ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ 18ου ΒΑΘΜΟΥ- ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ 18ου ΒΑΘΜΟΥ- ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ

 

Έρ.: Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλ.: είσαι Ίππ.: Ανατολής καί Δύσεως;

Άπ.: Αναγνωρίσθηκα ώς Ίππ.: υπό τού Ύπερτ.: τούτου Περιστ.:.

Ερ.: Δώσατε την ιερά λέξη του Ίππ.: Άν.: καί Δύσ.:.

Άπ.:........ (Δίδεται ή λέξις).

Έρ.: Είσαι Ίππ.: Ροδ.: + .;;

Άπ.: Έχω την ευτυχία ταύτην.

Έρ.: Ποια η θέση του βαθμού τούτου εις τό Τάγμα;

Άπ.: Είναι ο ανώτερος των υπό του Περιστ.: διδομένων και 18ος έν τη ιεραρχία των βαθμ.:.

Έρ.: Από ποιου βαθμ.: άρχετε η σειρά των Περιστυλιακών βαθμ.:;

Άπ.: Από τού 15ου.:. Οι βαθμοί 4-14 απονέμονται υπό Έργ.: Στ.: Τελειοπ.:. Οι τρεις πρώτοι βαθμοί αποκαλούνται «Συμβολικοί».

Έρ.: Διαφέρουν οι βάσεις τής διδασκαλίας τής Στ.: από τής του Περιστ.:;

Άπ.: Ποσώς, άλλ’ αναπτύσσεται και ευρύνεται αύτη τόσον μάλλον, καθόσον προάγεται κανείς κατά βαθμό από του ενός εις το άλλο Έργαστ.:.

Έρ.: Που βασίζεται αύτη;

Άπ.: Επί τής κινήσεως του ήλιου εις το διάστημα, ως είχε την εντύπωση κατά την γένεσιν αυτής η Ανθρωπότης. Η κίνηση των αστέρων, η καταμέτρηση του χρόνου διά τής εναλλασσόμενης ακριβούς διάρκειας τής ημέρας και τής νυκτός, είχαν εμπνεύσει εις τούς πρώτους ανθρώπους το αίσθημα του θαυμασμού δι’ όλα τα θαυμάσια τής φύσεως φαινόμενα, ενώ συνάμα ενέπνευσαν εις αυτούς την ιδέαν τής σπουδής πρός κατανόηση του καλού, του ωραίου και του αληθούς. Η μελέτη αύτη οδήγησε την Ανθρωπότητα πρός τας τρίβους των επιστημών και των τεχνών, ηθικοποίησε αυτήν και το πεπερασμένο πνεύμα τού ανθρώπου ανήχθη εις υψηλούς ορίζοντας σκέψεων και ιδεών, και διά των συμπερασμάτων των μακρών και επιμόνων παρατηρήσεων αυτού ανέπτυξε τας γνώσεις του επί τού συνόλου και τής αρμονίας τού Σύμπαντος.

Έρ.: Νομίζετε ότι οι ιδέες αύται, αι προερχόμενοι εκ των συμπερασμάτων περί των θαυμάσιων τής φύσεως, αποτελούν την βάσιν των διδασκαλιών μας;

Άπ.: Ναι, άδ.: Σοφώτ.:.

Έρ.: Τίς ο σκοπός του 18ου βαθμ.:;

Άπ.: Η ανύψωσης τής Τεκτ.: διδασκαλίας υπεράνω των προηγουμένων βαθμ.:. Τούτο κατορθώνεται διά τής αναπτύξεως τής ιστορίας, των επιστημών έν γένει, των τεχνών,

τής ηθικής, έν μια λέξει του συνόλου των ανθρωπίνων γνώσεων, έφ’ όσον η πρόοδος έν τη αδιάλειπτο αυτής πορεία ευρύνει τον ορίζοντα τής διανοίας και φέρει αυτήν εις μεγαλύτερα ύψη.

