε. Ο σκοπός του βαθμού τούτου είναι ο καταρτισμός Τεκτόνων αφοσιωμένων εις την άσκησιν τής αρετής και των αρχών, αι οποίαι μάς διέπουν, όπως δυνηθούν να καταστούν παράγοντες νέας ζωής και το καύχημα του ημετέρου Τάγμ.:. Το έργον ενέχει πολλούς κινδύνους και πολλές δυσκολίας, διότι οι εχθροί τής αληθείας είναι πολλοί, πάμπολλοι. Αλλ.’ αι προσπάθειες αυτών δεν πρέπει να μάς αποθαρρύνουν. Αγωνιζόμεθα με τα όπλα τής Πί­στεως, την οποίαν ουδέν δύναται να κατανικήσει. Διδάσκομε την Αγάπη πιστεύοντες, ότι δι’ αυτής και μόνης δύναται να εξευγενισθεί η ανθρώπινη ψυχή και πλησιάσει πρός τον Μ.: A.: Τ.: Σ.: Εις το γόνιμο τούτο έργον μας φωτιζόμεθα υπό τής αιώνιας λάμψεως τής Ελπίδος. Τί λοιπόν δύναται να μάς αναχαιτίσει; Ουδέν, εάν ειλικρινώς μένομε ηνωμένοι. «Πάντες δι’ έκαστον εξ ημών και έκαστος διά πάντας, υπό την Αιγίδα τής Αλληλεγγύης και τής Παγκοσμίου ’Αδελφότητος».

Έκαστος Ίππ.: Ροδόσταυρος, μετά την μύηση αυτού, λάμβανε άλλοτε το όνομα αρετής τίνος, ως π.χ. Ίππ.: Δικαιοσύνης, Ίππ.: Ειλικρινείας, κλπ.

Σάς είπαν, άδ.: μου, ότι αι αλληγορίες τού βαθμού τούτου αναφέρονται εις το αρχικό και σωτήριον και ζωογόνο πυρ, το όποιον εισδύει και αναδημιουργεί την φύσιν πάσαν, το πυρ εκείνο, το ιερόν, εις το οποίον αναφέρονται όλα τα σύμβολά μας, το καθαρό και αγνό  εκείνο στοιχείο, τού όποιου η θερμότης και το φως είναι απλές ιδιότητες, του οποίου αποτέλεσμα είναι η γονιμότης, η κίνηση και η  ζωή, του οποίου οι αναρίθμητοι αστέρες οι διεσπαρμένοι εις το άπειρον φαίνονται να είναι εστίες ανεξάντλητοι. Το στοιχείο εκείνο το παρέχον εις τα σώματα το θέλγητρο των ζωηρότερων και λαμπρότερων χρωμάτων, το ενυπάρχον εις τα βλέμματά μας και εμφωλεύον εις τούς κόλπους τής γης, το αποχωρίζον τα μόρια των σωμάτων παρά την ενούσαν αυτά δύναμιν και επιφέρουν ενέργεια, η οποία άλλοτε είναι η αιτία ή η αρχή τής υπάρξεως των, τής συντηρήσεώς των, τής αναπαραγωγής των, και άλλοτε η αίτια τής αποσυνθέσεως των, τής καταστροφής των, τής μεταμορφώσεος των. Είναι το διασχίζον το φέρον αυτό νέφος υπό το όνομα του ηλεκτρικού σπινθήρος, το μεταμορφώνον εις όγκο ύδατος, καταπίπτοντος επί τής γης, τον ατμό των νεφών , το πυρ αυτό, τέλος, το υπέρτατο πάντων των στοιχείων, άνευ του οποίου τα λοιπά είναι ψυχρά και αδρανή, το παρέχον εις τον αέρα την διαύγεια του, εις το ύδωρ την υγρότητα του, εις την γη την ανεξάντλητη γονιμότητα αυτής.

Θεωρήσατε λοιπόν, άδ.: Ίππ.:, την λέξη INRI ως το σύμβολο, του οποίου η έννοια πρέπει να σάς οδηγεί τού λοι­πού εις την οδόν τής Επιστήμης και τής Αλήθειας.

Τί είναι, άδ.: Ίππ.: τής Εύγλωτ.:, η Ελπίς η οποία μάς στηρίζει έν μέσω τού σκότους;

Ίππ.: τής Εύγλωτ.: Η Ελπίς ότι θα αναλάμψει ο σπινθήρας, ο οποίος θά αναγεννήσει το φως, την θερμότητα, την ζωή.

