ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΙΣΟΤΗΣ - ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΙΣΟΤΗΣ - ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

Στης 5-5-1789 την Γαλλία την συντάραξε μια επανάσταση με ένα Σύνθημα...

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΙΣΟΤΗΣ - ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

Μια τριλογία η οποία εκτός απ’ την επιτυχημένη έμπνευση στη Γαλλική Επανάσταση υιοθετήθηκε και απ’ το σύνολο του Τεκ:. λόγο των φιλοσοφικών εννοιών που κλίνουν μέσα τους.

Αλλά ουαί, όπως όλες οι μεγάλες αξίες, έτσι κι αυτές παρερμηνεύτηκαν, διαστρεβλώθηκαν, έγιναν αντικείμενα καπηλείας, χρησιμοποιήθηκαν σαν κάλυμμα για έκνομες συμπεριφορές, ακόμα-ακόμα και σε εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας.

Όμως αυτή η Τριλογία έγινε ένα σύμβολο, και σαν σύμβολο επιδέχεται πολλές, διάφορες και διαφορετικές ερμηνείες.

Χρησιμοποιήθηκε από πολλούς " κατά το δοκούν " έχοντας ως προμετωπίδα την ισότητα

Θα μπορούσαν να γραφούν άπειρα βιβλία, ίσως και τόμοι ολόκληροι στην προσπάθεια αποσυμβολισμού των τριών αυτών λέξεων.

Αλλά Αδδ:. και Αδδε:. μου ας φροντίσουμε να εμβαθύνουμε μέσα στο νόημα της κάθε μιας απ’ αυτές ξεχωριστά, εξετάζοντας, μια-μια τις βαθιές αυτές έννοιες.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ερμηνεύοντας την έννοια της Ελευθερίας συναντούμε δυο βασικές ερμηνείες. Την εξωτερική (επιφανειακή) και την εσωτερική (ενδόμυχη).

Η εξωτερική ερμηνεία: Είναι σε όλους μας γνωστό ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε ως Ον ελεύθερο. Οφείλει να δρα ελεύθερα και να αποφασίζει για την ατομική του Ελευθερία, φροντίζοντας όμως να σταματά εκεί που αρχίζει η Ελευθερία του άλλου.

Η Εσωτερική ερμηνεία: Είναι ότι, ενώ ο Δημιουργός μας Μ:. A:. Τ:. Σ:. δημιούργησε αυτό το ανθρώπινο Ον δίνοντας του την Ελευθερία, σκέψης, κρίσης κ.λπ. παράλληλα, να μπορεί να τον κρίνει με βάση των αποτελεσμάτων των πράξεων του. Ο άνθρωπος, απ’ την πλευρά του οφείλει να απελευθερωθεί από τις σκέψεις και πράξεις που τον αποκόπτουν απ’ το θέλημά του.

Αμέσως Αδδ:. γενάτε ένα μεγάλο ερώτημα!

Αφού ο Μ:. Α:. Τ:. Σ:. είναι Δημιουργός, Παντογνώστης και Πολυεύσπλαχνος γιατί δεν αποτρέπει το κακό, εν τη δημιουργία του, εν τη γενέσει του;

Αλλά τότε Αδδ:. και Αδδε:. μου ο ίδιος θα παραβίαζε την Ελευθερία την οποία ο ίδιος προσέφερε στα δημιουργήματά του. Ως δημιουργός θα μπορούσε να αποτρέψει κάθε κακή ερμηνεία και παρερμηνεία των νόμων του. Μ’ άλλα λόγια θα μπορούσε να διατάξει την εφαρμογή μόνο του καλού.

Αλ’ όμως τότε δεν θα μας δινόταν η ευχέρεια της γνώσης και του διαχωρισμού του καλού απ’ το κακό. Και ποια θα ήταν τότε η διαφορά από ένα δικτατορικό καθεστώς στο όποιο κυριαρχεί ο νόμος του « Αποφασίζομαι και Διατάσομεν».

Ελευθερία λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την ευκαιρία μας για προσπάθεια ώστε να καταστούμε καλύτεροι και χρηστοήθεις, η οποία όμως προϋποθέτει την ύπαρξη, της ελεύθερης σκέψης, του ελεύθερου λογού, της ελεύθερης δράσεις, που κι αυτές οι Ελευθερίες δεν θα πρέπει να μας γίνουν αυτοσκοπός, άλλα μια απαραίτητη και αυστηρή προϋπόθεση διαλογισμού του ανθρωπίνου πνεύματος ώστε μέσα απ’ εκεί να αναδυθεί η πνευματικότητα του ανθρώπου, ώστε να ξεχωρίζει απ’ τα ζώα.

