ΕΤΑΙΡΟΣ

 

 

■7^<

ΕΤΑΙΡΟΣ

Ο Σεβ:. Διδ:. μετά από την κρίση του, με τον Γνώμονα, τον Κανόνα, τον Διαβήτη, και τη Στάθμη με το νήμα της, έκρινε ότι Αδδ:. Μαθ:. είναι άξιοι και ικανοί να τους αυξηθεί τη μισθοδοσία, δηλαδή να προαχθούν σε Εταίροι.

Μέχρι τώρα εξετάσαμε το βαθμό του Μαθητή που εκεί περιλαμβάνεται η μύηση του νεοεισερχόμενου στον Τεκ:. και η προσπάθεια του να κατεργαστεί την Ακατέργαστη Λίθο σε Κατεργασμένη, κυβική, και ορθογώνια Λίθο, ο κατά δύναμη Αποσυμβολισμός του Ναού, που όπως είδαμε δεν είναι τίποτα άλλο από το ίδιο μας το Εγώ, και με τα σταθερά και μικρά βήματα που πρέπει να κάνει, να κατορθώσει να δει τις ακτίνες του Ανέσπερου Φωτός.

- Αλλά ποιος είναι ο Εταίρος;

Στις Εργατικές Συντεχνίες οι Εταίροι δεν ήταν τίποτε άλλο από ειδικευμένοι τεχνίτες στις διάφορες εργασίες που χρειάζονταν για την οικοδόμηση κάθε οικοδομήματος. Δηλαδή οι Τέκτονες (κτίστες), οι λαξευτές, οι ξυλουργοί, οι μεταλλουργοί κ.λπ. Αυτοί που αποτελούσαν και το κύριο σώμα των Συντεχνιών. Μόνο με την συμμετοχή των Εταίρων (Βοηθών) θα μπορούσε να τελειώσει ένα έργο.

Στις αρχαίες λιπών Θρησκείες οι βαθύτερες σκέψεις και επιδιώξεις του Πνεύματος αλλά και της Λογικής που τις υπαγόρευε η Διάνυα ήταν τόσο ασαφείς που αναγκαστικά τους διδάχτηκαν «μυημένοι» υπό μορφή σύμβολων.

Η συμβολική αυτή ασάφεια όμως μας δίνει την δυνατότητα για πολλές ερμηνείες, φτάνοντας σε σημείο να είναι αδύνατη, η οφθαλμοφανής αντίληψη με στις συμβατικές πεποιθήσεις. Τις ασάφειες των ερμηνειών αυτών λοιπόν, λειτουργώντας αθροιστικά επί ενός οποιουδήποτε θέματος, και προσπάθησαν να εξετάσουν μυστηριωδώς και με μυστικιστικό τρόπο, να τις απεικονίσουν, να τις φέρουν στην επιφάνεια και να τις εξηγήσουν με την ανάλογη αίσθηση. Και εφόσον δεν μπορούσαν να τις παρουσιάσουν με την ανάλογη ιδέα τους τελικά, από μονές τους θα γινόταν προφανείς και οικείες

Αλλά οι γνώσεις αυτές που τώρα μας παρέχονται απ’ τα βιβλία και τα συγγράμματα, παλιότερα περνούσαν μέσα από σύμβολα και συμβολισμούς στην τέλεση διαφόρων τελετουργιών και εικονικών αναπαραστάσεων, έγιναν καλύτερα αντιληπτές απ’ τις λέξεις, περισσότερο κατανοητές και με περισσότερα νοήματα, και ποιο αντιληπτές για τον ανθρώπινο Νου.

Οι τελετές του Τεκτονισμού δεν είναι ένα κείμενο προς ανάγνωση, αλλά μια ώθηση για προβληματισμό, που απαιτεί έρευνα, ώστε η φιλοσοφική τους ερμηνείας είναι το κύριο μέσο του αποσυμβολισμού. Τα σύμβολα λοιπόν είναι οι διδασκαλίες που μας παραδίδει ο Τεκτονισμός. Οι ομιλίες, αν και υποκειμενικές πολλές φόρες και μονόπλευρες, αποτελούν μια καλή προσπάθεια κατανόησης των συμβόλων και των συμβολισμών.

Ένας ολοκληρωμένος Τεκ:. δεν πρέπει να αρκείτε στο να ακούει μια ομιλία ή να κατανοεί ένα πίνακα χαράξεως ενός Αδ:. Αλλά βοηθούμενος απ’ αυτές και αφού του υποδειχτεί ο δρόμος, να τις μελετήσει, να τις ερμηνεύσει και να τις αναπτύξει.

Η διατήρηση του νομίμου κράτους, των νόμων του, και της Θρησκείας του αποτελούν μέρος των υποχρεώσεων ενός χρηστοήθη Τεκ:. Όμως πάντα η τάξεις του ιερατείου δεν ήταν πρόθυμες να καταστήσουν τους απλούς ανθρώπους, κοινωνούς των μεγάλων αυτών αληθειών.

