Θέμα : Οι τρεις περιοδείες καθάρσεις

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η γνώση δεν μεταδιδόταν στην αρχαιότητα παρά σε άτομα δοκιμασμένα, μέσα από μία σειρά δοκιμασίες. Αυτή η μετάδοση της γνώσης γίνονταν μέσα στους ναούς, κάτω από το όνομα των μυστηρίων και ο γνώστης έπαιρνε τον τίτλο του ιερέα ή του μύστη .

Η γνώση ήταν λοιπόν μυστική ή απόκρυψη, απ’ όπου και το όνομα της Απόκρυφης Επιστήμης που δόθηκε από τους συγχρόνους στην αρχαία σύνθεση.

Παρόλα αυτά, όταν οι μυημένοι αισθάνθηκαν να πλησιάζει η στιγμή, όπου όλες οι γνώσεις θα μπορούσαν να χαθούν για την ανθρωπότητα, έκαναν αφάνταστες προσπάθειες για να διασώσουν τη σύνθεση από την καταστροφή.

Τρία μεγάλα μέσα μπήκαν σ’ εφαρμογή γι’ αυτό το σκοπό.

1. Οι μυστικές εταιρίες, κατευθείαν συνέχεια των μυστηρίων. 

2. Οι λατρείες, συμβολική μετάφραση των υψηλών διδασκαλιών, για τα κοινά. 

3. Τέλος, ο λαός ο ίδιος έγινε ασυνείδητος θεματοφύλακας της γνώσης.

Οι περισσότεροι από τους μυημένους κατέφυγαν στην Ανατολή και πολύ τελευταία η δύση έμαθε για την ύπαρξη στην Ινδία και κυρίως στο Θιβέτ απόκρυφων αδελφοτήτων, που έχουν στην κατοχή τους ακέραια την αρχαία σύνθεση.

Οι Γνωστικές αιρέσεις, οι Άραβες, οι Αλχημιστές, οι Ναΐτες, οι  Ροδόσταυροι και τέλος οι Ελευθεροτέκτονες σχηματίζουν την αλυσίδα της μετάδοσης της εσωτερικής γνώσης στη Δύση. 

Η πρώτη δοκιμασία της Γης πριν τις περιοδείες αποτελεί την επιβεβαίωση των όρκων και υποσχέσεων με την επαφή του Δοκίμου με την μητέρα γη την ονομαζόμενη Δήμητρα, το σταθερό στοιχείο της φύσης και το στοιχειακό των υλικών αγαθών και της ευημερίας.

Οι αρχαίοι μύστες όταν υπόσχονταν και ορκίζονταν για κάποιο θέμα, έδιναν τον όρκο αγκίζοντας το χώμα με το πόδι ή το χέρι και τότε ο όρκος ήταν ιερός και ισχυρός.

Στο βιβλίο της Ρουθ κεφάλαιο Δ’ εδάφια 7 και 8 διαβάζουμε : « Ούτος δε ήτο ο τρόπος το πάλαι εν τω Ισραήλ περί του δικαιώματος της συγγένειας και περί της απαλλοτριώσεως, δια να βεβαιούται πας λόγος, ο άνθρωπος λύων το υπόδημα αυτού και τούτο ήτο μαρτυρία εν τω Ισραήλ. Δια τούτο είπεν ο συγγενής προς τον Βοόζ: Αγόρασον αυτό εις σεαυτόν. Και έλυσε το υπόδημα αυτού».

ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

Γενικά οι Τεκτονικές περιοδείες κλείνουν το περιεχόμενο όλης της Τεκτονικής φιλοσοφίας κατά βαθμό.

Τη μεγαλύτερη όμως σημασία έχουν οι περιοδείες του Α’ συμβολικού βαθμού γιατί σε αυτές οι κραδασμοί των εντυπώσεων για τους αμύητους είναι συγκλονιστικοί και γιατί, για πρώτη φορά ανοίγεται ένας δρόμος γεμάτος Φως, παρά το γεγονός ότι ο μυούμενος βαδίζει μέσα στο σκοτάδι. 

