ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ & ΧΡΗΣΤΩΝ ΗΘΩΝ

 

ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ & ΧΡΗΣΤΩΝ ΗΘΩΝ

 

Άρχισα να γράφω αυτό το τεμάχιο προβληματισμένος εξ αιτίας κάποιων σημαντικών για μένα φράσεων από το περιεχόμενο του Τυπικού του Α! Βαθμού του Σκωτικού Τύπου, το οποίο σε κάθε ευκαιρία μελετώ. 

Από την ημέρα της μυήσεώς μου στον Α! Βαθμό με απασχολεί έντονα η δήλωση του Αδελφού Δοκιμαστή/Διακόνου προς τον Σεβάσμιο. Η δήλωση που αφορά την ποιότητα του μυούμενου. Όταν δε λέγω ποιότητα, δεν εννοώ το αν είναι κάτοχος Πανεπιστημιακών Τίτλων ή είναι Οικονομικά ισχυρός, αλλά εννοώ την πνευματική και ηθική ποιότητα του μυούμενου αυτού, που ζητά να μετάσχει των Τεκτονικών Μυστηρίων και να καταστεί δέκτης Φωτός εξ ακτινών τινών. 

Κατά την διάρκεια της μυήσεως και ενώ ο Διάκονος/Δοκιμαστής συνοδεύει τον υπό μύηση σε κάθε του βήμα, τίθεται τρις η ερώτηση κλειδί, την οποία του απευθύνουν τα τρία Μεγάλα Φώτα της Στοάς, δηλαδή ο Σεβάσμιος, ο Α! Επόπτης και ο Β! Επόπτης, “Πως ετόλμησε ούτος να διέλθει” και η απάντηση που δίνεται από τον μυούμενο δια του στόματος του Δοκιμαστή “Ως Ελεύθερος και Χρηστοήθης” ή “Ως Ελεύθερος και Χρηστών Ηθών” ή “Ως Ελεύθερος και Καλής Μαρτυρίας”. Μία ερώτηση, που αφορά τους καθαρμούς, τη λειτουργία και τους Τεκτονικούς Θεσμούς και η οποία έχει τόσο πολύ παρεξηγηθεί από όλους τους θεράποντες του Τεκτονισμού. Και μία απάντηση (αυτή του Δοκιμαστή) που με προβλημάτισε και μου εντυπώθηκε, όταν την πρωτοάκουσα σαν μυούμενος αλλά και κατά την πρώτη μύηση που παρακολούθησα. Ακόμη σήμερα συνεχίζει να με προβληματίζει και πιθανόν να μην πάρω ποτέ τη σωστή ερμηνεία στη δήλωση αυτή του Δοκιμαστή.  

Ιστορικά, οι μετέχοντες σε Εσωτερικά Μυστήρια, στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε οποιοδήποτε μέρος του Πλανήτη όπου ετελούντο Εσωτερικά Μυστήρια, έπρεπε να είναι ελεύθεροι πολίτες και στη χειρότερη των περιπτώσεων να είναι απελεύθεροι. Οι λόγοι που θα μπορούσαν να αναφερθούν για την επιλογή αυτή θα μπορούσαν να είναι πολλοί. Κατά τη δική μου εκδοχή ένας σημαντικός λόγος θα ήταν ίσως το γεγονός της δέσμευσης που προέκυπτε για τον μυούμενο από την αποδοχή των όρων για την εισδοχή του στα Μυστήρια. 

Η δε Άνοδος του Μεμυημένου πλέον, σε ανώτερα επίπεδα των Μυστηρίων και περισσότερο Φωτισμό, δεν θα επέτρεπε, σε μη ελεύθερο άνθρωπο, να μετέχει στις Μυστικές και Μυστηριακές τελετές, οι οποίες θα προϋπέθεταν ικανό χρόνο και κάποιες συνεισφορές στον κοινό κορβανά για το Ναό ή την Ομάδα, τις οποίες συνεισφορές οι μη ελεύθεροι άνθρωποι δεν θα είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν.  