Ο Χριστιανισμός μας δίδαξε, την δοξασία της Αδελφότητας, αποκηρύσσοντας την πολιτική της Ισότητας με τις διδαχές τις υπακοής στον Άνακτα Καίσαρα.

Η μοναστική κοινότητα υπάρχει, η Αδελφότητα και η Ισότητα, αλλά στερείτε της Ελευθερίας.

Ο Τεκτονισμός διακηρύσσει την τριπλή πανανθρώπινη κληρονομιά, Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης.

Οι Αλήθειες αυτές είναι οι πήγες απ’ τις όποιες αναβλύζουν οι υποχρεώσεις. Έτσι ο άνθρωπος είναι υπεράνω των θεσμών και όχι οι θεσμοί υπεράνω του ανθρώπου, γιατί αυτός έχει την φυσική υπεροχή όλων των θεσμών οι οποίοι δημιουργήθηκαν και υπάρχουν για να υπηρετούν αυτόν και όχι να υπηρετούνται απ’ αυτόν

Αυτό επιβάλει στον άνθρωπο μια Αλήθεια και ένα καθήκον, την Ελευθερία. Ο Τέκτον οφείλει να είναι ελεύθερος με τον εαυτό του, να διατηρεί την Πατρίδα του Ελεύθερη ή να την απελευθερώνει απ’ την Τυραννία και την απειλή του Σφετερισμού απ’ τους εχθρούς της. Έτσι η Ελευθερία της Διακυβέρνηση, η Ελευθερία της Σκέψεως, η Ελευθερία της Συνειδήσεως, και η Ελευθερία του Λόγου απέκτησαν ευρύτερο πατριωτικό νόημα.

Όλα αυτά είναι αναφαίρετα δικαιώματα και αυτοί που τα έχασαν έχουν κάθε δικαίωμα να τα ξαναποκτήσουν άμεσα. Αλλά δυστυχώς όμως, όπως κάθε αλήθεια πάντα διαστρεβλώνεται σε ψέμα και ένα ψέμα εφαρμόζεται πάντα λανθασμένα, έτσι και αυτές οι Αλήθειες υπήρξαν το Ευαγγέλιο της αναρχίας.

Ο Τεκτονισμός κατάλαβε πολύ νωρίς αυτές τις Αλήθειες και αναγνώρισε τις αυξημένες του υποχρεώσεις. Και τότε τα σύμβολά του απέκτησαν ευρύτερη έννοια και στη δεδομένη στιγμή δανειζόμενοι απ’ τα εργαλεία των Λιθοξόων - Τεκτόνων απέκτησε νέα και ποιο κατάλληλα σύμβολα.

Ο Τεκ:. πιστεύει λοιπόν ότι αυτές οι Αλήθειες βρίσκονται κάτω απ’ τη σκέπη του Θεού και δεν μπορεί να αγνοηθούν από κανένα. Είναι μια Αλήθεια που δημιούργησε μια ολόκληρη κληρονομιά που η κάθε γενιά οφείλει παραλαμβάνοντάς την να γίνει ο θεματοφύλακάς της, να την προσαυξήσει και υποχρεούται να την κληροδοτήσει ακέραια στις επερχόμενες γενεές. Ο Τεκτονισμός αναγνώρισε αυτό ως αληθινό, ότι δηλαδή το να παρουσιάζεται μια Αλήθεια ή μια οποιαδήποτε ανθρώπινη αρετή έμφυτη ή αν καλλιεργείται είναι μια μεγαλοσύνη της πνευματικής δόξας του ανθρωπίνου γένους.

Το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφερθεί σε ένα Ελευθεροτέκτονα, κατά τη διάρκεια της Τεκτονικής του ενηλικίωσης, είναι η χωρίς αιρέσεις και θρησκευτικές δοξασίες, να καταστούν απ’ τον Τεκτονισμός, Ώριμοι και Σθεναροί, στην αναζήτηση της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης, όπου Φιλοσοφία και η Επιστήμη δεν αντιπαρατίθενται με την Θρησκεία.

Η Φιλοσοφία είναι η ερμηνεία της γνώσης του Θεού και της Ψυχής εκδηλωμένες μέσα από δράσεις με σοφή αναλογίας.

Είναι ο διανοητικός καθοδηγητής των θρησκευτικών μας συναισθημάτων, είναι η διανοητική και ηθική πρόοδος που παρατηρείτε εμπνέοντας και εξευγενίζοντας τα συναισθήματα μας.