Μετά τον όρκο που δίνει ο Δόκιμος όπως τηρήσει απόλυτη σιγή επί των δοκιμασιών στις οποίες θα υποβληθεί, ο Σεβάσμιος παραγγέλνει στον Δοκιμαστή να οδηγήσει τον υποψήφιο στην πρώτη περιοδεία.

Ο Δοκιμαστής δια διαφόρων φυσικών εμποδίων και θορύβων οδηγεί τον μυούμενο, κρατώντας αυτόν και με τα δύο χέρια από την Δύση προς την Ανατολή και από την Ανατολή προς την Δύση, όπου τον οδηγεί μπροστά στην έδρα του Βου Επόπτη, ο οποίος ερωτά «Τίς ει;».

Τότε διεξάγεται η γνωστή ερωταπόκριση. Και ο Β’ Επόπτης επιτρέπει την Διέλευση, αφού ο Δοκιμαστής τον βεβαιώσει ότι ο αμύητος είναι ελεύθερος και χρηστοήθης.

Όμως ο Τεκτονισμός τα τελευταία χρόνια άφησε μέσα από τις εσωτερικές τριβές του, να χαθεί η παρακαταθήκη που του είχε δοθεί για φύλαξη και δεν μπορεί πλέον να χορηγήσει αυτόν το συνθετικό νόμο ερμηνεύοντας το νόημα των παραδοσιακών συμβόλων.

Όφειλε να μεταδώσει τη γνώση μέσα από την μυητική άλυσο από γενιά σε γενιά και άντ’ αυτού ασχολήθηκε με τα διοικητικά και κανονικά θέματα της κοινωνικής διάρθρωσης και επιρροής της κανονικότητας.

Πιστεύοντας ότι το εργαστήριο μας απομονωμένο από κοσμικές τριβές και με λαμπρή σύναξη αδελφών όλων των βαθμών καταδύεται στις ρίζες τις γνώσεις δίνοντας την ελπίδα διάσωσης της αλυσίδας της σύνθεσης.

Ο Δόκιμος συμβολικά είναι ο αναγεννημένος άνθρωπος που βγήκε από την μήτρα του σκοτεινού θαλάμου. 

Αν τα πρώτα βήματα είναι σταθερά, θα προχωρήσει στο δρόμο των μυστών που οδηγεί στο ανέσπερο Φως.

Το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα είναι η σωστή ερμηνεία των συμβόλων που τον περιτριγυρίζουν.

Οι ερμηνείες κάθε συμβόλου θα είναι τόσες, όσες ο ίδιος ο Μαθητής θα μπορεί ν’ ανακαλύψει με την βοήθεια των Διδασκάλων εφ’ όσον και αυτοί δεν έχουν χάσει την αντίληψη της ιερής παρακαταθήκης που του έχουν εμπιστευθεί.

Οι περιοδείες συμβολίζουνε την πρόοδο του πολιτισμού της Ανθρωπότητας, ο οποίος άρχισε από την Ανατολή και περνώντας τη Μεσόγειο, ήρθε στη Δύση, ακολουθώντας την πορεία του Ηλιου.

Οι περιοδείες της μύησης του Μαθητή, ξεκινάνε και οι τρεις από το κέντρο της απόστασης των δύο στηλών Β και J που είναι σύμβολα των δύο Ηλιοστασίων.

Κάνουν τον Κύκλο της Στοάς που αντιστοιχεί στο Σύμπαν και καταλήγουν στις δύο στήλες ως αντίθετες δυνάμεις.

Τα στοιχεία της φύσης και τα στοιχειακά που εκπροσωπούνται από αυτά αναγνωρίζουν και αναγνωρίζονται από τον Δόκιμο. Τότε η αλχημιστική αλυσίδα ενεργοποιείται.

Κατά την δοκιμασία αυτή μόνο το σύριγμα του πνέοντος ανέμου ακούγεται. Αυτό σημαίνει την κατάσταση της ουσίας της φύσεως, η οποία έφθασε στην εξέλιξη της στην μορφή του αέρος.