Έρ.: Οι διδασκαλίες τής Στ.: δεν τείνουν εις τον αυτόν σκοπό;

Άπ.: Βεβαίως. Πάντοτε όμως επί τη βάσει τής διαφοράς των διανοητικών δυνάμεων και τής ικανότητος τού πνεύματος των αποτελούντων αυτήν ανθρώπων, ίνα καί εις τα νεότερα μυστήρια τηρηθεί η σώφρων πορεία η οποία συνετέλεσε εις την διατήρηση του γοήτρου εκείνων τής αρχαιότητος.

Έρ.: Ποιον μέρος τής διδασκαλίας ταύτης ανήκει εις έκαστον Έργαστ.:;

Άπ.: Η διδασκαλία εις την Στ.: προσομοιάζει με εκείνην, η οποία εγίνετο πρός τούς αρχαίους Μύστας, ενώ εις το Περιστ.: πρός εκείνην των Εφόρων. Η διαφορά αυτή εμφαίνετε εις την διάφορά των εορτών των δύο μεγάλων Έργαστ.:. Εις την Στ.: εορτάζεται η επάνοδος των ηλιοστασίων, τα οποία ανοίγουν τις πύλες τού ουρανού, το μεν κατά την αύξηση, το δε κατά την ελάττωση των ημερών, εις το Περιστ.: εορτάζεται η επάνοδος των ισημεριών, αι οποίοι, ως γνωστόν, περιλαμβάνουν την περίοδο των μεγαλύτερων ήμερών.

Η Στοά έχει ως κυριότερη εορτή το χειμερινό ηλιοστάσιο, το οποίον είναι η αρχή τής αυξήσεως των ημερών, ενώ το Περιστ.: έχει ως τοιαύτην την εαρινή ισημερία, η οποία είναι η αρχή των μεγαλύτερων ημερών και κα­λείται «Η βασιλεία του Μεγάλου Φωτός». Ηθικώς οι διδασκαλίες αύται διδάσκουν εις την Στ.: τήν Αδελφότητα, και εις το Περιστ.: την Αλληλεγγύη.

Έρ .·.. Επί ποιων ιστορικών γεγονότων βασίζεται η Τεκτ.·. διδασκαλία των διαφόρων βαθμών;

Απ.: Εις τον Α' και Β' βαθμ.: η διδασκαλία αύτη έχει ως βάση την ύπαρξη του Μ.: A,: Τ.: Σ.: και την αθανασία τής ψυχής, και τα διάφορα φαινόμενα, τα αποτελούντα τούς νόμους τής φύσεως. Εις τούς εφεξής βαθμ.: η διδασκαλία έχει τας αυτάς βάσεις, άλλ’ επί πλέον στηρίζεται και επί των γεγονότων ιστορικώς σχετιζόμενων με την ανέγερση, την καταστροφή και την ανοικοδόμηση του Ναού, τον οποίον ανήγειρε ο Βασιλεύς Σολομών εις τον Πατέρα τού φωτός.

Έρ.'. Εις ποια ιστορικά γεγονότα ανάγεται η διδ.·. τού 3ου - 14ου βαθμ. .;

Άπ.: Από του 3ου μέχρι του 14ου βαθμ.: ο Τεκτ.: περιέλαβε τη Ιουδαϊκή περίοδο από τής Βασιλείας του Σολομώντος και εφεξής. Ο Ναός του Σολομώντος οικοδομείται, ο Αρχηγός των εργασιών και των εργατών διδάσκαλος Χιράμ δολοφονείται, ανεγείρεται μαυσωλείο εις αυτόν. Οι δολοφόνοι αυτού καταδιώκονται και τέλος φονεύονται. Ο διδ.: Χιράμ αντικαθίσταται υπό επτά διδασκάλων, οι οποίοι κατόπιν λαμβάνουν βαθμούς ανωτέρους.

Έρ.: Εις ποια ιστορικά γεγονότα ανάγεται η διδασκαλία τού 15ου βαθμ.·.;

Άπ.: Και ο βαθμ.: ούτος, ως και ο επόμενος 16ος, ανάγεται εις την Εβραϊκή Ιστορία.