Η Επιστήμη δε πραγματοποιεί και δεν συνδέει την Ηρωική θεώρηση των πραγμάτων με τη Μυστικιστική θεωρία της πνευματικής και στοχαστικής μεθέξεως, " Ακούστε με, και πιστέψτε - έλεγε ο Γαληνός - ότι η σπουδή της Φύσεως είναι ένα μυστήριο, όχι μικρότερης σημασίας απ’ εκείνα (τα Αρχαία Μυστήρια) , αλλά και όχι λιγότερο κατάλληλο για την κατάδειξη της Σοφίας και της Δύναμης του Μ:. A:. Τ:. Σ:. . Τα διδάγματα και τα δρώμενα γι’ αυτή (την Φύση) είναι ασαφή και δυσνόητα τα δικά μας (της επιστήμης) είναι σαφή και αλάνθαστα

Οι πρώτες Γραφές για τον ανθρώπινο γένος εγράφησαν απ’ το Θεό, στη Γη και στους Ουρανούς και η μελέτη αυτών των γράφων είναι Επιστήμη. Όμως η Μεγάλη Βίβλος του Θεού είναι πάντα ανοικτή στην μελέτη ενώπιων τις ανθρωπότητας.

Η γνώση λοιπών από μονή της δεν αποτελεί και Δύναμη. Η Γνώση μετατρέπετε σε Δύναμη και τα αξιώματα της σε κανόνες που αποβλέπουν σε καθήκον για το κοινό όφελος. Η Σοφία είναι η Δύναμη και αρχιμάστοράς της η Δικαιοσύνη η οποία είναι και ο τέλος νομός της Αλήθειας. Άρα ο σκοπός της Επιστήμης και της Μόρφωσης είναι, να καταστήσει τον άνθρωπο Σοφότερο. Εάν δεν μπορεί να το πετύχει αυτό τότε είναι " Φωνή βοώντος εν τη έρημο " είναι σαν το τρύπιο ποτήρι που δεν γεμίζει πότε.

Με την αύξηση της Σοφίας όχι μόνο γνωρίζεις καλύτερα τα δικαιώματά σου, αλλά τα εκτιμάς σε μεγαλύτερο βαθμό και γίνεσαι περισσότερο συνειδητοποιημένος σε ότι άφορα την Άξια και την Αξιοπρέπεια σου. Τότε η υπερηφάνειά σου σε υποκινεί να τα διεκδικήσεις εντονότερα, να διεκδικήσεις περισσότερα, και σε καθιστά ικανότερο και καλύτερα εφοδιασμένο για να βοηθήσεις τους συνανθρώπους σου και την πατρίδα σου, όταν οι άλλοι διακυβεύουν τα πάντα, ακόμα και την ύπαρξή τους. Η Ελευθερία, λοιπόν, είναι μια κατάρα για τους απαίδευτους και τους βάρβαρους.

Οι σπουδές μας ως Εταίροι Ελευθεροτέκτονες είναι, και αυτό θα πρέπει να μας οδηγεί, η Λογική, η Αγάπη, και η Πίστη.

Αλλά οι πράξεις μας στην καθημερινότητα κυβερνώνται περισσότερο απ’ αυτό που πιστεύουμε πάρα απ’ αυτό που γνωρίζουμε, μέσα απ’ την Πίστη και την Αναλογία, πάρα μέσα απ’ την Γνώση και την Λογική.

Η Λογική όταν καταγίνετε με την ερμηνεία του Απείρου σφάλλει. Πάρα την ύπαρξη των συμφορών για τους άξιους, των δυστυχιών για τους ενάρετους, την ευημερία των τυράννων, τις δολοφονίες των μαρτύρων, θα πρέπει να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας Σοφός, Δίκαιος, Ελεήμων, και Αγαπών υμάς, είναι ο Μ:.Α:.Τ:.Σ:. μια Διάνοια μια Πρόνοια που φροντίζει, ταχτοποιεί και τα απειροελάχιστα γεγονότα και πράγματα.

Η Πίστη, λοιπόν, σ’ ότι κι αν κάνουμε, μ’ ότι κι αν καταπιαστούμε είναι μια ανθρώπινη ανάγκη, κι αλλοίμονο σ’ αυτόν που δεν πιστεύει πουθενά.

Πιστεύουμε ότι ένας άνθρωπος έχει μια καθορισμένη φύση και έχει και συγκεκριμένες ιδιότητες, είναι τίμιος και γενναιόδωρος, ή σκληρός και άδολος, ή ενάρετος και αγαπητός, πιστεύουμε σε γεγονότα τα οποία μπορεί να συνέβη σαν και μας τα μετέφεραν συνάνθρωποί μας, πιστεύουμε ότι ένα γεγονός μπορεί να επηρεάσει ένα άλλο και λογικά δεν μπορεί να εξηγηθεί, αλλά οφείλουμε να μην πιστέψουμε ποτέ αυτό που αρνείται η αυθεντία της Λογικής, να μην πιστέψουμε σ’ αυτόν που επαναστατεί στο αίσθημα του δικαίου, στο παράλογο και αυτοαναιρούμενο, στον αντιτιθέμενο προς την εμπειρία ή την επιστήμη, σ’ αυτόν που αλιώνει τα χαρακτηριστικά του Θεού παρουσιάζοντάς Τον εκδικητικό, κακό, σκληρό, άδικο.