Η αλλόκοτη και αναχρονιστική αυτή σκηνή κανένας δεν θα μπορούσε να υποπτευθεί ότι περιέχει την δραματικώτερη εποχή της ανθρώπινης ψυχής, η οποία στερημένη από τον λόγο πάλευε προς όλα τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος για να εκδηλώσει την ικανότητα της προσαρμογής προς αυτό και αποκτήσει μέσον ενέργειας κατάλληλο για να πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις της και να εξελιχθεί. Αυτή είναι η φυσική ερμηνεία.

Την ηθική σημασία την αναπτύσσει ο Β’ Επόπτης όπου εδώ αντικαθιστά τον στα αρχαία Δράματα Χορό, ο οποίος πάντοτε απαγγέλλει κάποιο ηθικό ή πνευματικό Νόμο, για να νουθετήσει τον δοκιμαζόμενο από τα ίδια πάθη ή σφάλματα ανθρώπων.

Τέλος ο Σεβάσμιος ερμηνεύει την έννοια του καθήκοντος, του οποίου η μύστηριακή του έννοια καθορίζεται ως η αναγνώρισης από καθένα χωριστά των δικαιωμάτων του άλλου, τα οποία πάλι απορρέουν από την αρχή της Δικαιοσύνης, η οποία αναγνωρίζει «παν ότι φύσει ανήκει εις έκαστον άνθρωπον» για να μπορεί να ζει και να εξελίσσεται.

Η πρώτη περιοδεία συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή.

Τα εμπόδια που συναντάμε παρουσιάζουν τα πάθη, τις δυσκολίες που δοκιμάζει ο άνθρωπος και που δεν μπορεί να κατανικήσει ή να ξεπεράσει, παρά μονάχα αν αποκτήσει την ηθική εκείνη ενέργεια, η οποία επιτρέπει σ’ αυτόν να παλέψει ενάντια στην κακοτυχία.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

Κατά την Δευτέρα περιοδεία επαναλαμβάνεται η ίδια περίπου διαδικασία και δραματική πορεία του μυούμενο, την οποία αρκούντως ερμηνεύει το τυπικό.

Στην δεύτερη όμως περιοδεία ο Α’ Επόπτης επιτρέπει την διέλευση του Δοκίμου, με τον όρο όπως καθαρθή αυτός δια του ύδατος.

Στα αρχαία ως και στα νεότερα μυστήρια η κάθαρσης δια του ύδατος είναι βασικό μέρος της μυήσεως.

Η φυσική του έννοια είναι η δια της οντολογικής κλίμακας των ιχθύων, διέλευση της ατομικής ψυχής και η εξέλιξη αυτής μέσα στο στοιχείο του ύδατος.

Συμβολίζει την συνένωση της νεότητας και της εφηβικής ηλικίας του ανθρώπου και την ενεργητική ζωή του, κατά την διάρκεια της οποίας αυτός επιδίδεται στη πάλη των παθών του.

Η ηθική όμως και πνευματική σημασία είναι ότι ο μυούμενος πρέπει να αποβάλλει τα οργανικά του ρύποι, αλλά προ πάντος τα πάθη και τις
αντιφατικές ή αντικοινωνικές αντιλήψεις και ιδέες.

Στα Ελευσίνια μυστήρια η τελετή μαζί με την πομπή διαρκούσε εννέα ημέρες.

Η δεύτερη ημέρα αφιερώνονταν στους καθαρμούς οπότε οι προς μύηση κατέβαιναν στην θάλασσα και λούζονταν φέρνοντας ένα μικρό γουρουνάκι, σύμβολο των ποταπών παθών, το οποίο μετά οι μύστες θυσίαζαν , υπονοώντας ότι και αυτοί θυσίασαν τα πάθη τους και τα ελαττώματα τους, ώστε απαλλαγμένοι από αυτά καταστούν αγνοί και ικανοί και έτσι να προσχωρήσουν στην μύηση των ανωτέρω βαθμών.

ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

Και η τελευταία αυτή περιοδεία εκτελείται κατά το τυπικό με την ίδια διαδικασία περίπου των δύο προηγουμένων αλλά περιέχει στοιχεία τα οποία προσδίδουν βαρύτητα και ιερότητα στην δραματική αυτή καμπή της μυήσεως. Τα στοιχεία αυτά είναι η πυρά και οι φλόγες.