Η Εξωτερική Ελευθερία είναι η απελευθέρωσή μας, απ’ όλα εκείνα που μας κρατούν δέσμιους των ανίερων εγωιστικών μας επιλογών.

Πόσες φορές Αδδ:. δεν ακούμε μια σοφή σκέψη-άποψη αλλά δεν την υιοθετούμαι δεν την εφαρμόζουμε, δεν την ενστερνιζόμαστε γιατί ο εγωισμός μας, μας καθιστά δέσμιους, σκλάβους, των προγενέστερων μας επιλογών;

Πόσες φορές δεν διακρίναμε το σωστό, το ορθό, το δίκαιο και δεν το πράττουμε δεσμευμένοι στα δικά μας λόγια και πράξεις απ’ όπου δεν έχουμε ποτέ απελευθερωθεί;

Πόσες φορές δεν φορτωθήκαμε την εύκολη δικαιολογία για έναν συμψηφισμό και δεν ενεργήσαμε αρνητικά;

Πόσες φορές δρώντας παρορμητικά δεν τροφοδοτήσαμε τον εγωισμό μας;

Και πόσες φορές δεν είδαμε το λάθος δίπλα μας αλλά κρυφτήκαμε πίσω από μια κριτική σκέψη, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τα ίδια μας λάθη;

Αναλογιζόμενοι λοιπόν όλες αυτές τις πράξεις, σκέψεις, και ενέργειες αντιλαμβανόμαστε ότι υπαρχή έλλειψη της εσωτερικής μας ελευθερίας.

Είμαστε δέσμιοι των σφαλμάτων κάποιου άλλου (όταν επιχειρούμε να συμψηφίσουμε τις πράξεις του με τις πράξεις μας), των παρορμήσεών μας (όταν αντιδρούμε χωρίς σκέψη), του εγωισμού μας (όταν βάζουμε πάνω απ’ όλα τον εαυτό μας) σε ενός κακώς εννοούμενου εγωισμού και όλο αυτό το ονομάζουμε Ελευθερία;

Κάποτε ένας Κινέζος πολεμιστής ρώτησε έναν σοφό γέροντα:

-       Που βρίσκεται η κόλαση και πως είναι;

-       Και ποιος είσαι εσύ που ρωτάς; αποκρίθηκε ο γέροντας.

-       Είμαι ένας πολεμιστής! απάντησε αυτός.

-       Μα εσύ μου φαίνεσαι για ζητιάνος! του είπε ο γέροντας.

Τότε ο πολεμιστής σήκωσε το σπαθί του για να χτυπήσει τον γέροντα ο οποίος αμφισβήτησε την ανδρεία του. Μα πριν αυτό αγγίξει τον γέροντα, τον σταματά και του λέγει.

-       Μόλις τώρα άνοιξες την πόρτα της Κόλασης! Δες πως είναι μέσα;

Απογοητευμένος, ντροπιασμένος, και ταπεινωμένος με τον εαυτό του ο πολεμιστής έβαλε αμέσως το σπαθί του στην θήκη του.

Μόλις τώρα άνοιξες την πόρτα του Παραδείσου. Δεν έχεις πάρα να δεις πως είναι μέσα, είπε ο γέροντας.

Ο πολεμιστής ήταν σκλάβος των προσόντων που είχε αποκτήσει αντί αυτά να γίνουν οι σκλάβοι του.

Η Ελευθερία έχει φτερά και μπορεί να κινηθεί στους αιθέρες και να μας ανεβάσει σε δυσθεώρητα και ανυπέρβλητα ύψη, αλλά και να μας οδηγήσει σε βάθη αμέτρητα και ατερμάτιστα.

Η Ελευθερία θέλει Αρετή και Τόλμη. Χρειάζεται να εφοδιαστούμε με δύναμη ώστε να επιλέγουμε με μεγάλη ακρίβεια τον δρόμο που θα διαβούμε προσέχοντας να μην υπερβούμε τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στους επιθυμητούς και τους εφικτούς της χώρους και να φροντίζουμε να μην δρούμε ανασταλτικά στην Ελεύθερη θέληση του άλλου γιατί τότε καταπατάμε την ελευθερία του διπλανού μας.  

Δεν ελπίζω τίποτα

Δεν φοβούμαι τίποτα

Είμαι Λεύτερος

Μας διαμηνύει ο Αδ:. Ν. Καζαντζάκης στη Ασκητική του.