Κανένας άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων δεν μπορεί να είναι αλάθητοι έχοντας το δικαίωμα να αποφασίζει, και να επιβάλει στο τι θα πιστεύουν οι άλλοι συνάνθρωποί μας σχετικά με το δόγμα της πίστεως τους.

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να κρίνει την αλήθεια μονός του διότι κανένας μα κανένας δεν έχει το ανώτερο δικαίωμα κρίσεως από κάποιον άλλον που έχει την ίδια νοημοσύνη και τις ίδιες πληροφορίες .

Η λογική λοιπόν απέχει πάρα πολύ απ’ το να καταστεί ο μοναδικός οδηγός της ηθικής, αλλά θα πρέπει πάντα να συνδυάζετε με την αγάπη και την καλοσύνη ώστε να αποκλειστούν οι φανατισμοί, οι αδιαλλαξίες και οι διωγμοί. Θα πρέπει ακόμα να έχουμε πίστη στον εαυτό μας, στους Αδδ:. μας, στην τέχνη του Τεκ:. και στους συνανθρώπους μας, αλλιώς ο ζήλος μας θα αποθαρρυνθεί και θα μειωθεί, απ’ τις αντιξοότητες και απ’ τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν.

Δεν θα πρέπει να ακούμε μόνο τη φωνή της λογικής. Η Δύναμή μας σ’ ότι κι αν κάνουμε πηγάζει περισσότερο απ’ την Πίστη και την Αγάπη που με τη βοήθειά τους ο Τεκτονισμός αναρριχάται στα υψηλότερα σημεία της Ηθικής ώστε να καταστεί Σωτήρας και Λυτρωτής ενός Λαού. Επομένως την κινητήρια δύναμη των ανεργιών μας την έχουν η Πίστη, η Αγάπη και η Ομόνοια, ενώ πηδάλιο το κράτα η Λογική.

Ο ενθουσιασμός συνήθως είναι άνευ λογικής, αλλά χωρίς αυτόν και χωρίς τα φτερά της Πίστης, της Αγάπης, και της Ομόνοιας δεν θα υπήρχαν οι μεγάλοι άνδρες που έγραψαν με Χρυσά γράμματα τα ονόματά τους στις σελίδες της Ιστορίας. Αν και ο Μ:. A:. Τ:. Σ:. ήταν άπλα και μόνο, Πάνσοφος ή και Παντοδύναμος δεν θα είχε δημιουργήσει ποτέ το Σύμπαν.

Ο Ανώτερος Νους (η Διάνοια, η Μεγαλοφυΐα) αυτός δηλαδή που κατέχει την Δύναμη, έχει κυρίως ως βοηθούς, παραστάτες αν θέλετε, την Ισχύ και την Σοφία. Η Ισχύς του είναι άπειρη όπως άπειρη είναι και η Σοφία του. Ανώτερος Νους είναι ο Ήλιος και η Ισχύς και η Σοφία είναι δυο σφαίρες που μεταφέρουν το Φως στο σκοτάδι παρέχοντάς του τη ανακλώμενη Αλήθεια.

Η Ισχύς του πλούτου δια του Ξίφους σε σύγκριση μ’ αυτή του Πνεύματος είναι ασήμαντη, ταπεινή και ευκαταφρόνητη. Σ’ ότι αφορά, τώρα, την κατάκτηση από έναν άνθρωπο, ενός μέρους τη Αλήθειας, αυτό είναι μια κατάκτηση της δικής του προσπάθειας, είναι δίκιά του και μη μεταβιβάσιμη και του έχει χαριστή απευθείας απ’ το Θεό. Είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του Ιππότη.

Η επιρροή ενός ανθρώπου από έναν άλλο αποτελεί νόμο της φύσης είτε αυτή προέρχεται, λόγο μεγάλης οικονομικής δύναμης είτε λόγο της διανοητικής υπεροχής.

Αυτό μπορεί να σημαίνει, δουλεία ή υποταγή σε άνομα συμφέροντα. Η κοινωνία θα πρέπει να αλληλοϋποστηρίζεται τόσο πνευματικά όπως οι ουράνιες σφαίρες, όσο και οικονομικά. Μια ελεύθερη χώρα την οποία την κυβερνούν η Διανόηση και η Μεγαλοφυΐα θα προκόψει για πολλά χρόνια. Έθνη που κυβερνήθηκαν από ποταπούς, ανικάνους ή άπλα από ανθρώπους που δεν τους σεβότανε οι υπόλοιποι, δεν επιβιώσαν.

Αν τα Έθνη δεν κυβερνούνται απ’ τη Διανόηση και τη Μεγαλοφυΐα, κανένα σύνταγμα και κανένας νομός δεν μπορούν να τα γλιτώσουν απ’ την παρακμή.