Σοφώτ.: Πού ευρίσκεται ο σπινθήρας ούτος;

Ίππ.: τής Εύγλ.: Κρύπτετε εις το ξύλο τής ακακίας υπό το μυστικόν Ρόδο.

Σοφώτ.: Τίς έθεσε τούτον εκεί;

Ίππ.: τής Εύγλ.: Ουδείς γνωρίζει αυτό, διότι αλλοίμονο εις τον θνητό εκείνον, ο οποίος θέλει να ερευνήσει τας βουλάς τού Μ.: A.: Τ.: Σ.:

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: τής Εύγλωτ.: καί σείς Μεγ.: Φύλ.: έλθετε να με βοηθήσετε, όπως αναλάμψει τό πυρ.

(Ο Σοφώτ.: αναφλέγει την πυρά τού Βωμού, εκ του οποίου λάμπουν φλόγες).

Χαίρε, ουράνιο τέκνο! διάχυσον εις τον κόσμο άπαντα την λάμψη σου, ανυψώθητι μέχρις ουρανού, εκ τού οποίου κατήλθες, όπως ενισχύσεις τα σώματα μας, όπως φωτίσεις την διάνοια μας, όπως καθάρεις την συνείδηση μας. «INRI»!

(Ανάπτει εκ τής φλόγας δάδα, ανυψώνει αυτήν και λέγει):

Είθε η φλόγα αύτη να φωτίζει τον κόσμο διά του φωτός τής επιστήμης.

Είθε τούτο να διαθερμάνει την ανθρωπότητα!

Άδ.: Ίππ.: Τελετ.:, παραλάβετε το φως τούτο και εγχειρίσατε εις τον Νεόφυτο.

(Ο Ίππ.: Τελετ.: εγχειρίζει το φως εις τον Νεόφυτο).

Και ήδη, άδ.:, οπότε το θάρρος και αι γνώσεις σάς επέτρεψαν ν’ ανέλθετε μέχρι τής 18ης βαθμίδος τού Άρχ.: και Άποδ.: Σκωτ.: Τύπου και να δικαιώσετε την εκλογή μας, σεις, οι οποίοι είδατε να ασθενείτε υπό την πνοή των προλήψεων το φως, ως επίσης είδατε τούτο να αναγεννάτε διά των προσπαθειών των Τεκτ.:, λάβετε το αναζωογονημένο φως και φέρετε τούτο εις την μυστική επτάφωτο λυχνία!

(Ο Ίππ.·. Τελετ.·. οδηγεί τον νεόφυτο ή τούς νεόφυτους ή άλλους Ίππ.: τών Κοιλ.:, έν όλω επτά τον αριθμό, και δίδει αλληλοδιαδόχως εις ένα έκαστον τούτων το αναμένον κηρίο, όπως ανάψουν ανά έν τα φώτα τής επτάφωτου λυχνίας).

Ο Α' 'Ιππ.: (Ανάπτει το πρώτον φως και λέγει:) Ας ξαναζήσουν οι λόγοι τού ειπόντος:  Εστε μία οικογένεια αδελφών.

Ο Β' 'Ιππ.: (Ανάπτει το δεύτερον φως και λέγει;) Ας ξαναζήσουν οι λόγοι τού ειπόντος: Ζητείτε και ευρίσκετε.

Ο Γ' 'Ιππ.: (Ανάπτει το τρίτον φως και λέγει:) Ας ξαναζήσει ο λογισμός του καταγγείλαντος τα ψεύδη των Φαρισαίων!

Ο Δ' Ίππ.: (Ανάπτει το πέμπτο φως και λέγει:) Ας ξαναζήσει ο λογισμός του εκδιώξαντος τούς εμπόρους εκ του Ναού!

O E' Ιππ.: (Ανάπτει το έκτο φως και λέγει:) Ας ξαναζήσει ο λογισμός τού ειπόντος: Δεν υπάρχουν δούλοι.

'Ο ΣΤ' Ιππ.: (Ανάπτει το έβδομο φως και λέγει:) Ας ξαναζήσει ο λογισμός τού διδάξαντος την Αδελφότητα, την Ελευθερία και την Ισότητα.