Εις τον 15ον βαθμ.: ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσωρ κηρύττει πόλεμο κατά τού διαδόχου τού Σολομώντος Σεδεκία. Εισέρχεται νικητής εις Ιερουσαλήμ, καταστρέφει τον Ναό, συλεί αυτόν, εξολοθρεύει την φυλή τού Λεϋί και αιχμαλώτους άγει εις Ασ­συρία τις λοιπές ηττηθείσες φυλές. Βραδύτερον ο Κύρος, ελευθερώνει τούς αιχμαλώτους, αποδίδει τα Ιερά σκεύη τού Ναού και παρέχει εις τούς Εβραίους την άδεια τής ανοικοδομήσεως αυτού υπό την διεύθυνση τού Ζωροβάβελ, τον οποίον ανακηρύττει Ιππότη τής Ανατολής.

Ερ.: Δύνασθε να μάς πείτε τα αναγόμενα εις την διδασκαλία τού 16ου βαθμ.: γεγονότα;

Άπ.: Ενταύθα εξακολουθεί η  ανοικοδόμηση τού Ναού, ότε οι Σαμαρείτες αποπειρώνται να παρεμποδίσουν αυτήν, άλλ’ ο Δαρείος, ο διάδοχος τού Κύρου, διατάσσει αυτούς να αποχωρήσουν, και αναγορεύει τον Ζωροβάβελ Πρίγκιπα τής ’Ιερουσαλήμ. Ο τίτλος ούτος τη αιτήσει του, απονέμεται και εις τίνας των οπαδών αυτού, των οποίων είναι ο αρχηγός.

Έρ.: Εις ποια γεγονότα ανάγεται ο 17ος βαθμ.:;

Άπ.: Εις τον 17ον βαθμ.: η ανοικοδόμηση τού Ναού περατώθηκε ο Ζωροβάβελ ονομάζει μερικούς Πρίγκιπας τής 'Ιερουσαλήμ, Ίππ.: Ανατολής καί Δύσεως, και εξαποστέλλει αυτούς, όπως άπ’ άκρου εις άκρον τής χώρας φέρουν την χαρμόσυνη είδηση, διαδίδοντες την αλήθεια.

Έρ.: Εις ποια γεγονότα ανάγεται ο 18ος βαθμ.::

Άπ.: Εις τον 18ον βαθμ.: η αλήθεια φαίνεται διαδοθείσα και δι’ αυτής τα πνεύματα φωτίσθηκαν. Τότε διάφοροι λαοί, συμμαχούντες, συγκροτούν εκ των Ιπποτών Ανατολής και Δύσεως το Μέγα λεγόμενον Συμβούλιο τών Πριγκίπων Ροδοσταύρων, το οποίον μέλλει να κρίνει επί όλων των τυχόν αναφυομένων μεταξύ αυτών διαφορών.

Έρ.: Ποια τα ηθικά συμπεράσματα, τα όποια  εξάγετε εκ τού συνόλου των γεγονότων τούτων σχετικώς πρός την διδασκαλία τού βαθμ.: τούτου;

Άπ.: Τείνουν να αναπτύξουν την διδασκαλία των Συμβ.: βαθμ.:, όσον αφορά εις την αναγκαία εις έκαστον άτομο ή εις εκάστην ομάδα παίδευσιν, όπως ζουν έν ειρήνη πρός αλλήλους, πάντες μεθ’ ενός εκάστου και έκαστος μετά πάντων, και όπως, όταν η ώρα τού θανάτου σημάνει, πεθάνουν έν τη εκτελέσει τού καθήκοντος των. Τα γεγονότα ταύτα διευκολύνουν την διδασκαλία εις τούς Περιστ.: βαθμ.:, όσον αφορά εις την διεθνή διδασκαλία, την αναγκαία εις πάντας τούς λαούς διά τας μεταξύ των σχέσεις, επιτρέποντα να αδελφωθούν και εργασθούν ευκολότερα πρός κοινή ωφέλεια παρά πάσας τας διαφοράς των συμφερόντων και των πεποιθήσεων και διδάσκοντα πώς τα κράτη καταρρέουν και πώς ανορθώνονται.