Με τον Διαβήτη και τον Κανόνα χαράσσονται όλα τα Γεωμετρικά και Τριγωνομετρικά σχήματα τα οποία και τα χρησιμοποιούμε στα Μαθηματικά, αλλά Γεωμετρία και Τριγωνομετρία είναι λέξεις που από μόνες τους δεν αποδίδουν κανένα νόημα, έχουν όμως αρκετά ευρεία έννοια.

Ως Γεωμετρία ορίζετε η επιστήμη που σκοπό έχει την μέτρηση της επιφάνια της Γης, των αποστάσεων, του όγκου και το εμβαδόν, κάθε αντικειμένου το οποίο εφάπτεται αυτής (της Γης).

Ως Τριγωνομετρία δε η επιστήμη ήτις μελετά, καταγράφει, και μετρά σχηματικά αντικείμενα έχοντα τρις γωνίες ή τρις πλευρές, και οι δυο αυτές επιστήμες αποτελούν τους βραχίονες της μητέρας των αρηθμογενών επιστημών των Μαθηματικών.

Σ’ αυτή τη συγκεκριμένη Επιστήμη εκτός των δυο αυτών επιστημών εμπεριέχετε επιπλέον και η Αριθμητική, η Άλγεβρα, οι Λογάριθμοι, οι Ολοκληρωτικοί και Διαφορικοί Λογισμοί, μέσα με τα οποία οι Αστρονόμοι επιλύουν τα μεγάλα αστρονομικά προβλήματα ή ερμηνεύουν τους Νόμους των Άστρων.

Με τη μέθοδος λοιπόν του τριγωνισμού πραγματοποιήθηκαν οι τοπογραφήσεις της Γης. Αν κατορθώσουμε και δημιουργήσουμε ένα τρίγωνο του όποιου η βάση του ευρίσκετε επί της Γης, η δε κορυφή του εις έναν αστέρα του σύμπαντος στο άπειρο αυτομάτως δημιουργείτε ένα αντίστοιχο αντεστραμμένο τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω και - ως εν τοις άνω ούτω και εν τοις κάτω, το άπειρο ισούται με το άπειρο.

Αρετή είναι το ηρωικό θάρρος του ανθρώπου να πράττει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό χωρίς να υπολογίζει τους πειρασμούς του σώματος και του μυαλού του. Είναι υπόλογος για τις εφαρμογές των αρχών αυτών που πιστεύει και για το αποτέλεσμα τους και όχι αν αυτές είναι σωστές ή όχι. Η αφοσίωση και ο ενθουσιασμός είναι πιο άσκοπος από την ορθή δράση Το τέλος της σκέψεως είναι η δράση.

Σε κάθε πιστεύω θρησκευτικό ή πολιτικό, όπως και μέσα στην ανθρώπινη ψυχή υπάρχουν δυο δυνάμεις, η Διαλεκτική και η Ηθική.

Μόνο όταν αυτές οι δυο δρουν εναρμονισμένα έχουμε ως αποτέλεσμα την τέλεια διδαχή. Υπάρχουν άνθρωποι που στα λόγια (διαλεκτικά) είναι Τεκ:. παρ’ όλα αυτά είναι ηθικώς βέβηλοι, ακριβέστερα πιστεύουν μόνο με τη σκέψη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν απόλυτη πίστη στη λογική τους αλλά αδυνατούν να εφαρμόσουν τις διδασκαλίες του. Υπάρχουν όμως και πολλοί οι οποίοι αν και δεν μυήθηκαν ποτέ, είναι πολλή ποιο Ηθικοί και από τους Τεκ:. . αυτός λοιπόν που πράττει Ορθά (σωστά) είναι πολύ καλύτερος απ’ αυτόν που σκέπτεται Ορθά (σωστά).

Αλλά ας μη βιαστούμε Αδδ:. να υποθέσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι υποκριτές, και πως η συμπεριφορά τους δεν είναι ανάλογη με τα αισθήματά τους. Δεν υπάρχει ελάττωμα που να είναι σπάνιο, ούτε κι έργο να είναι πιο δύσκολο από την συστηματική υποκρισία. Μόνο οι καινοί άνθρωποι μπορούν να κρίνουν έτσι τους άλλους. Η αλήθεια όμως είναι ότι η πίστη, γενικώς, έχει πολύ λίγη επιρροή στον τρόπο συμπεριφοράς, είτε πρόκειται για θρησκευτική πίστη, είτε για πολιτική.

Ο Τεκτονισμός δεν προσπαθεί να αλλάξει την ανθρώπινη συμπεριφορά και να κάνει έντιμους αυτούς που γεννήθηκαν απατεώνες.