ΙΣΟΤΗΣ

Ποιος άλλωστε Αδδ:. θα μπορούσε να αμφισβητήσει και να αποκλείσει κάποιον απ’ το δικαίωμα στη γνώση στη ζωή, στη μόρφωση, στον πολιτισμό, στην απόλαυση; (είμαστε όλοι Ίσοι).

Και ποιος θα μπορούσε άλλωστε να αποκλείσει κάποιον απ’ το δικαίωμα της χρήσεις των ευκαιριών της ζωής, που μας παρουσιάζονται; αρκεί βέβαια να λειτουργεί το ανθρώπινο πνεύμα έχοντας την ευκαιρία του διαλογισμού, προϋποθέτοντας ότι όλοι έχουν πρόσβαση στη γνώση. Εκεί όλοι θα κριθούμε για το πώς αντιλαμβανόμαστε και πως χρησιμοποιούμε την ισότητα σε σχέση με τους συνανθρώπους μας, κι αυτή Αδδ:. είναι η εξωτερική ερμηνεία της Ισότητας.

Άλλα πως θα μπορέσουμε να ορίσουμε την εσωτερική της ερμηνεία;

Και πως διαφοροποιούνται οι μυημένοι απ’ τους αμύητους στην Ισότητα;

Ο Μ:.Α:.Τ:.Σ:. έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, με την δυνατότητα των ελευθέρων του επιλογών. Ακόμα και μετά την πτώση του στις φυλακές του υλισμού φέρει ακόμα και τότε μέσα του, τον Θείο σπινθήρα.

Όμως μόνο αυτός έχει την δυνατότητα μέσα απ’ την ελευθερία του, να αναζητήσει και να προκαλέσει την επανασύνδεση του μ’ αυτό το θειο κέντρο, την πηγή του, τον Δημιουργό του. Το εάν κατορθώσει αυτή την επανασύνδεση, είναι αποτέλεσμα του χειρισμού της εσωτερικής έννοιας της Ελευθερίας και την χρήση της Ισότητα που του δόθηκε απ’ το υλικό πεδίο.

Νιώθοντας όμως την έλλειψη της πνευματικότητάς μας ας την αναζητήσουμε μέσα απ’ την μύησή μας.

-       Αιτήσατε και δωθήσεται, κρούεται την θύραν και ανοιγήσεται».

Ο Δημιουργός μας αγωνιά, αναμένοντας τους αναζητητές της Μυητικής αυτής διαδικασίας, διότι μόνον έτσι βελτιώνεται η ανθρώπινη αντίληψη.

Ο αιτών αμοιφθήσεται και λαμβάνειν. Οι κρούονταις την θύραν θα την εύρουν ανοικτή και οι αγκαλιές των Αδδ:. έτοιμες να τους οδηγήσουν στο δρόμο της νόησης και της αλήθειας. Οι μη κρούοντες και μη αιτούμενοι αφού πρώτα κατανοήσουν και αισθανθούν την έλλειψή της, ας την αναζητήσουν, αυτή θα τους παρασχεθεί απλόχερα.

Αλ’ όσοι εξακολουθούν να αισθάνονται υπερήφανοι για τις κατώτερες τους επιλογές και δράσεις τους, για τις παρορμήσεις και τα πάθει τους, τις αγκυλώσεις στις άνομες σκέψεις τους, αυτοί κάνουν βήματα πίσω. Είναι κύτταρα που έχασαν την επαφή με τον δημιουργό τους, είναι συστατικά ενός σώματος που η επιθυμία του να καταστεί υγιές, εμποδίζεται απ’ αυτούς που δεν αιτούν.  

Οι μυημένοι εφαρμόζοντας καθημερινά στη ζωή τους τα διδαχθέντα κατά την μύηση και αισθανόμενοι μυημένοι, οφείλουν να εργάζονται αθόρυβα γι’ αυτούς. Σ’ αυτούς άλλωστε στοχεύουν οι διαλογισμοί και οι προσευχές τους.

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

Σήμερα πάρα πότε η λέξη Αδελφός, Αδελφότης είναι στο μυαλό μας σαν μια αναγκαιότητα, σαν μια επιταγή, σαν μια πρόσκληση για να ενταθούμε κάτω από μια ομπρέλα, τόσο οικογενειακή, όσο και συντεχνιακή ώστε να νιώσουμε ασφάλεια και ηρεμία (όσο αυτό είναι δυνατό στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε).

Ίσως όμως να είναι και η ποιο παρεξηγημένη ενότητα απ’ την Τριλογία μας.

