ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ

 

ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ

Είναι ο κατάλληλος καιρός να ρίξουμε κάποιους Ελληνικούς Σπόρους - Λόγους.

Μπορεί το χωράφι να φαίνεται άγονο, όμως και στα πλέον άγονα μέρη υπάρχει πάντα ένας τόπος που φυτρώνει κάποιος σπόρος.

Εξάλλου αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι τα πλέον αρωματικά φυτά φυτρώνουν στους ξερότοπους και στα βράχια…

Το μυρωδάτο τσάι, ο μόσχος, ο αμάραντος, το θυμάρι και ο Ελληνικός Τεκτονικός λόγος είναι τόσο δυνατός που μπορεί να ραγίσει ακόμα και πέτρες, για να ριζώσει και τόσο αρωματικός που θα χαϊδέψει σίγουρα κάποιες καρδιές.

Η ψυχή μας είναι η Ουσία, αλλά η Ουσία χρειάζεται τη φλόγα του Θεϊκού Λόγου να δονηθεί.

Μοιάζει με ουράνια άρπα, που περιμένει το απαλό άγγιγμα της επιδέξιας μούσας, για να τραγουδήσει.

Έτσι είναι!

Η ψυχή δεν θα μπορέσει ποτέ να εξυψωθεί, αν δεν αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές της οι Μεγάλες Πανανθρώπινες Τεκτονικές Ιδέες.

Και ο Ελληνικός Τεκτονικός Λόγος είναι η πλέον κατάλληλη αισθητική τροφή, που επιζητά, για να ανεβεί τα πνευματικά σκαλοπάτια.

Από τον Ελληνικό Ιερό Λόγο, από τις θείες Δελφικές Ιδέες, εμπλουτίστηκε αργότερα ο Χριστιανικός Λόγος. Οι δε ρήσεις αυτού: «Εντός ημών η βασιλεία του Θεού εστίν», «Ειρήνη εντός ημών εστίν», «Το σώμα ναός του έν ημίν Άγιου Πνεύματος εστίν», στην γνωριμία με τον εσώτερο εαυτό μας παραπέμπουν.

Στο περίφημο «Γνώθι σ' αυτόν», στη θεία αυτή εντολή τη χαραγμένη μαζί με το «Μηδέν Άγαν», τίποτα το υπερβολικό, στον πρόναο του ναού του Φωτοδότη Απόλλωνα.

Ο μύθος λέει πως ο Ζευς έστειλε από τις δύο άκρες του κόσμου δύο αετούς προς αντίθετες κατευθύνσεις. Τα Ιερά πουλιά συναντήθηκαν στους Δελφούς, προσδιορίζοντας έτσι το Κέντρο ή Ομφαλό της γης. Ο όρος Ομφαλός υποδηλώνει έναν αόρατο κοσμικό λώρο, που συνδέει τη γη με τα ουράνια κοσμικά ενεργειακά πεδία και τρέφει την ύλη με πνεύμα. Οι κοσμικές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν στον χώρο αυτό μορφοποιήθηκαν στον πιο Έλληνα από τους Έλληνες Θεούς, στον «Μουσηγέτη» Θεό του Φωτός και της Αρμονίας.

Ο Ηράκλειτος μας λέει ότι ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού... Αλλά Πυρ μεταβαλλόμενο και ύδωρ αέναον και αιωνία εναλλαγή. Να γιατί ο Απόλλων ως ιδέα αντιπροσωπεύει το φως, την συμπαντική Διάνοια και αρμονία του κόσμου.

 Ο Απόλλων είναι η πιο καθαρή παράσταση, η πιο αντιπροσωπευτική μορφοποίηση της Ουσίας του Ελληνικού Πνεύματος.

Το Απολλώνιο Πνεύμα είτε εξέφραζε την Ελληνική πραγματικότητα είτε το ιδανικό των Ελλήνων είτε και τα δύο, ήταν η Ουσία του φωτοδότη πολιτισμού, που μεταλαμπαδεύτηκε στα πέρατα της γης.

Εάν όμως οι Δελφοί, συμβολικά είναι ο Ομφαλός της γης, η γεωγραφική θέση τους στο βάθος της κοιλάδας τούς μετέτρεψε σε ένα είδος «γήινου ομφάλιου λώρου» που ένωνε το Δελφικό Μαντείο με τον έξω κόσμο.