Ο Απ. Ιάκωβος μας λέγει. " Εκείνος που ακούει έναν λόγο και δεν τον εφαρμόζει μοιάζει με έναν άνθρωπο που βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέπτη και το αναγνωρίζει ως δικό του. Μόλις όμως απομακρυνθεί απ’ αυτόν το ξεχνά αμέσως. Έτσι είναι κι αυτός ο οποίος διδάχτηκε τον Τέλειο νόμο της Ελευθερίας και τον ακολούθησε πιστά και έκανε έργα αυτά που άκουσε και δεν τα ξέχασε, αυτός είναι ευλογημένος στην εργασία του. Εάν κάποιος, μεταξύ μας, εμφανίζεται ως ευσεβής και ενάρετος αλλά δεν χαλιναγωγεί τη γλώσσα του και εξαπατά ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό τότε η ευσέβειά του δεν έχει όφελος. Εάν, λοιπόν, η πίστη δεν γίνεται πράξη τότε είναι νεκρή και μάταιη. Ο άνθρωπος κρίνεται απ’ τις πράξεις του και όχι μόνον απ’ την πίστη του. Όπως ένα σώμα χωρίς καρδιά είναι νεκρό έτσι νεκρή είναι και μια πίστη χωρίς πράξεις."

Ο Θαλής ο Μιλήσιος έθεσε τις βάσεις του ορθολογικού τρόπου αποκάλυψης της αρχής των όντων.

Ο Σόλωνας επιχείρησε να δώσει στου πολίτες των Αθηνών ένα πολίτευμα ισονομίας και ισοπολιτείας, βασιζόμενο πάνω στην Λαϊκή δύναμη. Και όταν τον ρώτησαν εάν έδωσε στους συμπολίτες του τους τέλειους νόμους απάντησε, « έδωσα τους καλύτερους νόμους που είναι ικανοί να δεχθούν». Είναι μια απάντηση απ’ τις πλέων βαθυστόχαστες και σπάνια ικανή να την αντιληφθεί κάποιος.

Ο Σωκράτης ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα της Αρχαιότητας, μας δίδαξε την πίστη στο Θεό, την Αθανασία της ψυχής, και την ηθική του καθήκοντος, καθήκον είναι η υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους. Ο σοφός Σωκράτης στάθηκε μπροστά στη Σοφία και στην Απεραντοσύνη του Δημιουργού και αναγνωρίζοντας την δική του ανεπάρκεια είπε αυτό το περίφημο ρητό "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα ". Η Σεμνότης, η ταπεινοφροσύνη, και το " γνώθι σ’ αυτόν ", ήταν τα μεγάλα του ιδανικά και πιστεύω.

Ο Λυκούργος ο μεγάλος Σπαρτιάτης νομοθέτης είχε ως σκοπό να κάνει όλους τους πολίτες ελεύθερους και ισόνομους. Οι νόμοι είναι ανθρώπινα δημιουργήματα και προσπάθεια τους είναι να αναπαραστήσουν την Θεία Δικαιοσύνη, αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντα.

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος. Είναι αυτός που μετονόμασε τους Σοφούς σε Φιλοσόφους (φίλους της Σοφίας) αφού η Σοφία είναι μόνο του Θεού. Μας δίδαξε την μετενσάρκωση, αλλά η διδασκαλεία του αυτή έμεινε μακριά απ’ τα βέβηλα μάτια και αυτιά, αφού όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια πνευματική ανάπτυξη και δεκτικότητα ώστε να δεχτούν, τις έστω και Στιγμιαίες Αλήθειες.

Η κάθε γνώση του ανθρώπου πάνω στην Τέχνη, στην Επιστήμη, και στην Φιλοσοφία που αποκτά ο άνθρωπος τον βοηθά και του είναι χρήσιμα εργαλεία ώστε να μπορέσει να λυτρωθεί απ’ τα πάθη του.

Πολλές αλήθειες είναι αλήθειες προσωρινές, μιας περιόδου, και όχι Αιώνιες Αλήθειες. Αλλά η οποιαδήποτε μεγάλη αλήθεια και αν ειπωθεί έχει τόση δύναμη και ζωτικότητα ώστε να υλοποιηθεί, είτε αυτή είναι θρησκευτική, είτε πολιτειακή, ή οποιαδήποτε άλλη, είναι μια Αλήθεια για εκείνη την στιγμή, την περίοδο, και μάλιστα τόσο καλή, όσο ικανοί ήταν οι άνθρωποι για να την αντιληφθούν.

Το να επιβάλουμε ένα ιδεώδες ή μια ιδεώδη αλήθεια ή νόμο σε ανίκανους και κυρίως αδαείς (μη σκεπτόμενους) ανθρώπους είναι άσκοπο και ανώφελο.

Υπάρχει ελάχιστο ενδιαφέρων εκ μέρους των ανθρώπων για τις Ύψιστες και Ανώτερες Αλήθειες, είναι όντως δυσνόητες, και ακατανόητες για τον μέσο άνθρωπο όπως ακατάληπτος είναι και ο Ανώτερος Άνθρωπος ο οποίος φαντάζει σαν Ουτοπία και ψέμα, για τον ακαλλιέργητο άνθρωπο.