Ό Ζ' 'Ιππ.: (Ανάπτει το τέταρτον φως τού μέσου και λέγει:) Ας ξαναζήσει η διάνοια πάντων, όσοι πέθαναν μάρτυρες τής αλαζονείας των ισχυρών και τής αμαθείας τού πλήθους, και ας φωτίσει το ανθρώπινο γένος!

Σοφώτ.: Όπως εμποδίσετε εις το μέλλον την σβέση των φώτων, εμείνατε εις την Επιστήμη και το Δίκαιον.

(Μετά τούς λόγους τούτους του Σοφωτ.: ο Ίππ.: τής Ευγλωττίας λαμβάνει τον λόγο και αναπτύσσει τον βαθμ.:.

Κατόπιν το Περιστ.: εισέρχεται εις την ημερησία διάταξη, και μετά την εξάντληση ταύτης ο Σοφώτ.: λέγει:)

Εξοχ.: άδ.: Ίππ.: Α' καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, αναγγείλατε εις το Περιστ.:, ότι ο λόγος θέλει δοθεί εις οιονδήποτε εκ των άδ.: Ίππ.: ζητήσει να φέρει πρότασίν τινά υπερ τής ευημερίας τού Ταγμ.: έν γένει και ιδία υπέρ τού Ύπερτ.: τούτου Περιστ.:.

(Οι δύο Μ.: Φύλ.: ερωτούν τας Κοιλ.: και έπειτα ο Β' Μέγ.: Φύλ.: ειδοποιεί τον Α' και ούτος τον Σοφώτ.: ότι σιγή επικρατεί).

Σοφώτ.: Προσκαλώ τούς άδ.: Ιππ.: Τελετ.: καί Ελεον: να περιαγάγουν τον Σάκο των προτάσεων και τον Κορμό του Ελέους.

(Μετά ταύτα ο Σοφώτ.: κρούει άπαξ την σφύρα και λέγει:)

Άδ.: Ίππ.: Τελετ.:, ετοιμάσατε την Τράπεζα του Δείπνου και σεις, άδ.: Ίππόται, αναλάβετε αθορύβως τας ράβδους τής οδοιπορίας.

(Εάν όμως το Δείπνο δεν λάβει χώρα, ο Σοφώτ.·. προβαίνει αμέσως εις την διακοπή των έργ.·., ).

 

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΥΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ 18ον ΒΑΘΜΟΝ

 

 

 

ΔΕΙΠΝΟΝ

 

Η τελετή αύτη λαμβάνει χώρα εις πάσαν επίσημο έργ.. τού Ύπερτ.·. Περιστ.·., ως και εις πάσαν εισδοχή Ίππ.·. Ροδ.·. + .·. Είναι η τελετή τής αδελφοσύνης και τής αγάπης μεταξύ των παρισταμένων Ίππ.·. Ροδ.·. + .·.

 

 ☆

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΗΣ

 

Έν τω μέσω αυτής τοποθετείται υπό τού Ίππ.·. Δοκιμ.·., τράπεζα έχουσα σχήμα ορθογώνιο, καλυμμένη διά λευκής οθό­νης με ερυθράς παρυφές. Οι άδ.·. Ίππ.·. Ροδ.·. +  αμφοτέρων των Κοιλ.·. μένουν εις τας θέσεις των κρατούντες αντί των ξιφών τας λευκάς ράβδους.

Επί τής τραπέζης τοποθετείται άρτος εντός δίσκου αργυρού, κύλιξ πλήρης οίνου και χειρόμακτρα λευκά. Πλησίον τής τραπέζης τοποθετείται τρίποδας με άνθρακας αναμμένους επί των όποιων καίγονται αρώματα, ως και η λυχνία τής Σοφίας.

Όταν τα πάντα διευθετηθούν καλώς, ο Ίππ.·. Τελετ.·. λέγει:

Ίππ.: Τελετ.: Άδ.: Σοφώτ.:, η τράπεζα του Δείπνου σάς αναμένει.

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Ά καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, καλέσατε τούς εις τας Κοιλ.: Ίππ.: Ροδ.:+.:, όπως μεθ’ υμών και εμού προσέλθουν εις την ετοιμασμένη τράπεζα του δείπνου. Πριν χωρισθώμεν, θα φάγομε εκ τού αυτού άρτου και θα πίωμεν εκ του αυτού οίνου. Ούτω θέλομε αγαπήσει αλλήλους περισσότερο και οι μεταξύ μας δεσμοί θα γίνουν στενότεροι.