Χώρος Ιερός οι Δελφοί, αγκαλιασμένος από τις γιγάντιες Φαιδριάδες, καθαρμένος από την μυριόλαλη Κασταλία πηγή, χαϊδεμένος από τον Πλείστο, που γονιμοποιεί την ασημογάλανη θάλασσα των ελαιών που απλώνεται στα πόδια του. Εδώ εξελίχτηκε, μέσω των αρχαίων μυστών Ορφέα και Πυθαγόρα, ο θεϊκός Λόγος και απέβλεπε να αποδοθεί ως διδαχή, δηλαδή ως Ανάσταση του Λόγου του Θεού στον άνθρωπο προς αποκατάσταση της δίκαιης πολιτείας και αδελφοσύνης στον κόσμο μας κατά το εσωανθρώπινο αυτής πρότυπο.

Εδώ μαθήτευσαν οι Σοφοί των Ελλήνων και Μυσταγωγήθηκαν οι Ηγέτες τους. Στη Δελφική Εστία χρήζονται πνευματικοί ή κοινωνικοί αρχηγοί, αναμορφωτές ή μεταρρυθμιστές, νομοθέτες ή σοφοί. Ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Παρμενίδης, ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος, ο Αρχίτας, ο Φιλόλαος, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Ισοκράτης, ο Σόλων, ο Λυκούργος ο Κλεισθένης, ο Βίας, ο Πιττακός, ο Χίλων, ο Κλεόβουλος, ο Ανάχαρσις, ο Ζήνων με την περίφημη «Κοινοπολιτεία του». Όλοι τους κατά τον Πλούταρχο, ο οποίος διετέλεσε για αρκετά χρόνια ως Ιερέας του ναού του Απόλλωνα, από εκεί εμπνέονται και από εκεί ξεκινούν.

Η Θρησκεία επηρέαζε κάθε πτυχή της ζωής του ανθρώπου και το Μαντείο έπαιζε σημαντικό ρόλο στα ιστορικά γεγονότα, επηρεάζοντας ως ένα βαθμό την πορεία τους είτε άμεσα με τους χρησμούς είτε έμμεσα με την Αμφικτυονία.

Οι Δελφικοί στέλνουν τον Πίνδαρο στην Ελλάδα «παιδευτή του σύμπαντος της βίου» και αργότερα αναγνωρίζουν τον Σωκράτη ως τον σοφότατο όλων των Ελλήνων και τον ωθούν για την παιδαγωγική αποστολή του στην Αθήνα.

Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην Σπάρτη, που αποτελούσαν τη βάση του Σπαρτιατικού κράτους, εμφανίζονται ως έργο του μυθικού Λυκούργου, περιβάλλονται δε με θεϊκό κύρος, αφού υπαγορεύτηκαν σε αυτόν από την Πυθία και ο Θεός τις χαρακτήρισε ως «άριστες για όλους».

Η άμεση αναγνώριση της πνευματικής μεταρρύθμισης του Κλεισθένη, όταν η Πυθία διάλεξε από έναν κατάλογο εκατό ονομάτων τους επώνυμους ήρωες των δέκα φυλών, που τότε πρωτοϊδρύθηκαν, δείχνει την εμπιστοσύνη που είχε ο λαός στη θεϊκή κρίση των ιερέων του αλάθητου Απόλλωνα. Ο Θεός, που γνωρίζει τι είναι καλό για τους ανθρώπους, συμβουλεύει αυτούς.

Καμιά ομάδα αποίκων δεν φεύγει, αν δεν πάρει την έγκριση του Θεού και ενίοτε συγκεκριμένες οδηγίες. Αυτός είναι ο λόγος που τόσες πολλές αποικίες πήραν το όνομα «Απολλωνία». Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αποικισμός της Κυρήνης.   

Ας ονειρευτούμε όλοι μαζί την φωτεινή χαραυγή μιας καινούργιας μέρας για τον Τεκτονισμό της Ελλάδος. Την ανάσταση των μεγάλων Δελφικών Ιδεών. Τον ευφρόσυνο όρθρο των ανυψωμένων αξιών. Το αείζωον Τεκτονικό Φως, ο πνευματικός ήλιος της Αγάπης, της Δικαιοσύνης, της Ισότητας, της Αδελφοσύνης, της Αρετής, και της Ειρήνης, ας λούσει και πάλι τις καρδιές των Αδελφών μας. Η φρόνηση ας επικρατήσει για κοινούς στόχους, ασχέτως των διαφορών και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε επί μέρους ομάδος.
Αμφικτιονία των Ελληνικών Τεκτονικών Δυνάμεων!