Όσον αφορά, τον ορισμό της λέξης Ελευθερία, ο Αδελφός Λάσκαρης γράφει στην Εγκυκλοπαίδειά του : “Εν τη ευρυτάτη της σημασία, η λέξις Ελευθερία σημαίνει τον αυτοπροσδιορισμό της λογικής θελήσεως, την δύναμιν του πράττειν ή μη πράττειν τι εξ ιδίας βουλήσεως και πρωτοβουλίας. Κατά την φιλοσοφικήν έννοιαν, η Ελευθερία είναι από της μεταφυσικής μεν απόψεως αοριστολογισμός, από ψυχολογικής δε, η ικανότης της ατομικής, ενεργού και αδιαταράκτου θελήσεως και δράσεως και από ηθικής τέλος απόψεως, η ικανότης του ατόμου να κυριαρχεί δια του λογικού επί των επιβλαβών ορμών και τάσεών του”.  

Μία άλλη εκδοχή, για τις λέξεις Ελεύθερος και Ελευθερία, είναι αυτή η οποία υποδηλώνει τον άνθρωπο τον απελευθερωμένο από πάθη και προκαταλήψεις. Αλλά όταν αναφερόμαστε σε πάθη, τι εννοούμε; Εννοούμε μήπως σωματικά πάθη και ανομολόγητους πόθους ή μήπως εννοούμε την εμπάθεια έναντι των συνανθρώπων μας, την μικρότητα που επιδεικνύουμε έναντι των άλλων, τη μνησικακία, τον εγωισμό, τον φανατισμό, την αδιαφορία στον ανθρώπινο πόνο, την κακότητα προς όσους νομίζουμε ότι μας έχουν βλάψει; Μήπως η λέξη Ελεύθερος έχει άμεση σχέση με τα μέταλλα, τα οποία ο Σεβάσμιος μας καλεί να τα αποβάλουμε πριν από την είσοδό μας στο Ναό και τα οποία συμβολίζουν αυτά ακριβώς τα πάθη και τις μικρότητες που βασανίζουν τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή και σε κάθε του βήμα;  

Ο Αδελφός μας και Μέγας Μύστης, Νίκος Καζαντζάκης στην Ασκητική του, το υπέροχο εκείνο κείμενο, που θα μπορούσε να αποτελεί το Ευαγγέλιο κάθε Τέκτονα, μας μυεί στα μυστικά της Ελευθερίας της σκέψης και της νόησης, μας δείχνει δρόμους που ο αμύητος δεν μπορεί να αντιληφθεί και να ερμηνεύσει.  

 “Ξέρω τώρα, δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από τον νου και από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα λευτεριά !!!!”.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι, και ας μου το συγχωρήσουν οι Μεγαλόβαθμοι και Μεγαλόσχημοι Αδελφοί, ότι οποιοσδήποτε μπορεί να μελετήσει οποιοδήποτε τεκτονικό ή μυητικό κείμενο, ή Τυπικό, οποιουδήποτε Βαθμού και Τύπου, αφού αυτά έχουν καταστεί δημόσια από τα τέλη του 19ου αιώνα, πιστεύω όμως και επιμένω σ’ αυτό, ότι, κανείς δεν πρόκειται να αντιληφθεί την έννοια των όσων περιγράφονται, ειμή μόνον εάν μυηθεί στο συγκεκριμένο Βαθμό, αφού ο Τεκτονισμός και οι Λειτουργίες του συνιστούν βιωματική μυσταγωγική διαδικασία.  