Η ράβδος, την όποιαν κρατείτε, είναι σύμβολο του στηρίγματος, το οποίον πρέπει να σάς υποβαστάζει εις τας οδοιπορίας πρός πραγματοποίηση του σκοπού τού Τεκτ.:.

Η ράβδος επίσης είναι το σημείο τής εξουσίας και τής ειρηνικής επιβολής των σωτηρίων μας αρχών επί των αμαθών και των ανελεύθερων.

Άδ.: μου Ίππ.:, το δείπνο τούτο έχει πιθανώς την αρχήν αυτού εις ανάμνηση τού τελευταίου δείπνου του Ιησού και των μαθητών αυτού, οι οποίοι έμελλον μετ’ ου πολύ να εκπληρώσουν την αποστολή των, δηλαδή να διδάξουν τα έθνη. Μάς υπενθυμίζει ωσαύτως τό υπό των Ροδοσταύρων καθιερωμένο έθιμο, να συνέρχονται επί το αυτό πάντες άπαξ του έτους.

Ας πλησιάσομε, άδ.: μου Ίππ.: πέριξ τής αδελφικής τραπέζης.

(Ο Σοφώτ.: κατέρχεται του θρόνου αυτού και ίσταται επί κεφαλής τής τραπέζης. Οι δύο Μ.: Φύλ.: καταλαμβάνουν τας απέναντι του Σοφωτ.: δύο γωνίας έχοντες έν τω μέσω τον Τελετ.:. Οι λοιποί Ίππ.: με τας ράβδους τάσσονται αδιακρίτως πέριξ τής τραπέζης. Ο Σοφώτ.: έχει εκ δεξιών τον Ίππ.: Καγκελ.:, εξ αριστερών τον Ίππ.: Εύγλωτ.:. Εάν παρευρίσκονται άδ.: κατέχοντες τον 33ο, ούτοι τάσσονται εις τα δεξιά και τα αριστερά του Σοφ.:, και μετ’ αυτούς οι Ίππ.: Καγκελ.: καί Εύγλωτ.:.

Ο Τελετ.: παρουσιάζει εις τον Σοφώτ.: τον δίσκο, και τον έπ’ αυτού άρτο, τον οποίον ο Σοφώτ.: ανυψώνει και λέγει;)

Είθε ο άρτος ούτος να μάς διατηρεί έν ισχύι και πλήρη υγεία πρός επιτέλεση τού προορισμού μας επί τής γης.

(Έπειτα λαμβάνει το ποτήριο υψώνει αυτό και λέγει;)

Είθε ο οίνος ούτος, σύμβολο τής διανοίας, να αίρει το πνεύμα μας εις τις υψηλές ιδέες τής αρετής και τού καθήκοντος.

(Λαμβάνει τον άρτο, τρώγει μικρόν τεμάχιο, δίδει το υπόλοιπο εις τον γείτονα αυτού και λέγει:)

Λάβετε, φάγετε και δότε εις τούς πεινώντας.

(Έκαστος δίδει εις τον γείτονα αυτού επαναλαμβάνοντας τίς λέξεις του Σοφωτ.:.

Έπειτα ο Σοφώτ.: λαμβάνει το πλήρες οίνου κύπελλο και λέ­γει:)

Λάβετε, πίετε, και δότε εις τούς διψώντας.

(Άμα ως πάντες φάγουν και πιούν ο Σοφώτ.: ψιθυρίζει εις το ούς των εκ δεξιών και εξ αριστερών Ίππ.: την Ιερά λέξη ασπαζόμενος αυτούς. Τούτο ποιούν και οι λοιποί Ίππ.:. Όταν η Ιερά λέξις έλθει πάλι εις τον Σοφώτ.:, ούτος ρίπτει το υπόλοιπο του έμπροσθεν αυτού άρτου και οίνου εις το επί του τρίποδος αγγείο λέγων:)

Τετέλεσται!

(Πάντες εκτελούν το σημείο τού βαθμού και αναλαμβάνουν τας θέσεις των)

 

 

ΚΛΕΙΣΙΜΟΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

(Άμα ως πάντες καταλάβουν τας θέσεις των ο Σοφώτ.: κρούει την σφύρα και λέγει;)

Σοφώτ.: Εξοχότατοι και τέλειοι άδ.: Ίππ.: Α' καί Β' Μεγ.: Φύλ.:, αγγείλατε εις τούς κοσμούντες τας Κοιλ.: άδ.:Ίππ.:, ότι θέλομε προβεί εις την διακοπή των εργασιών του Υπέρτ.: τούτου Περιστ.:.