Ερ.: Άδ.: Α' Μεγ.: Φύλ.:, πού έγινες δεκτός ως Ίππ.: Ροδ.: + .:;

Άπ.: Εις Ύπερτ.: Περιστ.:, όπου βασιλεύει η αγάπη πρός τις επιστήμες και η μετριοφροσύνη.

Έρ.: Δύνασθε να δώσετε διασαφήσεις τινάς επί τής εις τον 18ον βαθμ.: μυήσεώς σας;

Άπ.: Ερωτήσατε με και θα αποκριθώ.

Έρ.: Κατά ποιαν ώρα επαναλαμβάνονται αι διακοπείσες εργασίες έν Ύπερτ.: Περιστ.:;

Απ.: Επαναλαμβάνονται, ότε οι εργάτες αναλαμβάνουν δυνάμεις και κατά την στιγμήν, κατά την οποίαν το φως τής ημέρας ελαττώνεται, το οποίον αλληγορικώς συμβολίζει την καταστροφή του Ναού, αστρονομικώς το κατώτερο σημείο τού ζωδιακού, εις το οποίον φθάνει ο ήλιος κατά την φαινομενική αυτού πορεία έν τω απείρω διακόπτονται ότε οι εργάτες είναι κουρασμένοι και αναφαίνεται το φως, το οποίον συμβολίζει αλληγορικώς την επάνοδο του Ήλιου εις τα ανώτερα ζώδια, ότε καταπαύει το σκότος και βασιλεύει η παγκόσμιος Ειρήνη.

Έρ.: Είπατε μου, πού και πώς λαμβάνουν χώρα αι έργ.: του 18ου βαθμ.:;

Άπ.: Εις δύο διαφόρους αίθουσας, εκ των οποίων η μία πένθιμος, ζοφερά και πλήρης ερειπίων και η δευτέρα καταυγαζομένη υπό τού Φωτός.

Έρ.: Πώς παρουσιασθήκατε εις το Ύπερτ.. Περ.:;

Άπ.: Με πλήρη άσκησιν τής ελευθερίας μου και τής θελήσεώς μου.

Έρ.: Τί πράξατε κατόπιν;                                               

Απ.: Υποχρεώθηκα να οδοιπορήσω.

Έρ.: Τί είδατε και τί μάθατε κατά τας οδοιπορίας;

Άπ.: Είδα τρεις στήλες να στηρίζουν το οικοδόμημά μας, των οποίων τα ονόματα μένουν χαραγμένα εις την καρδία μου.

Έρ.: Ποια τα ονόματα ταύτα,

Άπ.: ΠΙΣΤΙΣ, ΑΓΑΠΗ και ΕΛΠΙΣ.

Έρ.: Τί είναι Πίστις;

Απ .·. Πίστις είναι η πεποίθηση εις την ύπαρξη αξίας τίνος την οποίαν η διάνοια, αι αισθήσεις και η ορθή φιλοσοφία παραδέχονται και αναγνωρίζουν. Πιστεύομε εις την ύπαρξη του Θεού, και την αθανασία τής ψυχής.

Πίστις εις ημάς τούς ίδιους, εις την δύναμιν να πράττομε το αγαθόν, να επιδρούμε διά του λόγου ή των έργων επί των συνανθρώπων. Ο έχων πίστη κατέχει την δύναμιν να κυριαρχεί και να καταστέλλει τα πάθη του.

Πίστις εις τον ορθό λόγο, εχθρό τής φαντασίας. Εκ των πλασμάτων τής φαντασίας πηγάζει η πλάνη, μία των μαστίγων τής ανθρωπότητας. Η τυφλή και άνευ διακρίσεως πίστις είναι επικίνδυνος και άγει εις τον ολέθριο φανατισμό.

Έρ.: Τί είναι Αγάπη;

Άπ.: Η Αγάπη είναι η πρώτη των αρετών, είναι το ιερόν αίσθημα, το όποιον πρέπει να κυριαρχεί τής Ανθρωπότητας, είναι μία των κυριότερων βάσεων τού Τεκτονικού νόμου. Εκ τής αγάπης γεννάται η ευσπλαχνία και η ελεημοσύνη οι κυριότερες ιδιότητες, οι οποίες και με αυτήν πρέπει να κοσμούν πάσαν ευγενή και πολιτισμένη ύπαρξη. Η Αγάπη είναι η ευημερία τού ανθρωπίνου γένους, η παρηγοριά και η ένωση αυτού, ανεξαρτήτως καταγωγής, αιρέσεων ή θρησκειών.