Πόσοι από μας Αδελφοί μου έχουν λυτρωθεί από τον νου και την καρδιά; Πόσοι μεγαλόσχημοι ανέβηκαν πραγματικά επάνω και ενατένισαν κάποια ακτίνα Τεκτονικού Φωτός, με Ελεύθερο το πνεύμα τους και καθαρή την καρδιά τους και όχι με τον Τρόπο που ανέβηκε ο σαλίγκαρος στον Όλυμπο, έρποντας λείχοντας και με τα κέρατά του;  

Πόσοι από μας έγιναν πραγματικοί Τέκτονες και ενστερνίστηκαν τις διδασκαλίες και τα ιδανικά του Τεκτονισμού;  

Μικρότητα και κακότητα μας διακρίνουν. Εθελοτυφλούντες, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με λιλιά, regalia και πετραχήλια, Βαθμούς και τυπολατρίες Αγγλικού τύπου, μη δυνάμενοι να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε ότι οι Τεκτονικοί Βαθμοί συνιστούν διδασκαλία προσφοράς, αγάπης, ανοχής και ταπεινότητας. Όσο υψηλότερα βρίσκεται ο Τέκτων, τόσο ταπεινότερος οφείλει να είναι και να προσφέρει στους Αδελφούς του.  

Αποφεύγουμε την ουσία του ενεργού και μαχόμενου Τεκτονισμού δηλαδή την κοινωνική δράση και προσφορά και αμπελοφιλοσοφούμε χωρίς ουσιαστικό λόγο για να επιδεικνύουμε πνευματικότητα και γνώση Τεκτονικών, Θεοσοφιστικών και συναφών Εσωτεριστικών κειμένων.  

Κάνουμε ομιλίες για να επιδεικνύουμε πνευματικό δήθεν έργο, αρεσκόμενοι να ακούμε τη φωνή μας και τους Λόγους μας. Τι έγινε λοιπόν ο Άνθρωπος;, αυτός ο Άνθρωπος με τον οποίο και για τον οποίο ασχολήθηκε και ο διαφωτισμός; Τι έγινε εκείνη η Ελευθερία που διδάσκει η μύηση του Α! Βαθμού; Τι απέγιναν οι βασικοί Κανόνες που υποτίθεται ότι αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της Τεκτονικής Βιοθεωρίας; Μήπως, το τρίπτυχο “ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΙΣΟΤΗΣ - ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ” αποτελεί πλέον γράμμα κενό περιεχομένου;  

Κάποιοι μπορεί να με χαρακτηρίσουν ως γραφικό ή ως επαναστάτη, θα σέβομαι το δικαίωμά τους για την ελεύθερη έκφραση της άποψης τους, αλλά θα παραμένω αδιαπραγμάτευτα πιστός στις Αρχές μου, τις ίδιες Αρχές που διακηρύσσει ο Σκωτικός Τεκτονισμός.  

Ο τόπος μας είναι μικρός, άγονος, αλλά πάμπλουτος. Ο λαός μας και η ράτσα μας πανέξυπνη και δυναμική, επιβιώνουν ανά τους αιώνες μαχόμενοι για την Ελευθερία. Πια Ελευθερία όμως; Το πακέτο αυτό που ονομάζονται “ Ατομικές Ελευθερίες ” και ο κάθε ένας κακοποιεί με τον δικό του βάναυσο τρόπο και το ερμηνεύει αυθαίρετα προξενώντας βλάβη στους άλλους; Ή στη πραγματικότητα μαχόμεθα για κάποια άλλη Ελευθερία, την Ελευθερία που επιτρέπει την ανάπτυξη και την εξέλιξη του πνεύματος; Την Ελευθερία της βούλησης και του πράττειν, αυτή για την οποία οι πρόγονοί μας έχυσαν ποταμούς αίματος; 

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω την λύπη μου και την απογοήτευσή μου για όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στον χώρο του Ελληνικού Τεκτονισμού. Σειρά από Συκοφαντίες κατά Αδελφών, Διώξεις και Παράνομα Τεκτονικά Δικαστήρια, για προσωπικά οφέλη, Σχίσματα και Διαιρέσεις του Ελληνικού Τεκτονισμού προκάλεσαν το ευτράπελο φαινόμενο της ύπαρξης πλήθους Μεγάλων Στοών και Υπάτων Συμβουλίων, οι οποίες αλληλοκαταγγέλλονται στις διεθνείς Τεκτονικές Δυνάμεις για αταξία και αντικανονικότητα. 