Για να επιτρέψει όμως ο Σεβάσμιος την διέλευση στον αμύητο δίνει την προσταγή όπως διέλθει δια των φλογών.

Η δοκιμασία αυτή έχει πολύπλευρη και βαθύτατη σημασία.
Συμβολίζει την ώριμη ηλικία και τα γηρατειά, που η Σοφία στεφανώνει τον αγαθό και ενάρετο άνθρωπο, με τα πιο ζωηρά χρώματα του Φωτός.

Το πυρ από το οποίο παράγονται οι φλόγες είναι η Τετάρτη κατάσταση, με την οποία εκδηλώνεται η ουσία της φύσεως.

Οι φλόγες αφού περιβάλλουν τον δόκιμο, περατώνουν τις δοκιμασίες και λυτρώνουν το μέχρι εκείνη τη στιγμή δοκιμαζόμενο όν, το οποίο διαμέσου των προσπαθειών επιζητούσε την δύναμη και τα μέσα να γνωρίσει το περιβάλλον και να προσαρμοσθεί σ’ αυτό.

Και η δύναμη αυτή με την οποία τον περιβάλλουν οι φλόγες είναι η δύναμη του Νοείν , είναι ο λόγος τον οποίο εκδηλώνουν οι ανθρώπινες υποστάσεις και μέσα από αυτό αποκτούν την Γνώση με την οποία η εξέλιξη σε ανώτερες πνευματικές σφαίρες είναι ταχύτατη.

Κατόπιν ο Σεβάσμιος υποδεικνύει την τήρηση των αρχών της αγάπης και της φιλανθρωπίας , αφού υποβάλει τον δόκιμο στη δοκιμασία της θυσίας του αίματος του τον προσκαλεί να δώσει την επίσημη διαβεβαίωση και ομνύει αυτός τον Τεκτονικό όρκο.

Σε μια υποβλητική τελετουργική σκηνή του αποκαλύπτονται οι οφθαλμοί για να αντιληφθεί και ακούσει τις τρομερές συνέπειες της Επιορκίας.

ΚΑΘΑΡΜΟΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΕΙΩΝ

Στις περιοδείες του ο νεομύητος βγαίνει αρχικά από την γη, κατόπιν καθαρίζεται με τον αέρα το νερό και την φωτιά. Απαλλάσσεται δηλαδή διαδοχικά από την υλική ζωή, την φιλοσοφία, και την Θρησκεία και φθάνει στη καθαρή μύηση.

Για να μπορέσει κανείς να χαρεί το Φως της Αλήθειας πρέπει να απαλλαγεί από τις προλήψεις της παιδικής ηλικίας και να επιδοθεί με ζήλο στη μελέτη της Σοφίας.

Κατά την πομπή των πυρσών προς την Ελευσίνα στις γιορτές των Ελευσίνιων Μυστηρίων, οι υποψήφιοι Μύστες κρατούσαν ο καθένας από μία δάδα αναμμένη και βάδιζαν δύο-δύο. 

Έμπαιναν στο Ναό της Δήμητρας και υποβάλλονταν με αυτό τον τρόπο στο συμβολικό καθαρμό της Φωτιάς.

Με τις περιοδείες πραγματοποιείται και η Πυθαγόρεια «Τετρακτύς».
Ο νεομύητος βγαίνοντας από τον Ναό ας έχει υπόψη του το ρητό το οποίο δίνονταν κατά τις αρχαίες μυήσεις, που είναι χαραγμένο στη γρανίτινη βάση της τερατόμορφης Σφίγγας « Γνωρίξειν, θέλειν, τολμάν, σιγάν».

Να γνωρίζεις με αντίληψη (άνθρωπος), να θέλεις με θέρμη ( λιοντάρι), να τολμάς με θάρρος, (Αετός) και να σωπαίνεις με δύναμη (Ταύρος).

 

Είπον Σεβάσμιε Διδάσκαλε.

Ανατολή Θεσσαλονίκης

Μάρτιος 2001 χ.κ.