Εάν όλοι οι λαοί άκουγαν τας γλυκείας τής Αγάπης εντολές, η Ομόνοια, η Ευδαιμονία και η Ειρήνη θα βασίλευαν επί τής γης.

Έρ.: Τί είναι Ελπίς;

Άπ.: Η Ελπίς είναι η γλυκύτατη παρηγοριά τής ανθρώπινης ψυχής διά το άπειρον. Είναι η προσδοκία αγαθού, το οποίον η ψυχή τού ανθρώπου διακαώς ποθεί και φαίνεται, ότι μέλλει να αποκτήσει. Διά την ανθρώπινη φύσιν είναι αίσθημα, το οποίο παρακολουθεί αυτήν πάντοτε.

Ερ.: Τίς είναι ο Τεκτονικός νόμος;

Άπ.: Είναι ο αρχέγονος ή φυσικός νόμος.

Έρ.: Γιατί ονομάζουν αυτόν ούτως;

Άπ.: Διότι είναι έμφυτος εις τον άνθρωπο. Κατά τούς πρώτους χρόνους χρησίμευε ως ο ηθικός δεσμός μεταξύ τής οικογένειας και τής κοινωνίας. Κατά τούς πατριαρχικούς χρόνους υπήρξε το μόνον φως τής ανθρώπινης κοινωνίας και η μόνη καθιέρωση των ηθών και των νόμων. Είναι η ηθική δάδα και ο οδηγός τού ανθρώπου, τού οποίου προσπαθεί να καταστήσει την διάνοια φωτισμένη, την καρδιά αγαθή, τας πράξεις δικαίας και τα έργα του τέλεια.

Έρ.: Τί ζητήσατε κατά τας οδοιπορίας σας;

Άπ.: Τον απολεσθέντα Λόγο.

Έρ.: Ανεύρατε αυτόν;

Άπ.: Ναι, άδ.: Σοφώτ.:, χάρις εις την επιμονή μου.

Έρ.: Δώσατε αυτόν.

Άπ.: Μου είναι αδύνατον να τον δώσω εις οιονδήποτε.

Έρ.: Πως δύναμαι να μάθω;

Απ.: Εάν με ρωτήσετε περί των διαφόρων μελετών μου.

Έρ.: Παρατηρήσατε τυχόν εις τα αποφθέγματα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων αλήθεια τινά σχετιζόμενη πρός το αντικείμενο τής ερωτήσεως μου;

Άπ.: Μάλιστα η αλήθεια αύτη με κατέπληξε.

Έρ.: Διά του πυρός η φύσις ολόκληρος αναγεννάτε;

Άπ.: Γνωρίζω το αρχαίον τούτο απόφθεγμα.

IGNE NATURA RENOVATUR INTEGRA      

Έρ.: I.

Άπ.: Ν.

Έρ.: R.

Άπ.: I.

Έρ.: Τί έγινε μετά την αποκάλυψη ταύτης;

Απ.: Πάντες οι άδ.: κατά παραγγελία του Σοφ.: επευφήμησαν.

Έρ.: Είπατε μου την γνώμη σας επί τής Τεκτ.: ταύτης λέξεως.

Η Τεκτ.: αύτη λέξις είναι ο Λόγος, ο οποίος εκπολιτίζει το ανθρώπινο γένος. Δι’ αυτού επικοινωνούν πάντες οι άνθρωποι μετά του ζωογόνου φωτός τής αλήθειας, η οποία άγει

αυτούς εις την βεβαιότητα διά τής ορθής σκέψεως. Η Τεκτ.: αύτη λέξις είναι ο Λόγος, όστις ομιλεί κατ’ ευθείαν πρός τας αισθήσεις μας.

Έρ.: Δώσατε μου την εισιτήριο λέξη.

Άπ.: Ε...

Έρ.: Ποια η απάντηση;

Άπ.: Ε... Υ.... (Ρ.... V....).