(Η αναγγελία διαβιβάζεται αυτολεξεί παρ’ αμφοτέρων των 'Ιππ.: Α και  Β' Μεγ.: Φυλ.:)

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Α' Μεγ.: Φύλ.: ποιος ο σκοπός, τον οποίον επιδιώκουν οι Ροδόστ.: + .:;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Να καταπολεμούν την υπερηφάνεια, τον εγωισμό και την φιλαρχία, όπως άντ’ αυτών βασιλεύει η αυταπάρνηση, η αλήθεια και η αγάπη.

Σοφώτ.: Τίς σάς εδέχθη;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Ό ταπεινότερος όλων.

Σοφώτ.: Γιατί ο ταπεινότερος;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Διότι ούτος ήτο ο μάλλον πεφωτισμένος και γνώριζε, ότι πάσα επιστήμη προέρχεται άνωθεν.

Σοφώτ.: Άδ.: Ίππ.: Β' Μεγ.: Φύλ.:, κατά τίνα ώρα οι Ιππ.: Ρόδ.: +.: διακόπτουν τας εργασίας αυτών;

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: Διακόπτουν αυτάς, όταν αισθανθούν την ανάγκην νέων δυνάμεων πρός εξακολούθηση των έργων αυτών.

Σοφώτ.: Τις η ώρα;

Β' Μέγ.: Φύλαξ.: Είναι η ώρα τού τελείου Τέκτ.:.

Σοφώτ.: Τίς η ώρα αύτη, άδ.: Ά Μεγ.: Φύλ.;;

Α' Μέγ.: Φύλαξ.: Η στιγμή, ότε ανευρέθηκε ο Λόγος, ο κυβικός λίθος μετετράπη εις μυστικόν ρόδο, ο φωτοβόλος Αστήρ ανεφάνη εις όλην αυτού την λαμπρότητα, τα εργαλεία μας έλαβαν το πρότερον αυτών σχήμα, το φως ανέλαβε την προτέρα  αυτού λάμψη, τα σκότη διαλύθηκαν, και νέος νόμος πλέον διέπει τας εργασίας μας.

Σοφώτ.: Επειδή αύτη είναι η ώρα τής αναπαύσεως, άδ.: Ίππ.: Ά καί Β' Μεγ.: Φύλ.: αγγείλατε, ότι θα διακόψομε τας σημερινός έργ.:.

(Οι Α' καί Β' Μεγ.: Φύλ.: επαναλαμβάνουν την αγγελία)

 Εξοχότατοι και τέλειοι Ιππ.: Ά καί Β' Μεγ.: Φύλ.: και σεις άδ.: Ίππ.: Ροδ.: + .: εγερθείτε και σταθείτε έν τάξει!

Ε.: Δ.: Τ.: Μ.: A.: Τ.: Σ.: έν ονόματι και υπό την Αίγ.: τού Ύπ.: Συμβ.: του 33ου και τελευταίου βαθμ.: τού Άρχ.: και Άποδ.·. Σκωτ.·. Τύπου διά την Ελλάδα, διακόπτω τας έργ.·. τού Ύπερτ.·. Περιστ.·         ύπ’ άριθ …   έν Κοιλ. ……................ καί Άν.·. ……..........

Μετ’ εμού, άδ.: Ίππ.:,διά του σημείου, τής χειροκρουσίας, και τής επιφωνήσεως.

( Εκτελείται)

Ειρήνη υμίν, άδ.: μου. Άς ενθυμείσθε πάντοτε, ότι οφείλομε να αγαπάμε τον πλησίον ως τον εαυτόν μας, ότι υπέρτατο καθήκον μας είναι, όχι να αποβούμε κρείττονες του πλησίον, αλλά κρείττονες ημών των ιδίων και ότι πρέπει να είμεθα ενωμένοι πάντοτε, όπως είμεθα ισχυρότεροι και ούτω βοηθούμε τούς χρεία έχοντας.

Ας απέλθωμεν έν ειρήνη, άδ.: μου, και έν εχεμύθεια.

 

ΛΗΞΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ 18ου ΒΑΘΜΟΥ