Κάθε αλήθεια ήταν και ένα Ευαγγέλιο που περιμένει τον Μεταρρυθμιστή του για να την κηρύξει. Μερικοί παραμένουν ικανοποιημένοι με τις παλιές διδασκαλίες, όταν οι άλλοι έχουν φτάσει σε μια Ανώτερη Αλήθεια. Αυτούς θα πρέπει να τους λυπούμαστε και να τους βοηθήσουμε να βρουν τον δρόμο τους στην αναζήτηση του Ανεσπέρου Φωτός, της Ανώτερης Αλήθειας. Σπάνια θα συναντήσουμε κάποιον να συμφωνεί έστω και με τον ίδιο του τον εαυτό!

Πως λοιπόν έχουμε την απαίτηση να συμφωνήσουν σε θέματα που βρίσκονται πέρα απ’ τις αντιλήψεις τους και τις διεγέρσεις των αισθήσεων τους;

Πως μπορούμε να συσχετίσουμε την ύπαρξη του Άπειρου απ’ το Αόρατο;

Πόσο μάταια προσπαθούμε να δούμε πέρα στο Άπειρο;

Ο Εταίρος θα πρέπει να διδάσκεται και να μην επαίρεται για τη Σοφία του.

Η έπαρση και η υποστήριξη αβάσιμων θεωριών είναι χειρότερη απ’ την άγνοια.

Στον Τεκτονισμό ταιριάζει η ταπεινοφροσύνη.

Πάρτε μια ήσυχη στιγμή της ζωής σας και προσθέστε δυο ιδέες, την Ανθρωπεία και τη Υπερηφάνεια, και φανταστείτε τες στον εαυτό σας: θα δείτε ένα πλάσμα, σε μια απειροελάχιστη στιγμή, να βαδίζει αγέρωχα διασχίζοντας το διάστημα στο άπειρο περιβεβλημένος με την δόξα της μικρότητας του!

Αξίζει σ’ αυτό το πλάσμα λοιπόν να κατασκευάζει για τον εαυτό του ένα στέμμα της ματαιοδοξίας αρνούμενο τον ίδιο του τον εαυτό, και να εμπαίζει τους συνανθρώπους του; Αυτός ο υπερόπτης άνθρωπος δεν κάνει πότε λάθος; Δεν υποφέρει πότε; Είναι αθάνατος; Δεν πονά ή δεν πόνεσε πότε στη Ζωή του;

Οι τιμές και οι θέσεις δεν ταιριάζουν σ’ έναν Τέκτονα όσο και αν είναι βέβαιος, σίγουρος και ικανός ότι θα τις υπηρετήσει επαρκώς. Όμως δεν θα πρέπει ούτε να τις αποζητά άλλα ούτε και να τις απορρίπτει αν παρουσιαστούν. Είναι ευλογία να αποδέχεσαι την εύνοια της τύχης, αλλά είναι καλύτερη η αποδοχή τους όταν δεν συνοδεύετε κι από την θλίψη της απώλειας της. Τα μεγαλύτερα κατορθώματα, επιτεύγματα δεν πραγματοποιήθηκαν υπό το φως των προβολέων ούτε εμπρός σε μια κατάμεστη από κόσμο κερκίδα.

Η Τεκτονική παιδία αρχίζει με την απόρριψη, το κάψιμο των διανοητικών και ηθικών μας ειδώλων, των προκαταλήψεων μας, των λανθασμένων μας ιδεών, των ανάξιων και αγενών μας στόχων, της υπέρμετρης αλαζονείας μας.

Είναι απαραίτητο να αναζητούμε και να αποζητούμε με πάθος τα εγκόσμια αγαθά, αλλά με την Ελευθερία, που κατέχει τους Τέκτονες, έρχεται και ο διακαείς πόθος για την εγκόσμια αλληλεγγύη και πρόοδος. Η επιθυμία για πλουτισμό, το άγχος και ο φόβος της φτώχειας δεν θα πρέπει να μας γίνονται εμμονές. Το λογιστικό βιβλίο να μην είναι η Βίβλος μας και το βιβλίο εσόδων - εξόδων το καθημερινό μας Προσευχητάρι. Έτσι δημιουργούνται, οι απάτες, οι ανήθικες πρακτικές, οι ανίερες και άσπλαχνες πράξεις, απ’ όπου, ο σφετεριστής και εκμεταλλευτής δημιουργεί κέρδος εκμεταλλευόμενος τον κόπο και τον μόχθο των εργατών του, κερδοσκοπεί εις βάρος των συνανθρώπων του. Αυτές, και οι ακόρεστες ορέξεις για τη απόκτηση και κατοχή αξιωμάτων, χωρίς να παραβλέπουμε, το ψεύδος, την δολοπλοκία και την απάτη, είναι οι εγγενείς αιτίες που καθιστούν τον άνθρωπο μιαρό και χαμένο κι από την ίδια του την ψυχή. Αυτοί χάνουν την ψυχή τους πολύ πριν πεθάνουν.