Έρ.: Δώσατε μου την χειραψία.

Άπ.: (δίδεται)

Έρ.: Ποιον το σημείο τής τάξεως τού βαθμ.:;

Άπ.: Το τού καλού ποιμένας.

Έρ.: Τις η επιφώνηση του βαθμού;

Ά.: X.: (Η.:).

Έρ.: Αφού σάς έδωσαν πάντα τα μέσα, όπως αναγνωρίζεσθε, τί έγινε;

Άπ.: Ο Σοφώτ.: με αναγνώρισε Πρίγκιπα Ροδ.:+.: Ιππότη του Αετού και τού Πελεκάνος, και μού ενεχυρίασε τα διάσημα τού βαθμ.:.

Έρ.: Ποια η ώρα του τελείου Τέκτονος;

Άπ.: Η ώρα, ότε ανευρέθηκε ο απολεσθείς Λόγος, ο φωτοβόλος Αστήρ ανεφάνη έν όλη τη λάμψει, το φως εδόθη εις τούς οφθαλμούς μας, τα σκότη διαλύθηκαν και εξαφανίσθηκαν, και ο νέος Τεκτ.: νόμος μέλλει να βασιλεύσει εφεξής.

Σοφώτ.: Άς ακολουθούμε λοιπόν τον νόμο τούτον και ας είμεθα πάντοτε πιστοί εις αυτόν. Τετέλεσται.

 

ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ

 Τα Ύπέρτ.: Περιστ.: του 18ου βαθμού έχουν έν υποχρεωτικό συμπόσιο κατ’ έτος γενόμενο και καλούμενο Αγάπη, ανεξαρτήτως του Δείπνου το όποιον τελείται μετά πάσαν συνεδρία τού Περιστ. ·. Η αίθουσα τού συμποσίου είναι εορτάσιμος και μεγαλοπρεπώς κεκοσμημένη. Τα παραπετάσματα είναι ερυθρά με προσαρτήματα λευκά και πράσινα και πρασίνους στεφάνους. Εις το βάθος τής αιθούσης διάφορα σύμβολα του βαθμού και εις το μέσον Σταυρός επί τής τομής τού οποίου Ρόδο. Η τράπεζα έχει σχήμα Σταυρού, τού οποίου το άνω σκέλος εστραμμένο προς Ανατολάς, είναι βραχύτερο τού κάτω. Μεγάλη επτάφωτος λυχνία είναι τοποθετημένη εις το μέσον τής τραπέζης ή, εάν αύτη είναι μεγάλη, όπισθεν τού Σοφωτ. ·. Τα ποτήρια έχουν υποχρεωτικώς πόδας και τοποθετούνται ως και οι φιάλες και οι βαυκάλεις επί γραμμής χαραγμένης διά δύο σειρών ερυθρών ταινιών.

Δι’ εκάστην δυάδα συνδαιτυμόνων υπάρχει εις και μόνος άρτος, τοποθετούμενος επί του πινακίου του ενός αυτών. Δεν δύναται να φάγει τις εξ αυτού ειμή αφού μοιράσει τούτον μετά τού γείτονας του. Εάν η Αγάπη τελείται εις το Τεκτ. ·. Μέγ.:, οι Ροδόσταυροι μεταβαίνουν έν τάξει Καλού Ποιμένας εις την αίθουσα τού συμποσίου κατά την εξής τάξη, άλλως αύτη σχηματίζεται έξωθεν τής αιθούσης ταύτης.

1)Ο Τελετάρχης-Συμποσιάρχης.

2)           Ο Σημαιοφόρος.

3)            Τα μέλη του Περιστ. ·. εις δύο σειράς, προηγουμένων των Ροδοσταύρων και επομένων των κατεχόντων τούς ανώτερους βαθμούς.

4)              Οι δύο Μεγ. ·. Φύλακες.

5)             Οι Ίππ. ·. Εύγλωτ. ·. και Καγκελ. ·.

6)             Οι έν τή Άν. ·. άδ. ·.

7)             Ο Σοφώτ. ·.