Όλοι όμως νιώθουμε την ανάγκη να συνυπάρχουμε, να μοιραζόμαστε, πράγματα (πνευματικά κυρίως), αγωνίες, προσδοκίες, να ανταλλάσσομε σκέψεις και απόψεις, να κάνουμε κριτικές, να ακουμπήσει βρέ αδελφέ ο ένας στον ώμο του άλλου, να δημιουργούμε κοινές δράσεις, ώστε να βρούμε μια κάποια διέξοδο ή κάποιο φως στο σκοτεινό τούνελ της καθημερινότητάς μας την γεμάτη από προβλήματα , προβληματισμούς και ταλαντεύσεις.

Το συναίσθημα της ανασφάλειας απ’ το όποιο σήμερα διακατέχεται ο άνθρωπος μας ώθησε να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπο μας, να σκύψουμε πάνω απ’ τις ανάγκες του, που αλώστε είναι κοινές με τις δικές μας, να του δώσουμε ένα χέρι βοήθειας, και από γείτονας, φίλος, συνάδελφος, συνοδοιπόρος να γίνει ο Αδελφός .

Η ετυμολογία της λέξης Αδελφός προέρχεται από το α το αθροιστικό και τη λέξη δελφός (δελφύς) που οι Αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν την Μήτρα.

Την έννοια αυτή ο Χριστιανισμός την μετέδωσε ως Αδελφοσύνη, και με αυτή την έννοια χρησιμοποιήθηκε και στα Μοναστήρια απ’ τους Μοναχούς.

Αυτή λοιπόν την έννοια πολύ εύστοχα οι Σοφοί Διδδ:. του Τεκτ:. την υιοθέτησαν ώστε να μπορέσουν να αναδείξουν και να αποδώσουν το νόημα και το περιεχόμενο που ήθελαν να αποδώσουν στην συμβολική προσφώνηση μεταξύ των Τεκ:.. Αδδ:..

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ για λήγω και στην Τεκ:. θεώρηση, όσον αφορά τις επιδιώξεις και τα ιδανικά. Οι Τεκ:. ομονοούν, όσον αφορά τις επιδιώξεις και ιδανικά, τους, στη δε πνευματική και συναισθηματική ενότητα, κυριαρχούν τα συναισθήματα της αλληλεγγύης και της φιλίας.

Η Αδελφοσύνη, για τον Τεκ:. είναι ο κεντρικός άξονας πάνω στον όποιο στηρίζεται το οικοδόμημα της ηθικής για την ανάπλαση της κοινωνίας, γι’ αυτό και θεωρείται κορυφαία μεταξύ των Τεκ:. αρετών.

Κατά τη διάρκεια του όρκου της μύησης περιλαμβάνεται η διαβεβαίωση και η ερμηνεία του καθήκοντος του Τεκ:. προς τους Αδδ:. η αγάπη, η αρωγή, και η συνδρομή σε βοήθεια ανά πασά στιγμή ανάγκης ή κινδύνου.

Αυτό δεν συμβαίνει Αδδ:. και μέσα σ’ αυτή τη μικρή Σεπ:. Στοά μας;

Την Αδελφοσύνη δεν μας την υποδεικνύουν και μας την θυμίζουν τα Ροδιά πάνω απ’ τους δυο κίονες της εισόδου;

Προσέχετε εδώ που εισέρχεστε όλοι είναι αδελφωμένοι και μονιασμένοι με το συναίσθημα της αλληλεγγύης στο μέγιστο βαθμό. Είναι ίσιοι μεταξύ τους, δεν

ξεχωρίζει κανένας, απ’ τον Σεβ:. Διδ:. μέχρι τον νεομύητο μαθητή και είναι έτοιμοι να εκφράσουν τις γνώμες τους και τις απόψεις τους.

Κάνοντας λοιπόν Αδ:. και Αδε:. Μου αυτή την σύντομη αναδρομή στην τριλογία Ελευθερία - Ισότης - Αδελφότης αντιλαμβανόμαστε όλοι την πλέων ρεαλιστική θεώρηση γιατί ο Ελευθεροτεκτονισμός αποδέχεται, την Αδελφοσύνη μεταξύ των λιθοξόων των ακατέργαστων λίθων, την Ισότητα μεταξύ των οικοδόμων, και την Ελευθερία λόγων και έργων μεταξύ των μαστόρων.

Με την Ελευθερία της βούλησης του πράτειν μέσα στης συντεχνίες της μάθησης και της κατεργασίας των ψυχών μας, κατερχόμενοι στα βάθη της Συνειδήσεως μας, και παρατηρώντας τη Φύση και τα φαινόμενα, τότε ίσως να Ίδωμεν το φως το αληθινό, δώρο του Μ:. A:. Τ:. Σ:.

Είπων Σεβ:. Διδ:.

Εν Ανατ.:. Θεσσαλονίκης