Επίσης η έλλειψη αναγνώρισης ως ισοτίμων και ομοτίμων ΟΛΩΝ των Τεκτονικών δυνάμεων ανεξάρτητα από το γεγονός εάν είναι αμιγείς Ανδρικές, αμιγείς Γυναικείες η Μικτές συνιστά μείζον θέμα ΙΣΟΤΗΤΑΣ, παραβλέποντας πλήρως τις βασικές Αρχές του Τεκτονισμού, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα. 

Όπου κάποιοι έπρεπε τελικά να συρθούν στα Ευρωπαϊκά και Εθνικά Δικαστήρια για να αντιληφθούν τα αυτονόητα και να υποχρεωθούν να εφαρμόσουν τους Νόμους. 

Στην Πατρίδα μας, μία χώρα με 10.000.000 κατοίκους και 6, 7 χιλιάδες Τέκτονες σήμερα, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτη πολυτέλεια. Και το μόνο που επιβάλλεται να πραγματοποιηθεί κάποτε, είναι η ενότητα, έστω και με μορφές ανάλογες και αντίστοιχες των χαλαρών Ομοσπονδιών κατά τα πρότυπα του Σαν Μαρίνο ή της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και άλλων Ομόσπονδων κρατών; Μία ενότητα στην οποία όλοι θα είναι ίσοι μεταξύ ίσων και οι επικεφαλής πρώτοι μεταξύ ίσων; 

Για ποιους λόγους όμως συντελέστηκαν τα Σχίσματα αυτά; Μήπως από ανθρώπινη ματαιότητα για Τίτλους ή μήπως εξ αιτίας της στέρησης των βασικών ελευθεριών της Τεκτονικής Βίο θεωρίας οδήγησε σε αυτά, που δηλώνει αλλά και απαιτεί όπως ο νεοεισερχόμενος και κατ’ επέκταση ο Τέκτων, είναι και πρέπει να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΧΡΗΣΤΟΗΘΗΣ; 

Μήπως η Χρηστοήθεια περίσσεψε από τις Τάξεις των Ελλήνων Τεκτόνων; Η μήπως η αδιαφορία προς τους Νόμους και το Σύνταγμα της Πολιτείας, εις τους οποίους οι μεν άνδρες Ορκιζόμεθα Πίστη και Υποταγή λόγω στράτευσης, οι δε γυναίκες Υπόσχονται την πίστη τους, μαζί με τις Τεκτονικές Διαβεβαιώσεις, οδήγησε σε προσχηματικές αγκυλώσεις και προσκολλήσεις, κολλήματα σε μεγάλες καρέκλες, και απόδοση τιμών; 

Δεν το πιστεύω Αδελφοί μου. Νομίζω ότι προσωρινές καταστάσεις και τα σημεία των καιρών επηρέασαν απλά και τη λειτουργία του Ελληνικού Τεκτονισμού. Πιστεύω επίσης ότι το Φως το οποίο πρέπει να καθοδηγεί τις πράξεις μας θα ρίξει τις ακτίνες του και θα υποδείξει την Ατραπό που οφείλουμε να ακολουθούμε ως ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και ΧΡΗΣΤΩΝ ΗΘΩΝ, ή ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ σύντομα θα οδηγήσει τους Φωτισμένους Ταγούς των Τεκτονικών δυνάμεων σε συζητήσεις με σκοπό την σύγκληση απόψεων και συνεργασία με σκοπό την ενδυνάμωση, αφενός μεν, αυτού τούτου του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού, αφετέρου δε  στην στήριξη της χειμαζόμενης Ελληνικής κοινωνίας.

 Θεσσαλονίκη 1983