Ο Ίππ. ·. Τελετ. ·. - Άρχιτρίκλ. ·. Οδηγεί την πομπή διά τής μιας των πλευρών και του Σταυρού μέχρι τής Ανατολής, ένθα διαλύει την πομπή και διευθύνεται πρός Δυσμάς. Πάντες κυκλώνουν την τράπεζα ιστάμενοι έκαστος εις την θέση του. ΟΌ Α' Μεγ. ·. Φύλαξ κατέχει το άκρον τού Σταυρού πρός Βορρά, ο Β’ το πρός Μεσημβρία, ο Τελετ.·. Άρχιτρ.·. το άκρον τού Σταυρού απέναντι τού Σοφωτ.'. ο οποίος εδρεύει εις την Άν. ·.

Πριν πάντες καταλάβουν τας θέσεις των, ο Σοφώτ. ·. ειδοποιεί πάντας, ότι ή Τράπεζα καλείται Βωμός, το τραπεζομάντηλο τάπητας, τα χειρόμακτρα, αορτήρες, τα ποτήρια - κύλικες, οι φιάλες αμφορείς, το πίνω - κενώ τον κύλικα, το φέρω πρόποση - τελώ σπονδή.

Αι λοιπές ονομασίες είναι οι ίδιες ως και εις τα συμπόσια των Συμβολικών βαθμών.

Μετά ταύτα λέγει:

Σοφώτ.: Ίππ.: Φρουρέ του Περιστ.:, βεβαιωθείτε, εάν είμεθα στεγασμένοι και εάν βέβηλο όμμα δεν εισέδυσε μέχρις ημών.

'Ιππ.: Φρουρός. Είμεθα έν ασφάλεια Σοφώτ.:.

Σοφώτ.: Βλέπετε, άδ.: Ίππ.:, ότι εις μόνος άρτος υπάρχει δι’ εκάστη δυάδα συνδαιτυμόνων. Ο άδ.·., προ τού οποίου έχει τοποθετηθεί ο άρτος, οφείλει να τον μοιρασθεί μετά του πρός δεξιά αδελφού του. Παρουσιάζει εις αυτόν τον άρτο ολόκληρον, διά να κόψουν αυτόν ομού εις δύο. Όταν, διαρκούσης τής αγάπης, λάβει την ανάγκη άρτου, δεν δύναται να φάγει εκείνον, τον οποίο θα φέρουν εις αυτούς εάν μη προηγουμένως μοιρασθεί τούτον μετά άλλου άδ.: κατά τον αυτό τρόπο.

Οι καρδιές σας, φιλτ.: Ίππ.:, αισθάνονται αναμφιβόλως όλην την τρυφερότητα και το αδελφικό αίσθημα, το οποίον η παράδοση αύτη ενέχει.

Ας κόψομε λοιπόν τον άρτο, άδ.: Ίππ.:, και ας καταλάβουμε τίς θέσεις μας.

(Πάντες οι συνδαιτυμόνες κόπτουν τον άρτο και αρχίζει  το δείπνο. Ως υποχρεωτικό έδεσμα παρατίθεται ολόκληρος αμνός ψημένος. Πλησίον δε του Σοφωτ.·. τοποθετείται πύραυνο αναμμένο). \

Σοφωτ.: Ιδού, άδ.: μου, το θύμα, το οποίον εικονίζει συμβολικώς τις υλικές θυσίες του αρχαίου νόμου και τις ηθικές θυσίες τού νέου.

Ό Μ.: A.: Τ.: Σ.: θα προστατεύσει τας εστίας μας, ως προστάτευσε και εκείνες των πατέρων μας.

Ίππ.: Φρουρέ του Περιστ.:, παρατηρήσατε εκ νέου μήπως βέβηλα βλέμματα βλέπουν τας εργασίας μας, διότι η φωνή τής αλήθειας λέγει, ότι ο ξένος και ο μισθωτός πρέπει να αποκλείονται.

Ίππ.: Φρουρός τοΰ Περιστ.: Είμεθα έν ασφάλεια, Σοφώτ.:.

Σοφώτ.: Ας αφαιρέσομε τα ακάθαρτα μέρη του θύματος και ας παραδώσουμε ταύτα εις τας φλόγας.