Ο Μ. Αλέξανδρος έλεγε «τίποτε δεν είναι ευγενέστερο από την εργασία».

Μόνο με την εργασία ακόμα και οι Βασιλείς δικαιούνται τον πρέποντα σεβασμό.

Ακόμα και στους πλέων ευγενικούς θεσμούς η Εργασία και ο Μισθός είναι συνυφασμένα μέσα στο ανθρώπινο μυαλό. Αυτά που έπονται της εργασίας είναι τόσο ευχάριστα και μας δημιουργούν μια τέτοια υπερηφάνεια που είναι πολύ ποιο γλυκιά και από ότι μας δημιουργεί η σχόλη κι ανάπαυλα.

Μήπως στην εργασία δεν εκείνη που οι Σοφοί όλων εποχών δεν αφιέρωσαν την Ζωή τους; Το μέγα έργο στο οποίο μας προτρέπει και μας παροτρύνει ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι η προϋπόθεση στην πραγματικότητα μιας ενεργούς συμμετοχής εκ μέρους μας στην ποιο θαυμαστή επιχείρηση που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος Νους, πρόκειται για την δημιουργία του κόσμου ή για την αποπεράτωση της. Για να μπορέσουμε να αποθανατίσουμε τους εαυτούς μας θα πρέπει ανεπιφύλακτα να τεθούμε στη υπηρεσία αυτού του μεγάλου Έργου. Γιατί όσο περισσότερο και καλύτερα εξασκούμε την Μυητική μας Εργασία τόσο καλύτερα και περισσότερο ανεβαίνουμε στην κλίμακα των όντων.

Κανένας μας δεν θα πρέπει να υποτιμά την εργασία των ταπιών, των μη εχόντων επιρροή στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ώριο επίδρασης σε μια καλή πράξη, ενός Σοφού λόγου, ή μιας γενναίας προσπάθειας. Τίποτα δεν είναι λύγο ή μικρό. Εκείνος που είναι δεκτικός στα βαθύτερα νοήματα της φύσεως το γνωρίζει καλά. Τα πάντα εργάζονται για τα πάντα. Μια καταστροφή δεν είναι χαμός ή εκμηδένιση, άλλα αναγέννηση.

Το αυτεξούσιο του ανθρώπου και η εξουσία του στον ίδιο του τον εαυτό ονομάζεται Ελευθερία. Εκεί που δυο ή περισσότερες εξουσίες συγκεντρώνονται και αρχίζουν να σχετίζονται μεταξύ τους τότε έχουμε την αρχή της Δημοκρατικής Πολιτείας. Σ’ αυτή όμως τη σχέση η κάθε εξουσία πρέπει να συνεισφέρει ένα συγκεκριμένο τίμημα για να δημιουργηθεί το κοινό Κοινωνικό Δίκαιο. Αυτό το τίμημα είναι αποδεκτό απ’ άλλους αρκεί να υπαρχή η ίση συνεισφορά προς την κοινή εξουσία. Η ταυτότητα αυτών των παραχωρήσεων αποτελεί την Ισότητα. Αυτή είναι και η προστασία του συνόλου που διαχέει τις ενέργειες του προς όλους και προς τον καθένα ξεχωριστά.

Αυτή η προστασία είναι η Αδελφότητα.

Η Ελευθερία λοιπόν είναι η κορυφή και η Ισότητα είναι η βάση μιας δημιουργικής πυραμίδας. Κοινωνικά οι άνθρωποι όλοι έχουν ίσες ευκαιρίες. Πολιτικά όλοι οι ψήφοι έχουν το ίδιο βάρος. Θρησκεύτηκα όλες οι συνειδήσεις έχουν ίσα δικαιώματα.

Στην Ισότητα το βασικό όργανο για τη λειτουργία της είναι η αναγνώριση του δικαιώματος της δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μάθησης, η βασική εκπαίδευση να είναι υποχρεωτική και η ανώτερη εκπαίδευση να προσφέρετε σ’ όλους. Στην Εκκλησία ή στη Στοά θεωρούμε τον εαυτό μας ίσο με τους άλλους. Άλλα το καλύτερο και ιδανικότερο θα ήταν να καθίσουμε όλοι μαζί από κοινού

συζητώντας και συναναστρεφόμενοι μεταξύ μας να βρούμε λύσεις ιδανικές, δίκαιες και αποδεκτές απ’ όλους στην σύντομη αυτή ανθρώπινη ζωή μας.

Έτσι θα είμαστε ίσοι κάτω απ’ το βλέμμα του Θεού όταν αυτός κρίνει τον Κόσμο.