(Κόπτει την κεφαλήν και τούς πόδας του αμνού, τα όποια ρίπτει εις το πύραυνο).

Σοφώτ.·. Ήδη, άδ.·. μου Ίππ.·., εκτελέσαντες κατά παράδοση τον κανόνα τούτον, δυνάμεθα να εξακολουθήσουμε την Αγάπη μας.

(Το δείπνο εξακολουθεί κανονικώς. Κατά τα διαλείμματα τελούνται οι έξης τυπικές σπονδές κατά τον κάτωθι τρόπον).

Σπονδή Υπέρ τού Αρχηγού τής Επικράτειας, τής οικογένειας αυτού και σύμπαντος τού Ελληνικού έθνους.

1)   Σπονδή Υπέρ τού Κραταιοτ.·. Μεγ.·. Ταξ.·., τού Άνθ.·. Μεγ.·. Ταξ.·. τού Ύπατ.·. Συμβ.·. τού 33ο διά την Ελλάδα, τών Άξιωμ.·. και μελών αυτού.

2)   Σπονδή Υπέρ του Σοφωτ.: τού Περιστ.: και τής οικογένειας αυτού.

3)   Σπονδή Υπέρ των Μεγ.: Φυλ.:, τών Άξιωμ.: και των μελών του Περιστ.:.

4)   Σπονδή Υπέρ των Ύπ.^-. Συμβ.·. τού 33ο και των Τεκτ.·. Δυναμ.·. τού Άρχ.·. και Άποδ.·. Σκωτ.·. Τύπου, τής Μεγ.·. Στ.·, διά την Ελλάδα, τών Τεκτ.·. κανονικών δυνάμεων τής υφηλίου, των υπό την αίγ.·. τού Ύπ.·.Συμ6.·. Έργ.·. και πάντων των επί των δύο ημισφαιρίων διεσπαρμένων Ροδ.·.+.·. των ευτυχούντων και δυστυχούντων. Είθε ο Μέγ.·. A.·. Τ.·. Σ.·. να παράσχει την συνδρομή αυτού εις τούς πάσχοντας και οδηγήσει τούς πλέοντας εις ασφαλή λιμένα.

(Οι σπονδές 1,2,4 και 5 τελούνται ύπό τού Σοφωτ. :., η 3 υπό τού Ίππ. ·. Εύγλωτ.·..

Πρός τέλεση σπονδής τίθενται οι συνδαιτημόνες εις «τάξη αγάπης» δηλ. οι κατέχοντες τούς βαθμούς 18-29 θέτουν τον αορτήρα επί του αριστερού ώμου, οι λοιποί οι κατέχοντες τούς βαθμούς 30-33 θέτουν αυτόν συνεστραμμένο περί τον τράχηλο με τας δύο άκρας κρεμάμενες επί τού στήθους.

Τα παραγγέλματα εκτελούνται ως έξης :

Πληρώσατε και στοιχίσατε τούς κύλικας, άδ.·. .

Η δεξιά επί τού κύλικος (λαμβάνεται το ποτήριο).

Υψηλά τούς κύλικας! Υψώνουν τα ποτήρια μέχρι του ύψους των χειλιών).

Πρώτη σπονδή! Κενώσατε (πίνουν).

Δευτέρα σπονδή! Κενώσατε.

Τρίτη σπονδή! Κενώσατε.

Τετάρτη σπονδή! Κενώσατε.

Τον κύλικα προ του μετώπου!

Καταβιβάσατε τον κύλικα (φέρουν το ποτήριο μέχρι του στομάχου).  /

Τον κύλικα εις τον δεξιό ώμον!

Τον κύλικα εις τον αριστερό ώμον!                       

Αποθέσομε τον κύλικα αθορύβως.

(Επακολουθεί η κρούσης και η επιφώνηση του βαθμού.

Η λήξη των εργασιών τής Αγάπης γίνεται κατά τούς συνήθεις τύπους, αφού κυκλοφορήσει εκ νέου ο Σάκκος των προτάσεων και ο Κορμός του Ελέους).